SchagerCourant
BETEEKENT
KWALITEIT I
Hierop letten!
Vierde Blad.
VERSTOORDE INBRAAK.
Brabantsche brieven.
DE VOER LEI TE RUSTEN
Door het dak gevallen.
Wraakneming van een
professor.
Ernstig spoorwegongeluk
in 0hi o.
Zü ct. per half pondsTfiakje
Zaterdag 2 Juli 1932.
75ste Jaargang. No. 9099
Doeltreffende alarminrichting in
een Rotterdamsche fabriek.
Door een loeiende sirene werden
de inbrekers verjaagd.
In den nacht van Woensdag op Donderdag, om
streeks 2 uur, hoorde een w-?.ker van den Gecontroleer-
irlen Particulieren Nachtveiligheidsdienst te Rotter
dam, toen hij op den 's-Gravendijkwal liep, plotseling
geloei van een sirene. Aanvankelijk dacht hij, dat de
ibrandweer uitrukte, maar het geluid verplaatste zich
niet. Toen hij ging kijken, merkte hij, dat het lawaai
afkomstig was van een sirene, welke is j.angebracht
jin het bovenlicht van een van de benedenvensters van
een pand aan den 's-Gravendijkwal, in welk beneden
huis het kantoor van het Algemeen Ziekenfonds Rot
terdam is gevestigd. De waker, die begreep met een
alarminrichting te doen te hebben, ging terstond de
politie waarschuwen. Op het lawaai kwamen echter
al agenten toesnellen en er werd een onderzoek in
gesteld.
Toen bleek, dat in het kantoor was ingebroken; de
dieven hadden echter nolens volens de alarminrich
ting in werking gesteld en waren op de vlucht gesla
gen.
Het bovenhuis van het pand staat leeg. In verband
met. een uitbreiding van het kantoor van het A.Z.Z.R.
wordt dit bovenhuis bij het kantoor getrokken. Reeds
is een verbindingsdeur tusschen de portalen achter
de buitendeuren gemaakt. De timmerlieden zijn in
het nand nog aan het werk.
De dieven hebben kans gezien, ongemerkt in het
bovenhuis te komen, waar zij zich tot het invallen
van den nacht hebben schuil gehouden. Daarna heb
ben zij de nieuwe verbindingstleur geforceerd, waar
na zij, met behulp van het gereedschap van de tim
merlieden, de lessenaars in het kantoor hebben open
gebroken. De brandkast, waarin een vrij aanzienlijk
bedrag aan geld staat, is in een muurkast gebouwd.
De deur van deze kast is van een alarminrichting
voorzien. Toen de dieven op zoek naar de brandkast,
deze kastdeur forceerden, waarbij zij ook van hun
eigen gereedschap gebruik hebben gemaakt, ging de
sirene loeien. Daarvan zijn zij zóó geschrokken, dat
zij hals over kop zijn gevlucht, met achterlating van
hun gereedschap. Uit hét kantoor wordt niets vermist.
ULVENHOUT, 28 Juni 1932.
Menier,
Laank gelejen ben ik 'a
op visite gerust in n gek
kenhuis. Een van ons ge-
buren. die me altii versleten
hadden veur 'nen heel ver-
6taandigen tiep, w'adden
'r dan ok op 'n onbewaakt
oogenblik 'n kepleet en se-
lied raadslid van gemokt
zat daar in, en toen ben 'k
m'nen edelachtbaren karn-
meraad (relaties is maar al
les!) 's op gaan zoeken.
Omda 'k heelegaar van
buiten kwam, bekaanst vier
uren haard deurstaampen op
de fiets, hier en daar 's aanleggen meegerekend
mocht ik m zien van d'n dokter, zooveul as den dres
seur van die inrichting, maar „heur 's ier Dré", zee-t-ie:
ge mot dan persies sjuust doen, as ik oew zeg!"
„Da kunde van me gedaan krijgen, dokter", beloofde-
n-ik: „as ik maar niet achterste-veuren op m'n handen
naar binnen hoef te gaan, dan kunde verders heelegaar
op me rekenen, maar hoe is t mee d'n Peer gesteld?"
D'n dokter schudde triestig z'nen kop, tikte teugen
z'n veurhoofd en zee: „stapel."
„Kan ie nog beter worren?"
Toen trok d'n dokter z'n schouwers zóów kollesaal
op da z'n handen mee in hogte gongen en beweerde
toen diepzinnig niks. Ik zee toen ok niks en toen me op
die manier, steuvig rookende. 'n gezellig zwijgend bomke
hadden opgezet, hij zette z'n oogen wijd open en
schudde zn hoofd; ik kneep m'n oogen half toe en
knikte, waarop hij z'n hand opliohte en slapkes op z'nen
knie liet vallen en ik, om ok weer wa te „zeggen", m'nen
voet oplichte en zochtjes op d'n vloer trapte, afijn,
na da „onderhoud" wist ik genogt en 'k zee, toen 'k
tot zeuvenenzeuventig was gekomen op d'n tik van de
klok: „hier is 'n lucifer asteblieft, ge zij-d-uitgegaan
dokter."
f Maar toen ie ging sjoege gaf, hij zat de figuurkes van
t tafelkleed mee z'n oogen over te teekenen, schraapte-
ik 't stekske aan, hiew 't vlammeke bij z'nen baard en
toen ie schrok zee Ut: „ge zij-d-uit!"
Toen gong ie mee z'nen baard wat achteruit, knikte,
keek over m'nen schouwer Kielometers ver in de toe
komstige onendigheid, zoowda 'k ok 's omkeek en m'nen
vingers verbraandde.
En net docht ik zoow: dieën uiensCh prakkizeert z'n
Onaangenaam avontuur van drie Bossche
marktkooplieden. Slapende door
de voorruit.
Donderdagmorgen om zes uur heeft op den Bosch-
dijk te Eindhoven in de buurt, van het Rijkskrank
zinnigengesticht een ernstig auto-ongeluk plaats ge
had.
Uit de richting Best kwam in flinke vaart aange
reden de luxe auto van een ingezetene van Den
Bosch, welke auto volgeladen was met marktartike-
len en die op weg was naar een markt in Limhurg.
De marktkoopman G. J. de G., 29 jaar. chauffeerde,
naast hem zat de 25-jarige G. W. v. d. H. en ach
terin bij de zeep de 31-jarige I. S., alle drie uit Den
Bosch afkomstig.
Plotseling hoorden de bewoners van den Bosch-
dijk een geweldigen slag en toen men naar buiten
snelde vond men den auto zwaar beschadigd tegen
een boom en voorts de drie genoemde personen, die
allen tamelijk zwaar gewond naast den auto lagen.
De bestuurder vertelde, dat zijn beide compagnons
al eenigen tijd vóór liet ongeluk gebeurde in slaap
waren gevallen. Hij zelf was een 50-tal meters voor dc
plaats van het ongeluk eveneens plotseling door den
slaap overmand en vond zichzelf een moment later
naast den auto op den grond terug, nadat hij blijk
baar in den slaap zijn stuur was- kwijt geraakt, te
gen een boom opgereden en al slapende door de voor
ruit gevlogen en langs den weg terecht gekomen was
in de gelukkig droge sloot.
Het ergst was er aan toe v. d. H., die eVeneens in
zijn slaap door de voorruit is geslingerd. Hij bekwam
lievige wonden aan hoofd en borst. Dc bestuurder
liep vleeschwonden op aan hoofd en handen, terwijl
S. verschillende ribben heeft gekneusd en verdere
kleine, verwondingen opliep.
Nadat de eerste geneeskundige hulp was verleend,
werden de drie slachtoffers naar het R.K. Binnengast
huis vervoerd, vanwaar /.ij ia den loop van den dag
op hun verzoek per ziekenwagen naar den Bosch
zouden worden overgebracht.
De auto is opgetakeld en naar Let politiebureau
vervoerd.
Doodclijk ongeluk te Heerlen.
Donderdagmiddag te ongeveer twee uur is de 17-
jarige II. Mager uit Rumpc van een in aanbouw zijn
de loods bij de Nationale Houthandel te Heerlen, ge
vallen. Hij was op slag dood. Even te voren was de
zink werker Boos eveneens van het dak gevallen. Deze
werd echter bij zijn val gestuit. Met inwendige kneu
zingen is hij naar-het St. Joscphsziekenhuis overge
bracht.
Omtrent de toedracht van dit noodlottige ongeval
wordt nader gemeld:
De 50-jarige B. en de 18-jarige H.M. liepen over het
dak van een magazijn, welk dak bedekt was met
asbest-cementplaten. B. viel het eerst door het dak
eigen gek over z'n gekken, toen *r 'nen broeder binnen
kwam, mee 'nen groot en bos sleutels, zeggende: „u hebt
gebeld, menier d'n dokter."
„Welneeë", aantwoordde-n-lk maar, waant lk docht zoo,
d'n aandere gift toch geen asem: „welneeë, wij zitten
Ier 'n bietje gezellig te boomen, broeder", toen d'n
dokter zee:
„ja, ik heb gebeld, laat hier meneer", da was ikke,
„even bij nummer achtentachtig, 't Kan wel alleen, maar
blijft achter de deur, broeder."
„Dokter," zee ik: „veul bedaankt. 't onderhoud was
me hogst aangenaam", en toen liet ik m'n segaar vallen,
omspres! Ik bukte onder 't tafelkleed, zóó da'k m'n si-
garenèndje achter me hiew en zocht naar de... bel!
Maar nieveraans 't bel te zien.
't Begon me toch wezenlijk 'n bietje op m'n zemelen
te werken. D'n broeder vond m'n endje, zee: „hier is
't al", zoowda 'k veur m'n fatsoen wel onder de tafel uit
moest komen en gong toen mee me d'n gang op.
„Zeg broeder", vroeg ik: „nie veur 't een of aander,
maare... wat is da veur 'n aarigheidje mee die bel?"
„Aarigheidje?" vroeg le: „hoezoow?"
„Heur 's ier." zee ik: „nouw motte me nie beduvelen.
Gij zij toch binnengekomen omdat d'n dokter zoow ge-
zeed gebeld had. ee?"
„Ja." zee-t-ie en liep weer deur.
Maar 'k pakte 'm bij z'nen jas en zee: „da zijn
smoesjes!"
„Hoezoow", zee-t-ie weer.
„Hoezoow? Wel, d'n dokter hee nie gebeld. Waant ik
was er zeivers bij en hij hee niks aanders gedaan, as
z'n sigaar uit laten gaan; da's één! En in heel de kamer,
ok nie onder de tafel, is van 'n bel zieda te bespeuren,
da's twee! En nouw gij!"
En mee 'n stalen gezicht zee-t-ie toen: „die bel zit aan
d'n tafelpoot. De dokter belt mee z'nen Jtnie", en toen...
Affijn, ik gong 'm maar achterna, liep as 'n hondje mee,
dan veur, dan achter 'm, waant 'k moest deur ver-
soheien gangen, die telkens afgesloten wieren onder veul
lawijt van z'n sleutelbos.
Zoow 't loopt, zoow loop 't. docht ik op 'n mement,
maar dieën bos sleutels houw ik in de gaten. Zoolaank
as die sleutels in m'n nabijheid blijven, koom ik 'r hier
nog wel uit en 'k begos te snakken naar d'n grooten
steenweg mee de uitspanningskes, die 'k al afgefietst
had en die 'k bij leven en welzijn weer trug zouw gaan.
Eindelijk waren me bij 't apartement van d'n Peer,
naar 't scheen, waant de broeder bleef staan en veur
le de deur openmokte, lusterde-n-ie.
„Me zijn er", zee ik: „ik heur 'm praten". Toen heurde-
n-ik 'm zeggen: „dus menieren, da veurstel is aange
nomen", en pats! daar sloeg ie mee 'n ding op tafel,
of ie d'n kop van Jut onderhaanden had.
„Me zullen wachten tot ie de vergadering hee geslo
ten", flusterde d'n broeder.
Toen stelde d'n Peer 't volgende punt van d'n agenda
aan de orde, zee-t-ie en begon-ie weer te spietsen.
„Menieren," zee-t-ie, zoowda ze 't in 't heele gekken
huis konden heuren: „menieren, 't volgende punt betreft
de pomp op de markt. Da dink mot weg. Wij zijn ier
veur d'n veuruitgaank, dus daar mot 'n benzine-pómp
veur in de plak komen! Maar as hoofd van 't Laand
hier. mot ik ieveraans aan denken. Benzine is braand-
baar; zoow is 't net water en zoow, als t'er 'nen boeren-
knuppel z'n pijp aanstikt, slaan de vlammen er uit; nie
uit dieën knuppel, waant dan redevoerde-n-ik er nie
doch hij slaagde er nog in zich aan een koord vast
te grijpen; op ongeveer vier meter hoven den grond
viel B. evenwel met het gevolg, dat hi' een armfrac-
tuur opliep. Dr. G. verleende dadelijk hulp; juist was
hij bezig B. te verbinden of op ongeveer twintig me
ter van de plaats, waar deze gevallen was, viel de
18-jarige H. M. eveneens door het dak van een hoog
te van ongeveer vier meter. De ongelukkige kwam er
minder goed af en overleed onmiddellijk na zijn
val. Hij was met zijn hoofd op den betonnen vloer
terecht gekomen en de toegeschoten geneesheer en
andere arbeiders konden geen bijstand meer verlee
nen. De platen schijnen ten gevolge van de droogte
minder sterk te zijn geworden en konden het gewicht
van de mannen niet dragen. Een nauwgezet onder
zoek wordt ingesteld.
Revol.e r.a .slip op den rector-magnificus
van de Weensche Universiteit. Door een
anderen proiessor.
Bij de onthulling van een gedenkteeken op het Cen
trale Kerkhof te Weeuen heeft professor Schneider,
van de universiteit aldaar, op den rector-magnificus
prof. Abel, die de onthullingsrede hield, plotseling
een schot gelost, onder den uitroep: „Nu zullen wc
eindelijk afrekenen". Het eerste schot miste en Schnei-"
der werd door burgemeester Seitz, die naast hem
stond, overmand, toen li voor de tweede maal aan
legde. Hij is gearresteerd, maar schijnt in een aan
val van krankzinnigheid gehandeld te hebben.
Prof. Othenio Abel, die nas tot rector-magnificus is
gekozen, is niet gelukkig in de eerste dagen van zijn
rectoraat. Zooals r en weet hebben de nationaal-so-
cialistische studenten dadelijk zijn aftreden geëischt,
omdat hij een jood is, er. nu volgt deze aanslag.
Prof. Abel is een man van 57 jaar en een beroemd
palaeontoloog. Vooral op het gebied der palaeobiolo-
gie heeft hij zich g.-ooten naam verworven. Hij heeft
o.a. deelgenomen aan opgravingen in Nebraska en
onderzoekingen in Zuid-Afrika.
Geen berouw over zijn daad.
Nader wordt gemeld:
Prof. Schneider, die een revolveraanslag gepleegd
heeft op den vroegeren dir cteur van de Weensche
universiteit prof. Abel. verklaarde bij zijn verhoor, dat
hij geen berouw gevoelde en dat Let hem speet, dat
de kogel zijn doel gemijt had. Hij heeft prof. Abel
willen vermoorden, aangezien deze zijn benoeming
voor een der beide eewonc professoraten der zoologie
had verhinderd. Tijdens het verhoor haalde prof.
prof. Schneider een manuscript te voorschijn, dat be
stond uit drie vel machineschrift, waa.op hij zijn
rechtvaardiging schriftelijk vóór het plegen van den
daad had neergelegd.
DE CHOLERA IN CHINA.
600 doodeu te Kanton.
Te Kanton zijn ln den loop van deze week zes
honderd personen aan cholera overleden. De epidemie
grijpt nog steeds verder om zich heen.
over, knuppels genogt, wa zeg ik? Knuppels genogt?
Veul te veul knuppels zijn er en daarom mot die
pomp weg. Da wil zeggen, menieren, dat er 'n pomp
mot komen, maar da's 't zelfste! En omdat die pomp
in d'n braand kan geraken, mot onze braandweer op
de markt komen te hulzen.
De plannen veur de gebouwen zijn gerled. Gebouwen?
Paleizen! Ze zijn nog grooter as de markt, maar da's
nie erg. Dan zetten me 't Raadhuis maar 'n bietje
achteruit, Alleen, en daar wijs ik de heeren seerjeus en
ernstig op, alleen motten me zurgen, dat 't raadhuis
in ons eigen gemeente blijft! Da's gemakkelijk en 'n
goeie ouwe gewoonte.
Aangenomen? Dan sluit ik de vergadering en nouw
d'r uit!
Allemaal. En gauw. of ik gooi oew m'nen hamer
naar oew karsepan. Gedag!"
„Nouw kunde naar binnen gaan. zee d'n broeder:
„maar doe nouw persies wat ie gère hee. Sprikt 'ra ok
nie teugen en doe maar net of ge zelf ok gek zijt."
„Da's nie moeilijk meer," zee ik: „waant 't schilt
nie veul meer, geleuf ik."
Toen 'k binnenkwam zat d'n Peer te schrijven mee
'nen lepel op groote vellen papier, die er nie waren.
„Ga zitten," zee-t-ie, zonder op te kijken: ,,'k mot
effe die stukken onderteekenen" en mee z'nen lepel
zette-n-ie haandteekeningen zoow groot as de tafel.
Daarna, streek ie de rommel van tafel, keek op en zee:
„ik heb jouw méér gezien, geleuf ik."
„Ik geleuf 't ok. Peer," zei ik: „hoe mokt 't hier?"
„Ze zijn ie allemaal stapel gek," zee-t-ie: „maar 'k
houw er steuvig de haand aan. Gij zijt zeker ok nie
heelemaal kiplekker?" vroeg ie en tikte teugen z'n
veurhoofd, da nat was van zweet.
„Nouw", zee ik, „ik geleuf da'k al aardig opschiet.
Peer."
„Zoow mag ik 't heuren", knikte-n-ie en ineens vroeg
ie: „hoe is 't mee Trui?"
„Gin verstaand genogt", zee ik: „om ok stapel
mesjokken te worren!"
„Broerd voor oew," zuchte-n-ie.
„Ja", zee ik: ,,'n klein bietje gekker zouw veur mijn
heel wa makkelijker zijn, Peer!"
„Zoow is 't altij", gaf ie me gelijk:... ,,'t is in de wea-
reld gek verdeeld! Hoe ga-g-et mee de gemeente, nouw
ik weg ben."
„Z'n gangeske".
„Zoow gaauw as ik ier de zaak op orde en regeld
em," beloofde-n-ie„kom ik trug. Mee'n vliegmachien
en dan zulde 's 'nen aap zien vlooien, Dré!"
„Ben 'k bang veur,' zee ik.
„Nooit bang zijn.' viel Peer uit: „was Moezelinie
bang? Napoleon6 Julius Cesar? D'n Hertog van Al-
va? Jan Beukels? Waren die mannen bang? Jan van
Schaffelèèr, die van d'n toren in de locht sprong, onder
de woorden: „dan liever de locht in". Pater Bonnefacl-
us? Waren die mannen bang? Ozoow! En, daar
mote nie verders over praten, da mot geheim blijven,
maar al die mannen, die windel ik om m'nen kleine
pink, maar da mag ginmensch weten."
„Afgesproken," zee ik.
„Zweren," zee-t-ie.
„Ik zweer," zee ik: „in m'nen nek, aan die steenpust."
Tot dusver ha'k 'm in alles z'nen zin gegeven en toen,
toen pakte-n-ie z'nen stoel en wouw me de harsens in
slaan. Da gong me wa te ver, om 'm ok daarin ter wille
ZIJ KON HAAR HAAR NIET KAMMEN.
Verlamd door rhenmatiek.
„Twee jaar lang leed ik aan rheumatick en ver
leden jaar om dezen 'id werd ik 10 weken bedlege
rig Mijn handen en armen waren het ergst aange
tast. Ik kon er niets mee doen. Ik kon mij niet was-
schen of mijn haar kammen: dat moest allemaal
voor mij gedaan worden. In 't begin van dit'jaar be
gon ik met eiken morgen Kruschen Salts te nemen
en het doet mij genoegen te kunnen zeggen, dat ik nu
weer heel goed ben en in staat mijn huishouding
te doen, terwijl ik in het slechtste weer uitga zonder
dat het mij schaadt." Mevr. P. K.
Rheumatiek wordt veroorzaakt door een teveel aan
urinezuur in het lichaam. Twee bestanddeelen in
Kruschen hebben het vermogen, urinezuur op te los
sen, zoodat het dan gemakkelijk uit het lichaam
kan worden verwijderd. Andere bestanddeelen in
Kruschen helpen de natuur dit opgeloste urinezuur
door de ingewanden en nieren te verwijderen. Weer
andere ingrediënten voorkomen het gisten van liet
voedsel in de ingewanden en voorkomen daarbij niet
alleen de vorming van urinezuur, doch ook van an
dere onzuiverheden die het bloed vergiftigen en den
weg vrij maken voor verscheidene znekten.
Kruschen Salla is uitsluitend verkrijgbaar bij alle
apothekers en drogisten a f0.90 en f 1.60 per
flacon. (Adv.)
OP STRAAT VERMOORD.
Weer een politieke moord te Sofia.
V.D. verneemt uit Sofia:
Donderdagmiddag is opnieuw een politieke moord
gepleegd in een der straten van Sofia. Op liet plein
tusschen het Nationale Theater en het ministerie
van Oorlog werd de leeraar Christoif door den Ma
cedoniër Tauischoff doodgeschoten. De moordenaar
werd gearresteerd. Bij het verhoor verklaarde hij den
leeraar per atiuis te hebben doodgeschoten. Hij had
wel opdracht den Macedonischen afgevaardigde
Marmeff, een voormalig lid van het Macedonische
nationale comité en vroeger bekend revolutionnair,
dood te schieten. Men vei.noedt dat het hier opnieuw
een aa slag der Protogcroff-groep tegen de legale
Macedonische beweging gericht betreft, evenals kor
telings het geval is geweest bij den moord op den
Macedonischen leider Michailoff.
Tot nu toe acht doodeu.
V.D. verneemt uit New York:
Uit Hamilton wordt gemeld, dat in de omgeving
van Trentin (Ohio) een personentrein in botsing is
gekomen met een goederentrein. Tot nu toe zijn acht
dooden en talrijke gewonden geborgen.
Poeders en tabletten zijn alléén echt, als
de verpakking voorzien is van den naam
Mijnhardt. Let hij het koopen daar speciaal
op, want dit alleen garandeert U de echtheid.
te zijn en net wilde-n-ik weggaan, toen d'n broeder
veur d'n dag kwam, waarop d'n Peer gaauw in
hoekske kroop, mee z'nen rug naar ons toe.
Amioo, toen 'k eindelijk weer buiten sting. toen
hè'k 'a over m'n hoofd gevreven en m'n vingers bewo
gen. om te zien of ik nouw wezenlijk wel goed wakker
was.
En op d'n trugweg, over d'n zonnigen weg. was t'
net eender, of er 'nen grooten vierkaanten schaduw
veur m'n fiets uitgong. Twintig keei*en wel hè'k in m'n
oogen gevreven, maar da zwarte ding bleef er.
En dazelfde zwarte ding kwam me giesteravond
veur m'n oogen, daarom da'k oew da-d-allemaal ge
schreven eb, toen 'k de kraant zat te lezen. Weer
vreef ik over m'nen kop en in m'n oogen en wéér keek
ik in m'n handen en bewoog m'n vingers en toen Trui
vroeg ,mee 'nen tik van d'ren krommen wijsvinger
teugen d'r veurhoofd: „zij-de-nie heelegaar kiplekker?"
toen doch ik: oppassen Dré, houwt oew roer recht,
waant 't is weer zoow. Ik had in 't gekkenhuis van de
weareld gekeken, amico!
Gelezen van de verbroederingfiesten in Aantwerpen
waar ze nouw, mee 'nen zwaren kater en 'ner. bebloe-
den doek om d'ren kop, nog 'n bietje na-fuiven in 't
ziekenhuis of in d'n amigo.
Ik had gelezen van enkele menschen, die veur d'r
huishouwen, vrouw en kinders aan 't werk waren ge
gaan en deur d'r kammeraden bekaanst as negers ge
lyncht waren, ok al uit 'n gevoel van 'n soortement
broederschap.
Gelezen van d'n Koning van Siam, da kleine manne
ke mee die dikke lippen en da tevrejen gezichtje, da
gin vlieg kwaad zouw doen, en die vandaag even weg
moest gaan, vanweuge de revolutie en d'n aanderen dag
weer feestelijk ingehaald wier as koning.
Op z'n volgende portretjes in de kraanten zal ie
nouw nog wel veul verwonderlijker de weareld inkijken,
dan dat ie al dee op de bekende prentjes.
Ondertusschen zee 'r 'nen soortement van Vast
Diejas in België deur m'nen radioow, dat 't giesteren
in Berlijn 'nen broerden dag was gewiest veur Duitsch-
laand, waant daar hadden 'n honderd, man gevochten.
Terwijl ie sjuust had verteld da ze bij hum in de stad
de verbroederingsfeesten hadden gevierd en da-de-half
Antwerpen in 't ziekenhuis lag en de aandere' helft in
't kot zat.
Maar toen 'k kort daarop 'n geschreven stuk las van
LI. Sjors. over Genève. toen...
Afijn, toen zag ik ineens d'n Peer weef zitten schrij
ven mee z'nen lepel en toen kwam die vierkaante zwar»
te vlek weer veur m'n oogen zitten en toen vroeg Trui
dan of ik min-of-meer mesjokken was...
Misschient hee zij gelijk!
Misschient had d'n Peer ok gelijk.
Misschient zijde gij en ik stapelgek, terwijl me, wat
sjuust 'n „bewijs" daarveur is, denken da me bij ons
volle verstaand zijn.
Maar, misschien, misschient zijn we nie gek, samen!
Misschient... en dan... zooveel te erger, maar nie veur
ons!
Maar nou schei ik er af, waant 't begint me te wieme
ien in m'nen kop!
Veul groeten van Trui en as altij gin horke minder
van oewen
toet a voe
DRé.
BB.33-C
