ASPIRIN helpfsfeeds®\^
VEHKOUPhc»?
tengevolge van
vochtig en koud weer
Tragisch einde van Trotzki's dochter
Van een verren landgenoot
Strenge winter in Roemenië
Een merkwaardig jachtavontuur
Verdere bezuinigingen
in Indi
Scheepsramp op de
Siberische kust
Ingezonden Stukken.
Uitjluilend verkrijgbaar in de oranje-bandbulsjes van 30 tabl. 70 ets. en oranjexakjes van 3 tabl. 10 ets.
Een eind aan haar leven gemaakt alt angst
om als politieke bannelinge uit het land te
"Vorden gezet.
Naar de Duitsche bladen melden, heeft Trotzki's doch
ter, mevrouw Sinaide Wolkow, geboren Bronstein, dezer
dagen te Berlijn, waar zij sinds einde 1931, vertoefde,
een einde aan haar leven gemaakt.
Zij zou dit hebben gedaan uit angst, om als politieke
bannelinge uit het land te worden gezet.
Naar V.D. meldt, wordt van bevoegde zijde te Berlijn
over deze tragische affaire het volgende medegedeeld:
In October 1931 werd, ln overleg met de rijksministe-
ries van binnenlandsche- en van buitenlandsche zaken
aan mevrouw Wolkow toestemming verleend voor een
tijdelijk verblijf in Duitschland, teneinde aldaar een
specialistische geneeskundige behandeling te ondergaan
nadat de Turksche minister van binnenlandsche zaken
de verzekering had gegeven, dat de terugreis naar Tur
kije zou worden toegestaan.
De gestelde termijn voor het verblijf in Duitschland
is tweemaal op verzoek van mevrouw Wolkow verlengd,
omdat de medische behandeling nog niet was afgeloo-
pen.
Op 3 December j.1. verklaarden de behandelende ge-
neesheeren, dat de kuur als beëindigd kon worden be-
sohouwd. Niettemin verkreeg mevrouw Wolkow op 12
December j.1. een verlenging van haar verblijfsvergun
ning tot 31 December en op een verzoek, haar toe te
staan in de helft van Februari 1933 uit Duitschland te
vertrekken, was nog niet afwijzend beschikt en zou
waarschijnlijk gunstig besohikt zijn.
Onvergetelijk oogenblik op Oudejaarsavond
Een landgenoot te Westwood, New Jersey, Ver. Sta
ten een oud-Rotterdammer schrijft aan de N.R.Ct.:
Op heden, den eersten dag van 1933, is het mij een
absoluut dringende behoefte u te schrijven over den In
druk van Oudejaarsavond 1932'33, toen plotseling in de
stilte van mijn klein hjuisje, zoo vele duizende mijlen
van Patria verwijderd, de klanken van den Amsterdam-
schen Westertoren weergalmden, het middennachtsuur
slaande. Zwaar en Jn drukwekkend zweefden de geluids
golven door de kamers heen... een plechtig oogenblik.
De stoomfluiten van schepen en sleepbooten in de
Amsterdamsohe havens, hoewel minder plechtig, deden
mij de dagen herleven toen ik zelf, jaren en jaren gele
den, te Rotterdam op de rivier kruiste en eiken dag de
Maasbrug overliep. Onvergetelijk!...
De ontvangst was een echt succes; de omroep kwam
buitengewoon duidelijk over.
Zware sneeuwstormen. Verscheidene
slachtoffers. Groote stagnatie in het
verkeer.
Uit Boekarest:
Geheel onverwacht heeft een strenge winter zijn
Intrede in Roemenië gedaan. De arme bevolking
heeft onder de koude buitengewoon te lijden. Tenge
volge van een sneeuwstorm zijn alleen in het district
Sarat 14 menschen om het leven gekomen. Het
spoorwegverkeer is geheel ontredderd.
Nadere bijzonderheden melden:
In de Noordelijke streken van Walachije is door
de hevige koude en de aanhoudende söeeuwstormen
een noodlottige situatie ontstaan. Alle wegen liggen
dik onder de sneeuw, zoodat het verkeer per as to
taal onmogelijk is en de meeste spoorwegverbindin
gen, alsmede telegraaf- en telefoon-communicaties
ondervinden hevige stagnatie
De gemeenteraadsverkiezingen te Ramnicul in het
district Sarat moesten ten gevolge daarvan worden
uitgesteld.
Veertien boeren eener naburige gemeente, die zich
gezamenlijk tot het uitbrengen van hun stem naar
Ramnicul wilden begeven,, konden zich, na langdu
rige pogingen, ten slotte door de drie meter hooge
sneeuw geen weg meer banen. Zij zijn ingesneeuwd
en hebben allen een verschrikkelijken dood gevon
den. Toen door familie-leden nasporingen werden
verricht, waar zij toch bleven, vond men hun lijken
onder de sneeuw. Tijdens de reddingswerkzaamheden
werden op verschillende plaatsen van den weg nog
vier andere lijken van bevroren personen gevonden.
Bloemenmagazijn „CORONA",
KONINGSTRAAT 67 - DEN HELDER,
levert U alle moderne bloemstukken
Telefoon 216. Postgiro 99555.
HOOFDSTUK Xffl.
Het Groote Werk.
Lord CSairadoc had al ontbeten toen Guy den volgen
den morgen beneden kwam. maar Cecily en Mevrouw
Herbert wachtten den gast in de ontbijtkamer.
„Vader is haast nog ndet uit de bibliotheek te voor
schijn gekomen sinds we hier zijn," vertelde het jonge
meisje." We zijn Zondag in Morthwalte naar de kerk
geweest en na de lunch heb ik hem zoo ver gekregen
dat hij met mij het park heeft rondgewandeld. Hij
was in één woord verrukt en zei dat Sir Roderick een
geboren tuinarchitect moet zijn geweest. Op den duur
ral hij wel veel plezier in den tuin en het park krijgen,
maar voorloopig heeft de bibliotheek nog grooter attrac
tie voor hom."
Het was een regenachtige ochtend. Na het ontbijt
stak Guy in de rookkamer een pijp op en terwijl hij
naar de van de boomen jrallende droppels tuurde, vroeg
hij zich af, wat hij in vredesnaam zou gaan doen. De
kranten zouden niet voor den volgenden dag komen...
Plotseling ging de deur open en Cecily kwam binnen.
Ze had blijkbaar evenveel behoefte aan afleiding als hij
en in haar jeudige onschuld scheen ze gaarne bereid om
vriendschap te sluiten met den logé, iets waartegen
Guy, in zijn verlangen naar prettig gezelschap, niet
het minste bezwaar had.
„Zullen we het huis eens rondgaan?' stelde het
meisje voor. „Er is een heeleboel te zien en ik heb op
u gewacht om als gids dienst te doen."
„Bent u nog niet in alle kamers geweest?"
„Neen, nog maar in een klein deel ervan."
„Gaat u dan maar mee. Het |s net Iets voor een regen
achtlgen morgen. Het huis is een soort museum vol
kunstschatten. Alleen ben ik niet zoo'n erg geschikte
gids, want ik ken zelf ook lang niet alles, maar ik zal
mijn best doen! Br moest eigenlijk een catalogus van
zijn; het materiaal ervoor is aanwezig. Zullen we dan
maar beginnen?"
Ze gingen eerst naar den grooten salon, die zooals
Guy het meisje vertelde, altijd als 't ware in gereedheid
was gehouden voor de dierbare overledene, die vijf en
twintig jaar geleden gestorven was.
„Juffrouw Cheethem vertelde dat het met den klei
nen salon precies eender was," merkte Cecily op, „de
kamer hiernaast, die Mevrouw Herbert en ik gebruiken
En boven waren ook kamers, die voor haar bestemd
waren. Ik ben er nog niet in geweest."
„Die zijn precies in den toestand gebleven waarin ze
De honden verdwenen ln het vossehol en
kwamen niet meer naar buiten.
De Engelsche bladen maken melding van een merk
waardige gebeurtenis bij een vossejacht op de Striding
Edge van Helvellyn, den berg op de grens van het
Bngelsche graafschap Cumberland en Westmoreland
aan het meer Ullswater.
De Ullswater Foxhounds waren verleden week Don
derdag een vos op het spoor gekomen en hadden het
dier opgejaagd naar een hol dloht bij den steilen rand.
Twee honden volgden den buit, doch keerden niet
terug. Wel hoorde men ze. Twee terriërs werden het
gat ingejaagd en keerden evenmin terug. De duister
nis viel en de jagers moesten gaan. 's Nachts keerde
een der terriërs uitgeput terug. De drie volgende da
gen ging men aan het graven op den gevaarlijken rand
en eindelijk stuitte men op een hol in de rots, dat 15
M. diep was. Mijnwerkers lieten een stuk rots sprin
gen en toen zag men de twee jachthonden en den
terrier. Maandagochtend slaagde men er in den terrier
en een der jachthonden met touwen op te hijschen. Na
nog wat graven6 vond men den anderen jachthond
dood liggen op het kreng van den vos.
Het hol lag juist onder een gedenkteeken vooi zeke
ren Dixosi, een jager, die een halve eeuw geleden van
de steile helling van Striding Bdge naar beneden ge
stort is en zoo den dood vond.
DE RAMP VAN DE NIOBE.
Nog drie lijken gevonden
Uit Kiel wordt gemeld, dat Deensche visschers in de
Oostzee nog drie lijken van leden der bemanning van
het vorig jaar vergane Duitsche opleidingsschip Niobe
hebben gevonden.
UIT ONZE OOST.
VOORSTELLEN VAN DE TWEEDE
BEGROOTIN GS COMMISSIE.
Aneta meldt uit Batavia:
Het verslag van de Tweede Begrootingscommissle is
aan den Volksraad overgelegd In dit verslag wordt
betoogd, dat zoo men niet zou mogen rekenen op een
krachtige opleving, een ineenstorting van de bestaande
"Iandshuishouding niet zal zijn té voorkomen.
Het Is onafwijsbaar dat de taak van den Staat an
ders, met name minder zal moeten worden vervuld.
Inzake aflossing van de Indische schuld acht de
commissie conversie noodzakelijk en mogelijk.
De oommissie acht het ook geboden in 1934 in de
salarissen der ambtenaren nog dieper in te grijpen. De
commissie beveelt aan over te gaan tot intrekking van
alle ambtstoelagen, intrekking van de doctorentoela
gen, staking van de extrarultkeeringen aan het wedu
wen- en weezenfonds, storting van 2 pot. pensioenbij
dragen, ook door landsdienaren met minder dan f50
per maand, herziening van de pensioenbijdragen van
militairen, Instelling van een centraal oomptabilitelts-
kantoor voor West-Java, samensmelting van kleine
gemeenten met regentschappen, vermindering ultkee-
ringen aan locale ressorten en zelfbesturen, overdracht
van volksonderwijs, ziekenzorg, enz. aan de locale res
sorten, verdere verlaging van de pensioenen, wijziging
van het tarief der Inkomstenheffing, heffing van sui
keraccijns, weeldebelasting, zwaardere belasting van
de mijnbedrijven, welke een ollebelasting impliceert,
zoomede nog enkele andere maatregelen.
waren toen Lady Bertram ze het laatste heeft gebruikt"
lichtte Guy in. „In deze kamer zijn wel veranderingen
aangebracht; verschillende schilderijen en andere
kunstvoorwerpen zijn pas na haar dood gekocht. Het
was alsof Sir Roderick voor hüar de kamer steeds
mooier wilde maken."
Van den salon voerde hun weg naar de muziekka
mer, waar een vleugelplano en een orgel stonden die
in een kwart eeuw niet waren bespeeld. Maar ze waren
uitstekend in orde gehouden. Er was een uitgebreide
muziekbibliotheek en Guy had gelegenheid op te mer
ken dat zijn aantrekkelijke gezellin al even goed op de
hoogte was van muziek als van schilderkunst en kunst
nijverheid waarvan ze haar kennis bij het bezichtigen
van de schatten in den grooten salon, aan den dag had
gelegd. Cicely moest inderdaad een uitstekende opvoe
ding hebben gehad!
Van de muziekkamer kwamen ze in een kleineren
salon, waaraan een kas vol prachtige, zeldzame bloe
men grensde. Langs den salon liep een rij kabinetten,
evenals alle kamers die ze tot nu toe gezien hadden,
vól van de scihitterdste voortbrengselen van lamst- en
handwerk uit alle deelen der aarde.
„Weet u wé-t?" zei Guy opeens, terwijl hij opkeek
naar het glazen dak van de serre, waarop de regen
druppels statig neerkletterden, „we moesten beginnen
een catalogus van de kunstschatten hier ln huis te
maken, terwijl lk hier ben! Ik heb er wel geen sikkepit
verstand van, maar u bent vrijgoed op de hoogte en In
de bibliotheek is al het noodige materiaal voorhanden.
Het zou interessant werk zijn en als het regent kunnen
we tenminste nog wat anders doen dan duetten spelen!"
Cicely ging gretig op het plan in en zóó kwam de
„Catalogus van de schilderijen en kunstvoorwerpen,
aanwezig op Wetstones, Cumberland", tot stand, een
pracht uitgave in honderd exemplaren die op geschept
papier gedrukt en in perkament gebonden een bezit
werd waar de verzamelaars om vochten. Maar Cecily
moest den arbeid voltooien met de hulp van Mevrouw
Herbert, want Guy's verblijf duurde te kort om het te
voleindigen.
Ze gingen naar boven in druk gesprek over hun
plan, maar hun opgewekt gepraat verstomde toen ze
Lady Bertram's boudoir binnen traden. Het was haast
niet te gelooven dat die vertrek in zoovele jaren niet
gebruikt was; zulk 'n indruk van bewoondheid maakte
het. Een lage armstoel was bij den haard geschoven;
een werktafel stond er naast. Op een van de kleine
tafels lag een borduurraam met een half-afgewerkt
patroon erin; naalden en strengen zijde nog erbij. Over
Russisch schip met 254 personen aan boord
vergaan?
VD, verneemt uit TOKIO:
Het 3650 ton metende SovjeitrRueaische stoomschip
„Sachalln" ie met een bemanning van 54 koppen en 200
passagiers aan boord in de Zee van Ochotak ln nood.
Het schip wordt als verloren beeohouwd.
Het Japansche stoomschip „Sappora Maroe" ving
Donderdagochtend S.O^.-eeinen op, welke direct zijn
doorgezonden aan het radiostation te Hokkaido en an
dere stations. Alle pogingen om draadlooze verbinding
tot stand te brengen met het Sovjet-stoomschip, bleven
vruchteloos. Gevreesd wordt, dat het stoomschip ver
loren is gegaan.
(De Zee van Ochotsk is een deel van den Stillen
Oceaan aan de Oostkust van Siberië).
Kwajongensstreek van kroonprins Mlchael.
Zijn zakgeld verspeeld.
Reuter meldt uit Boekarest:
Kroonprins Michael van Roemenië zal een maand
lang geen zakgeld krijgen, omdat hij den hoogen
hoed van een hofignitaris heeft bedorven.
Naar Reuter over deze vermakelijke geschiedenis
mededeelt, zou de hofingnitaris den Koning en den
Prins bij een officieele gelegenheid in de stad ver
gezellen en toen prins Michael in de hal van het pa
leis stond te wachten, zag hij den hoed liggen en
begon hem in verkeerde richting te strijken.
Het hoofddeksel was natuurlijk niet meer te dra
gen en de Koning zei den Kroonprins, dat hij voor
den eigenaar een anderen hoed moest koopen, waar
toe het noodige van zfjn zakgeld zou worden afge
trokken.
Gevaarlijke hagelslag ln Znld-Afrlka.
Menschen en dieren door de groote kor
rels ernstig gewond.
In het Keiskamahoekdistrict zijn volgens Reuter
tijdens een hevigen storm zeer groote hagelkorrels ge
vallen, waardqor een kind werd gedood, en een an
der kind bewusteloos werd neergeworpen, terwijl een
man ernstige verwondingen aan het hoofd opliep.
Op het land werden schapen, varkens en andere
dieren door de hagelkorrels zwaar gewond, terwijl
aan den oogst groote schade werd toegebracht.
Storm boven Znid-Callfornlö.
Elf matrozen vermist
Het zuiden van Californië is geteisterd door een he
vigen storm, die groote schade heeft aangericht Aan
de kust werden talrijke booten vernield. Elf matrozen
van een Amerikaanschen kruiser, die waarschijnlijk
in sloepen zijn afgedreven, worden vermist Op vele
plaatsen ontstonden groote overstroomingen.
Op de petroleumvelden in Zuid-Californië zijn 130
boortorens omgewaaid.
Het dansen ln Japan wordt populair.
Studenten tarten de autoriteiten der
universiteit
Ondanks het feit, dat de autoriteiten der universi
teit weigerden toestemming te geven, hebben de stu
denten der Keizerlijke Hoogeschool te Tokio een
dansclub opgericht
Officieele toestemming hiertoe was geweigerd, daar
men het dansen „in strijd met de principes van het
studenten-leven" achtte. De opvoeder® in Japan heb
ben er reeds op gewezen, dat het dansen onder de
Japansche jeugd in steeds toenemende mate popu
lair wordt
al waren boeken verspreid, aan den wand hing een
gitaar en een plano stond bij een van de venstens,
opengeslagen en met een Itallaaivsoh lied op den mu
ziekstandaard. De toetsen waren verkleurd en toen
Guy een paar ervan aansloeg, klonk een melancholiek
acooord uit het oude instrument op. In dit heiligdom
was geen plano-stemmer toegelaten! Een leeg© vogel
kool stond niet ver van den haard
Ze liepen verder, door Lady Bertram's kleed- en
slaapkamer en diep onder den indruk van Sir Rode
rick's groote liefde, die haar verlies nooit was te
boven gekomen, kwam het tweetal op de gang terug.
„We zullen de kamers precies zoo laten," zei Oecily
met 'n stem waarin aandoening en weemoed trilden."
Het is een eenvoudige daad van piëteit.
Na enkele oogenbilkken verbrak Guy de stilte die
even tusschen hen gevallen was.
„We komen nu ln het oudste gedeelte van het ge
bouw", kondigde hij aan, terwijl hij de deur aan het
einde van den gang opende. „Het dagteekent nog uit
den tijd toen de kasteelen formeele vestingen waren."
Aan de andere zijde van de deur gekomen, bevonden
zij zich aan den voet van een torentrap, die omsloten
werd door eeuwenoud, massief muurwerk van onge
looflijke dikte. Dit deel van het huls was tamelijk uit
gebreid, maar het werd aan de Zuidzijde aan het oog
onttrokken door den langgerekten gevel in Italiaan-
schen bouwstijl. Er waren steenen gangen en trappen,
kleine, laaggezolderde kamers, de meeste geheel leeg,
andere met enkele vervallen antieke meubelstukken.
Guy en Cicely beklommen de torentrap en traden op
het dak, dat geheel overschaduwd was door het gebla
derte van de hoog-groelende boomen.
Weer beneden gekomen bezochten ze een gelijkvloers-
gelegen oude kapel, duister en somber, met een stee
nen altaar, versderd door vijf kruizen. Verder was de
ruimte geheel ledig en het stof van eeuwen lag ln de
hoeken en op de overblijfselen van ruw beeldhouw
werk.
„Ik zou we! eens willen weten wanneer die kapel
het laatst gebruikt is," merkte Guy op. „Dat moet
eeuwen geleden zijn! Ik weet niets van de vroegste
ge9ohledenis van het huls."
„Iemand moet hier niet lang geleden zijn geweest,"
bracht Cecily in het midden. Ze wees naar den steenen
vloer; het stof en het vuil waren zonder twijfel onlange
op enkele plaatsen verwijderd.
„Iemand is het heele huis rondgeweest", antwoordde
Guy grimmig. „Ik geloof dat er geen hoekje of gaatje
is, waar de plunderaar niet heeft geneusd. Laten we
Hef geheim van een vrouw.
40 jaar lang als man verkleed.
Van een thans 68-jarige vrouw is gebleken, dat zij
zich 40 jaar lang als man heeft weten voor te doen.
Zij stond in dien tijd bekend, zoo deelt Reuter me
de, als William Baldwin Beamish en was jarenlang
werkzaam in een drukkerij, waar geen van haar col
lega's ooit vermoed heeft, dat zij een vrouw was.
Doordat zij ernstig ziek werd en in een ziekenhuis
moest worden opgenomen, werd haai geheim ont
dekt Zij weigert haar waren naam op te geven en op
alle vragen antwoordt zij: „Ik ben 68 jaar en ben
geboren te Cork in Ierland
Een onderzoek in haar huis bracht aan het licht,
dat zij gewend was met een bijl naast zich te slapen.
Geen adellijke titels meer ln Spanje.
Ze mogen niet meer ln de nieuwe telefoon
gids worden opgenomen.
De regeering heeft een decreet afgekondigd, zoo
meldt Reuter uit Madrid, waarbij adellijke titels
niet meer in den nieuwen telefoongids mochten wor
den opgenomen.
Het gevolg is, dat vele menschen thans het tele
foonnummer van vroegere adellijke personen niet
kunnen vinden, omdat zij vaak do familie-namen van
dezen niet kennen.
Graaf Romanones. de croesus van Spanje, staat in
den gids vermeld als Alvaro de Figuerosa en de her
tog van Alva als Stuart Y Falce.
In adellijke kringen is men over dezen maatregel
der republikeinsche autoriteiten niet goed te spre
ken.
De kleinste man van Znid-SlaviS.
60 c.M. groot en 60 Jaar oud.
De kleinste man in Zuid-Slavië, genaamd Ivan
Tnjkovitsj, die nog geen 60 c.M. lang is, heeft, naar
Reuter verneemt, zijn 60sten verjaardag gevierd. Hij
woont in een afgelegen dorp en wordt door zijn dorps-
genooten voor „geleerd" aangezien. Nog nooit heeft
hij een auto gezien en hij zegt er ook niets benieuwd
naar te zijn. Slechts één keer heeft hij zijn geboorte
dorp verlaten, om een nabijgelegen stad te bezoeken,
maar hij keerde zoo gauw mogelijk terug.
Circus-directies hebben den dwerg al verschillend!
malen aantrekkelijke voorstellen gedaan, maar steedi
heeft hij ze van de hand gewezen. „Waarom zou ik
weggaan?" placht hij te zeggen. „Hier ben ik gebo
ren en hier wil ik sterven."
Mijnheer de Redacteur,
Vergun mij een plaatsje in Uw veelgelezen Wad; btj
voorbaat mijn dank.
Het is tegenwoordig voor ons als werkiooze arbeider*
een strijd om door het leven te komen, vooral als er
geen geld is om te leven en de leveranciers in levens
middelen enz. staken hun leveranties, dan is het drie
keer op een dag aardappelen.
Ik las in Uw courant van dien verbruiker van den
N.K.B. dat daar nu niet meer geborgd wordt, al
schrijft het lid van den N.K.B.A. M. Kossen, in Uw
blad dat het nooit Is besloten. Maar dan ben. Ik maat
blij, dat lk en met mij noch velen daar geen verbrui
kers van zijn. Want dan is het toch aangenamer als
de Cbopèratiewagen No. 7 stilhoudt en jc ontvangt
daarvan een crisispaket, voor werkloozen bestemd"", die
"lid zijn van dè Coöperatie. Met zoo'n pakket,' ter
waarde van f 3.23, redt men het weer een week.
Ook zijn er nog andere voordeelen, zooals dividend
en een uitkeering bij een bevalling. Daarom zeg ik tot
mijn mede-arbeiders: „waarom geen lid van de Coöpe
ratie, die doet nog wat, maar wat doet een particulier
kruidenier? Er wordt wel eens verteld, de Coöperatie
borgt niet, maar een andere winkelier die levert ook
niet op crediet. Ze zijn alleen erg op een klant gesteld,
als men betaalt. Dat ondervond lk een paar jaar ge
leden, toen ik een huis wilde huren van een kruide
nier-hu urophaalder. Ik kon het niet huren, al wou lk
hem f 25 voor den sleutel geven, want lk was geen
klant van hem, ik was cooperator.
Maar het is zoo: de Coöperatie laat je niet zitten, al
heb je geen geld, maar wel moet je eerlijk wezen. Toen
die strenge winter voorbij was, had ik een achterstand
bij de Coöperatie van f 127 en men is mij toch nooit
voorbij gereden. Daarom, makkers van alle richting,
wordt lid van de Coöperatie, daar U alles te krijgen
en u ontvangt overal dividend van.
Ik breng hier tevens mijn dank aan de Groothan
delskamer en de Coöperatie te Winkel voor hun giften
en voor alle moeite en hulp.
U, Mijnheer de Redacteur, dankend voor de ver
leende plaatsruimte,
Uw dw.,
JOCHEM SCHOUTE,
Breezand.
nu maar eens een kijkje nemen in den Westelijken vleu
gel-
Een zware, eikenhouten, met ijzeren nagels beslagen
deur, voerde uit de resten van de middeleeuwsche ves
ting naar een aanbouw uit later, maar eveneens lang
vervlogen tijd. De aanbouw bevatte verscheidene ln
eikenhout betimmerde kamers met gepleisterde plafonds
en groote, met rijk smeedwerk versierde schouwen.
„Met uitzondering van de ontbijtkamer en de rookka
mer", zei Guy, „is dit heele gedeelte in gebruik bij het
personeel. Als ik me hier ooit blijvend zou vestigen, zou
ik nog enkele van de kamers voor mezelf laten inrichten
Het is zonde en jammer, dat al die schoonheid zoo wei
nig tot haar recht komt. Maar gaat u mee naar boven:
dan zal ik u iets interessants laten zien."
Langs een stevigen eigen trap gingen ze naar de twee
de verdieping, naar de kleine, donkere kamer, die Mar-
tin'a verblijf was geweest. De deuren van do groote klula
stonden wijd open.
„Dit is de plaats, waar de juweelenschat werd be
waard", legde Guy uit. „U kunt u waarschijnlijk mijn
gevoelens wel voorstellen toen we de berglaats leeg von
den!"
Het meisje staarde zwijgend naar de met wollen stof
bekleede stalen planken, die kort geleden nog een
vorstelijk fortuin aan prachtige klelnooden hadden ge
dragen.
Na een paar seconden verbrak Guy het stilzwijgen.
„Laten we maar weer gaan", stelde hij voor, met een
doffe klank in zijn stem, „ik word er akelig van om naar
die geplunderde brandkast te kijken. We moesten maar
wat muziek gaan maken."
Maar het was hun niet gegeven om zich dien morgen
aan muzikale genietingen te wijden, want nauwelijks
hadden ze zich aan de vleugel gezet of de oude butler
kwam binnen met het verzoek of Sir Guy bij Lord Ca-
radoc in de bibliotheek wilde komen.
De jongeman vond den heer des huizee, die met groo
te stappen het mime vertrek op en neer liep, in een
toestand van de grootste opwinding.
„Kom binnen, kom binnen!" riep hij, toen zijn gast
in de deuropening verscheen en met kloppend hart in
hevige spanning wat voor verrassing hem wachten zou,
want dat er iets bijzonders was. bleek uit Lord Cara-
doe's manier van doen, volgde hij den edelman ln een
der nevenvertrekken.
Wordt vervolgd.
