Iet stroopersdrama te Egni aan Zee.
1
Spoorweg
ongeluk
Vrijspraak tegen den Jacht
opziener geiischt.
Met ontslag van alle
rechtsvervolging.
Gistermorgen is door de meervoudige strafkamer
van de Arrondissementsrechtbank te Alkmaar behan
deld de zaak tegen den jachtopziener J. v. d. B. te Eg-
mond-Binnen, die in den avond van 23 November in de
duinen onder Egmond een noodlottig schot loste op een
strooper, die aan de bekomen wonden nog denzelfden
avond is overleden.
In aansluiting met wat we reeds gister vermeldden,
laten we hieronder het verslag van de zitting volgen.
Uit de
voorgeschiedenis
van dit tragische stroopersdrama het volgende:
In den herfstigcn avond van den 23en November van
't vorig jaar trokken een paar werklooze visschers. de
gebroeders Krijn en Cornelis Dekker, uit het arme
zeedorpje Egmond aan Zee, de duinen tusschen Eg-
mond en Bakkum in, om een paar konijntjes te gaan
verschalken.
Het was niet de eerste keer, dat zij vrouw en kinde
ren in hun eenvoudige woning achterlieten, om zich
in het romantisch avontuur te begeven, om zoodoende
hun karige gezinsinkomsten, die nog geen f 10 van
den steun bedroegen, eenigszlns te vermeerderen.
Voor den jongste der twee, den 25-jarigen Krijn
Dekker, zou deze tocht zijn laatste worden; hij zou
niet meer bij zijn jonge vrouw in zijn sobere woning
terugkeeren.
In het duingebied, de z.g. Krim gekomen, nam dit
stroopersdrama een droevig einde.
Plotseling zagen zij, onverwachts, 4 5 meter achter
zich, den hen niet onbekenden jachtopziener J. v. d. B.
die in dienst was van den heer v. d. Vliet, destijds
eigenaar van dit duingebied. De jachtopziener knipte
zijn zaklantaarn aan en sommeerde de beide strcopers
te blijven staan; deze sloegen echter op de vlucht, elk
in een andere richting.
Met zijn hond voorop ging v. d. B. den jongsten
achterna, dien hij spoedig inhaalde, waarna een scher
mutseling tusschen de belde mannen ontstond. Vol
gens de verklaringen door den jachtopziener, vroeger
afgelegd, sloeg de strooper met een knuppel In 't wilde
weg in zijn richting terwijl hij v. d. B. toescnreeuw-
de: „nu ga je eran, verdommeling!"
V. d. B. weerde de wilde slagen af, doch kreeg daarbij
een slag op zijn arm, dien hij, de lantaarn in zijn hand,
beschermend boven zijn hoofd hield. Hij heeft eerst
een schot in de lucht gegeven en toen richtte hij een
schot op de beenen. Later bleek, dat dit schot den
strooper in het dikst van zijn bil trof.
De broer van het slachtoffer, Corn. Dekker, geeft
een andere lezing van het geval; hij zag op enkele
honderden meters afstand, vanaf een duintop de zak
lantaarns van beide mannen in één richting gaan, ter
wijl twee schoten werden gelost; naar de daarbij ont
stane lichtstralen van zijn broer. Van een schermutse
ling heeft hij niets gezien, vr/nt dan zou hij een door-
elkaar-bewegen van lichten moeten hebben waargeno
men, betgeen volgens zijn verklaring niet het geval
was. Onthutst is hij toen weggevlucht
De Rijksveldwachter Minée, die met v. d. B. op sur
veillance was gegaan, dcch even achtergebleven was,
kwam toen naderbij; echter niet direct, want hij wist.
dat de jachtopziener een zenuwachtig man was en hij
vreesde door een verdwaalden kogel te zullen worden
1 getroffen.
Terwijl v. d. B. naar de woning van de wed. Valke-
ring in een nabijliggend jachthuis ging om een ladder
te halen, droeg Mlnée het slachtoffer, dat hevig bloed
de, reeds enkele honderden meters in de richting van
het jachthuis.
Door de gebroeders Valkering, die met v. d. B. met
een ladder aankwamen, werd het slachtoffer naar het
Jachthuis gedragen, waar hij spoedig tengevolge van
bloedverlies den geest gaf.
De inmiddels ontboden Dr. Fisscher uit Egmond aan
Zee. kon bii zijn aankomst slechts den dood constatee-
ren. De jachtopziener begaf zich daarop in radcloozen
toestand naar zijn woning, waar de burgemeester van
Egmond hem in een dergelijk zenuwachtigen toestand
aantrof, dat van een verhoor geen sprake kon zijn; de
revolver werd door burgemeester Bos in beslag geno
men.
Bij een hem later afgenomen verhoor verklaarde v. d.
B. uit zelfverdediging geschoten te hebben ln de rich
ting van de beenen van het slachtoffer; aan de duister
nis schreef hij het toe.* dat het schot zoo ongelukkig is
te-oehfc gekomen: wellicht heeft het slachtoffer gebukt
of is de strooper bij een val geraakt.
Dr. Fisscher, die ook den jachtopziener heeft onder
zocht. constateerde, dat deze op zijn arm een blauwe
streep bad en ook enkele blauw geslagen vingers en
negels had; in de lantaarn, die v. d. B. op het moment
dat hij den slag ontving, ln zijn hand had. ontstond een
deuk, die vermoedelijk ook door den slag is ontstaan.
Het slachtoffer liet een jeugdige vrouw zonder kin
deren achter.
Den Vrijdag op dit drama volgende, werd in bijzijn
van het parket uit Alkmaar in een café te Rinnegom
door den anatoom-patholoog Dr. Hulst uit Lelden, de
sectie op het lijk verricht, waarbij inderdaad bleek, dat
het slachtoffer van achteren ln het dikst van zijn bil ls
geraakt, terwijl de kogel het lichaam van voren In de
lies heeft verlaten; in de lies was een ernstige bloeding
ontstaan, waaruit geconcludeerd werd. dat het slachtof-
-fer is doodgebloed. Confrontatie met den jachtopziener
vond niet plaats, het lijk werd vrijgegeven en Maandag
d.a.v. onder enorme belangstelling ter aarde besteld,
waarbij o.m. het woord werd gevoerd door den burge
meester van Egmond aan Zee.
Van de plaatselijke politie vernamen wij indertijd, dat
,.de Kneutjes" zoo werden de gebroeders Dekker in Eg
mond genoemd, weliswaar als stroopers bekend waren,
doch overigens gunstig bekend stonden.
Een bevel tot in hechtenisneming van den jachtopzie
ner is nimmer uitgevaardigd; wegens de vijandige stem
ming van de Egmondsche bevolking stond zijn woning
den eersten tijd onder bewaking, welke echter later is
opgeheven.
De jachtopziener, die vader is van een vijftal kinde
ren en de echtgenoot ls van een zorgzame vrouw, acht
zijn leven door dit ook door hem diep betreurde gebeu
ren. verwoest; het tragische drama zal nooit uit zijn
herinnering verdwijnen en alle lust voor het mooie vak
van duinopzichter is hem ontnomen; nooit zal hij dit
baantje meer willen waarnemen; hij weet niet wat de
toekomst hem baren zal; met April moet hij zijn een
voudige woning, waarin hij 15 jaar als tevreden jacht
opziener gewoond heeft, moeten verlaten; het duinter
rein is inmiddels ln andere handen overgegaan en aan
andere jachtheeren verpacht.
Enorme belangstelling.
Zooals te verwachten was, bestond er voor deze
rechtszaak een enorme belangstelling, vooral van de
zijde der Egmonders. De publieke tribune was tjokvol,
en gistermorgen, lang vóór de zitting een aanvang zou
nemen, had zich reeds een file van belangstellenden
voor het gerechtsgebouw gevormd.
Verdachte wordt binnengebracht.
De verdachte, binnengeroepen, gaf op naam, leeftijd
f36 jaar). Hij was gekleed In jachtpakuniform en maak
te physiek een gunstigen indruk.
Hierop volgde lezing der dagvaarding door den Of
ficier, Mr. v. d. Feen de Lille. Inhoudende de tenlasteleg
gingen, door ons in ons nummer van gister reeds kor-
telijks gereleveerd, inhoudende ook omschrijving van
het noodlottig effect, door het doodeliik schot teweeg
gebracht. Mededeeling werd gedaan dat de verdediging
twee getuigen a decharge had doen dagvaarden en wel
brigadier Bergsma. vroeger gestationeerd te Egmond
p.an Zee. thans te Wieringen, benevens de jachtopziener
Diemeer, in dienst bij een der duineigenaren.
Het getuigenverhoor
Dr. Vissoher. gehoord als eerste getuige, verklaarde
dat in den bewusten bloednacht de verdachte jachtop
ziener na onderzoek van diens rechterhand, had gecon
stateerd. een lichte ontvelling en eenlg bloed onder
een der nagels. Overigens had verdachte geen enkel
letsel bekomen. Voorts had getuige de verslagene be
handeld. Deze werd binnengebracht, buitengewoon
bleek, gedurende het onderzoek gaf Krijn Dekker den
geest; de getuige had hem nog eenige malen adem hoo-
ren halen.
De verdachte deelde mede met een stok. die de ver
slagene bij zich droeg, een klap op de hand te hebben
ontvangen. Hierdoor werd hij eenigermate gewond, doch
dit gaf geen beletsel om de revolver te trekken.
Door verdediger Mr. v. Löben Seis. werd gevraagd aan
Dr. Visscher, of de slag met een stok. eveneens met
eenige andere voorwerpen als stuk van overtuiging aan
wezig, ook ernstig lichamelijk letsel kon te weeg bren
gen, waarop het antwoord onverstaanbaar was.
Daarop verscheen Dr. Hulst, die de sectie op het lijk
had verricht (welke sectie wegen zuinigheidsoverwegin
gen in een café te Egm. Binnen werd uitgeoefend) en
van het resultaat rapport had uitgebracht. Dit visum
repertum werd nader met den president der strafzit
ting, mr. Ledeboer, meer uitvoerig besproken. We ver-
meenen niet dat de lezers op deze griezelige bijzonder
heden gesteld zijn. Genoeg zij het gezegd, dat de man
aan verbloeding is overleden. De verschillende organen
waren volkomen bloedloos. De uitgangsopening van het
schot, gedrongen ln het achterbovendiibeen was 8 c.M.
lager dan ln de ingangsopening, dus ging het schot in
neergaande richting. De afwezigheid van kruitslag wees
op het feit. dat het schot niet a bout portant was ge
lost. Indien niet bij toeval de slagader was geraakt, zou
vermoedelijk de afloop niet zoo noodlottig ii-'n geweest,
antwoordde Dr. Hulst op de vraag van verdediger. Niet
temin is de kans op een dergelijk effect natuurlijk niet
uitgesloten.
Ook richtte verdediger tot dezen deskundige de vraag
omtrent een eventueel ernstig letsel toe te brengen door
den bewusten stok en kreeg ten antwoord dat zulks
natuurlijk niet was uitgesloten.
Dr. Visscher kon hierop vertrekken, doch moest zich
ter beschikking houden.
De rijksveldwachter G. Minée, die met den verdachte
alstoen op surveillance was, trad hierna als getuige op.
Aanvankelijk had hij met verdachte eenig verschil over
de plaats waar in het duin werd gebrand. Op de aan
wezige situatlekaart werd daarop aangewezcu, waar de
surveillanten zich bevonden, benevens waar Minée en
verdachte uit elkander gingen. Hij hoorde daarop een
schreeuw en 3 schoten na elkander. Benevens zag hij
beweeglijke lichtbundels. Hierop verhaalde Mlnée, hoe
hij Krijn Dekker had gevonden. Hij zei: Ben jij het,
Krijn en animeerde hem vergeefs, toen tot opsiaan. Bij
onderzoek van zijn kleeren vond Minée de onderkleeren
vol bloed en ontdekte een schotwond. Krijn Dekker
beweerde door een .hond te zijn gebeten, doch Minée
rag wel dat het veel erger was. Daarop gaf Minée een
beschrijving van den moeilijken tocht door het duin ln
den nacht die hij had gemaakt metden nagenoeg ster
venden strooper. De verdachte kwam hierbij met 'n
paar personen, die hij te hulp had geroepen, terug met
ten ladder, waarop de man werd neergelegd en verder
getransporteerd. Hij riep toen „Moeder" en vroeg later
om water. Toen hij in het café water kreeg, was hij
niet in staat om het op te drinken. Hij rekte zich uit
en klaagde over hevige koude en stierf. De verslagene
had wel gezegd: ik ben ongelukkig, doch zich over de
ontmoeting met den jachtopziener niet uitgelaten. In
dien Mlnèe had moeten wachten op de plaats des mte-
drijfs op den dokter, had het nog wel een half uur
geduurd. Minée zelf zat vol bloed, na het transport.
Ook zijn haren zaten vol bloed.
Dr. Hulst verklaarde neg dat de slagader door het
schot alléén was geraakt, niet door het vervoer verer
gerd. Minée had na het overlijden de autoriteiten ge
waarschuwd en het lijk in een kist gelegd en deze
verzegeld. Verschillende corpora dellcta zooals carbid
lamp, stok, revolver, 'n schoen, kleeren, 'n dolk, in 't
bezit van den verslagene in beslag genomen, een en
ander ter zitting aanwezig. Nooit had Minée gemerkt
dat verdachte een wapen gebruikte.
De Officier had wel eens gehoord, dat verdachte
indien hij allsen was. wel eens van wapens gebruik
maakte. Minée kon daarvan niets positiefs zegen. Hij
had wel heel wat praatjes gehoord, doch hij kon daar
van niets onderschrijven. Hy was wel zenuwachtig en
niet voor het ambt geschikt. De Egmondsche stroo
pers zijn over het algemeen gemoedelijke stroopers. De
heeren Dekker hebben hem steeds behoorlijk behan
deld, maar een jachtopziener beschouwen zij als een
onvolwaardige politieman. Er werdt wel eens gezegd:
de Dekker's zijn gemeen zelfs intens gemeen, maar zelf
had hij daarvan niet de minste ondervinding. Getuige
dacht dat verdachte een browning gebruikte en niet
een cylinderrevolver. Verdachte stond, toen Minée
bij hem kwam na het schot, te schreeuwen: O, wat ben
ik geslagen! Wie tevoren had geschreeuwd kon Minée
niet zeggen. Hij dacht dat verdachte had geschreeuwd.
Dekker, de verslagene zat op pl.m. 2C0 Meter afstand
van de plaats der verschrikking. Hij had volgers mee
ning van Minée niet de dolk bij zich om verzet te ple
gen, Minée begreep niet, hoe Dekker had kunnen zeg
gen dat hij door den hond Van verdachte was gebeten,
want die hond beet liever in een koekje, dan in een
mensch. Eerst in de uiterste noodzaak zou Minée niet
aarzelen, want hij was liever gekast dan gekist.
Verdachte aan het woord.
Hierop werd de verd. ondervraagd en hij gaf een
verslag van het verloop van het gebeurde Het was
zeer donker, zijn hond begon te trekken. Hij liep 'n
stukje door en bemerkte toen dat 2 lichten werden
ontstoken. Hij riep tegen den hond „vooruit", hij
stuitte toen op een strooper die hij nog niet herken
de en die rnet een stok op den hond sloeg. Daarop
keerde de strooper, die geweldig vloekte, zich tegen
hem en sloeg hem niet den stok, welke slagen hij
trachtte af te weren met zijn lantaarn. Ilij heeft
daarna twee schoten in de lucht gegeven en tegen
den stro.oper, inmiddels door hem herkend, geroe
pen: Dekker, Rijkspolitie! Toen dit geen gevolg had
en Dekker steeds bleef aanvallen, menende; Nou ga
je d'r aan, had hij een schot gelost in (le richting
van de beenen, doch niet met het doel om hem te
treffen. Verdachte kon onmogelijk verklaren, hoe
het mogelijk was, dat Dekker van achter werd ge
raakt. Hij had steeds om Minnec geroepen. Hij is
voorts direct om hulp uitgegaan cn den meest mo
gelijken spoed betracht. Hij had nog nimmer op
iemand gescholen.
De broer van het slachtoffer vertelt.
Hierop werd gehoord de 30-jarige visscher, Corne
lis Dekker, die ui den bewusten nacht met zijn broer
Krijn, den versiagene, uitgegaan was om te ver-le
digen. Hij zelf had geen wapens, wel Krijn had een
dolk, om de honden waarvan Krijn erg bang was,
af te weren. Zij waren voorzien van carbidlantaarns.
Kr waaide een flinke Westenwind. Zij waren op weg
naar het z.g. Blauwe Bosch en siuiiten op den jacht
opziener, ze zagen aan de sigaret dat het „Joopie'
was. Deze ging achter Krijn aan Getuige zag vanat
een duintop het schijnsel van een eleciriscue lamp.
/.ij liepen recht acnier eikander. Onder eede ver-
klaarüe geiuige, dat geen scueruiutseiing had plaats
genad. De licnien gingen achter elkaar en niet te
genover elkander, Althans dit had getuige niet ge
zien. Daarop hoorde hij scholen, hij zag er twee en
noorde er ook twee. Maar ze gingen niet in de hong
te. Hij zag dat verdaente uug zyn lampje op den
grond liet schijnen. Getuige siak zijn lampen op, om
zijn broeder duidelijk te maken, waar hij zich be
vond, doen hij kwam niet. Later hoorde getuige dat
zyn broeder aangescnoteu was. Met verdaente had hij
de laatste 10 jaren geen kennis gemaakt. Toen hij
17 jaar was, hadden verdachte en jaape (thans over
leden) twee huiiuen op hem los genuen om neui te
verscheuren. Hij kon de lidteekens nog toonen.
De getuige l. Prins, thans gedetineerd wegens
stroopen, verklaarde, dat verdaente op nem eens twee
scholen had gelust, toen getuige na sommatie niei
bleef staan. Gok bij een andere geiegeuueid had ge
tuige uen verdachte gezien in ue duuieu en had ver
dacnte op getuige, uie weguep, u geweerscnot gelost.
Verdachte oniaende diL Als hij uad gescnoten, deed
hij zulks oiu zijn collega s te waarscuuwen.
Verdediger wees er op, dat deze getuige een der
stroopers was, die hel „r-even slof verscaaUe voor
de puaniasliscue verualen, daann opgenomen. Vol
gens schipper P. Kaper van ligniond Binnen, zou
verdaente, bedreigingen tegen ue „Kueetjes den bij
naam van de Dekkers, en Dugel btaiu iivn K.) hebben
geuit. Hij zuu hebben gezegd, hen voor hun donder
ie zullen schieten, indien deze heeren niet ophielden
met stroopen en duinen vernielend, (i jaar geleden
had verdachte op hen geschoten met een tweeloops
jachtgeweer, geladen met hagel. Geraakt had hij
niets, doch de hagels sloegen uy hem in t zand. Ver
dachte beweerde dat ook dit waarschuwingen waren
voor collega s. Dat gebeurde op 25 meter! Verdediger
merkte op, dat op dien aistand een geweerschot met
hageJ per só raak is.
Aan de waarheidsliefde van dezen bezwarenden ge
tuige werd min of meer getwijfeld, zoodat Kaper op
het gewicht van den eed werd gewezen. Hierna werd
gepauzeeru.
Direct nam daarop de president verdachte in ver
hoor en vroeg of hij toen hij Minnee ter hulp riep,
of hij toen wel wist wat hij had gedaan. Hij riep
echter het eerste tot Minnee, wat heb ik 'n pijn!
Wat heb ik 'n pijn! Was dit echter meer een camou
flage om te verhinderen, dat op hem de verdenking
viel opzettelijk iemand te hebben neergeschoten? Ver
dachte ontkende dit stellig.
Hierop verscheen Pieter Groen, 'n Egmondcr vis
scher, vertelde op 25 October verdachte op den straat
weg te hebben ontmoet. Zij onderhielden zich over
de "strooperij en toen had verdachte gezegd van zijn
revolver gebruik te zullen maken als het noodig was.
Toen had Piet Groen gezegd: Pas maar op, want
dan gaan jo d'r zelf an! Do president kon niet aan
nemen dat een jachtopziener zich zoo roekeloos zou
uitdrukken. Groen zij, dat verdachte ook nog had ge
zegd: Al moet ik mijn revolver leeg schieten, ebbe
mot ik ze! Bij 'u vroegere gelegenheid had verdachte
gedreigd met een gev/eer en gezegd: As jij je omdraai
schiet ik je voor je verdommenis!
Hierna werd voorgeroepen Daan Koelewijn, jachtop
ziener. Deze had in Juli van het vorige jaar de bei
de Kneutjes in de duinen aangetroffen en geverbali
seerd. Toen had Krijn Dekker hem uitgenoodigd
hem het mes tusschen do ribben te steken. In Augus
tus had Koelewijn een der Dekkers achtervolgd. Deze
had hem toen geslagen in den nek en deze had hem
ook nog met een mes gedreigd. Koelewijn had steeds
last met de Egmonders.
Verscheen voor het hekje Albert Dekker, een broe
der van den verslagene, die vertelae dat verdachte bij
een gelegenheid in het duin, toen hij hem bekeurde,
met een revolver had gedreigd. Verdachte gaf van
dit avontuur een andere lezing. Verdachte zou heb
ben beloofd in geen drie maanden proces-verbaal te
gen hen te zullen opmaken, indien zij hun namen
opgaven.
De getuige W. Zwart deelde mede, dat Joop (de
verdachte), hen in het duin had aangehouden en to
gen hen had gescholden, toen zij hun naam niet wil
den opgeven. Hij nad gezegd: Je naam, of anders
schiet ik.
Een o rdeel van een politieman over
verdachte.
De gemeenteveldwachter Ten Bruggencate van Eg
mond aan Zee, kon niet veel van verdachte zeggen.
Hij bemoeide zich niet met jachtopzieners. Hij ver
trouwde deze niet, dus bleef hij er buiten Zijn ver
houding met Hols en Jaepe was niet best. Verdachte
stond bekend nogal los met de tong te zijn. Zijn be
trouwbaarheid kon getuige niet oordeelen. Met de
Dekkers, alias Kneeties, had getuige gedurende zijn
veldwachtersambt te Egmcnd aan Zee geen moeite ge
had. Krijn Dekker de verslagene stond bekend als
een keurige, nette vent.
Gemeenteveldwachter Kramer van Egmond Binnen
gaf als zijn meening te kcnne~, dat verdachte zenuw
achtig en dan wat te vlug is. Maar de Dekkertjes wa
ren ook zoo lekker niet. Ze waren niet gemakkelijk
te bekeuren. De Kgr*onders hebben meer respect roor
een politieman in uniform, dan voor de jachtopzie
ners. Een voorbeeld door hem zelf bijgewoond, kon
getuige niet aantoonen als bewijs dat verdachte te
vlug was.
De getuigen door verdachte meegebracht.
De jachtopziener Diemeer van Egmond Binnen,
werd gehoord als getuige a decharge. Deze had 12
jaar met verdachte gewerkt en kon niets bezwarends
van hem getuigen. Het ambt is spannend en zenuw
achtig voor iederen jachtopziener. Verdachte had
nooit geschoten, voor zoover Diemeer er over kon oor
deelen. Hij had nerxt een verzet gehad als hij mc!
verdachte dienst deed. Eenmaa' was verdachte door
een strooper een buil in 't hoofd geslagen en op den
grond gevallen, oo«. toen ha^ verdachte niet gescho
ten.
Brigadier Arie Bergsma, thans te Wieringen, kon
niet anders zeggen, dat het optreden van verdachte
tegen stroopers altij' zacht en kalm was. In zijn bij
zijn had getuige no^'.t iets bemorkt, dat verdachte
van zijn vuurwaoen gebruik r.iaakte. Hij loste wel
eens een schot ia de luch* eis waarschuwing.
Requisitoir.
Omtrent half drie werd de Officier in de ge.egen
heid gest-ld tot het houden van z ijn requ "o'. Aan
gevangen werd met eon meer uitvoerig exposée van
hetgeen er in dien veel bewogen avond bij het opspo
ren en betrappen va i stroopers .net lichtbakken, was
voorgevallen. Hierbij was dior verdachte een techni
sche fout begaan, omdat hij zich uit het gezelschap
van Minnee had verwijderd. Spreker ging alstor.
over met te relevreren do belangrijke rol die deze ge
tuige in dit drama had gespeeld. Dit illes is reeds
uit het relaas de getuigenverklaring door ons i den
loop va:, dit verslag gegeven. Minnee had in deze zaak
hier gehandeld zooals de omstandigheden gt-hoden,
hem kwam voorzeker een speciaal woord van lof toe.
Veel i itelijke getuigen, behalve Minnee, -.varen er
niet. Zelfs de broeder. Cornelis Dekker, kon r' veel
positiefs omtrent het feit zelf, verklaren. Hij nam
slechts 2 scho'en gehoord terwyl er drie zijn gelost.
De tegenwind had vermoedelijk de juiste waarne
ming belet. Een bespreking met Dr. Hulst gaf aan-
Botsing tusschen twee goederen
treinen - 3 gewonden.
Vannacht heeft een spoorwegongeluk plaats gel*
tusschen 's Hertogenbosch en Hedel, juist over de br^
over de Maas. Er kwam een trein uit beide plaat**-,
en de botsing geschiedde op dat gedeelte, waar enk»
spoor is. Het was een leege kolentrein komende uit
richting 's Hertogenbosch.
Hoewel de treinen geen groote snelheid hadden, wij
de botsing zeer ernstig en liepen de beide locomotief
benevens 12 wagons uit de rails.
De locomotieven werden niet ernstig beschadigd.
De machinist en twee remmers werden gewond. E*
der remmers is naar het Prot. Ziekenhuis overgebrach:
Het treinverkeer naar het Zuiden ondervindt ernstig!
gevolgen van deze botsing en de passagiers worden pe-
trein naar Hedel en verder per auto-bus naar den Bosci
vervoerd.
Vanmorgen om 7 uur was een kraanwagen uit Utrecbt
en Nijmegen ter plaatse en werden de opruimlngswcrk.
zaamheden met kracht aangevat. Men hoopt de lijn
vandaag vrij te krijgen.
vankelijk, dat een schuld-clelic had plaats gehad
Later veranderde dt. officier van opinie en rees bij
hcra het idee dat hier opzet in het spel was. Zulki
bleek uit de omstandigheid, dat een schermutsel^
had plaats gehad. Dit Llee'- uit de verwonding van t)
rechterhand van verdachte, die te voren niets mat
keerde.
In de practijk van de jacht op stroopers is allee
een vuurwapen bruikbaar. Aan sabel of gummisW
heeft men niets. Men heeft die wapens uit zelfver
dediging en volgens verdachte was hier zelf verded:
ging noodzakelijk, daarom schoot hij en heeft zitj
ciit betreurenswaardig drama zich voltrokken. De o!
ficier achtte het hier gepast een woord van deelne
ming te spreken aan de nagelaten betrekkingen v«
het slachtoffer, leder zal den dood van dezen jonge:
man betreuren, ook de verdachte zelf.
Voorts besprak de Officier de tenlastelegging. Wal
moest worden tenlaste gelegd. En dan kwam de
licier tot de conclusie, dat hier moest worden ten
laste gelegd een voorw. opzet, liet is zeer treurig ia
het zoo geloopen is, maar de kogel trof den grooiej
slagader en bloedvaten.
Het nadeel schijnt, voorzichtig gesproken, in di
daad van den verdachte, dat het schot van achter
werd toegebracht, gedurende een houding van het
lichaam, aangenomen bij een vlucht. Toegeven moes:
de Officier, dat men hier feitelijk in het duister tast
aangezien de voornaamste getuige niet meer in staal
is een verklaring te geven.
Wat betrof de kwestie van de zelfverdediging. De
verdachte was gewaarschuwd en een gewaarschuwi
man telt voor twéé. Was echter de Officier aanva&
kelijk geneigd aan te nemen, dat verdachte bij zijt
zelfverdediging wat te ver was gegaan, mede in ver
band met de ongunstige antecedenten, zooals iln da
stukken was vermeld, thans na het getuigenverb
was de Officier in milder stemming geraakt. H«
kwam den Officier niet voor, dat deze verklaringei
voor 100 procent juist en betrouwbaar waren
Voorts wilde de Officier geen kwaad spreken vas
den overledene, doch deze had hier een groote foti
gemaakt door het wettig gezag niet te eerhiedig-n
Hij had zich moeten overgeven, toen hij was inga
haald. De schuld rust voor het grootste deel op he;
slachtoffer. Hij maakte zich aan een ernstig verze
schuldig en door die handeling lokte hij uit een con
tra handeling. In zeker soort bladen was een inurte
laar gemaakt van het slachtoffer, doch het vvas noo
dig, de zaak eens van beide kanten te bekijken.
strooperij is geen halsmisdaad, doch het is en blijf
een delict, 'n soort van diefstal. De Egmonders he
schouwen het als een soort sport, zooals ook in dt
bladen wordt verklaard. Ook in den gouden tijd, ie
do oorlogsjaren, werd kwantitatief niet minder go
stroopt dan nu in dezen crisistijd.
Ten slotte releveerde de Officier aan het twijfelei
te zijn geraakt en te zijn geneigd naar zelfverdedi
ging. Mede op grond van het optreden der heeren
Dekker, die niet bevreesd waren voor een krachtig
verzet, De Officier aanvaardde alzoo het beroep or
noodweer en requireerde wel het primair ten laste
gelegde bewezen, doch niet strafbaar.
De verdediging.
De verdediger. Mr. v. Löben Seis, bracht allereerst zijn
huldo aan den president voor zijn correct minltleus en
onpartijdig onderzoek. Hoewel betreurende het rampza
lig einde van den verslagene, hij moest hier optreden
voor het goed recht van den politieman.
Pleiter sprak zijn ergernis uit over de handeling van
zekeren democratische pers, die niet naliet aan te hit
sen tot een strafvervolging van den ambtenaar. De»
aanranding van het gezag hekelde pleiter in zeer scher
pe bewoordingen. Het ging niet over den armen stroo
per. maar of verdachte geweld met geweld keerde, ae»
%-erklezende met de kracht van wapenen. De officier
justitie had zoodanig gedubieerd dat pleiter niet wis
tot welke conclusie hij zou komen. Doch het slot ga'
allerduidelijkst te kennen: In dibüs abstine; in twjjfó
onthoudt U!
Wat zou het geweest zijn, indien Minnee ln den loeien-
den storm de lamp had zien zwaaien en het geroep had
gehoord? vroeg pleiter. Indien den knuppel, het wapea
van den strooper niet was gevonden, want daaruit b't-el
ten duidelijkste dat hier een schermutseling had plaat
gehad, zooals bleek uit de diagnose der geneeskundigen
in verband met de wonde aan den hand van verdachte:
En die deskundigen geven toe, dat zoo'n knuppel een
gevaarlijk wapen kan zijn.
Pleiter legde ook nog den nadruk op het feit, dat ver
dachte alles moest aanwenden om de lantaarns en der
gelijke voorwerpen, waarmede het strafbare feit werd
gepleegd, in beslag te nemen.
Een gemompel van afkeuring onder het publiek ga'
den president aanleiding met ontruiming der zaal t«
dreigen.
Een veldwachter kon de plaat niet poetsen, meende,
pleiter, wat een particuliere wel kan doen. Hij moeti
doortasten, zooals zijn plicht hem voorschrijft. De wet-j
gever, die zelf schermt met handhaving van het g
rag. Pleiter dacht met weemoed aan Je Maintiei
drai! heeft verzuimd vast te leggen in de wet, <s
neer mag een politieman gebruik maken van
wapenen. Pleiter zelde dat het gezag niet wordt
diend als een veldwachter zich bloedend in het zal
wentelt Pleiter legde over een aantal van 20 30 g.
vallen van bloedige schermutselingen van jachtopzifrj
nersen stroopers. Alle verklaringen in het nadeel v*«j
verdachte zijn stuk voor stuk ineengevallen. Het w*
jagerelatijn van de slechtste soort. Pleiter critiaeer*
hier de stroopersfantasie in een der peiodleken (b&
doeld werd hier „Het Leven). Door pleiter werd gem*j
moreerd het geval te Volendam, waarin door 10 gfr
tuigen was verklaard dat de '-eldwachter met zijn sabel
had gestoken, doch het wetenschappelijk onderzoel
wees uit dat de veldwachter zulks nooit zoo had kuiK
nen doen.
Tenslotte kwam pleiter, zij het langs een omweg tol'
de conclusie van den officier, ook nog in herinnering
brengende, de vrijspraak van marechaussee, die op ed
wielrijder had geschoten met doodelijk gevolg. Pleit#
eindigde met het bekende spreekwoord: Pereat Mundut
fiat justitla.
In zijn repliek verdedigde zich de Officier tegen
insuniatie, als zou hij zijn gelnfluer.ecerd. Spreker
het beter gevonden de wegen der openbaarhclS te
wandelen den Rechter te laten beslissen.
Uitspraak over 14 dagen.
