Landelijke Ruitersport in het Noorden.
Radioprogramma
Bont Allerlei.
Brieven over
Engeland. -
AI|e correspondentie betrekking hebbende op deze
rubriek, te zenden aan J. C. Vethman, Waardpolder,
Kolhorn, TeL 25.
Officieele meldingen.
Nadruk verboden
WEDSTRIJDEN.
Sterrit naar Midden-Beemster 3 Augustus a.s. In
schrijvingen sluiten uiterlijk 15 Juli bij J. P.
.Veening, arts te Midden-Beemster. TeL no. 2.
Concours te Heiloo Augustus.
DEMONSTRATIES.
Anna Paulowna 26 Juli; Midden-Beemster 3 Aug.:
Nieuwe Niedorp 6 September; Schoorl 8 Augustus;
Broek op Langendijk 31 Augustus.
L.R.
Broek op Langendijk
U Juli,
8.—
uur
L.R.
Texel
16 Juli,
8.-
uur
L.R.
Anna Paulowna
17 Juli,
10.30
uur
L.R.
West-Friesland
17 Juli,
1.30
uur
L.R.
de Noorderruiters
19 Juli,
8.-
uur
L.R.
West-Friesland
20 Juli,
8.—
uur
N.B. Tijden zomertijd.
Langs den hoefslag.
Uit Midden>Beemster.
De tijd gaat snel en de datum 3 Augustus, waarop
de jaarlijksche sterrit naar Midden-Bemster zal
plaats vinden, nadert met rappe schreden. Dat het
succes evenredig zal zijn aan beide voorgaande ja
ren wenschen wij van harte De sterrit naar Mid
den-Beemster is zeker wel de mooiste wedstrijd van
het seizoen. Daar bij dezen rit 't aan de ruiters zelf
ligt of ze a.1 dan niet in aanmerking komen voor
een goede plaatsing. In verschil met beide voor
gaande jaren is het uur, of liever zijn de uren van
aankomst gewijzigd, in dit geval vervroegd. Het tijd
stip van aankomst ligt tusschen 10 en 13 uur. Hier
mede heeft het Bestuur van Beiaart" zijn redenen
gehad. Beiaart zal nl. in den namiddag van denzelf
den dag een demonstratie geven te Midden-Beemster.
Deze demonstratie is voor deze vereeniging zeer ge-
wenscht en v wenschen dat ze bezocht zal worden
door een gro<> schare van toeschouwers Dit zal het
financieele gedeelte van de Sterrit naar wij hopen
weer in evenwicht brengen. De onkosten voor de
Sterrit toch zijn zeer hoog te noemen, terwijl de ba
ten zeer gering zijn. Als wij het voorloopig pro
gramma inzien, dan zal het aan belangstelling o.i.
niet ontbreken. Van de verschillende nummers noe
men wij: Lintenroof, carousselrijden, stoelenraces,
Als extra nummertjes: Een voltige nummer van den
heer Petrie (L.R. Kapt. v. d. Wal) en mej. Annie
Veening (L.R. Beiaart), op het daarvoor afgerichte
paard „Erna" van den eerste. Dit is voor het Noor
den geheel nieuw en staat onder leiding van den
her H. Lijssen, instructeur „Kapt. v. d. Wal". Bo
vendien zal de heer Lijssen het bekende school-
paard „Byou" van den heer J. P. Veening voorrij
den; dit alleen is reeds een bijzondere attractie, daal
de heer Lijssen een zeer bekende dresseur en school-
ruiter is. Zijn kennis en africhten van rijpaarden
in de meer hoogere rijkunst is spreekwoordelijk ge
worden. Tot slot een Spring-Demonstratie, waar ook
deelnemers van de sterrit aan kunnen deelnemen.
Wij twijfelen niet, bij gunstig weer wordt 3 Augus
tus weer een zeer geslaagden dag.
VAN TWAALF FLINKE RUITERS.
Er waren eejis twaalf ruiters,
De manége was heel mooi,
Elf ruiters zag men er toch maar,
Die één was moe van 't hooi.
Er waren eens elf ruiters.
Was er ergens feest misschien,
Er was alweer een leege plaats:
Toen bleven er nog tien.
Tien landelijke ruiters.
Door één klein buitje regen,
Bleef er een thuis,
Toen waren er nog negen.
Negen koene ruiters,
Oefenden met volle kracht.
Een jonge boy met zeer veel praats bleef thuis,
Nu waren er nog acht.
Acht stoere paardenvrienden.
Die voor de rijsport leven.
Eén zwom er gaarne in de zee,
Daarom kwamen er maar zeven.
Zeven groote ruiters
Kwamen heel graag op de les.
Een kreeg er van een motorfiets,
Toen bleven er nog zes.
Zes ruiterpaardenvrienden,
Goede ruiters buiten kijf.
De jongste kreeg eens een zware les,
Daarna kwamen er nog vijf.
Die vijf landelijke ruiters
Rijden op paarden met veel zwier.
Een ging er van naar St, Maartenszee,
Toen bleven er nog vier.
Deze vier koene ruiters.
Studeerden hard, maar zie,
Eén ervan kreeg toen logée's,
Toen waren er nog drie.
Dit laatste drietal ruiters.
Zooals het meestal gaat.
De goeden lijden altijd meer
Onder dat der anderen kwaad.
Weer was de opkomst slecht.
Toen gebeurde 't. naar ik meen
Werd het vacantie.
En ging de instructeur ook heen
De rijm der zeven kikkertjes
Die, uit de boerensloot,
Is haast 't zelfde.
Met een klein verschil.
Want deze waren dood.
Vergadering L.R. „West-Friesland".
Zaterdag jl. hield deze L.R. in café Broer te Scha-
gerbrug haar zomervergadering.
Voorzitter, de heer Schoorl. opent de vergadering,
waarna de heer F. Rens, secretaris, de notulen voor
leest, die zonder op- of aanmerking worden goedge
keurd.
In behandeling komt dan de agenda der a.s. Prov.
vergadering te Alkmaar, waarvan punt 7 het be
langrijkste blijkt, e. a. wordt echter in comité behan
deld. Volgt bespreking der a.s. demonstraties en
wedstrijden. Den instructeur wordt verzocht hier
van verslag uit te brengen. Het blijkt dat nog ver
schillende demonstraties moeten worden afgewerkt.
Nadat door het Bestuur en leden de a.s. datums zijn
goedgekeurd, en aangenomen, krijgt de leider vrij
heid van handelen inzake deze demonstraties.
Nog eenige besprekingen van huishoudelijken
aard houden de leden nog eenigen tijd bijeen, waar
na door den voorzitter de vergadering wordt gesloten.
L.R. Broek op Langendijk en Omstrekn.
Algemeene ledenvergadering op Maandag 11 Juli
1.1. Nadat geruimen tijd tevergeefs gewacht is op den
voorzitter, den heer Mr. C. P. Eecen, opent de pen
ningmeester, de heer P Kostelijk, met een woord
van welkom, in 't bijzonder aan den instructeur, den
heer Vethman, de vergadering Aan de orde komt dan
het geven van een demonstratie voor de L.R. te Broek
op Langendijk. Dit om meer bekendheid te geven
aan de jonge vereeniging, het zoo mogelijk daaraan
verbonden financieele voordeel en het aanwerven van
donateurs en begunstigers Door den heer Kostelijk
wordt gevraagd of het reeds mogelijk is dat een zoo
jonge L.R. reeds een demonstratie geeft in het einde
Augustus. De instructeur bewijst het dat dit inder
daad het geval kan zijn. mits de vereeniging wordt
bijgestaan door een meer gevorderde afdeeling. Dit
is reeds meerdere malen voorgekomen en bleek ook
toen succes te hebben. De heer V. beveelt dan de
L.R. Heiloo en Omstr. aan.
De heer Blaauw meent, dat ook en demonstratie
moet worden gegeven te Oudkarspel, daar toch de
vereeniging hier haar oefenterrein heeft en men
daarom verplichtingen heeft aan de burgerij. Ook
dit zal worden overwogen, misschien dat de moge
lijkheid bestaat met de a.s. kermis.
Door den heer Verburg. secretaris, wordt, gevraagd
of reeds nu hindernissen moeten worden besteld, daar
deze voor de a.s. demonstratie aanwezig moeten zijn
en deze anders gehuurd dienen te worden Algemeen
is men van oordeel dat zelf aanschaffen het beste is,
en zal prijsopgave worden gevraagd. Nog eenige be
sprekingen worden gevoerd, uit e.a. blijkt wel dat een
vaste wil om vooruit te komen, het idéé is van de
aanwezigen; inderdaad is dit ook het geval. De L.R.
heeft zeer veel leden, tamelijk goed paardenmateriaal
en een enthousiast bestuur Allen belangrijke facto
ren om vooruit te komen. Het is reeds laat als de
heer Kostelijk, die de besprekingen op eminente
wijze leidde, met een hartelijk woord deze recht pret
tige vergadering sluit.
L.R. „De Noorderruiters", te Den Helder.
In een Heldersche courant lazen wij van een ova
tie aan Z.E. Burgemeester van Den Helder. Vermeld
wordt hierin dat een viertal ruiters den stoet luister
bijzetten, gecommandeerd door den her Okke Visser,
hoofd der „Noorderruiters". Dit is een abuis. Wel is
de heer Visser 'n zeer bekende figuur te dier plaatse
op paardensportgebied. algemeen leider, doch niet
van de L.R. „de Noorderruiters", maar van de Rijv.
„Den Helder". Het viertal waren allen dan ook rui
ters van laatstgenoemde vereeniging.
Vm.
VOOR DONDERDAG 14 JULL
HILVERSUM (1875 M.)
A.V.R.O. 8.00 Tijdsein en Gramofoonmuziek9.00 Het
Avro-kamerorkest10.00 Morgenwijding; 10.15 Gramo-
foonmuziek; 10.30 Solistenconcert; 11.00 Mevr. R. Lot
geringHillebrand: „Bowls en ijs"; 11.30 Voortz. solis
tenconcert; 12.00 Tijdsein en Avro-kleinorkest o.l.v. Nico
Treep; 1.00 Gram of oonmuziek; 1.30 Avro-kleinorkest;
2.30 Causerie door Ton Koot: „Het nationaal padvinders
kamp"; 3.00 Verzorging zender; 3.15 Cello-recital; 4.00
Ziekenuur; 5.00 Radio-kinder-koorzang o.l.v. Jacob Ha
mel; 5.30 Orgelconcert door Pierre Palla; 6.30 Sport-
praatje door H. Hollander; 7.00 Gramofoonmuziek; 8.00
Tijdsein en gramof oonmuziek; 8.15 Concertgebouw te
Amsterdam. Avro-concert; 10.30 Vaz Dias; 10.45 Gramo-
foonmuziek; 11.00 Grand Hotel Britania te Vlissingen,
Dansmuziek; 12.00 Tijdsein en sluiting.
HUIZEN (296 M.)
K.R.O. 8.00 Morgenconcert; N.C.R.V. 10.00 Gramof oon
muziek; 10.15 Korte ziekendienst; 10.45 Gramof oonmu
ziek; K.R.O. 11.00 Godsdienstig halfuurtje; 12.00 Tijdsein
en poltiieberichten; 12.15 K.R.O.-orkest o.l.v. Johan Ger
ritsen; N.C.R.V. 2.00 Cursus fraaie handwerken; 3.00
Vrouwenuurtje; 3.30 Verzorging zender; 4.00 Zieken-
uurtje; 5.00 Cursus handenarbeid voor onze jeugd door
H. J. Steinvoort; 5.45 Gramof oonmuziek; 6.00 Alfred
Tennyson: „Enoch Arden"; 6.45 Knipcursus; 7.00 Gra-
mofoonmuziek; 7.30 Politieberichten van het Ned. Chr.
Persbureau; 8.00 Concert door de Chr. gemengde zang-
vereeniging Soli deo Gloria, te Amsterdam; 9.00 Decla
matie door mevr. H. Arntz—de Jong; 10.00 Vaz Dias;
10.30 Gramofoonmuziek.
BRUSSEL (509 M.)
12.20 Gramofoonmuziek; ff.20 Concert; 8.20 Idem; 11.00
Gramofoonmuziek.
KALUNDBORG (1153 M.)
12.20 Strijdorkest; 3.50 Omroeporkest; 8.40 Idem; 11.05
Dansmuziek.
BERLIJN (419 M.)
4.50 Concert; 7.30 Populair concert; 10.40 Vocaal con
cert en dansmuziek.
HAMBURG (372 M.)
7.30 Concert; 11.50 Populair concert; 2.30 Gramofoon
muziek; 10.30 Dansmuziek.
KONIGSWUSTERHAUSEN (1635 M.)
2.20 Gramofoonmuziek; 4.50 Concert.
LANGENBERG (472 M.)
12.20 Gramofoonmuziek; 1.20 Concert; 5.20 Vespercon
cert.
DAVENTRY (1554 M.)
12.20 Orgelconcert; 1.20 Concert; 2.20 Sonate-recital;
4.50 Concert; 9.55 Solistenconcert; 11.05 B.B.C.-dansor-
kesL
8.50 Gramofoonmuziek.
PARIJS-EIFFEL (1446 M.)
PARIJS RADIO (1725 M.)
8.05 Gramofoonmuziek; '2.50 Idem; 9.30 Dansmuziek;
MILAAN (331 M.)
7.50 Gramofoonmuziek.
ROME (441 M.)
9.05 Concert; 9.50 „Ur Capriccio" blijspel in 1 bedrijf;
10.50 Dansmuziek.
WEENEN (517 M.)
8.50 Concert; 10.40 Zigeunermuziek.
WARSCHAU (1411 M.)
5.20 Concert; 6.40 Dansmuziek; 10.20 Idem.
BEROMUNSTER (460 M.)
8.20 Concert; 9.40 Idem; 10.05 Concert-
MEN is in Engeland vrijgeviger met titels dan
in Holland, maar dat iemand op 26-jarigen
leeftijd wegens zijn verdiensten voor den
staat tot ridder, of, zooals de Engelsche ti
tel luidt, tot „knight" wordt gemaakt, is ook voor
Engeland een uitzondering. Zulk een uitzondering
was Charles Tilston Bright.
Bright, eerst eenvoudig Mr. Bright geheeten, maar
na zijn verheffing tot den ridderstand natuurlijk
Sir Charles Bright (waarbij, let wel, de voor
naam nooit vergeten mag worden), werd geboren op
den 8 Juni 1832 tt Wanstead bij Londen, waar zijn
vader apotheker was. N; een zeer bekende Londen
sche school bezocht te hebben, waar verscheidene be
roemde mannen hun opvoeding hebben genoten,
werd Charles op zijn vijftiende jaar beambte bij
Wheatstone's Electric Telegraph Companv, om vijf
jaar later daarvan over te gaan naar de nieuwe
Magnetic Telegraph Company, waarvan zijn oudste
broer bedrijfsleider was.
Van dien tijd begint voor den jeugdigen electricien
een periode van steeds vermeerderende activiteit, ge
paard gaande met een groeiend verlangen zich te on
derscheiden. Nadat hij duizenden kilometers telegraaf
draden over geheel Engeland had helpen aanleggen,
kwam bij Bright het plan op Schotland met Ierland
te verbinden door middel van een onderzeekabel.
Dover was toen reeds verbonden met Boulogne en
eveneens met Oostende, zoodat Bright's kabel van
Portpatriek naar Donaghadee, want het plan werd
ten uitvoer gebracht, en slaagde geheel naar wensch,
de derde was, die gelegd werd.
Hoewel het slagen van Jjn arbeid voor Bright een
groote voldoening was, maakte het bgge,. van den
kabel, juist omdat er al twee andere onderzeekabels
gelegd waren, op de buitenwereld geen grooten in
druk. De Iersche Zee was natuurlijk heel wat breeder
dan het Kanaal, en, wat erger was, zeven maal zoo
diep, maar dat waren ten slotte maar kleinigheden.
Als het nu eens de heele Atlantische Oceaan was ge
weest
En zonder dat iemand he*. toen wist, was dit pre
cies het plan, dat Bright bezig hield, en dat hem
niet meer los zou laten. Als er een kabel gelegd kon
worden door dé Iersche Zee van Schotland naar Ier
land, waarom zou er dan niet evengoed een kabel
gelegd kunnen worden door den Atlantische Oceaan
van Ierland naar Amerika?
Langzamerhand namen Bright's plannen vasteren
vorm aan, en wist hij er invloedrijke personen voor te
interesseeren. De Atlantic Telegraph Company werd
opgericht in 1856, er werd 377.000 voor bijeenge
bracht, waarvan 350000 in Engeland, en slechts
27000 in Amerika, en Bright werd benoemd tot
Hoofd-Ingenieur.
Nu was het allereerste werk, dat. gedaan moest
worden, .het maken van den kabel. Daarmee gingen
zes maanden heen, en toen was de heele benoodigde
lengte om van Ierland uit Amerika te bereiken, ge
reed, tegen den niet geringen prijs van ruim duizend
gulden per mijl. Al deze mijlen aan kabel werden op
het Britsche slagschip Agamemmon en het Ameri-
kaansche stoomfregat Niagara geladen, en daarop
werd de arbeid begonnen.
Maar eerst werden afscheidsfeesten gegeven. Een
zoo groot feit als de verbinding van twee vastlanden,
mocht niet nuchter voorbijgegaan worden. Alleen was
de tijd van het feestvieren wel eenigszins vroeg ge
kozen. Maar ook aan het feestvieren kwam tenslotte
een einde, en op den vijfden Augustus 1857 verlieten
de beide schepen de haven van Valentia.
De Niagara zou beginnen met het laten vallen van
den kabel en gedurende de eerste dagen liet het zich
aanzien, alsof Amerika en Europa zonder bijzonder
veel moeite aan elkaar geknoopt zouden worden. Al
leen vorderde het werk tergend langzaam. Tergend,
omdat de Atlantische Oceaan zich nooit zoo heel lang
achtereen koest weet te houden.
Op den elfden begon het er dreigend uit te zien, en
de zee werd woelig.
Bright zette de remmen van de kabelmachine ste
viger aan, óm te verhinderen, dat er te vlug zou af
gewonden worden en stond zelf uren achtereen op
post, om een oog in het zeil te houden. Toen ging hij
even heen om een bezoek aan de machinekamer te
brengen. Hij had nauwelijks enkele stappen gedaan,
of hij hoorde een heel anderen klank dan hem uren
lang bij het afwinden in de ooren had geklonken.
Hij snelde terug, en kon alleen nog maar constatee-
ren, dat er 255 mijl kabel op den bodem van den
oceaan lag. Afgeknapt!
Er zat natuurlijk niets anders op dan terug te kee-
ren met wat er over was van den kabel. Bright liet
zich niet ontmoedigen en het kabelmaken begon op
nieuw. Het volgende jaar waren weer 700 mijlen ge
reed om neergelaten te worden. Opnieuw vertrok
ken beide schepen.
Ditmaal werd besloten een andere wijze van wer
ken te volgen. De Agammemnon en de Niagara stoom
den naar het midden van den Atlantischen Oceaan,
elk met.de helft van den kabel aan boord. Toen ze op
de gewenschte plaats aangekomen waren, werden de
beide kabels aan elkaar verbonden en stoomden de
twee schepen van elkaar vandaan in tegenoverge
stelde richtingen.
Deze eerste verbinding van de twee helften had
plaats op den 26 Juni 1858, maar na het vertrek van
de schepen brak de kabel bijna oogenblikkelijk. Op
nieuw werd een verbinding gemaakt en weer werd
afscheid genomen. Nu ging het beter, in het begin al
thans. Maar toen de Agamemnon 40 mijden kabel had
laten afloopen, kwam er opnieuw een breuk, en op-
nieuw keerden de beide schepen naar de plaats van
vertrek terug.
Voor de derde maal werd de verbinding gemaakt.
Voor de derde maal stoomde de Agamemnon naar
Ierland, de Niagara naar Amerika, En voor de derde
maal brak op de Agamemnon de kabel, maar nu,
nadat er 146 mijl was neergelaten en. "t was vóór den
tijd van de draadlooze, de Niagara niet meer te be
reiken was. Wel keerde de Agamemnon naar de ver
trekplaats in het midden van den Atlantischen
Oceaan terug, maar zonder veel hoop daar de Nia
gara te zullen vinden. Toen bleek, dat de vrees ge
grond was geweest, vervolgde de Agamemnon even
eens de reis naar Amerika en kwam een week na de
Niagara in Queenstown aan met de treurige tijding,
dat het andere einde van den kabel niet in Ierland
vast zat, maar ergens op den bodem van de zee lag.
En weer gaf Bright den moed niet op. Ditmaal ver
trokken de schepen uit Queenstown, en feesten wer
den in 't geheel niet gevierd. Weer werden de beide
einden in het midden van den oceaan aan elkaar be
vestigd, weer stoomden de twee schepen van ,lkaar,
weer neen. niet weer. Ditmaal bleef de kabel heel,
en op precies denzelfden dag, dat de Niagara haar
eind aan Newfoundland vastmaakte, bevestigde de
Agamemnon het Engelsche stuk aan Ierland. De
oude en de nieuwe wereld waren verbonden. Bright,
hij was toen, zooals ik reeds zei, 26 jaar, werd ter
stond door Koningin Victoria tot ridder gemaakt.
Hij had het door zijn taaie volharding wel ver
diend. Dat het met zijn kabel slecht zou gaan was
niet de schuld van Bright. Degenen, die met de ver
zending van de eerste transatlantische telegrammen
belast waren, verkeerden in de meening, nogal een
heel natuurlijke zouden wij zeggen, dat er sterke
stroomen door gezonden moesten worden. Een week
lang werden vergeefsche pogingen aangewend van
Europeesche zijde om iets van zich aan Amerika te
laten hooren, en van Amerikaansche zijde om met
Europa te spreken. En toen kwam men op het idéé
om zwakken stroom te gebruiken, met succes.
Helaas een succes van korten duur. Want de ster
ke stroomen, die een week lang door den draad wa
ren gezonden, hadden de isolatie aangetast, en na
twee maanden kwam er geen taal of teeken meer
door. Er zat niets anders op dan opnieuw te begin
nen en zoo begon in 1865 een nieuwe lijdensgeschie
denis. Weer gingen honderden mijlen kabel naar
den bodem van den oceaan, voor er eindelijk 1
ding tot stand kwam. Doch aan Sir Charles Tilston
Bright komt de eer toe, de eerste geweest te zijn, die
haar wist te maken.
Moeilijkheden met Siameensche tweelingen.
De rechtsgeleerden zijn het niet eens.
Een wijs man heeft eens gezegd: „Je kunt iedereen
ontvluchten, behalve jezelf." Hij hield bij die uit
spraak echter geen rekening met Siameesche twee
lingen. Deze toch zijn gedurende haar geheele leven
in elkanders nabijheid en waar de één gaat, gaat ook
de ander. Zooals men weet worden tweelingen, die ge
deeltelijk vergroeid zijn en wel zoodanig, dat een ope
ratie onmogelijk is, met den naam „Siameesche twee
lingen" aangeduid. Deze uitdrukking ontstond, door
dat een paar zoodanige tweelingen, die uit Siam af
komstig waren, van den nood een deugd maakten en
zich in variété-thaters en op kermissen lieten bekij
ken. Hieraan hebben zij het te danken, dat zij wereld
beroemd werden, schoon de roem een beetje moeilijk
werd verworven.
Te Chicago kwamen dezer dagen de tweelingen
weer ter sprake, omdat een paar van deze onbenij
denswaardige schepsels een aanklacht hadden inge
diend tegen een spoorwegmaatschappij.
Zij wenschten als onverbrekelijke eenheid niet meer
dan één reisbiljet te koopen en de spoorwegdirectie
dwong hen steeds zich twee kaartjes aan te schaffen.
De advocaat der tweelingen beweert o.a. dit: „De
tweelingen zijn niet voor hun plezier altijd in elkan
ders nabijheid. Zij zijn tezamen als 't ware één enkel
individu."
„Maar ze nemen dan toch twee plaatsen in", brengt
de tegenpartij hier tegen in. „We kunnen een paartje
dat stijf gearmd het perron binnenstappend toch ook
niet op één biljet laten reizen".
De advocaat der tweelingen was echter niet mis:
„Hier is geen sprake van gearmd wandelen", zei
hij. „Dit is treurige noodzaak."
„Daar kunnen wij niets aan doen. Twee plaatsen
zijn twee plaatsen".
„Zoo, en een dik persoon, die meer ruimte beslaat
dan de tweelingen samen, moet die- soms ook twee
kaartjes koopen?! Eén individu is één individu!"
Het moet wel eenigszins de verbazing opwekken,
dat de ongelukkige tweelingen zoo met zich laten
sollen. Misschien zitten zij er niet goed bij en dan
is men tot veel in staat.
De tegenpartij riep de wetenschap te hulp en be
riep zich op de uitspraak van doktoren, die hadden
vastgesteld, dat de tweelingen niet altijd dezelfde ge
dachten en overtuigingen hadden.
Wie er gelijk krijgt?! Het valt niet van tevo
ren te zeggen. Merkwaardig is het echter, dat het pu
bliek de spoorwegdirectie in het ongelijk stelt, hoe
wel deze op zuiver zakelijke gronden haar goed recht
verdedigt.
Honderd jaar getrouwd.
Feest bij het echtpaar Filipovics.
Uit Belgrado wordt gemld, dat de heer en mevrouw
Filipovics dezer dagen hun honderdjarige bruiloft
vierden. Hiermee hebben ze waarschijnlijk een we
reldrecord gevestigd, want zelfs de Turksche Methu-
salem Zaro Aga, die gedurende bijna anderhalve
eeuw op aarde rondwandelde en een beste gezond
heid genoot, heeft nooit en vrouw gehad, die den
Bijbelschen leeftijd van 115 jaar bereikte.
Mevrouw Filipovics echter bevindt zich in den
doderdom van 1,3/20 eeuw Overigens verheugt zij
zich in het bezit van een honderd-en-zeventien-
jarigen echtgenoot, die voor'geen kleintje vervaard
is.
Het eerste hoofdstuk der idylle eindigde in het
jaar 1832, nu juist een eeuw geleden. De blonde en
krachtig gebouwde Dimitri Filipovics voerde de
schoone Zivain naar het altaar. In vele gedeelten
van Joego-Slavie was het van oudsher de gewoonte
geweest zeer jong te trouwen. Dimitri en Zivain wil
den op deze traditie geen inbreuk maken en traden
dus in het huwelijk toen zij resp. 17 en 15 lentes had
den meegemaakt.
Zoo lang het jonge paar nog gene eigen grond be
zat, werkte Dimitri op het land van zijn vader. Het
schoondochtertje was niemand tot last, want zij kon
de handen uit de mouwen steken en was dus een wel
kome arbeidskracht. Na een paar jaar kocht Dimitri
een boerderijtje en weldra behoorde hij tot de tame
lijk welgestelde landlieden. Tegenwoordig zijn het
natuurlijk de achterkleinkinderen, die huis en hof
schoon houden, maar de oude lui interesseeren zich
nog voor ieder détail.
Ter gelegenheid van het groote feest verschenen uit
alle deelen des lands afgevaardigden met gelukwen-
schen en geschenken. De nakomelingen van het ju-
bileerende echtpaar waren eveneens bijna allen aan
wezig. Het zijn er ongeveer honderd. De jongsten
overhandigden den ouden Dimitri groote bloemen-
ruikers, waarna er indrukwekkende toespraken wer
den gehouden en versjes werden opgezegd. Dimitri
hoorde alles aan met een geduldig gezicht en stond
toen op om zelf te spreken.
Hij maakte allerminst den indruk van een af-
tandsch schepsel, dat met moeite in het leven wordt
gehouden, integendeel, hij praatte op den toon van
en levenswijs mensch en zei o.m. het volgende:
„Vijf-en-twintig jaar geleden had ik het genoegen
mijn diamanten bruiloft te vieren en iedereen ver
klaarde toen, dat ik er wel uit zag, alsof ik het vijL-
en-twintig jaar zou volhouden. In dat opzicht heb ik
dus niemand teleurgesteld. De wereld is er sedert
dien niet beter op geworden, maar ik hoop toch niets
dan vroolijke menschen te zien tegen den tijd, dat ik
mijn honderd-vijf-en-twintig jarige bruiloft vier."
Victor Emanuel III als
muntenverzamelaar.
Koning Victor Emanuel III van Italië, is één der
beroemdste muntenverzamelaars. Hoe hij tot dit ver
zamelen is gekomen, heeft hij zelf verteld.
„Het toeval speelde me, toen »k nog een jongen
was, een soldo van Paus Pius IX in de hand. Ten
slotte had ik 15 van deze munten bij elkaar. Nu gaf
mijn vader mij 60 verschillende munten, die, met die
welke ik had, de kern van mijn verzameling vorm
den."
Wat voor den jongen een tijdverdrijf was, werd
voor den man een bron van ernstig werk en bezig
heid. Koning Victor Emanuel is een bekende auto
riteit op het gebied van muntenkunde, eere-president
van de vereeniging voor numimatiek in Italië en be
zitter van één der beroemdste verzamelingen der we
reld. De verzameling bestaat uit niei minder dan
50.000 munten, waaronder vele van onschatbare
waarde.
