In een Russische
fabriek.
Geen paard meer voor den wagen.
Een welriekend theater.
Geen autoverkeer meer in Zuid-Slavië.
Tweehonderd inlanders
vergiftigd.
^en auto-car op hol.
?jigelsche invoerrechten op aardappelen
De nood in de mijnindustrie.
Aanrander neergeschoten.
Door electrisclien stroom gedood.
Vrijheid van werken
is er niet.
Uit onze Omgeving.
In de straten van Londen verboden.
Het paard loopt te Londen op zijn laatste beenen en
de langdurige strijd tusschen het gevoel en de
eischen der praktijk is zijn einde nabij.
Aldus begin een artikeltje in de Star, dat de mee-
deeling bevat, dat de Londensche overheid ernstig
tle totale verbanning van voertuigen met paarden
bespannen overw eegt. Een dergelijke krasse maatre
gel kun natuurlijk maar niet ineens worden inge
voerd, het ouderwetsche kan niet in één slag aan den
dijk worden gezet, maar geleidelijk wil men de stra-
(eo van Londen verbieden voor voertuigen met an
dere dan mechanische trekkracht. Men zal beginnen
in bepaalde deelen van de stad gedurende zekere uren
het verkeer met paard en wagen te verbieden en dan
langzamerhand de tijden en de gebieden, waarvoor
het verbod geldt, gaan uitbreiden, totdat „Londens
stallen leeg zijn en de edele dieren zich op het land
hebben teruggetrokken."
Er zullen natuurlijk tal van protesten tegen dit
voornemen rijzen, maar. zegt de medewerker van de
Star. een paardeloos Londen is onvermijdelijk ge
worden. In ieder geval zal het verbod geen nadeel
beteekenen voor hel „trouwe dier", welks lot op de
drukke straten van Ue metropolis met hun harde weg
dek op zijn zachtst onaangenaam is.
In Londens nauwe, overvulde straten wordt do gang
van het verkeer vaak aangegeven door het lang
zaamste verkeer en heel wat opstoppingen en strem
mingen op cle drukke uren zijn rechtstreeks aan de
paarden toe te schrijven. Men zou kunnen zeggen,
dat het paard een gruwelijk verslinder van benzine
is, omdat er dagelijks duizenden liters verloren gaan
door de vertragingen, die het veroorzaakt.
De verbanning van het paard is een van de vele
middelen, die men beproeven wil om het Londensche
verkeer te bespoedigen en het vraagstuk van het tel
kens stilstaan op te lossen.
Ook overweegt men maatregelen om te zorgen, dat
op kruispunten het linksafslaand verkeer (men
houdt te Londen links) geregeld doorgang kan vin
den en dus niet in de file van het doorgaand ver
keer behoeft te blijven staan.
De zaak is nu eenmaal, dat men het verkeer te
Londen niet meer meester is. De straten zijn voor een
goed deel te nauw en hun loop is onregelmatig. Te
New York is de dichtheid van het verkeer veel groo-
ter, maar de rechthoekige aanleg van de stad maakt
het veel gemakkelijker te regelen.
Buiten de grenzen van de City leveren de tram
sporen nog een bezwaar op. Met name het uit- en in
stappen van de passagiers, midden op den weg, is
gevaarlijk.
Het heel vraagstuk van het Londensch verkeer
is thans weer bij de politie in studie en men mag
weldra nieuwe, krasse maatregelen verwachten om
het althans ten deele op te lossen. N.R.Crt.
v Verschillende geurtjes.
Een der Londensche schouwburgen. London Pavi-
lion, heeft ieis nieuws bedacht. Langs het balcon is
een groote pijp met fijne gaatjes aangebracht, waar
door men welriekende wateren de zaal in laat stui
ven. Bij iedere handeling op het tooneel krijgt men
een bijpassende odeur. Zoo slaat men twee vliegen
in één klap. men houdt de lucht zuiver en men brengt
de menschen in de goede sfeer voor het genieten
van het vertoonde. De vraag is nog maar welke
odeurs men de zaal in moet werpen. Smaken ver
gillen en zijn vaak afhankelijk van opvoeding en
beschaving. Men overweegt daarom in het Pavi-
lion twee verschillende luchtjes tegelijk te versprei
den. een voor de „voornamebezoekers beneden en
een voor de „galerij". De veelbeproefde schouwburg
directie heeft nog andere zorgen gehad voor zij haar
sproei-apparaat in werking stelde. Zij moest odeurs
vinden, die onontvlambaar waren. Zij verzekert daar
in geslaagd te zijn.
Niet alleen het publiek mag van de geurtjes ge
nieten. Ook in de kleedkamers zijn sproeiers aange
bracht; om de artisten in de gewenschte sfeer te
brengen.
Men meldt uit Belgrado aan de N.R.Crt.:
Het autoverkeer, dat in de provincie .reeds de vo
rige week geheel tot stilstand was gekomen, is gis
teren in het geheel land volkomen gestaakt. Voor een
gedeelte moot dit toegeschreven worden aan de de-
viezenpolitiek van de Nationale Bank, anderzijds is
het een gevolg van de verhooging van de invoerrech
ten op henzine. Deze beide hebben tot gevolg gehad,
dat geen benzine meer is ingevoerd, terwijl de bin-
nenlandsche voorraden geheel zijn verbruikt.
Drie en twintig dooden.
Uit Tjilatjap, 25 Juli:
Na gebruik van tempe-boengkil, welke op den pas-
aar van Adipala ten verkoop werd aangeboden, zijn
80 personen ziek geworden. 15 hunner zijn tengevolge
van dezen vergiftiging overleden.
Op het restant van de koopwaar werd door de politie
beslag gelegd. Geconstateerd werd, dat de uitslaande
schimmel op de tempe-boengkil giftige bestanddeelen
bvatte, waarschijnlijk blauwzuur.
In den loop van Maandag steeg het aantal zieken tot
160. Veler toestand was zeer ernstig. In totaal zijn 21
personen overleden.
Nader wordt gemeld, dat in totaal 184 zieken werden
geregistreerd. 23 personen zijn aan de vergiftiging
overleden, terwijl van drie patiënten het ergste ge-
V. vreesd wordt. Door toepassing van injecties konden
l->enige ernstige patiënten worden geholpen.
A (Tempe is een Javaansch voedingsmiddel, gemaakt
W'c!t koeken van gekookte soja-boontjes, die opzettelijk
m met een schimmel bedekt worden, teneinde ze gemak-
lcelijker verteerbaar te maken).
Een doodensprong. Nog 1 doode en 5
gewonden.
Een auto-car mot touristen is op den terugweg van
het Karthuiserklooster bij Grenoble, waarschijnlijk
tengevolge van het weigeren van de remmen, op een
nellenden weg mot steeds grootere snelheid gaan rij
den, zoodat een der inzittenden in zijn angst uit den
wagen sprong en zoo ongclukk?terecht kwam, dat
de dood terstond intrad.
Den chauffeur gelukte het tenslotte 4len wagen te-
j gen een rotssteen tot stilstand te brengen, waarbij de
f wagen echter omsloeg, zoodat de inzittenden daar-
onder bedolven werden. Zes hunner werden ernstig
«evyond.
Van de gewonden is er een na de opneming in het
ziekenhuis overleden.
Officieel wordt meegedeeld, dat van Woensdag af
een invoerrecht op aardappelen zal worden geheven,
bedragende één pond sterling per ton. Tusschen 1 No
vember en 30 Juni zal een invoerrecht worden gehe
ven van 4 shilling 8 pence.
Gebruikt Nederlandsche kolen.
Door het hoofdbestuur van den Ned. R.K. Mijmver-
kersbond is het volgend telegram gezonden aan den
Minister van Waterstaat:
De toenemende nood in de mijnstreek dwingt ons
nogmaals aan te dringen op het spoedig treffen van
maatregelen in het belang der mijnindustrie en der
betrokken aibeiders. Wij verwachten van de regee
ring bij de onderhandelingen over nieuwe handels
overeenkomsten een krachtig pogen in de richting
van een ongehinderden internationalen kolenhandel,
en, zoo dat geen resultaat heeft, 't treffen van ver-
weermaatregelen. Wij dringen bijzonder aan op ver
laging van de vrachtkosten bij de spoorwegen en
aanwending van alle middelen om overheids- en
semi-overheidsinstellingen en bedrijven tot gebruik
van Ned. kolen te bewegen.
Wij meenen, dat door de laatstgenoemde twee
punten reeds direct verbetering kan worden verkre
gen.
D« aanrander was dronken.
Maandagavond heeft zich te Schaesbeek (Limburg)
een drama afgespeeld. Tegen halftwaalf stond de sla
ger S. in de Hoofdstraat voor zijn slagerij, toen zijn
knecht, zekere W., die 62 jaar oud is, thuis kwam.
Deze ging naar de keuken, waar de vrouw van den
slager vertoefde. Even later hoorde de slager hulp
geroep van zijn vrouw, Hij ging onmiddellijk naar
binnen en zag, dat de knecht zijn vrouw vasthield.
Hierover ontstak de slager in woede, hij greep zijn
revolver, die op een tafeltje lag, en loste twee scho
ten op zijn knecht. De vrouw was inmiddels naar
boven gevlucht. Een der schoten trof den knecht in
het bart, zoodat deze onmiddellijk dood neerviel.
De slager heeft zich zelf bij de politie aangemeld,
waarna hij in het arrestantenlokaal is opgesloten. De
man is 23 jaar oud en staat als zeer oppassend be
kend. Hij verklaarde, in een hevige gemoedsstem
ming tot zijn daad te zijn gekomen.
De knecht heeft de vrouw bij een worsteling aan
den hals gejond. Hij verkeerde onder invloed van
sterken drank.
TREURIGE TOESTAND.
Lang geen heilstaat.
In Het Volk vertelt de partijbestuurder der S.D.A.P.
Matthijsen in een van zijn in dit blad al eens ver
melde brieven van zijn tweede reis door Rusland, over
een bezoek aan de tractorenfabriek Ordjonikidze (ge
noemd naar een landsman en vriend van den Georgiër
Stal in) te Charkof
Ik heb. schrijft de heer Matthijsen. redenen om aan
te nemen, dat deze fabriek'niet bestemd Is om er belang
stellenden te laten rondneuzen.
Er is evenals bij alle groote bedrijven en alle groote
bouwwerken veel j>olltievertoon. Zelfs aan een blinden
achtermuur stond een „miliz" (vooral niet te verwarren
met milicien; 't is beroepspolitie) met het geweer aan
den voet.
De fabriek is twee jaar geleden gebouwd. Thans
werkt zij met 13.000 arbeiders met een productie van
gemiddeld 70 tractoren per dag is zij op volle kracht.
Nauwelijks was ik een der fabriekshallen binnen, of
de stoomfluit kondigde de middagschaft aan. Dat leek
een verloren uur. Maar het was het niet geheel.
Jonge arbeiders rende* wat ze konden naar den uit
gang. Toen ik er even later verscheen, werd de oorzaak
van deze haast mij duidelijk. In den fabrieksmuur zijn
drie openingen gemaakt en voor deze verdrong zich op
den smerigen, modderigen weg, die langs de hal loopt,
een groote menigte. Ieder trachtte zoo gauw mogelijk
in het bezit te komen van een bon a 25 of 30 kopeken,
die recht geeft op een middagmaal in de kantine, Als
een bijenzwerm voor het vlieggat kleefden ze hier sa
men, rekkend, dringend, duwend en ruziemakend. Een
eenvoudig en doeltreffend middel om een al te opdringe-
rigen buurman kwijt te raken is: zijn pet nemen en die
achter den hoop gooien. Onmiddellijk zit hij haar ach
terna. Want wat hier een oogenblik onbeheerd blijft,
is verdwenen.
Het was een zeer onwaardige vertooning, en ik heb
er mijn gids. die steeds bereid ls heel Sowjet-Rusland
voor zijn verantwoording te nemen, ongezouten mijn mee
ning over gezegd. Het is geen kunst hier gebouwen
neer te zetten, zooals ze in het kapitalistische buiten
land al een halve eeuw bij duizenden staan en het is
ook geen kunst die vol te stoppen met Amerikaansohe
maohines, bedrijfsklaar gemaakt door Amerikaansche
ingenieurs en onderhouden door Duitsche monteurs. Dat
het kleine beetje organisatie-vermogen, daarbij van de
Russische leiding zelf gevraagd, nog ontbreekt, noem
ik een schandaal. Het moest in een kapitalistisch land
eens voorkomen, dat arbeiders, die vier uur geploeterd
hebben en hongerig zijn, daar buiten in modder en re
gen slag moeten leveren om voor hun goede geld een
etens-bonnetje machtig te worden! 't Is een ongehoord
schandaal.
Natuurlijk geeft mijn gids de schuld aan het gebrek
aan organisatie-vermogen van de Russische arbeiders.
Als ze zich netjes op een rij stelden... enz. Later zou
blijken, dat hen nog een andere drijfveer dan de trek
tot spoed maant.
In de cantine staan tafels met banken voor tien per
sonen. Zoodira er tien gezeten zijn, wordt een pan soep
op tafel gezet en ieder krijgt een diep bord vol. Daarbij
eet hij een stuk zwart brood van 200 gram. 't Is een
mager, soeperig soepje. Meer slobber dan menschelijk
voedsel. Later krijgt ieder nog een klein bordje, waarop
drie stukjes vleesch met wat saus liggen. De meesten
laten het in hun soep glijden. Wij zouden een portie van
dezen omvang aan een vierjarig kind geven en het zal
zich er niet aan overeten.
Wij dwalen weer naar de werkplaats terug. In een
hoek zitten Duitsche monteurs te kaarten. Zij hebben
brood van huis meegebracht. Voor de cantine halen ze
hun neus op.
Zie, zegt mijn gids, die Duitschers verstaan het veel
In de paal geklommen.
Te Merksfein bij Kerkrade klom een li-jarige knaap
in een paal van Jiet electrische net. Hij kwam met
den stroom in aanraking en werd op slag gedood.
Monteur gedood.
Gistermiddag is de 23-jarige E. E. van het Provin
ciaal Electriciteits Bedrijf te Groningen in aanraking
gekomen met den stroom van een hoogspanningska
bel. Zijn linkeronderbeen werd verkoold, terwijl hij
verder over het gehecle lichaam ernstige brandwon
den heeft gekregen. Dit ongeval was tevens vermoe
delijk de oorzaak dat zoowel gelijk- als wisselstroom
gedurende een twintig-tal minuten uitgeschakeld
werd.
In levensgevaarlijken toestand is de ongelukkige
naar 't. Diaconessenhuis overgebracht. Daar is hij
overleden.
Wel van staken.
Reeds verschillende malen werd een zestal werkwillige
stucadoors, wanneer zij van hun werk in Haarlem te
rugkeerden, op het station te Alkmaar opgewacht door
een groot aantal modern-georganiseerden en federatie
mannen.
Vrijdag J.1. kwam het daarbij tot incidenten. Circa
700 man wachtten 4 werkwilligen op. Een ervan, die te
Oudorp woont, werd in de stad herhaaldelijk lastig ge
vallen, niet alleen door scheldwoorden, maar ook door
handtastelijkheden. Bij de grens van Oudorp namen 3
veldwachters den werkwillige van de Alkmaarsche po-
litio over.
De terroristen zagen echter kans den werkwillige te
omsingelen en hem te mishandelen, totdat hij in wan
hoop en uit zelfbehoud uitriep, niet meer te zullen wer
ken; o.m. had hij een blauw oog en een knieblessure
opgeloopen.
Gisteravond kwam het op de Clarissenburt te Alkmaar
tot een treffen tusschen waohtende stakers en de po
litie, die de werkwillige stucadoors van den trein naar
huis bracht, gevolgd door eenige honderden geestver
wanten van de stakers.
De politie zag zich genoodzaakt eenige charges met
gummistok en blanke sabel uit te voeren, waarbij gevoe
lige klappen werden uitgedeeld, doch geen ernstige ge
wonden vielen. Het aantal werkwilligen ls Inmiddels
van zes tot twee geslonken.
beter. Die nemen hun gemak er van. Na even met den
man gepraat te hebben, brengt hij een langen kerel met
een overall aan bij me.
't Is ^n brutale vent, met oogen ln zijn hoofd, die
een reohter-commissaris wanhopig maken. Zoo een blijft
ontkennen, ook als hij op heeterdaad is betrapt. Hij liegt
al, nog voor hij een mond heeft opengedaan.
Vraag hem maar, hoe hij het inricht, zegt de gids.
Ik denk er niet aan dezen man vragen te stellen. Nu
vraagt de gids:
Waarom is u niet in de cantine?
Mijn vrouw geeft er de voorkeur aan thuis zelf te
koken. Ik neem mijn brood mee.
En waarom doen die anderen dat niet? vraag
ik nu, ondanks mezelf.
Dat weet ik niet.
Dat weet u wel. U hebt het veel beter. Uw vromv
heeft wat te koken thuis.
Hij verdient evenveel als de Russische arbeiders,,
zegt de gids.
Ik haal mijn schouders op.
Gelooft u het niet? Hoevel verdient u?
Honderdvijftig roebel, net als de anderen.
Ik draai me om en ga weg. De vent liegt, en hij
weet, dat hij liegt. Mogelijk, dat hij 150 roebel verdient.
Daar zit de kneep niet. Hij, of zijn vtouw, koopt In 'n
anderen coöperatieven winkel dan de caotine-slok-
kers; in den winkel voor buitenlandsche arbeiders op-
contract (Er zijn ook anderen, met de Russen geheel
gelijk gestelden, bijvoorbeeld de gevluchte Duitsche
communisten). De winkels voor deze specialisten zijn
beter voorzien, zoodat zij geen bijvoeding, brood, vet,
vleesch, kleeren, op de markt behoeven te koopen te
gen vier- tot tiendubbelen prijs. Hun loon heeft veel
hooger koopkracht. Wie het wonderlijke mechanisme
van de Russische distributie niet kent krijgt bij zijn
onderzoek een carricatuur van de werkelijkheid te
zien. Het is inmiddels halfeen geworden en geleidelijk
loopt het volk de fabriek weer binnen. Hier en daar
gaat een man aan het werk.
Een Nederlandsch inspecteur van den Arbeid zou
hier een rijken oogst aan processen-verbaal binnen
halen, zeg ik tegen den gids.
Hoezoo?
Omdat er in schafttijd gewerkt wordt
Hij geeft een duistere verklaring, waarin de arbeids
vreugde en het vijfjarenplan een rol van beteekenis
spelen en hij vertelt nu van stoot-brigades en van de
noodzakelijkheid om de massa, die pas van het land
komt, te doordringen van het besef, dat iedere man
met uiterste krachtsinspanning moet werken.
Om kwart voor één blijkt meer dan de helft tot de
stootbrigades te behooren.
Wil ik u eens wat vertellen, vraag ik den gids.
Wat hier aan den slag is, dat zijn stukwerkers. Ze
moeten hard peezen om hun loon te halen. Daarom
rennen ze als gekken naar de loketten voor de bon
netjes en daarom knijpen ze een twintig, dertig mi
nuten van hun rusttijd af. Wanneer dat in een fabriek
van dezen omvang in Nederland gebeurde, dan kwam
de vakorganisatie in actie en als de arbeidsinspectie
zich niet heel gauw roerde maar dat zou ze wél
doen dan volgde er een interpellatie in het parle
ment. De brave gids zegt niet veel meer. Hij verbijt
zich blijkbaar van ergernis. Maar toegeven, dat er iets
haprt in de Sovjet-republiek, doet hij principieel niet.
Zonder merkbaren overgang is het één uur geworden
en de heele fabriek in bedrijf gekomen. Ik tel in het
voorbijgaan een vijfentwintig niet-stukwerkers, die met
elkaar staan te babbelen of rondhangen.
Ja, wij vragen niet het uiterste van de menschen,
zooals in de kapitalistische landen, verklaart mijn gids.
Jawel, daar heb ik vóór eenen al iets van gemerkt.
Mijn gids ontmoet een kennis, een ingenieur van
Duitsche afkomst. Na de begroeting wordt mijn cri-
tiek op de lijntrekkerij overgebracht.
Nu moet ik toch voor de eer van onze fabriek
opkomen, zegt de Duitscher. En met groote Wichtig-
kelt doet hij een verhaal over de beperking van den
staa'toevoer de laatste dagen, die een verlangzaming
van het tempo toelaat.
Zonderling, dat de directie dat eerst na éénen
heeft gemerkt, zeg ik.
De gids lacht een beetje zuinig. De Duitscher be
grijpt het niet en gaat voort met weer een nieuwe
veil.arlng voor de staal-onthouding: oorlogsdreiging
in het verre Oosten. Heel verstandig van de regeering,
dat zc de industrie een beetje menageert, meent hij.
Het is werkelijk verbluffend, zoo snel de menschen
hier leeren om a la minute voor ieder potje een pas
send dekseltje aan te wijzen.
WIERINGERWAARD
De leerlingen aan de Kweekschool te Alkmaar. M.
Schenk en Chr. van der Kolk zijn respect, van de
le naar de 2e en van de 2e naar de 3e klasse over
gegaan.
ANNA P AULOW N A
DEMONSTRATIE VAN RI.JVEREENTGINGEN.
Misschien was het de frissche wind, die velen terug
hield Dinsdagmiddag de demonstratie van de Rijver-
eeniging Anna Paulowna en een paar zustervereenigin-
gen uit den omtrek bij te wonen, misschien ook is de
geringe belangstelling voor de ruitersport in onze ge
meente, waarover w emeermalen klachten hoorden uiten,
de oorzaak geweest van het geringe bezoek aan het
Sportveld aan de Kleine Sluis. In den loop van den
middag liep het aantal bezoekers nog wel wat op, maar
groot werd het niet en vóór het einde was het veld
al weer zoo goed als verlaten door het publiek. Dit
laatste zou een aansporing voor organisatoren van
dergelijke demonstraties of wedstrijden kunnen zijn,
om ze niet al te breed op te zetten. Het valt meestal
niet mee als toeschouwer eenige uren in ons Poldersch
klimaat op een veld door te brengen. Zij die actief
deelnemen, hetzij als mededingenden, hetzij als leider,
hebben daar meestal geen erg in, maar het is een
algemeen verschijnsel, dat de programma's óf te lang
zaam worden afgewerkt, óf te overladen zijn en immers,
„niet het vele is goed, maar het goede is veel". Zou
men van meening kunnen zijn. dat het programma
van Dinsdagmiddag aan overladig leed. de heer Veth-
man had de leiding en dus viel over de vlotheid van
afwerking niet te klagen; die liet niets te wenschen
over.
Wat nu van de demonstratie zelf te zeggen? We
zijn geen paarden- noch paardensport-kenner en wa
gelooven ook niet dat het onze lezers veel zal interes
seeren, bij welke onderdeelen foutjes gemaakt zijn;
daarom willen we ook met enkele algemeene opmer
kingen en het verloop van de demonstratie volstaan.
Onze hoofdindruk hoorden we het best vertolkt door
één der bezoekers: „Je begrijpt niet hoe ze het gedaan
krijgen van die boerenpeerden". Dat was werkelijk de
gedachte, die meermalen bij de verrichtingen van da
goed verzorgde en gepoetste, maar toch in het bedrijf
gebruikt wordende paarden, naar boven kwam.
De parade, het binenkomen op het veld van alle
ruiters der vier deelnemende vereenigingen. met daar
achter. de voor het aardige wagentje gespannen, be-
olulmde paarden van den heer Thijssen uit Den Hel
der en de „pittige" pony, die ook meedraafde. was
een goed begin. Op het serieus-uitgevoerde afdeeling
school- en dressuurrijden en het rijden van de dres-
suurproef voor viretallen. volgde de ..stoelenrace".
Hiertrij reden een aantal dames- en heerennriters rond
eenige stoelen. Op een fluitsignaal moesten zij afstijgen
en het paard aan den teugel houdend, op een stoel plaats
nemen. Daar er echter één stoel minder was dan het
aantal deelnemers bleef er natuurlijk één over die geen
plaats vond. Deze was dan af en verwijderde zich met
een der stoelen, zoodat er steeds één zitplaats te weinig
bleef. De vier dames, die aan deze race meededen sche
nen er niets voor te voelen te „blijven zitten", zij waren
het eerst af. De kleinste ruiter (hij moest bij het op-
stijgen zelfs in het zadel geholpen worden) bleef met
den heer Waiboer het langst aan. maar moest tenslotte
toch tegen deze het onderspit delven.
Het rijden der „Hongaarsche Post", acht fleurig op
getuigde paarden, in 4 tweetallen achter elkaar, ge
mend door een fraai uitgedoschten ruiter, die op de
achterste twee paarden stond, was een succes. Het min
der gelukkig slot, waarbij de paarden, onder het weg
voeren. hun tuig verbraken, deed daaraan niets af.
Het patrouille- en individueel springen werd, dunkt
ons. wel weer het meest door het leekenpubliek geap
precieerd. Als aardigheid was nog een scène, „de gestoor
de theevisite" ingelascht en een „levende pyramide"..
Na tweemaal geprobeerd te hebben die pyramide
van paarden en ruiters op te bouwen en in gang te zet
ten, vond men het veiliger te zorgen, dat de onderdee
len er van levend en ongeschonden bleven en dus kre
gen we geen levende pyramide te bewonderen. Ligt in
het mislukken van deze poging om eens iets anders te
laten zien, een vingerwijzing, dat men bij de landelijke
ruitersport niet in die richting moet doorgaan?
Na afloop der demonstratie dankte burgemeester Lo-
vink met eenige hartelijke woorden de vereenigingen
De Noorder Ruiters, Rossinant, en West-Friesland voor
hun medewerking en overhandigde de aanvoerders een
herinneringsmedaille.
De paarden van D. de Graaf. Mevr. A. P. C. Vethman
Zweedijk. Jb. Mooij, (allen West-Friesland). F. A. Mel-
chior (Rossinant), en A. de Graaf (R.A.P.), die repp.
0, 4, 6, 8 en 10 fouten maakten, bij het springconcours,
kregen het eerelint en na ook Dr. J. P. Veening, voorz
van de Prov. Oomm. van Noordhollandsohe rijvereeni-
gimgen, bedankt te hebben voor zijn aanwezigheid, be
sloot de heer Lovink met den heer Vethman. te compli
menteeren voor zijn kranige leiding.
HARENKARSPEL
DIRKSHORN.
De kermis alhier gehouden van 24 tot 26 Juli ken
merkte zich door een drukker bezoek dan vorige jaren,
waarschijnlijk ter oorzake van het zeer gunstige weder.
Zondag was het op straat en ook in café Pijper zelfs
vol. Het getal rijwielen, hier gestald, was zeer groot.
Buiten zorgden zweef en schuitjes voor goede muziek,
terwijl 's avonds ook het bal-champétre bij café IJff
bijdroeg tot een gezellig aanzicht. De Centraal Bioscoop
gaf Zondagavond in eigen, nette tent de mooie film
..Witte Schaduwen". Deze film demonstreert de gevaar
lijke parelvissoherij en de gruwelijke exploitatie van de
arme inboorlingen door de blanken, die zonder mede
lijden zijn voor de arme duivels. Ook hierin blijkt weer
dat waar de zoogenaamde „beschaving" haar entree
houdt met handel, enz. vaak de ondergang, moreel en
materieel, der inboorlingen wordt bevorderd. De opna
men der verschillende schoonc natuurtafereelen ls schit
terend en een druk bezoek overwaard.
Maandagavond werd ln café Pijper door de tooneel-
vereeniging „Nieuw Leven" alhier opgevoerd „De voet-
balkoning", blijspel in 3 bedrijven, door Max Reimann
en Otto Schwartz. Dit blijspel is een echt kermisstuk
en actueel in de hoogste mate. Het geeft den menschen
gelegenheid hartelijk te lachen, een goede remedie tegen
crisissmarten, om de malle voetbalrage niet slechts van
knapen en meisjes, doch ook van bejaarde menschen en
autoriteiten. Daar tusschen door ontwikkelden zich al
lerdolste situaties tuschen jofige en oude vrijsters en
vrijers, welke wel haar toppunt bereikten in de „aanbie
ding", van Mevr. Spindelfusz, de dame met de mous
tache. Bn wanneer ten slotte ook de „ingebeelde" zieke
Tiedeman begint te schoppen tegen al wat los zit, is
het spel volmaakt.
Het publiek heeft blijkens het herhaald applaus ge
noten en uitgelaten gelachen. De oude leden van „Nieuw
Leven" hielden door uitstekend spel hun goeden naam
hoog, terwijl de nieuwe krachten verdienstelijk werk le
verden en voor de toekomst veel beloven. Het tooneef
was keurig verzorgd met een geïmproviseerd balcon en
het geheel verliep vlot. De zaal was goed bezet. Een
geanimeerd bal na.
Terzelfder tijd werd in café Swager door de N.H.
Cinema gegeven de bekende kluchtfilm: „De Privé-
secretaresse". Ook hier behoorlijk publek en tevreden
heid over het geleverde.
Daar in de Centraal Bioscoop nog werd afgedraaid
de mooie film „De Luchtvloot", zou men kunnen spreken
van een te veel op één avond.
De burgerij heeft de oude kermis weder genoegelijk
gevierd, terwijl we van ordeverstoringen niet hebben
vernomen.
