Dames met veel fantasie. Radioprogramma Woensdag 6 Juli 1932 SCHAGER COURANT. Tweede blad. No. 9101 Zjj werden beroemd door haar leugens. De beker van koningin Elizabeth Dikwijls verkeerden zij I uitstekende kringen maar hetliep niet altijd goed al Het is een merkwaardig verschijsel, dat de meeste xnenschen zoo weinig afweten van het leven en ster ven der grootsteven der grootste Touwelijke „charla tans", terwijl figuren als Münchhusen, Tijl Uilen spiegel en Cagliostro wereldberoemt zijn. Hiervoor een oorzaak op te gevo is niet eenvoudig. Bedriegsters zijn er genoeg en hetfeit, dat zij bij het publiek niet zeer bekend zijn, kaï misschien worden verklaard uit haar onzelfstandighel. Dc meesten van haar maken deel uit van een bend of werken samen met een mannelijk persoon, welke aatste dan wan neer zijn wandaden ten minste vel en groote zijn ln de geschiedenisboeken wordt verheid. De vrouw, die zoo vaak de behulpzame hand bod, raakt echter in vergetelheid. Niettemin hebben er een aantal dames geleefd, die op eigen kracht en met eigen mfldelen ongelooflijke resultaten hebben bereikt. Deze vouwen waren ge woonlijk begiftigd met ongewone eigenschappen, b.v. veel charme gepaard gaande met e»n groote intelligen tie. Zij zijn in geen enkel opzicht fe vergelijken met kleine winkeldievegges en andere ypen uit de onder wereld. Een der meest succesvolle vrouweljke intriganten was MARGIT HERREXFORTH. Deze merkwaardige vrouw, die nit eens zoo buiten gewoon mooi, maar wel zeer verstartig en geestig was, begon op zestienjarigen leeftijd me' kleine diefstallen te plegen. Ternauwernood ontkwam zij aan het tucht huis, verdween uit haar geboorteplaits: Straatsburg en dook tijdens den oorlog weer op en wel in Genéve. Of zij daar spionnage-diensten verrichtfe voor de centrale mogendheden zooals zij later zef verklaarde is niet uit te maken, maar vrij zeker ii het, dat uit dezen tijd haar connecties stemmen met verschillende Duit- sche hooge officieren, aan wie zij w.rd voorgesteld als Charlotte Anders en Grete van Heubn. Na een korte, zonderling genoeg niet succesvolle tooneelloopbaan braken voor haar tetere dagen aan. Op geraffineerde wijze wist zij zich ïogmaals toegang te verschaffen tot de eerste kringen. Sens maakte men haar schertsend attent op haar gelijienis met de erf- prinses Reusz. Wij weten allen, hoe geruchten .ntstaan: Vandaag lijkt iemand op de prinses; morgei „zou zij best de prinses kunnen zijn"; overmorgen i t zij de prinses. Margit spraks niet tegen; zij hulie zich in een ge heimzinnig waas, met het gevolg dat verscheidene per sonen zich danig lieten beetnemen. De tijdschriften noemen haar één der markantste verschijningen „van den Jaatsten tijd". Haar portret kwam,in alle groote en ET.T.T POMMEREXKE. FEUILLETON OÖOÖOOQOOOOOOOOÖÖOOiOOöOKI) aocöcxjcocxjoöoiooioaoaocxjcx) Naar het Engelsch l FERGUS HUME. 34 Ze namen afscheid; de gouvernante ging naar de zie kenkamer terug en Lionel wandelde naar de Hall. Het was een grijze, mistige Decemberdag met een grauwen hemel boven een grauwe wereld. De jongeman liep te overdenken hoe hij Rioky moest aanpakken met betrekking tot Thomas' verlangens. Als het kon, wilde hij gaarne tusschenbeide komen, daar hij vreesde, dat er anders klappen zouden vallen. In zijn overpeinzingen verdiept, sloeg Lionel den hoek van de laan om. die naar de Hall leidde en botste bijna tegen Rose Carr aan. Met een kreet van schrik deinsde ze aohteruit, maar toen ze den jonker herkende, glimlachte ze vrijpostig. Ze zag er werkelijk bekoorlijk uit met haar knap. blozend gezichtje en glanzende, blauwe oogen, ofschoon dit niet de soort schoonheid was. die een man als Lionel Fanshaw aantrok. „Hoe maakt u het, meneer Fanshaw?" begroette Rose hem amicaal. „Het doet me plezier nog even afscheid van u te kunnen nemen, vooral omdat u familie van me wordt." „Dank jo". antwoordde Fanshaw koel. zich tegelijk af vragend, waarom Rose een groot, ouderwetsch valies droeg, dat volstrekt niet bij haar opvallend-elegante klee ding paste. „Ik wensch je veel geluk en voorspoed." Rose trok een pruilmondje. „O, ik ben overtuigd, dat ik gelukkig word, als ik bij Susan vandaan ben. Ik heb meer dan genoeg van haar gescheld. Zij is nijdig, omdat ik met Ricky trouw en zij is blijven zitten, maar we zullen heel gelukkig zijn. We hebben nu geld genoeg," voegde ze er vertrouwelijk bij. „Meneer Trill heeft me een chequé gegeven en die heb ik aan Rioky gestuurd. Hij heeft hem geincasseerd en we nemen de vijfhonderd pond mee naar Canada, als we de volgende week weg gaan. De rest van het geld zal iaeneer Trill later stu ren," kleine foto-zaken te hangen. Een zwerm vurige aan bidders liep haar overal na. Thans gaat Margit over tot den eersten aanval. Te zamen met een vriend verspreidt ze verhalen over een erfenis, die in de millioenen loopt. Een rijke Zwitser- sche fabrikant biedt aan, de erfenis langs gerechtelijken weg voor haar op te vorderen. Hij smeekt de schoone „prinses" zelfs zijn vrouw te worden. De verloving wordt bekend gemaakt (Margit zorgt voor de goede verspreiding). Intusschen snek ze naar een bekend Berlijnsch bankier om dien over te halen haar het geld te verstrekken om de erfenis in handen te krijgen. De Zwitsersche fabrikant zal borg staan. De bankier belooft zijn best te zullen doen en nadat hem allerlei documenten onder den neus zijn geduwd (het eene nog erger vervalscht dan het andere) over handigt hij haar met een stralend gezicht een chequé van 150.000 Mark. Den volgenden dag is de bedriegster verdwenen. Het blijkt dat de Zwitsersche fabrikant heelemaal niet van plan was borg te staan. Ook alle andere menschen, die dc geheimzinnige „prinses" hun diensten hebben aan geboden, zijn leelijk gedupeerd. Met haar vriend is de slimme Margit Herrenforth naar Italië gevlucht. Zij heeft kans gezien ongeveer tweehonderdduizend Mark in de wacht te sleepen. Veel pleizier heeft de intrigante niet gehad van dit gestolen geld. Eenige maanden later stierf ze aan longtering DE VROUW MET DE DUIZEND LIEFDESBRIEVEN. Eenige jaren geleden werd door een proces de aandacht gevestigd op een vrouw, die de charmante Margit nog verre overtrof. Haar leven heeft veel weg van een spannende roman. Zij werd geboren in een klein stadje nabij Frankfort en was de dochter van een kleermaker. Op twintigjarigen leeftijd verkeerde ze in de hoogste kringen, ze werd eigenares van verschei den rijtuigen en paarden en verwierf zelfs eerste prij zen op het bloemencorso te Baden-Baden. Toen ze veertig lente's telde, trad ze het huwelijk met een graaf. Intusschen had ze niet stil gezeten. Ze oefende namelijk al langen tijd het beroep uit van woekeraarster. Haar aanbidders moesten het ontgelden en konden sommen van haar ter leen krijgen tegen een bijna niet te betalen rente. Ook trad ze op als huwelijksmakelaarster, maar haar bemiddelende pogingen bestonden voornamelijk in het opstrijken van voorschotten. Later moest zij of zij wilde of niet herhaalde malen den rechter van instructie in haar woning toe laten, maar het eenige wat men vond waren... meer dan duizend liefdesbrieven. Na den wereldoorlog associeert zij zich met een he kend zwendelaar en sticht speelbanken in verschillende badplaatsen. Het is haar evenwel alleen erom begonnen geld in handen te krijgen. Zij beweert, dat ze vele dui zenden Marken noodig heeft om de autoriteiten te bewegen de oprichting van een casino toe te staan. Ten slotte loopt het spaak en de nu reeds vijftig jarige avonturierster geeft zich opnieuw uit voor „jonge, energieke vrouw" en weet tal van dames en heeren in haar netten te verstrikken. Maar een paar jaar later is het toch werkelijk afgeloopen met haar winstgevende bedrijven. Een wat heftige vliegenier schiet op een van haar vrienden, een bokser. Met den luchtheld verzoent zij zich weliswaar, doch niet zoo lang daarna schiet de aviateur voor den tweeden keer... ditmaal "is het echter de dame zelf, die doodelijk wordt getroffen. De dader pleegde zelfmoord. Aohteraf bleek, dat reeds verscheidene mannen zich om deze vrouw van het leven hadden beroofd. Mme. ANGèLE D"AU QUENTIER. Deze dame is vooral werkzaam geweest In Frank rijk en heeft zich daar schuldig gemaakt aan de meest geraffineerde huwelijkszwendel, die men zich kan den ken. Zonderling genoeg verkeert zij ook nu nog in ta melijk benijdenswaardige omstandigheden. Zij leeft tenminste op het oogenblik zeer rustig en teruggetrok ken als echtgenoote van een Amerikaanscher planter. In de jaren 1923/34 bracht zij een bezoek aan Ber lijn, maar hier bereikte ze niet veel. Haar geboorteland was voor haar daarentegen een waar dorado. Ze had vijf echtgenooten en wist dezen heeren een zeer groot aantal francs te ontfutselen. Later is zij gerechtelijk vervolgd, echter niet wegens huwelijkszwendel, maar wegens „veel-mannerij". De door haar opgerichte modehuizen bestaan nog steeds en naar men zegt heeft mevrouw Angèle nog altijd een heel behoorlijk inkomen... „Komt Ricky hier om je te halen?" vroeg Fanshaw denkende aan wat Thomas den vorigen dag gezegd had. .Neen, ik ga naar hem toe. Hij komt morgen bij juf frouw QuaiL" „En je hebt Thomas verteld..." „Dat Ricky hier zou komen." vulde Rose triomfante lijk aan. „Dat heb ik gezegd, omdat hij zoo aan mijn hoofd zeurde. Maar het is niet zoo. Ik ken heusch wel alleen naar Londen reizen. Mijn koffers zijn gepakt en nu ga ik wat porselein halen, dat ik bij een vriendin van me heb bewaard. Daarom heb ik dit afschuwelijk valies bii me." „Waarom bewaar je je porselein niet thuis?" vroeg Fanshaw terloops. „Omdat Susan het in haar woede misschien stukge smeten zou hebben", antwoordde het meisje luchtig. „Het is een afschuwelijk mensch. Verbeeld u, ze zei tegen Ricky, dat er krankzinnigheid in mijn familie voorkwam. Het was in zeker opzicht waar, want een paar van mijn familieleden zijn in een krankzinnigengesticht ge weest, maar mij mankeert niets. Susan vertelde het alleen, dat Ricky me zou laten schieten, maar ik was vastbesloten met Ricky te trouwen en een dame te wor den, en deze week gaat het gebeuren. En u zult geen last van ons hebben, meneer Fanshaw, want we gaan naar Amerika" De jonker vond het niet noodig op haar gebabbel in te gaan, maar wierp en blik om zich heen. „De mist wordt dikker," zei hij terloops", „en als je ver gaat, kun je verdwalen." „Onzin," protesteerde Rose Carr. „Ik ken iederen cen timeter van Hurton; ik heb mijn heele leven hier ge woond. Maar het wordt werkelijk erg mistig," stemde ze toe. „Ik moest liever verder gaan, meneer Fanshaw." Geef mij je tasch, dan ga ik met je mee," stelde Lio nel beleefd voor. Rose schrok en een sluwe schittering kwam in haar oogen. „Neen, neen, ik wil u niet mee hebben. Ik kan wel alleen gaan," riep ze gejaagd. „Ik bedoel dat Ik u niet lastig wil vallen, en... en... goedenavond." LLionel bleef verbaasd staan. „Hij wist, dat Rose graag met iederen man en vooral met een „heer" een praatje maakte en ln normale omstandigheden een wan deling in den schemer met den landheer van Hurton ten zeerste zou apprecieeren. Dus was het vreemd, dat ze zijn gezelschap weigerde; het was ook vreemd, dat ze zoo'n groote tasch bij zich had; en ten slotte was het hoogst-eigenaardig, dat ze in de richting van 't spook boschje ging om porselein bij een vriendin te halen, zooals de jonker opmerkte. Met een schok drong het eensklaps tot het besef van den jongeman door, dat Rose den beker wilde gaan opgraven! Ricky, die blijkbaar DE KONINGIN DER AVONTURIERSTERS: THéRèSE HüMBERT. Meer dan honderd millioen gouden francs heeft de schoone Theresia in den loop der jaren opgestreken. Deze zeer zachtzinnige, maar desondanks ongemeen wilskrachtige vrouw had twee wapens: intelligentie en tranen. THéRèSE HUMBERT. Ook zij bedacht een roerende erfenisgeschiedenis en ontwapende daarmee vele tegenstanders. Zij snikte en keek de ervaren zakenlui, die haar te woord stonden, met groote onschuldige oogen in het wantrouwende ge laat. Hiermee bereikte zij haar doel en zelfs meer dan dat. Iedereen geloofde aan het bestaan van den rijken Amerikaan, die liefdevol was verpleegd door de kleine Thérèse en haar moeder en die daarom dezen twee opofferende menschen een groot vermogen had ver maakt. Natuurlijk waren er wreede en schurkachtige erfgenamen, die 't testament voor waardeloos verklaar den en nu had de arme Thérèse geen geld om op te komen voor haar goed recht en ze wist zelfs niet waar van ze moest leven. Vijfentwintig jaar lang heeft Thérèse Humbert ge weldige processen gevoerd tegen allerlei formidabele tegenstanders, die heelemaal niet bestonden. Haar broer was haar "hierbij behulpzaam en het geniale van haar methode was, dat die broer eigenlijk niets var de ware toedracht afwist, dienst deed als strooman en baar zijn geheele leven moet hebben gehouden voor de beleedig- de onschuld. Het was Thérèse er niet om te doen de verschillende rechtbanken tot een uitspraak te dwingen. Zij wilde alleen documenten ln handen krijgen om zich zelf daar van bij voortduring van het noodige crediet te verze keren. Gedurende vijfen twintig jaar werd het geld haar ln den schoot geworpen en de schijnprocessen namen maar steeds geen einde. Honderd millioen francs heeft zij op deze wijze bijeen gespaard. Overal stond zij 3LATHILDE W ALTER, alias Baronesse van Genslova, Marion ven Cypriani en Marquise Uchois. niet in de gelegenheid of niet van zins was. naar Hurton te komen en zelf dat karweitje op te knappen, had haar meegedeeld, waar zij den buit kon vinden en het valies, dat zij bij zich had, moest naturlijk dienen om het kost bare voorwerp te vervoeren, zonder argwaan te wekken; als porselein, dat een vriendin in bewaring had gehad! En evenmin als Richard zelf had zooals a.nzelf spreekt Rose er idee v?nn, dat Thomas haar al vóór was ge weest In een oogwenk "Was Fanshaw's besluit genomen. Hij zou haar volgen en op heeterdaad betrappen, terwijl ze de plaats zocht waar de beker verborgen was geweest. Dan zou hij haar de waarheid vertellen en haar pressen van Ricky af te zien en met Thomas te trouwen. Inmiddels was Rose in den mist verdwenen, maar Fanshaw volgde haar zoo snel hij kon. Hij haalde haar in, toen ze uit de laan naar het boschpaadje ging. Hier was de mist niet zoo dik en hij kon haar tusschen de boomen zien schuifelen. Zij verborg zich achter struiken en boomstronken en slaagde erin onzichtbaar te blij ven. Hij was nu volkomen overtuigd, dat ze iets slechts in den zin had, omdat ze een paar keer schichtig om zich heen keek. Toen sloeg ze een zijpad in en Fanshaw zag haar naar een boom gaan, waarschijnlijk een zil verberk, waarover Thomas gesproken had. Het was niet veilig om haar verder te volgen; de jonker leunde tegen een eik en wachtte in grimmig amusement op Rose's ontsteltenis, als ze ontdekken zou, dat de beker verdwenen was. Door den mist kon hij haar niet zien, maar wel op het gehoor af haar bewegingen volgen Hij stond op het punt om naar haar toe te gaan, toen plotseling een luide ontploffing weerklonk en hij door den grijzen nevel een helderroode vlam zag. Verbijsterd strompelde de jonge man naar voren. Hij struikelde op den rana van een groot gat, dat in den grond geslagen was. en de lucht was dik van scherpe, bijtende dampen. Van Rose was niets meer te bekennen: zonder dat ze zelfs nog tijd had gehad om een kreet te geven, had de ontploffing haar vaneen gereten... „Dynamiet!" hijgde Lionel ontzet, zijn hersens één wilde verwarring. „Dynamiet Hemel-nog-aan-toe...!" XIX. DE BEKER TERUG. Lionel wist zelf niet, hoe hij van die vree^ plaats was weggekomen. Hij had een verward idee. dat hij door den mist van de plaats des onheils wegrende, en vaag drong het tot hem door, dat anderen achter hem aan tenslotte bekend als de „Koningin der avonturiersters'' en toch is zij nooit veroordeeld en nooit openlijk be schuldigd. In dit opzicht had Al Capone dus nog een lesje aan haar kunnen nemen! Behalve de genoemde bedriegsters zijn er nog tal rijke „dames met veel fantasie" geweest, die het leven van niets vermoedende burgers in hooge mate onvei lig maakten. Wij noemen slechts: Prinses Margarethe von Preuszen (in werkelijkheid: Martha Barth), de Ba ronesse Genslova (Martha Walter uit Gieszhübel) en Prinses Eleonore Sapicka, die bij den burgerlijken stond ingeschreven als Elli Pommerenke. De thans nog levende en werkzame avonturiersters zullen wij maar buiten beschouwing laten! DONDERDAG 7 JULI. HILVERSUM (1875 M.) A.V.R.O.: 8.00 Tijdsein en Gramofoonmuziek; 10.00 Morgenwijding; 10.30 Het Trio Rentmeester; 11.15 Cau serie door Mevr. R. Lotgering—Hillebrand: „Vruchten en vruchtengerechten" 11.45 Het Trio Rentmeester; 12.30 Gramofoonmuziek; 1.30 Het Trio „Zapiavo"; 2.15 Rustpoos zender; 2.30 Gramofoonmuziek; 3.00 Zieken- uur door Mevr. Antoinette van Dijk 4.00 Aansluiting met Physiologisch Laboratorium Amsterdam: Interna tionaal congres voor Phonetische Wetenschappen; 5.00 Kamerorkest o.l.v. Gerard Hemmes; 6.30 Sportpraatje door H. Hollander; 7.00 Kamerorkest; 7.30 Herman H. Felderhof over: „Voettochten in het Berner Oberland van Meiringen tot Leukerbad; 8.00 Gramofoonmuziek; 8.15 Aansluiting met het Concertgebouw te Amsterdam. Concertgebouw-orkest o.l.v. Albert van Raalte. Solist: Francis Koene, viool; 10.30 Nieuwsberichten en Koersen, van het Persbureau Vaz Dias; 10.45 Gramofoonmuziek; 11.00 Aansliiiting met Hotel-Café-Restaurant Pavilloen, „Victoria" te Scheveningen. Ensemble Willy Wisse. HUIZEN (296 M.) K.R.O.: 8.00 Morgenconcert. N.C.R.V.: 10.00 Gramo foonmuziek; 10.15 Korte Ziekendienst; 10.45 Gramo foonmuziek. K.R.O.: 11.00 Gi-amofoohmuziek; 11.30 Godsdienstig halfuurtje; 12.00 Tijdsein en Politiebe richten; 12.15 K.R.O.-Crkest o.l.v. Johan Gerritsen. N.C.R.V.: 2.00 Cursus fraaie handwerken: 3.00 Vrou wenhalfuurtje; 3.30 Verzorging zender; 4.00 Zieken- uurtje 5.00 Cursus handenarbeid voor de jeugd; 5.45 John's Accordeon-duo 6.45 Cursus in knippen en stof- versieren; 7.00 Gramofoonmuziek; 7.10 Lezing; 7.30 Po litieberichten; 7.45 Persberichten van het Ned. Chr. Persbureau; 8.00 Dameskoor „Cantemus" te Den Haag o.l.v. Mevr. A. J. VinkVerschoor; 9.00 Ir. M. C. A. Meischke: „Iets over glas-in-lood-vensters en hoe ze ontstaan"; 9.30 Kwintet o.l.v. Piet v. d. Hurk; 10.00 Persberichten Vaz Dias; 10.45 Gramofonmuziek. BRUSSEL (509 M.) 5.20 Concert door het Radio-orkest; 6.50 Gramofoon muziek; 7.40 Idem; 8.20 Concert door het Radio-orkest; 9.20 Concert uit het Casino van Knocke 11.00 Gramo foonmuziek. KALUNDBORG (1153 M.) 3.50 Concert; 8.20 Omroeporkest; 10.20 Omroeporkest, BERLIJN (419 M.) 4.50 Dansen voor viool en piano; 7.30 Dansmuziek door de kapel Oscar Joost; 10.50 Populair concert. HAMBURG (372 M.) 2.30 Gramofoonmuziek; 4.50 Concert 9.20 Concert; 10.40 Duitsche Dansmuziek. KONIGSWUSTERHAUSEN (1635 M.) 2.20 Gramofoonmuziek; 4.50 Concert; 11.50 Cither- muziek. LANGENBERG (472 M.) 1.20 Concert; 5.20 Vesperconcert; 10.50 Concert. DAVENTRY (1554 M.) 1.20 Concert; 2.20 Sonatenrecital*, 4.05 Dansmuziek; 4.50 Concert; 7.50 Concert; 9.55 Concert 11.05 Dans muziek. PARIJS-EIFFEL (1446 M.) 8.50 Gramofoonmuziek. PARIJS RADIO (1725 M.) 12.50 Gramofoonmuziek; 9.05 Gramofoonmuziek; 9.50 Gramofoonmuziek. MILAAN (331 M.) 7.50 Gramofoonmuziek; 8.50 Opera-uitzending. ROME (441 M.) 9.05 Orkest; 9.50 Radio-tooneel. WEENEN (517 M,) 8.20 Concert door het Weensche Symphonie-orkest; 10.35 Zigeunermuziek. WARSCHAU (1411 M.) 5.20 Solistenconcert; 6.40 Dansmuziek; 8.20 Populair Concert; 10.20 Dansmuziek. BEROMUNSTER (460 M.) 10.05 Populair concert door het Omroeporkest. kwamen. Pas toen hij het dorp bereikt had, werd hij zich bewust van de werkelijkheid. Hij besefte, dat meer menschen de ontploffing hadden gezien en wisten, dat Rose Carr omgekomen was. Verscheidenen waren nog in het bosch aan het werk geweest, sommigen niet ver van de plaats, waar het ongeluk gebeurd was, iets, waarmee het meisje blijkbaar geen rekening had gehou den; anders had ze haar expeditie wel tot een later uur uitgesteld. Eenige mannen hadden het meisje zelfs ge zien en herkend en twee dorpelingen waren voldoende dichtbij geweest om haar te zien graven aan den voet van den zilverberk. De eene was zelfs door de ontplof fing een eind weggeslingerd en een poos bewusteloos ge weest. Toen de mannen hun onsamenhangend verhaal ge daan hadden, heerschte er een verbijsterde stemming in het dorp. Waarom was Rose Carr naar het bosch ge gaan? Wat had ze gezocht? Wie had het dynamiet on der den boom gelegd? De vragen werden van alle kanten gedaan en niemand kon er antwoord op geven. Fanshaw werd omringd door de verschrikte dorpsbewoners. Hij vertelde haastig al les, wat hij wist d.w.z. van zijn ontmoeting met Rose, hoe hij haar gevolgd was om te zorgen, dat ze niet in den mist verdwaalde die uitlegging gaf hij van da zaak en van zijn schrik bij de onverwachte ontplof fing. Toen zocht Lionel den dorpsveldwachter op en liet hem de plaats bewaken, terwijl hij onmiddellijk inspec teur Arnold telegrafeerde. Fanshaw bekommerde zich er op het oogenblik niets of of de waarheid bekend zou worden of niet. Het eenige wat hij verlangde, was de politie de zaak in handen te geven, daar deze toch niet meer geheim te houden was, nu zij deze tragische wen ding had genomen. Het reoht moest zijn loop hebben en spoedig ook. En Fanshaw wist, wie schuldig was en zijn verdiende straf niet zou ontgaan. Alles wees erop, dat hier een wraakneming van Thomas Tollhurst in het spel was. Hij was de eenige, die wist, waar de beker begraven was, en hij alleen kon deze helsche val hebben opgezet. Vóór hij tuinman op „de Olmen" was, had hij in de naburige steengroeve gewerkt en daar dynamiet lee- ren gebruiken. Maar waarom had Thomas, die zoo on zinnig verliefd op Rose Carr was geweest, haar tot zoo'n. gruwelijken dood gedoemd. Dit vroeg Lionel zich voort durend af op zijn weg naar de villa van Dr. Dawson, maar hij kon geen antwoord vinden. Wordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1932 | | pagina 5