BONT ALLERLEI
Wederom GESCHENKEN
van Mr. GIBBS!
De Tip der Tips
TANDZEEP GIBBS!
Arrondissements Rechtbank
te Alkmaar.
Het drama in den koegang!
MOETEN KINDEREN DE
KRANT LEZEN?
Vreest geen Examen
Hoeveel is een millionnaii
waard?
Het is een bekend feit, dat de kleine attenties de
vriendschap onderhouden en daarom heb ik'
besloten iedere(n) koopster(er) van een Gibbs'
artikel een geschenk te geven in den vorm van
een BON, welke door Uwen leverancier zal
worden overhandigd. Een klein aantal van deze
bons geeft recht op een interessant geschenk.
Op de bons vindt -U nadere gegevens.
Ik zal U een tip geven
Voor 30 cents kimt U een doos Gibbs'
tandzeep koopen. Er bestaat geen beter
tandreinigingsmiddel en tevens zoo
voordeelig dan de tandzeep Gibbs.
Alleen tandZEEP kan spijsresten, speciaal
vetten, oplossen en van de tanden ver
wijderen. Een hervullingsstuk kost bo
vendien slechts 22',2 cent.
Vergeet niet Uwen leverancier een BON
te vragen bij aankoop van een- Gibbs'
artikel.
MEERVOUDIGE STRAFKAMER.
ZITTING VAN DINSDAG 28 JUNL
LAATSTE POGINGEN OM PIET ER TUSSCHEN
TE KRIJGEN.
Toen op 31 Mei de vrachtrijder Petrus Br. uit Onder-
dijk, gem. Wervershoof, in hooger beroep terecht stond,
omdat hij te Lambertschaag, gem. Abbekerk, mej.
Hakernée Nobel met zijn vrachtauto zou hebben aan
gereden, waardoor baar rijwiel en Hjfbedekselen werden
beschadigd, werd het noodig geacht de zaak aan te
houden, teneinde ter nadere belichting nog eenige
getuigen te hooren. De zaak werd alsnu met onver
minderden geestdriit voortgezet.
Ook de verdediger, mr. Wynne, was weer op zijn post
en slagvaardig.
Het verhoor van den heer P. Langedijk leverde niets
positiefs op, zoodat deze reddingsboei feitelijk niet veel
beteekende.
De vrachtrijder N. Boots uit de Weere stond zoo'n
beetje voor spek en boonen op de lijst, want hij wist
niets anders te veklaren, dan dat appellant omstreeks
kwart over negen uur bij hem voorbij was gereden.
Deze verklaring werd echter in verband met het mo
ment der aanrijding later meer belangrijk geacht.
De heer Officier vorderde vernietiging van het kan-
tonrechterlijk vonnis, doch deze mutatie leverde voor
den vrachtrijder weinig voordeel op, aangezien de Of
ficier als slot van zijn requisitoir opnieuw veroordeeling
vorderde, tot dezelfde straf, f 25 boete of 10 dagen.
Mr. Wynne was het natuurlijk ais rechtgeaaro verde
diger, met den Officier niet eens en ontwikkelde zoo
veel defensie-gronden, en middelen, dat zijn conclusie
vrijspraak voor den appellant, niemand kon verbazen.
Bij uitzondering eens geen repliek.
HET SLAANDE EN STOMPENDE
DRIEMANSCHAP.
Een drietal heeren uit Den Helder, Jan K., benevens
de gebroeders Simon en Frits S., waarvan Jan K. niet
was verschenen, wat de conversatie alweer vereen
voudigde, compareerden heden voor de meervoudige
strafkamer, op grond van het hen ten laste gelegde
feit, dat zij in den nacht van 25 April aldaar gemeen
schappelijk den getuige J. C. W. van Leeuwen hadden
geslagen en gestompt. Het schijnt, dat gezegde heeren
dien nacht nogal aardig wat stoom op hadden en de
omgeving door hun veroorzaakt spectakel in onrust
brachten. Althans bestond er aanleiding dat de kelner
Van Leeuwen zich met deze vroolijke broeders ging
bemoeien. De heeren hadden plaats genomen in een
aldaar geparkeerde vischauto en haalden allerlei flau
we grappen uit, waarop de heer Van Leeuwen hen
waarschuwde, en tot dank van zijn tusschenkomst een
duchtig pak rammel opliep. De echtgenoote van den
mishandelde kwam ook nog op het vechtspectakel toe
schieten en werd alstoen eveneens zeer ongalant be
handeld. Uit het verhoor kwam echter wel vrijwel vast
te staan, dat Simon S. het minst actief was geweest.
Het grappigste was echter wel, dat Simon toegaf wèl
te hebben geslagen en Frits dit ontkende. Zulks in
flagranten strijd met de getuigenverklaringen, waarin
Simon meer een figurantenrol in dit nachtelijk relletje
werd toegedacht
De heer Officier noemde het gebeurde flauw kwa-
jongenswerk en het kinderachtig, dat bijvoorbeeld
Frits S., die al aardig door zijn haar is gegroeid en
reeds meer dan 30 jaren telt, de consequenties van zijn
baldadig gedoe niet aanvaardde. De Off. prees voorts
het optreden van den heer Van Leeuwen en requireer-
de per saldo tegen Frits S. en Jan K. ieder f 25 boete
of 25 dagen en tegen Simon S. een boete van f 10 of
10 dagen.
Hierna een kinderzaak uit Egmond aan Zee en daar
op pauze om den zender te verzorgen.
Een gevaarlijk uitziende afdreigingszaak.
De middagzitting was gewijd aan een strafzaak, die
heel wat viel buiten het kader der gewone vervolgingen.
Het betrof hier den 32-jarigen veehouder Petrus Joh. G.
uit de Beemster, aan wien was ten laste gelegd dat hy
op 6 Mei In den stal van Theodorua Wijnker te Heer-
hugowaard, den heer E. J. Holtrust, vertegenwoordiger
en hoofdinspecteur van een veeverzekeringsmaatschap
pij te Utrecht, onder bedreiging met lichamelijk geweld
een overeenkomst wilde doen teekenen
Toen de heer Hol^-ust daartoe niet overging en den
tetal wilde verlaten, posteerde de verdachte zich voor de
deur om hem dit te beletten. Vervolgens pakte ver
dachte den agent voornoemd in den nek, werkte hem
op den grond, wierp daarop zijn overjas over het hoofd
en wat hij verder voor gewelddadigs van plan was.
kwam niet tot uitvoering, aangezien het den in 't
nauw gebrachten inspecteur mocht gelukken, het ge-
improviseerde moordhol te ontvluchten, met prijsgeving
van zijn hoed en jas. De oorzaak van ddt gewelddadig
optreden van den Beemster veefokker moest worden
gezocht in een kwestie over een uitkeering, 'die tus-
schen den thans als verdacht van afdreiging terecht
staanden veehouder en de Maatschappij was gerezen.
Ten einde den Hoofdinspecteur op boven omschreven
manier kneedbaar te krijgen, zou men hem lokken in
den stal van Theodorus Wijnker, die een zwager was
van den verdachte.
Gemelde heer Holtrust had zich naar den landbou
wer Wijnker in Heerhugowaard begeven, naar aanlei
ding van een aanvraag van Wijnker, die zijn koeien
wenschte te verzekeren.
Wijnker toonde zich bereid tot verzekering en be
weerde, dat er nog een buurman was, die ook wenschte
te verzekeren. De inspecteur begaf zich, niets kwaads
vermoedend, naar den stal en begon het vee te notee-
ren, toen een persoon binnenkwam, die later bleek
verdachte te zijn, welke persoon mededeelde, dal hij een
kwestie had met de maatschappij en vorderde, dat de
heer Holtrust, nu fabrikant te Amersfoort, een papier
zou teekenen, wat door hem werd geweigerd. Door het
angstaanjagende optreden van den verdachte, was de
heer Holtrust bijna overgegaan om maar te teekenen,
doch hij gaf aan dit voornemen geen gevolg, waarop
hij door verdachte werd aangegrepen en op den vloer
van den stal geworpen. Onder de daarna ontstane wor
steling wist de heer Holtrust, zooals gezegd, te ont
snappen. Volgens verklaring van dezen getuige, zou de
verdachte ook al eens getracht hebben, den vader van
getuige met geweldsbedreiging tot het teekenen van
hetzelfde papier te bewegen.
De verdachte omtrent de verklaring van den heer
Holtrust gehoord, beweerde dat het verhaal van dezen
getuige veel fantasie bevatte.
De verdediger, Mr. Van der Loos, richtte met betrek
king tot het voorgevallene in den stal van Wijnker
verschillende vragen. Op de vraag van den verdediger
of meerdere klachten tegen de maatschappij inkwamen,
wenschte de getuige zich blijkbaar liever niet uit te
laten.
De heer H. Visssr, rijksveldwachter, had op 6 Mei
een bezoek van den heer Holtrust gehad, die erg ont
daan en zenuwachtig en wiens haar in de war was.
Hij deed klacht van de ondergane behandeling en
had de rijksveldwachter direct ten huize van Wynker
een onderzoek ingesteld. Op den hoek van een tafel
lag de winterjas van den heer Holtrust, met de mouwen
naar buiten gekeerd. Ook de hoed van Holtrust was
nog aanwezig. De vrouw van Wijnker, die een zuster
is van verdachte, nam een houding aan, of zij verdachte
niet kende. Het bleek den rijksveldwachter voorts, dat
verdachte zich bereids op de fiets van zijn zwager uit
de voeten had gemaakt en naar Beemster was getrapt.
Voorts kwam niet onduidelijk naar voren, dat de
zwager Wijnker eenigermate de dupe was van de on
rechtmatige handelingen van den heer Gr. Hy had een
voudig aan het verzoek van zwager om een tèto-a-tëte
voor te bereiden met den hoofdinspecteur, of feitelijk
adjunct-hoofdinspecteur voldaan. Indien Wijnker had
geweten, dat de zaak zulk een verloop zou hebben ge
nomen, had hij zijn medewerking ongetwijfeld niet ver
leend.
Na het verhoor van zwager Wijnker kwam de Offi
cier aan het woord, om te betoogen, dat de verklaring
van verdachte tot op zekere hoogte vrijwel klopte met
de mededeeling van de getuigen. Wat echter in den stal
is voorgevallen, daaromtrent hulde verdachte in een
waas van onschuld. Het kwam echter den Officier wel
wat onwaarschijnlijk voor, dat verdachte hier de
waarheid huldigde. Het was duidelijk, dat de heer
Holtrust in een val was gelokt en het was hem niet
vergund heen te gaan, vóór en aleer de z.g. overeen
komst geteekend was.
In verband nu met de omstandigheden in de getui
genverklaringen, afgescheiden van de al of niet ge
grondheid der grieven tegen de maatschappij, waarover
de Officier geen oordeel kon uitspreken, achtte de Offi
cier het tenlaste gelegde wettig en overtuigend bewe
zen en requlreerde mr. v. d. Feen de Lille, die feitelijk
geneigd was gevangenisstraf te vorderen, echter ditmaal
in aanmerking genomen 's mans goede antecedenten,
een geldboete van f 200 subsidiair 60 dagen hechtenis.
De verdachte vond dezen elsch verschrikkelijk!
Mr. v. d. Loos, ln de gelegenheid gestelo tot het
houden van zyn betoog, richtte in de eerste plaats zijn
aanval op de verzekeringsmaatschappy en releveerde
dat in een cassatiegeval, de advocaat-generaal mr. Ees-
sier, had gezegd, dat de verzekeringsmaatschappy op
stuitende wijze haar actie voerde. Verdediger zette
voorts zyn critiek op de handelingen der maatschappijen
krachtig voort, speciaal op het oog hebbende, de maat-
schappy waar verdachte verzekerd was. Door die be
handeling was verdachte verbitterd en was dit de oor
zaak van het plan om den inspecteur in den stal te
lokken. Wat ln dien stal verder gebeurd Is, daaromtrent
bestonden verschillende lezingen, de kwestie is echter
welke lezing de juiste is.
Pleiter had voorts bedenkingen tegen de dagvaarding
en achtte de bedreiging niet vaststaande.
Het dwingen tot teekenen noemde pleiter niet straf
baar en in den lijn van zyn betoog concludeerde mr. v.
d. Loos tenslotte vrijspraak, subsidiair het opleggen
van geringe geldboete, voor dezen huisvader met 8 kin
deren, die door de regeering moet worden gesteund.
Uitspraak 5 Juli.
Wat leert echter belanghebbenden in het afsluiten
van welke verzekering dan ook, deze strafzaak?
Strafpleiter mr. v. d. Loos heeft het zoo duidelijk en
krachtig mogelijk in zyn voortreffelyk pleidooi doen
uitkomen, de eisch van voorzichtigheid om vóór het
afsluiten van de overeenkomst met zorg kennis te ne
men van de polisvoorwaarden. Indien men eenmaal het
contract heeft geteekend en er rijzen moeilijkheden,
dan kan men by de wet geen steun meer krijgen.
Talrijke gevallen worden voor de recntbank behandeld
en de advocaat generaal by den Hoogen Raad heeft
niet geaarzeld zyn verontwaardiging uit te spreken over
de lakenswaardige, maar op de wet steunende hande
lingen van sommige verzekeringsmaatschappijen.
En indien men dan ten slotte, verbitterd en teleur
gesteld door het geleden nrecht en de toegepaste lis
tigheden, zijn toevlucht neemt tot geweld, komt men in
cnflict met den strafrechter, zooals in de hiervoren
ons gereleveerde strafzaak naar voren is gebracht.
Wie aan een ander zich spiegelt, spiegelt zich zacht.
Professor Pitkin meent van wel, doch
vanai het 12de jaar. Het komt de
algemeene ontwikkeling ten
goede.
Aan „Columbia-University" worden colleges gegeven
in de journalistiek. Het spreekt vanzelf, dat alle mog».
lijke kwesties hier in verband worden gebracht met de
krant en professor Pitkin, die het ambt bekleedt vj;
hoogleeraar in de journalistiek- wetenschappen, heeft
o.a. eenige lezingen gehouden over „Paedagogie J
Nieuwsberichten". Hy behandelde het probleem,
kinderen al dan niet kennis moeten nemen van fe i
gebeurtenissen van den dag, zooals de krant ons I
opdischt en hy kwam tot de slotsom, dat deze vi^ 1
bevestigend beantwoord diende te worden.
Tot op een zekeren leeftijd was het lezen der nieu» I
berichten weliswaar onnoodig en zelfs onnuttig, ma r
van het twtealfde jaar af moest by de kinderen ai
belangstelling voor de krant worden opgewekt.gommij
artikelen zyn natuurlyk niet geschikt en sensationeè
uitweidingen over de één of andere gruwelgebeurta I
vormen evenmin aanbevelenswaardige lectuur, maar i
hoofdzaken moeten volgens prof. Pitkin ieder kind vi C
twaalf jaar of ouder worden bygebracht.
„Men moet de Jeugd leeren". aldus de professor, ja S
bij het doorkylten van de krant geen tyd te verknoei^ E
De techniek van het artikelen-lezen is een belangt^
ding. Het komt hierbij vooral op nauwkeurigheid aan
De treurige onwetendheid, waarin de meeste schollen
bleken te verkeeren, heeft Prof. Pitkin er toe aangezej
voor zyn denkbeelden propaganda te maken. „Nege&
tig procent" vertelt hy, „wist niets van de dingen vk
den dag, vyf procent toonde eenig inzicht en alleen di
overblijvende vijf procent gaf dragelijke antwoorden
Om een voorbeeld te noemen: George F. Baker, een ii
Amerika zeer bekend philantroop, werd door de Ame-
rikaansche jeugd uitgemaakt voor alles, wat men maa:
bedenken kan, van beroepsbokser, af tot Minister vat
Oorlog toe. De burgemeester van Chlcago werd a&ngs
duid met de namen sluipmoordenaar, dranksmokkelaar
Europeesch staatsman en bendeleider.
Van meer dan duizend leerlingen uit een stad in he-.
Zuiden waren niet meer dan vyf in staat om de juist*
ligging van Columbia aan te geven. De naam van <ie:
burgemeester was slechts aan vijftien jongelieden b* F
kend.
Dergelyke tekortkomingen zy zoowel aan de ouden
als een gewichtige taak beschouwen de kinderen
aus een gewichtige taak beschouwen de kinderen ie
leeren de belangrijke gebeurtenissen uit de krant Is
volgen. Dit zou de algemeene ontwikkeling ten goeds
komen en tot gevolg hebben dat het opgroeiende ge
slacht beter georiënteerd zal zyn dan het tegenwoordig*
Leert dus de jeugd oordeelkundig lezen en wekt haa:
belangstelling op voor het heden en de toekomst, d
w.z. voor de rubriek „actualiteiten" en de rubriek
„Financiën, politiek en economie".
want er is een middel dat U kalm houdt en
waardoor Uw geest helder blijft
Mijnihardt's Zenuwtabletten behoeden U voor
zenuwachtigheid. Ze zijn verkrijgbaar in kokers
van 75 ct. bij Apoth. en Drogisten.
VLJF MILLIOEN DOLLAR IS NIET TE VEEL
Er bestaan verschillende manieren om de menecha
te taxetren. Men kan hun bekwaamheden als mui
staf nemen; men kan hen ook beoordeelen naar bic
kleeren of hun bankrekening. Wil men nog een ander*
methode toepassen, dan moet men inlichtingen vragn
by de aasurantiemaatschappyen. Hoe hooger de premie
hoe duurder de man! Een heel eenvoudig middeL
De autokoning Chrysler schat zichzelf op vfc
millioen dollar. Tegen dat bedrag is hy tenmniste ver
zekerd. Jesse Lasky. de filmkoning en zijn concurrert
Zukor, doen voor elkaar en voor Chrysler niet ondet
Ook hun polis vermeldt het bedrag van vijf mlllioet
dollar. William Fox overtreft hen alle drie. Wa
neer hy sterft, betaalt men de rechthebbenden 6.000.0#
dollar.
Maar de Industrieel Du pont spant ongetwijfeld d«
kroon. Hy heeft een verzekering gesloten van zevn
millioen dollar.
Filmsterren zyn in dat opzicht veel bescheiden#
Norma Talmadge vindt een kwart millioen m(M
dan genoeg.
Twee beroemde millionnairs vinden zich zelf bljjk
baar geen dollar meer waard dan de armste hunnfl
medeschepselen. Zy zijn n.1. heelemaal niet verzekeB
Deze twee heetenRockefeller en Ford.
Belasting moet betaald worden.
OostenrUksch stadje wordt uitgebuit
Er zyn tegenwoordig nog maar weinig bedrijven, die
last hebben van de steeds zwaarder wordende belastin
gen om de eenvoudige reden dat de meesten al lang
failliet zijn. Slaagt de één of andere firma er echter in
om zich staande te houden, dan is onmiddellijk de fis
cus er by om het den exploitanten zoo moeilijk mogelijk
te maken. Eigenlijk moest het tegendeel het geval zijn.
De staat diende een zaak. die kans ziet minder personeel
te ontslaan dan de andere en die de salarissen op tyd
uitkeert, een flinke subsidie toe te kennen. Maar neen.
Op het meest ongelegen moment duikt ergens een slim
merd op, die zich uitgeeft voor ambtenaar en die be
weert de wet grondig .te kennen. Hy neust heele dagen
in belaatingparagraphen en vindt hierin natuurlyk een
groot aantal letters. Deze letters vereenlgt hij tot woor
den en aan de woorden geeft hy een beteekenis... met
het gevolg, dat aan instellingen, die tot nu toe een zeker
nut hadden de onmogelijkste eischen worden gesteld.
Er wordt beweerd dat een dergelijke wetsuitlegger
begonnen was met het zout te belasten. Hij wist
het zoover te krijgen, dat dit product bijna niet meer
te betalen was. De prijs was toen zóó hoog geworden,
dat er bovendien nog luxe-belasting van geheven werd.
In Oostenrijk heeft kort geleden een gebeurtenis plaats
gehad, die ons het hoofd doet schudden over de ma
nier, waarop de staatsfinanciën worden beheerd. Daar
bevindt zich ee* stadje, dat twee groote fabrieken be
zit. Eén, waar speelgoed wordt gemaakt en één. waar
kunstbloemen»worden vervaardigd. Het inwonertal van
het plaatsje bedraagt 10.000.
De bloemenfabriek heeft zevenhonderd menschen ln
dienst, afgezien van honderd arbeiders, die thuis werken.
De fiscus nu, had ontdekt, dat de fabriek nog 360.000
Mark had te betalen over de jaren 19261929 en ver
langde dat deze som onmiddellyk zou worden voldaan,
d.w.z. in termijnen van tienduizend Mark per maand.
De directie der fabriek deelde mee, dat het haar
onmogelijk was om aan het verzoek van den inspec
teur gevolg te geven en verklaarde, toen haar bezwaren
geen indruk maakten, dat zij zich genoodzaakt zou zien
de fabriek te sluiten.
Dit gebeurde inderdaad en de achthonderd arbeiders
waren dus plotseling zonder werk. Deze lieten het er
niet by en begonnen protestvergaderingen en optochten
te houden, maar de fiscus sliep rustig verder en werd
pas met een schrik wakker... toen het bleek, dat aan
al deze werkloozen steun moest worden
uitgekeerd.
Dit kon onmogelyk in het voordeel van den staat zyn
en na lang wikken en wegen besloot men de bloemen
fabriek uitsfel van betaling te verleenen, waarop de
arbeiedrs weer in dienst werden genomen.
Dit is dus één van die zeldzame gevallen, waarin een
belastingbetaler een voorloopige overwinning op den
fiscus heeft behaald.
Een winkel zonder bediening.
Een groote New-Yorker confectiezaak kwam op de
gedachte, de bedryfskosten te verminderen door af
schaffing van het personeel. De costuums hangen in
lange rijen naar maat. De goedkoopste kleeren hangen
op de parterre, de duurdere op de middelste étalages
en de duurste op de bovenste verdiepingen. De. klanten
zoeken de japonnen uit, nemen ze van de beugels en
gaan naar de paskamers. Speciale inspectriceF zitten op
hooge stoelen en loopen rond, om de afdeelingen te
bewaken.
Eenige hoedenzaken volgden dit voorbeeld p\< voerden
hetzelfde systeem in. Tengevolge van de zeer lage be
drijfskosten, kunnen de artikelen cok belangrijk in
prijs dalen, zoodat deze zaken zich ondanks den crisis
tijd in een goeden verkoop kunnen verheugen. Door
deze nieuwe methode aangespoord, zyn ook veel „een-
heidsprijs-winkels" tot het z.g. „manden-systeem" over
gegaan. Alle klanten krygen by het binnenkomen een
mandje, waarin ze alles wat ze wenschen te koopen
kunnen leggen. Het mandje wordt dan aan de cassa
afgegeven.
Detectives, die zich onder het publiek bevinden,
passen met argusoogen op. dat de voorwerpen niet by
ongeluk vanuit het mandje in de zakken van de klan
ten terecht komen.
De zwerftochten van
Maria Theresia's briljanten.
Dezer dagen in Parijs ontdekt?
Door een eigenaardige samenloop van omstandig
heden in een Parysch museum ln 't bezit geraakt van
een briljanten halsketting, die naar men beweert
heeft toebehoord aan Maria Theresia. Tweehonderd jaar
geleden werd het sieraad gestolen en verdween zonder
een spoor achter te laten. Het werd vervaardigd in Ve
netië en de Keizerin kreeg het cadeau, toen ze zich
verloofde.
Het zonderlinge van het geval is, dat men niet weet.
wat er eigenlyk met het halssnoer is gebeurd. Hoe het
al dien tijd in tact is gebleven, is eveneens een raadsel.
Men heeft het vergeleken'met oude afbeeldingen en is
tot de conclusie gekomen, dat dit inderdaad de echte
ketting is. Het kleinood is minstens tweehonderd jaar
oud en de briljanten zijn echt. De waarde bedraagt een
millioen francs.
Natuurlyk heeft men moeite gedaan om de avontu
ren van de halsketting te reconstrueeren, maar of men
hierin geslaagd is, staat niet vast.
De directeur van het museum lcreeg het ding in zyn
bezit, doordat een zekere Mevrouw Pleuret hem ver
zocht eens na te gaan, of het sieraad iets waard'is.
Mevrouw Pleuret had het op haar beurt van haar
man gekregen. Ze was er niet erg mee ingenomen,
omdat Pleuret er by had gezegd, dat de briljanten niet
echt waren. Ze had het snoer daarom aan haar doch
tertje gegeven om mee te spelen. Eens was het naar
opgevallen, dat de steenen een ongewonen glans hadden
en ze was toen naar een juwelier geloopen en had hem
gevraagd, of hy 't sieraad wilde onderzoeken.
Tot haar verbazing bood de juwelier haar fr. 10.000
voor de ketting. Mme. Pleuret was zoo wys dit aanbod
niet te accepteeren en haar volgende gang bestond in
een bezoek aan genoemden museumdirecteur, die haar
meedeelde, dat het snoer een millioen francs kon opbren
gen.
De heer Pleuret werd daarop ondervraagd en hU
dischte een wonderlyk verhaal op.
Men moet weten, dat hy machinist is op een treil
die van Parijs naar Lyon rydt en terug. Op zeker»
dag. verscheen halfweg Avallan plotseling een Arabic
die blykbaar kans had gezien zich ongemerkt in i
locomotief te verstoppen. De machinist sprong tc
schrikt achteruit en vroeg, toen hij van zijn verba#»
was bekomen, wat de vreemde passagier wenschte. j
zou graag meerijden tot Avallan", zei de Marokksfl
Daar Pleuret den man onmogelyk onderweg kon lootf
stemde hy zwygend toe. Maar toen de zonderliüf
reiziger dicht by het station van den locomotief wik
springen, hield de plichtsgetrouwe machinist hem Up
en wilde hem by den chef brengen. De Arabier p
hem toen een halsketting, verliet haastig z'n „coaft
en verdween onder de menigte. Pleuret gaf de zaak li r
»&n, want hy wist heel goed, dat hy tegen de die* f
voorschriften had gehandeld door den man te W
ontsnappen. De rest weet men.
Of Pleuret de waarheid heeft gesproken, is een tl* I
toe onbeantwoorde vraag, maar in ieder geval is I
momenteel op zoek naar den geheimzinnigen Oorf' I
ling, die voor een reisje van Lyort naar Avallan V- I
bagatel van een miljoen francs betaalde.
Vrouwelijke Toreadors.
Gedurende een stierengevecht te Alicante in Spanje- w»
traden voor de eerste maal twee vrouweiyke toreador»
op, Manolita Tulla en Maria Allegra. De beide ,.s»n0"
ritas" waren in het gebruikeiyke toreador-costuum f
kleed eri leverden het bewys, dat ook vrouwen voor dit K
beroep geschikt zijn. Zy doodden 5 stieren. Het publiek
bracht de moedige (ofschoon we nooit de wreed»
vertooning van een stierengevecht hebben meegemaakt
hebben we altijd het idéé gehad, dat er niet veel moed
voor noodig was om een door bloedverlies uitgeput en
tot doodmoedens toe getergd dier den genadestoot te
geven) kampvechtsters talrijke ovaties.
Een groot Madrileensch blad uitte zich als volgt bier* B
over: „Eenige dagen geleden gelukte het een vrouw
in een vliegtuig den Atlantischen Oceaan over te at®" B
ken. Wy hebben geen reden de vrouwen, die kans zie* B
het luchtruim te bekampen, In de arena te weren. I
Men moet bepaald Zuideiyk bloed In zyn adere*B
hebben stroomen om een dergelyke onsmakelijke ver»M
tooning van een vrouw als „afslachter te zien
treden, zoo naar waarde te kunnen genieten.
