Alintti Mms-
Uitmuit- Lailtnliii.
'ir r m «fcf Mé.
DE WEST-FRIESCHE
KANALEN.
T
Uitgeyers: N.V. yJi. TRAPMAN Co., Schagen.
Eerste Blad.
Oud-minister Posthuma
ook naar Berlijn.
Baby heeft zijn zin...
Arrondissements Rechtbank
te Alkmaar.
fl
Dinsdag 14 Juni 1932.
SCHAGER
75ste Jaargang No. 9088
ClMAÏT.
Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder
dag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver-
|entiën nog zooveel mogelijk in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
POSTREKENING No. 23330. INT TELEF. No 20.
Prijs per 3 maanden f 1.80. Losse nummers 6 cent. ADVERTEN^
TIëN van 1 tot 5 regels f0.85, iedere regel meer 15 cent (bewijsno^
inbegrepen). Groote letters worden naar plaatsruimte berekend^
dit nummer bestaat uit drie bladen.
Hl
<k
g; wt
egen
3 wel
een
fd vai
t
n il
eens t
er je
p ik
Tond
le go»
van
k blijf
:n,
laar
vrouw
nai
als z||
Het heemraadschap Drechterland
verplicht gesteld om een jaarlijk-
sche bijdrage van i 3000 te verlee-
nen.
Omdat het heemraadschap „Drechterland"
de gevraagde bijdrage van f4000 'sjaars voor
het gedeelte Hoornhuis—Zwaagdijk van het
aan te leggen kanaal Hoorn—Medemblik niet
■wenscht te geven, en ook niet de later verlaag
de bijdrage van f 3000, stellen Ged. Staten voor
in het Bijz. Reglement van bestuur voor
^rechterland" de bepaling op te nemen, dat
dit ambacht verplicht is gedurende 40 jaar
een jaarlijksche bijdrage van f3000 voor het
genoemde kanaal aan de provincie te ver-
leenen.
B O E R D C R IJ..
Duitschlands botcrinvoerpolitiek.
Naar de Berlijnsche corr. van de „Tel." verneemt,
tl oud-minister Posthuma een bezoek van denzelf-
en aard aan Berlijn brengen, als dat aan Parijs. In
elingelichte kringen blijft men de kans op een
u°uis» 8rbeterinK van de bepalingen inzake onzen land-
)uwexport naar Duitschland als gering beschouwen,
e tegenwoordige regeering acht men te afhankelijk
an de protectionistische agrarische kringen, die
op z| c,e politiek van minister Schiele als te slap be
schouwden. Bovendien zou het nieuwe kabinet zoo-
ïr met zorgen overstelpt zijn, dat het nauwelijks
legenheid zou kunnen vinden, om in de naaste toe-
>mst zich bezig te houden met belangrijke proble-
len. s in de eerste plaats aangaan.
- Wat in het bijzonder de boterkwestie betreft, vreest
,en' dat voor ons land een nieuwe regeling bijna ze-
een verslechtering zal worden. Het is niet bui-
ngesloten, dat vereenigde pogingen van Nederland
Denemarken ten slotte het tegenwoordige contin-
>ngerl enteerinês-systeem ten val zullen kunnen brengen.
De Deensche en Nederlandsche belangen
•pen echter geneszins parallel. Indien in
laats van de tegenwoordige contingenteering de pro-
(rtioneele contingenteering zou treden, zal Done-
larken dan recht hebben op bijna de dubbele import-
meisje 0]
loeder
poedli
b )evee*beid, die aan Nederland zal worden toegewe-
:ook". en- üaar het in de bedoeling der Duitsche regeering
kokc Ri bij de wijziging der bepalingen over den boter-
e moa v°er tegelijkertijd den valutatoeslag op te heffen,
•n, al e Brkrijgt Denemarken een eenzijdig-voordeel, dat de
wanHiCurrentie tegen ons land buitengewoon moet ver-
wist: (makkelijken.
e latec Indien de koopkracht van het Duitsche publiek
pap ijft verminderen, kan bij een proportioneels con-
stroonu ngenteering Denemarken in dat geval voor onze
e opei terproducenten een zeer gevaarlijke concurrent
mensci Men. js daarom geenszins zeker, dat het prac-
r wist jn Qns jjeiaüg 20U zijn onder de tegenwoordige
he istandigheden de boterkwestie naar voren te
;en da
je
te
;egd i
geheel
ze
id, M
van
iken.
luiven.
engelsche visscherstkawler
gezonken.
De bemanning gered.
Uit Kopenhagen:
den nacht op Maandag zijn tijdens een hevigen mist
Noorsche visschersboot „Varg" en de Britsche vis-
srstrawler „Kavscy" in de buurt van de Amrum-
ink in botsing gekomen. Het Engesche schip zonk
dat s Irect. De bemanning kon nog op het laatste oogenblik
neer C or het Noorsche vaartuig, dat slechts lichte averij
ie res ©ft opgeloopen, worden opgepikt,
en ied
nderet
de
vas,
hen
3P
ïdrut'
kinderverlamming te htllegc...
houi! ündci.
Vqf gevallen.
Te Hillegom doen zich momenteel vijf gevallen van
'erlamming voor bij jeugdige kinderen. De geval
lijn niet van ernstigen aard, zoodat geen bijzondere
•tregelen gepomen behoefden te worden.
Doelloos slenterde John Vermaeren door de drukke
straten van de groote stad. Vanavond haatte-n-ie alle
menschen, maar zichzelf het meest. Het „waarom" vroeg
hij zich niet af, omdat hij het toch niet zou begrijpen,
hij begreep zich zelve immers niet! Waarom liep hij nu
hier zonder doel, waarom ging hij nergens heen, nu hij
zich zoo eenzaam gevoelde? Een bezoek aan een kennis
Doelloos slenterde John Vermaeren door de straten
had hq plotseling afgezegd, „omdat h\j zich ziek ge
voelde, zoo had hjj gezegd. Maar hij gevoelde zich hee-
lemaal niet ziek, lichamelijk niet tenminste, doch z'n
gedachten konden geen vasten grond vinden en hij
werd heen en weer geslingerd in z'n eenzaamheid, die
geen uitweg bracht...
Een-zaam, een-zaam-heid, dreinden de woorden door
z'n moegewerkte hersens. Grauw en woest, als een
naakte vlakte zag hij haar voor zich. eindeloos als een
troostelooze steppe, zonder verschiet, drukkender dan
deze zwoele zomeravond, met boven een loodgrijze he
mel, waar geen ster van leven tintelde. Een-zaam-heid.
Traag sjokte-n-ie door, zonder plan, zonder bewustheid.
Eenzaamheid, gruwzamer dan het spook der verveling,
als een irriteerend kirren en toch zwijgzaam, sloopen-
der dan zenuwziekte, gelijk een vlerken uitspreidende
gier, zonne-verduisterend, angstaanjagend, bevliegend
drijvend tot den dood, ruischend door de kruinen der
boomen. ritselend in den wind, zoemend op de open
vlakte. Een-zaam.
Hij voelde zich klein en nietig, ondanks z'n vele geld.
Wat deed hij, wat presteerde hij, voor wie zou hij het
doen? Geen vrouw, geen zuster, geen familielid, om wie
hij zich behoefde te bekommeiten. Waarom z'n vleugels
uitslaan? Wie merkte het, wie had er plezier in, voor
wie was het aangenaam? Maar waar was z'n eergevoel
dan, waar was z'n eigen ik, z'n trots?...
Hij poogde zlchzelve vertrouwen in te spreken, meer
eigenbewustheid, verre wenschend z'n eigen nietigheids-
gevoel, dat zich steeds naar voren drong, dat absurde
idee van wat ben ik iegenlijk in de maatschappij waard,
wat doe ik, wat verdien ik? Z'n vele geld kon van hem
geen mensch maken...
Haastig, snel schreed hij voorwaarts door de nu druk
ker wordende straten. Het was tegen acht uur. Schichtig
zag hij op. Waar liep hij nu zoo schielijk heen? Hij wist
het niet. Het was of z'n beenen niet tot z'n lichaam
behoorden. Werktuigelijk liet hij zich meenemen, tot hij
op z'n kamer belandde...
Een mooie, gezellige kamer, parketvloer. Perzische
tapijten, schemerlampen, gemaakt van antieke blauwe
gemberpotten, een schoorsteen met een enkel bronsje,
een echte Donatello, een divan, groote chesterfields met
eilverbrokaat bekleed, een vleugel, een boekenkast, te
gen den wand een enkele Ruysdael en een Dou. Hier
heersohte de sfeer van verzorgdheid en stijl. Een ijsbeer
voor den haard keek met z'n groote glazen oogen naar
Vermaeren, die zich moedeloos in een chesterfield had
neergeworpen. Het licht van een schemerlamp aohter
In de kamer drong nauwelijks door tot het midden, waar
een rooktafel het licht deed verflitsen in onnatuur
lijke kleuren.
Het leven trok aan John Vermaeren voorbij. Zoon van
een zeer goede familie bleef hij op jeugdigen leeftijd
alleen achter, en z'n leven vlood voort in een zelfde lijn,
eonder zorgen, zonder leed, veel reizen, veel uitgaan,
maar zijn aard was anders. Hij zou willen werken om
den arbeid zelve, doch wie had hem iets geleerd?
Soms voelde hij zich sterk genoeg om een begin te
maken en den strijd des levens te aanvaarden, doch
op het betreffende oogenblik voelde-n-ie zich zwak
worden en het eind was: toegeven aan de gemakzucht.
Toen nam het volle, bruisende leven van upper-ten hem
op. Vrouwen zwermden om heen heen, maar hij voelde
zoozeer hoe het te doen was om z'n welstand en dat
wondde hem tot in het diepst van z'n hart. Als een
hersenschim begon hij de jacht naar een vrouw, die
hem lief zou hebben om hemzelve, maar steeds weer,
als hij meende haar gevonden te hebben, zei een inner
lijke stem hem: deze niet. Hij reisde van Noord naar
Zuid, van Oost naar West, gaf partijen, bezocht par
tijen tot het hem moede werd en hij in een anathischen
toestand verzonk van vergetelheid en haat. Vergetel
heid om de wrange vruchten van z'n ijdel pogen te
ontgaan, haat tegen de menschen en de menschheid,
die hem onthield wat hij verlangde. Liefde was niet te
koop
Plotseling richtte hij zich naar de deur. Het was als
klonken er voetstappen in de gang. De avond was nu
gevallen en behalve het kleine schemerlicht achterin
de kamer, had de duisternis zich over de omgeving
gesluierd. Hij staarde naar de deur en het leek hem,
alsof deze behoedzaam werd opengedraaid. Waarom
stond hij niet op? Het onbestemde hield hem tegen,
hij trachtte de duisternis te doordringen. De .deur moest
open zijn, een luchtstroom streek langs z'n voeten
Hands up!, klonk plotseling èen lichte stem.
Het electrisch licht floepte op en John Vermaeren
keek in den loop van een revolver.
Kalm blijven, vervolgde dezelfde lichte stem, dan
zal je niets gebeuren.
De man, die de revolver op Vermaeren richtte, was
tenger gebouwd. Z'n gelaat, dat onbedekt was. zag
bleek met blosjes op de koonen, en de oogen schitter
den in het schelle licht dat van de plafondlamp neer
streek. Een zwarte bolhoed stond scheef op z'n hoofd
en liet een gedeelte van z'n donkerblonde haren vrij.
John Vermaeren was van z'n eerste schrik bekomen,
toen hij durfde te zeggen:
Wat is eigenlijk je bedoeling?
Doe geen onnoozele vraag!, antwoordde de lichte
stem. Ik ben het slachtoffer van de maatschappij. Se
dert twee jaar ben ik werkloos en ik had te kiezen of
te deelen, omkomen van armoede
Vermaeren keek hem strak aan. Hij stond uit zijn
stoel op, maar de inbreker maakte geen aanstalten om
te schieten. Met twee passen was hij tot vlak bij hem
genaderd. Vermaeren keek hem recht in de oogen:
Nu, wat? Omkomen van armoede of't
Als eenig antwoord viel de revolver op den grond.
Een vrouw, mompelde Vermaeren, en hij had nog
juist tijd om haar op te vangen. Zij was flauw gevallen.
Hij legde haar op den divan en was verwonderd over
haar knap gelaat. Haar blonde lokken golfden nu om
haar voorhoofd. Vermaeren volgde de ingeving van z'n
hart en kuste haar
„Geloof jij aan liefde op 't éérste gezicht?"
Toen kwam ze bij. Een paar vragende oogen keken
hem aan.
Geloof je aan liefde op het eerste gezicht?' vroeg
hij haar.
Ja, aarzelde ze met dezelfde lichte stem van
straks, maar hoe wist je, dat ikeen vrouw was?
Je hebt je lippen geverfd, glimlachte hij en kuste
haar nogmaals.
JAN D. REM PT.
goed verzorgd ligt hij in zijn wiegje. Ook Uw kind
heeft geen last van roode plekken, doorliggen of
schrijnen wanneer U het teere huidje dagelijks be
handelt met Zwitsersche Balsem, de huidzalf met de
onbegrijpelijke geneeskracht, zooals moeders en ver
pleegsters verklaren. 30 ct. p. doos.
Strafzitting van Maandag 13 Juni 1932.
DE LISTIGE PETROLEUM-LEVERANCIER.
De eerste ronde in den justitioneelen ring werd ge
presenteerd door don 40-jarigen petroleumventer Pe
trus G. uit Hoorn, een huisvader met vrouw en 4 kin
deren, die zich in gevaar had gesteld door mej. A. de
Greeuw, gehuwd met A. Zandberg, te Zwaag, te leve
ren in bussen van zoogenaamd 4 liter petroleum,
doch waarvan hij geregeld een halven liter „afzonder
de", zonder mej. Zandberg met deze kunstgreep in
kennis te stellen. Natuurlijk liet hij de afneemster
ijskoud voor 4 liter betalen, tot op 22 April de „be
driegerij" aan het licht kwam. De man ontving al di
rect zijn straf door ontslag als petroleum-agent en
werd voor de rest door den politierechter en officier
moreel aan brandhout gehakt. Vooral omdat nog
bleek, dat verdachte niet geheel afkeerig was van een
„spatje", om de petroleumgeur te maskeeren.
Eisch 3 maanden gevangenisstraf.
Nader onderzoek door den reclasseeringsambtenaar
gelast. Alzoo 12 September voortzetting.
EEN LOSHANDIGE WINKELIER EN HUUR-
INCASSEERDER.
De winkelier-incasseerder Dirk de Gr., te Anna Pau-
lowna, is een forsche persoonlijkheeid en gaf op 13
April blijk van zijn bewuste kracht door een onwilli-
gen huurder, den heer P. C. Leur, van wien hij nogal
eenige achterstallige huurpenningen had te vorderen,
te onthalen op eenige stevige stompen op oogen en
maag. De politierechter bracht den verdachte op het
lumineuze idee den huiseigenaar, voor wien hij zoo
agressief was opgetreden, voor te stellen de helft der
eventueel opgelegde boete te betalen als blijk van er
kentelijkheid. 't Was ook stom dat hij dit niet eerder
had bedacht!
Gevorderd werd slechts f5 boete of 5 dagen.
Uitspraak conform. Dat is dus cén knaak voor den
huisbaas!
DE BRIDGECLUB VAN OOM SORRIJ.
De onder* no. 3 der strafrol aangeduide strafwet-
overtrederszaken, betrof de heeren Jan Hendr. B„
Petrus Jac. Ivo St., Simon en Joh. O., waaronder wij
tot onze voldoening niet minder dan twee naamge
noten aantroffen. Ja, wij kennen dit illustre geslacht,
blij van geest, en krachtig van hand!
Dit levenslustig kwartet, wonende te Schoorl, had
zich in den nacht van 24 op 25 April verdienstelijk
trachten te maken door de kiosk van den heer David
de Groot, de bekende IJsco-handelaar te Bergen, van
zijn voetstuk af te rukken en aldus te beschadigen.
Deze beschadiging bedroeg f27.91, doch was tot dus
ver door de „vereenigde krachtpatsers" nog niet ge
heel betaald. De heer De Groot had nog f21.91 te vor
deren.
De heer Officier noemde de heeren „kiosk-gewelde
naren", en vorderde tegen St„ die betaald had, f 15
boete of 15 dagen en tegen B. en S. O., ieder f 25 boete
of 25 dagen. Vonnis P. J. S. f 10 boete of 10 dagen.
De gebroeders O. en J. B. ieder f20 boete of 20 da
gen, benevens betaling der gevorderde schade, bere
kend voor ieder persoonlijk f7.30.
De veroordeelden namen genoegen met deze uit
spraak.
DE NESTOR VAN DE VERDACHTEN.
De 73-jarige tuinder Corn. H.' te Oudkarspel is ta
melijk hardhoorend, doch blijkbaar nog rap van tong.
zooals kon worden edistilleerd uit het feit, dat hij
op 2 Mei zijn schuldenaar Cornelis de Vet, van wien
hij f 100 had te voracren, had toegevoegd, ïlat hij een
leelijke, gemeene slechte schooier en luiwammes was.
De heer De Vet beschouwde zijn crediteur niet als
de beste vriend, die hem zijn feilen toonde, doch deed
aangifte wegens bcleediging. Het verhoor ontaardde
in een geweldig geschreeuw en gekakel, voor een ge
luidsfilm onbetaalbaar, doch mindor passend in dit
deftig milieu. Gevorderd wercl tenslotte f20 boete of
20 dagen, terwijl de uitspraak lui .dc f 15 boete of 15
dagen.
BUURMAN AFGEDROOGD.
De stevige 35-jarige landbouwer Jan Aris van St.
te Heerhugovvaard, kreeg op 29 A'pril met zijn buur
man Jan van Stralen een kwestie, te langdradig om
bier verder te vertellen en geraakte alstoen zoo in
vuur dat hij zijn handen niet langer thuis kon hou
den en hij aan buur Jan eenige slagen of stompen
uitdeelde. De belanghebbende heeren hielden heden
ieder hun lezing van het gebeurde, aangevuld door
commentaren, overeenkomstig het standpunt, door
elk hunner ingenomen. Buurman had een stomp te
gen zijn buik ontvangen, waardoor hij draaierig en
tiet hem zwart werd voor de oogen, klaagde hij.
Eisch f 15 boete of 15 dagen. Jan Aris vond"het wel
wat hoog, wel 'n bewijs dat hij nog een nieuweling
was en geen verstand had van het tarief. In de
eisch werd dan ook geen verandering gebracht. Er
uan hier niet voor niets worden gewerkt.
EEN GLASRUIT VERNIETIGD IN EEN TEMPEL
VAN BACHUS.
Een bruingebrande schipper uit Breezand, de 31-
jarige schipper Joh Jos. B., had zich op 17 April de
luxe gepermitcerd om ter evenwichtsherstelling van
zijn gestoorde gemoedsrust een glasruit te vernielen
in het café van den heer J. Borst, alwaar hij den
avond „gezellig" had doorgebracht. Het voorspel,
voorafgaande aan deze gewelddaad bestond uit ruzie
maken onder het kaartspelen, waarna de onrustige
schipper het café werd uitgeworpen. Het bleek dat
verdachte, die nu de allerzoetste broodjes stond te
bakken, ai eens veroordeeld was tot 3 jaar gevange
nisstraf ter zake bedreiging met een geladen geweer.
Dit was echter al 10 jaar geleden. Gevorderd werd
f 15 boete of 15 dagen. Uitspraak conform.
DE EERSTE KLAP VERTEGENWOORDIGT EEN
WAARDE VAN f 1.50.
Een 24-jarig arbeider te Anna Paulowna, Jacob
K., maakte zich in den nacht van 23 op 24 April zoo
geweldig overstuur met betrekking tot een gestolen
fiets, waarvan hij naar zijn meeing ten onrechte
werd beticht, dat hij den gedupeerde wielrijder D. C.
Geerligs een watjekou toediende. Voor dit „mis
plaatste" verweer werd heden gevorderd f20 boete
of 30 dagen. Vonnis f 15 boete of 15 dagen.
VREEMDSOORTIGE APPRECIATIE.
Een ieder normaal burger is allerminst gesteld op
een korter of langer verblijf op een politiebureau,
niet alzoo echter de 23-jarige bcroepsfotograaf Na-
thon S. uit Amsterdam, die op 5 Mei te Enkhuizen
zich zelfs niet op de herhaalde vordering van den
wachtcommandant Ubbels uit het politiebureau wil
de verwijderen. Eisch en vonnis f 10 boete of 10 dagen,
ter zake „Huisvredebreuk" verbeeldt U!
OPRUIING TOT KEURINGSWEIGERING.
Aan een drietal niet verschenen verdachten, Dirk
K., Manf je P. en Hendr. Z. was ten laste gelegd, dat
zij op 27 April in het café van de Wed. Zwaag te
Schagen hadden uitgereikt geschriften, behelzende
een aansporing aan toekomstige militieplichtigen niet
voor den keuringsdienst te verschijnen. In deze zaak
waren gedagvaard 3 getuigen, J. Scheltus, H. Orsel en
C. Volder, doch slechts Jan Scheltus, arbeider te
Wieringen, was aanwezig. Op het pamflet stond o.m.
Hengsten en stioren laat men keuren, doch menschen
niet. Het was zeer interessant.
Eisch tegen ieder der anti-keuringspropagandisten
f35 boete of 35 dagen. Vonnis conform eisch.
