Ons verblijf in Londen.
Zaterdag 1 petober 1932
EEN TRIP NAAR DE
BRITSCHE HOOFDSTAD.
Verdere wederwaardigheden.
Avonturen
van twee
afgestudeerde
H.B.S.=ers.
VI.
OOK Donderdagmorgen werden we door de den
derende trams en de voortsnellende auto's
wakker. De vermoeienissen van den vorlgen
dag waren niet in onze koude kleeren blijven
ritten.
Niet voor negen uur konden we het bed verlaten.
Duizelig laveerden we door de kamer.
Er heerschte een stemming van crisis en malaise.
Geen kruimel brood hadden we op de kamer, de vorige
dag was duur geweest en de honger begon zich op
overduidelijke wijze te laten gelden.
Het was gloeiend heet.
De zon scheen niet meer! Neen, zij staarde als een
eenoogig monster naar de aarde.
Door Camden Road voer een klein zuchtje. Maar de
wind was lauw en benauwd.
Zoo gauw we konden, gingen we op „Noon's" af.
Wat zat ons de vorige dag in de beenen. Blij dat we
ons weer neer konden plakken, schoten we „Noon's"
bekende restaurant in.
Zelfde recept. We werden al als stamgasten be
schouwd.
Met den honger verdween ook de nare stemming.
En overvroolijk misschien wel, stapten we na het
ontbijt op de tram naar Hyde Park Corner.
Van hier uit liepen we naar de badinrichting toe,
die zich aan den oever van de Serpentine bevindt.
Een lange rij wachtenden voorspelde al wat een
groote drukte er zou heerschen.
Het water was heerlijk. Wat frischten we daar van
op. Alleen was het vreeselijk flauw en zoet,, terwijl het
tegelijkertijd toch scherp op de neusvleugels en in de
keel aandeed.
Enkele duizenden lagen er in alle hondingen door
elkaar te zonnebaden.
Menschen met lichamen zoo bruin als men zich maar
wenschen kan, lagen in alle trappen van verbranding
tusschen bleekgezichten verspreid. Alle mogelijke bad-
modes werden er uitgeleefd; alle denkbare dessins
waren er vertegenwoordigd.
We hadden er al zoo'n uurtje rondgezwommen, ge
keken en geloopen toen we de twee Duitsche trekkers
ontdekten, die met ons het Kanaal waren overgestoken.
U kunt U voorstellen, dat we elkaar letterlijk in de
armen vielen van blijdschap.
We vertelden elkaar ons wedervaren en we vroegen
waar de Turk zat.
Die was met de twee Duitschers op één dag naar
Londen gereisd.
We bewonderden de lui over hun prestatie: Dover
Londen aan een stuk; maar de aap kwam spoedig uit
de mouw: in Canterbury hadden ze de trein al geno-
>UTl>l9tft(T8a at iQOyi&Bb 9.Ó
Naefr zooals de „Turk" heette Top Naef, de be
kende schrijfster was zijn bloedeigen Tantè, zooals hij
beweerde had in Londen op het postkantoor een
brief van thuis ontvangen met 5 pond sterling en de
beleefde doch dringende sommatie om direct naar
huis terug te keeren.
Met 5 pond, die de Duitschers hem leenden, erbij
vertrok hij naar het vaderland.
Of hij behoorlijk de pee in had gehad, behoefden we
niet te vragen.
Na het bad zouden we naar het Sciense Museum
Wetenschaps-Muscum gaan. Van daar uit dan naar
Mr. Fedorow die we om 4 uur zouden ontmoeten.
Het was echter nogal aardig laat geworden met dat
zwemmen, zoodat we besloten met de Duitschers mee
te gaan naar een goedkoop restaurant om daar wat
te gaan eten en dan het Museumbezoek op te schor
ten tot een anderen dag.
Dat restaurant van die Duitschers was vlak bij,
zeiden ze.
Maar jawel, een half uur loopen was er mee ge
moeid.
Ondertusschen was ik niet lekker geworden en alles
stond me tegen.
De twee Dortmunders brachten ons. in een groot
■warenhuis, „Woolworth" genaamd, Dit is eigendom
van een maatschappij als de „Bijenkorf".
Door heel Londen en heel Engeland staan zaken van
„Woolworth". Het stelsel der eenheidsprijzen is hier
volledig doorgevoerd.
Overal heeft men afdeelingen waar alles niet meer
dan een bepaald aantal shillings kost.
In Nederland kent men op dit gebied de H.E.M.A.-
winkels. Deze N.V. is in handen van de „Bijenkorf".
Na een lange wandeling door rijen winkelende dames
■waren we eindelijk aan de eet-afdeeling.
Wij hadden het allang geschoten. Het was hier bo
ven onzen stand.
Niet dat het duur was, maar lekkere schoteltjes
waren nu eenmaal voor ons niet weggelegd.
Toen we er eenmaal voorzaten hakten we er na
tuurlijk in. We wilden niet achter blijven en wat deed
het er toe, als we eens één keerJe kon toch ook
altijd niet „krom liggen'.
Ondertusschen liep het al naar vieren en „Viotoria
en Albert's Museum" was niet vlak naast de deur.
M'n vriend zou alleen wel naar Mr. Fedorow gaan;
als ik me wat beter voelde zou ik wel kalmpjes aan
achter hem aan komen.
Ik bleef met de Duitschers achter op de barkrukjes
voor de lunchafdeeling.
De jongelui" uit het verarmde Duitschland hadden
nog 30 pond sterling bij zich en zouden daar 14 dagen
mee .moeten doen in Engeland en er van het Kanaal
oversteken en naar Dortmund fietsen.
Zij konden dus aardig wat verteren; hetgeen ze dan
ook niet lieten.
Ik kreeg hun adres in Londen; op een avond moes
ten we eens aan komen.
Om half zes verliet ik „Woolworth". Juist tegen
zessen stapte ik het museum binnen. Daar het om zes
uur gesloten werd, liep ik nog geen 10 meter in het
Museum m'n vriend en Mr. Fedorow tegen het lijf.
We zouden wat moderne gebouwen gaan bezichtigen.
Er is op dat gebied in Engeland niet veel te koop.
Mr. Fedorow die er uit hoofde van zijn beroep ar
chitect zoo hier en daar één wist te vinden, ver
telde dat wat er nog voor moderne bouwkunst ln
Londen stond, Duitschen invloed verried.
Een paar gebouwen die ook wij modern konden noe
men, kon Mr. Fedorow ons maar toonen.
'n Gebouw zooals Dudok en anderen ze hier neer
zetten. kan men in Engeland met een lantaarntje
zoeken. Typisch is de opvatting van de Engelschen
over moderne bouwkunst.
Grootsch en strak had men ergens een gebouw
neergezet, maar men was toch niet tevreden voordat
men door middel van tierlantijntjes en zuilachtige uit
bouwsels de «oude tijd er bij had gehaald.
't Werd er met mij niet beter op. De lange wande
ling deed de maat overloopen. M'n vriend en Mr. Fe
dorow zouden het verder wel vinden; ik ging naar Cam
den Road en kroop te bed,
Trots alle bultenlandsche indrukken trof dit
typisch Holandsche geval ons. Raadhuis
en toren in het dorpje Halsteren (N.B.)
V R IJ D A G.
Als je uit bent dan moet je goed in orde zijn. En ben
je goed in orde, welnu dan kan er van alles met je
gebeuren.
Met deze optimistische levensibeschouwigen sjouwden
we Vrijdagmorgen beiden, kip-lekker en goed uitge
slapen naar Noon's.
Na ons dagelijkse^, bezoek,aap,, dpze .sfamkroeg"
spoedden we ons op wég naar net'Wet'ehscnapsmuse-
ura. Daar hebben we de noodige uurtjes dooTgebr-aohfeF
En er was voor ons jongens heel wat te zien.
Heele zalen met alle mogelijke soorten van machi
nes, natuurkundige toestellen en motoren, waarvan er
zeer vele door middel van een handle in beweging
waren te brengen en gedeeltelijk doorgesneden waren,
zoodat de heele werking voor een ieder zichtbaar was.
Er was een afdeeling motorfieten en auto's.
Enkele oude types, tijdgenooten van Notaris Bax' ve'-
hikel, dat zooals het mij zoo vaak verhaald is gewor
den met het vooreind in de keuken gereden moest
worden om de motor wat voor te verwarmen, worden
er rustig voor het nageslacht bewaard.
Een splinternieuwe Rudge 1931 stond er als een uit-
roepteeken van snelheid tusschen een oude Douglas en
een „ongenaakbare" Norton, waarvan het geboortejaar
ongeveer dateerde van voor de instelling van den
Burgerlijken Stand.
'n Brandweerafdeeling was er. met zooveel materiaal,
dat men er de hel mee tot een smeulende hoop sin
tels zou kunnen terug brengen.
Recht tegenover het Wetenschapsmuseum was het
Oorlogsmuseum. We kunnen ons voorstellen, dat zij die
dierbaren of verwanten ln den oorlog hebben verloren,
zich eenigszins nauwer met hen-die-vielen verbonden
voelen als zij langs de monumenten van wat men noemt
de donkere bladzijden in 's werelds geschiedboek loopen.
Bij ons werd echter de indruk van de meest ver
nuftige machines en kanonnen overheerscht door een
gevoel van weerzin om ons nog verder te bemoeien
met het vernietigende tuig.
En dan te zien hoe men hier en daar automaten
voor kinderen heeft opgesteld, waarin men na inworp
van 1 penny een plaatje van een slagveld of een af
beelding van een of andere roemrijke overwinning ziet!
En dan te zien hoe dat zaakje floreert!
Buiten op straat scheen gelukkig de zon en er stond
een ijskar en we hadden gelegenheid o<m op een stee-
nen muurtje wat van dat gesjouw door die musea uit
te blazen.
Van de mus^iwijk gingen we naar Noon's.
We zouden eens probeeren of de „warme keuken"
van de zeer geprezen inrichting ook goed was. Voor
deze feestelijke gelegenheid namen we een andere cou
pé ik schilderde U verleden week de originele in
richting van de zaak een coupé meer achterin: iets
„deftiger" dus.
Hier zaten volgens een ongeschreven wet alleen men
schen met boorden en geschoren gezichten. Ons plaats
nemen hier in luchtig open shillerhemd en vanwege
den Vrijdag nog ongeschoren bakkebaarden was dus
wel eenigszins een wetsverkrachting die we er echter
best voor over hadden.
Juist zaten we achter een groote Engelsche krant ver
borgen toen onze „oberin" die ons al begon te kennen
vroeg of ze hetzelfde geneesmiddel tegen onze honger
kon serveeren.
't Was een heele toer om in 't Engelscb een vrucht
dragend gesprek te voeren over eetwaren. Het eind van
het liedje was dat we toch wat warms te eten kregen.
Nee hoor. dat leeren ze nooit! moest jammer genoeg
ons oordeel zijn. Gekookte aardappels.watermeloen en
koud vleesch was het menu. Ons warm eten bestond
dus slechts uit de gekookte aardappels, maakten we
op.
Maar die warmte die de aardappels aan de samenstel
ling gaven, zou ons ook de tong niet branden. Ieder
kreeg twee zegge en schrijve 2 aardappels opge
diend! Ze bevonden zich naar Hollandsch begrip nog
in staat van wording. Als wij ze af zouden gieten en
nog even droog en kruimelig zouden laten worden,
breekt men bij onze buren de kookerij al af en zet het
gerecht nat en gladjanusachtig in de ware zin des
woords op tafel.
De watermeloen kreeg noch door toevoeging van zout
en peper, noch na het fijnraspen van een suikei-klontje
er over heen, eenige smaak. In deze groenachtige weeke
massa had zich blijkbaar een scheikundig proces vol
trokken, waarvan de proporties bepaaldelijk niet binnen
het bereik van gewone hersens vielen.
Op Trafalgar ontmoetten we onzen vriend weer.
Hij wandelde weer een eincl met ons, maar hij zeide
weinig tijd te hebben. Nu, we redden ons best zoo'n
avondje.
Alleen zijn we er toen op uit gegaan. We wilden ook
wel in „donker" Londen kijken.
We namen de bus en stapten midden in White Cha-
pel uit
Hier woont het Joodsche deel va.n het Londensche
lagere volk.
Van eenige avontuurlijkheden was hier evenwel geen
sprake. Je liep er even rustig lees: veilig als op
het strand en niemand riep ons na.
Van White Chapel liepen we door de Nightingalelane
(Nachtegaalsteeg) ea. naar Tower Bridge. Hier was het
wel wat onwennig. Lange kronkelende straten met aan
weerszijden blinde muren met hier en daar een deur
of een getraliede opening. Dit is een stukje havenwijk
van Londen waar op dat oogenblik én door het gevor
derde uur én door de slapte in de bedrijven niet veel
was te doen.
Al wandelende passeerden we tal van bierbrouwerijen
van waaruit de zware bierwagens zonder ophouden af-
en aanrolden. Tower Bridge is een geweldige verschij
ning.
Als hij open is kunnen voetgangers over een voetbrug
den overkant bereiken. Deze voetbrug is 45 M. hoog
tusschen de hooge brughoofden bevestigd. De zon zakte
in het Westen achter de gebouwen van de stad. In het
Oosten zagen we heel vaag de groote bergkam die we
als laatste opstakel bij onze opmarsch naar Londen
hadden moeten overwinnen.
'n Zeeman sprak ons aan en vroeg of we Schotten
waren. Hij was zelf een Schot. Z'n conversatie was
slecht te volgen zoodat er van onzen kant geen animo
bestond om het gesprek gaande te houden.
Van Tower Bridge af heeft men een aardig gezicht
op „Towei of London". Dit is waarschijnlijk wel een
van de meest historische plaatsen van het Vereenigd
Koninkrijk. Het is begonnen door Willem de Veroveraar
in 1078. Er is een stuk bij dat als overblijfsel wordt aan
gewezen van den oorspronkelijken Romeinsohen muur.
Dit kasteel Is ln den loop der eeuwen al voor verschei
dene doeleinden gebruikt. Het is nu eens paleis, dan
weer fort of gevangenis geweest.
Hoeveel figuren uit de gesohiedboekjes er niet gevan
gen gezeten hebben is moeilijk na te gaan. Verscheiden®
van hen zijn vlak voor de poort terechtgesteld.
En Engelschman hecht geweldig aan tradities; zoo
wordt des avonds met zeer veel ceremonie om 10 uur
door den hoofdbewaker de rondgang gemaakt. Hij sluit
dan alle poorten. Als hij op dien rondgang voorbij de
gewapende macht gaat klinkt het:
Halt! Wie gaat daar?
De sleutels.
Welke sleutels?
De sleutels van Koning George!
Koning George's sleutels kunnen doorgaan, 't is in
orde!
In een gedeelte van „Tower of London" kan men de
kronen van de vroegere Engelsche koningen en koning
innen zien. In een glazen vitrine ligt de grootste dia
mant die ooit is gedolven uitgestald.
Via de Embankment gingen we naar de City terug.
De Embankment hetgeen letterlijk oever betee-
kent is een soort boulevard langs de Theems. Vroe
ger stonden hier oude huizen met hun achterste naar
het water gekeerd. Men heeft die gesloopt en een bree-
de verkeersbaan van Big-ben tot aan Blackfriarsbridge
toe is er aangelegd. Wat wij City noemen is niet de
oude City. De oude City. vanwaar Londen zich als een
spinneweb heeft uitgebreid is nu geheel zakenwijk en
biedt weinig vertier. Aan de Zuid-Westzijde ervan heeft
zich Westminster-City als het centrum van de uitgaan
de wereld naar voren geworpen.
En dan is Oharing Cross met vlakbij Trafalgar SSqua-
re, Whitehall (de regeeringsgebouwen), Pica-dilly, Th®
Strand enz. enz. het hartje van Londen te noemen.
Van daaruit zochten we Camden Road weer op.
't Werd nog een late avond.
Op het koperen presenteerblaadje in de hall van oww
huis lagen eindelijk de zoo lang verbeidde brieven uit
Holland!
Wij als hazen de tra.p op, de kamer in en met een
sprong in de fauteuils. Wat zouden ze schrijven?
Nadat we met intense belangstelling den inhoud had
den gelezen, herlezen en verslonden, vonden we wat
oude studieboeken van de dochter van onze hospita.
En tot twee uur in den nacht hebben we roman
netjes gelezen en Engelsche meetkunde, algebra,
-aardrijkskunde en -geschiedenis geleerd.
Ik interesseerde me buitengewoon voor die geschiede
nis. Onze Engelsche oorlogen, waarin Tromp en Da
Ruyter en meer van die beroepshelden zulke lauweren
geoogst hebben volgens onze eigen boekjes, werden in
de Engelsche boekjes wel wat anders uitgeschilderd.
Over Willem in, die in 1688 Engelsch koning werd,
lazen we niets- dan lof. Verder wordt de Engelsche
schoolgaande jeugd bewondering voorgehouden voör
onzen taaien strijd tegen Spanje.
Dat we, hoeweel laat, als rozen sliepen, bewijst wel
het feit dat zelfs het verkeer van Camden Road ons
niet voor tien uur wakker kreeg.
HENK JONKER Hz.
(Wordt vervolgd).
Heistelling omgevallen.
Een zwaar gewonde.
AMSTERDAM. 29 Sept.
Hedenmiddag is bij het Centraal Station een zeer
ernstig ongeval geschied. Tusschen de Kamperbrug en
het wachthuisje van de Noordhollandsche tram ligt een
schuit gemeerd, waarop een stelling is geplaatst voor
het verrichten van heiwerkzaamheden ter plaatse.
Voor zoover ooggetuigen dit hebben kunnen consta-
teeren. is te tien minuten voor vieren een motorboot van
de Noordhollandsche tram door nog niet bekende oor
zaak tegen de heistelling gevaren, met het noodlottig
gevolg dat het gevaarte met een vreeselijken slag neer
stortte. Een der bij het werk betrokken arbeiders, die
boven in de heistelling zat, maakte den val mede en
werd daarbij zeer ernstig gewond. Een andere arbeider,
die op een schuit stond, liep een wonde aan het hoofd
op. Spoedig was de G.G. en G.D. gewaarschuwd, die
den ernstig gekwetste per auto naar een der zieken
huizen heeft vervoerd. De omgevallen stelling trekt bui
tengewoon groote belangstelling van het publiek. De
politie heeft de zaak in onderzoek.
Verkeersongeval.
Botsing tusschen vrachtauto en autobus.
Twee gewonden.
Gistermiddag is op den Utrechtschen straatweg te
Jutphaas ter hoogte van het Huis de Geer een uit de
richting Utrecht komende vrachtauto in botsing geko
men met een uit de richting Vreeswijk komenden auto
bus van den dienst UtrechtGorinohem. Tengevolge
van deze botsing schoot de vrachtauto naar rechts, bot
ste tegen een boom en geraakte vervolgens met het
voorste gedeelte in een sloot terecht. De twee Inzitten
den in den vrachtauto werden gewond; de heer J. V.
had een beenbreuk, en de heer B. kre.eg eenige verwon
dingen aan arm en beenen en was bewusteloos. Beiden
werden per vrachtauto naar de klinieken te Utrecht ver
voerd.
Een wielrijder werd door een vallend luik van den
vrachtauto van zijn fiets geslingerd.
De autobus had schade aan het spatbord; hij kon de
reis naar Utrecht voortzeten.
De Duitsche contingenteeringen.
Begin October aan de orde.
Naar wij vernemen zullen de besprekingen tusseh^i
onze Regeering en een Duitsche Commissie over <re
nieuwe Duitsche Contingenteeringen begin volgende
week te 's-Gravenhage een aanvang nemen.
Aardbeving in den Balkan.
328 dooden en meer dan 1000 gewonden.
Volgens uit Athene ontvangen berichten zijn Woens
dagavond en Donderdagmorgen op het eiland Chaldi-
dice opnieuw aardschokken waargenomen. Te Chalcedi e
zijn eenige openbare ge-bouwen vernield. De bewoners
zijn uit hun huizen gevlucht en hebben den nacht in
de open lucht doorgebracht. Ook de Asvestochorl en
andere dorpen in de omgeving van Saloniki werd
ernstige schade aangericht. Er is een scheur ontstaan
van 3 K.M. lengte en 20 M. breedte.
Volgens de laatste mededeellngen bedraagt het aan
tal dooden 328, terwijl meer dan 1000 personen ge-
wond zijn. Engelsche oorlogsschepen verleenen assis
tentie. De matrozen hebben direct de bergingswerkzaam
heden aangevangen.
Afweer van luchtaanvallen te Rome.
Een toestel verongelukt. Een doodte.
Rome. 29 September. Woensdagavond zijn de oefe
ningen te Rome aangevangen inzake de beschieting
van vliegtuigen, die een luchtaanval op Rome doen.
De oefeningen duren anderhalven dag. Er vonden drie
nachtelijke vliegtuigaanvallen op Rome plaats, welke
door alarmsirenes werden aangekondigd. Het verkeer
werd stopgezet, de noodzakelijke maatregelen genomen.
Door het Italiaansche Roode Kruis en door de brand
weer werden oefeningen gemaakt inzake de bescher
ming van gasaanvallen.
Vliegtuigeskaders wierpen projectielen naar beneden,
die het doel waren van de schietoefeningen voor het
afweren van luchtaanvallen. Des nachts vond een
doodelijk ongeval plaats. Een bommenwerper veronge
lukte, waarbij de bestuurder om het leven kwam.
S. BRUUL EN N. BRUUL—TIJSEN.
Dfc Heer S. Bruul, kantoorhouder te Den Oever, her
denkt Maandag 3 October zijn 40-jarig jubileum bij
de Posterijen. Tevens is hij dien dag 40 jaar lid van
de Muzjekvereeniging „Harmonie". Zijne vrouw was
reeds meer dan een kwarteeuw zijn rechterhand bij
de vervulling-van zijn vaak drukken dienst.
