'SBiilim
miMiê
De klok op het portaal sloeg vier uur.
Voorzichtig ging Han overeind zitten, en
luisterde, of er ook geluid uit het groote sla
pende huis kwam. Maar alles bleef doodstil.
Nu of nooit! Heel stil liet Han zich het
bed uitglijden en sloop zoo zacht mogelijk
naar de deur, die zonder gerucht openging.
Even luisterde hij, of iemand hem soms ge
hoord had, toen stond hij op het portaal.
Oef! Wat was het hier donker en koud.
Was een geluk, dat hij zoo goed den weg
wist in het huis, zoodat hij precies den
bocht kon vinden, dien de gang maakte.
Als hij daar nu eens iemand tegenkwam!
Han's hart klopte verschrikkelijk. Nu
moest hij voorbij de kamer van zijn ouders.
Als hij nu maar een licht gehad had, het
was hier zoo afschuwelijk donker! En dan
die akelige klok in hem, die maar aldoor
klopte: tik-tak-tik-tak-tik
Bom! Zijn voet stootte tegen iets hards
en hoekigs. Hans opende zijn mond al, om
te gaan schreeuwen, maar herinnerde zich
opeens, wat het was. Er stond een kist onder
aan de trap naar zijn zusjes kamer. Daar
moest hij heen!
Hij had wel tien minuten noodig om de
kleine trap op te komen. De treden waren
klein en smal en kraakten verschrikkelijk.
Han's teenen deden pijn van 't stijfhouden,
en toen hij de bovenste treden bereikt had,
ging hij even zitten, om op adem te komen,
en zijn voeten warm te wrijven.
Noortjes deur was dicht. Natuurlijk! Han
dacht weer aan den vorigen avond.
Hij herinnerde zich de stem van zijn
moeder, toen ze gezegd had: „Geef dien beer
aan je zusje, Han".
En zijn vader had gezegd: „Kom, wees een
kerel, Han, en laat je zusje dat ding houden".
En ook zijn tante en zijn oudere broer
hadden hem geen gelijk gegeven.
Wees een kerel! Hoe kon je nou een kerel
zijn, als ze .zoo gemeen tegen je waren!
In ieder geval 't was zijn beer, en niet
die van Noortje, en hij zou hem nu terug,
gaan halen ook! Dan konden ze zien, dat hij
een man was! Als dat vervelende tik-tak nu
maar ophield!
Noortjes deur kraakte ook al. Stukje voor
stukje duwde Han haar open en gleed naar
binnen.
Gelukkig! De gordijnen waren tenminste
open, zoodat het niet zoo griezelig donker
was als op de gang. Hij kon zelfs zijn zusje
zien liggen, met den beer, zijn beer, in
haar armen geklemd.
Heel zacht kwam hij dichterbij. Wat lag ze
grappig, met haar mondje een beetje open,
en al die kleine krulletjes op haar kussen,
't Was toch wel een leuk kind, als je haar
zoo zag. Jammer, dat ze zoo gauw schreeuwde
altijd, maar 't was natuurlijk ook maar een
meisje!
Wat een eigenwijze, dikke vingertjes had
ze! En o joei. Han had bijna hardop ge
lachen moest je zien, hoe ze dien beer
vasthield! D'r wijsvinger in zijn oog en haar
duim in zijn oor! Wat een dot!
Toen herinnerde hij zich opeens, waarvoor
hij gekomen was.
Zie je daar had je 't nou al! Inplaats
dat hij nu als een vent zijn beer terug
haalde, en weer naar zijn kamer ging, stond
hij al net zoo over zijn zusje te praten, als
zijn moeder en tantes het altijd deden. Dot
en schat! En hij had die woorden altijd juist
zoo idioot gevonden!
„Vooruit jö, pak je beer, en maak, dat
je wegkomt", dacht hij.
Langzaam strekte hij zijn hand uit,
goed oplettend, of 2ljn zusje soms wakker
werd, en toen bedacht hij plotseling, hoe ze
weer, zooals Han het altijd noemde,
gordijntjes voor haar oogen zou krijgen, als
ze ging huilen.
Met een kleur trok hij zijn hand terug.
Wat kon hem dien beer ook eigenlijk sche
len! Hij zou niet kinderachtig zijn en haar
dat ding laten houden! 'n Heldendaad was
't feitelijk niet eens, iets af te nemen van
zoo'n klein wicht, en dan, terwijl ze sliep!
Als een jongen van je eigen leeftijd nu iets
van je afnam!
Voorzichtig begon hij den terugtocht.
Tien minuten later kroop Han zonder beer
onder de dekens, en voelde zich koud, bib
berig maareen kerel!
RUP.
Beroemde postzegelverzamelingen.
Velen van ons bezitten zelf een postzegel
verzameling en op de geheele wereld bestaan
er ontelbare. De meesten daarvan komen echter
nog boven het middelmatige, wat betreft gehalte
en waarde, uit. want postzegels verzamelen
is een liefhebberij, die tijd en geld kost. Alleen
de rijkelijk met aardsche goederen gezegenden.
die dan ook meestal veel tijd hebben, weten ver
zamelingen bijeen te krijgen, die boven dit mid
delmatige uitkomen. Zoo ontstaan cultuurhisto
rische verzamelingen van groote waarde.
De Staat beschouwde het reeds lang als een
plicht verzamelingen aan te leggen, die het
ontstaan en den opbloei van de nijverheid en de
industrie aantoonden. Doch om alle bijzonder
heden, die de cultuurgeschiedenis van een land
vormen, te verzamelen, is een taak, die zelfs de
Staat te'-machtig wordt. Zoo gaat het o.a. met
de postzegels die door deze staat worden uitge
geven Zij worden, hoewel zij in zekeren zin
het teeke der waardigheid van een Staat vor
men, overgelaten aan het initiatief van den
particulier.
Een buitengewoon beroemde postzegelverzame
ling bezit koning George V van Engeland. Een
speciaal daarvoor ingericht vertrek, de „Stamp-
room" (stamp postzegel; room kamer),
vlag naast het studeervertrek van den koning
gelegen, bevat deze kostbaarheden. De verzame
ling bevat alleen de zegels van het Britsche Rijk
doch natuurlijk in de grootst mogelijke sorteering
en van zeer ouden datum. Buitengewoon zeld
zame exemplaren zijn bij bladen tegelijk aan
wezig. De meest beroemde postzegels zijn de
beide Mauritius-zegels, met de beeltenis van
koningin Victoria uit het jaar 1847. De 1-penny
zegel, roodachtig-geel op een enveloppe, is jaren
geleden door den koning voor 700 (8400 gulden)
gekocht. De 2-pence blauw, die nog zeldzamer
is heeft destijds, bij haar ontdekking, de aan
dacht van alle verzamelaars getrokken. Ver
scheidene jaren voor het uitbreken van den
oorlog werd zij door den koning voor 1400 pond
Sterling gekocht (16.800 gulden), de hoogste
prijs, die men voor den oorlog ooit voor een
postzegel betaalde. Tegenwoordig zijn deze beide
zegels het vier- of vijfvoudige van den kostprijs
waard, wanneer er tenminste voor zulke stukken
ook reeds geen marktprijs is vastgesteld. Zoo be
vat de verzameling buitengewoon zeldzame mis
drukken der eerste Mauritiusuitgave; de eerste
zegels der Antillen-eilanden Newis kam men er
in geheele bladen in aantreffen, hoewel zij in de
meest beroemde verzamelingen ontbreken. Voor
al Australië is buitengewoon goed compleet. De
koning behoedt de verzameling als zijn oogappel
en zij is behalve voor zijn naaste omgeving voor
niemand toegankelijk. De sleutel van de stamp-
room" draagt de koning steeds persoonlijk bij
zich.
Is het voor een gekroond hoofd betrekkelijk
nog gemakkelijk zich in het bezit te stellen van
de binnen de grenzen van zijn Rijk uitgegeven
postzegels des te verbazingwekkender is het,
welke philatelistische schatten sommige rijke
particulieren hebben weten te verzamelen. In
Londen bestaat er nog een tweede verzameling,
die zelfs de verzameling van den koning in om
vang overtreft. Het is de verzameling van den
kunsthandelaar Duveen, die een gewichtige rol
speelt op de internationale markt. Zijn arbeids
veld is de geheele wereld De postzegels van de
Vereenigde Staten, en dat zijn er heel wat. zijn
volkomen compleet en daaronder zijn zeldzaam
heden, die aan alle andere verzamelaars onbe
kend zijn. Het glanspunt van deze verzameling
is de 2-cents rosé zegel van Britsch-Guyana,
waarvan een paar op een enveloppe aanwezig is.
En om in Europa te blijven van de be
roemde dubbele zegel van Genève bezit Duveen
een half blad.
Over deze beroemde particuliere verzamelingen
zou nog veel te zeggen vallen. Een verzameling,
die een apart karakter heeft, is die van den
Engelsche verzamelaar Worthington. evenals die
van Lord Crawford, die wel de meest uitgebreide
verzameling van de zegels der Vereenigde Staten
bezit, die men zich maar zou kunnen bedenken.
Op het oogenblik wordt te Londen de bekende
Nederlandsche verzameling ,.Manus" geveild, die
geweldige sommen opbrengt.
Doch de grootste en meest gewichtige van alle
postzegelverzamelingen omvangrijker en
waardevoller dan alle hierboven genoemde, was
wel de bekende Ferrari-verzameling. Dat wij
deze verzameling het laatst noemen, is niet er
aan te wijten, dat zy niet belangrijk genoeg is,
doch omdat zy niet meer bestaatDe vrede
van Versailles heeft haar verdeeld. Zij werd in
Parijs bij opbod verkocht, teneinde geld te ver
krijgen voor de Commissf® van Herstel van de
door den wereldoorlog aangerichte schade
Ferrari, die met zijn Italiaanschen naam Her
tog van Galliera heette, was een Italftan. die
met het Oosterijksche keizerhuls zeer goed be
vriend was. Keizer Franz Joseph had hem zijn
paleis in de Rue de Varennes te Parijs ten ge
schenke gegeven en daar woonde hy en be
steedde ,de laatste jaren van zijn leven uitslui
tend aan het completeeren en catalogiseeren
van zijn verzameling. Op zoek naar postzegels
doorkruiste hij geheel Europa en bracht steeds
van elke reis de zeldzaamste exemplaren mee
naar Parijs.
De zeldzame exemplaren had hij steeds in
meer dan één stuk voorhanden. De beroemde
ronde zegels van Britsch-Guyana uit het jaar
1850 met de ingeteekende handteekening van den
postmeester waren in meerdere exemplaren in
de Ferrari-verzameling aanwezig, de 2-cents rose
zegel eveneens. Van de aanwezigheid van deze
zegels wist men tot op het oogenblik van de
openbare verkooping nie& af. daar de hertog
zijn verzameling nooit aan anderen liet zien. De
1-cent karmijnrood van Britsch-Guyana vap
1856, die in geen enkele verzameling aanwezig
is. was ook in de Ferrari-verzameling te vinden.
Door deze zegel, die tot nog toe alleen staat,
waarvan dus geen andere exemplaren bekend
zijn, is deze verzameling de eenige complete ge
worden ter wereld. De beroemde Mauritius-zegel
was eveneens in verschillende exemplaren aan
wezig. Van de postmeesterzegels waren er exem
plaren bij, die in geèn enkelen catalogus voor
kwamen.
Deze verzameling zonder weerga liet de hertog
bij zijn sterven na aan het Rijkspostmuseum te
Berlijn. Het uitbreken van den oorlog heeft
echter een spaak in het wiel gestoken de ver
zameling kwam nooit in Duitsch bezit. Aan de
veilingstafel van het hotel Drouot werden de
kostbaarheden stuk voor stuk geveild.
Snelspreekoefening.
Zeg de volgende woorden of zinnen tien
maal achtereen vlug op:
1. Korte kleeren kleeden kleine kleuters
keurig!
2. Sissende slangen schoten snel vooruit.
3. De Kortboezer postkoetsier poetst de
Kortboezer postkoets goed.
4. Zes Saksische schoenmakers sneden
slechte schoenen.
(Nadruk verboden).
GESLACHTSBEPALING.
Onderwijzer: „Wat is het geslacht van
straat?"
Karei: „Vrouwelijk, meester".
Onderwijzer: „En het geslacht van paal?"
Karei: „Mannelijk, meester".
Onderwijzer: „Uitstekend. Maar kun je
me nu ook vertellen, waarom die woorden
vrouwelijk en mannelijk zijn?"
Karei: „Natuurlijk, meester! Je spreekt
toch altijd van zij-straat en hei-oaal!"
WIJ BOUWEN EEN „BILJARD'1
Handigheid is al!es
Vooruit nu Jongens De avonden zijn nu
al lang genoeg en daarom is het zaak die
avonden eens te besteden agn wat nuttige
knutselwerkjes.
Nu zal je natuurlijk zeggen „ja, maar
een biljard is geen nuttig knutselwerkje",
maar dan vergis je je. want het is maar wat
vervelend, als je vrienden op bezoek hebt,
dus als je „gastheer" bent, en je weet niet
meer wat je met hen moet beginnen Het
is daarom zeer nuttig alvast te zorgen,
dat je de lange winteravonden gezellig
kunt doorkomen en daarvoor is ons biljard
een der mooiste dingen
Wij nemen eerst een zoo glad mogelijke
plank. Daartoe moeten wij ons spaarvgr-
kentje slachten, of als vader medelijden
f/rit
heeft met het arme diertje zal hij wel
eens in de portemonnaie grijpen en ons
een renteloos bouwvoorschot geven. Vuren
hout is heel goed bruikbaar Maar de plank
moet aan de binnenzijde goed geschaafd
zijn Het grondvlak van ons biljard moet
een grootte hebben van 45 bij 80 centimeter!
Een kleine afwijking doet er niets toe. Aan
beide zijden van de grondplank maken wij
een opstaand lijstje van 2 cM hoogte. De
gebogen lijn, waarlangs de, door middel van
een biljardqueue afgestooten, kogel moet
rollen, om dan waarbij de handigheid
van den speler 'n groote factor beteekent
in een der met een getal aangeduide ruimten
te komen, vervaardigen wij van een elastisch
stukje hout. dat wij overeenkomstig de tee-
kening gebogen en daarna in het groote
raam hebben vastgespijkerd. Vergeet niet
het hout in de eerste plaats te
voordat het gespijkerd wordt. De eind!
en andere schotten zijn, zooals uit
kening, (Zie afb. 3), trouwens blijkt,
hoog als de lijst om het geheel. De
den van de eindveiden zijn 9 c.M.
volkomen juist is, als men bedenkt,
inloop heel nauw moet zijn, iets wij<
de dikte van de bal. De op de pis
vestigde halve cirkels zijn randjes
blikken busjes, of de uitgesneden
van jampot-deksels. Ook kunnen
stoom gebogen reepjes dun hout
gebruiken. Om de zaak niet al te gei
lijk te maken, slaan wij hier en daar. vo^
de teekening een rij kleine spijkertjes
die de bal van het groote doel met
hooge cijfer moeten afleiden: om de spij
op de juiste hoogte te krijgen, leggei
er een houtblokje naast (afb. 3) en i
de koppen precies tot de bovenkant vas
blokje omlaag.
Kunnen wij koperspijkertjes met gi
koppen nemen, dan ziet het er nog aai;
uit Geef nu de buitenkant van ons b.
een verfje of beits het, dan kan het
beginnen. Je kunt het spel alleen of
een aantal vrienden spelen. Oefen er dikt
meehoe meer je het doet. hoe 0
ter je handigheid erin wordt. Je kunt led
stoot laten tellen, je kunt een serie stoe:
laten tellen, en je kunt b. v.spelen tol
een het eerste 1000 of meer heeft bert
Wat vinden jullie prettiger, het bouwen
het biljard of het spel zèif
EEN PAAR KNUTSELWERKJES.
November- en Decembermaanden zijn
de knutselmaanden bij uitnemendheid. In
December vallen Sint Nicolaas en Kerst
mis en dan wil je toch wel graag eens
'n geschenk geven, dat je zelf hebt ge
maakt. Eigengemaakte geschenken wor
den altijd erg graag ontvangen. En
je behoeft er je spaarpot niet zoo diep
voor aan te sprekenl
Knappe figuurzagers en timmerlieden
voor! Ook de minder knappen behoeven
zich niet te laten afschrikken, want zóó
moeilijk wordt het ook weer niet. Wij
gaan een leuken stoel voor kleine zus of
broer maken, een stoel, die den vorm
van een olifant heeft. Daar zal zij of hij
best mee in zijn schik zijn.
Je moet niet al te dun hout gebruiken,
want bij dunne plankjes kon het wel ceni
gebeuren, dat je broertje of zusje dott
den stoel zou zakken, en dit is toch ni
de bedoeling. De maat wordt bereken
naar een bestaand stoeltje. Het hee
geen zin hier bepaalde maten aan
geven, want een kind van vijf jaar heeft
natuurlijk een grooteren stoel noodig da!
een van drie of t wee jaar. De teek en
geeft duidelijk aan. hoe de olifantss
moet gemaakt worden.
Iets moeilijker en ingewikkelder is
poezenwagen, die er onder afgebei"
staat. De figuurzaag zal hier verschil*
lende malen aan te pas moeten]
komen Het zwarte balletje op
teekening is een stukje lood. Hecj
lichaam van de kal wordt met een
grooten spijker tusschen de beide
zijden bevestigd. Als je met het
wagentje rijdt. gaat de kop op en
neer. Zorgen voor een goed even*
wicht!
Tenslotte geven we een afbeel
ding van een schommelstccltj#
in den vorm van een kat. De steu
nen voor de zitting worden tus
schen de pooten aangebrachc. De
pooten moeten worden uitgezaagd.,
Het kattenlichaam links dient1
voor den achterkant.
Het nateekenen van de beesten'
gaat vrij po je-mdig. indien i®
op hef hor _,t eerst vi'ei Kantjes trefc
Als alle.f^'" netjps gezaagd en
timmer^ J is> dan zal een kleurijf
beschildering het geheel opvroo
li;kerbiji> AJS je ero?ns geen weg nic'
We<vhq'c' vac^er l*2 zeker lcrz;jnt
wil jen stann. Veel pleizierigc uu$
tje ,s ermede, hoor!
C-zz
