Hei Pad langs
de Klip
Ingezonden Stukken.
Na een anto-ongeval.
HET VLIEGONGELUK
BIJ TUBBERGEN.
EEN LIEFDESTRAfSEDIE.
De toestand in Ecuador.
Werkloozen in Spanje.
Anecdoten over Piccard.
Hevige explosie te Zaandam.
Groote ontploffing.
De rebellen-opstand
in Brazilië.
NOORDSCHARWOUDE, 1 Sept
M. de Red..
Vergun mij nog eenige ruimte in Uw blad, als ant
woord op het schrijven van de E.L.R.C.
De E.L.R.C. schrijft aan zijn slot niet te zullen rea-
geeren. Wij hadden het slechts geschreven als een al-
gemeene kennisgeving, maar omdat het schrijven on
juist is. mogen wij niet zwijgen.
Nu ter zake.
In de eerste plaats verzoekt U niet persoonlijk te wor
den, omdat het hier zaken en niet den persoon Schuite
maker betreft, 't Klinkt heel aardig, maar is het niet
beter om maar heel gewoon te doen? Met wie moeten
wij spreken? Met U toch zeker. En schrijven? Aan de
E.L.R.C.? Maar waarom gaf U dan antwoord op het
eerste schrijven, n.1. een uitnoodiging om met ons (Vara-
bestuur) en de fa. Hart en Kuit te vergaderen om een
commissie te benoemen? Dat was toch ook geadres
seerd aan D. Schuitemaker. Men is toch gewoon, met
den directeur of vertegenwoordiger van Centrale's te
spreken en niet met de Centifele zelf.
In de tweede plaats schrijft U te moeten protesteeren
tegen de bewering dat U (o nee, de E.L.R.C.) niet bereid
zou rijn Uw medewerking te verleenen. Dat is zand in
de oogen strooien. Hebt gij dan wel Uw medewerking
verleend? Gü schrijft van wel, maar wij bewijzen van
niet.
Op het eerste aanzoek gaf U ten antwoord: U wilde
I met ons wel een praten, maar met de fa. Hart en Kuit
had U niets te maken. (Brief ligt ter inzage). Maar als
U niets met de fa. Hart en Kuit had te maken, waarom
dan den volgenden morgen, na ontvangst van den brief,
hen opgebeld? met het verzoek of ze er niet aan mee
wilden doen.
U verschafte adressen voor een neutrale commissie.
Zeker, 6 abonné's uit Noordscharwoude, maar dat was.
en dat wist U, niet de bedoeling. Uit ieder der Langen-
dijker dorpen twee leden. U wenschte. en t»n rechte,
dat er in de commissie ook leden zaten van uw abon
né's. Welnu, van uw abonné's hebben er 5 zitting, van
de abonné's va Hart en Kuit 3. Dat U niet weet, wie
dat zijn is meer dan treurig, dat U dat schrijft, daar
ik ze U genoemd heb. Dat U nooit met hen heeft ver
gaderd, is niet onze schuld, maar is te wijten aan Uw
weigerende houding. Dat U tot heden dan ook niets
meer gehoord heeft, is dan ook duidelijk.
Op verzoek van de commissie heb ik op mij genomen
met U te spreken, en heb U toen ojn. verteld, dat wij op
advies van fa. Hart en Kuit inlichtingen hadden inge
wonnen van een gelijksoortige commissie, uit Krom
menie. U ging met het voorstel accoord, zooals de com
missie, in overleg met de fa. Hart en Kuit het zou re
gelen, want gezamenlijk vergaderen wou U niet.
Toen u een dag voor de vergadering mij staade hield,
had u het volgende voorstel: (waarover wij verschil
jvan meening hadden), dat de Commissie trachtte gelden
bijeen te brengen en u zou er zooveel bij doen. Ik heb u
gezegd dat wij dat niet deden, omdat wij niet wisten,
waar wij het vandaan moesten halen en u antwoordde
dat u het dan wel buiten de commissie kon doen. Daar
i3 nog niets van gebleken, wel wat anders: afknippen.
U schrijft, dat het ieder duidelijk zal zijn De EL.R.C.
wenscht op haar reëel zakelijk standpunt te staan. Een
leder, niemand uitgezonderd, betaalt zijn contributie
tot het volle bedrag en niemand kan ontevreden zijn
'lover willekeurig prijzengeknoei. Maar heer Schuitema
ker, daar is (door middel van de commissie) geen
sprake van prijzengeknoei. Immers, ieder betaalt het
volle bedrag. Het geld, door de Centrale's gestort, wordt
door de commissie verdeeld onder die menschen, die
ivolgens hun opgaaf daarvoor in aanmerking wenschen
te komen. (In aanmerking komen werkloozen en daar
mee gelijk gestelden, b.v. kleine bouwertjes. Deze aan
vragen worden door de Commissie onderzocht en be
voordeeld. U gaat dus vrij uit en de Commissie is ver-
la ntwoordelijk. Voor ontevredenheid behoeft U dus niet
ongerust te zijn en u blijft op een reëel zakelijk stand-
ipunt.
De fa. Hart en Kuit regelt de zaken met de Com-
Imissie schitterend af (waarvoor nogmaals onzen dank)
en de werkloozen en daarmee gelijkgestelden die in
dezen tijd al zooveel moeten ontberen, kunnen op
deze manier toch nog wat genieten. Of zijn laatstge
noemde heeren dan geen zakenmen6chen in uw oog?
Hopende, dat u van uw standpunt, betalen of af
knippen, toch nog terugkomt.
i U, M. de Red., nogmaals dankend voor de verleende
^plaatsruimte,
Namens de Commissie.
A. KW AD LJK, Voorzitter.
u.
Aan de bekomen verwondingen bezweken.
In het ziekenhuis te Tegelen is Vrijdagmorgen over
leden de heer Poets uit Venlo, die op den Venloschen
weg te Tegelen onder den auto was geraakt van den
heer Jeurissen uit Venlo.
i De heer Poeth was gehuwd en vader van twee kin
deren.
FEUILLETON.
UIT HET ENGELSCH VAN
J. S. FLETCHER.
k
32.
„Die Pike zou dan even goed verdacht kunnen wor
den," zei ze nadenkend. Hij was daar ook hij zegt
het zelf. Maar het vermiste testament?"
Birch uitte een kreet.
„Goeie genade!" riep hij. „Dat had ik heelemaal ver
geten! Dat andere heeft me zoo in beslag genomen, dat
8k totaal niet meer er aan gedacht heb. Het testament
s gevonden!"
f Nu kwam er meer leven in Mlle de Coulanges. Haar
oogen schitterden, haar blos werd dieper.
„Gevonden!" herhaalde ze. „Wanneer waar?"
„Vanmiddag is het gevonden in het loketje op de
club, waarin de oude heer het zelf had weggelegd," zei
Birch. „Ja dat Is gelukkig in orde."
„Heb jij het?"
Birch's gezicht verstrakte en er kwam een nijdige
.uitdrukking in zijn oogen.
„Neen," antwoordde hij. „Die aap van een jongen,
Marston, heeft het. Stak het voor mijn neus doodkalm
in zijn zak. Maar het is veilig. Hij zal de bepalingen
,van het testament moeten uitvoeren."
1 „En mijn legaat?' 'vroeg M'lle de Coulanges.
'„Dat...??"
„Is ook in orde," zei Birch. „Mits..."
„Wat?" vroeg ze angstig.
„Mits we er niet van beschuldigd worden, Sir Che-
jville over die rotsen te hebben gegooid," gaf Birch ten
antwoord. Hij boog zich over de tafel heen en fluis
terde: „In dat geval zijn er moeilijkheden."
Als tenminste het tegendeel niet bewezen wordt,"
sprak M'lle de Coulanges hem tegen.
„In dit land gaat de rechtspraak voor het grootste
gedeelte af op wat men npemt: getulgen-bewijs", merk
te Birch op. „En ik moet zeggen, Zelie, dat er veel
VERHAAL VAN OOGGETUIGEN.
Bewoners door het lage vliegen uit hun
slaap gewekt. Even later weer
klonk een verschrikkelijk lawaai.
„Tubantia" deelt nog het volgende mcade over het
ongeluk van het Zweedsch postvliegtuig bij Tubber-
gen:
Aan den rand van een ongelijk heide.veld, op een
tererin waar zich 'n aantal hooï-oppers bevindt, is
de S.E.—A.A.E. neergestort. Dit terrein is eigendom
van den landbouwer Goibach op Droste» wiens boer
derij in de onmiddellijke nabijheid ligA.
De zoon van Goibach vertelde, dat zijn vader en
en hij 's nachts om twaalf uur nog o>p waren. Ze
hoorden te middernacht zwaar motorgeronk, hetgeen
op zich zelf niets bijzonders is, daar eiken nacht
enkele vliegtuigen daar passeeren. Het geronk was
echter zwaarder dan gewoonlijk en de zoon maakte
tegen zijn vader de opmerking dat het toestel, dat
uit de richting tusschen Almelo en Friezenveen
kwam. blijkbaar erg laag vloog. De machine vloog
over de boerderij in de richting Tubbergen, maar
kwam direct daarop weer terug. Toen hoorden Goi
bach en zijn zoon een verschrikkelijk lawaai, dat
eenigen tijd aanhield, waarop het toesti&l neerplofte:
het was, vertelde de zoon, alsof er een granaat ont
plofte.
De vader was het eerst op de plaats des onheils
aanwezig en haalde den piloot, die roods overleden
was. onder een zwaar stuk van de stuuxcabine van
daan. De zoon hoorde in de richting van het heide
veld gekerm en in een der kuilen vond Ihij den 'zwaar
gewonden marconist In n oogwenk waren toen tien
tallen personen uit de onmiddellijk omgeving aan
wezig, die trachtten den zwaar gewondle zooveel rao-
gelijk hulp te verleenen. Weldra was ook dr. Huff
ter plaatse, die de eerste hulp verleende en den mar
conist naar het ziekenhuis te Almelo liet vervoeren.
Uit den geheelen omtrek stroomden de menschen
toe; overal had men het zware geronk, en den enor
men slag gehoord.
De kapelaan van de parochie te GeeeAeren was ook
gewekt door het geraas en den slag em onmiddellijk
naar de plaats des onheils gegaan om zoo mogelijk
geestelijken bijstand te verleenen. De marconist Ut-
VADER SLUIT ZIJN DOCHTER OP.
GEVANGEN IN EEN TORENKAMER.
In Parijs zoowel als Londen wordt momenteel een
geval besproken dat heel even herinnert aan een
sprookje uit den 1001-nacht. Het is alleen tragischer,
omdat de gebeurtenis zich in den teg<tnwoordigen tijd
heeft afgespeeld.
Eenige dagen geleden verscheen aan een Parijsch
ziekenhuis een zeer voornaam en elegant gekleed jong
meisje, dat den' portier in gebroken B'ïansch verzocht
of het eenigen tijd in het hospitaal kem worden opge
nomen. De huismeester wilde de dame juist de noodige
formulieren overhandigen, toen zij plotseling bewuste
loos ineen zonk. Zij werd onmiddellijk door eenige
artsen onderzocht, maar deze slaagden er niet in symp-
tor.en van eenige ziekte bij haar vast te stellen.
De patiënt ontwaakte pas na verscheidene uren uit
haar bewusteloozen toestand en vertelde toen, met veel
onderbrekingen haar lijdensgeschiedenis, die zeer onge
loofwaardig klonk, doch achteraf nBgenoeg geheel
waar bleek te zijn. Het meisje heette Miss Brenda
Dean Paul en was de dochter van een bekend Engelsch
groot-industrieel. Miss Paul deelde mee, dat zij uit
het ouderlijk huls was ontvlucht, omdat men haar een
half jaar lang ln een torenkamer had gevangen gehou
den. Haar zeer rijke ouders hadden zich gekant tegen
haar verloving met een zekeren William Bear, die
overigens ook zoon van rijke ouders was. Daar zij haar
vriend echter hartstochtelijk lief had, had zij zloh in
het geheim met hem verloofd. Dit moeten de ouders
op de een of andere wijze hebben veimomen.
Daar hun pogingen om leder con-tact tussdhen de
geliefden te verbreken faalden, namen zij een radicaal
hulpmiddel te baat: op zekeren ocfotend ontwaakte
Miss Brenda in de torenkamer. Dit vertrekje was zeer
primitief Ingericht en bevatte niets .anders dan een
eenvoudig bed. De deur was gegrendeld, zoodat er
voor de millionnairsdochter geen onAkomen mogelijk
was. Een oude bediende bracht het jonge meisje 's
middags en en 's avonds een schamel maal. Telkens als
hü binnentrad, vroeg hij haar uit naarn van haar ouders
of zij van een huwelijk met Wllllan JBear wilde afzien;
zij gaf echter steeds een ontkennend antwoord.
tegen jou en mij aan te voeren is. We hebben elkaar
ln het geheim ontmoet, bij nacht; vre waren dicht bij
de plek, waar de oude man vermooisd werd als het
moord is geweest; het was voor orjs een groot voor
deel, als hij zou sterven, voordat hij met jou zou trou
wen. Ik ben bang, dat een trage, frtomme, dikhuidige
Engelsche Jury ons zou veroordeelen!"
„Maar die Pike? vroeg M'lle de Coulanges. „Wat
weet hij? En hoe weet jij dat?"
„Dat zal ik Je zeggen," antwoord/de Birch. Hij gaf
haar een uitgebreid verslag van de gebeurtenissen van
dien middag en wat hij gedaan had met Pike. En hij
merkte, dat zij met groeiende ontstemming luisterde.
„Mijn vriend!" zei ze ernstig. „Je hebt heel dom ge
handeld jij. een advocaat! Ik sta paf! Jullie maunen
zijn toch niet meer dan kinderen! Toen die kerel zijn
plannen ontvouwde, had je de politie moeten roepen.
Dan had Je meteen kunnen aantocoen. dat je niets te
vreezen hebt
„Niets te vreezen?" riep Birch. „Toe zeg...!"
„Er was niets, wat ik niet had kunnen uitleggen,"
viel M'lle de Coulanges hem ln de rede. „Als je dat aan
mij had overgelaten, dan had ik heb wel in orde kunnen
brengen. Begrijp je niet, dat je anpdat je je door dien
vent geld en zooveel geld! h,ebt laten afzetten,
aan de politie de meest gegronde redenen hebt gegeven
om je te verdenken? Zij zullen z-sggen: „Als hij dien
vent omkocht tot zwijgen, dan wjus dat ook wel noo-
dig!" O, wat zeldzaam dom van je!.' Want nu is Pike in
handen van de politie, zooals je zeer terecht veronder
stelt. En niets zal hem weerhotuden voor zijn eigen
veiligheid te zorgen. Je hebt ons ear leelijk ln geholpen,
mijn vriend!"
„Wat moest Ik anders doen?" bromde Birch. „Ik
moest hem op' dat oogenblik den mond snoeren, en
dat kon alleen met geld. En ik ben er zeker van, dat
hij llna recta naar New York verdwijnt."
„Ah!" zei M'lle de Coulanges, h:*ar slanke vinger op
heffend. „Je hebt niet genoeg «doorgedacht! Je had
er even mee moeten wachten ao mij moeten raadple
gen. En laat me nu even denken.."
Hoe diep M'lle de Coulanges o<ik scheen na te den
ken, het scheen niet van invloed op haar eetlust; ze
at en dronk rustig door en nam met smaak haar deel
van de champagne. Niet voordat <le koffie en de likeur
voor haar stonden en ze een cigaret rookte, wendde ze
zich weer tot Birch.
„Luister", begon ze zakelijk. !.We kunnen maar één
ding doen, als Pike zijn wood brreekt aan jou en ons
beschuldigt. We moeten eerlijk allee opbiechten. Als men
ons samen om uitleg vraagt laat. mij dien dan geven.
tergard was aanvankelijk buiten kennis, maar spoe
dig kwam hij weer bij. Uttergard, die zwaar gewond
was aan hoofd en beenen, zei de erg moe te zijn en
stamelde: „schlafen, schlafen". Daarnaast toonde hij
nog zorg te hebben voor de post, die met het vliegtuig
werd vervoerd, doch op dat punt stelde men hem ge
rust.
Drie postzakken, een zware en twee kleine zakken,
werden met het toestel vervoerd. De post, welke vrij
wel onbeschadigd bleek te zijn, werd naar het post
kantoor te Almelo vervoerd, vanwaar ze naar Zwe
den is verzonden.
Passagiers waren er niet in de cabine, maar wel
waren er levende wezens, n.1. een moeder-aap met
eenige jongen. De moeder bleek dood te zijn, evenals
twee der jongen. Eén der aapjes was echter geheel
ongedeerd. Het diertje is naar Almelo gebracht.
Zooals gemeld, het vliegtuig eerst tegen den
schoorsteen van een boerenhuis opgebotst. Deze boer
derij, eigendom van den landbouwer Boerman, ligt
een eindweegs ten Noorden van den straatweg.
De heer Boerman vertelde, dat hij te omstreeks 12
uur wakker was geworden, doordat een vliegtuig heel
laag over 't huis vloog. Hij had toen zijn ontstemming
over het feit uitgesproken. Toen de machine echter
direct weer terugkwam, had Boerman gemerkt, dat er
iets niet in orde was. „Die zoekt een terrein voor een
noodlanding" had hy gezegd. Wat er toen gebeurde,
vertelde B., is haast niet te beschrijven. Het was een
geweldig geraas en het afschieten van een kanon was
er niets bij. De schoorsteen werd afgerukt, doch daar
van hoorden wij niets. Het toestel heeft ook nog de
spits van den gevel aan de voorzijde afgerukt.
Nadat het toestel den schoorsteen van het dak der
boerderij had afgerukt, is het aan de andere zijde van
den straatweg .blijkbaar met den rechtervleugel, tegen
een huis gevlogen, waarin de heer Imming een kruide
nierswinkel heeft. Tusschen dit huis en de boerderij
van Boerman vloog de S.E.-A.A.E. tegen eenige den-
nenboomen, welke totaal afknapten.
Ook werden eenige palen van het telefoonnet vernield.
Het dak van den kruidenierswinkel werd zeer zwaar
beschadigd. Onder dat dak bevonden zich de slaapplaat
sen der negen kinderen van het gezin Imming. Wan
neer men de aangerichte verwoesting riet, mag het een
wonder heeten. dat het toestel niet tot de binnenzijde
van het huis is doorgedrongen. De kinderen zijn dan
ook aan een ernstig gevaar ontsnapt.
De heer Immink vertelde, dat hij ook wakker was ge
worden door het motorgeronk. Toen het toestel tegen
het huis opbotste, was het een geluid, dat hooren en
zien verding. Onmiddellijk was hij naar boven gerend,
waar hij de kinderen, overeind zittend in hun bedden
aantref, gelukkig sllen ongedeerd. Binnen in huis is
vrijwel geen schade aangericht, maar het dak is leelijk
toegetakeld. Reclame-platen en een uithangbord rijn
zelfs weggerukt, De kastanje-boomen, welke voor het
huis stonden werden van hun kruinen beroofd.
Eindelijk, na 6 maanden gelukte het haar te ont
snappen. Zij wist den cuden bediende over te balen
de deur niet te sluiten. Het geld om naar Parijs te ko
men had zij bij elkaar gekregen door de. weinige siera
den, die men haar had gelaten, van de hand te doen.
Zooals zij later vernam, hadden haar ouders aan
haar verloofde meegedeeld dat zij op weg was naar
het landgoed van een rijk grondbeziter, met wien zij
hoopte te trouwen. 2 heele dagen zocht Miss Paul in
Parijs naar haar vriend, zonder dat evenwel haar be
moeiingen met succes werden bekroond. Toen was zij
zoo uitgeput, dat zij zich naar het dichtstbijzijnde zie
kenhuis begaf met bet bovenvermelde resultaat.
Het bleek, dat er nog een reden was waarom Mister
Paul zijn dochter in de torenkamer opsloot. Zij is n.1.
morfiniste en daar ook William Bear zich aan morfine
te buiten girtg, achtte de vader een huwelijk zeer on-
gewenscht. De politie doet op het oogenblik haar best
om William Bear op te sporen. Deze is n.1. na de jobs
tijding, die hij op huize Paul te hooren kreeg, spoor-
loos verdwenen, zonder eenig bericht achter te laten.
Ruim 1000 dood en.
Uit Quito wordt gemeld, dat Bonifaz, die door de
insurgenten tot president was gekozen, zijn toevlucht
gezocht heeft in de legatie van de Vereenigde Sta
ten.
Men schat het aantal dooden dat gedurende de re
volutie is gevallen op meer dan duizend.
Ernstige relletjes. Eén dood», vier
gewonden.
Bij een werkloozendemonstratie te Puertollano in
Spanje, werden 16 personen gearresteerd.
De menigte probeerde de gearresteerden uit de ge
vangenis te bevrijden, waarop de gendarmerie van
haar vuurwapens eebruik maakte.
Eén man werd gedood en vier werden ernstig ge
wond.
Dat zal beslist beter voor ons zijn. Er steekt geen kwaad
in, dat we dien nacht samen kwamen om afscheid
te nemen en ook niet. dat we elkaar al jaren lang
hebben liefgehad! O. laat dat maar aan mij over. mijn
vriend, ik weet best. hoe ik ze onder den Indruk moet
brengen! En bovendien", voegde ze er aan toe. zich nog
dieper naar hem toebuigend, „is er nog dat andere ge
heim, dat we niet zouden vertellen, omdat dan het onze
ontdekt werd! Nu moeten we het vertellen, en daarmee
hebben we vaste troef in handen!"
„Wat jij op de heide zag. toen je van me wegging?"
vroeg Birch. „Ik wou, dat we dat bij het onderzoek ge
zegd hadden. Maar -we hebben het nu als reserve. En
misschien heeft die Pike niet alles aan de politie ge
zegd hoewel ik gezien heb, dat hij met één va» die
lui naar het bureau ging."
.Laten we nu afspreken, wat we belden zullen zeg
gen", indien we afzonderlijk ondervraagd worden", zei
M'lle de Coulanges. „Het zou niet goed zijn, als ik bet
anders vertelde dan jij. We moeten voorbereid rijn, luis
ter nu!"
Toen ze van Old Marquis weggingen, naar Llthersdale
hadden ze in zoover een plan-de-campagne opgesteld,
dat ze zich rustiger voelden. En Birch merkte voor de
twintigste keer op. dat er geen reden voor angst was,
toen de auto van den commissaris juist den hoek van de
dorpsstraat omkwam en stopte.
„Politie", mompelde Birch, toen Marrows en Calvert
uitstegen en naar zijn auto kwamen. „Wees voorzichtig!
Hebt u me noodig, Marrows?" vroeg hij zoo onverschil
lig mogelijk.
„Ik heb een heelen tijd bij kolonel Barwlck gewacht,
meneer Birch. op U en M'lle de Coulanges", antwoordde
Marrows. „Brengt u Mademoisele thuis? Dan gaan we
met u terug. Ik moet u een paar 'vragen stellen dat
is alles."
De belde auto's reden door het dorp naar het huls
van den kolonel. Het rijtuigje van den heer Getherfield
reed juist voor hij en de kolonel stonden op de stoep.
Deze voelde zich allesbehalve op rijn gemak, toen hij de
politie met de anderen zag terugkomen.
„Beste Getherfield," verzocht hij. „Blijf nog even hier
ik ben bang voor wat we nu te hooren zullen krijgen.
Ik neem ze all en mee naar mijn studeerkamer. Kom!"
De zes menschen in de studeerkamer keken elkaar
vragend aan. Birch sprak het eerst.
„Wat is er Marrows?" vroeg hij. „Wat wilde u me
vragen
De commissaris keek naar den kolonel en Getherfield
De kolonel was bij den schoorsteen gaan staan: een
Piccard heeft de gewoonte aan zijn knoopen te
draaien. Op zekeren dag sprak hij met een journa
list over zijn nieuwe plannen. „Wat gaat u nu het
eerst doen?'.' vroeg de reporter. „Het eerst?" meende
Piccard, „Ik ga nu eerst een kleermaker zoeken, die
mijn knoopen met pekdraad aannaait."
Toen Piccard kort geleden in Berlijn aankwam,
had zich een aantal bewonderaars op het perron
verzameld om den befaamden hoogleeraar te begroe
ten. Weliswaar kende geen van hen den beroemden
man persoonlijk, maar men wist dat men hem van
anderen kan onderscheiden vanwegen zijn ongewonen
haardos. Edoch, er kwam niemand uit den trein, die
iets van den professor we? had. Achteraf bleek dat do
geleerde heer juist zijn haar had laten knippen.
„Geeft U mij eens een definitie van de stratos-
pheer?" verzocht een jongedame eens aan den heer
Piccard. De geleerde wist dat deze jongedame zich
voor de natuurkunde geheel niet interesseerde, maar
alleen uit nieuwsgierigheid vroeg. „De stratospheer",
zei hij, „is net zoo iets als de wittebroodsweken. Men
is een tijdje in den hemel en valt dan op de aarde."
Vele ruiten vernield.
Zaterdagmiddag, te ongeveer 5 uur, heeft te Zaan
dam tengevolge van kortsluiting in het gemeentelijk
electriciteitsgebouw een hevige explosie plaats gehad,
waarbij plotseling vlammen hoog opsloegen. Door
den luchtdruk werden ruiten in het gebouw vernield,
stukken van het plafond kwamen naar beneden en
deuren werden uit hun sloten gelicht. Onder de voor
bijgangers ontstond even een paniek. Bij nader onder
zoek bleek, dat vermoedelijk het uitslaan van een
olieschakelaar de oorzaak is geweest van de explosie.
De stad had een paar uur geen stroom.
HET KOST TE VEEL.
Twaalf man naar Madrid.
Het Tweede Kamerlid Braat heeft den minimier van
Waterstaat gevraagd:
Is het juist, dat naar de a.s. internationale telegraaf-
en radio-conferentie, welke te Madrid gehouden zal wor
den. elf Nederlandsche afgevaardigden worden gezon
den en één naar het Comité consultatif international
des Communications téléphoniques a grande distance,
ook te Madrid, dus totaal twaalf man?
Is de minister bereid mede te deelen: le. hpeveel dit
den Staat zal kosten, en 2e, of niet 3 4 man evengoed
deze zeer zeker zware taak vervullen kunnen?
Een fabriek deels vernield. Zes arbei
ders gewond.
Er heeft in een zwavelfabriek, gelegen op 6 K.M.
afstand van Antequera, in Spanje, een hevige ontplof
fing plaats gehad, waardoor een groot deelder fabriek
in de lucht gevlogen is en de rest in brand geraakt.
Zes arbeiders werden gewond, drie hunner zwaar.
Men vreest, dat ondanks alle genomen voorzorgs
maatregelen de brand op de belendende fabrieken jsI
overslaan en dat nog meer ontploffingen zullen v°*"
gen.
Steden bezet.
Volgens een officieel bericht nit Rio de Janeiro,
hebben de Braziliaansche regeeringstrpepen de stad
Copao Bonito aan het zuidelijke en de stad Villa
Queimado aan het noordelijke front bezet.
Ook de stad Cascadel moet na een bajonet-aanval
door de regeringstroepen ingenomen zijn.
DE GRAF ZEPPELIN OP DEN TERUGWEG NAAR
DUITSCHLAND.
Wolff meldt uit Pernambuco. dat het luchtschip Graf
Zeppelin Zaterdagmorgen om 10.45 (m.E.t.) naar Duitsch-
land is vertrokken.
beeld van stille wanhoop. Getherfield, de vrederechter,
die in een stoel bij hem zat, was onaandoenlijk. Marrows
wendde zich tot den advocaat
.Meneer Birch," zei hij ernstig. „Ik was vanavond al
vroeg hier, in de verwachting u te vinden ik wilde
u en Mlle de Coulanges beiden spreken. Daar u er niet
was, voelde ik mij gedwongen en, om aan den kolonel en
meneer Getherfield de reden van mijn komst mede te
deelen. De zaak is deze. meneer Birch vanmiddag
heb ik van twee absoluut onafhankelijke getuigen ge
hoord, dat u en Mademoiselle elkaar in den laatsten
tijd dikwijls laat in den nacht op de heide hebben ont
moet en dat u ook samen daar bent geweest op Maan
dagnacht ongeveer op den tijd, dat Sir Cheville Stan-
bury bij de Zwarte Klip den dood vond. Alles overwe
gende, zou ik gaarne willen weten..."
„Wat we daarop te zeggen hebben?" viel Birch hem
ln de rede. „Ik vermoed dat die schurk van een Pike
één van uw bronnen is?"
„Ik heb er geen bezwaar tegen, dat toe te geven",
verklaarde Marrows. „Ja, Pike. wien u een zeker bedrag
hebt betaald voor zijn stilzwijgen."
„U hebt er niet het minste idee van. waarom ik hem
een zekere som betaalde," antwoordde Birch koel. „Hij
kan wel zeggen, dat ik hem geld gaf voor zijn stilzwij
gen, maar dat bewijst nog niet dat ik het werkelijk
deed! Wie heeft u verder ingelicht?"
„Dat vertel ik u niet," zei Marrows beslist „Ik geef
u graag toe, dat Pike 'n verdachte getuige is maar
ander is dat niet Zijn bewijs is absoluut betrouwbaar en
geheel onafhankelijk van dat van Pike, en omgekeerd»
Ik denk niet dat u deze beweringen kunt ontkennen,
meneer Birch."
Plotseling deed Mlle deCoulanges een stap naar vo
ren. Haar stem was zeer zacht en smeekend en zij keek
met een bede om hulp in haar oogen naar de beide
politie-ambtenaren.
„Maar wie heeft dan gezegd, dat we het zouden ont
kennen. ais men ons daarvan beschuldigt?" vroeg ze.
„Het is geen schande, elkaar lief te hebben, heeren! En
wij" ze keerde zich tot Birch, die naar haar keek en
zich afwendde, „we hebben... zoo veel van elkaar gehou
den, vanaf dat we samen kinderen waren. Indien we
elkaar al ontmoetten, zooals we gedaan hebben, dan was
dat misschien wel min of meer ongewoon en onvoorzich
tig, maar dat ging niemand aan, behalve ons zelf. En
toen we Maandagnacht bij elkaar kwamen, toen was
dat om voor altijd afsoheid te nemen!"
Wordt vervolgd.
