Bont Allerlei.
De dame
die zich Bancroft noemde
Waarnaar men
luistert
Shaw doet een poging tot moord.
Korten tijd geleden bracht Shaiv eenige dagen te
Menton door, een plaatsje in de Fransche Rivièra. Het
srtreekt vanzelf dat ook daar de enthousiaste vereer
ders en vereersters hem niet met rust lieten. De groo-
te Ier werd er geheel wanhopig onder. Hu w;st niet,
wat hij zou doen: z'n baard afscheren of zich een
nantser aanschaffen, waarmee hij het publiek op een
afstand kon houden. Tenslotte besloot hij te gaan
ZÏHif hulde zich in een badmantel, nadat hij wandel-
costuum en ondergoed reeds had vervangen door een
zwempak en sprong, op een oogenblik, dat niemand
od hem lette, in de Middellandsche Zee. Ongestoord
zou hij echter van het zilte nat niet mogen genieten.
De onafgeschoren baard maakte de omgeving op zijn
aanwezigheid attent.
Een jonge Frangaise, scherf van oog en vurig van
gemoed, sprong den schrijver dus na. In het eene
vuistje klemde zij een portret van een man met een
grijzen baard, in het andere handje hield ze een
aniline-potlood en haar bedoeling was 't om den heer
in het water zijn naam te laten schrijven op het por-
trert, met behulp van het anilinepotlood.
De dramaturg, wien het overigens niet aan moed
ontbrak, sloeg op de vlucht, werd echter door het
dametje achtervolgd, totdat hij volkomen in het
nauw gebracht, de afperster beetpakte en twee maal
met het hoofd onder water duwde, waarna hij, zon
der zich om de gevolgen te bekommeren, met den
Spaanschen slag wegzwom.
Toen G. B. S. weer aangekleed en zielsvergenoegd
langs de promenade wandelde, ontdekte hij daar een
huilend juffertje, dat trachtte aan een agent het vol
gende wijs te maken: „Meneer Shaw heeft geprobeerd
me te vermoorden."
Waarop Shaw zich omkeerde en een reeks Iersche
vloeken ten gehoore bracht. De juffrouw repliceerde
en in dien tusschentijd maakte de wijze agent, dal
hij wegkwam. Daar de dichter weigerachtig bleef
het autogram te verstrekken, heeft de Frangaise ver
klaard, dat ze hem zou aanklagen. Met belangstelling
zien we het rechtsgeding tegemoet.
Statistiek van een barbier.
Gedurende bijna vijftig jaar heeft Billy Monzer,
barbier te Waterloo in den staat New York orde
gehouden onder de haardossen en snorrebaarden van
zijn talrijke klanten. Maar haarknippen is niet zijn
eenige liefhebberij, hij houdt ook van de statistiek.
Deze stokpaardjes combineerende, heeft hij eenige
berekeningen gemaakt betreffende het aantal haren,
dat hij heeft afgesneden in den loop zijner dienst
jaren.
Als zijn getallen juist zijn, dan heeft hij genoeg
haar afgeknipt en geschoren om zijn geheele gemeen
te er mede te bedekken. De hoeveelheid haar is toe
reikend om een pad rondom dc aarde te leggen van
en voet breed. Hetgeen nog al wat zeggen wil!
Billy Menzer heeft ook heel wat staaltjes van
handigheid vertoond.
Eens heeft hij een klant geschoren in een vlieg
machine op een hoogte van 300 M. En om zijn be
hendigheid te demonstreeren, heeft hij iemands bak
kebaardjes weggeschoren, terwijl zij beiden in ra
zende vaart per auto voortreden.
Zóó geroutineerd is de „barbier van Waterloo" op
den langen duur geworden, dat hij zijn werk uitste
kend kan verrichten ook als hij geblinddoekt is. Niet
lang geleden is hij uitgekomen in een haarkniprace
tijgen eén 30 jaar jongeren collega. Hij zou hebben
gewonnen, als lvet mes van zijn apparaat niet was ge
broken.
Forellen voor den grootvorst.
Het stationskoffiehuis van Frcidorf, in Midden-
Duitschland, is bekend om zijn goede keuken, die
door den eigenaar zelf wordt geleid.
Op zekeren dag had een voormalig Russisch groot
vorst, die reeds eerder van deze keuken had geno
ten, telegrafisch gemeld, dat hij bij zijn doorreis in
het koffiehuis den maaltijd vvenschte te gebruiken en
uitdrukkelijk had hij daarbij forellen besteld, die
hem bij zijn vorig bezoek zoo goed bevallen waren.
De eigenaar zat met het geval in. Forellen, waar
moest hij die vandaan halen? De tijd van voorberei
ding was veel te kort. Zeelt, die had hij in overvloed.
Maar die kon hij toch niet, gegarneerd als forel, ter
tafel brengen! Alleen de gedachte daaraan was al een
misdaad de grootvorst was befaamd om zijn fijnen
smaak!
Zijn roem als hofleverancier stond op het spel. Ten
slotte riep hij zijn oberkellner in consult, en tezamen
vonden zij een oplossing. Als vischgerecht werd de
zeelt bereid, terwijl bovendien een vaatje haring
werd aangebroken.
De grootvorst verscheen en nam met zijn klein,
maar uiterst gedistingeerd gevolg plaats in de feeste
lijk versierde eetzaal. Soep en pasteitjes hadden al
ler goedkeuring kunnen wegdragen. Daarop volgde
een afwachtend stilzwijgen: de forellen!
Daar verscheen de ober. Op zijn hooggeheven han
FEUILLETON.
Roman van Norbert Ga ral.
15.
De naam Varndal en Co. wekte bij Elis herinneringen
op, die onmiddellijk verband hielden met de gehate Ni-
cole Irvine. „Marion, Miss Belford zit alleen in de sa
lon. Zou jij zoo goed willen zijn haar gezelschap te hou
den?"
En toen Marion zich gehoorzaam verwijderd had, zei
Elis: „Het ligt niet in de bedoeling om je te krenken,
Jules, maar zou je mij ook willen zeggen, waarom je
gekomen bent? Het is natuurlijk jouw huis, je kunt ko
men en gaan wanneer je wilt, maar je hebt hier den
laatsten tijd zoo zelden laten zien, dat ik wel moet aan
nemen, dat je er nu een bijzondere reden voor hebt."
En nu, nu zij voor hem stond, ging hem plotseling
een gedaohte door het hoofd; hij zag een mogelijkheid
de verwijdering, die tusschen hen was ontstaan met één
slag te overbruggen.
„Ik ben hier gekomen om wat verstrooiing te zoeken"
antwoordde hij, terwijl zijn gedachten zich nu steeds be
zig hielden met de vraag, hoe hij het moest aanleggen
om zijn vrouw een laatste kans te geven. Het waren
immers alleen die ongelukkige 50.000 pond. die de kloof
tusschen hen geschapen hadden. „Ik heb een zeer zwa-
ren dag achter den rug. Ik ben moe en overwerkt, Elis.
Waarschijnlijk zal ik een van je gasten wel bereid vin
den een partijtje écarté met me te spelen. Laat je niet
storen; ik vind wel een partner."
En inderdaad zat hij eenige minuten later in de speel-
kamer bij een partij écarté. Hij was zeer verstrooid en
wierp onder het spel meermalen een blik naar de deur.
Plotseling vloog een glimlach over zijn gelaat. Elis
was de kamer binnengekomen. Hij had er op gerekend,
dat ze komen zou, als was het alleen maar uit nieuws
gierigheid om wat meer over de reden van zijn onver
wacht verschenen te vernemen. Langzaam begaf zij
den droeg hij den prachtigen, flonkerenden zilveren
schotel en daarop, eveneens zilverwit, de forellen.
Plotseling rende de ijverige piccolo hem voorbij en
stootte hem even aan. Even slechts: de schotel begon
te wankelen, tevergeefs beproefde de ober het onheil
nog te voorkomen met een sierlijke boog kwam het
kostelijke gerecht op den vloer terecht.
Consternatie! De kleine piccolo incasseert de wel
verdiende oorveeg en snel worden alle sporen van de
bedorven spijs verwijderd. Onderdanig vraagt de eige
naar den grootvorst om vergiffenis en verzoekt hem,
genoegen te nemen met een fijnbereiden zeeltschotel,
hoe een slechte ruil dat ook mag zijn.
Zijn verzoek wordt genadiglijk toegestaan en hij
krijgt zelfs nog een compliment te hooren over de
snelheid, waarmede zijn bedrijf werkt. Het is haast
ongeloofelijk, dat in zoo korten tijd de zeelt was
klaargemaakt, die de lacune in het menu moest op
vullen.
En laat ons hopen, dat de kleine piccolo, die in
deze gebeurtenis zoo'n belangrijken rol speelde, die
„den stoot gaf" tot den goeden afloop van de moei
lijkheden van zijn patroon, zijn belooning heeft gekre
gen.
Bierdrinkende dieren.
Delirium tremens als doodsoorzaak.
Dieren worden even goed door dorst geplaagd als
menschen. alleen hebben ze het gemakkelijker, daar ze
alleen maar water kennen. Maar niet allemaal. Ex zijn
dieren, die ook wel van een pilsje houden, n.1. bier en
dit dan in even zoo sterke mate gebruiken als de beste
drinker en zich in dronkenschap even mooi, of liever
gezegd even leelijk als een mensch gedragen. De twee
dierkundigen Combenale en Mairet hebben hiermede
proeven genomen, vooral bij paarden, honden, olifanten
en apen. Paarden, die in brouwerijen werken, komen
heel gemakelijk met bier in aanraking. Hier heeft men
VRIJDAG 14 OCTOBER.
HILVERSUM (296 M.)
VA.RA.: 8.00 Tijdsein en Gramofoonmuziek; V.P.R.O.:
10.00 Morgenwijding; VARA.: 10.15 Orgelspel door Jo
han Jong; 11.00 Gramofoonmuziek; 11.15 Onze Keuken
door P. J. Kers; 11.45 Voordracht door Janny van
Oogen; A.V.R.O.: 12.00 Klein-orkest o.l.v. Nico Treep;
2.00 Gramofoonmuziek; 2.30 Kamerorkest o.l.v. Louis
Schmidt; VARA: 4.00 Gramofoonmuziek; 4.40 Na
Schooltijd; 5.20 Klein Orkest o.l.v. Paul Duchant; 6.15
Orgelspel door John Brookhouse Mac. Carthy; 6.40
Lezing: „Verspilling van productieve krachten" (IV)
door dr. J. Tinbergen; 7.00 Orgelspel; 7.15 Klein Orkest;
V.P.R.O.: 8.00 Catechisatie; 8.30 Concert; 9.00 Cursus;
10.00 Persberichten van het Vrijz. Godsd. Persbureau;
10.05 Vaz Dias; 10.45 Gramofoonmuziek; VA.R.A.: 11.00
Gramofoonmuziek.
HUIZEN (1875 M.)
N.C.R.V.: 8.00 Schriftlezing; 8.15 Gramofoonmuziek;
10.30 Morgendienst; 11.00 Harmoniumbespeling door M.
F. Jurjaanz; 12.00 Politieberichten: 12.15 Concert; 1.80
Bespeling van het N.C.R.V.-orgel; 2.00 Verzorging zen
der; 2.30 Vervolg coricërt; 3.15 Vóórtz'èttlrig orgelcon
cert; 3.45 Gramofoonmuziek; 4.00 Pianorecital; 4.80
Gramofoonmuziek 5.00 Praatje voor jeugdige postze
gelverzamelaars; 6.00 Causerie door H. J. Stelnvoort;
6.30 „Herinneringen uit den eersten tijd van het Leger
des Heils in Nederland"; 7.00 A. J. Herwig: „Welke
vruchtboomen in den tuin?'; 7.30 Politieberichten; 7.45.
Gramofoonmuziek; 8.00 De Haarlemsche Orkestvereeni-
ging o.l.v. Frits Schuurman: 9.00 Causerie; 9.30 Ver
volg concert; 10.00 Vaz Dias; 10.30 Gramofoonmuziek.
BRUSSEL (509 M
5.20 Concert door het Omroepsymphonie-orkest; 6.20
Gramofoonmuziek; 8.20 Concert door het Radio-orkest;
9.20 Vervolg concert; 10.30 Gramofoonmuziek.
KALUNDBORG (1153 M.)
2.20 Omroeporkest; 9.25 Moderne Deensche Muziek;
10.25 Dansmuziek.
BERLIJN (419 M.)
6.35 Gramofoonmuziek.
HAMBURG (372 M.)
1.30 Gramofoonmuziek; 3.50 Concert; 8.25 Concert;
10.05 Dansmuziek
KONIGWUSTERHAUSEN (1635 M.)
1.20 Gramofoonmuziek; 3.50 Concert; 8.25 Concert.
LANG EN BERG (472 M.)
12.20 Concert; 4.20 Vesperconcert; 8.30 Concert door
het Orkest van den Westduitschen Omroep; 10.05 Con
cert o.l.v. Wolf.
bemerkt, dat wanneer ze eens bier hebben geproefd, ze
alle mogelijke moeite doen om het weer te krijgen, ja,
zelf hun voedsel en drinken weigeren, wanneer ze het
niet kunnen bemachtigen. Als ze bier hebben gedronken
geraken ze evenals menschen, buiten hun gewone doen,
ze gaan in de rondte dansen en maken andere gekke
bewegingen, totdat ze bewusteloos op den grond vallen.
Bij enkele dieren, die dikwijls in zoo'n roes verkeerden,
is als doodsoorzaak zelfs delirium tremens vastgesteld.
Men heeft ook bemerkt, dat paarden, die alleen met
mout worden gevoederd, zeer moedig en vechtlustig
worden, evenals bierdrinkers, dan echter verslappen,
tenslotte dezelfde verschijnselen vertoonen als drinkers
en sterven aan delirium tremens.
In dierentuinen heeft men proeven genomen met oli
fanten en bemerkt, dat olifanten zeer graag bier drin
ken tot ze dronken worden. Bij honden kan iedereen
het waarnemen. De dierkundigen hebben vastgesteld,
dat zioh reeds bij de tweede generatie precies dezelfde
lichamelijke gebreken vertoonen, als bij de gedegene
reerde nakomelingen van dronkaards.
Apen worden na het drinken buitengewoon lief. In
Azië zijn eenige volksstammen, die apen vangen met
bier. Ze zetten op verschillende plaatsen in het bosoh,
waar groote apenkolonies huizen, groote vaten bier
neer. En de anders zoo slimme apen komen dan aange
slopen en drinken tot ze genoeg hebben. Hun doen en
laten wordt dan geheel anders. Zelfs de orang wordt
vertrouwelijk, is daarbij nog hulpeloos en laat zich zoo
gevangen nemen. In Ontario (Canada) was in den die
rentuin een hert, dat dikwijls bier kreeg van den op
passer. Het beest was zoo dol op bier, dat hij er steeds
om bedelde. Zoodoende was hij zoo dikwijls dronken,
dat hij daaraan ook ten gronde is gegaan, tenminste in
direct; hij heeft een emmer met gelen inhoud (verf)
voor bier gehouden en heeft hiervan gedronken.
Men heeft deze liefde voor bier ook nog bij andere
dieren waargenomen, b.v. bij papegaaien, die buiten
gewoon „lollig" worden en zelfs de vlinders zijn er dol
op, maar, precies als bij de menschen, aljeen de man
nen. de vrouwtjes houden er niet van.
DAVENTRY (1554 M.)
12.20 Orgelrecital; 1.05 Concert; 3.20 Gramofoonplaten
5.05 Dansmuziek; 9.55 Concert door het B.B.C.-orkest;
11.10 Dansmuziek.
PARIJS EtFFEL (1448 M.j
7.50 Concert o.l.v. Ed. Flament.
PARIJS RADIO (1725 M.)
8.05 Gramofoonmuziek; 12.50 Idem; .40 Idem; 9.05 Om
roeporkest.
MILAAN (331 M.>
6.50 Gramofoonmuziek; 8.05 Kamermuziek; 9.20 Gra-
mofoonplaten en dansmuziek.
ROME (441 M.)
8.05 Concert.
WEENEN (517 M.)
9.05 Concert.
WARSCHAU (1412 M.l
4.20 Populair concert; 5.20 Idem; 7.35 Brahmsconcert
door het Philharmonie-orkest van Warschau; 10.20
Dansmuziek.
BEROMUNSTER (460 M.)
7.20 Berner Strijkkwartet; 9.00 Dansmuziek.
ZATERDAG 15 OCTOBER.
HILVERSUM (296 M.)
V.A.RA.: 8.00 Gramofoonmuziek; V.P.R.O.: 10.00 Mor
genwijding; VA.RA.: 10.15 Uitzending voor de arbei
ders in de continubedrijven; 12.00 Klein-orkest oJ.v.
Paul Duchant; 2.00 Rustpoos voor het verzorgen van
den zender; 2.15 Gramofoonmuziek; 2.50 „Hoe werd ik
socialist?", vraaggesprek met Jan van Zutphen; 3.10
„De Notenkrakers" oJ.v. Daaf Wins; 4.30 Arbeiders-
sport; 4.50 Mandoline-ensemble o.l.v. Joh. B. Kok; 5.40
Literair overzicht door A. M. de Jong; 6.00 Frlesch
uurtje; 7.00 Uitzending voor het platteland: „De nood
toestand van het tuindersbedrijf", vraaggesprek tus
schen G. J. Zwertbroek, S. S. Lantinga en K. Singer
Wzn.; 7.30 Gramofoonmuziek; 7.50 Toespraak door A.
de Vries; 8.00 Bonte avond m.m.v. „De Flierefluiters"
o.l.v. Hugo de Groot; 11.00 Vaz Dias; 11.10 Uitzending
voor den Centralen Bond van Transportarbeiders; 11.45
Gramofoonmuziek.
HUIZEN (1875 M.)
K.R.O.: 8.00 Morgenconcert; 10.00 Gramofoonmuziek;
11.30 Godsdienstig halfuurtje; 12.00 Tijdsein en Politie
berichten; 12.15 K.R.O.-orkest o.l.v. Johan Gerritsen;
1.45 Rustpoos voor het verzorgen van den zender; 2.00
Halfuurtje voor de rijpere jeugd: 2.30 Kinderuurtje;
4.00 Mondaccordeonvereeniging „Door vriendschap ver
bonden"; 5.15 Sportpraatje; 5.30 Gramofoonmuziek; 6.00
Mondaccordeon-muziek; 6.10 Journalistiek weekover
zicht door Paul de Waart; 6.30 Gramofoonmuziek; 6.40
„Ziekenverpleging" door Dr. J. ten Berge; 7.00 Gramo
foonmuziek; 7.10 Katholieke Radio-Volksuniversiteit;
7.30 Politieberichten; 7.45 Esperanto-cursus; 8.00 De
K.R.O.-boys o.l.v. Piet Lustenhouwer; 9.00 Microfoon
vertelsel door Joan Kat; 9.15 Vaz Dias; 9.30 Guus
Keddy zingt liedjes; 9.45 K.R.O.-boys; 10.15 Guus Ked-
dy; 10.30 Gramofoonmuziek.
BRUSSEL (509 M.)
5.20 Concert door het Omroepsymphonie-orkest; 6.20 Gra
mofoonmuziek; 6.50 Gramofoonmuziek; 8.20 Concert.
KALUNDBORG (1153 M.)
1.50 Gramofoonmuziek; 2.50 Omroeporkest; 8.05 Dans
muziek
BERLIJN (419 M.)
720 Programma van Langenberg.
HAMBURG (372 M.)
I.30 Gramofoonmuziek; 2.50 Concert; 6.20 Populair con
cert; 9.50 Dansmuziek.
KONIGSWUSTERHAUSEN (1633 M.)
II.20 Gramofoonmuziek; 1.20 Idem; 3.50 Concert.
LANGENBERG (472 M.)
12.20 Concert; 1.55 Gramofoonmuziek; 4.20 Vespercon
cert; 9.50 Concert.
DAVENTRY (1554 M.)
12.20 Concert; 1.50 Concert; 5.05 Orgelconcert; 7.50
Vioolrecital; 10.10 Concert door Trio; 11.00 Dansmuziek.
PARIJS EIFEL (1448 M.)
7.50 Radio-tooneel.
PARIJS RADIO (1725 M.)
8.05 Gramofoonmuziek; 12.20 Idem; 7.40 Idem; 9.50
Dansmuziek.
MILAAN (331 M.)
6.50 Gramofonmuziek; 7.50 „Mignon", opera in drie
bedrijven van Thomas.
ROME (441 M.)
8.05 Operette-uitzending
WEENEN (517 M.)
5.20 Populair concert door harmonie-orkest.
WARSCHAU (1411 M.)
4.20 Concert door het Omroeporkest; 5.20 Populair
concert; 7.20 Idem; 9.35 Pianorecital; 10.20 Dansmu
ziek,
BEROMUNSTER (460 M.)
6.50 Gramofoonmuziek; 7.20 Symphonie-concert; 9.35
Dansmuziek.
Oostersche Hoffelijkheid.
Heerscht in de Westersche landen de grootst moge
lijke zakelijkheid, in het Oosten vindt men nog altijd
een, men zou bijna kunnen zeggen groteske hoffelijk
heid. Zoo had de ontdekkingsreiziger Zintgraff eens
in Peking gelegenheid bij een terechtstelling die voor
een Europeaan geheel onbegrijpelijke hoffelijkheid der
Chineezen te bestudeeren.
De beul trad, het zwaard in de hand, op den delin
quent toe, maakte eenige zeer bevallige buigingen en
hield een korte toespraak tegen hem, terwijl hij dui
zendmaal om vergeving vroeg, dat een zoo verheven
hoofd thans door een zoo onwaardige hand vallen
moest.
Den zeer beschaafden mandarijn Pong werd opge
dragen den hem ter opvoeding toevertrouwden keizer
lijken prins met bijzondere vriendelijkheid te onder
richten en hem zeer voorkomend te behandelen. Toen
hij nu eens met zijn kweekeling ging wandelen, ont
moetten zij een kudde schapen en de onderwijzer
vroeg, wat dat voor dieren waren. „Varkens" ant
woordde de prins. „Zeer goed", merkte de mandarijn
op. „Uwe Hoogheid heeft tot zekeren graad volkomen
gelijk, want deze dieren hebben vier pooten, evenals
de varkens; als zij niet met wol bedekt waren, zouden
het inderdaad ook varkens kunnen zijn. Gewoonlijk
noemt men de varkens, die met wol bedekt zijn, echter
schapen."
De laatste vice-koning van Indië ontving eens be
zoek van een familielid, dat een hartstochtelijk jager
was. Hij gaf zijn neef zijn dienaar mee, die hem na de
jacht naar het paleis terugbracht.
„Nu", vroeg de vice-koning, „heeft mijn neef geluk
gehad?" „De jonge Sahib", antwoordde de Indiër,
zonder een spier te vertrekken, „heeft uitstekend ge
schoten, maar... de Almachtige heeft zich over de die
ren erbarmd."
Zeer orgineel hoffelijk zijn de in vele Japansche
straten aangebrachte waarschuwingsborden voor de
automobilisten. Daarop kan men lezen: „O, automo
biel! Je bent mooi, je bent flink, je bent sterk. Maar
misbruik je schoonheid, je snelheid, en je kracht niet!
Heb medelijden met je kleinere broertjes, die zooveel
minder zijn dan jij, met den hond, het paard en den.
voetganger. De hond is bang voor je wielen, die hem
zoo gemakkelijk ontloopen kan. Het paard verschrikt
van het lawaai, dat je maakt, het is bang voor je ben
zinedamp, voor je kwalijk riekende geuren. Vermijd het,
zijn ooren, zijn oogen en zijn reukorganen te beleedigen.
De voetganger schijnt voor jou het minBt te beteeke-
nen. Toch zal je goed doen, medelijden met hem te
hebben en hem te ontzien. Morgen kan ook hij een
wagen besturen."
Zorgvuldig rangschikte hij zijn kaarten. „Ik propo
neer..."
„Ga je gang", antwoordde Elis, zonder van haar kaar
ten op te zien.
Onmerkbaar veranderde Savages nu van tactiek.
Voorzichtig elke, zij het ook nog zoo geringe kans be
nuttend, slaagde hij er al spoedig in den loop van het
spel te beïnvloeden en even spoedig bemerkte Elis, dat
zij nu een gevaarlijken tegenstander tegenover zich had
Nadat zij kort aohtereen een paar duizend pond verlo
ren had, was het met haar kalmte gedaan. Zij voelde,
hoe hij haar in het nauw dreef en langzamerhand ge
raakte zij in een toestand van zenuwachtige verstrooid
heid.
Zij begon roekeloos te spelen. Steeds werd het bedrag
van haar winst geringer, zij dronk het eene glas oham-
pagne na het andere, ze verdubbelde en verdrievoudig
de den inzet, maar het geluk liet zich niet dwingen.
Om vier uur In den morgen kwam Lady Ellinor nog
maals het vertrek binnen. Zij kreeg echter geen gele
genheid aan haar ontstemming uiting te geven, want
reeds bij de eerste woorden, die van haar lippen kwa
men, viel Elis haar heftig in de rede: „Stoor ons niet,
mama, U brengt mij ongeluk aan."
Uur na uur verliep. Langzamerhand werd het stil in
de vertrekken van 't huis. Spoedig waren ook de laat
ste gasten verdwenen. Lady Ellinor was zoo boos op
haar dochter, dat zij zich zonder groet in haar kamer
had teruggetrokken.
De ochtend kwam. Aan de horizon vertoonde zich
reeds een lichte streep, welke langzamerhand een zacht
rosé tint aannam.
Een bediende kwam het vertrek binnen, schoof de
zware portières open en draaide het electrische licht
uit. Nog steeds zaten Elis en haar man aan de speel
tafel.
Savages keek op: „Hoe laat is 't James?"
„Zes uur, Sir."
„Dan kan ik tot mijn spijt niet doorspelen," zei hij,
zich tot Elis wendend. „Ik moet op reis. Om 7 uur gaat
mijn trein van station-Kingscros."
Hij liep naar het raam en staarde in den tuin.
„Ik heb je een voorstel te doen" vervolgde hij, toen
de bediende het vertrek verlaten had. „Het is een voor
stel, dat misschien je goedkeuring niet zal kunnen weg
dragen. Wil je het hooren?"
Wordt vervolgd,
zioh naar het tafeltje, waaraan hij gezeten was en keek
zwijgend eenige oogenblikken toe.
Juist in dit moment verloor Savages door slecht spel
500 pond. Hij stelde zijn partner voor den inzet te ver
dubbelen. maar deze wees dit beleefd van de hand. Hij
was gaarne bereid Mr. Savages gelegenheid te geven
tot revanche, maar niet voor een zoo hoog bedrag,
Savages wendde zich nu tot Elis. „Heb jij misschien
lust om met mij verder te spelen? Ik heb heusoh wat
afleiding noodig. Een hazardspelletje zou me op andere
gedachten brengen."
Ze was zichtbaar verrast en wist het eerste oogenblik
niet, wat zij moest antwoorden. Haar blik viel op de
cheque, die Savages zijn partner toeschoof.
„Nu, Elis", drong hij aan, „voel je er wat voor?"
„Ja,... waarom niet... Maar als ik je het geld, dat ik
verlies niet betalen kan, Jules wat dan?"
„Dan blijf je mij dat schuldig."
„En als ik win?"
„Dan krijg je die winst tot de laatste pence van mij
uitbetaald."
Savages' partner bood Elis zijn plaats aan, welke
deze. nog steeds aarzelend, innam. „De condities die je
daar voorstelt. z«n eigenlijk zeer royaal. Jules." zei ze
met een zwakke poging tot schertsen.
Reeds spoedig bleek, dat zij zeer door Fortuna be
gunstigd werd. Zij won de eene partij na de andere,
Savages verdubbelde voortdurend den inzet: hij speelde
opvallend slecht en maakte fout op fout.
Tevergeefs vroeg Elis zich af, wat daarvan de oor
zaak kon zijn. Was hij zoo overspannen, dat hij niet
meer in staat was zijn aandacht geheel op het spel te
ooncentreeren
Maar toen hij steeds meer verloor, zonder daarbij van
de geringste opwinding blijk te geven, kwam plotseling
de vraag bij haar op, of hij haar niet opzettelijk liet
winnen. Zou deze partij écarté slechts een voorwendsel
zpn om haar de 50.000 pond op tactische wijze terug te
geven
Niet lang echter dacht zij over deze vraag na, want
het spel nam haar nu geheel in beslag. Het verlies van
Savages bedroeg reeds 15.000 pond, maar nog steeds ver
hoogde hij den inzet
En spoedig had nu de hartstocht voor het spel haar
weer zoodanig te pakken, dat zij haar plichten als gast
vrouw geheel vergat. Zij bemerkte niet hoe de tijd ver
streek, en lette niet op haar omgeving; zij bleef slechts
geboeid aan de speeltafel zitten, hoewel haar moeder i
Lady Ellinor, reeds eenige malen het vertrek was bin
nen gekomen om haar dochter te verzoeken het spel
te staken en zich met haar gasten te occupeeren.
25000 Pond... zij verkeerde in koortsachtige spanning,
haar slapen klopten... 26... 28... 30...
De strijd bleef nu eenlgen tijd onbeslist, maar dan
kwamen voor haar weer de groote winsten 35... 39...
45... 48...
Nu had zij 50.000 pond gewonnen! 50.000 Pond! Als
door een nevel zag zij, hoe haar man zijn chequeboek te
voorschijn haalde, een cheque in vulde, uitscheurde en
haar toeschoof. De cijfers dansten voor haar oogen. Zij
verkeerde in een roes van geluk, welke geen plaats
liet voor het Inzicht, dat het nu tijd was om het spel
te eindigen.
Zij moest doorspelen! Slechts de kaarten, koningen,
azen, boeren en vrouwen, roode en zwarte kleuren, be-
heersohten haar gedachten. Zij moest doorspelen, alle
verstandelijke overwegingen ten spijt. Willoos onderging
zij den invloed van de kaarten, slechts door één harts
tocht voor het spel...
Spelers aan de speeltafel! Zij zijn als amokmakers, die,
onweerstaanbaar voortgedreven, in hun waanzin op een
weg voortrennen, die hen in het verderf storten moet.
Hun zwakke geest belet hen te denken. Niets vermag
deze bezetenen tegen te houden: Amokmakers en
spelers aan de speeltafel!
Elis verdeelde de kaarten voor een nieuw spel. Aarze
lend, met zichtbaren tegenzin nam Savages zijn kaarten
op. Had zij dan niet begrepen dat hij haar slechts de
50.000 pond wilde teruggeven?
Hij keek haar aan. De uitdrukking van haar gelaat
bevestigde, wat hu reeds vermoedde. De hartstocht voor
het spel had haar weer te pakken. Haar oogen glinster
den koortsachtig als die van een morphiniste, op haar
wangen lag een donkere blos en haar handen beefden.
Savages had zich meer dan eens afgevraagd, of hij
in zijn recht geweest was, toen hij haar de 50.000 pond
afnam; op dit oogenblik zag hij echter duidelijk in, dat
hy niet anders had kunnen handelen. Zij was een speel
ster; zij mocht geen geld in handen hebben.
Een dwaasheid was het van hem geweest hierheen
te komen. Door deze onoverlegde stap zou zijn heele,
weloverwogen plan in duigen kunnen vallen. Hij mocht
zich niet door gevoelens van medelijden laten beinvloe-
den, hij moest doorzetten, wat hij zich had voorgenomen
Er bleef hem geen anderen weg over.
