Liefde de Sterkste.
VOOR DEN KANTONRECHTER
TE ALKMAAR.
GOUD TE KOOP AANGEBODEN.
BEPERKING TARWETEELT
Zitting van Vrijdag 25 November.
EEN PLEIDOOI VOOR HET NUT EN VOORDEEL
VOOR CHAUFFEURS OM ZICH AAN TE SLUI
TEN BIJ DE GEHEELONTHOUDING.
Ten einde de smaak onzer lezers niet te bederven
door het voordienen van een souper van steeds ge
lijksoortige samenstelling, geven wij een kort over
zicht van de zaak die thans aan de orde kwam. Op
19 September werd te Castricum op de Mient den
Theol. Candidaat Lingbeek, die geheel rechts een rij
wiel bereed, door den autobusbesturenden caféhouder
Willem C. van Bakkum, zoodanig aangereden, dat
de heer Lingbeek een schade van f2.30 werd berok
kend. Tegen den heer W. C., die verondersteld werd
dronken te zijn geweest, werd een strafvervolging in
gesteld en verdachte op 28 October op Jang niet mal-
sche wijze be- en veroordeeld tot f25 boete of 25 da
gen, benevens ontzegging rijbevoegdheid voor den
tijd van 1 jaar. De veroordeelde was bij de behande
ling der zaak niet aanwezig. Vermoedelijk wilde hij
de kat. eens uit den boom kijken, maar kwam tot de
conclusie dat die kat veel hooger was geklommen,
dan hij gedacht had en aangezien de heer W. C.
behalve kastelein, ook nog expediteur is van ruw ma
teriaal, zooals zand, grint cn dergelijke onverteerbare
kost, smaakte hem de intrekking van het rijbewijs al
bijster slecht en kwam hij in verzet tegen dit vonnis.
Hij voorzag zich voor die gelegenheid van een pri
ma verdediger, in casu mr. De Groot, welke jurist
bij de broeders van de slappe lip op den verkeersweg
een bijzonder gunstige reputatie geniet, als de advo
caat die dronkenschap alléén door een dokter wil
doen constateeren.
Het proces werd thans met vernieuwde animo
voortgezet. De ambtenaar bleef hardnekkig vastkle
ven aan zijn requisitoir f50.— boete of 50 dagen en
1 jaar ontzegging.
Mr. De Groot hield een klinkend pleidooi, kwam na
tuurlijk in heftig conflict met den ambtenaar, want
2 harde steenen malen zelden fijn.
Geconcludeerd werd een straf in overeenstemming
met het gewicht der overtreding.
De Kantonrechter zal in alle kalmte overwegen en
over 14 dagen uitspraak doen.
HET ALKMAARSCHE KANTONGERECHT
HAD DE PRIMEUR.
De tweede zaak van de uit 6 succesnummers be
staande zittingsrol bedolf ons tot over de ooren in de
Langendijker piepers. Het betrof hier een geval, wel
niet sensationeel, maar toch wel zeer belangrijk. De
firma Vroegop te Noordscharwoude had zich name
lijk een strafvervolging op den hals gehaald ter zake
het moderne delict betreffende uitvoer van een partij
verpakte aardappelen, getiteld eerstelingen, naar een
afnemer in België, -waarvan een gedeelte was aange
merkt als pootaardanpelen, die niet waren gedekt met
een keuringsbewijs, uitgereikt doro den Planten-
ziektekundige» dienst te Wageningen. Deze uitvoer
werd beschouwd als een poging om ongekeurde poot-
aardappelen uit te voeren en deze poters te leveren
als consumptieaardappelen. Derhalve waren de indi-
vidueele leden der firma, de heeren P. G. en ,T. D.
gedagvaard, maar werden gezamenlijk vertegenwoor
digd door Mr. Eecen, advocaat te Oudkarspel. Als
getuige was ondermeer gedagvaard de heer N. v. Poe
teren, inspecteur van bovengemelden dienst te Wage
ningen. Natuurlijk droeg deze zaak, de eerste in
dit genre, die door eenig kantongerecht in de wereld
werd uitgeknobbeld, een bijzonder ingewikkeld ka
rakter en hield de aandacht geruimen tijd in span
ning. Na lange en geanimeerde discussiën kwam ten
slotte de ambtenaar aan het woord om tegen ieder
der heeren D. f 15 boete of 15 dagen, benevens ver
beurdverklaring der in beslag genomen aardappelen
te requireeren.
Mr. Eecen liet zich natuurlijk niet onbetuigd en
hield een uitvoerig met documenten gestaafd betoog,
ten einde aan te toonen, dat het nimmer in de be
doeling van de firma Vroegop had gelegen, pootaard
anpelen voor consumptieaardappelen te doen door
gaan. Geconcludeerd werd dus vrijspraak en vrij-
gifte der aardappelen.
Over 14 dagen uitspraak.
Alle drie kopje onder gedrukt. De drie wielrij
ders op een reitje, de heeren P. J. G., Com. D., bijge
naamd Puckie en R. A., allen metterwoon en zonder
werk te Alkmaar, hadden weinig profijt van het uit-
etel. Trots de fiere pogingen van hun woordvoerder
werd ieder veroordeeld tot 1 gulden boete'of 1 dag
hechtenis.
Weer 'n Nederlandsche musicus in de verdrukking.
Een oud Alkmaarder, thans kermismuzikant te Krom
menie, met name Willem H., was het maar Mengelberg,
die zoo de booze veldwachter zeide, te Castricum door
onhandig manoeuvreeren met zijn middeleeuwsch fordje,
op den rijweg te Castricum, waar het noodlot hem in
kennis bracht met den rijksvedwachter Samplonius, ver
momd als lid der Vrijwillige Verkeerspolitie, een aan
rijding veroorzaakt werd, veroordeeld tot i 12 of 12 d.
FEUILLETON.
Naar het Engelsch van
Mrs. Patrick MacGill.
13.
Hetty ging kalm op haar plaats zitten in het volle
rijtuig, maar het hart zonk haar in de schoenen, toen
zij zag wat voor soort meisjes gedurende een jaar lang
haar gezelschap zouden vormen. Zij schenen niet het
minst onder den indruk te zijn, maar lachten met el-
kaaren maakten grappen, waartegen Hetty in opstand
kwam, want zij was niet gewend aan het type, waar
mede zij zoo plotseling en ruw in aanraking was ge
bracht.
„Wat heb jij op je kerfstok gegapt?" vroeg het
meisje, dat naast Hetty zat en zag, dat zij niet spreken
zou.
„O neen", zei Hetty met zachte beschaamde stem, die
onmiddellijk aanleiding gaf tot spot en na-aperij.
„O, lieve grut, wat zijn wij allemaal fijn, nietwaar?
Je zou het niet denken, maar ik ben een echte herto
gin, ik ben...eerlijk!" en het meisje, dat gesproken had,
schudde van een hoonend lachen.
In Hetty's gezicht vertrok geen spier, hoewel in haar.
onderbewustzijn haar hersens weer eenigszins normaal
begonnen te denken, want eensklaps had de gedachte
aan haar kleine broertje en zusje zich aan haar opge
drongen en veroorzaakte haar een doodelijke ongerust
heid.
„Wat moet er van hen worden? Wie zal voor Chick
zorgen? En ik heb moeder beloofd, dat het hem nooit
aan iets zou ontbreken!" jammerde zij innerlijk, wan
hopig haar handen wringend.
De vrouw in donkerblauwe uniform, die een der be
ambten van het Pentonville Home was, waarheen Hetty
gebracht zou worden, zat naast haar en keek nieuwsgie
rig naar het mooie, bezorgde gezichtje.
Het gebeurde zelden, dat meisjes van Hetty's type
De amateur jurist was weer goed op dreef! De heer
Gerr. Fr., uit Heiloo, die met de schat zijns harten was
gecalanoeerd in de duinen der Provincie, was vandaag
weer uitstekend gedisponeerd en sloeg het geheele kan
tongerecht moreel plat door aan te toonen, dat zij had
den gefietst en niet geloopen, zooals de dagvaarding
luidde. Mr. Gerrit bracht het dan ook zoo ver, dat de
wetboeken moesten worden geraadpleegd en de dag
vaarding werd aangevuld. Voor echter de uitreiking
plaats kon hebben, was het jonge paar 'm al gesmeerd!
'n Melkrijder op de zwarte lijst. De heer R. Witte-
veen uit Oterleek, die op 18 Juli te Oudorp als normaal
assuradeur op zijn rijwiel de Halvemaansbrug opreed,
liep alstoen door de ruwe verkeersmanieren van den
18-jarigen melkautochauffeur P. N. Beers uit Heerhu-
gowaard, gevaar, die brug weer zoo plat als een panne-
koek te moeten verlaten. Het jonge mensch werd he
den krachtig vermaand, geplaatst op de candidatenlijsl
voor intrekking rijbewijs en voorts veroordeeld tot f 25
boete of 25 dagen.
Het leek wel een familiekwaal! De 19-jarige vracht-
autochauffeur Anth. C.. een zoon van den heer W. C.
Bakhuis te Bakkum. die als eerste compasant terecht
stond, was op 17 Aug. te Bergen ook bezig geweest, zich
een reputatie te vestigen als onbetrouwbaar chauffeur,
door met zijn onbehouwen rijden een heer uit Wormer-
veer, die zich op zijn rijwiel, waarop ook gezeten was
zijn zoontje, behoorlijk rechts op den Bergervveg zich
voortbewoog, bijna te verpletteren. Een automobilist,
naderende van de andere zijde, liet zijn wagen in den
berm loopen en bewaarde daardoor den fietser voor een
ernstig ongeluk. Natuurlijk werd ook dit onbehouwen
chauffeurtje niet gespaard en veroordeeld tot f 20 boete
of 20 dagen.
Een koloniale aangelegenheid. In October 1931 werd
wegens een aanrijding te Castricum een wielrijder uit
Paramaribo, René Charles S., bij verstek veroordeeld tot
f 10 boete of 10 dagen. Thans ruim 'n jaar later kwam
de kleurling in verzet en beweerde van die aanrijding,
waa.rbij een juffrouw uit Wormerveer het slachtoffer
was, zich niets te herinneren. Maar de justitieadmini-
stratie was tiptop in orde en werd het vonnis tegen
onzen zwarten broeder bekrachtigd.
'n Slecht middel om het sparen te bevorderen. De
heer Jb. P., 'n rijwielhersteller, kelner, en nog veel meer
te Alkmaar, had zich te Heiloo op zijn fiets door een
vrachtauto laten voorttrekken. Hij werd veroordeeld tot
f 7 boete of 7 dagen.
De reiziger N. B., die het zich op dezelfde ongeoor
loofde en gevaarlijke wijze gemakkelijk had gemaakt,
kwam er af met f 5 boete of 5 dagen, omdat hij ziekelijk
was.
De motor- en rijwiel wet bestudeeren! - Deze raad werd
gratis verstrekt aan den vrachtrijder J. H. te Hensbroek
wiens auto niet was ingeschreven en goed gekeurd met
betrekking tot de asbelasting (niet te verwarren met
wegenbelasting) f 10 boete of 10 dagen.
Van alle kanten bekogeld. De winkelier in feestarti
kelen J. C. te Alkmaar, die vroeger nog wel eens 'n
extra boterham kon verdienen met verkoop van vuur
werk aan de Alkmaarsohe jeugd, ter viering van 8 Oc
tober. was nu de dupe van het vuurwerkverbod en
mocht als gemachtigde van zijn eöhtgenoote, deswege
geverbaliseerd, vernemen, dat zij tot f 3 boete of 3
dagen was veroordeeld.
Dat kan weer amusant worden. De heer J. L., direc
ter vereen, brandstoffenhandelaren te Alkmaar, ver
scheen met een deskundige om aan te toonen, dat de
weging van zijn 6-wielige brandstofauto door een poli
tieambtenaar niet juist kon zijn. Aangehouden tot na
der onderzoek.
Geen kat, maar 'n haan in de zak. Een pluimveekoop
man uit Bergen, Corn. R., had te Alkmaar op 22 Oct. In
een gonje-zak een levende haan vervoerd. Hij wist niet
dat dit strafbaar was, doch de f 1 boete of 1 dag, die
hem werd opgelegd, heeft zijn wettenkennis thans blij
vend aangevuld.
Het licht, dat verdween. Geen roman van Ruduard
Keppeling, doch de Egmonder J. P-, die in den avond
van 22 Oct. op den zeeweg zonder licht reed. f 2 boete
of 2 dagen.
Geen applaus, maar 'n bonnetje. De straatkoopman,
Gilles B., trad te Alkmaar op 18 Nov. in de Snaarmans
laan op als vocaal kunstenaar, zijn ega belastte zich
met de ontvangst, der eventueele recette. Aan het con
cert werd echter een einde gemaakt door een politie
agent. De chansonnier werd heden veroordeeld tot f 1
boete of 1 dag en zong zacht, maar leelijk: Ich grolle
nicht, wen mir das herz auch bricht!
Die maakte het al te gortig! De arbeider Th. v. N.
uit Heemskerk, reed in den vroegen morgen van 18
November op den motor door de Berger tunnel, welke
bravourstukje door een agent werd opgemerkt en he
den gehonoreerd met f 12 boete of 12 dagen.
Tot sluiting der plechtigheid, de metaalslijper H. B.,
wielende door de Magdalenastraat te Alkmaar, werd
voor dit feit veroordeeld tot f 2 boete of 2 dagen.
Schriftelijk vonnis inzake overtreding
der Tarwewet.
De heer J. B., meelmolenaar te Egmond Binnen werd
heden ter zake overtreding van het menggebod veroor
deeld tot 2 x f 30 boete of 2 x 15 dagen en 2 x f 50 boete
of 2 x 30 da-gen.
De veroordeelde was persoonlijk aanwezig en gaf te
kennen, deze vonnissen verschrikkelijk te vinden.
Dat koper bleek te zijn. Echte plaatjes
van goud als lokmiddel gebruikt. Inter
nationale oplichters in den val.
Donderdag is een te Rotterdam gevestigde goud
smidsfirma bijna de dupe geworden van een geraf
fineerd opgezet complot om haar op te lichten. Al
leen het feit, dat de bedrijvers te veel „omslag" ge
bruikten, heeft tot oorzaak gehad, dat de bij de zaak
betrokken firmant argwaan begon te koesteren en
de Centrale Recherche in den arm nam, die reeds
van diverse handelaren en winkeliers de mededee-
ling had ontvangen, dat enkele malen goud te koop
was aangeboden. Dit goud zou in baren en platen ge
leverd worden.
Bij de firma in kwestie hadden de aanbieders een
aantal monsters, plaatjes goud ter grootte van een
gouden tientje, doch wat dunner, achtergelaten en
wel om door de firma op gehalte etc. te worden onder
zocht. De plaatjes bleken een gehalte van 60Q/1000
fijn te hebben, wat ongeveer op 22 karaat zou duiden.
In overleg met de politie werden, nadat gebleken was,
dat de als monster achtegelaten plaatjes werkelijk
goud waren, de onderhandelingen over den koop van
de geheele partij voortgezet. Het resultaat was, dat
afgesproken werd, dat Donderdagmorgen de partij
goud zou worden bezorgd. Inderdaad verschenen om
half elf een Curagaoer en een Duitsch sprekende man,
welke laatste voorgaf stuurman te zijn op een hier
in de haven liggend Russisch schip. Hij vertelde, dat
het goud zich aan boord van dit schip bevond in een
verzegelde koffer en dat de kapitein weigerde het
goud af te geven, maar in elk geval zelf over de
zaak zou komen spreken.
De recherche verschijnt.
Al pratende vroegen de mannen de als monster ach
tergelaten vijf gouden plaatjes terug, wat voor de po
litie, die verdekt opgesteld de onderhandelingen volg
de, aanleiding was om te veronderstellen, dat de ver-
koopers argwaan begonnen te krijgen. Om nu te voor
komen, dat de twee mannen de vlucht zouden nemen,
ging men tot hun arrestatie over. Het bleek, dat men
naar het verbeterhuis werden gezonden en de vrouw
herinnerde zich niet ooit zoo'n mooi kind te hebben
gezien.
Toen zij zag, dat er tranen opwelden in de groote,
grijze oogen, zei de vrouw, bij wie alle menschelijke ge
voel nog niet gedoofd was, plotseling: „Wat heb je,
kind?"
„Ik... ik... heb een klein broertje en zuéje thuis ach
tergelaten, zij zijn pas zeven jaar en de jongen is ziek
en zij hebben niemand in de heele wereld, die naar ze
omkijkt. Wat moet er van hen worden?"
Er klonk zulk een diepe wanhoop uit haar woorden,
dat de andere meisjes het praten vergaten en stil voor
zich uitkeken.
„Zij zullen wel naar het armenhuis gestuurd worden,
maar maak je daar maar niet bezorgd over; het werk
huis is er niet half zoo slecht als men zegt en ze zijn
er heel goed voor kinderen", sprak de vrouw, met de
bedoeling het meisje te troosten.
Maar inplaats daarvan verkilden haar woorden Het
ty's hart nog meer. „Chick en Dumpeling ln het armen
huis! Wat zou haar moeder doen als zij dat had moeten
beleven?"
„O, moedertje, moedertje, vergeef mij", snikte zij
innerlijk en met een gevoel van schaamte en plichtver-
getenheld voegde zij er aan toe:
„Dat komt ervan, dat ik de belofte, die Ik je op je
sterfbed gaf, gebroken heb. Als ik met Max Reiss ge
trouwd was, zouden Chick en Dumpeling verzorgd zijn
geweest, zelfs ook wanneer mij dit ongeluk overkomen
was. Maar de stem der Liefde riep en aan haar moest ik
gehoor geven! Vergeef mij, moeder!"
Hetty waagde het niet eraan te denken, hoe haar
Jack haar in den steek gelaten had; zij voelde, dat het
dunne draadje gezond verstand, dat zij nog over had,
zou doorbreken wanneer zij zich daarin zou verdiepen.
Geen oogenblik twijfelde zij aan de woorden, die Lord
Perivale gesproken had, wat Jack's houding ten op
zichte van haar betrof.
Als Jack haar werkelijk terzijde had willen staan,
waaróm was hij dan niet op de rechtszitting verschenen
of waarom had hij dan niet iets van zich laten hooren?
Er scheen geen greintje licht door de donkere wol
ken, die zich boven Hetty Loring's leven samengepakt
hadden, tenminste zij merkte er niets van. Zij hoorde
het luide en ruwe gepraat der meisjes om haar heen.
dooh de beteekenis hunner woorden drong niet tot haar
door en absoluut uitgeput door alles wat zij de laatste
twee dagen had ondervonden, viel haar goudblond kopje
te doen had met den 46-jarigen Poolschen koopman
S. B., afkomstig uit Brussel, en met den West-Indiër
J. B. Op S. B. werden bij fouilleering in totaal 32
gouden plaatjes als de eerst vertoonde gevonden en
in beslag genomen.
Nog twee handlangers ingerekend.
Men verliet met het tweetal het pand en juist toen
men buiten kwam, zag men twee mannen, die daar
op verdachte wijze rondscharrelden en zich precies
gedroegen alsof zij op den uitkijk hadden gestaan
hoe de zaak binnen bij de firma zou afloopen.
Ook deze „heeren" werden ingerekend. Het waren
de 18-jarige Oosten rij ksche installateur J. G., wonen
de te Rotterdam en de 33-jarige Poolsche koopman
J. B., tijdelijk daar ter stede verblijf houdende.
De koiier.
Met de vier arrestanten kuierde men de Gedempte
Botersloot af en toen men op den hoek daarvan en
van den Pompenburgsingel was aangekomen, trok
het de aandacht der politiemannen, dat daar weer
twee mannen stonden, van wie er één een koffertje
droeg, dat verzegeld was en dat blijkbaar nogal
zwaar was!
Ook geknipt.
Ook deze twee werden medegenomen naar het
hoofdbureau van politie aan het Haagsche Veer. Zij
waren de 23-jarige reiziger J. J. K, een Hollander, die
in Crooswijk woont, en de 53-jarige Roemeensche
koopman O. S., wonende te Parijs.
Koper of goud.
Op het politiebureau werd de koffer geopend en
daarin vond men koperen plaatjes. Tezamen een ge
wicht van 20 kilogram. De bedoeling was natuurlijk
geweest, deze koperen plaatjes voor goud te verkoo-
pen en het misdrijf kon dus gequalificeerd worden
als poging tot oplichting.
Internationale bende.
Met de arrestatie der zes mannen had de recherche
een aantal internationale oplichters te pakken. De
achterover tegen den wand van het rijtuig en werd zij
door slaap overmand.
„Laat haar met rust" zei de vrouw tegen de andere
meisjes, nadat zij zich ervan overtuigd had, dat Hetty
niet flauw gevallen was.
Maar haar rust zou niet lang duren, want plotseling
klonk een heftig gekraak en werden de meisjes alle vier
van hun plaatsen geworpen; ze kwamen gillend, spar
telend en schreeuwend op den vloer terecht, terwijl de
twee paarden stijgerden alsof ze dol waren geworden.
„Help, help! In vredesnaam, laat ons er uit!" riep
het meisje dat van tevoren zoo lachend verklaard had.
dat zij hertogin was en ze duwde de andere meisjes op
zij en probeerde het portier te openen.
De vrouw, die in dienst stond vanhet Pentonville
Home, was ten volle bereid haar plicht tegenover deze
instelling te vervullen, maar zij dacht er in de verste
verte niet aan, haar leven er bij in te boeten. Met be
vende vingers opende zij het portier van het rijtuig en
de ontstelde meisjes rolden er als een verwarde kluwen
op en over elkaar uit.
Doordat zij achterover leunde, was Hetty niet met de
anderen op den grond geworpen.
Zij kwam het laatste uit het rijtuig en was even ge-
schelden van de anderen, die dadelijk omringd waren
door een groote menigte mannen en vrouwen, jongens
en meisjes, die ijlings toegeschoten waren, tuk op een
relletje.
Een auto was tegen het rijtuig aangereden en had de
paarden geraakt en het leek wel, alsof de chauffeur
ziek of dronken was. zoo versuft hing hij achter zijn
stuur, tot groote ergernis van den politieagent, die hem
ondervragen moest en geen woord uit hem kon krijgen.
Opeens voelde Hetty zich bij den arm grijpen en een
mannenstem fluisterde zachtjes: „Houd u kalm: dit hee
le zaakje is terwille van u op touw gezet; loop langzaam
en heel gewoon met mij mee naar de auto, die aan den
anderen kant van den weg staat"
De vreemde jongeman, bracht Hetty onmiddellijk
daarop naar den overkant, met zijn ellebogen den weg
voor haar banend door de dichte menigte en bijna on
der de oogen van de beambte van het Verbeterhuis, die
angstig naar haar pupillen zocht, hielp hij het verwon
derde meisje in een gesloten auto stappen, legde dood
kalm een plaid over haar beenen en in het volgend
oogenblik reed Hetty Loring in vliegende vaart in de
tegenovergestelde richting.
De groote wagen spoedde zich voort en Hetty leunde
in den versten hoek, tot nog toe niet in staat zich over
twee mannen, die op den uitkijk haddon gestaan,
werden ter beschikking van den Vreemdelingendienst
gesteld. De twee eerste aanbieders konden vertrek
ken', terwijl men den z.g. kapitein, den Pool S. B., en
den Roemeen O. S., in hechtenis hield. Reeds gerui-
men tijd schijnen de oplichters in ons land te heb
ben getracht verschillende goudsmeden op te lichten.
S. B. is betrokken geweest bij den grooten juweelen'
diefstal te Parijs, die in 1925 plaats vond en waarvoor i
hij vijf jaar gevangenisstraf kreeg.
De politie is van meening, dat zich nog meer op-
lichters, bij deze bende behoorende, in ons land be- 1
vinden, zoodat nog een uitgebreid onderzoek gaande j
is.
Als een bewijs van de geraffineerdheid van den op.
zet der oplichting kan dienen, dat de bedrijvers de
koperen, keurig nagemaakte plaatjes, den vorm had
den gegeven van de gouden plaatjes, welke voor tand-
artsen e.d. worden vervaardigd. Als lokmiddel wr.
ren echte plaatjes gebruikt
Noodzakelijk met het oog op de controle..
In de Wieringermeer zal 1400 HA. worde
geteeld.
Op de vragen van het Tweede Kamerlid, den he«
Braat, in verband met de uitsluiting van levering aaa
de tarwe-organisatie van landbouwers, die in 1933 meer
dan een derde deel van hun bouwland met tarwe be
talen, en betreffende de te dier zake genomen maatre
gelen voor de drooggelegde Zuiderzeegronden, heeft dl
minister van Economische Zaken en Arbeid geantwoord
dat het met het oog op de controle noodzakelijk is t«
zorgen dat op de boerderij niet meer dan de toegeetan»
oppervlakte met tarwe wordt bezaaid. Zou meer dan
een derde van het bouwland met tarwe mogen worden
bezaaid, dan zou moeten worden nagegaan het onder
scheid tusschen de tarwe, die op een derde en die welkt
meer verbouwd is, welke controle oncverkomenlijk»
moeilijkheden zou opleveren.
Begin September bleek, dat bij de landbouwers hei
voornemen bestond een veel grooter deel dan een derdi
van het oppervlak bouwland met tarwe te bezaaien, tl
technische overweging Is dit voor het bedrijf zeer ong*
wenscht. Gelet op de bepaling ln de Tarwewet, die een
meng- en maal percentage tot 25 toelaat, en ln verband
met de moeilijkheid om de overige tarwe tegen' behoor
lijken prijs te plaatsen, moet worden opgemerkt, dat het
niet aanleggen van de strenge banden tot gevolg zou
hebben een benadeeling van hen, die hun bedrijf in nor
male banen houden, door degenen die tot een veel U
grooten verbouw van tarwe op hun bedrijf overgaan.
Het is een nationaal belang, dat zooveel mogelijk het
bedrijf langs normalen weg wordt gedreven, terwijl
overdrijving van de tarweteelt bovendien een slecht»
arbeidsveröecling met zich zou brengen.
Volgens de nu aanhangige plannen zal in de droog-
gelegde Zuiderzee ongeveer 1400 H.A. tarwe worden
geteeld. Nog wordt overwogen welke maatregelen ten
aanzien van dit product zijn te nemen.
De minister vreest de gevolgen van oorlogen en mlt-
oogsten niet, gezien het feit, dat het binnen het raam
der gestelde beperking nog mogelijk zal zijn ongeveer
tweemaal zooveel tarwe te verbouwen als in ons land
normaal was. Een nog grootere uitzaai van tarwe zou
de technische noodzakelijkheid eener veel verdere be-
perking ln de toekomst met zich medebrengen en dan
zouden juist, omdat dan het vermogen van den bodem
om tarwe voort te brengen te veel was aangetast, zeer
betreurenswaardige gevolgen zich kunnen voordoen.
De minister is niet bereid de strenge bepalingen U
herroepen of te wyzlgen.
DOOR DEN ELECTRISCHEN STROOM GEDOOD.
Landbouwer met een defecte lichtlelding
in aanraking gekomen.
Vrijdagavond was de 49-jarige landbouwer A. de
Graaf de Haastrecht in den stal bezig de staart van
een koe met een.ijzerdraad op te binden.
Dit ijzerdraad 'is met de defecte lichtleiding ln aan
raking gekomen, waardoor de landbouwer den vollen
stroom door het lichaam kreeg.
De te hulp geroepen medicus kon niet anders dan
den dood constateeren. Het slachtoffer was ongehuwd.
NOG VUUR EN DE „P. C. HOOFT"!
Zondagmiddag werd de brandweer medegedeeld,
dat er weer vuurverschijnselen in de P. C. Hooft wer
den waargenomen. De „Jason" is er heen geweest en
heeft water moeten geven om in een kleine bunker
nog kolen te blusschen.
haar bevrijding te verheugen; zij was alleen vervtiK
van een namelooze angst en nieuwsgierigheid, wat t
met haar zou gaan gebeuren en waar men haar hee
bracht
Het groote, drukke spoorwegstation van Kings Crt
kwam in zicht; haastig liepen de menschen dooreet
ieder ging zijn eigen weg en Hetty dacht, wat zij «I
zouden zeggen, wanneer zij wisten dat zij, op weg ne#
een tuchthuis, gevlucht was.
Opeens viel haar in wat de jongeman haar had ver
teld toen hij haar vroeg met hem mee te gaan:
„Dit heele zaakje is terwille van u op touw gezet"
Dat waren zijn woorden en Hetty's hart sprong op van
vreugde, toen zij er aan dacht. Wie anders dan Jack
kon iets dergelijks voor haar gedaan hebben? Een zwak
ke glimlach speelde om haar lippen, toen die gedachte
bij haar opkwam en een gevoel van zalige veiligheid
omving haar als een beschermende mantel. Het licht
was door de wolken gebroken en liet haar alleen nog
een levendig gevoel van schaamte, dat zij ooit aan haai
jongen had kunnen twijfelen, ook al getuigde allea te
gen hem.
„Nu wordt alles natuurlijk zoo klaar als de dag! HU
deed alsof hij het met zijn vader eens was om tijd t«
winnen en mijn ontvluchting te kunnen voorbereiden.
Zoodra wij getrouwd zijn, is natuurlijk alles in orde."
Hetty troostte zichzelf met deze gedachte en weldn
had het heerlijke vooruitzicht haar lichamelijke ver
moeidiheid zoover overwonnen, dat zij rechtop durfd»
zitten en nu en dan eens uit het raampje kijken.
Tot nu toe wist zij nog, waar zij was. Ze hadden High
Gate bereikt en waren nu op den grooten Bathe RoaA
Ze reden met de allergrootste snelheid, die veroorloofd
was, en bleven met dezelfde vaart rijden tot ze niet al
leen Londen, maar twee voorsteden achter zich hadden
De wagen had een korten bocht genomen door een
smalle laan, waarin levendig het avondgezang der vo
gels weerklonk, toen Hetty de snelheid voelde minderen
en zij hoorde takken en bladeren kraken, terwijl de ge
heimzinnige chauffeur den wagen door een groote ope
ning in een haag een veld opreed.
Het volgende oogenblik versoheen het bruingebrande
vriendelijke gezicht van den chauffeur door het geopen
de portier.
„Wilt u er even uitkomen om een luohtje te happen,
juffie?" vroeg deze.
Wordt vervolgd.
