Liefde de Sterkste.
NIEUWJAARSGROETEN
a 50 cent.
Raad Zijpe.
Brieven over
Engeland. -
XO December 1932.
AANGEZIEN het mijn bedoeling was In mijn
vorigen brief te schrijven over de sigaar, en ik
er juist in slaagde, aan het eind van mijn
epistel, aan dit geurige onderwerp toe te komen,
xonder evenwel gelegenheid te hebben er ook maar een
enkel woord aan te wijden, voel ik me zedelijk ver
plicht het deze maal in ernst te doen, en me niet weer
te wagen aan een inleiding. Ik val dus ditmaal met de
deur in huis.
Elke Hollander, die naar Engeland gaat, voorop
gesteld dat hij een rooker is, kan allerlei dingen ver
geten, zijn tandenborstel, of zijn paspoort, maar zondet
«enigen twijfel heeft hij een aangebroken kistje van
vijftig bij zijn bagage. Dat is het kistje, dat hij met een
hoogst onschuldig gezicht aan de douanen laat zien.
Naar alle waarschijnlijk heeft hij nog wel cenige losse
jookertjes bij ongeluk in verschillende jaszakken zitten.
Geef den man eens ongeijk. Hij is gewend aan zijn
figaartje, en, als hij geen halve millionnair is, zal bij
In Engeland zijn gewoonte af moeten leeren. De mees
ten van ons hebben een ingewortelden hekel aan het
afleeren van gewoonten. Maar, sigaren van vijftig,
zestig cent, ik weet het bij ondervinding, zijn een
krachtig hulpmiddel om dat afleeren tamelijk gemak
kelijk te maken.
Natuurlijk worden er ook in Engeland sigaren ge
rookt, al zie je het nooit op straat. We hoeven maar
een blad als Punch in te zien en we merken aan de
advertenties, dat ook bij onze overburen clgaret en
pijp niet de alleenheerschappij uitoefenen. Maar, die
prijzen
Hier, in het laatste nummer van Punch, zie ik een
advertentie, waarin vier soorten van sigaren worden
aangeboden. De goedkoopste daarvan heeft werkelijk
een heel bescheiden prijs voor Engeland: zes en dertig
cent. Maar 't is nog meer een jong sigaartje, 't Zou
nog heel wat moeten groeien, voor het volwassen was.
Zijn groote broer kost 69 cent.
De tweede advertentie deelt mee. dat sigaren gele
verd worden in alle vormen en afmetingen, in kistjes
van 25, 50 en 100. Dat is erg prettig, maar prijzen
worden niet vermeld. De advertentie eindigt met de
woorden: Zij vormen een royaal geschenk. Hm!
Advertentie nummer drie vertoont sigaren van 72
cent. En het formaat er van is ver onder dat van een
normale Hollandsche sigaar.
Nee, dan is de afmeting van het rookmateriaal in
de vierde en laatste advertentie boter. Een uitstekend
Kerstcadeau, staat er bij, en tevens voor eigen genoegen.
Uiterst billijke prijs! Feitelijk sigaren van één gulden
vijftig, die hier worden aangeboden voor 90 cent. Dat
is toch werkelijk te geef!
Ik heb nooit sigaren gekocht in Engeland. Éénmaal
heb Ik er tien cadeau gekregen, als Kerstgeschenk. En
enkele malen zijn me, bij bezoeken, sigaren gepresen
teerd. Doch niet meer dan vijf keer in vijf jaren.
Toen werd me er telkens de prijs bijgezegd, wat
eenigszlns vreemd aandeed, 't Gaf een gevoel, alsof Je
moest zeggen: ,,'t Hoeft niet."
Van die Kerstsigaren heb lk indertijd weinig plel-
zier gehad. Het is waar, dat ik ze met groot genoegen
ontving. In maanden had ik geen sigaar onder de
©ogen gehad, tenzij stevig beschermd door het glas
van een winkelruit. Nu had ik er tien In handen, waar
mee ik kon doen, wat ik wilde.
Ik herinner me als den dag van gister, dat ik besloot
een op te steken op Eersten Kerstdag, 'b Avonds,
de Kerstboom was aangestoken, om de feestelijk
heid nog te verhoogen. Maar toen de avond was aan-
gairoken, toen de lichtjes brandden, en alles goed en
feestelijk was, toen, ja toen vond lk het zonde op zoo'n,
toch al heerlijk oogenbllk, een van die dure sigaren
op te steken. Daarmee kon ik toch veel beter wachten
tot een tijdstip, waarop een beetje troost lang niet
misplaatst zou zijn.
Ik vond dat toen een zeer verstandig besluit van
mezelf. Dat het bijzonder onverstandig was, heb lk pas
later bemerkt.
Als de Eerste Kerstdag te feestelijk was, om een
sigaar op te steken, was dé Tweede dat natuurlijk ook,
hoewel dan misschien in eenigszins mindere mate. In
derdaad zei mijn gezond verstand me, dat de ge-
heele Kerstvacantie moest worden uitgeschakeld. Daar
na zouden er dagen komen, zoo van die dagen, waarop
je met natte voeten thuis komt, omdat het sneeuw
water, in zijn soort, van betere kwaliteit was dan het
leer van je schoenen, en de haard meer ambitie heeft
in rooken dan in branden, dagen, waarop je werkelijk
grondig tot het inzicht komt, dat het leven hard is, en
je zou naar de kast gaan, het kistje openen met de tien
sigaren, enrooken. Je zou de sneeuw, de straten
FEUILLETON.
Naar het Engelsch van
Mrs. Patrick MacGill.
21
Toen Max Reiss een week later van de directie van
het hotel het verzoek kreeg ergens anders een logies
te zoeken, indien hij moeilijkheden wilde vermijden,
kwam het onmiddellijk bij hem op, dat Hetty misschien
over zijn aanwezigheid gesproken had met dokter Re-
nan. die een grooten invloed in het plaatsje had en die
Hetty dikwijls kwam opzoeken, meestal met haar klei
ne zusje.
Het was toevallig haar taak hem te bedienen voor
den laatsten maaltijd, dien hij in het hotel gebruikte.
„Jij hebt mij verraden en gezorgd, dat ik hier uitge
gooid werd Juist nu ik hier goed op mijn gemak ben;
maar je bent nog niet van mij af! Denk maar niet. dat
wij het laatste woord met elkaar gesproken hebben!"
snauwde hij haar toe, toen zij hem zijn laatste kopje
koffie serveerde.
Aliekruiken en thee.
De jongeman met de vermoeide oogen en het slanke,
goed gebouwde figuur stak zijn huissleutel in het slot
van de kleine woning in de diohtbewoonde Walthams-
town-Street en aarzelde een oogenblik eer hij naar
binnen ging.
Het was een zachte Juni-avond en de blauwe oogen,
die rustig en kalm, maar met een oneindig bedroefden
blik de wereld inkeken, vestigden zich op de vele jonge
en frissche knapen en meisjes die gearmd door de
straat wandelden en blijkbaar voor niets anders oog en
oor hadden dan voor elkander en hun jonge liefde.
Jack Vale. zooals hij zich nu noemde denkende, dat
de weglating der twee eerste lettergrepen van zijn fa
milienaam voldoende was om hem niet te doen herken-
nen ging het donkere gangetje van het huis binnen
en werd verwelkomd door de doordringende lucht van
bokking, die voor zijn maaltijd gebakken werd; dat
was een der weinige dingen van zijn nieuwe leven,
waaraan hij zich maar met geen mogelijkheid kon
wennen.
S,Heb je wat gevonden, jongen?"
Het was een vermoeide, kleine vrouw in een katoenen
japon, die hem deze vraag stelde.
Jack smeet zijn pet op de houten bank, die in het
kleine huidje een dubbelen dienst verrichtte; 's nacnts
en je natte voeten vergeten, en je zou den haard eens
laten zien, wat goed rooken nu eigenlijk was. Engel-
sche haarden meenen, dat dat bestaat In het in zoo
kort mogelijken tijd vullen van het heele vertrek met
een zoo dik mogelijken rook. Zij zijn daar meesters in.
Fijne, blauwe kringetjes langzaam en peinzend de
lucht In zenden, nee, dat behoort niet tot de ambities
van een Engelschen haard.
Maar 't is vreemd, haast ongeloofdijk. Wanneer je
voor de kast stond, en het kistje, het zoo bescheiden
kistje voor den dag haalde, dan was er plotseling een
stem in je binnenste, die je duidelijk zei, dat dit nu
toch werkelijk geen oogenbllk was, om een van die
dure sigaren in rook te laten opgaan. Het oogenblik
was daarvoor te pessimistisch. Je moest een zekere
gulden middenmaat weten uit te vinden, een soort van
neutralen toestand, waarin de sigaar precies op zijn
(of haar) plaats zou zijn.
Wat heeft het een moeite gekost, dien tijd te vinden
voor de eerste van mijn tien sigaren. Op zekeren Zon
dagmorgen ben ik er ten slotte toe overgegaan
De andere negen hebben me weinig hoofdbreken
gekost. Die heeft de vuilnisman opgerookt. Tenminste,
lk vermoed, dat hij er één van heeft geprobeerd. De
andere acht zal hij wel aan zijn zwager hebben gege
ven. En die zwager
Ja, wat er nu eigenlijk met die sigaren was, weet ik
zelf niet Het zal in 1915 geweest zijn, dat ik ze cadeau
kreeg, en in 1915 waren er nog meer dingen dan
sigaren, waar je mee bedrogen kon worden. Ik her
inner me, dat ik vlak voor die zelfde Kerstmis, op de
Vrijdagmiddagmarkt in Islington, twaalf bananen
kocht, die na geduldig wachten van zes tot tien weken
uitstekend geschikt waren om er een spijker mee in een
muur te slaan, maar ook nergens anders voor. En lu
cifers, een heel pak. die niet aan wilden strijken, maar
niet eens wilden branden, toen we ze ten slotte in arren
moede ln den haard wierpen. Ik geloof nog steeds, dat
de bananen van papier maché en de lucifers van asbest
waren.
Maar die sigaren! Ik geloof toch niet, dat het llsch-
dodden waren. Die had ik al eens gerookt als Jongen,
en die smaakten beter.
Die oorlogsjaren! Wat hebben we er veel in geleerd.
Waar smaakten toch eigenlijk de chocolareepen naar,
die je voor twaalf centen en dan nog alleen maar op
een bon. kon koopen? We waren er toch maar heel
tevreden mee. En zoo had ik me in de oorlogsjaren ln
Engeland tevreden te stellen met de vroeger nooit ge
rookte clgaretten. Laat ik er meteen maar bijzeggen:
de ook na dien tijd zelden of nooit meer gerookte clga
retten.
Ik begon met één soort in huis te nemen; Virginl-
sche. Toen ik ze aan mijn eersten bezoeker presenteer
de, bedankte hij, en zei, dat hij alleen maar Russische
clgaretten rookte.
Ik nam er Russische bij. Mijn volgende bezoeker
rookte niets dan Turksche. Ik kocht Turksche, en
vroeg, hoeveel soorten er eigenlijk waren. Nog één
meer, werd me gezegd: Engelsche. Ik sloeg ook Bn-
gelsche ln.
Maar mijn volgende bezoeker rookte alleen de clga
retten, die hij voor zich zelf rolde. Ik heb toen de
Russen, Vlrginlanen, Engelschen en Turken zelf maar
opgerookt. En waardeer er mijn sigaar des te beter
door.
aan Begunstigers, Familie, Vrienden,
worden wederom ln de Schager
Courant van Oudejaarsdag geplaatst
Opgaven s.v.pl. spoedig aan ons bureau
ol aan H.H. Kantoorhouders en Boek.
handelaars. De Uitgevers.
De raad dezer gemeente Icwam in openbare vergade
ring bijeen op Dinsdag 13 dezer, des voormiddags om
10 uur.
Voorzitter de Edel Ach tb. heer Jb. de Moor; Secreta
ris de heer de Boer.
Afwezig met kennisgeving de heer J. v. d. Oord.
Na opening worden de notulen der laatstgehouden ver
gadering zonder op- of aanmerkingen vastgesteld.
Mededelingen en ingekomen stukken.
De ln vorige vergadering vastgestelde verordening op
de Winkelsluitingswet verkreeg de goedkeuring bij Kon.
Besluit
Door Ged. Staten werd vrijstelling verleend van de
verplichting tot het geven van onderwijs in lichamelijke
oefening voor de scholen te Burgerbrug, St Maartens
brug en 't Zand.
Mej. A. M. J. A. van Schalk nam hare benoeming tot
onderwijzeres aan.
Ingekomen was de begrooting van den keuringsdienst
voor waren voor 1933. Uit de begrooting blijkt dat de
bijdrage der gemeente Is gesteld op 14.99 cent (vorig
Jaar 15.55 et)
Ingekomen Is voorts een verzoek van de N.V. Bataaf-
sche Import Mij. om toestemming tot plaatsing van een
benzinepomp-installatie in/op gemeentegrond, en wel te
Petten, voor 't perceel Timmerman. B. en W. stellen
voor de vergunning tot wederopzeggings toe te verlee-
nen tegen een jaarlijksche vergoeding van f 10.
Aldus wordt besloten.
diende zij voor bed en overdag nam zij de plaats in van
minstens drie stoelen.
„Neen, mevrouw Kent; alleen heb ik de toezegging
voor een paar dagen taxi-chauffeeren de volgende
week", antwoordde Jack lusteloos, terwijl hij het bord
met boterhammen eerst aan zijn hospita reikte alvorens
ziohzelf te bedienen.
Jack had gaten in zijn schoenzolen geloopen om te
trachten een baantje te vinden, dat binnen zijn capa
citeiten viel.
Zijn vrienden ontweek hij stelselmatig; hij had nog
geen ervaring in tegenspoed, maar hij was slim genoeg
otï) te begrijpen hoever vriendschap zou gaan, wanneer
men daadwerkelijk hulp noodlg had.
Het was makkelijk genoeg om te zeggen: „In het
ergste geval ga ik als havenwerker de schepen helpen
inladen of kolen scheppen", maar toen hij dit laatste
redmiddel nader ging onderzoeken, bemerkte hij dat de
haven voor de helft met werkloozen gevuld was en dat
er voor iedere leege kolenwagen minstens vijf gerouti
neerde chauffeurs beschikbaar waren.
Voor het eerst in zijn zorgeloos weeldeleven onder
vond the Honorable Jack Perivale. wat het beteekende
hongerig en alleen op de wereld te zijn, tenminste in
zooverre het het gezelschap van zijn eigen klasse betrof.
Het huis waar bet hem gelukt was een goedkoope
kamer te krijgen behoorde aan mevrouw Kent. een we
duwe met twee kinderen, een jongetje van zes en een
meisje van achttien, een aardig vroolijk kind, dat met
veel plezier werkte in een flesschenfabriek In de buurt
Het huis had een klein voorplaatsje; plotseling weer
klonk een vroolijk fluitje en In het volgende oogenblik
deed zich een heldere meisjesstem in de gang hooren.
Lizzie was thuis gekomen.
..Hallo, ouwe jongen!" luidde haar begroeting. die
door Jaok werd eantwoord met een lach. die zijn witte
tanden deed blinken.
„Hallo Mam! Kijk eens wat lk heb meegebracht", en
zonder vorm van proces duwde Lizzie de overgebleven
sneden brood met margarine van de sohaal en schudde
er uit een bruin papieren zak ongeveer een pond alie-
kruiken op.
Lizzie was een vroolijk, vriendelijk kind met een be-
tooverend frisohe gelaatskleur, een massa donkerbruine
krullen, een klein brutaal wipneusje, en laohende blau
we oogen. Voor haar bestonden geen aangeleerde maat
schappelijke kunstgrepen wanneer iemand of iets haar
beviel, geneerde zij zich niet daar openlijk voor uit te
komen en het toeval wilde dat zij onmiddellijk een
warme genegenheid had opgevat voor haar moeders
jongen kostganger.
„Kinderen ik heb het te pakken", bekende Lizzie ver
trouwelijk onder het werk tot haar kameraadjes op de j
fabriek, „hij zegt niet veel en gaat erop uit zonder dat
hij de heele vorige week een dag werk heeft kunnen
vinden, maar dat zou me niets kunnen schelen ais ik
het zaakje maar aan den gang kon krijgen... jullie be
grijpen wel wat ik bedoel."
Jaok zag zeer bleek dien avond, en daar was alle
Daarop volgt een mededeellng inzake steunregeling
van bouwvakarbeiders. B. en W. stellen voor een rege
ling te treffen als voor landarbeiders in toepassing is.
Allen zijn hier voor.
Ingekomen Is een verzoek van fam. van der Wal te
Oudeeluls ooi tegemoetkoming in de kosten van vervoer
naar en van hun werk ln den Wieringermeerpolder.
Overeenkomstig het voorstel van B. en W. wordt op
dit verzoek afwijzend beschikt.
Geen tweede afdeellng van het Nat. Crisis-
Comité.
Den raad gewerd een adres van den Zijper Bestuur
de rsbond inzake oprichting van een afdeeling van het
Nat Crisis-Comité.
Voorzitter deelt mede, dat te Zljpe reeds een erkende
afdeellng bestaat, zoodat dit adres voor kennisgeving
kan worden aangenomen.
De heer Blom zegt toch veel te gevoelen voor oprich
ting van een afdeeling. Als de gemeente dan f 500 sub
sidie verleent, past het N.C.C. ook een gelijk bedrag bij.
Voorzitter merkt dan op. dat dit finantieele gedeelte
bulten 't adrespunt oprichting van een afdeeling
omgaat Er is een erkende afdeeling. dus er behoeft
geen afdeellng meer te worden opgericht. Wat betreft
't finantieele gedeelte, daarover kan tz.t een besluit
worden genomen. Dit staat los van 't ingezonden adres.
De heer Bruin meent te moeten opmerken, dat al
eerder tegen 't beschikbaarstellen van f 500 ls geageerd,
omdat de gemeentekas zulks niet toelaat. Nu komt de
heer Blom weer daarop terug. Daarover verwondert
spr. zich wel.
Voorzitter wijst er nogmaals op, dat dit alles gaat bul
ten de besprekingen om.
De heer Nannls wijst er op, dat 't hier gaat om f 500
reden voor, want om het weinige wat hij bezat zooveel
mogelijk te rekken, nam hij maar twee maaltijden per
dag, het ontbijt en de avondmaaltijd die bij zijn pen
sion Inbegrepen waren.
„Een paar aliekruiken. mijnheer Vale? Hier is een
speld", vroeg de vriendelijke Lizzie, terwijl zij er een uit
de blouse van haar blauw serge werkjaponnetje nam.
„Neen, dank U wel. juffrouw Kent" antwoordde Jaok
met een ernstig gezicht, doch inwendig lachend. Een
sterk ontwikkeld gevoel voor humor was een van Jacks
meest karakteristieke eigenschappen en in zijn herin
nering was hem plotseling het beeld van zijn vader
versohenen, gezeten in een der vorstelijke eetzalen van
zijn paleis, omringd door zijn talrijke bedienden, die
hem de meest uitgezochte spijzen serveerden op zilve
ren schalen. Hij was benieuwd wat hij zou zeggen, hoe
hij zou kijken wanneer een fabrieksmeisje uit het East
End plotseling een dozijn aliekruiken voor hem neer
zou zetten en hem een speld uit haar japon zou aanbie
den om ze mee te eten.
„Och, hou toch op en noem mij Lizzie, mijnheer Vale.
dat doet iedereen", zei het meisje met een lieftallig
glimlachje, terwijl zijzelf de speld gebruikte om er de
alikruiken mee uit te halen, en ze in Jacks mond te
stoppen op een manier, die iedere tegenstand nutteloos
maakte.
Het was onmogelijk lang weerstand te bieden aan
Lizzi's zonnige vroolijkheiddat kon niemand.
Jack voelde er zich door aangetrokken en voor de
tweede maal sedert haar thuiskomst glimlachte hij, ter
wijl hij antwoordde: „Wel. als ik jou Lizzie moet noe
men, kun je mij moeilijk „mijnheeren", ik heet Jaok
Jack Vale maar dat weet je al wel. nietwaar?" ein
digde hij en deed zijn best zijn stem even zorgeloos te
doen klinken als die van Lizzie.
„Natuurlijk, Jack". Een vroolijk geschitter van twee
blauwe oogen vergezelde deze woorden en Jack moest
tegen wil en dank nog meer alikruiken eten.
Na tafel, nadat Lizzie haar moeder had helpen om-
wasschen. keek zij nadenkend naar de sterrenhemel.
„Is het nou geen schandaal, dat ik niemand heb orn
mee uit te gaan", merkte zij op. niet tot iemand in het
bijzonder, maar met een z'ijdelingsohen blik ln de rich
ting waar Jack met een ernstig gericht een pijp zat te
rooken.
„Een flinke wandeling of een ritje boven op de bus
zou je goed doen, Lizzie", zei mevrouw Kent en bevor
derde daarmee op onschuldige wijze Lizzie's plannetje.
„Ga je met mij een eindje mee loopen, Lizzie?" vroeg
Jack, plotseling van zijn stoel opspringend.
Eigenlijk lokte het hem heelemaal niet aan zijn reeds
dunne schoenen nog meer te verslijten, maar zelfs Liz
zie Kent gold op dit moment als gezelschap en haar
gebabbel zou de gedachten aan Hetty, die hem dag en
nacht vervolgden, helpen verdrijven.
Hij kon haar zich niet voorstellen als de vrouw van
Max Reiss. Hij was er zeker van dat ze ongelukkig was;
dat voelde hij in iedere veezei van zijn wezen, want
liefde werpt een brug over de verre afstanden en hij
beschikbaar te stellen voor 't verstrekken van kleeding,
schoeisel, enz. Daar gevoelt spr. wel veel voor.
Voorzitter: We hebben hier t adres te behandelen,
meer niet!
Eventueels maatregelen dient de bestaande afdeeling
te neon en.
Secretaris de Boer wijst er op, dat voor 1932 't N.C.C.
toch geen gelden meer besohlkbear kan stellen, en dat
voor 1933 nog geen regeling ls getroffen.
Na deze mededeeling gaan allen er mede accoord t
adres voor kennisgeving aan te nemen.
Geen warm drinken voor de kinderen, die
op school overblijven.
Daarnevens is ingekomen een verzoek van de Zijper
Bestuurd ersbond inzake het verstrekken van warm
drinken aan schoolkinderen, die in de middaguren over
blijven.
De Voorzitter wijst er op, dat reeds eerder op een
zoodanig verzoek door den raad afwijzend werd beschikt
B. en W. staan in meerderheid nog op 't zelfde stand-
mmt. Er wordt reeds zeer veel geëisoht van de gemeente
Indien 't dus niet hoogst broodmoodzakelijk is, mogen
er geen extra uitgaven worden gedaan. Bovendien zou
deze regeling voor alle scholen in de gemeente moeten
gelden en daaraan is niet te voldoen uit finantleel oog
punt
De heer Nannls als mindertield In 't college van B.
en W. handhaaft zijn eens ingenomen standpunt. Spr.
vindt 't wel een goed ding en een mooie regeling.
De heer Blom zegt dat ln 1929 wel op een gelijklui
dend verzoek afwiizend werd beschikt, maar dat was
een anderen tijd. Als 't tij verloopt, moet men de ba
kens verzetten. Spr. dringt er op aan, dat 't college van.
B. en W. zich met de schoolhoofden zullen verstaan en
de al of niet mogelijkheid van een dusdanige regeling
onder t oog zien.
Voorzitter: De mogelijkheid bestaat er altijd! Maar
si»r. voelt er niet voor om flinke, gezonde kinderen dat
alles te verstrekken. De meeste ouders rijn wel in staat
om de kinderen bij thuiskomst warm drinken te geven,
en de gemeentefinantien laten 't absoluut niet toe. Spr.
kan dan ook niet sympathiseeren met dit verzoek.
De heer Doorn verklaart zich tegenstander van het
verzoek. Spr. vindt 't een wassen neus. Zeker wordt
den kinderen wel een glas warme melk gegund, maar
kinderen eten de boterham spelend op en vaak vergeten
ze hun drinken, 't Zou een heele soesah geven bovendien
De heer Rens deelt mede, dat in Burgerbrug reeds
lang warme thee aan de kinderen die overblijven wordt
verstrekt en de kosten bedragen voor 50 kinderen on
geveer f 35 per jaar. Spr. vindt het een best ding, dat de
kinderen warm drinken krijgen.
De heer Diemum vindt, dat wie er behoefte toe ge
voelt. 't dan maar zelf moet regelen. Als kind heeft spr.
't zelf ook ontbeerd en ook rijn kinderen kregen 't niet
Nadeelige gevolgen werden nooit ondervonden. De ge
meente. vindt spr., kan er niet aan beginnen.
De heer Nannls ls 't met den vorigen spreker lang
niet eens en vindt juist dat t wèl moet
De heer Blom vindt dat men nu niet naar vroeger
mag kijken. Toen ging men loopend naar school en nu
rijden er al bussen voor de kinderen. Andere tijden, an
dere zeden en gewoonten.
De heer Dignum wijst er nog even op, dat hij niet
alleen over vroeger sprak, maar 't ook heeft gehad over
zijn kinderen.
Daarop komt 't verzoek In stemming. Vóór verleening
van warm drinken stemden de heeren Blom, Rens en
Nannls, zoodat 't verzoek werdafgewezen met 7—3 st
Steunregeling werkloozen Huurtoeslag
en verstrekking van brandstoffenbUslag.
Voorts kwam in een verzoek van de Zijper Bestuur-
d er sbond inzake wijziging steunregeling voor werkloo
zen met betrekking tot den huurtoeslag.
Momenteel geldt als norm f 3 huishuur. De bestuur-
dersbond wijst er in zijn verzoek op dat een huur van.
f 3 veel te hoog is, om als norm te worden genomen, en
stelt voor deze op f 2 te brengen.
Voorzitter beaamt dat bij nader inzien f 3 te hoog is,
maar een norm van f 2 is te laag.
B. en W. stellen dan ook voor om deze te stellen op
f 2.50.
Allen gaan hiermee accoord.
Dan kwam voorts in een verzoek van den Zijper Be-
stuurdersbond inzake verstrekking van brandstoffen-
bijslag aan trekkende werkloozen. B. en W. stellen
voor op dit verzoek afwijzend te beschikken, onder ver
wijzing naar punt 19 der agenda, waar nadere voorstel
len worden gedaan.
De heer Blom wil, onafhankelijk van punt 19 een gul
den brandstoffen bijslag verleenen. De heeren Rens en
Doorn gaan met vorige spr. mee.
't Voortel van B. en W. afwijzend op 't verzoek te
beschikken komt daarop in stemming en wordt aan
genomen met 73 stemmen. Voor toeslagverleening
spraken zich uit de heeren Doorn, Rens en Blom.
wist, dat Hetty Loring hem toebehoorde krachtens de
wet der liefde, niettegenstaande zij door een wreeden
samenloop van omstandigheden in de armen van een
anderen man was gevoerd.
Lizzie. die wist dat een heele troep vriendinnetjes
door de straat zouden wandelen, was uitbundig van ver
rukking; zij rende naar haar slaapkamertje om zich te
verkleeden en tien minuten later verscheen zijn stralend
van vreugde beneden, gekleed ln haar beste groene
mantelpakje met een groen wollen mutsje.
Zij vierde haar grootste triomf, toen zij een troepje
van haar vrienden en vriendinnen passeerden bij den
hoek van de straat en verder wandelden ln de tegen
overgestelde richting der cinema's en cabarets. Zij deed
dit met grooten tact, daar rij Jack's finantieele positie
kende.
Zij Hepen door een rustige laan en Jack. die met zijn
gedachten mijlen ver weg was, werd plotseling opge-
sohrikt door de hledere stem naast hem: „Zeg, Jack,
heb jij ooit een meisje gehad? Ik bedoel niet maar zoo
alleen om te wandelen, maar echt!"
Lizzie Kent was heel ernstig; haar groote, blauwe
oogen waren opgeheven naar het bleeke gezicht, waar
van zii zooveel was gaan houden; rij was niet brutaal of
schaamteloos, maar een eenvoudig en eerlijk kind, dat
nooit had geleerd haar gevoelens te verbergen.
Jack's gelaat vertrok een oogenblk krampachtig. Het
eenvoudige fabrieksmeisje had de herinnering aan
Hetty zoo levendig in hem wakker geroepen.
Hij keek neer en zag een ander paar blauwe oogen
dieper en zaohter, met minder menschenkennis en
wereldwijsheid er in en inplaats van Lizzy's aardig,
maar alledaagsch figuurtje, zag hij de trotsche en teere
schoonheid, die zijn hart vanaf het eerste moment ge
boeid had.
Voordat hij begon te spreken wist Lizzie al bij intui-
tie wat zii wilde weten; en dat deed haar pijn.
„Ja, Lizzie ik heb een meisje gehad lang gele
den."
Zijn stem klonk diep treurig bij het laatste woord en
Lizzie brandde van nieuwsgierigheid.
„Wat is er dan gebeurd? Is ze gestorven of heeft zij
je de bons gegeven?" vroeg zij op zachten toon, waar
door hij zich onmogelijk beleedigd kon voelen.
„Ze is gestorven", antwoordde Jack kortaf en bij zich
zelf voegde hij er aan toe: „Ze had beter dood kunnen
zijn dan met dien hond te trouwen."
Maar Lizzie putte een groote troost uit de mededee
ling. die ze hem had afgeperst; als een zeer practisohe
jonge vrouw was zij overtuigd, dat niemand met de doo-
den kon leven en dat, als Jack toch eens zou moeten
trouwen, zij evengoed mevrouw Jack Vale kon worden
als een ander meisje.
„Hij zal niemand vinden, die meer van hem houdt dan
ik", zei zij peinzend.
Wordt vervolgd.
