Plaatselijk Nieuws.
A11 e r h a n de.
Zaterdag 16 Juli 1932.
SCHAGER COURANT.
Derde blad. No. 9107
WIERINGERMEER.
Ingezonden Stukken.
Turnkring
Hollands Noorderkwartier.
De eerste waarschuwing.
Theater Royal.
Iets bizonders.
De heer P. C. Peters benoemd tot secretaris
van de afd> algemeen bestuur van de
directie.
BURGEMEESTER PETERS.
Met ingang van 1 Augustus is als secretaris aan
ide afdeeling algemeen bestuur van de directie van
den Wieringermeerpolder verbonden de heer P. C.
Peters, burgemeester van Medemblik.
Mijnheer de Redacteur.
Mag ik U voor dezen eenen keer een klein plaatsje
verzoeken in uw veelgelezen blad?
Ik heb me al vele malen geërgerd aan foto's in de
courant van sommige mil. ceremoniea's. maar wat ik deze
week zag op de fotopagina van de Schager Courant
van 13 Juli, gaat alle perken te bulten.
Ik zag daar n.m. de foto van een „Vrouw"?? ge
nomen. na het moment, dat zij een nieuwe duikboot
te water gelaten had. Toen Ik dat zag heb ik mijzelf
afgevraagd: hoe is het in Godsnaam mogelijk, dat
een Vrouw zooiets kan doen? Hoe kan zij ook maar
een vinger uitsteken, om een dergelijk moordwerk
tuig In werking te stellen, waarmeë misschien straks
een van haar eigen zonen naar de diepte zal gaan,
om mogelijk nooit meer boven te komen. Dn is het
monster in de perfectie in orde, dan wordt het los
gelaten op zonen van andere moeders, om die op een
verraderlijke manier een gruwelijke dood te laten ster
ven. Ik heb de dame, zooals ze daar loopt, met een
lach op 't gelaat en een tuil bloemen in de hand, als
fcwam ze van een feest eens goed bekeken, en ge
dacht: ..Wat ben Jij voor een soort vrouw, die zich
toot zulk smerig werk leent, en dan nog zoo opge
wekt kunt lachen?"
En tevens dacht ik, als ik jou aanzie, en bedenk
dat jij in koelen bloede een dergelijk moordtuig op de
menschbeid los kunt laten, schaam ik me dat ik een
vrouw ben.
Vrouwen en Moeders van Nederland, zoolang er nog
r u 1 k e vrouwen bestaan is de vrede nog verre te
'zoeken.
1 Mijnheer de Redacteur, lk dank U, dat U gelegen
heid gegeven hebt, om m'n gloeiende verontwaardiging
te uiten. Ik hoop en ben er vast van overtuigd, dat
het meerendeel der vrouwen en moeders het met mij
eens zullen zijn.
T. Dekker-Pijper.
N. Niedorp, 14 Juli 1932.
Bovenvermelde Turnkring zal op Zondag 17 Juli '32
te Kolhorn houden een openlucht-demonstratie op het
Sportterrein aldaar. Onder zeer veel voorbereiding is
de T.C. dezer kring er in geslaagd in samenwerking
met de besturen der Gymnastiekver. U.D.I. te Kol
horn een zeer grootsch opgezette Turndemonstratie te
organleeeren, mede in verhand dat de plaatselijke
Gymnastiekvereeniging het feit herdacht voor 10 jaren
aldaar te zijn opgericht.
Veel medewerking werd In dezen ondervonden, o.m.
door B. en W. van Barsingehorn en de Muziekvër-
eeniging te Kolhorn en vele inwoners van Kolhorn, tot
het weislagen van dezen dag, door bereidwillig medailles
beschikbaar te stellen.
Door den Kring zal niet minder dan door 13 vereen!-
dingen worden gedemonstreerd wat het turnen in zijn
uitgebreid en vorm vermag en zullen bereids een 600-
tal turnsters en turners dien dag optreden op het
daartoe in gereedheid gebracht sportterrein, waaraan
tevens zullen zijn verbonden atletiekwedstrijden, zoo
wel voor adsp. nieuwelingen en oudleden van het
K.N.G.V. Een uitvoerige beschrijving van het program
ma zou te ver voeren, doch reeds om 10 uur des mor
gens vangen demonstraties en wedstrijden der adspiran-
ten, aan, terwijl des middags door B. en W. een ont
vangst der afgevaardigden van den Kring zal wor
den bereid bij den heer S. Kuiper, Hotel te Kolhorn,
waarna een optocht wordt gehouden, waaraan deel
nemen alle medewerkenden en de plaatselijke Muziek-
vereeniging en daarna vangen weder de demonstraties
en wedstrijden aan.
Voor liefhebbers van turnen, zal dezen dag dus
aldaar zeer veel te aanschouwen zijn, en wordt dan ook
een druk bezoek verwacht.
Moge dien dag het demonstreeren der Gymnastiek,
de noodige propaganda brengen voor de plaatselijke
vereeniging, zoowel die der omliggende gemeenten, en
bijdragen tot hun- bloei en groei.
Wordt niet van kwaad tot erger! Die pijn in de len
denen die rheumatische pijnen duizeligheid,
hoofdpijn en die nare urinestoornissen waarschuwen
u, dat de organen, welke het bloed dienen te filtree-
ren, verzwakt zijn. Zij toonen aan, dat urniezuur en
andere onzuiverheden in den bloedsomloop blijven
in plaats van met de urine uit het lichaam te wor
den verwijderd.
Uitstel is gevaarlijk. Verwaarloozing leidt dikwijls
tot rheumatiek, ischias, spit, blaaszwakte, waterzucht
en andere ernstige kwalen.
De ondervinding van duizenden dankbare mefi-
schen bewijst, dat de veiligste wijze tot versterking
en opwekking der verzwakte organen bestaat in hot
gebruik van Foster's Rugpijn Pillen. Dit speciale
middel zal spoedig uw gezondheid en kracht her
stellen.
Bii alle drogisten enz. f 1.75 per flacon.
SMOKKELAARS IN LEVENSGEVAAR,
Door..... douanebeambten gered.
Een tweetal smokkelaars, te Bellingwolde, die een
hoeveelheid tabak en koffie vervoerden, sloeg op do
komst van twee douanebeambten, op de vlucht met
achterlating van hun smokkelwaar. Om aan een ar
restatie te ontkomen, sprongen de smokkelaars in de
Eems, doch verkeerden door den sterken stroom spoe
dig in levensgevaar. Door kranig optreden van de be
ambten werden ze echter bijtijds uit hun netelige po
sitie gered.
„Der Draufganger".
In het Theater Royal draait deze week een der beste
filmwerken van dezen tijd, nl. „Der Draufgan
ger"
Het is weer eens een van die knap in elkaar gezette
niet minder knap verfilmde criminalistisehe of
zoo men wil detectiveromans, waarin de noodige
spanning is gebracht en waarbij men de kunst heeft
verstaan, die spanning tot het einde toe te handha
ven door de intrigue tot op het laatste oogenblik te
verbergen. Door haar meeslepende vaart, door de
voortreffelijke regie van Richard Eichberg. door haar
fotografische kwaliteiten, door de rake humor, waar
mede deze moordgeschiedenis doorspekt is en mede
nog door dat juist nog prettige tikje romantiek,
dat aan dit alles werd toegevoegd, mag deze film
zoo niet de beste, dan toch oen van de beste detec
tive-films heeten, die in den laatsten tijd in de Duit-
sche studio's werden vervaardigd.
Hals Albers, de Duitsche Douglas Fairbanks, zoo-
Ja, het kan verkeeren, zei Bredero al. Het boven
staande toont ons dit. want wat eenige jaren terug
meermalen voorkwam, is in dezen tijd van polkahaar een
bijzonderheid. Deze haardosch van mevrouw W. Zee
manten Boekei te Callantsoog is 150 c.M. lang en reikt
tot bijna aan den grond.
als hij genoemd wordt, is „der Draufganger. de 100
man, of wel de kerel uit één stuk.
Als tegenspeelster heeft hij Martha Eggerth, dia
het onbedorven, argelooze en bekoorlijke meisje is
dat door een geslepen internationalen misdadigers*
troep als instrument wordt gebruikt.
De geschiedenis speelt zich af in de groote haven*
stad. Hamburg en draait om een persoonlijke wraak*
neming van den bandiet Brown. op den millionair
Patterson, die bewerkte dat hij vier jaren in Sing<
Sing op te knappen kreeg. Met de hulp van Gloria,
die hem liefheeft, en die tevens de vriendin van Pat«
terson is, gelukt hem dat na een fijn cn geduldig
voorbereid plan, dat de film laat zien. 't Geval wordl
gecompliceerder doordat een handlanger van Brown
tijdens een gemaskerd bal aan boord van het luxe-
jacht van Patterson, de gelegenheid waarneemt om
een kostbaar paarlencolier te stelen door welken
diefstal de toeschouwers aanvankelijk handig van
het hoofdmotief afgeleid worden, hetgeen een ver-
hooging van de spanning bwerkstelligt. 't Is alles lo
gisch in elkaar gezet cn men valt niet over onwaar
schijnlijkheden, die zoo dikwijls afbreuk doen aan
de waardcering van een detectivefilm.
Hans Albers is de politieman, die in zijn eentje
optornt tegen dat georganiseerde misdadigersver-
nu ft. het geboefte uiteindelijk ontmaskert, maar
terwille van de spanning der film niet heeft kun*
nen verhinderen, dat er twee moorden gepleegd wor
den, hetgeen men hem niet zoo heel ernstig zal aan
rekenen. omdat daardoor twee bandieten twee lij-<
ken werden.
De film begint al zeer pakkend, d r zit dadelijk
sfeer in. We zien de Ilamburgsche haven bij nacht.
Het intense leven van de groote" havenstad is oppers
vlakkig een weinig verstild. We zien de rustige gol
ving van het Elbewater. waar uit zijn nu welhaast
strooperig-zwart. aandoende geslotenheid witte dam
pen trekken. Vaag doemt de omtrek van een motor*
bootje in het schemerduister op. Twee leden van dff
havenpolitie zijn op patrouille, luid klinken hun
stemmen door de stille, wijde ruimte. De oudebe laat
behaaglijk de rust van zijn omgeving over zich ko<
men cle jongere. Hans Roeder, de Draufganger, ver
veelt zich stierlijk. Op stroom ligt een groot Ameri*
kaansch luxe-jacht. Aan boord is gemaskerd bal.
De beide mannen kijken langszij toe. houden hun be
schouwingen, maar gaan verder, want de ronde
moet gedaan worden. De politieboot verdwijnt in het
nevelduister. Slechts het puffen van den motor wordt»
gehoord. Dan plots daartusschen een krakend ge
luid en een hulpkreet. Een motorboot, die geen licht
voer is door een sleper geramd. Het licht van de
schijnwerper der politieboot tracht de nevelen te
doorboren. Hans ziet een meisje in 't water drijven,
springt haar te hulp en redt haar. Een donkere fi*
guur duikt achter de boot op als beide mannen do
levensgeesten van de drenkeling probeeren op te
wekken, 't Is een man die ongemerkt aan boorc
klimt, die beide agenten over boord werpt en met do
boot èn het meisje verdwijnt.
Vloekend en tierend hebben de agenten t nazwem-
raen, dat zich naar den wal richt. Dat zoo suggestief
gefilmd gebeuren is dan het begin van de aaneen
schakeling van avonturen die de „Draufganger gaat
beleven en die door het publiek met geboeide aan
dacht gevolgd worden.
MARKTOVERZICHT.
De aanvoer van vette lcoeien was Donderdag j.1.
tamelijk goed. Veel vraag was er niet. de warmte
speelde hier wel een rol in, dus wel te denken dat ds
handel stug was. Heel weinig handel was er in
kalf- en geldekoeien, die handel staat voor 't moment
wel wat stil, er is ook nogal wat geld af bij een weel
of 6 a 1 Maar dat wordt aanstonds wel weer beter
beweerde men. In stieren weinig te doen Pinken
niet aangevoerd De handel in nuchtere kalveren was
zeer kalm en verder slechte prijzen besteed voor die
beesten Vcor 7 a 8 gulden kocht men al heeie bees
ten Ze zijn er ook verkocht vanaf 3 gld, de noteering
was tot 10 gulden, maar de handel was lan
gen tijd niet zoo droevig geweest. De handel in
paarden was kalm. Oude slachtschapen haast on
verkoopbaar 812 gld. Lammeren stug. Vette scha
pen kalm, de beste werden verkocht voor 15 gld. per
stuk per koppel; ongekende prijzen. Inderdaad
MAANDEN OUDEB.
Heel onverwacht is er een Koninklijk Besluit uit de
lucht komen vallen, waarbij wordt bepaald, dat van 1
Juli af, de toelatingsleeftijd tot de lagere school met
drie maanden wordt verhoogd en dat er na een jaar
nogmaals drie maanden bovenop zullen komen.
Totnogtoe moesten de kinderen ten minste 5 en een
half jaar zijn, als ze op school kwamen. Nu is de grens
dus verhoogd tot 5 jaar en 9 maanden en van 1 Juli 1933
■f tot volle zes jaar.
Voor zoover wij konden nagaan rijzen tegen dit nieu
we bedenksel van Minister Terpstra geen bezwaren van
paedagogischen aard. Integendeel, de opvoedkundigen
©ordeelen eenstemmig, dat het voor de kinderen goed
,te, om hen niet al te jong tot het lager onderwijs toe te
!Iaten. Misschien is 7 jaar nog wel beter dan 6 jaar, ten
minste... als ze voor dien tijd niet op straat hoeven te
'twerven, doch thuis behoorlijk verzorgd worden of deel
nemen aan goed voorbereidend onderwijs. Zoo gelukkig
lijn echter lang niet alle peuters en voor deze stak
kerds bewerkt Minister Terpstra dus, dat de straat drie
«n straks zes maanden langer aan hun opvoeding mede-
helpt.
Zou hieraan niet zijn gedacht?
Waarschijnlijk niet. De maatregel schijnt niet geno
men ter wille van de kinderen, doch alleen om te
bezuinigen. Het is echter de groote vraag, of dit
doel wordt bereikt. Scholen die nu of bijv. in Augustus
nieuwe leerlingen toelaten, zullen minder candidaten zien
verschijnenongeveer één vierde minder dan anders. Op
elke 4 scholen in een groote stad zal er dus één zijn,
geen nieuwe eerste klas komt. Een onderwijzeres
*ordt overbodig en dat i3 dus idem zooveel uitgespaard?
Pardon, zij krijgt wachtgeld en eerst als zij een vacature
faat vervullen, is er winst te boeken.
Ten minste voor het Rijk, doch als de gemeenten haar
|>lioht vervult, houdt zij de 5 en een halfjarige kinderen
hu 3 maanden en na 1 Juli 1933 zes maanden langer op
de voorbereidende school. Dat kost het Rijk niets, doch
het kost wel en daar draait de gemeente voor op. Alzoo:
verplaatsing van uitgaven, doch geen besparing.
Bij kleine scholen gaat het nog anders. Daar zijn nu
een paar nieuwe leerlingen minder dan gewoonlijk,
doch een klas wordt er niet uitgespaard. Als Zijne Excel-
I lentie geluk heeft, daalt het aantal kinderen misschien
beneden een grensgetal. zoodat er een leerkracht over-
compleet wordt. Dat is dan een meevallertje, doch over
enkele jaren ais de opschuiving van den toelatlngsleef-
tijd heeft doorgewerkt, wordt alles weer als nu.
Eén ding wint Minister Terpstra on
getwijfeld: zes jaar lang is er onrust in de school
en min of meer desorganisatie. Wat hij bespaart, is daar
mee al te duur gekocht.
DE STORMBAL GEIIESCHEN.
Dat meende de Commissie-Weiter te moeten doen en
van de ongeveer 400 millioen der Staatsbegrooting.
waarop te bezuinigen valt. knijpt zij er 100 af. Zij acht
dat zelf niet voldoende en kondigt als het ware aan. dat
eene nieuwe commissie binnenkort nog 100 millioen zal
moeten bezuinigen. Met een huiselijke uitdrukking kan
men zeggen: het is bij de beesten af;
vooral omdat God Mars met zooveel ontzag wordt be
handeld.
Gelukkig mogen wij constateeren. dat ook regeerings-
gezinde kranten de gal overloopt. Natuurlijk is het de
vraag, of zij voet bij stuk zullen houden en wat hun
geestverwanten in de Kamers zullen doen. Er zjjn im
mers voorbeelden te over. dat er in de bladen en op
vergaderingen duchtig van leer werd getrokken, doch
dat het verzet in de Kamer ineenzakte als een varkens
blaas. die lek wordt gestoken.
Laat ons er nu het beste van hopen en ons sterken
aan de duidelijke afwijzing van het systeem-Weiter door
eenige katholieke kranten.
De „Gelderlander" noemt het rapport „niet voor de
poes". Over de aangekondigde tweede portie schrijft
het blad:
Hoe dat mogelijk zal zijn, valt voorloopig buiten
ons gezichtsveld... Deze eerste honderd millioen
kost al veeren genoeg.
De katholieke redactie besluit moedeloos:
Het mes er In.
En na de eerste operatie een tweede.
Of de patiënt daarbij in het leven zal blijven is
een vraag, waaraan een derde commissie haar aan
dacht zal mogen wijden.
Het eveneens katholieke „Huisgezin" kiest een soher-
per afwijzend standpunt:
Overrompeld zijn we derhalve niet, en toch geeft
wat de commissie in haar betoog en cijfermateriaal
aanbiedt, haar afbraak mogen we wel zeggen van
een stuk cultuur, van een stuk werkgelegenheid,
een schok.
Ia het dan zoo ver met ons gekomen, dat wij een
armoe-land zijn geworden
Moeten wij van de in ronde cijfers 400 milli
oen uitgaven, waarop bezuinigd kan worden, gemid
deld een vierde part schrappen, links en rechts met
de grove bijl- stukhakken, zoodat door vermindering
van den werkloozensteun nog meer ellende zal wor
den geleden, zoodat door inkrimping der personeel-
formaties weer honderden en duizenden uit hun
werk zullen worden gedrongen, zoodat het onderwijs
zal worden verslechterd, zoodat de gelegenheid tot
werkverruiming zal worden verengd, zoodat het so
ciale en oharitatieve werk ten deele te niet zal gaan
wat tot dusver onze roeping werd geacht en ook
wat voor een deel onze trots was?
En over de volgende bezuiniging in het verschiet:
Dat ware de volledige afbraak van ons bescha
vingsleven, onze vernietiging als arbeidzaam en voor
uitstrevend volk. de dood voor het komende ge
slacht, dat in ellende zou opgroeien.
Nog verder gaat het Haagsche katholieke orgaan, de
..Residentiebode". De redactie zegt dat haar bereidwil
ligheid om offers te brengen, door lezing van het rap
port, grootendeels is verdwenen:
„Omdat wij niet meer de overtuiging hebben, dat
wat hier van ons volk gevraagd wordt, in redelijk
heid mag gevraagd worden. Omdat wij hier volko
men missen het levendige besef, dat er voor het
geluk en de welvaart van een volk ten slotte ook
iets anders noodig is dan een sluitende staatsbegroo
ting.
Als er ooit gezegd zou kunnen worden, dat het
domme, elk gevoel missende potlood is gehanteerd,
dan is het hier, Jn dit rapport, waar de samenstel
lers naar onze stelligen indruk uitsluitend van deze
gedachte zijn uitgegaan: „Hoe schrappen we van de
begrooting een bedrag van honderd millioen??" De
wijze waarop dit gebeurde, welk onnoemelijk leed,
diepe wanhoop, ergerlijk onrecht, dit alles ten ge
volge zal hebben, heeft hij deze commissie naar on
zen Indruk een punt van weinig overweging uitge
maakt"
De „Residentiebode" noemt het „onduldbaar", dat
„de commissie „rücksichtslos" tienduizenden men-
sohen broodeloos maakt en zich dan verder om deze
door haar gemaakte slachtoffers niet bekomnjert.
Dat men een deel van zijn salaris moet missen, is
hard, kan zelfs in bepaalde gevallen zeer hard zijn
en ondragelijk leed veroorzaken. Maar wanneer men
de straat opgestuurd wordt, zonder eenig middel van
bestaan, dan misschien een schamel waschgeld, en
dikwijls ook dit niet, dan kan deze maatregel on-
menschelijk wreed zijn."
Het artikel besluit aldus:
„Maar wij zouden toch niet gaarne zien, dat de
katholieke Kamerfractie, onder welke pressie of
dwang ook, voor dergelijke bezuinigingen de verant
woordelijkheid wil dragen. Al gaan wij er volkomen
accoord mee. dat de Katholieke Staatspartij in deze
ernstige tijden, de geweldige moeilijkheden der re-
geeringsverantwoordelijkheid aanvaardend, ook me
dewerkt om zeer onaangename en pijnlijk treffende
maatregelen te sanctionneeren, omdat de harde nood
zaak dit tot plicht maakt. Maar in dit rapport wordt
o.i. meer gevraagd dan door de Katholieke Staats
partij ook krachtens haar speciale beginselen, zelfs
in deze tijden kan en mag gegeven worden."
STORMTROEPEN.
Dat klinkt nogal krijgshaftig en gevaarlijk, waarde
lezers, doch zeer waarschijnlijk valt het wel wat mee.
Het zijn geen communistische, geen o.s.-peesche en zelfs
geen sociaal-democratische benden, doch christelijke!
Christelijke stormtroepen dat lijkt een tegenstelling
in zich zelf en bijgevolg weinig ernstig. Toch maakt de
r.k. Maasbode zich er ongerust over, want die strijdlus
tige broeders verklaren, dat zij alle vertrouwen in d&
r.k. Kamerfracties hebben verloren en dat zij zullen
probeeren in 1933 andere menschen gekozen te krijgen,
menschen. „die beter de teekenen des tijds verstaan."
Dat klinkt niet mis. doch het is niet de eerste maal,
dat er onder de roomschen groote ontevredenheid
heerscht over hun leiders. Buiten de Kamer davert het
dan van de groote woorden, ook uit den mand van
katholieke leiders, doch als het op stemmen aankomt,
springen zij haast nooit uit den band: de felle woorden
en de gedweëe daden vloeken met elkaar.
Denk eens aan de Pachtwetten.
Eerst neemt de Tweede Kamer ze aan en als ze dan
door de Eersfe worden verworpen door toedoen van
Katholieken, zorgt men. dat twee van deze conser
vatieven met September niet weer terugkeeren.
De Pachtwetten zijn immers opnieuw aan de orde ge
steld en men neemt dus zijn maatregelen. dat de Eer
ste Kamer niet opnieuw roet in het eten zal gooien.
Dat is dus in orde, maar thans verzuurt de Tweede
Kamer de pap en maakt dat er van een wat betere re
geling van de pacht niets kan komen.
Daarop had niemand buiten de Kamer gerekend. Al
gemeen verwachtte men, dat deze dezelfde houding zou
aannemen als bij de eerste behandeling. Dat was ook de
hartgrondige wensch der roomsche pachters, doch wat
storen zich daaraan hun vertegenwoordigers, indien de
ze meenen. dat aan sociaal-democratische en andere voor
standers van een gewijzigde pachtregeling geen politiek
succesje mag worden gegund?
Onvervaard stemmen zij dan tegen waar zij eerst
„vóór" hebben gezegd %n de pachters, ook hun pach
ters, kunnen st
Zoo maakt men den bodem rijp voor stormtroepen.
Nog altijd blijft het waar:-
Wie wind zaait, zal storm oogsten.
MAKKELIJK BEZUINIGEN.
Zaken-doen is voor de Ned. Spoorwegen niet zoo erg
moeilijk. Al gaat het slecht, de aandeelhouders krijgen
toch hun 5 pet. dividend. Zóó ls.de afspraak met het
Rijk en die wordt natuurlijk ook gehouden in crisistijd.
Nu doet zich dit geval voor.
De Post, dat wil zeggen het Rijk bezuinigt op het
postvervoer. Een aantal posttreinen zijn vervallen en
anderen zijn geen werkende treinen meer. Ze nemen
wel poststukken mee, doch niet in een aparte postwa
gen, waar brieven enz. onder het rijden worden gesor
teerd.
Dit maakt geen verschil van een paar dubbeltjes,
doch van enkele tonnen gouds. De Post slaat daarmee
een „goed" figuur, en als door zijn bezuiniging het te
kort der Ned. Sporen nog stijgt, dan past het Rijk bij!
In den eenen broekzak blijft dus wat over, doch in
den anderen moet een extra-greep worden gedaan. De
Post gaat met de eer strijken, maar het Rijk is er even
beroerd aan toe.
Onderwijl wordt het voor de Schager- en andera
kranten nog moeilijker dan het reeds was, om het be
drijf ongestoord voort te zetten.
Het lijkt wel of men zich daarover in Den Haag al
bitter weinig kopzorg maakt.
