Oe Langendijker Grcentei
Veilingen.
Arrondissementsrechtbank te Alkmaar
HET „GEZAG"
IN DE NEDERLANDEN
Strafzitting op Maandag 20 Februari 1933.
H e1 d e r.
OPENINGSNUMMER BUITEN TEGENWOORDIG
HEID VAN PUBLIEK.
Op 6 Februari was een zaak behandeld met geslo
ten deuren, tegen een heerschap uit Den Helder, ge
naamd Maarten Z., aan wicn was telaste gelegd, dat
hij op 4 en 11 November zich op den Strooweg aan
exentriciteiten had schuldig gemaakt, die in art. 239
Strafr. worden aangeduid als openbare schennis. De
gedaagde was niet present, waarop de behandeling
werd geschorst tot heden, met last tot voorgeleiding
van den verdachte. Niet dat de Pol. Rechter bepaald
snakte naar de kennismaking, doch in 't belang van
het onderzoek, 't Is altijd goed te weten, welk vleesch
men in de kuip heeft. Hiermede is de vertelling uit.
Anna Paulowna.
'N BUITENNISSIG JOGGIE.
Als nummer 13, juist geen geluksgeatal verscheen op
6 Januari voor den Pol. Rechter de 21-jarige venter
Anth. Theo Joh. v. d. B., te Anna Paulowna, ter zake
diefstal van 2 konijnen en 150 gladiolussen, welke na
tuurproducten het eigendom waren van de heeren
Van Zanten en Koster.
Het verloop der behandeling gaf den rechter motief
uitstel te gelasten voor een reclasseeringsonderzoek.
Voorts weid de verdachte onschadelijk genoeg geacht
om hem uit de voorloopige hechtenis te ontslaan. De
schaarschte der Rijksmiddelen toch gebiedt geen
overtollige kostgangers te onderhouden.
Heden dan trad de heer Wiggers voor het podium,
gewapend met zijn rapport, dat helaas niet bevre
digend mocht zijn. Indien verdachte niet het huis uit
gaat, veronderstelde de heer Wiggers, siaan ze el
kaar dood met 'n hooi- of 'n mestvork.
Voorts had verdachte de loffelijke gewoonte om tot
half elf in bed te liggen luieren.
Thans had hij niet zooveel pretenties en scheen tot
alle concessies bereid. Maar de üff. liet zich niet meer
lijmen en vorderde 4 maanden gevangenisstraf.
Mr. Belogne vond dit echter wat al te gepeperd en
stelde voor een gecombineerde straf.
Vonnis G maanden gev., waarvan 4 maanden voor
waardelijk, met 3 proefjaren.
Voorts werd verdachte direct gearresteerd.
Enkhuizen.
HET OUDE LIEDJE WORDT VOORTGEZONGEN.
De 23-jarige vischhandelaar Wilh. Joh. H., gestation-
neerd te Enkhuizen, had volgens dagvaarding den
getuige Bartel Visscher op 10 December aldaar de
kracht zijner vuisten doen gevoelen. De oorzaak van
die annimoniteit was een vischkaar, waarop verdach
te recht meende te hebben, terwijl de heer Visscher
dezelfde eigendomsrechten deed gelden. De oorspron
kelijke eigenaars, de heeren Gebroeders Edelenbosch,
hadden ieder een andere gelukkige bestemd, deze
vischkaar als een geschenk te mogen aanvaarden
Toen was het conflict geboren. Speelde zich af in het
vischbootje van Bart Visscher. Eisch en vonnis f 15
boete of 15 dagen.
Hoogkarspel.
IETS IN HETZELFDE GENRE.
De heer Theodorus M. M., landarbeider of zooals
het heden wordt genoemd „akkerstudent" te Hoog
karspel, had zich op 11 December genoodzaakt gé-
zien van leer te trekken tegen zekeren heer Fred.
W'eenig, die naar zijn meening op hem los wilde
trommelen met een ploertendooder.
De tweede activa was heden niet aanwezig en zal
daaromtrent wel nader onaangenaam nieuws verne
men. Het gevecht werd geleverd na het sluitingsuur
van café Roozendaal. Eisch en vonnis f 15 boete of 15
dagen.
Helder.
EEN BESCHEIDEN KLOPPARTIJTJE.
De niet verschenen Joh. Hendr. G., had te Helder
een mep toegediend aan een marine-matroos, omdat
deze naar zijn meening een meisje te beleefd groette.
Eisch en vonnis f 15 boete of 15 dagen. Eigenaardig
dat Mars en Amor altijd zulke nauwe connecties
hebben!
Graft.
'N TAMME EEND GEPIEPT.
De heer Valentinus Morra Sm., niet aanwezig, zou
te Graft een tamme eend hebben geschoten, eigen
dom van den heer M. v. Petten, eendenhouder aldaar.
Eisch en vonnis f 10 boete of 10 dagen, met vernie
tiging van het in beslag genomen geweer.
Egmond aan Zee.
WEER EENS STOMPEN EN KLAPPEN.
De 19-jarige vrachtrijder Aldert Zw. te Egmond aan
Zee, trok op 27 November partij voor zijn vader en
diende Leendert BI., die naar zijn meening papa Zw.
had gemolesteerd, een of meer stompen of klappen
toe. Volgens Leendert hadden ook anderen hem afge
dekt Eisch en vonnis f 10 boete of 10 dagen.
Enkhuizen.
EEN MASKERADE SOLDAATJE.
De niet verschenen Cornelis Zw., had zich op 10
December in een malle bui op den openbaren weg
te Enkhuizen vertoond in den uniform van een infan
terist, waartoe hij niet gerechtigd was. Eisch cn von
nis f20 boete of 20 dagen.
Oudesluis.
MET EEN SCHOP GESLAGEN.
De 53-jarige schipper Simon H. uit Oudesluis, had
zich te verantwoorden terzake dat hij op 22 Decem
ber den 13-jarigen Herm. Hartsuiker met een schop
op rug en beenen zou hebben geslagen. Verdachte
beweerde alleen maar gedreigd te hebben. Boven
dien had de jongen hem beleedisrd en kwaad ge
maakt. De schipper loste een wagen sintels en toen
had de jongen uitgeroepen: Gooi die rotzooi maar
wog. Ook had hij sintels in het water gegooid.
De Politierechter vermaande het ventje zich in het
ver olg behoorlijk te gedragen. Eisch f5 boete of 5
dagen. Vonnis 1 maand voorw. met 2 proefjaren.
iH e 1 d e r.
EEN VALSCHE VERTEGENWOORDIGER?
De 20-jarige reiziger Abraham P. uit Hilversum,
zou zich op 1 September te Helder ten onrechte heb
ben voorgedaan als vertegenwoordiger van de lees-
inrichting-maatschappij Intipo en een tweetal heeren
kappers hebben afgezet ieder voor f 15.Op grond
echter dat de heeren ondernemers onvindbaar waren,
erd verdachte op eisch van den Officier vrijgespro-
en. Hij beweerde het geld te hebLen afgedragen en
et bewijs voor het tegendeel was niet te leveren.
M i d w o u d.
'N BILJARTKEU MISBRUIKT!
Een 23-jarige arbeider uit Midwoud, Cornelis de
Vr., stond terecht wegens mishandeling van den
chauffeur Theodorus v. Rooij, die hij in den nachi
van 18 op 19 December had onthaald op een tik met
een biljartkeu op het hoofd, tengevolge waarvan hij
bloedend werd verwond. Het bloedig feit had plaats
in het café van den heer Kromhout in de Dorps
straat alaaar. De met een biljartkeu bewerkte getuige
reclameerde f 40 55 schadevergoeding wegens een be
derven 'eestpak en dc.-gelijken, plus 2 dagen verzuim.
Eisch 2 maanden gev. Vonnis 1 maand gev., met toe
wijzing der civiele vordering.
Alkmaar.
EEN LASTIGE NIEUWJAARSKLANT.
De 45-jarige steuntrekker van de Diaconie N. Th.
A. te Alkmaar, was op Nieuwjaarsdag mot de steun
penningen aan den rol en in beschonken toestand
geraakt. De agent Heijdentrijk wilde den beschnn-
kene inrekenen en ondervond een nogal krachtig ver
zet De weerspannige stond lieden voor dit feit te
recht. De diaconievader verklaarde dat de man ove
rigens niet onhebbelijk was, Nieuwjaar, 31 Augustus
en 8 October waren voor hem verleidelijke dagen.
Naar hem zal een reclasseeringsonderzoek worden
ingesteld. Auf wiederschen aus op 27 Maart.
Zuidscharwoude.
EEN SLOT DAT PAKTE.
Onttrekken aan de ouderlijke macht
De laatste verdachte verscheen in de persoon van
mevrouw Llisabeth K., echtgenoote van Jkr. A. L.
van Spengler, burgemeester van N. en Z. Scharwou-
de, wonende te Zuidscharwoude, thans tijdelijk ver
toevende te Hilversum Aan haar was ten laste gelegd
dat zij op 24 December de 8-jarige Petronella Johanna
Wilhelmina Lourisa van Spengler had willen onttrek
ken aan het wettig gezag van deii vader. In deze
zaak waren gedagvaard Jlir. v. Spengler en den
chauffeur G. Hoek. De verdachte dame werd 'juri
disch bijgestaan door Mr. Dr. Geelkercken, advocaat
te Leiden.
Er was door mevrouw v. Spengler ingesteld een
vordering tot scheiding van talel en bed, waarbij han
gende dit verzr.k door den president der Rechtbank
was bepaald, dat het dochtertje moest blijven onder
het ouderlijk gezag van den echtgenoot. Zij zelf had
toestemming gekregen om tn Hilversum ie mogen
verblijven, doch het was haar niet vergund bedoeld
dochtertje mede naar Hilversum te mogen nemen.
Niettemin had zij op 24 December het kind medege
nomen uit Zuidscharwoude.
Mevrouw v. Spengler beweerde heden niet aan te
nemen, dat zij uit de ouderlijke macht was ontzet,
hoewel de politierechter trachtte haar zulks duidelijk
te maken. Volgens verdachte was haar kind aan de
grootste ellende blootgesteld. Zij erkende op 24 De
cember op Zuidscharwoude te hebben vertoefd en is
toen vertrokken in gezelschap van haar dochtertje
in een auto. Zij had geen vergunning van den vader.
Het kind had zij meegenomen naar Amsterdam en
na twee dagen was het naar Zuidscharwoude terug
gekeerd.
Jhr. v. Spengler, als getuige gehoord, verklaarde
twee kinderen te hebben, waarvan 1 uit zijn eerste
huwelijk. De president der Rechtbank bad het jong
ste kind toegewezen aan den vader. Mevrouw v.
Spengler mocht wel in Hilversum wonen, doch niet
met haar dochtertje. Het kind zou op den bewusten
datum uit de school thuis komen, doch zij verscheen
niet en keerde eerst Dinsdag na Kerstmis in de vader
lijke woning terug. We! had Jhr. v. Spengler prent
briefkaarten gekregen aan het adres van het oudste
dochtertje, waarop o.m. stond de groeten aan vader!
Mevr. v. Spengler beklaagde er zich over, dat zij haar
kind nooit mocht zien. Natuurlijk wel, zei de politie
rechter, maar zij had niet het recht het kind ter
sluikse!) weg te voeren.
of:
Vnn school tot kruidenierswinkel.
Men verzoekt ons het onderstaande uit de Vacature
over te nemen:
Eenigen tijd geleden werd in De Vacature de vraag
besproken, of de onderwijzer het recht heeft, leerlingen
bij wijze van straf, te doen nablijven en tevens of de
vader in zoo'n geval het recht heeft, om zijn spruit op
te eischen. Beide vragen werden bevestigend beant
woord. maar bij het laatste antwoord voegde de redac
tie nog een opmerking toe, n.1. deze, dat de onderwijzer
in dat geval flink tegen den onverstandigen vader dien
de op te treden en als ik mij goed herinner, het kind
den toegang tot de school moest ontzeggen en dan dus,
door ongeoorloofd schoolverzuim uit te lokken, den va
der aan een gereohtelijke vervolging blootstellen. Nu is
in theorie tegen dezen goeden raad niet veel in te bren
gen en in grootere plaatsen, zooals ln de goede stad
Deventer ls in de practijk de opvolging ervan ook nog
wel mogelijk. Maar wij hebben in Nederland ook nog
het platteland. Op het platteland moet men weten van
geven en nemen, zegt een oud spreekwoord. Jawel, met
dien verstande, dat de plattelandsmeester veel geven en
bitter weinig meer riemen moet. De tijd is voorbij, dat
het hoofd der plattelandssohool (de onderwijzer even
min, maar die is op onze kleine dorpsschooltjes dikwijls
niet meer aanwezig) een „opdrïngerlgen" vader, die een
beetje „onaangenaam" kwam spreken over zijn veelbe
lovend en zoon. gewoon bij de lurven pakte en hem van
het plein „afwerkte", zooals ik het in mijn jeugd mijn
ouden leermeester zag doen. Die tijd Is voorbij. Toen
hadden vaders nog niet het alleszeggend argument van
thans: „Meester vergeet toch niet, dat hier wel meer
scholen zijn?" Dat weet meester op het platteland maar
al te goed tegenwoordig. Hij weet, dat zijn school is ge
worden een kruidenierswinkel en dat hij geduchte con
currenten heeft. „Dat is heelemaal niet erg", zei mij
eens een vader, overigens groot voorstander van goed
onderwijs en voorvechter van de openbare school, „dat
is niet erg, ik moet de klanten ook naloopen, laten de
onderwijzers dat ook maar eens doen."
Nu is concurrentie zeer zeker niet altijd verkeerd. Als
het er om gaat, het peil van school en onderwijs op te
voeren, dan kunnen kind en volk slechts welvaren bij
concurrentie. Als er een prikkel is, om voor bepaalde
examens een flink aantal candidaten als „geslaagd" af
te kunnen leveren, dan is zoo'n onderlinge wedijver niet
zoo afkeurenswaardig.
Er is echter ook zoo iets als unfaire concurrentie. En
die unfaire concurrentie is thans fnuikend voor het on
derwijs in vele plattelandsstreken.
„O. je moet hier zoo voorzichtig zijn", zei mij nog
onlang3 een collega, .want bij het minste of geringste,
loopen ze naar de andere school en zie je. we zijn net
op de grens wat het leerlingenaantal betreft." En nu is
Mr. Geelkercken vroeg aan verdachte, of er niet
/erzocht was een regeling waarin werd bepaald dat
de moeder het kind zoo nu en dan zag, waarop de
getuige v. Spengler in antwoord een briefje voorlas,
van zijn raadsman, Mr. Moens uit Beverwijk, aan den
advocaat van mevr. v. Spengler. Mevr. v. Spengler
ontkende door haar stiefdochtertje de boodschap te
hebben doen doorbrengen, dat de moeder op haar
kind wachtte. De heer v. Spengler deed hierop uit
komen, dat hij den invloed van zijn vrouw op het
kind verderfelijk achtte.
De chauffeur Beemsterboer werd daarop gehoord,
die verklaarde dat hij in opdracht van mevrouw het
jongste dochtertje van den burgemeester en haar
moeder had vervoerd.
De heer Officier, requisitoir nemende, noemde der
gelijke zaken, waaraan publiciteit wordt gegeven, on
aangenaam en onverkwikkelijk.
Er is wel eens meer gesproken over het feit, dat
dit meisje was weggevoerd, doch men had steeds ge
tracht do kinderen buiten de rechtzaal te houden.
Doch ten slotte bleek een justitieel ingrijpen noodza
kelijk. Men moet zich houden aan de wet en het wet
tig gezag is toegekend aan den vader. En als dan
blijkt dat de moeder tracht die wet overboord te
werpen, dan moet daaraan paal en perk gesteld wor
den, hoe hard het ook voor de moeder moge zijn. Hel
feit was overigens voldoende bewezen, doch nu moest
bij het opleggen der straf rekening worden gehouden
met de omstandigheid, dat herhaling werd voorko
men. In verband daarmede requireerde de Officier 2
maanden gevangenisstraf voorwaardelijk met twee
proefjaren.
Mevrouw v. Spengler wond zich hierop vreeselijk
op en riep uit, dal haar onrecht was aangedaan, het
kon haar niet schelen, wat men met haar wilde doen.
De politierechter achtte het in verband met de ze
nuwachtige opgewondenheid van mevrouw v. Speng
ler noodig om de zaak te schorsen en de «voortzetting
te gelasten op 4 Maart. Alsdan wordt mr. Geelkercken
in de gelegenheid gesteld tot het houden van zijn
pleidooi. Sluiting.
Nieuwe reclame-methoden.
De Amerikaansche koffiehandelaren zijn van mee
ning, dat hun landslieden, hoewel zij do sterkste koffie
drinkers zijn, geen behoorlijk kop koffie kunnen zetten,
zelfs niet, wanneer zij de meest aromatische soorten
gebruiken. Producenten en handelaren hebben nu een
fonds van 1 millioen dollar bijeengebracht, met welke
middelen zij het publiek gaan leeren, hoe de koffie wel
gezet moet worden. Zij verwaohtcn daarvan een ver
meerdering van hun omzet van 50 pet.
Dit opent inderdaad wijde perspectieven op reclame-
gebied. Het publiek neemt niet genoeg af. omdat het
nog niet weet. hoe de «-aren bereid moeten worden.
Welnu, leer het Uw waren te genieten en Uw omzet
stijgt! De boterboer, die zijn artikelen in pakjes al-
geeft. zal nu bij U in de keuken komen en Uw boter
hammen besmeren om U te laten zien. hoe dat moet.
In dit speciale geval lijkt het zelfs niet onwaarschijnlijk,
dat de omzet van den boterboer met 100 procent stijgt
wanneer de huisvrouw zijn methode van smeren letter
lijk zou opvolgen. De slager, die U een kluif voor de
erwtensoep pleegt te leveren, zal ln Uw pot komen roe
ren en hij zal er zooveel vleesch ingooien, dat voor do
erwten geen plaats meer overblijft De drogist bij wien
gij drop koopt tegen de verkoudheid, zal naast Uw bed
komen zitten en U voederen, en den volgenden morgen
is Uw verkoudheid over, maar nu is Uw maag ln de
war vanwege de overmaat van drop en daaromlevert
de drogist U thans zuiveringszout. Zoodat zijn omzet
door de nieuwe methode van reclame wel zeer belang
rijk zal stijgen.
Bovendien heeft deze verbluffende Amerikaansche
vinding een dubbel voordeel: eenerzljds maar daar
aan zullen de koffiehandelaren niet ln de eerste plaats
gedacht hebben zal de omzet inderdaad grooter wor
den en anderzijds komt ook de volksontwikkeling op
hooger peil. wat van groote beteekenis is. Misschien zult
U zeggen: Wat heeft koffiezetten met ontwikkeling te
maken? Maar dan vraag ik U: „Hebt U er niet meer
aan, dat Uw vrouw een geurig kop koffie kan zetten
dan dat zij weet, hoe groot de oppervlakte van een cir
kel ls?"
het voor buitenstaanders en collega's uit de stad heel
gemakkelijk om te zeggen: „Daar moeten jullie boven
staan", maar als het verlies van een of twee leerlingen
beteekent, dat een driemansschool in een tweeman6-
inrichting zai worden omgezet, dan zakt onze flinkheid
wel eens een beetje en dan worden er wel eens conces
sies gedaan.
Concessies! De ervaringen, opgedaan bij het examen
voor polltie-dlploma, noopten kortelings de commissie,
die met de afneming van die examens belast was, tot
de vraag, of de leerplicht nog wel nauwgezet in acht
genomen wordt. Een naïve vraag, t.o.v. het platteland
tenminste! Een kruidenier moet zijn klanten welwil
lend behandelen, oftewel de school aan do ouders! Nu
zijn echter nog steeds niet alle menschen wijs en wil
len daarbij welen de winkelier verliest, niet graag
een klant, ook niet als die klant onbillijke eischen stelt
en dingen verlangt, die eigenlijk niet geheel door den
beugel kunnen. Dezer dagen sprak ik een bejaard, ge-
penslonneerd collega, in zijn tijd een sieraad van zijn
stand. „Kerel" zei hij, „wat ben ik blij, dat ik er uit
ben, want wat is het een rommel tegenwoordig!"
De commissie van het politie-examen, zooeven ge
noemd, had nog gerust een andere vraag kunnen
stellen, n.1. deze: „Is het met het zitten blijven op de
plattelandsscholen wel overal in orde?" Ook deze
vraag zou aan ingewijden wat naïef klinken. De school
op het platteland (enkele streken, waar de concurren
tie nog niet of bijna niet woedt, misschien uitgezon
derd), is een kruidenierswinkel geworden, waar het
verderfelijk cadeaustelsel hoogtij viert. Niet ln de
eerste plaats meer de waar, die verkocht wordt, maar
het bijwerk, de cadeaux, bepalen voor een deel tniet
geheel natuurlijk) het succes van den onderwijzer-
kruidenier.
Er zijn ln ons lieve vaderland tegenwoordig nog al
wat menschen, die wee en ach klagen over den achter
uitgang van het gezag. AI deze klachten zijn inder
daad niet geheel zonder grond. En weer denk ik aan
mijn eigen ouden meester, die zooals u reeds weet, wel
eens wat hardhandig kon optreden. Die had de gewoon
te, cm jongens van de school, die, als ze hem tegen
komend. vergaten de pet af te zetten, dit hoofddeksel
met zijn wandelstok van het hoofd te slaan. Misschien
was het niet paedagogisch en stellig zouden sommige
strafrechters thans een dergelijk middel niet meer
onverdeeld toejuichen, maar, wat het voornaamste
was: het hielp! De jeugd van zijn dorpsschool was
beleefd. Laat de onderwijzer-kruidenier van thans het
nóg eens probeeren. Of liever laat hij het niet doen,
want het zal o.a. voor zijn winkelklandizie minder ge-
wenschte gevolgen hebben! Inderdaad, het gezag is
hier en daar in Nederland wat kwijnend. Nu is er gezag
en gezag, maar het goede, dat veitaald kan worden
door eerbied voor wet en wettige overheid, in ons land
nog steeds berustend op den constitutioneelen volks
wil, zal elk Nederlandsch onderwijzer toejuichen. En
dit gezag dient van jongsaf aangekweekt te worden.
Hieraan mede te werken is de p li c h t van den on
derwijzer. Dat hem de macht hiertoe echter thans
grootendeels ontbreekt, is niet z ij n schuld, maar is
een der debetzijden van onzen onzallgen schoolstrijd,
die meer afbreuk doet aan het gezag, dan duizend bur
gerwachten weer kunnen goedmaken.
EEN PLATTELANDSBOVENMEB5TER.
Mislukking bespreking Dnltscln
handelsverdrag. - De gevolgen
van de Dnltsche autarkie. Geen
uitvoer. Eet land moet nu be
werkt worden, doch de middelen
ontbreken. - De markt lusteloos en
slap. - Roode kool alweer lager.
Idem gele. - Deensche witte kool
voor het grootste deel onverkoop.
baar. - Voor Inrichtingen en ali
veevoer bestemd. - Nog lagein
prijzen voor nlen. grootere aan
voer. Weinig aanvoer peen; la
ge prijzen. Bieten deels onver
koopbaar.
Het wordt al erger. Had men een stil vermoeden,
dat dè onderhandelingen over het handelsverdrag met
Duitschland nu eens het bewijs zouden leveren van
welwillendheid en toenadering, nu men bij onze Oa»
telijke naburen toch ook wel tot de overtuiging zal zijn
gekomen, dat al die tariefmuren ten slotte de docd
voor het economische leven beteekenen, het ls geble
ken, dat men zich vergist heeft. Duitschland gaat
voort op den lijdensweg en blijft zich zelf gelijk:
autarkie is het begin en het eind van zijn tegenwoor-
dige politiek en het is te vreezen, dat dit voor Nedet-
land en ln het bijzonder voor de Langendijker kool- en
aardappelverbouwers, tot droevige gevolgen zal leiden.
De gevolgen van de tot nu toe gevolgde politiek zijn
al funest voor hen, maar ze hadden verwacht, dat men
toch wel eens aan een keerpunt zou komen en het
critleke moment toch wel bereikt was. Helaas ls dit
niet het geval en de ultvoerstatlstlek van de vorige
maand is een sprekend bewijs, hoe noodlottig de hou
ding van Duitschland voor Langendijk is. Gedurcr.de
die maand werd er van de uitgevoerde roode, Savoyc-
en Deensche witte kool zoo goed als niets naar
Duitschland geëxporteerd. Als men dat vergelijkt met
de hoeveelheden die vroeger de Dultsche grens over
gingen en men bedenkt daarbij, hoe moeilijk, ja on
mogelijk het ls, om ln deze tijden nieuw afzetgebied
te krijgen, dan ls het duidelijk in welk een noodlijden
den toestand onze tuinbouw moet verkeeren, die al
leen kan bestaan, als het buitenland ln beduidende
hoeveelheden zijn producten afneemt.
Terwijl op het oogenbllk de tweede Inventarisatie
gehouden wordt, waaruit blijkt, dat nog duizenden
spoorwagens van 10.000 K.G. stapelgroenten aanwezig
zijn, wordt het akkerland weer gereed gemaakt voor
een nieuwen oogst. Men moet hier wel met looden
schoenen de West ingaan, om het land te spitten, te
bemesten en te bewerken, terwijl de producten, welker
zaad of pootgoed men weldra aan den grond zal toe
vertrouwen, zoo goed als niets opbrengen. Voor kunst
mest zal bij velen wél geen geld aanwezig zijn, voor
contante betaling van het ploegloon zullen de finan
ciën bij de meesten ontbreken. Het behoeft dan ook
geen verwondering te wekken, als verschillende bou
wers hun bedrijf wat gaan inkrimpen en sommigen
zelfs heelemaal het bijltje er bij neerleggen. Alleszins
begrijpelijk ls het ook, dat de landeigenaars hun land
niet kunnen kwijtraken en het land van tweede kwa
liteit wel eens braak zal komen te liggen. Bij de te
genwoordige prijzen der tuinbouwproducten is iedere
nrijs te hoog en zelfs, als men geld toe kreeg, zou het
bedrijf nog niet loonend kunnen zijn. Het is wel een
hc"??t e-n^t'^e toestand hier.
Zoo ligt het voor de hand. dat de groenteveilingen
weer een treurig beeld te aanschouwen gaven. Het ver
liep er alles even slap en lusteloos. De tuinders voeren
met begrijpelijken tegenzin hun producten aan en kftop-
lu! missen alle courage, om zaken te doen. Hier is geen
sprake van een Jan Salie-geest. maar van een móeten-
berusten in een toestand, waaraan initiatief en onder
nemingsgeest niets kunnen veranderen.
Het was alweer slechteT dan de vorige week. Toen
werd voor de mooiste roode kool nog tot f 4 betaald,
nu kon ze in het begin der week nog bij hooge uitzon
dering f 3.30 opbrengen. Met dezen zoo slechten prijs
duurde het echter maar kort, want de laatste 4 dagen
kón zelfs een prijs van f 3 voor het mooiste goed niet
meer worden gemaakt. Veel van de drieponds-kool de
soort dus die het meest gezocht ls op onze veilingen,
kon niet meer dan f 2.60 opbrengen (er werd er zelfs
nog voor minder verkocht). Voor de groote eerste soort
kool werden, ook weer lagere prijzen gemaakt: bracht
ze aanvankelijk nog ongeveer f 1.50 op, later ging ze
slechts weinig boven den gulden uit Voor de tweede
soort, waarvan de aanvoer een belangrijk percentage
vormde van wat er aan de veilingen komt waren de
prijzen uit den aard der zaak nog lager. Voor het klein
goed daarvan werd ongeveer f 2 20 betaald, de grootste
koolsoort van deze qualltelt werd voor f 0.80 tot f 1
verkocht doch verschillende partijen konden zelfs niet
meer dan 60 oent opbrengen. Dit is in weken niet voor
gevallen en meerdere partijen waren zelfs onverkoop
baar. Ongeveer 57 spoorwagens werden in totaal aan
beido veilingen verhandeld.
Slechter ging het ook met gele kool. Het mangelt ook
hier aan den zoo noodzakelijken uitvoer. De allermooi
ste en uitgezoohtste partijen van deze koolsoort konden
net f 200 per spoorwagen opbrengen. Voor groote kool
werd niet meer dan f 1—1.30 besteed. Een zeldzaamheid
was het, als voor de 3-ponds kool van de tweede kwali
teit f 1.50 werd betaald; meestal bleef de prijs daar be
neden. Voor groote van de tweede soort werd f 0.60
0.90 betaald, terwijl een deel ervan doordraaide .alzoo
onverkocht bleef. De aanvoer was van beteekenis, daar
niet minder dan 93 spoorwagens werden verkocht.
Ongelukkig de tuinders, die met Deensche witte kool
zijn opgescheept. En dezulken zijn er nogal vat! Alles
moet in het binnenland worden afgezet en -dooT is
de vraag natuurlijk veel te gering om verzekert. zijn
van een eenigszins loonenden prijs. Bijna alles, wat
werd verkocht, bracht 60 cent per 100 Kg. op, een enkel
partijtje 70 cent. Maar veel bleef onverkocht. Var de
153 spoorwagens, die werden aangevoerd, bleven er on
geveer 100 onverkocht en kwamen dus terecht bij het
In- en Verkoopbureau der provincie, dat het bij lief
dadige Inrichtingen of als koevoer distribueerde tegen
een dubbeltje per 100 Kg.
Daar de uienteelt het vorige jaar zulke gunstige re
sultaten opleverde, vanwege de beste prijzen, die toen
in Januari, Februari en Maart zijn gemaakt, hebber, ver
schillende bouwers de kat nog wat uit den boom geke
ken in de verwachting, dat de prijzen wat mochten stij
gen. Met invoerbeperking en contlngenteeringsmaM re
gelen is bij die verwachting wel te weinig rekening ge
houden, want de prijzen worden al lager en lager. Voor
drielingen werd van f 11.90 besteed, gele uien brachten
aanvankelijk nog f 1.802.50 op. later slechts f 1.20—2.
Voor grove uien lagen de prijzen tusschen f 1.302.20.
Ongetwijfeld bevreesd, dat de prijzen nog zullen terug-
loopen, bedroeg de aanvoer deze week 24 spoorwagens.
Peen werd er maar weinig aangevoerd en de prijzen
waren weer laag. Voor de groote werd, wat de moois:
betrof, f 1.40—1.90 besteed, de minder gewilde brach'
f 1.101.30 op. Veel partijen bieten konden slechi
cent bedingen, andere waren onverkoopbaar,
voor d# mooiste f 1.101.70 werd betaald.
