[en ondankbaar ambt.
liefde de Sterkste.
Donderdag 17 November 1932. SCHAGER COURANT.
Vergadering van de OnafknlrFft?
Socialisten.
W. C. VAN GEELEN
KROM'S NIEUWE FABRIEKEN
TE ALKMAAR GEOPEND.
president van de vereenigde staten.
wDe vloek die op het Witte Huis rust".
(Bijzondere correspondentie)
WASHINGTON, November.
HET ambt van President der Vereenigde Staten is
een ondankbaar ambt Dat verzekerden ten
minste zij. die deze hooge functie bekleeden of
hebben bekleed. De oude Roosevelt. zooals men
weet een verre bloedverwant van den nu gekozen presi-
Jnt Roosevelt. die geen blad voor den mond nam. ver-
Waarde. dat het presidentschap een „hel" is. En Coo-
Udge, die zijn woorden weegt, heeft eens geschreven,
dat het ambt „diabolisch" is. Het komt op hetzelfde
neer. Alleen Harding hield van zijn werk. En hij is er
aan gestorven...
Wat is dan de „vloek", die op het Witte Huis schijnt
te rusten? De hoofdzaak is wel. dat de bewoners geen
enkele minuut voor zichzelf hebben. Hoe vreemd het
ook moge klinken: de beheerscher van het Witte Huis
is de gevangene van 130 millioen individuen, die met
gepaste overdrijving gesproken hem in de vier jaren
van zön ambtsduur geen oogenblik de gelegenheid ge
ven. de oogen te sluiten.
Een nagel aan de doodkist der Amerikaansche presi
denten zün de tallooze deputaties, die moeten worden
ontvangen. De „vorige" Roosevelt klaagde er over, dat
reeds des morgens om zeven uur die delegaties voorbij
defileerden.
En de Amerikaansche deputaties zijn verschrikkelijk.
Meestal wordt er weinig of niet bij de ontvangst gespro
ken: de president heeft slechts stilzwijgenden menschen
de hand te schudden, waarbij ze hem naar Amerikaan
sche forsche methode den. arm haast uit het lid trek
ken. Men stelle zich voor, wat het beteekent. als men
vierhonderd maal op één morgen met welgemeende
loyaliteit een hand moet schudden... Harding heeft er
tweemaal een zenuwaandoening door opgeloopen en zijn
arm moest hij in een doek dragen.
De weinige deputaties, die wèl spreken, zijn niet min
der zenuwsloopend dan de zwijgende. Meestal wordt dan
het woord gevoerd door een lid van het Congres, dat
natuurlijk geen gebrek aan spraakwater heeft. Als
leder afgevaardigde, die zichzelf waardeert, heeft hij
altijd Iets te verlangen. En men denke eens. hoeveel er
te verlangen valt van een man, die tegelijk staatshoofd
en eerste minister is!
In 1908 kwam eens een deputatie ergens uit Georgia
tot Roosevelt. Een ambtenares bij de post In Georgia
had haar ontsldg gekregen en de deputatie verzocht nu
intrekking van dat ontslag. ..Zij wordt onrechtvaardig
behandeld", zeide de woordvoerder.
Theodoor Roosevelt kon zich beter dan eenig ander
president van dergelijke dingen afmaken.
„Onrechtvaardig tegenover een vrouw! Dat is erger
lijk", riep hij uit. „Nooit mag men onrechtvaardig zijn,
en vooral niet tegenover een vrouw! Maar laat ik eer
lijk zijn: ik ken het land. waarvan gij komt, niet eens.
Gaat tocsh naar Mr. Meyer. die aan het hoofd .van,„de
post staat. HU kent die dame* misschien en in ieder ge
val kent hij de stad... Good bye!"
Maar Roosevelt was de eenige, die zlcih zoo*n optre
den kon permitteeren.
De taak van den Amerikaanschen president is boven
dien moeilijk, doordat hij op alle zaken het oog moet
houden. De ministers zijn in werkelijkheid niet meer
dan secretarissen, die slechts den president verant
woording schuldig zijn Mondeling of schriftelijk moe
ten zij hem van alles in kennis stellen.
Wilson gaf de voorkeur aan schriftelijke rapporten.
Hij las ze door en maakte zijn aanteekeningen en op
merkingen. Hoover daarentegen bedient zich hoofd
zakelijk van de telefoon, zonder acht te slaan op den
afstand. Zelfs in Londen, Parijs of Genève worden
gezanten, ministers of gedelegeerden voortdurend aan
het toestel geroepen; ze mogen geen gewichtige be
slissing nemen zonder telefonisch overleg met Was
hington te hebben gepleegd. Gedurende de belangrijk
ste besprekingen ter Ontwapeningsconferentie telefo
neerde Gibson meermalen per dag met het Witte Huls;
niet zelden duurden deze gesprekken twintig minuten
tot een half uur. Als Hoover op dezelfde wijze voort
durend in verbinding staat met de hoofdsteden van
Europa en Zuid-Amerika. dan kan men zich voorstel
len, hoe een enormen arbeid hij daarvan alleen reeds
heeft.
Verder moeten brieven beantwoord worden, auto-
grammen, foto's en albums onderteekend worden. Als
president van de Vereenigde Staten kan men dat niet
altijd weigeren.
FEUILLETON.
Naar het Engelsch van
Mrs. Patrick MacGill. I
Lord Perivale wendde zich tot het bleeke. angstige,
jonge meisje en vroeg plotseling: „Uw naam is Loring?
Leven Uw ouders nog?"
„Neen, mijn moeder is een maand geleden gestorven
®n mijn vader stierf, toen ik nog een kind was", ant
woordde Hetty eenvoudig.
.Maar, vader. Ik zie niet in waarom juffrouw Loring
een dergelijk kruisverhoor van vragen moet ondergaan,"
egon Jack en het was hem duidelijk aan te zien, dat
oezeer hij zich ook trachtte te beheerschen. zijn woede
V°Verban<? begon te krijgen.
Dord Perivale's antwoord was ijskoud, cynisch en
eed en ieder woord werd bewust berekend gezegd om
te kwetsen.
„Ik heb juffrouw Loring die vragen gesteld om zeker
vin ">i Wat vermoedde, zoodra ik haar zag. Ik
,.a' *7* als je vader het recht heb op eenige con-
■ie 6n 'k denk wel niet, dat je zult vergeten wat
j}0() ff °°k jezelf als een Perivale verschuldigd bent
or met de dochter van een vervalscher en een dief te
trouwen!" -
De wereld werd donker rondom Hetty en weer sche-
t0t i °Ude familieportretten van Jack's voorvaderen
even te komen en met hun beringde vingers toor-
def'fc33* haar t€ wÜzen- terwijl hun koude ondoorgron-
Pp1^ e.^°®en wreede gedachten uitdrukten evenals Lord
rivales mond wreede onwaarheden uitsprak,
aar plotseling werd alles weer licht en kristalhelder
a Was Jack's stem zacht, rustig en sympathiek
v._. aar levens onbeschrijfelijk vertoornd, die haar tot
bezinning braoht
zou^ik U .iemand anders was geweest dan mijn vader,
ve dflfU -n den gTOnd geslagen hebben; maar behal-
u mijn vader bent, bent u ook een oude man,
En tenslotte moeten de journalisten te woord gestaan
worden. Tweemaal per week, Dinsdags en Vrijdags, te
vier uur 's middags ontvangt de president in zijn
werkkamer de vertegenwoordigers der grroote bladen.
Ieder van hen heeft het recht, schriftelijk een vraag te
stellen: het staatshoofd ziet de briefjes snel in en be
antwoordt de vragen staande of beantwoordt ze niet.
Zijn antwoord wordt steriotiep in de bladen aangege
ven met de formule: „De woordvoerder van het Witte
Huis verklaart, datHet is eerezaak, dat de
bladen van dien stelregel niet afwijken. Die gewoonte
doet eenigszins naief aan, want ieder weet, dat met
dien „woordvoerder" niemand anders dan de president
wordt bedoeld. Maar de schijn wordt bewaard. En op
den schijn komt het zoo vaak aan
Bijna iedere president der Vereenigde Staten is na
een jaar van dezen ingespannen, overspannen arbeid
aan het eind van zijn krachten en zijn zenuwen. Bijna
elk heerscher in het Witte Huis krijgt een afschuw
van het ontvangen, het handen schudden, het foto's
onderteekenen, het beantwoorden van petities.
Maar ofschoon het ambt dus weinig benijdenswaard
lijkt, zijn er altijd weer adspiranten voor te vinden. Er
zijn menschen, die sterven, doordat zij president zijn
geworden, en menschen die sterven, doordat zij het
niet zijn geworden
OUD KARSPEL.
De O.S.P. hield Dinsdagavond een openbare vergade
ring ten huize van den heer C. Vis alhier.
Een flink aantal personen was aanwezig.
De Voorzitter, de heer Dekker, opende de vergadering
met een woord van welkom, waarna de heer Veltrop uit
de Beemster het woord voerde over de arbeiders, boeren
en tuinders en de plaats die zij innemen tegenover de
politiek.
Rede van den heer Veltrop.
Spr. wees op den schreeuwenden nood, die er in
Westfriesland heerscht. tengevolge van de crisis, welke
crisis geen onderscheid des persoons kent. en alles wat
haar voor de voeten komt. neerslaat.
Spr. noemde het een verheugend verschijnsel, dat door
deze crisis de boeren, tuinders en arbeiders tot elkaar
worden gebracht. Samen moet worden opgetrokken. De
organisatiegeest wordt meer en meer begrepen en onder
de boeren is een kentering gekomen, om evenals de ar
beiders, zich te organiseeren. Men heeft de organisaties
gesticht die veel goed werk verricht hebben, doch spr.
onderstreepte, dat d^_ organisaties met vertiendubbelde
krachtmoeten wreken, opdat men niet tot het pauperis
me wordt gedrongen. Als we niet paraat zijn zullen we
ten ondergaan. Niet alleen het geslacht van heden,
doch ook het komende geslacht zal in ontbering moeten
leven. Al deze organisatie is nog niet voldoende en komt
meer op het terrein der politiek, waar velen zich niet
mee wilden bemoeien. Doch men moet zich er mee be
moeien. anders doet de politiek het met ons. wat zij
thans reeds doet en wat de Westfriezen hier wel weten.
Spr. wees op de tuinderscredieten. waarbij de arbeiders
niet meer Verdienen mogen dar f 12. evenals de tuinders
Dit was de politiek van de rechtschen In den lande om
"de Jréhdele NedbrlandrfcM^ éfbeidefSklass* tfl verlagen.
Tttr' zullen de "Westfriezen het weer beleven met de
nieuwe steunmaatregelen, welke evengoed den onder
gang van de bouwers beteekent. Spr. wees op het nau
we verhand tusschen bouwers en arbeiders. Men zal aan
de politiek moeten doen. men dringt het U op.
Spr .wees op de S.D.A.P., waarin spr. jarenlang heeft
gestreden om de kapitalistische productiewijze om te
zetten in een socialistische, waaraan we alle energie
hebben gegeven, tot de periode van laag-conjunctuur
kwam. Toen zijn wij van denkwijze gaan verschillen
met de S.D.A.P.
Spr. wees er op. wat Van der Sluis eenige weken ge
leden zelde. dat er zeker een periode van opbloei zou
komen, doch wij zijn het daar niet mee eens. al zal er
wel eenige opleving kunnen komen. Spr. wees op de
vermechaniseerlng van het productieproces, waardoor
millioenen arbeiders uit het productiesysteem worden
uitgesloten.
Spr. wees op de Nederl. export, welke totaal wegvalt.
De toekomst ziet er wel somber uit. Het kapitalisme
loopt op het eind. Er moet een drang uit de boeren
en tuinders komen naar een rechtsorde, waar wél brood
en arbeid is.
Verder noemde 6pr. de handelingen van de socialis
ten, welke niet volgens hun woorden zijn. In het Ut-
rechtsche congres heeft men de culminatie van inko
men niet verworpen, omdat de meerderheid van het
Partijbestuur en de Kamerfractie dit niet konden aan
vaarden, doch toezegde een dergelijk voorstel aan de
Kamer te zullen doen. Een socialist moet willen offe-
dus het eenige wat ik doen kan, is u een verklaring te
vragen voor Uw ongepaste beleedigingen."
„Om te toonen. dat ik niet zonder gegronde redenen
zoo spreek, zal ik je enkele bewijzen geven."
De oude man, wiens voornemen het was het huwelijk
van zijn zoon met Hetty Loring te verijdelen, ging naar
een oud bureau, waaruit hij oen aantal vergeelde kran
tenuitknipsels nam.
„Is dit uw moeder?" vroeg de snijdende stem aan het
ongelukkige meisje en zijn vinger wees een reproductie
aan van een portret van Hetty's moeder, dat thuis op
den schoorsteenmantel stond.
„Ja." luidde de erkenning van dit vreeselijke feit in
een fluisterenden zucht.
Onder het portret stonden de ontzettende woorden,
die voor altijd in Hetty's hart zouden blijven branden:
„De vrouw van den gevangene legt getuigenis af."
In een andere kolom stond het portret van haar va
der het was haar vader, want er waren thuis vér-
schillende beeltenissen van hem in de bank der be
schuldigden en Hetty huiverde.
De koude, meedoogenlooze stem van Lord Perivale
sneed nogmaals door de beklemmende stilte van de
prachtige studeerkamer.
„Toevallig was ik ten nauwste verbonden met het
destijds veelbesproken geval, omdat het den geweldda-
digen dood van mijn eenigen broer betrof. Met vele an
deren geloof ik, dat Robert Loring hem vermoord heeft,
maar van deze beschuldiging werd hij vrijgesproken en
veroordeeld op een andere, n.1. het zich toeeigenen der
gelden van meer dan vijftig zijner cliënten voorna
melijk weduwen en weezen ten eigen bate. Hij werd
veroordeeld tot achttien jaren dwangarbeid en als ik
rechter geweest was, had ik den schurk laten ophan
gen, want ik weet zeker, en de schrale stem klonk
tot in de uiterste hoeken der groote kamer dat mijn
broer op vijf en dertig-jarigen leeftijd, een toonbeeld
van levenslust en gezondheid, geen zelfmoord heeft ge
pleegd. Hij werd gedood door den vader van dit meisje
en jij zou haar willen trouwen de dochter van een
misdadiger en al wil dc wereld het niet gelooven een
moordenaar!"
Lord Perivale's stem, die steeds luider en op het
laatst bijna schreeuwend gekonken had, stierf weg; al
leen die vreeselijke, beschuldigende oogen bleven naar
Hetty staren en trachten haar te doorboren.
Jack aarzelde geen oogenblik met zijn antwoord. Hij
trad op zijn meisje toe en haar kleine, koude hand in
de zijne nemend, zei hij rustig: „Als het waar is, wat u
ren. daar het de zedelijke plicht is. De parlementaire
middelen hebben afgedaan. Spr. wees op de regeering
in het buitenland door noodverordeningen, wat ook in
Nederland zal komen. Alleen door de buitenparlemen
taire actie kan men tot succes komen en niet 50 jaar
terug bethoeven te gaan, in een wereld, waar zoo'n over
vloed van alles is. We moeten het zelf in handen nemen
Als men de Arbeiderspers moet gelooven zijn de uitge-
tredenen de meest slechte menschen die er zijn. Spr.
wees op de houding van de S.D.A.P. ten opzichte van
executies. De S.D.A.P. doet niets en wij concludeeren,
dat wij te doen hebben met een S.D.A.P. die sterk kon
zijn. dooh dat deze een revolutionnaire partij is geweest
en dat er niets van hen te verwachten zal zijn. Spr.
wekte op een afdeeling der O.S.P. op te richten.
De heer Stenhuis aan het woord.
De heer Stenhuis, hierna het woord verkrijgende,
wees op de vele stormen, die Europa heeft gekend,
zooals de oorlog enz. Nu zitten we in de crisis. Dit is
de walm. die aangeeft, dat de uitbarsting spoedig zal
komen Als de arbeiders zoo verdeeld zijn, zullen we een
zoo slechte tijd beleven, zooals we de laatste tijden niet
hebben gehad. Spr. wees op de groote werkloosheid.
Europa te hebben geruïneerd is de schuld van het
kapitalisme. Op haar rust dan ook de verantwoordelijk
heid hiervoor. Als de groote ontberingen welke worden
geleden, betrekkelijk zouden zijn er hpt kapitalisme
weer zou opleven, zou het nog t,e dragen zijn, al zou het
zwaar zijn. Doch zoo is het met deze crisis niet. De
graad der crisis is erger. De reformistische politiek is
ten doode opgeschreven. In de tilden van welvaart
werden door het kapitalisme concessies gedaan doch de
arbeiders werden evengoed nog armer ten opzichte van
de productie. De politieke vraag is of in den tijd van
laag-conjunctuur het proletariaat het kapitalisme kan
deen verdwijnen niet of er in het kapitalistisch stel
sel na tijden van laag-conjunctuur een tijd van hoog
conjunctuur zal volgen.
Het evenwicht in het productie-apparaat, is verbroken.
Nu wordt de ruimte om den afzet uit te breiden, niet
grooter, doch door het nationalisme in die landen ver
kleind, waardoor met nu de „crisis in permanentie"
heeft gekregen.
De arbeiders zijn aan het terugtrekken en spr.
vraagt zich af. of men met terugtrekken kan over
winnen.
Spr. wees op de wrange vruchten, die de reformis
tische Duitsche arbeiders hebben geplukt nadat ze In
192S de macht in handen hadden.
Spr. tfees op de 8-November-demonstratie, welke
een blijk gaf van de goede organisatie van de Haag-
sche politie en niets anders, doch niet van een revo
lutionnaire demonstratie. (Hierop volgden eenige in
terrupties^
Spr. wees er op, dat de loon sverla gin een niet kun
nen worden tegengegaan zonder een socialistische om
wenteling. F.uropa kan alleen worden gered door de
Vereenigde Staten van Europa, en de kwijtschelding
van Staats- en bedrijfsschulden.
Zonder deze onteigening zal het er toe komen, dat
dc kleinen worden onteigend en dat moet worden
voorkomen.
De tuinbouwsteun heeft als resultaat, dat de land-
pachters hun pachten ontvangen, doch de tuinders
hebhen er niets geen voordeel bij.
Wij eischen de volksbeweging en hebben dit voor
gesteld in de S.D.A.P. waar het zot en fantlsttach
werd genoemd, doch het reformistische der S.D.A.P.
Is het zotte.
Troelstra zag het in dat de macht der S.D.A.P. zou
ophouden, als ze het revolutionnaire karakter zou op
geven. De fractie heeft de regeering meegedeeld, dat
ze bereid is mee te regeeren en de maatschappij niet
te willen aantasten. Spr. teekende het verval der S.D.
A.p. door het feit, dat de leider vroeger" zeide, bij een
revolutie aan het hoofd *e willen staar., terwijl de
leider van nu thuis blijft. Democratisch kan de nuzzle
niet worden opgelost. Er is één weg tot het socialisme
en wel langs de socialistische revolutie.
Hierna werd door een aantal aanwezigen van de
gelegenheid tot debat gebruik gemaakt en verschillende
andere zienswijzen en op fouten gewezen. Deze debat
ten namen af en toe een heftig karakter aan.
De verschillende debaters werden door de sprekers
beantwoord en het was reeds over half 12, toen de
vergadering door den voorzitter werd gesloten, onder
opwekking om op 24 November allen aanwezig te zijn
bij een te houden executorialen verkoop te Nieuwe
Nledorp.
OOGONDERZOEK-INRICHTING
GROOTSTE KEUZE BRILHOMTUREH EN GLAZEN
SPECIALE REPARATIE-INRICHTING
GEDIPLOMEERD OPTICIEN - REFRACTIONIST
LAGEZIJDE B 40 TEL. 26. SCHAGEN
oogonderzoek' geheel* gratis
zegt. vader en als Hetty's ongelukkige vader lederen
misdaad van het zondenregister zou hebben begaan, zou
ik haar nog trouw blijven, omdat ik haar liefheb!"
Trouwe liefde Is sterker dan iedere muur, steviger
dan iedere rots. Hetty voelde haar geheele wezen uit
gaan in een overvloed van liefde en dankbaarheid voor
haar edelen jongen vriend, voor den man, die haar
trouw ter zijde wilde blijven, zelfs in de schande, die zoo
plotseling en zoo overweldigend over haar onschuldig
hoofd was gekomen.
Door de woede, die zich van hem meester had ge
maakt, heen voelde Jack zich als het ware aan zijn hart
spieren getrokken: het was alsof Hetty haar kleine
handen naar hem uitstrekte en hem smeekte in haar te
gelooven en haar te beschermen.
Al zijn ridderlijkheid kwam naar boven, toen hij snij
dend sprak: „Zelfs indien mijnheer Loring mijn oom
heeft vermoord zie ik nog niet in, waarom men zijn
dochter voor die misdaad aansprakelijk zou moeten stel
len en daarom is het niet alleen onbillijk, maar intens
gemeen en ploertig haar daarvoor te doen lijden."
De oude edelman werd vuurrood van woede en Hetty
dacht, dat hij minstens een beroerte zou krijgen.
Lord Perivale's stem klonk dik en stamelend, toen hij
met dreigend opgeheven hand op zijn zoon toetrad,
wiens bleek gelaat toonde hoezeer hij zich innerlijk ge
griefd voelde.
„W...w...wou jij rnjj voor ploert uitschelden?" stotter
de zijn vader nog steeds met opgeheven vuist en eigen
lijk zag hij er een beetje belachelijk uit. want hij was
verplicht op te zien tot zijn veel grooteren zoon!
„Ik heb gezegd dat uw gedrag ploertig was en dat is
ook zoo. Ik heb maar weinig geld meer, maar met wat
ik heb zal ik een speciale huwelijksvergunning koopen
en juffrouw Loring zal morgen mijn vrouw worden. Ik
vermoed wel, dat u mij zult onterven, maar daar kan
ik niets aan doen. Betere mannen dan ik hebben zich
zonder een cent van het begin af aan moeten opwer
ken en u behoeft niet bang te zijn dat Ik uw trots zal
kwetsen, want wij verdwijnen meteen naar een van de
koloniën om daar ons geluk te beproeven, nietwaar
lieveling?" en met zijn jongensachtigen, zonnigen glim
lach keek hij naar het charmante kleine figuurtje naast
hem; in zijn blik het jeugdig optimisme, dat drijvende
gehouden wordt door een hoop, die meestal nog bedrie-
gelijker is dan droomen.
Hetty's blik werd plotseling gevangen door het por
tret van een van Jack's voorouders een vrouw in
zijde en kant gekleed, die op haar neerzag met een
Zooals onze lezers zich zullen herinneren, is en
kele maanden geleden het fabriekencomplex der fir
ma S. Krom te Alkmaar verbrand en is nu daar
voor in de plaats een nieuwe fabriek verrezen. Of
liever een gebouwencomplex waarin de verschillende
afdeelingen van Krom s Wasscherij en Ververij zijn
ondergebracht.
Het is een groote verandering die daar heeft plaats
gehad en alles ziet er soliede en duurzaam uit en te
vens modern en toch smaakvol. Alles is uit steen en
beton opgetrokken, een ontdekking die men reeds
direct doet als men het ontvanglokaal der Chemi
sche wasscherij en ververij, waar de goederen aan
komen, binnentreedt.
Verder kwamen wij in de chemische wasscherij,
met recht het hart van het heele bedrijf genoemd.
Twee fraaie machines zijn hier opgesteld van de
allernieuwste constructie, 't Is het z.g. YVaeker-
systeem, dat reeds zeer bekend is in het buiten
land, doch dat in Nederland nog nergens wordt toe
gepast. De heer Krom kan dan ook met trots zeg
gen, dat hij de eerste is, die een dergelijk apparaat
in Nederland bezit!
Benzine voor de reiniging? Nee. benzine heeft af
gedaan, en daarvoor is in de plaats gekomen het
z.g. Tri of Per, een vluchtige scheikundige stof, die
alle goederen buitengewoon intensief reinigt en bo
vendien nog een zeer groot voordoe; heeft: het wil
niet branden! Integendeel, het wordt zelfs wel als
brandbluscbmiddel gebruikt.
De machines te beschrijven zou te ver voe
ren. Het zij voldoende, dat ze perfect werken en dat
de stoffen minder dan ooit te lijden hebben van het
reinigingsproces, terwijl de coupe, het model, geheel
bewaard blijft! Opmerkelijk is nog. dat de goederen
in dezelfde machine automatisch gedroogd worden.
De ververij is een zeer groote ruimte, vol licht en
lucht. Hier slaan de diverse verfpotten en koperen
ketels. Nieuw is hier de spoelmachine, waarin het
water steeds circuleert.
Naast deze ververij ligt de droogkamer, die ge
heel brandvrij is van onder tot boven, dank zij de
muren en do zoldering van asbest. Direct hieraan
verbonden is de tapijtinrichting, die geheel herme
tisch kan worden afgesloten.
Eindelijk komt men in de grootste afdeeling en
hier valt allereerst op de gordijnenspaninrichting,
waar honderd gordijnen per dag kunnen worden ge
spannen. Verder staan hier de strijkplanken, de per
sen voor broeken, vesten en jassen; in een hoek
is de plisseerinrichting en de afdeeling voor ajouren
en stoppage en verder ziet men hier allemaal appa
raten, die gebruikt worden, om elk stukje goed, on
verschillig van wolken vorm en welke hoedanigheid,
serieus te behandelen.
Verder vinden wij frissche schaftlokalen, lokalen
voor expeditie, kantoren, enz., alles practisch en
doelmatig ingedeeld.
Wij schrijven hier niet te veel neer. als wij bewe
ren dat de fabrieken der firma Krom een sieraad
zijn geworden van Alkmaar en dat de firma door in
richting en outtilage daarvan getoond heeft het
nieuwste te willen, opdat haar clientèle op de meest
soliede en meest economische wijze kan worden be
diend.
Kleine vergissingen.
Het Spaansche volkslied.
Iedereen weet, dat van de tien buitenlanders, die mee-
nen op de hoogte te zijn, negen stuks het „Wien Neêr-
lands bloed" voor ons volkslied houden. Bij de opening
van internationale voetbalwedstrijden. Hollandsche ten
toonstellingen in den vreemde e.d. weerklinkt bijna al
tijd het lied van Tollens-Willems en niet het Wilhelmus.
Het Spaansche volkslied is echter nog veel minder be
kend dan het onze. Buiten den componist schijnen er
n.1. slechts' luttelen te zijn. die zich die hymne kunnen
herinneren zoodat het volgende voorval tijdens een in
ternationaal banket kon plaats hebben.
Het orkest zette een lied in en een der aanwezige
Spanjaarden, verhief zioh van zijn stoel en ging in de
houding staan. De andere aanzittenden volgden zijn
voorbeeld. Zwijgend en devoot luisterde men staande toe
en nam. toen de laatste noot was verstorven, met plech
tig gezicht opnieuw plaats.
De orkestmeester was bijzonder ontroerd door deze
(naar het hem voorkwam) tactvolle en voorname ovatie
Hij gevoelde zich geroepen den luisterenden eenige
woorden van dank toe te voegen.
„Mijne Heeren", sprak hij, „ik ben bijzonder vereerd
door de wijze, waarop gij bewijst, dat gij de dinermu-
ziek op prijs stelt. Ik dank U allen hartelijk. Maar de
componist der zoo juist gespeelde hymne, wil ik in de
eer laten deelen. Hier zit hij. Het lied heet: „Twee
zwarte oogen", en is de nieuwste dans-schlager. die in
Spanje groote opgang maakt."
Waarna eenige gasten zich in den wijn verslikten.
glimlach, die iets warmer en menschelijker was dan die
der anderen, en die haar in haar wanhoop scheen te
bemoedigen.
„Wil je met me trouwen, ook wanneer ik zonder een
cent cvp straat wordt gezet en niets anders bezit,, dan
wat ik met mijn eigen handen verdienen kan?"
Jack's stem klonk vol vertrouwen, toen hij zijn meisje
die vraag deed in de spannende stilte van zijn vaders
studeerkamer.
Hij wist wat het antwoord zou zijn. maar hij wilde
'zijn vader toonen, dat Hetty niet het soort meisje was
om. een man te trouwen, terwille van zijn positie alleen.
„Natuurlijk wil ik met je trouwen, Jack", was haar
bedeesd, half gefluisterd antwoord. Maar haar geheele
wezen werd dooi'tinteld van trots de trots van het
bezit, die zijns gelijke niet heeft in het hart van een
meisje, dat voor het eerst liefheeft.
Lord Perivale vergat zichzelf zóó, dat hij probeerde
Hetty's stem na te bootsen.
„Natuurlijk zult U den toekomstigen Lord Perivale
trouwen maar al te graag; maar laat mij u zeggen,
dat die titel zoo leeg zal zijn als een gebarsten ballon!
Jullie zult armlastig zijn", barstte hij uit.
„Kom mee, kindlief; ik geloof, dat het beter is als wij
weggaan," zei Jack Perivale. heesch van woede.
Met moeite bedwong Hetty haar tranen, toen zij het
prachtige huis verlieten, waarin zij een uur geleden zoo
gelukkig binnengekomen was.
„Jack, ik heb gezegd, dat ik met je zou trouwen, wat
er ook mocht gebeuren, omdat je vader anders zou kun
nen denken, dat het mij om je geld te doen is het
geld, dat je later geërfd zou hebben, maar o, Jack", en
haar bleek kinderlijk gezichtje had een verwrongen en
verwilderde uitdrukking, toen zij het ophief naar den
stoeren jongen officier naast haar: „Ik kan niet met
je trouwen nu ik weet, dat vader... is... is..."
Hetty's stem stokte, toen zij aan haar vader dacht,
achter grendels in de gevangenis en aan haar moeder,
die in de lange eenzame jaren voor haar dood zoo on
noemlijk geleden moest hebben.
„Wees niet ontmoedigd kindje. Wij zullen niet hard
zijn tegen je armen vader, wanneer hij voor zijn mis
daad heeft geboet. Wij zullen hem hartelijk ontvangen
en weer een kans geven; wij zullen trachten werk voor
hem te vinden, zoodat hij weer opnieuw beginnen kan.
Laat dat geen beletsel voor je zijn, Hetty!"
Word*, vervlogd.
