Het Alibi
Uit onze omgeving.
dea
Cen.)
rd.
skere
?eval
men-
band
oerd.
te
n de
niet
het
zen*
M.)
OOQ-
M.)
M.
M.)
lek;
2.00
5.00
Bre-
15
7.30
?ra-
.0.-
k.
M.)
oon
M.)
1.20
M.)
M.)
U50-
ro
nd,
dat
,Sir
'er-
te
ld»
Wf
dat
sns
ir*.
«ft
d."
het
ge
nt
iax
Die
er-
an.
ck
ld-
nd
de
st;
og
ROME (441 M.)
6.35 Gramoroonmuziek; 8.05 Symphonieconcert.
BEBOMUNSTEB (460 M.)
7.00 Operette van Kalman; 9.35 Populair concert.
WARSCHAU (1411 M.)
5.20 Dansmuziek; 7.35 Symphonieconcert; 10.20 Dans
muziek.
WARSCHAU (1411 31.)
7.20 Saxofoonsoli; 7.55 Concert; 9.00 Concert.
ZATERDAG 31 DECEMBER.
HILVERSUM (296 M.)
VARA: 8.00 Gramofoonmuziek; V.P.R.O.: 10.00 Morgen
wijding; VARA: 10.15 Uitzending voor de arbeiders
ln de continubedrijven; 12.00 Klein-orkest o.l.v. Paul
Duchant; 2.00 Verzorging zender; 2.15 Gramofoonmu
ziek; 2.50 Lezing; 3.10 Mandoline-ensemble o.l.v. Joh.
B. Kok; 3.50 Beoefening huismuziek; 4.30 Lezing: „De
arbeiderssportbond en de sport"; 4.50 De Notenkra
kers o.l.v. Daaf Wins; 5.40 Literair overzicht door A.
M. de Jong; 6.00 Zenderwisseling; 6.01 De Notenkra
kers; V.P.R.O.: 7.00 Kerkdienst uit den N.P.B. te Baarn
VARA: 9.00 Oudejaarsavondprogramma, m.r.-.v. Ernst
Busch, proletarische liederen, met begeleiding van de
Flierefluiters; Ds. Horeus de Haas, spreker; VARA-
tooneel o.l.v. Willem van Cappellen, de Flierefluiters
o.l.v. Hugo de Groot, refrelnzang Alb. de Booij en
Esther Philipse; VAR-Kleln-orkest o.l.v. Paul Duchant;
Lou Bandy, humorist, Joh. Jong, orgel, Leo Fuld, zang;
G. J. Zwertbroek, spreker; VARA-Orkest o.l.v. Hans
Elsler. Om 12.00 uur klokgelui van den Westertoren,
locomotieffluiten van het Centraal-Statlon en scheeps-
sirenen uit de haven van Amsterdam. 1.00 Sluiting.
HUIZEN (1875 M.)
K.R.O.: Morgenconcert; 10.00 Gramofoonmuziek; 11.30
Godsdienstig halfuurtje; 12.00' Politieberichten; 12.15
De Balalaika-kapel o.l.v. Iwan Schustow; 1.45 Verzoi-
ging zender; 2.00 Halfuurtje voor de rijpere jeugd; 2.30
Kinderuurtje; 4.00 Gramofoonmuziek; 4.30 K.R.O.-
Orkest o.l.v. Marinus van 't Woud; 5.30 Esperanto-
cursus door P. Hellker; 5.45 Vervolg concert; 6.20
Journalistiek weekoverzicht door Paul de Waart; 6.45
Vervolg concert; 7.10 Lezing; 7.30 Politieberichten; 7.45
Sportpraatje; 8.00 Oudejaarsavondprogramma, m. m. v.
de KRO-boys, Tholen en Van Lier, The Twinkling Five,
pl.m. 9.16 Vaz Dias; 9.30 Oudejaarsvertelling; pl.m. 11.00
Thomasvaer en Pieternel zeggen de Nieuwjaars-
wensch; 12.00 Rede door Pastoor L. H. Perquin.
A.V.R.O. (1875 M.) 12.80 AVRO's Nleuwjaarswensch
door W. Vogt; Opsomming van de namen der schepen
die de AVRO verzochten, nleuwjaarswenschen door te
geven; daarna Knal-gramo-programma.
BRUSSEL (509 M.)
12.20 Concert; 1.30 Idem; 6.35 Gramofoonmuziek; 9.35
Sym phon i e-o r kest.
KALUNDBORG (1153 M.)
2.50 Omroeporkest; 7.20 Deensche muziek; 11.25 Zang
door Mannenkoor; 11.45 Dansmuziek.
BERLIJN (419 M.)
4.20 Zang; 11.35 Dansmuziek.
HAMBURG (372 M.)
10.50 Populair concert; 12.35 Gramofoonmuziek; 1.30
Gramofoonmuziek; 11.50 Dansmuziek.
KONINGSWUSTERHAUSEN (1685 91.)
11.20 Gramofoonmuziek; 11.35 Dansmuziek.
LANGENBERG (472 M
12.00 Concert; 1.55 Gramofoonmuziek; 4.20 Vespercon
cert.
DAVENTRY (1554 M.»
12.20 Orgelconcert door Sydney Gustard; 2^50 Concert;
3.50 Theaterorkest; 10.55 Dansmuziek;
PARIJS-RADIO (1725 M.)
12.20 Populair concert; 4.10 Dansmuziek; 9.05 Vroolyk
programma; 9.50 „De Troubadour", opera van Verdl.
MILAAN (331 M.)
4.20 Concert; 6.20 Gramofoonmuziek; 9.20 Gevarieerd
programma.
R03IE (441 M.)
4.20 Gevarieera concert; 6.5o Gramofoonmuziek; 8.05
„Eva", operette van Franz Léhar; 10.15 Concert.
WEENEN (517 M.)
7.20 Muziek „Tempo der Zeit"; 9.20 „WIr schalten um
auf 1933"; 12.20 Dansmuziek.
WARSCHAU (1412 M.)
5.20 Populair concert; 7.50 Omroeporkest; 10.00 Dans
muziek; 12.20 Gramofoonmuziek.
BEBOMUNSTEB (460 M.)
6.30 Gevarieerd programma; 8.05 Populair concert; 10.40
Dansmuziek; 11.25 Gramofoonmuziek.
HE F. R n rr a n XV A A n T>
Zondag len Kerstdag werd door de tooneelver. Har
monie, een uitvoering gegeven in de localltelt van den
heer Ab. Rus.
Opgevoerd werd: Gekocht en Betaald, door George
Broadhurst» vertaald door C. J. Pieters.
De medespelende leden waren de dames Mej. A. Hit-
tema, M. Reijne, Gr. Pot, de heeren P. J. Mienes, J. de
Groot en J. Duinker.
Het stuk geeft ons te zien, in het le bedrijf het opko
men van VIrginia Blaine en haar zuster Fanny en ver
loofde Jimmy Gilley, welke een uitnoodiging hebben
ontvangen van Mr. Stafford, om te komen dineeren. Na
het opkomen van Mr. Stafford bemerkt deze al heel
gauw. wat voor soort man Jimmy Gilley is, het type van
een eigenwijs man met hoopen ideeën, doch er echter
niets van terecht brengt, en met een handige manoeu
vre, laat hij zyn kunstcollectie in de kamer er naast be
wonderen. door hem en zijn verloofde Fanny. Hij wendt
zich nu geheel tot Virginla, er ontspint zich een gesprek,
over haar en zijn leven, hij vraagt haar ten huwelijk,
want ondanks hij alles heeft, wat geld maar kan ver
schaffen. toch heeft hij geen thuis, en ziet in Virginia
Blaine, het eenvoudige burgermeisje, de vrouw, die voor
hem een thuis kan maken.
Het huwelijk zal dan ook doorgaan, tot groote tevre
denheid van Jimmy Gilley, die door dit huwelijk zijn
groote fantasie al verwezenlijkt ziet
Het 2e bedrijf laat ons zien, dat dan ook door het
huwelijk van Mr. Stafford en Virginla, Jimmy en zijn
vrouw ook bij de elite zijn ingelijfd. Ze zijn heel geluk
kig en Jimmy voelt zich buitengewoon gewichtig. Fan
ny vraagt aan haar zuster of zij ook zoo gelukkig ls.
Dit is echter niet het geval, daar haar man soms dron
ken thuis komt en dan niet is wat hij schijnt te zijn.
Ook dezen avond komt Stafford dronken thuis. Alle
gevoelens weerspiegelen op het gezicht van zijn vrouw
af; het komt tot een scène, wanneer zijn vrouw niet
met hem wil drinken. Dan zegt hij haar gekocht en
betaald te hebben, dus met haar te kunnen doen wat hij
wil. In wanhoop vlucht zij weg, in haar eigen kamer.
In het 3e bedrijf besluit zijn vrouw hem eens en
vooral te zeggen, dat zij deze vernedering niet meer
zal doormaken, en wil hem doen beloven nbolt meer
Iets te drinken. Hij kan die belofte niet geven, doch
wil het probeeren. Echter vindt zij dit niet voldoende,
dus ?est haar niets anders dan hem te verlaten. Daar
Stafford zich door niemand iets laat afdwingen, al is
het dan ook zijn eigen vrouw, gaat zij heen, ondanks dat
Stafford probeert haar te houden, en tot andere gedach
ten te brengen; zij gaat, haar trouwring op tafel ach
terlatend. Stafford alleen: gebroken.
Het 4o bedrijf zien wij dat ook Jimmy Gilley zijn be
trekking bij Stafford heeft verloren, en tot zijn groote
ergernis weer op een kleine kamer woont, tot hij op
zekeren dag thuiskomt, met een nieuw idee, en wel, om
Virginla, die bij hun inwoont, weer samen te brengen
met haar man, Mr. Stafford. Ondanks het tegenstribbe
len van zijn vrouw, belt hij op, en vraagt Mr. Stafford
te komen, daar Virginia om hem gevraagd heeft. Hij
zegt tegen zijn vrouw: het is immers niets anders als
stijfhoofdigheid. Het plan gelukt. En Virginia en Staf
ford zijn hereenigd op een zuivere basisis van absolute
waarheid.
De rol van Mr. Stafford, gespeeld door P. J. Mienes,
was vooral in 2e en 3e bedrijf uitmuntend vertolkt. De
dronken scène was prima gespeeld, alhoewel dit zeer
moeilijk was. Rolkennis was soms wat wankel. De rol
van zijn vrouw Virginia Blaine, (Mej. A. Hittema) is
zeer verdienstelijk gespeeld, het gevoel van walging ln
't 2e bedrijf, was heel mooi weergeven. Gaarne zouden
wij haar in 't 3e bedrijf meer actievol, meer met tempe
rament hebben zien spelen.
De rol van haar zuster (Mej. Gr. Pot) is best gespeeld
Vooral in 't 4e bedrijf buitengewoon goed. Haar man
Jimmy Gilley, droeg dan ook niet weinig bij, voor goed
samenspel. Rolvastheid was kenmerkend. Het was een
sublieme vertolking.
Oker. de Japansche bediende van Mr. Stafford (de
heer J. Duinker). moet vooral er om denken, kleine
pasjes te nemen en niet te veel met 't hoofd draaien.
Dan niet te vergeten Josephlne, het Fransche kamer
meisje van Miss Stafford, een kleine rol, gespeeld door
Mej. M. Reijne. werd schitterend gespeeld; men ziet
dan ook al heeft men nog zoo'n kleine rol, het spel
in deze was af. Ook de uitspraak van het Fransch was
zeer goed.
Wat de tooneelaankleeding betreft, deze was goed,
men denke er vooral aan ook op de kleine dingen te
letten. De grimage was goed.
Overigens heeft Harmonie ons ©en zeer genotvol'len
avond bezorgd en zijn wij niet teleurgesteld.
LANGEND IJK
De voorbereidende maatregelen voor den aanlog
van den Provincialen weg door het Geestmer Am
bacht van Koedijk naar Heerhugowaard zijn reeds
ver gevorderd. Met de eigenaars van de voor den
weg benoodigde perceelen is men tot overeenstem
ming gekomen cn de hypotheekhouders hebben,
naar we vernamen, geen bezwaren de betrokken per
ceelen uit het verband te ontslaan, zoodat mag wor
den verwacht, dat eerlang tot een begin van uitvoe
ring zal kunnen worden overgegaan.
De Neutrale Bond van Boeren. Land- en Tuinbouwers
besloot, er bij Provinciale Commissie uit de Veilingen
in Noord-Holland op aan te dringen, dat die Bond ook
vertegenwoordigd wordt in die Commissie. Op grond
van de tegenwoordige statuten en reglementen zal dit
wel niet mogelijk zyn, daar de Provinciale Commissie
bestaat uit leden, waaronder verstaan worden de veilin
gen. Aangezien de N.B. geen vellingsvereeniging. doch
een vakvereeniging is, zal het dus niet mogelijk zijn,
aan dat verzoek te voldoen. De N. B. moet immers op
één lijn worden gesteld met den Christelijken Boeren-
en Tutndersbond en met den L.T.B. en ook aan deze
Vakbonden is als zoodanig geen vertegenwoordiging in
die Commissie toegekend. De Chr. Boeren- en Tuinders-
bond is heelemaal niet in de Prov. Commissie vertegen
woordigd en eigenlijk is dit ook niet het geval met den
L.T.B., doch middellijk is deze er wel in vertegenwoor
digd, doch om de eenvoudige reden, dat de L.T.B.-afdee-
lingen als zoodanig lid zyn van de veilingsvereenigingen
Dit is niet het geval met den N. B. en den Chr. B.- en
T.-bond.
Van verschillende zijden hoorden we de opmerking
maken dat er iets onzuivers zit In de vertegenwoordi
gende organisatievorm der tuinders en Ieder ziet dit on
middellijk in, als hy er op let, dat de L.T.B.-leden slechts
lid zijn van een vereeniging, doch de andere zijn én lid
van hun respectieve vakbonden én van de plaatselijke
tulnbouwvereenigingen.
Wil men dus invloed hebben op, of vertegenwoordigd
zijn in de Prov. Commissie, dan is daar slechts één mid
del voor en dat is, te besluiten, dat de afdeelingen van
den Neutralen Bond zich aansluiten bij de Veillng3orga-
nisaties. Thans zijn de leden van dien Bond vertegen
woordigd als lid van de plaatselijke tuindersvereenlging
en als de Bond als zoodanig nu ook nog vertegenwoordi"
ging kreeg, zouden zij dus op twee wijzen invloed heb
ben op de gesties van de Prov. Commissie.
De reden, waarom de N.B. die ver tegen word iglng
vraagt Is hierin gelegen, dat genoemde Prov. Commissie
te weinig activiteit zou ontwikkelen. Men zal echter in
zien, dat, daar bijna alle leden van den N.B. lid zijn van
de locale tulnbouwvereenigingen, zij daaraan dan zelf
debet zijn. Willen zij daarin verandering brengen, dan
zouden zij dit evengoed kunnen doen qua hun lidmaat
schap dezer vereeniging, als volgens dat van den N.B.,
zoo die zich zelfstandig als onderdeel van de veiling»»
vereeniging organiseerde.
Men deelde ons mee, dat deze overwegingen eerlang
een punt van bespreking zullen uitmaken, nu de N.B.
om de bovenvermelde vertegenwoordiging cn zeggen
schap heeft aangedrongen.
ZUIDSCHARWOUDE.
De afd. van den Neutralen Bond van Boeren, Land
en Tuinbouwers heeft aan de Boerenleenbanken om
een paar maanden uitstel van rentebetaling ver
zocht en op het betrachten van soepelheid, nu de toe
stand der tuinders zoo erbarmelijk slecht is.
W 1 E R I N G E N
Kerstfeest ln „Rehobóthu"
Tweeden Kerstdag, 's middags half vijf, had onder
leiding van den Eerw. heer Deen de Kerstfeestvicring
plaats met de kinderen der Zondagsschool ir. bovenge
noemd gebouw. Nadat eerst de kinderen der Zondags
school waren binnengelaten en rond den mooi ver
sierden Kerstboom een plaats kregen, vulden ouder»
en belangstellenden het gebouw, zoodat er nog velt
met een staanplaats tevreden moesten zijn.
Geopend werd met het zingen van Psalm 89 7, ge
bed en voorlezing van de Kerstgeschiedenis uit Luca»
2. Daarna vertelde de heer Deen op zeer begrijplijk®
wijze de oude, maar toch altijd weer mooie Kerstge
schiedenis, waarin hij vooral liet uitkomen, dat het
Kindeke Jezus juist daarom zoo arm ter wereld
kwam, opdat allen, rijk of arm, tot Hem zouden komen
zonder vrees.
Een tweestemmig meisjeskoortje uit de Zondag»-
schoolkinderen zorgde voor afwisseling alsook de ver
snaperingen aan de kinderen verstrekt, tijdens den ge-
meenschappelijken samenzang der aanwezigen.
Daarna volgde nog een mooie Kerstvertelling door
den héér Deen over ,Een Kerstboom- uit den Hemel"
waarin als hoofdpersonen voorkwamen een dokter,
diens kinderen Elly en Bobbi, de hond Wolf en Daatje
de huishoudster Dit verhaal, op boelende wijze verteld
zooals de heer Deen het doen kan, werd door klein en
groot met bijzondere aandacht gevolgd en het was even
een moment toen de verteller zweeg en een dames-
koortje ia woorden weergaf wat door de dokterskin
deren werd gezongen bij den besneeuwden Kerstboom
op den hoogen heuvel. Bij het einde der vertelling wist
menigeen een traan niet te onderdrukken.
Zoo was het ruim half zeven, toen men ging eindi
gen en de heer Deen in het slotwoord dank bracht
voor de belangstelling mede ook een woord van dank
aan allen die door hun gaven ons in staat stelden dit
mocie en alleszins geslaagde Kerstfeest te vieren.
Na dankgebed en zingen van Gezang 96 kregen de
kinderen hun cadeaux en het was te zien: leder ging
voldaan huiswaarts.
Z IJ P E
'T ZAND.
Maandagavond (2en Kerstdag) gaf de Noordholl. Ci
nema in de stampvolle tooneelzaal van den heer Sohrie-
ken een bioscoopvoorstelling. Vertoond werden de filma
„Shanghal-Express" en „De 3 nobele bandieten", bene
vens Wereldnieuws. Tevens was een korte film betref
fende de uitzending van kinderen naar vacantiekolonles
ingelascht; waarbij door een tweetal jongedames een
collecte voor dat doel in de zaal werd gehouden.
Een goed verzorgd programma met heldere weergave
van beeld. We meenen dat we de geluidsweergave van
de N.-H. Cinema wel eens beter hebben gehoord, of dit
moet zijn oorzaak hebben gevonden in het geroezemoes
dat de opgeschoten jeugd in de zaal veroorzaakte.
Een reuze druk en gezellig bal besloot dezen avond.
CALLANTSOOG
Bij de gister gehouden verpachting van het grasge
was, jacht en visscherij van den polder Callantsoog,
werden van de 49 aangeboden perceelen 18 perceelen op
gehouden. De gegunde perceelen brachten op f 133.50;
vier jaar gelden was de opbrengst f 296.70.
De 18 opgehouden perceelen brachten voor 4 jaar op
f 944, thans konden zij bij. opbod-gelden zegge f 215.75.
Kort verhaal
d >or
JACK VENSTON.
Wel, in elk gev^ kan men hèm niet meer ver
denken, zijn alibi kJflpt als een bus.
Men had in een Kring van goede bekenden, die
voor een paar partijtjes bridge waren tezamen ge
komen bij den inspecteur Loman, na het spel over
allerlei gepraat. Het gesprek was natuurlijk op de
sensatie van den dag gekomen, een moord, die kort
geleden gepleegd was. De dokter, een gezet, vriende
lijk man, had de opmerking geuit over het alibi van
een der beschuldigden.
Inspecteur Loman haalde zijn breede schouders op.
Alibi! Wat beteekent een alibi!
Voor zoover ik weet, alles, zei een van de an
deren.
Ja. als het écht is.
Natuurlijk. Maar het is jullie taak om uit te ma
ken of het echt is en dat lijkt me, met wat ervaring
en menschenkennis en nauwkeurigheid, niet zoo
lastig.
Wel, ik kan jullie op het gebied van alibi een
staaltje vertellen, waar je van omvalt.
Het is nu al weer een aardig tijdje geleden, de zaak
zal wel vergeten zijn, hoewel er vroeger nog al drukte
over werd gemaakt, hoofdzakelijk, omdat men zich
maar niet kon voorstellen, wie de dader of daderes
was, want iedereen, die maar eenigszins in aanmer
king kwam had een alibi!
Het betrof dan 'n oude, ongehuwde vrouw, die sinds
lange jaren verschillende huizen placht schoon te
houden. In een van die huizen bewoonde zij een ka
mer met een keukentje. Dat huis werd hoofdzakelijk
bewoond door artisten, men noemde het in de buurt
..Montmartre". Er woonde, heelemaal boven, op een
groot atelier, een jonge schilder, die sindsdien naam
heeft gemaakt. Hij heette Huxlen.
Ja, daar heb ik onlangs nog iets over gelezen,
zei de dokter, die zich voor kunst interesseerde.
Huxlen had destijds meer talent dan geld, wat
hem niet belette het vrij dure atelier te houden en
er fuifjes tc geven. Dan woonden er een Noorsch
paartje, een beeldhouwer met zijn vrouw. Hij was
een gesloten norsche kerel, zij daarentegen een warm
bloedig en driftig schepseltje. Ze heette Acson. Ik al
niet alle bewoner:-, opnoemen, doch volstaan met de
genen, op wie destijds min of meer verdenking viel.
Daaronder bevonden zich een student aan de teeken
academie John Forman geheeten, 'n jonge vrouw die
pas sinds kort gehuwd was met een knap etser en
schilder, haar naam was Loïs Vincent, en tenslotte
een vrij bejaard man, dichter en vooral schrijver van
£rij lugubere verhalen, die hem eenige vermaardheid
bezorgden: Alec. Geens, u allen welbekend, denk ik.
welnu, het zal op t' eerste gezicht zonderling lijken,
dat oen oude werkster, die vermoord wordt gevon
den, zóóveel vijanden zou hebben bezeten. Maar als
ieder van ons eens naging, wélke mensehen een grief
iegen hem kunnen hebben of voordeel bij zijn dood,
aan zou men verwonderd staan.
Die oude werkster nu, Esther Leeds, had den naam
n een aardig duitje te bezitten. Als een echte gie
rigaardster potte zij echter op en werkte nog even
hard als in den tijd, dat zij nog niets bezat. Na haar
dood stelde men vast. dat zij een vrij aanzienlijk
spaarduitje en bovendien geld van een erfenisje op
een bank had staan, welk geld zij echter grooten-
deels eraf haalde, aan den vooravond van haar dood.
Het geld werd niet gevonden. De bijzonderheden om
trent het ontdekken van de misdaad zijn de volgende:
op een kouden wintermorgen wilde een van de be
woonsters van het huis de werkster een boodschap
geven, voordat zij het huis verliet.
Ze ging naar het keukentje waar de oude vrouw
placht te zitten, als ze even uitrustte en daar vond
zij haar uitgestrekt op den grond. Iemand had haar
den schedel ingeslagen met een hard voorwerp en
wel met een pook, die bij de keukenkachel werd ge
vonden. Men vond echter daarop geen vingeraf
drukken.
En nu leek het weliswaar op het eerste gezicht, alsof
de misdaad slechts door een of anderen vreemden In
dringer kon zijn gepleegd, want wie van de bewoners
kon men. zoo leek het, van zoo iets verdenken... maar
het kwam anders uit. Toen de zaak nader onderzocht
werd, bleek het. dat er verscheidene bewoners van het
huis waren, die in aanmerking konden komen om te
worden verdaoht. Daar was de jonge schilder, dia in
groote geldmoeilijkheden verkeerde en die nogal eens
met de oude vrouw placht te praten. Nadat de moord
gepleegd was, bleek het, dat hij verschillende dringende
schulden had betaald. Hij beweerde het geld van een
dame te hebben gekregen, wier naam hij weigerde te
noemen. Dan was er mevrouw Acson. Zij had den dag
tevoren, een heftige woordenwisseling gehad met de
werkster, en iedereen, die haar kende, wist hoe onma
tig driftig zij kon zijn. Dan was er Loïs Vincent. Iemand
herinnerde zich, dat hij de jonge vrouw had zien schrik
ken, de eerste maal. dat zij de werkster zag, toen ze
in het huis trok. Sindsdien had zij Esther altijd ver
meden. en deze had wel eens opmerkingen laten val
len over het verleden van Loïs, waarvan zij dingen wist,
die haar echtgenoot verbaasd zouden doen staan. Het
scheen, dat zij vroeger in dienst was geweest in een
huls, waar Loïs woonde. Dan was er Alec Geens. die
zich ln dea laatsten tijd opvallend veel met de oude
vrouw bemoeid had, en op wiens aanraden zij blijkbaar
haar geld van de bamk had weggehaald (overigens
bleek do bank inderdaad een tijdje later het geld van
diverse rekeninghouders te hebben verspeculeerd).
AI deze menschen hadden dus een reden, om de oude
vrouw te haten of men kon aannemen, dat zij op voor
deel bedacht waren geweest erbij. Alec Geens had wel
iswaar veel naam, maar verkwistte zijn geld aan een
onmatig lichtzinnig leven. Het leek geenszins ver ge
zocht om aan te nemen, dat hij de oude'vrouw bepraatte
haar geld weg te halen van de bank. Hij kon beter dan
iemand anders weten, wanneer zij het deed en het geld
in huis had. En het was verdwenen.
Kort nadat de daad bekend werd. verscheen het eeni
ge bekende familielid, dat de oude vrouw nog scheen
bezitten, een achterneef mst wien zij oevrigens w'
nig had omgegaan. Niemand had hem sinds lang ge
zien, doch hijzelf verteldë, dat hij den avond tevoren
zijn tante had opgezocht. Zo had toen heel geheimzin
nig gedaan over toekomstplannen, maar ze had hem
beloofd, dat hij haar geld zou erven. Nu zat hij in tra
nen op het politiebureau en jammerde, omdat het geld
verdwenen was. hetgeen hem minstens zoo scheen te
treffen als de dood van zijn tante. Het was een boeren
jongen, dia sinds een jaar in de stad was komen wonen
als fabrieksarbeider. Hij heette Jean en had in zijn
uiterlijk en manieren die mengeling van sluwheid en
domheid, die men vaak by boeren ziet. Het kostte moei
te, hem weg te krijgen van het bureau en bij bleef da
politie telkens opnieuw lastig vallen, mopperend dat
men toch behoorde te zorgen, den moordenaar en het
geld te vinden!
Zooals gezegd, waren er dus verschillende bewoners
van het huis. die in aanmerking kwamen om verdacht
te worden en ik, die de zaak in handen had, neigde ook
zeer sterk naar de meening, dat het een bewoner moest
zijn geweest. De oude vrouw had 's morgens om zeven
uur, naar gewoonte, haar werk gedaan: de gangen en
trappen schoon maken in een der naburige huizen. Ver
schillende bewoners en buren hadden getuigd, dat zij
de oude vrouw daaraan bezig hadden gezien. Ook ln
het huis, waarin de moord gepleegd was, had zij ge
schrobd en geveegd ais gewoonlijk, waaraan was niet
te twijfelen De laatste maal, dat iemand haar levend
zag, was een overbuurman van het huis, die haar, om
streeks half tien, de stoep zag dweilen. Ze droeg haar
gewone, slonzige werkkleeren met blauw schort en een
omslagdoek, die ze, als altijd, wanneer het koud was.
om het hoofd had geslagen.
En nu volgde voor mij een tijd van ingespannen werk,
van elndelooze nasporingen en... teleurstellingen. Stuk
voor stuk verdacht ik de bovengenoemde menschen en
allemaal moest ik ze vrijlaten of uit mijn gedachten
zetten, want allen bleken ze een alibi te bezitten! Toen
het er op aan kwam, had Huxlen een volkomen klop
pend alibi, dat bevestigd werd door mlnsents vier men
schen, mevrouw Acton kon bewijzen, dat zij nog vóór
half tien het huis had verlaten om boodschappen te
doen en om half tien had men de oude vrouw nog op
de stoep zien werken.
Mijn ernstigste verdenking koesterde ik tegen Alec
Green. Het was een vreemde, weinig innemende man,
met onaangename trekken in zijn gelaat en als men
zijn leven navorsöhte, stuitte men op dingen, die hem
tot een man van ongebreidelde hartstochten stempelden
Het waren hartstochten, die veel geld kostten en hij was
een man, die tot vertwijfeling kon raken, als de bevre
diging van zijn neigingen werd tegengewerkt. Doch hij
had ook een alibi en het klopte met een nauwkeurig
heid, die me razend maakte. Hoe ik het draalde en
keerde, hij was om negen uur dien morgen geweest op.,
het politiebureau! Hij had een oproep ontvangen in
verband met een inval In een speelhuis, waarbij ook te
gen hem proces-verbaal was opgemaakt. Zijin getuigen
waren de commissaris van politie, die hem ondervraagd
had tussohen negen uur en half tien, de inspecteur, die
hem om negen uur en nog even na halftien even ge-
sproken had, eenige agenten, die konden verklaren, dat
hij van negen tot over halftien op het bureau was ge
weest en twee kellners, die met stelligheid zeiden, dat
meneer omstreeks tien over halftien in een café was
binnengekomen, waar zij bedienden en het niet vóór
tien uur verlaten had. Dat café lag ongeveer twintig
minuten loopen of tien minuten trammen van het huls.
waarin de moord gepleegd was, en zelfs als ik aannam,
dat hij een taxi had gebruikt, kon ik hem niet verden
ken. want de moord moest tusschen half tien en kort
na tienen, toen het lijk gevonden werd, zijn gepleegd.
Een bijzonder korten tijd en een tijd. dat het druk was
in huis. dat allerlei leveranciers kwamen, diverse bewo
ners uitgingen of van boodschappen deen thuiskwamen.
Kortom, het was een mysterie. En ik dacht me suf.
totdat ik op een avond opeens in een gang tegen een
vrouw opliep, die haar hoofd door een omslagdoek om
huld hield. Ik dacht eerst, dat het een oud vrouwtje was,
merkte pas, toen zij den doek terugsloeg, dat zc jong
was en eensklaps kwam een gedachte bij me op, die me
electrlseerde. Al degenen, die ik verdacht had. hadden
een alibi, dat klopte al3 een bus... zij konden den moord
niet hebben gepleegd tusschen halftien en tien uur.
Maar wie bewees dat de moord toen gepleegd was? Een
overbuurman had de vermoorde op de stoep zien wer
ken, maar zij had een doek om het hoofd gehad. Was
het Esther geweest? En zoo redeneerend, leek het mij
zelfs niet onmogelijk, dat de persoon, die de vermoorde
had voorgesteld, ook het andere werk, dat deze van
's morgens zeven af scheen gedaan te hebben, had ver
richt, om het tijdstip, waarop de moord moest zijn ge
beurd. te versohuiven en dus een alibi te hebben! De
gedaohte leek fantastisch, doch toen ik proeven nam.
bleek het me, dat er niets onmogelijks in lag. De men
schen in het andere huis hadden verklaard, dat Esther
daar geweest was, omdat het werk in de gangen, het
leegen der vuilnisbakken enz. gebeurd was. Doch nie
mand was zoo vroeg op geweest, dat hij haar gezien
had! En juist zoo was het in het andere huis. De eeni
ge. die verklaarde haar te hebben gezien was iemand
die zich weghaastte naar den trein, en die haar op de
knieën in de gang zag liggen schrobben!
Wel, toen ik eenmaal dat aannam, openden zich ge
heel nieuwe mogelijkheden en toen slaagde ik er in, den
moordenaars te ontmaskeren.
Het was dus een man? vroeg de dokter, ik zou
hebben gedacht, dat het een vrouw was.
Neen. het was eeri man. Hij had de koelbloedigheid
gekleed in kleeren van de doode. met haar sohort voor,
haar omslagdoek over en een pruik op, het werk te
doen, dat andera om zeven uur moest worden verricht.
Daarna ging hij in de keuken, waar zijn slachtoffer lag,
om er de kleeren terug te brengen en zijn eigen kleeren
weer aan te doen. Niemand lette er op, dat hij het huis
verliet. Er gingen zoovéél menschen uit en in. Het was
een duivelachtige handigheid, doch hij had gerekend op
zijn valsche alibi... niet op de mogelijkheid, dat hij een
alibi zou moeten versohaffen voor den tijd, waarin de
moord werkelijk gepleegd was. namelijk den avond te
voren oan elf uur. Het was Jean! Hij vermoordde de
oude vrouw, kort na elf uur, toen zij hem wegstuurde,
na geweigerd te hebben, hem van haar geld een gedeel-*
te af te staan om een eigen boerderij te beginnen. Het
was ongelooflijk handig van heim het te doen voorko
men, dat het gestolen was! Daardoor leek hij door haar
dood slechts benadeeld, en in elk geval niet bevoordeeld!
Doch hij had als alle groote misdadigers, te zeer gere
kend op het slagen van zijn list. Toen deze list in el
kander stortte ais een kaartenhuis, bleek het, dat hij
den geheelen nacht niet thuis was geweest en tezamen
met andere bewijzen, die ik vond. bracht dit hem tot
bekentenis.
Later heb ik voor de aardigheid aan een paar van
do vroegere verdachten, speciaal aan Geen, terloops ge
vraagd, of zij ook vóór den werkelijken tijd van d«M
moord zoo'n kloppend alibi zouden hebben gehad, en
toen merkte ik, dat dit geenszins het geval zou zijn ge
weest. In 't bijzonder Geen erkende, dat hij dien nacht
geplaagd door onrustige droomen, het huis was ultge-
loopen en over straat had gezworven. Hij zou niemand
hebben kunnen aanwyzen. die deze vage verklaring had
kunnen bevestigen! Dus als ik niet op het idee was ge
komen. dat de oude vrouw éérder kon zijn vermoord,
had er alle kans bestaan, dat ik bezwarende omstandig
heden tegen hem had aangevoerd, dat hij had terecht
gestaan en misschien veroordeeld was geworden! Daar
om zegt mij een alibi altijd erg weinig!
Maar u vergeet, zei de dokter, een waarschuwen
den vinger opstekend, dat uw sterkste bewijs tegen Jean
was. dat hij dien nacht niet thuis was geweest. En als
hij nu eens verteld had. dat hij, door onrustige droo
men gekweld, den heelen nacht over straat had ge
dwaald. ao"iemand te kunnen vinden, die het be
vestig"
