De Brabantsche Brief
van
ZtiidscKjarwoude.
Zaterdag 26 November 1932
SCHAGER COURANT.
Zevende blad. No. 9183
De eerste waarschuwing.
Ulvenbout, 22 November '32.
Menler.
janus 13 getrouwd!
M'nen kennissenkring ls
dus weer één heksemplaar
grooter geworren. Enne...
om kwaad te spreken.
maar 'k heb zo'n ideeke.
da Tonia méé zal tellen, om
»t maar 's zochtjes uit te
drukke"- 'k Geleuf. da ze
d'r pa^Ü fe,rn mee za' D'a"
zen- Ok d'n Tiest en d'n
Fielp 'Ün van da gevoelen.
En t kind hee dan al 'nen
fcjjnaam ok. Hee d'n Tiest
rear gezurgd. Hij noemt ze
m Masjesee". Nouw witte
genogt! Afijn, laten me afwachten da d et worren
rsi.
Glesteren was de bruiloft en zoow as 't afgesproken
was. me zijn er mee de heele propclub gewist. De vrou
wen zijn gin van allen meegegaan.
Trui had wel wa-d-aanders aan d'r hoofd, nouw ik
wegging; aan Aantjc was niks gevraagd; d'n Fielp z*n
vrouw had gin zin. om zo'nen verren tocht te onder
nemen en d'n Joep z'n wijf kon d'n hof en de zeuven
klnders nie in d'n steek laten.
Nee. over de belaangstelling van de vrouwen, kon
d'n Jaan nie roepen!
Zelfs z'n Kaat ls nie op de partij gewist...
Maar laat ik nie op de zaak veuruit loopen. Ge zult
miischlen wel benieuwd zijn naar 't verloop amtco!
Om 'e beginnen: heclegaar onverwachts kwamen me
nie. Verlejen week kwam ik mee m'nen wagel uit 'n
lijstraat van de stad en 't schilde 'n horke van 'n stok-
ouwe dame. of 'k ramde 'nen fietsert. 't Was 'nen kor
ten. dikken burgermensch. die as 'nen bezetene den
hoek veurhlj wouw schieten, zonder te bellen.
'k Had 'm dan ok bllna!
De vent schrok, wiemelde mee z'n stuur en onder-
hsand sohold le: ..boerenloel. kekt uit oow soepers!"'
En mee wouw is weer deurrijen.
„Hulla!" riep ik: „Janus!"
't Was vernolle d'n Jaan, „vermomd" as Moeskops of
zoow iets.
„Stikt de laamp aan! Zijde gij 't?" vroeg le en meteen
stapte-n-ie af.
„Wel gefeliciteerd, man", zee ik: „wel, wel, wa-d-heb-
ben me daar allemaal van staan zien!"
„J&," xee-t-ie: „ja. we! bedaankt, Dré, wel bedaankt."
„We hadden oew Zondag nog verwacht in „de Gou
we", ging ik deur: „maar ginnen Jaan te zien. horre!"
„Och nee", zee-t-le: „ge begrept, 'k was bij m'n
eb bij m'n meske!"
.Jaja", vomukte-n-lk 'm: „da zee d'n Blaauwe ok; hij
m 200w: d'n Jaan zal bij z'n meske zijn, jongens. Aan-
ders kon 't ok vast gin ware liefde zijn. zee le nog!"
Janus keek naar d'n grond. Toen pakte-n-ie naar z'n
horloge, maar veur ie zeggen kon: „*k mot weg", was ik
•m veur en zee: „wij hebben nog zitten overleggen, wa
gt v»ur 'n kedoow zouw willen hebben van de kame-
m(a"
Even keek le me scherp aan. zo'n bietje op z'n veld
wachters, ze'k majxr zeggen. Maar. al zeg 'k 't zelf, 'k
hiew me-n-eigen prachtig!
Toen trok ie 's aan z'nen snor en zee: „verdijd, as 'k
't zelf weet. Dré! 'k Zal er 's mee Tonia over spreken."
„Hoe bende d'r zoow aangewaaid, Jaan?" vroeg ik
toen hee! geinterseerd.
„Da weet !k zeiver* niet". laoMe-n-!e..maar 't was
veur mekaar, veur 'k 't zelf goed besefte"
„Da's al heel vrimd! Willen we d'r effetjes eentje gaan
koopen? In dit strotje kan 'k m'nen wagel wel even
laten staan."
„Gerust", zee Janus vakkundig: „maar me pikken er
maar eentje. Dré. 'k heb 't druk in deus dagen."
..Afgesproken," zee ik en bij 't derde wist ik zoowa
d-alles.
Hij was dan op 'nen „goeien" keer in d'n Hoek ge
wist. bij z'n fermilie en toen had le daar aangetroffen
a'n Tonia. 'n oud meske van 'm. waar le indertijd mee
gevrejen had.
Maar Tonia had 'm toen d'n bons gegeven, omdat
ja. hoe za'k da nouw zeggen? D'n Jaan mokte-n-er
van: „ze was erg fijn, ziedc en ikke... ollee, ik was 'n
bietje wild uitgevallen." zee-t-le.
„Janus, Janus", zee ik vaderlijk: „dat had-ik achter
jouw nie gezocht!"
En amico ge kunt me geleuven of niet. maar Janus
kreeg 'n kleur en zee: „nouwja. toetoe!"
„Sjuust", zee'ik: „toetoe. toerde gij er maar overhenen
Jaan. maar afijn, proost, me zullen nog 's vol laten
doen!"
Maar om dan verder te gaan, Janus was mee Piëta
getrouwd, „èn", zee-t-ie mee groote oogen: „en altij 'n
goe! huwelijk g'ad.'da witte Dré!"
.En toen?"
„Toen? Ja toen? Ik weet t zelf maar aamper. Maar
tan dan. toen kwam ik bij m'n fermilie in d'n Hoek
te dfi&r zat Tonia."
„Wanneer was da?"
k1* Week of zes gelejen".
„Hebben guilie er gin gras op laten groeien."
„Waar veur ok?" vroeg ie: „me kennen elkaar al
ater as dartig jaren, dus..."
knikte, 't Kriebelde bij me. da begrepte. Dat ie
in dieën tusschentijd dat ie kennis mokte mee z'n
Tonia, nog efkes 'n zilveren bruiloft tusschendeur hee
gevierd, mee z'n Piëta, daar schijnt Je net zoow grif
®verhener> te stappen, of ie teugen Tonia had gezeed:
„wacht effekes hier op 't hoeke, 'k mot even 'n paar
6'gorke3 koopen!"
„En toen?"
„Nouw, Tonia was daar, ee?"
„Toevallig?"
Toen kneep ie z'n oogen 'n bietje dicht, trok 's aan
ten snor, draaide aan 't voetje van z'n gloske en zee:
„'«•roest, daar hè'k eigenlijk nooit over nagedocht,
ter nouw gij da woordje „toevallig" daar zoow lomp
tv?0^' 'ialï roja" en hij dronk 's.
'•~tet er niks toe", losto-n-ik 't geval op.
>N®t as ge daar zegt", viel Janus bij.
„En toen?"
,Qen me dan zoow de kennismaking weer her-
uuwd hadden, toen zee 'k zoow: Tonia. 'k mot zeggen,
"pke, ge ziet er altij nog patent uit. En toen zee zij-
1 meugt er ok nog best zijn. van den Heuvel!" Zeg
eer Janus, zee ik. Nouw. Janus dan. zee Tonia,"
ar had ze niks te veul aan gezeed", voerde-n-ik
„Da's waar," onderstreepte-n-Ie: „ge zult 's misschient
Be!euven- Dré, maar glesteren emmen ze mijn nog
Whtendartlg geschat."
hus?"GeleUf t"' Zee ik: "En hoe oud bende Parles, Ja-
•Achtenveftig," zee-t-ie: „en m'n meske is vierenvef-
.En toen
bröïht"!:.10"!;toen hê,k ze 1,3 dc vlslte naar hu|s *»-
eee nY Pastwrle. M'n schoonzuster zee: J?nus,
wilde gij Tonia's effe thuisbrengen, m'nen man
tig-
doet da-d-altij. maar die kan nouw zoow slecht weg. En
toen onderweuge, wel, toen is 't zoow goed as beklon
ken!"
„Hee ze nog ouwers?"
„Neeë. ze is wees."
„En nouw 't schonste", ging ie deur: „onderweuge zee
ik zoow: „ik ben pas weduwnèèr geworren. witte da,
Tonia?"
,,'k Heb er zoow iets van heuren velulen," zee ze: „en
hoe bevaalt oew d'n vrijen staat, Janus?"
„Och," zee lk: „och!"
„Zoekte nog 'n vrouw?" vroeg ze.
„En hoe 't kwam. Dré, weet ik nie, maar ineens viel
uit m'nen mond: neeë Tonia, nooit meer!"
„Nouw," zee zij. „ik mot er ok niks van emmen, leve
de vrijheid!"
En toen ze da zoow zee, ollee, toen; beviel me da toch
nie heelegaar. Waarom? vroeg ik.
Och, zee ze, och, ik heb, 'k heb eh 't heb m'nen
tijd veurbij laten gaan en nouwneeë. 'k blijf in de
pastorie!"
Toch hadden wij man en vrouw kunnen zijn, Tonia,
zee ik.
Ja, zee ze mee 'n zuchtje. En da kwam er zoow sen
timenteel uit, Dré, da'k ineenen d'r uitflapte, da kan
nóg!"
„En toen?"
„Toen, ja, toen zee ze: .Janus, m'n Janus", enne
»-eur 'k 't wist, Dré. hak'k ze in m'n ermen!"
„Allemaal zoow maar op straat weg?"
„Neeë. me stlngen teen onder 'nen poppeller van d'n
pastorietuln."
„En toen?"
„Toen moest ik in de keuken komen, menier pastoor
wier d'r bij gehaald en Tonia stelde mijn veur as d'ren
aanstaanden man!"
As ie zoowver was. mee z'n vertelling hè'k m'n eigen
maar 's laten lachen. Ik kón nie meer!
„Goed beschouwd, Jaan," zee ik: „hebben z'oew ge
schaakt."
Waarop ie zee: „hoezoow?"
Hedde 'r van trug, amico?
„Gij komt toch naar de bruiloft." noodlgde-n-le me
toen uit.
„Vast en zekers," zee ik: „en misschient komen de
kamera..."
„Asteblieft nie," schrok Janus: „Tonia hee gezeed da
me-n-et zoow maar kalmkes aan doen. ze trouwt uit
de pasterie en daar kunnen me gin Blaauwsche of
Fielpsche lolletjes maken, Dré!"
„Maar ik kan ze nie teugenhouwen, Janus! En ge
wit. 't zijn goeie jongens, die d'ren kameiaad gère bij
staan In de ure des gevaars! Gezworen kameraden,
Jaan!"
„As ge me Maandag aanders van die zweerderij af
kunt helpen, Dré, gère! Waant as da blaauw merakel af
komt mee z'n hoogen hoed en z'nen blaauwen kiel en
z'n monlca. ollee, dan stAat heel d'n Zeuvenbergschen
Hoek overénd; om nog niks te zeggen van d'n indruk
die ik op m'n nuuwe wefke maak en op menier pust oor
„Ollee, menier pustoor ls toch oew schoonvader nie,
Janus!'
„Da nie," zee Janus: „maar 't schilt toch nie veul.
Tonia Is daar kind-in-huis"
Maandagmergen, pront haalf zeuven, 'I* "at nog te
ontbijten, kwam 't gerij van d'n Blaauwe m'nen erft
opgerejen. D'n Flelp en d'n Joep waren al opgelajen,
alle drie d'n hoogen hoed op! En daar was al ahuis ok,
op d'n vruugen merken. D'n Blaauwe hee 'n kopke as
'nen schooljongen en d'n Flep hee-d-'n test, zooas ge
wit, as 'nen globe van school. En toen ze bjj me bin
nenkwamen zat d'n Blaauwe in d'n Fielp z'nen hoed,
die op z'n schouwers rustte en d'n Blaauwe die zag er
uit as 'nen gedresseerden zeehond mee 'n hoedie op!
En natuurlijk, da's al nie noodig meer om te zeggen:
d'n Tiest in z'nen blaauwen kiel en d'n trekzak oir
z'nen nek.
Trui was nijdig en tegelijkertijd liepen er tranen uit
d'r oogen van 't lachen.
„Beesten." schold ze: „mot da zoow naar de bruiloft,
In de pastorie?"
„Wa mankeert er aan." vroeg d'n Tiest droog en hij
keek es onder d'n raand van d'n Flelp z'n hoed uit of
ie deur 'n spleet de weareld intuurde. Toen trok Ie al
vast maar 's aan z'nen trekzak en spuide1 „zoow gaat
Jantje naar de pinnekes toe!"
„Ia 't gedaan," foeterde Trui: „op d'n vruugen mer-
gen, sloebers!"
„Hij was nog niet gestemd," verklaarde d'n Blaauwe
en 'k staal er op, om 't toepasselijke stuk zoow netjes
meugelijk d'r uit te trekken, as me de grenzen \an d'n
Hoek passeeren. En nouw 't blomtafeltje en d'n blom-
not, aanders meugen me nog gineens binnen op ons
feest!"
De Joep had z'nen hoed zoowlang op d'n stoel ge
leed en gong er op 'n moment, omdat ie zoow lachen
moest, zoowlang maar op zitten.
„Niks aan doen." zee d'n Blaauwe: „dan trekt le uit
z'n eigen wel bij. En as le 't nie doet, dan ls erop de
bruiloft wel eenen die ge oer ongeluk op kunt zetten.
En nouw m'n blomtafeltje!"
„En as me nie binnen meugen?" vroeg d'n Joep.
„Dan zoeken me 'n kafeeke op. vlakkebij," zee d'n
Tiest: „en me bruiloften op ons eigen kosten, ter eere
van Jjerlook Holmes!"
Zoow zijn me op Klavetter gegaan.
Gelukkig da-d-et nog donker was. 't Was veur de
stad gin gezicht. D'n Tiest vond 't jammer.
Z'n perdje had d'n pluim op en de sjees was ge
poetst, ge kos er oew haren in kammen!
En toen mé in Zeuvenbergschen Hoek kwamen, was
de Mis al aan d'n gang.
D'n Tiest moest buiten blijven, op z'n pèèrd passen.
Wij gongen op ons teentjes naar binnen.
Maar onder de plechtigheid heurden me nouw en
dan d'n Blaauwe buiten, op *t kerkoleln, z'n monica uit
mekaar trekken: „Zoow gaat Jantje
En toen menier pustoor de ringen aan de vingers
schoof en wèèr da deuntje van d'n Blaauwe naar binnen
klonk, toen zag ik d'n Flelp hij zat veur me, z'n
schouwers schokken, dat de bank krokte!
Janus, die heelegaar veuraan zat in 't priesterkoor,
keek 's om, 't zweet brak 'm uit. (De ure des gevaars!
Maar de kamera ïds waren present
Tonia was 'nc.i kop grooter dan Janus. En toen ze
d'r eigen 'n bietje omkeerde, toen stootte d'n Joep mijn
aan en zee: „kek 's Dré, ze lijkt op Krist Stoffers, on
zen kuster."
„Ge hedt gelijk. Joep," flusterde-n-ik: „maar ze is
nie zoow knap, ee!"
Toen kreeg d'n Joep 'n benaauwde hoestbui, zóów
erg. dat d'n Jaan ok begon te hoesten...
Hij was heelegaar in 't zwart. Tonia in 't groen.
Menier pustoor hield 'n pracht van 'n aansoraak, zin-
spulde-n-op den huishoudelijken aard van Tonia Vere
munt, op de ervarenheid van d'n Jaan en zoow dorst
ie 'n gelukkig en veurbeeldig huwelijk te veurspellen.
waarmee ie 't bruidspaar hartelijk gelukwenschte.
Na de plechtigheid gongen ze de sacristie In en toen
ze daar weer vandaen kwamen, toen stingen wij mee
z'n drieën al te wochten.
„Da's zeker d'n Fielp," zee Tonia en ze omgrensde
deuzen menschelilken olifant meee d'r oogen.
„Ja," zee d'n Jaan: „Fielp, d'n veurzitter van alle
Ulvenhoutsche voreenigingen en lid van den Raad; 'nen
ouwen ''ameraad van me.
„Da's d'n Dré," zee Janus: eigen boer" en da's d,n
Joep, ok boer van z'nen stiel.
„Oow," zee Tonia,-' verschrikkelijk vrindeltjk: „d'n
Blaauwe is er dus nie bij!"
„Neeë, juffrouw," zee d'n bakker.
„Leg nou nie te juffrouwen, bakker", zee Janus.
„Tonia, gewoon Tonia horre!"
„Neeë. Tonia", zee d'n Fielp: „d'n Blaauwe is er wèl
bij, horre! „Ik ben wel nie gevraagd," hee-t-ie gezeed:
„maar da zal wel op 'n abuis berusten."
D'n Jaan keek mijn verwijtend aan.
Ik trok 'n gezicht of ik zeggen wouw: ik ben on
schuldig.
„En waar is ie dan?" vroeg Tonia en scherp keek ze
deur d'ren bril de kerk deur.
„Hij staat veur. mee 't gerij", zee ik: „hij durft z'n
perdje nie in d'n steek te laten. Ge kunt nie geleuven
Tonia. vraag 't maar aan Janus, hoe bezurgd dieë ké
rel altij is. ee Janus?"
„Kollesaal," barstte Janus.
,,'t Is d'n braafsten. zurgzaamsten kearel van Ulven-
hout. ee. Janus?"
„De moord", zee Janus.
„Wablief?"
„Op m'n woord," zee Janus toen.
,.'n Vent mee 'n hart van goud, ee. Janus?"
Janus was al weg. Hij had eenen handschoen in de
sacristie laten leggen.
En toen me eindelijk in de afgehuurde feestzaal kwa
men en Tonia d'n Tiest te zien kreeg, toen viel ze be-
kaanst in zwijm.
„Dag Tonia", zee d'n Blaauwe hartelijk, van onder
z'nen hoogen hoed uit. die op z'nen rug stond. „Gefilli-
cieteerd, horre! Da ge dieën gehaktbal in gezondheid
meugt verslijten en kek 's hier, wa me veur juilie huis
houwentje emmen meegebrocht, 'n Blommentafeltje.
'nen blompot en 'nen tammen braandnetel d'r In."
„Da's 'nen clivia", zee d'n Joep.
„Jouw wordt niks gevraagd", zee d'n Tiest.
,,'k Vind 't erg aardig van juilie", zee Tonia. zetten
toen d'r bril wa vaster oo d'r neus en bekeek d'n Tiest
van boven tot onderen. Waarop d'n Tiest as 'n manne-
kijntie omdraaide en z'n eigen* opzij en van achteren
tiet zien.
„As menier pustoor dalijk binnenkomt, dan schaam
ik m'n eigen m'n oogen uit m'n kop," zee Tonia. bleek
van '-v-yMfsheld cn toen keek ze d'n Janus aan, dat ie
er akelig van wier.
Maar omdat i« toch wa zeggen moest, zee Janus: „zoo
gaat den dieë naar alle feesten, Toontje, maar ge kunt
nie geleuven wa 'nen kollesalen muzikaant of 't is!"
Meteen keek ie d'n Blaauwe-n-aan, of ie op 't punt stond
d'n Tiest levenslaank op te laten sluiten.
Waarop d'n Blaauwe 'n walske begos te trekken uit
i'n monica, da zelf Tonia, mee 'n zuur gezicht, d'r hoofd
op en neer ging wiegen.
Janus pakte z'n gebrilde panlat vast en draalde er
mee over d'n vloer. Maar de stijve, spichtige en bleeke
Tonia walste mee uit 'n soortement van plichtsbesef,
en ze keek over Janus z'nen kop 't zaaltje rond, of
alles goed ging.
Nouw, 't ging best. Er kwam veul volk en Tonia di
rigeerde 't heele gezelschap mee d'r lichtgrijze oogen
van achter die brilleglazen vandaan.
's Middags riep Tonia d'n Blaauwe bij d'r. Ze fluster-
de we mee 'm en d'n Tiest, 'n bietje verwonderd knikte.
Maar toen menier pastoor 'n half uurke later op 't
feest kwam, toen was d'n Blaauwe nergens meer te
zien.
„Waar zit ie toch?" vroeg lk d'n Fielp.
,,'k Wouw da 'k 't wiest", zee d'n bakker: „al was 't
alleen maar veur m'nen hoed!"
Menier pustoor gong zitten, teugen over 't bruidspaar
en genoot zochtjes van 't plazier.
Wel was 't 'n tikske stiller geworren, maar dat
merkte-n-ie zoo erg nie as wij. natuurlijk.
En toentoen sprong er in-eenen d'n statigen hu-
welijksmarsch deur de zaal, zóó schoon, zóó zwaar, zoo
zuiver as ie in de kerk van 't koor maar klinken kan.
Maar waar 't vandaan kwam?
Menier pustoor lusterde mee al z'n ooren, keek 's
rond en toen zag is bewonderend naar Tonia, of ie
zeggen wouw: Toon, wa-d-hedde de boel weer netjes
gearanzjeerd.
Me wieren allemaal stil. D'n muziek, gedragen op
wel twintig tonen tegelijk, daverde deur 't zaaltje, of
er 'n kroonprins trouwde.
„Da mot ie toch zijn," zee d'n Fielp.
„Ginmensch aanders," flusterde-n-ik: „da kan nie
mand zo as hij!"
Toen 't uit was, vroeg menier pustoor dalijk of ie d'n
muzikaant 's zien mocht.
Maar Tonia schudde zóó zeker mee d'r hoofd, da
zelfs menier pustoor er nie op deurging.
„Zou ie er ok onder gezetten emmen, Dré?" vroeg
d'n Fielp.
Na nog 'n paar nummers vroeg menier pustoor naar
d'n Gloria
Tonia riep d'n waard,bestelde d'nGloria aan de mu
ziek en tien tellen later zweefde d'n Gloria deur de
zaal, om ,er koud van te worren.
As menier pustoor vertrokken was, mocht de muziek
veur d'n dag komen.
Tonia gong ons veur. Naar't huiske! En toen
ze 't durke open-dee, zat daar d'n Blaauwe, mee 'n
dood ernstig gezicht; da monica op z'nen knie en 'n
flesch en 'n gloske op d'n bril.
Regie Tonia!
Zelfs Janus, smeltende van trots nouw, gaf d'n Tiest
'n haand en bedaankte geruurd.
D'n Blaauwe had Tonia en heel d'n Zeuvenbergschen
Hoek in éénen gewonnen.
Lanzamerhand wier ie 'n tikske zat. Toen brocht de
bruid zeivers 'm 'nen bak koffie die ge snijen kos. En
d'n Jaan zee toen: „is 't ginnen prachtkearel, Tonia,
hé 'k oew er te veul van verteld?"
Maar Tonia keek 'm aan of ze zeggen wouw: wa
kunde gij liegen, van den Heuvel!
Zooda 'k maar zeggen wil: dat d'n Blaauwe d'n Jaan
z'n Tonia, die gewend is om heel de weareld naar d'r
pepkes te laten daansen, om z'n pink windt
Dieën Tiestdaar lopt ginnen onooglijker kearel,
op de heele wereld nie!
Maar d'r ls gin mensch te vinden, die zoow veul doen
mag, as hij. En d'n Jaan. die 's mergens onder de
blikken van z'n bruid water-en-bloed zwitte veur zo'n
model van 'nen vrind van 'm, as dieën Blaauwe was,
kreeg 's 's avonds bekaanst mee d'r aan d'n stok. om
dat ie nie zoow heel gunstig over d'n Tiest gerappor
teerd had
Zoo brengt da blaauw merakel alles in de wèèr!
Kom ik schei er maar af!
't Is meer as genogt, ok al witte nouw maar één per-
centje van de bruiloft.
Veul groeten van Trui en as altij gin horke minder
van oewen
toet a voe
DRé.
De Raad dezer gemeente vergaderde Donderdag
avond half arht.
Voorzitter Jhr. .Van Spcngler, Secretaris de heer
J. Tha Kunnen.
Aanwezig zijn alle leden (de heeren Dijkhuizen en
Groen komen later ter vergadering.
De Voorzitter opent met een woord van welkom.
De notulen welke ter visie hebben gelegen worden
goedgekeurd.
Medegedeeld wordt dat kasopname is gedaan bij
den gemeente-ontvanger. De ontvangsten bedragen
f 113.0i5.89V2, do uitgaven f 109.623.63V^, alzoo een ba
tig saldo van f 34*26.—. Onder de uitgaven is een be
drag van f9300—, wat geplaatst is bij de Bank.
Van Gcd. Staten is bericht van goedkeuring inge
komen op het raadsbesluit tot het aangaan van een
geldleening ten behoeve der tuinbouwcredieten. In
gekomen is het ambtenaren-reglement voor het per
soneel der gem. lichtbedrijven. Al deze stukken wor
den voor kennisgeving aangenomen.
Ingekomen stukken.
Van de St. Jozefgezeleenvereeniging is een adres in
gekomen met verzoek om f90.subsidie voor ont
spanning en ontwikkeling van werkeloozen.
De Voorzitter zegt dat B. en W. er in principe voor
zijn om subsidie te verleenen, doch dat men eerst
resultaten van de vereeniging wil zien.
Aldus wordt besloten.
Op het adres van den Langendijker Bestuurders-
bond en den R.K. Volksbond, om de bouwvakarbei
ders bij werkeloosheid in een zelfde regeling op te
nemen als de transportarbeiders, wordt goedgunstig
geadviseerd.
De Twuiverweg. Het blijft voor de raads
leden een probleem van veel discussie.
Dc Voorzitter zegt dat er twee voorstellen zijn van
het gemeentebestuur van St. Pancras tot overdracht
aan het Hoogheemraadschap. Voor het eerste voorstel
is in B. en W. een minderheid, terwijl bet gehcele
college unaniem tegen het tweede voorstel is. In ver
band met deze voorstellen noemt spr. bet hooge be
drag van onderhoud aan de eigen wegen, zoodat aan
hetgeen bet Hoogheemraadschap vraagt niet gedacht
kan worden.
De hoer Kramer zegt het niet met B. cn W. eens
te zijn, omreden er in de eerste plaats belangen aan
verhonden zijn. De vraag is hoe dc toestand zich zal
ontwikkelen in dc toekomst. Indien er niet toe wordt
overgegaan om den weg over te doen is er groote
kans dat de subsidie uit het wegenfonds komt te ver
vallen. Spr. is er wel voor, alleen vindt spr! de gestic
van het Hoogheemraadschap eigenaardig. In dc ge
houden vergadering van dit lichaam is wel gezegd
dat het wegbeheer hoofdzakelijk een gevolg is van de
opheffing van den Zuiderzeedijk, doch spr. vraagt
zich af wie dc kosten moet betalen. Er wordt reeds
belasting betaald aan het Hoogheemraadschap. Waar
blijft al het geld?
Het rijwielpad wat in het tweede plan genoemd
is acht spr. een groote verbetering. Er is nu een
maal een gem, regeling tusschen de 5 gemeenten,
waarvan wij ons niet kunnen onttrekken.
Dc Voorzitter antwoordt dat de voorstellen thans
een andere betcekenis hebben als destijds het geval
was. Toen is er meer gedaan als noodig was. Waar
om geen subsidie aan het Koedijker pad en wel aan
den Twuijverweg?
De heer Dijkhuizen zegt als voorstander van goede
wegen met. rijwielpaden, voorstander te zijn van het
'weede nlan. Dit zal niets meer kosten. Nu is er ge
legenheid om voor f150.per jaar van don weg af te
komen. Spr. is van meening dat de Langendijker ge-
Wordt niet van kwaad tot erger! Die pijn in de
lendenen die rheumatische pijnen, duizeligheid,
hoofdpijn en die nare urinostoornissen waarschu
wen u, dat dc organen, welke hot bloed dienen te fil-
treeren, verzwakt zijn. Zij toonen aan, dat urinezuur
en andere onzuiverheden in den bloedsomloop blij
ven, inplaats van met dc urine uit het lichaam te
worden verwijderd.
Uitstel is gevaarlijk. Verwaarloozing leidt dik
wijls tot rhcumatiek, ischias, spit, blaaszwakte, wa
terzucht cn andere ernstige kwalen.
Dc ondervinding van duizenden dunkbare men-
schen bewijst, dat de veiligste wijze tot versterking
en opwekking der verzwakte organen bestaat in het
gebruik van Foster's Rugpijn Pillen. Dit spccnle
middel zal spoedig uw gezondheid en kracht her
stellen.
Bij alle drogisten enz. f 1.75 per flacon.
meenten dit voorstel met beide handen moeten aan
vaarden.
De heer Du Burck, v/ethouder, zegt, dat twee jaar
geleden door invloed van boven af besloten is in het
onderhoud van den Twuijverweg bij te dragen. Dc
zaak is thans eenigszins anders als toen. Bij het
overnemen van den weg door St. Pancras is alleen ge
dacht aan do werkelijke onderheidskostcn, nooit aan
een nieuwen weg. Bij de nieuwe voorstellen betaalt
men het kapitaal voor een nieuwen weg. Er is nu
een ander basis genomen, waardoor wij meer zouden
moeten betalen als eerst.
Hierop volgt een kleine pauze, als dc consumptie
wordt binnengebracht, waarbij de Voorzitter een en
kel woord van herinnering wijdt aan het overlijden
van de echtgenoote van den hospes den heer Kra
mer.
De heer Du Burck, verder het woord verkrijgende,
zegt dat. de gem. St. Pancras de eigenaar van den
weg is, wat dus verplichtingen met zich brengt. Spr.
wil voldoen aan de aangenomen verplichtingen, doch
is nu tegen de nieuwe voorstellen.
De hero Bekker, wethoudex*. zegt dat de gemeente
tot onderhoud verplicht is. Als een volgend jaar bij
het verleggen f 1200.besteed wordt, zijn de kosten
minder. Wat het Hoogheemraadschap wil is wel heel
prachtig, maar wie moet dat betalen? Het is nu
geen ti'd om met celd te smijten.
De heer Groen wil thans voordeelen zien. Spr. ziet
aankomen dat de gestie van het Hoogheemraadschap
veranderen zal. Het wordt aangetast van alle kanten.
Do weg is in geen slechten staat. Spr. wil een af
wachtende houding aannemen.
De heer Muller zegt het met het standpunt van den
heer Du Burck eens te zijn. Op deze manier hebben
w eei*st hot ondei*houd en dan dc vernieuwing. Het
rijwielpad lokt spr. niet erg aan. Een veilig rijwiel
pad moet afgescheiden zijn van een verkeersweg. Wat
de veiligheid Leti*eft is het hier „van dc wal in de
sloot".
De heer Kroon vi*aagt of als de weg bebouwd wordt,
deze dan aan St. Pancias komt.
De Voorzitter antwoordt dat dan dc weg voor twee
derden bebouwd moet zijn.
De heer Dijkhuizen zegt gelezen te hebben dat de
Langendijker gemcentebcstui*en een ondeiTtoud met
het Hoogheemraadschap geweigerd hebben. Waai*om?
vraagt spr. Er is alles voor te zeggen. Wat het fiets
pad betreft denkt spr. dat hier wel veiligheidsmaat
regelen tegen genomen kunnen worden.
Dc Voorzitter zegt zich moeilijk in tc kunnen den
ken dat de heer Dijkhuizen als consul van den
A.NAV.B. tegen een rijwielpad zal wezen.
De heer Dijkhuizen zegt dat dc vorige keer door
tegenwerking de gemeenten er dieper in geraakt zijn.
Spi\ is bang dat dit nu weer liet geval zijn. Ged. Sta
ten schijnen er ook weer achter tc zitten. Spi*. wil
een vergadering met het Hoogheemraadschap.
,De vooi*zitter zegt, dat de voorstellen aan duidelijk
heid niets te wenschen ovei-laten, zoodat gocn der
gemeentebesturen hier nut in zagen.
Dc heer Dijkhuizen zegt nog dat. St. Panci*as door
het onderhoud tot andere besluiten is gekomen.
