Titanenstrijd in de golven.
Arrondissementsrechtbank te Alkmaar
Woensdag 1 Maart 1933.
SCHAGER COURANT.
Tweede blad. No. 9237
Zwaardvisschen tegen
Walvisschen.
Haaien en Zeeleeuwen.
Ingezonden Stukken.
Kapitein E. TURNETT, ond-gezavoerder
van de „Berwid" vertelt:
DE „Berwid" kliefde de golven van den Indi-
schen Oceaan, toen op zekeren morgen de
steward de deuren van mijn kajuit opende en
mij wekte. De grijze morgennevel drong de
kajuit binnen en overtoog muren en meubelen met
een vochtig huidjeSnel kleedde ik mij aan en
begaf mij naar dek.
Daar stond de stuurman bij de brug en staarde
gefascineerd naar bakboord En er was reden genoeg
voor dit staren. Zooveel reden zelfs, dat „stuur' mij
heelemaa! vergat te begroeten, maar zonder iets te
zoggen naar de golven wees... Op nog geen 30 voet
van ons schip had een titanenstrijd plaats, een ge
vecht op leven en dood, ais ik nog maar weinig had
gezien: de strijd van een zwaardvisch tegen een wal
visch!
Walvisschen bloeden uit de kleinste wonde. Wal
visschen vergieten rood bloed. De zee, die eerst glad
en grauw was, werd nu tot een bluedig-rood schuim
geslagen. Ik klom op de brug om alles beter te kun
nen zien. Neerploffend van de eene op do andere zij
de, trachtte een geweldig groot, donkergekleurd dier,
een walvisch in de diepte te duiken. Pijlsnel verhin
derde een glanzende zwaardvisch een van de
grootste soort steeds weer dt-ze onvluchtingspo-
gingen met vreeselijke stooten van zijn meterslange
zwaard.
Walvisschen kunnen naar diepten duiken, waar
geen zwaardvisch, ten gevolge van den waterdruk,
kan komen. Dat wist ik. Daarom dook de zwaard
visch steeds onder de walvisch door schoot dan, met
een vreeselijke kracht, als een levende torpedo, om
hoog en scheurde met zijn afschuwelijke zaag heele
stukken vleesch uit het lichaam van de walvisch.
Soms slaagde de laatste erin, uit te wijkenDan
schoot de aanvaller, wiens kleine, boosaardig fonke
lende oogjes duidelijk zichtbaar waren, hoog uit het
waterom bij het neervallen toch nog gelegen
heid te vinden, zijn erfvijand te treffen!
De walvisch
zweept het water
in een draaikolk
rond, de staartvin
beschrijft gewel
dige bogen. Als
die vin de
zwaardvisch ook
maar éven raakt
is deze verplet
terd. De walvisch
is wanhopig
slaat het water
tot roodachtig
schuim! Steeds
langzamer wor
den haar bewegingen, steeds aarzelender, herhaal
delijk tracht rij in do houding, de zijwaartsche hou
ding te komen, waaruit zij alleen kan duiken.
De „Berwid' heeft een groote boog gemaakt en
wij zijn weer vlak bij het strijdperk gekomen, het
bloedgekleurde, schuimende centrum van dit vree
selijke gevechtNu is de grijswitte buik van de
walvisch zichtbaar, dan weer duikt een spitse kop op,
waarin twee van haat vervulde, glanzende oogen
fonkelen. De kleine oogjes van de walvisch hebben
een angstigo uitdrukking, wanneer de geduchte
vijand steeds nieuwe stukkon vleesch uit haar li
chaam scheurt
Opnieuw schuimt het waterMaar de walvisch
weet met een geweldigen slag van zijn machtige
staartvin terzijde te schieten. Do zwaardvisch schiet
hoog boven het water uit! Te hoogom goed te
recht te komen, de zwaardvisch slaat over den kop!
Een klap geeft het, als het dier op de watervlakte
neerploft. En nu is de zee-oppervlakte leeg De wal
visch heeft eindelijk kans gezien, van de gelegenheid
gebruik te maken om te vluchten, te vluchten naar
de diepste diepten van den oceaan.
Een onbeschrijflijk wreede strijd.
In 1931, vlak voor het tijdstip, waarop traan haast
waardeloos werd, was ik met de „James-Clark-Hos
in het poolgebied. Ons doel was een walvischvangst
met vliegtuigen. Dagelijks stegen we met onze drie-
motorige vliegtuigen op, teneinde naar jachtbuit te
zoeken, waarna het schip de eigenlijke vangst ver
richtte.
En zoo vonden wij een „school".. Een kudde wal
visschen, moeders, met jongen Onze marconist Al-
kersö seint juist de positie van de school aan de wal-
vischboot, als onder ons het schouwspel begint
Wij worden getuige van een onbeschrijfelijk wreeden
strijd...... Ons vliegtuig scheert over het water,
slechts een paar meter boven de school donderen on
ze motoren. Maar de strijd onder ons gaat door.
Een strijd zonder weerga! De zoogenaamde „wolven
der wereldzee, de walvisschen, die inplaats van ba
lemen, tanden hebben. Deze dieren zijn ongeveer
meter lang, hebben taoden inplaats van de lange,
platte baleinen, die de gewone walvisschen in de bek
hebben, het zijn roofdieren en vleescheters! Wij kun
nen de aanvallers niet tellen, maar er zijn er min
stens twintig. Drie- tot viermaal zoo lang zijn de aan
gevallen dieren, maar zij zijn ie zwaar, kunnen zich
slechts verweren door slagen met de staartvin, waar
door meterhouge golven ontstaan
De potvisschen, zoo heeten deze „wolven der we
reldzee', omsingelen een gewone walvisch, moeder
van twee jongen. Een der potvisschen schiet naar vo
rentwee aanvallen en hij schelirt een groote lap
vleesch uit het lichaam van de walvisch. In de ko
kende golven duiken de koppen van aanvallers en
aangevallenen op, damp slaat uit hun neusgaten.
Waar eerst 't moederdiei was, weruelt het thans van
potvisschen, die het doude dier in stukken scheuren.
De jongen zijn verdwenen...... Een andere walviscn,
die een lang bloedspoor achter laat, vlucht. En achter
dit dier aan vlucht de heelt school. Zij duiken......
drievier...... zeven kolossen! En dicht achter
ieder dier, dat bovenkomt om adem te halen, zwem
men pijlsnel een aantal potvisschen aan......
Een paar dagen later heeft een der walvischvaar-
ders een potvisch opgevischt. Het dier was nog jong
en mal vijf meter. In de maag vond men 14 robben.
De 15de zeehond stak nog halverwege in de keel
Daarin was de potvisch gestiktI
De snelste en moedigste dieren van het
water.
Geweldige strijdmeedoogenlooze wreedheid...
dit was het wat we te aanschouwen kregen op onze
tochten door de zeeën, waarin de potvisschen,
zwaardvisschen en walvisschen voorkwamenOp
windend, grotesk, als in üen oertijd! En toch plomp
en langzaam tegenover datgene, wat ik bij toeval in
Tasmaniö medemaaktt: de strijd tegen tvvoe haaien,
een strijd die door den zeeleeuw, welke de held van
onderstaand verslag zal zijn, glansrijk gewonnen
werd
Zeeleeuwen zijn de snelste dieren van het water.
Zij zijn ook de moedigste. En tevens behooren zij
tot de avontuurlijkste, meest onberekenbare schepse
len ter wereld. Duizenden kilometers leggen zij af,
zonder een bepaalde reden daarvoor te hebben, zij
trekken rond, vechtenen ovenvinnen in haast
alle gevallen!
Nu geschiedt het menigmaal, dat de zeeleeuwen
tot aan de Australische kust komen zwemmen, dat
zij ondanks alle geografische wetten in de haven
van Sydney opduiken, zooals men ze ook al aan de
oevers van de Seine in Frankrijk heeft gevonden.
De Tasmanische zee is echter vol haaien, de vreese-
lijkste, grootste haaiensoorten, die er bestaan! Haai
en zeeleeuw zijn verbitterde vijanden. Niets maakt
een zeeleeuw zoo razend, als de nabijheid van een
haai!
Zoo lagen wij op zekeren dag in de Bocht van
Queely op het gloeiende dek van een kotter en ke
ken naar een zeeleeuw, die in het spiegelgladde wa
ter speelde...... Een geweldig dier, met een prachtig-
glanzend vel en en grijze snor. Honger en de lucht
van het door ons over boord geworpen vleeschafvai
dreven twee haaien in het stille water van de Baai.
Dat was hun dood!
VOOR DEN POLITIE RECHTER.
OPENB. STRAFZITTING VAN MAANDAG 27 FEBR.
Den Helder.
NIEMAND PRESENT.
In de eerste zaak contra P. N. v. R. te Den Helder,
verdacht van diefstal van metselsteenen, was niemand
aanwezig. De deurwaarder Imiteerde de stem eens
roepende In de woestijn. Eisch en vonnis tegen den
spijbelaar f 20 boete of 20 dagen. De niet verschenen
getuige zal vermoedelijk ook wel in de gelegenheid
worden gesteld 'n duit in het Rijkszakje te werpen.
Grootebroek.
EEN DRIFTIG BOERTJE.
Een 30-jarig landbouwer uit de Streek, Corn. B. te
Grootebroek, had op 21 December den berelder van het
dagelijksch brood, in Grootpantalon, bakker Joh. Buis
man, aan den Zesstedenweg mishandeld, door hem on
zacht op den grond te gooien, zoo erg, dat de dokter
nog gehaald moest worden. De heer Cornelis B. was
verstoord op den bakker, zijn buurman, die zijn vrouw
in haar morgen- en middagtukje stoorde. En baas Kees
had toen noidig sold: Dat gesode-dit en dat mot maares
uit saln. De politierechter maakte den verdachte geen
compliment over zijn beschaafde huiselijke conversatie
en veroordeelde hem, na verhoor der getuigen, de bak
ker en zijn vrouw, tot 1 maand voorw. met 2 proefjaren.
Veroordeelde had ook nog 'n heel jaar huurschuld
aan den bakker.
Hoogwoud.
MOEILIJKE EXPEDITIE.
De niet verschenen heer Hlltje v. d. G., op 28 De
cember door de Kerkelaan te Hoogwoud laveerende,
verzette zich op heftige wijze tegen den veldwachter
Bood, die hem nog wel In veilige haven, in casu het
gemeentelijk schuurtje, wilde deponeeren. De verdach
te, reeds meermalen voor diverse feiten veroordeeld,
werd ongeknapt met 1 maand, mede overeenkomstig
het verlangen van den officier.
Enkhulzen.
BAGGER VAN DEN STAAT INGEPIKT.
Abram K., niet verschenen, had zich op 28 Dec. de
vrijheid gepermitteerd de Spoorsloot, langs den Hjn der
Ned. Spoorwegen te Enkhuizen, uit te baggeren. De Di
rectie had hem voor deze ontmoddering geen toestem
ming gegeven. Door den spoorwegarbeider Schottenis
werd deze baggerbeugelaar gesnapt.
Eisch en vonnis f 8 boete of 8 dagen.
Den Helder.
HELD E RSCHE RUSTBEWAARDERS BELEEDIGD.
De stevige Heldersche vlsscher Eduard St. had zich
op 17 December schuldig gemaakt aan beleediglng van
de agenten Baarda en Kooistra, door deze ambtenaren
t<j qualiflceeren als schooiers en luizebossen.
Volgens den aanwezigen verdachte gold zijn animosi
teit eenige miliciens, maar de omstandigheden wezen
er op, dat de politie het doelwit was van 's heeren
St.'s schampscheuten. Men hield zich dus aan het pro
ces-verbaal en de loslippige baringtrekker werd ver
oordeeld tot f 25 boete of 25 dagen.
Oude Niedorp.
EEN DRUKDOENDE VEEHOUDERSTELG.
De 24-;ariee tomaatUleurige heer Pieter Jos. U., zoon
van een Oude Niedorper veehouder, had zich op 4 Jan.
onledig gehouden met den getuige Pieter Mulder bij de
keel te grijpen, aan zijn sjanslok te trekken en hem ver
volgens tot sluiting der voorstelling te schoppen en te
trappen. Gezegde heer Pieter U. was zoo welwillend toe
te geven dat hij zich voor de keel en de sjanslok van
Mulder had geïnteresseerd, doch het schoppen en trap-
Een gevangen reuzenwalvisch. De rens ls door een
walvischvaarder gevangen en wordt met zware ket
tingen aan wal gesleeptl
Als een pijl uit een boog schoot de zeeleeuw op hen
toe, zonder op het schip te letten, zonder acht te
slaan op het vreeselijke gebit van den geweldigen
vijand.
Zeeleeuwen zwemmen 40 zeemijlen per uur en
soms meer. Als een torpedo schoot het dier door het
water...... De haaien namen de vlucht. Zij bleven
dicht aan de oppervlakte van het watereen er
van verschool zich onder ons schip. De zeeleeuw viel
do andere aan. Met een geweldigen stoot bereikte hij
de haai, die van de open zee afgesneden, niet meer
weg kon. Steeds heviger werden de aanvallen van
den zeeleeuw, die op het midden van het haaienliji
gericht waren, zoodat deze noch van zijn scherpe
rijen tanden, noch van zijn krachtige staartvin ge
bruik kon maken. Groote stukken vleesch werden
uit hte lichaam van de haai gebetenhet wal et-
was bloedrood geworden en golfde hevig onder de
wanhopige bewegingen van den haai en de bliksem
snelle aanvallen van den zeeleeuw. De strijd was
spoedig ten einde. Zooveel haat, zooveel kracht, zoo
veel verlangen tot moorden lag in iedere beweging,
dat men haast geen adem durfde te halen. De haai
was volkomen machteloos tegenover den zeeleeuw.
Deze liet hem geen tijd tot handelen of tot afweer.
Nauwelijks een minuut nadat de zeeleeuw de eer-te
maal had aangevallen, dreef een bloedige, verminkte
massa aan de oppervlakte van het nu weer tot rust
gekomen water: het lichaam van den dooden haai!
Nauwelijks 80 seconden later na den eersten haai
kwam de tweede naar boven, eveneens bloedig-ver-
minkt, zooals de eerste
Langzaam, statig en tevreden, zonder angst voor de
nabijheid der menschen, verdween de zeeleeuw weer
in zee
pen werd ontkend. Hij verdacht den heer Mulder van
minder aanbevelingswaardige handelingen in verband
met een koeienhandel, daarom was hij niet vriendelijk
gestemd. Ook in de rechtzaal toonde Piet zich ala een
ongeslepen diamant, maar hij bleek accoord te gaan met
den eisch en veroordeeling tegen hem uitgesproken, van
f 15 boete of 15 dagen.
Alkmaar, Oudorp.
EEN RUWE HOUTBEWERKER.
Een houtbewerker uit Oudorp, genaamd Steven Hen
drik V., was op den iaatsten dag van het nieuwe jaar
met geen gevoelens van genegenheid vervuld jegens
den fietsenden heer Pieter Weel, dien hij in de Lange-
straat te Alkmaar ontmoette en onthaalde op eenige
stompen en klappen, of dien hij. zooals hij het nu ver
legen lachend noemde: 'n opduvel had gegeven. Die
opduvel was echter blijkbaar nogal kras, aangezien de
heer P. Weel moest worden geopereerd door Dr. van
Dam en eenige dagen in het Centraal Ziekenhuis moest
worden verpleegd. Wegena kosten van deze behandeling
en arbeidsverzuim vroeg de getuige Weel f 19 schade
vergoeding. Het scheen dat er een huiselijke dramatiek
achter dit conflict school, waar we verder maar niet
over zullen uitwijden. Vermoedelijk zullen we weldra
over deze aangelegenheid wel meer kunnen rapportee
ren.
De officier was ver van goed te spreken over dezen
wildeman en vorderde f 40 boete of 4 Odagen. Vonnis
conform eisch. Op de door getuige Weel voor de poli
tie afgelegde verklaring ging de Politierechter gelukkig
niet verder in.
Alkmaar.
HUISVREDEBREUK OP HET BUREAU VOOR
SOCIALE ZAKEN.
Ondanks de herhaalde vorderingen van den directeur
van Maatschappelijk Hulpbetoon, verlangde op 3 Jan.
de 22-jarige timmerman Corn. Jan V.. geboren te Nib-
blxwoud het wachtlokaal van het bureau van sociale
zaken in de gem. Alkmaar niet te verlaten en had zich
nu te verantwoorden wegens huisvredebreuk. Verdach
te beweerde dat zijn maag hem het recht gaf om daar
te vertoeven en onderstand te verzoeken. De directeur
als getuige verhoord, verklaarde dat verdachte destijds
niet voor ondersteuning in aanmerking kwam, afge
scheiden nog van het feit dat hij toen hij in Alkmaar
arriveerde, in het bezit was van f 1200. De officier
merkte al heel gauw met welk type hij te doen had en
vorderde, aangezien het gezag moet worden gehand
haafd, 1 maand gevangenisstraf. Vonnis 1 maand voorw.
met 2 proefjaren.
Wieringen.
EEN STUKJE DROP IN Z'N PET GEDEPONEERD.
De vlsscher Dirk B. te Wieringen had op 4 Januari
een verschil gekregen met zekeren heer D. Kaleveld
over een vlschleverantle en de kwestie met de vuist
beslecht. Hij stond heden terecht wegens mishandeling
en moest een door hem bekauwd stukje drop in zijn pet
bewaren. De politierechter houdt niet van dat gemum-
mel. Eisch f 20 boete of 20 dagen. Vonnis conform.
Egmond aan Zee.
EEN VERBODEN DUINWANDELING MET 'N
NAPRETJE.
De heeren Leendert BI. en Albert Zw.. visschers te
Egmond aan Zee, en om zoo te zeggen, gezworen ka
meraden, hadden op 29 Dec. geflaneerd ln het duin
gebied van den Hoogedelgeb. heer Jhr. Six van Hille-
gom, welk voorrecht hun niet was gepermitteerd, wes
halve ztJ werden gepikt door den jachtopziener Daan
Koelewijn en door den Kantonrechter veroordeeld ieder
tot f 6 boete of 5 dagen. De conferentie met den Jacht
opziener had echter een niet bepaald gezellig verloop,
wat met diepe meeningsverschlllen gewoonlijk het geval
Hoe oordeelen anderen
over het U.L.O.? - - -
In de vergadering van de Vereeniging van Oud-
Leerlingen der R.L.W.S. te Schagen op 21 Febr. 1931
zegt de heer R. v. d. Laan o.a.:
„Van groote beteekenis acht ik het daarom, ook
„voor het met vrucht volgen van den cursus
„voor de landbouwschool, dat de leerlingen
„U.L.O.-onderwijs genoten hebben." (Sch. Crt)
Het in 1930 uitgebrachte Rapport van de Ned. Mij,
v. Nijverheid en Handel zegt:
„Voor tal van posities in het praktische leven is
„de aangewezen weg: na de lagere school, hetzij
„vakopleiding, dan wel over te gaan naar het
„algemeen vormend U.L.O., eventueel met daar-
„op aansluitend vakonderwijs." (Alg. Handelsbl.)
In de I-Iaagsche Post van 10 Sept. 1932 schrijft ie*
mand uit de practijk van den handel, die zich L.
noemt, het volgende:
„Tot mijn functie behoorde ook het aanstellen
„van jeugdig personeel, dat ik steeds een klein
„examen afnam. Ik heb steeds het beste mate
riaal gevonden onder hen, die met vrucht een
„U.L.O.-school hadden doorloopen."
Uit deze aanhalingen moge blijken, dat uitgebreid
lager onderwijs voor leerlingen, die de L. S. met
vrucht hebben doorloopen, lang niet te versmaden
is.
De a.s. vakman krijgt een theoretischpn grondslag,
waarvan hij later veel gemak en veel voordeel zal
hebben.
De adspirant-onderwijzer kan met het M.U.L.O.-di-
ploma zonder examen op de Kweekschool geplaatst
worden.
Het M.U.L.O.-diploma is een stap op den weg naar
een goede betrekking.
Wie een U.L.O.-school met vrucht doorliep, kan
zich behoorlijk redden met Fransch, Duitsch en En-
gelsch. Alleen dat is al veel waard.
J. V.
Is en gevoelde de jachtopziener zich gekrenkt door cent-
ge ongezouten uitdrukkingen hem toegevoegd, zoodat
de firma Leendert en Albert zich heden ook nog had
te verantwoorden ter zake beleediglng van een ambte
naar in functie. Omtrent den aard der qualificatiea
verschilden de meeningen, maar het was allemaal mooi.
Eisch ieder f 20 boete of 20 dagen. Vonnis ieder f 5
boete of 5 dagen, 't Viel heel erg mee!
Winkel, 27 Februari.
Mijnheer de Redacteur.
Als lezer en abonné van uw veelgelezen blad verzoek
ik u beleefd onderstaande te willen plaatsen; bij voor
baat mijn dank.
Naar aanleiding van het ingezonden stuk van Zater
dag 25 2 '33 onderteekend „Een Moeder" zou Ik gaarne
even een paar woorden willen zeggen. Ik zie 't geheele
stukje als propaganda voor de a.s. verkiezingen, om da
linksche partij vermoedelijk wordt bedoeld de soc.
dem. arb. partij te sterken, om uw stem daaraan te
geven. Maar dacht u dan heusch. dat als we een geheel
linksch parlement zouden krijgen, de toestanden beter
zullen worden? Integendeel, er wordt niets veranderd,
alleen dat een stel leiders een dik traktement op zul
len strijken en niets ten goede van het proletariaat zul
len en kunnen doen. Want al krijgen we dan ook een
volledige arbeldersregeering, dan zeg ik u: niet zij re-
geeren, maar het bankkapitaal regeert en die zullen hun
nooit de noodige middelen verschaffen: en de geheele
arbeldersregeering kan afmarcheeren.
Ook uw schrijven is fel gericht tegen den oorlog; dan
wil ik u wel zeggen, ook ik ben een bestrijder daarvan,
maar wil dat met andere middelen doen, dan langs den
weg van 't parlement. Zoudt u denken, dat als wij be
vrijd willen worden van het monster militairisme, dat
dat van bovenaf moet komen? Neen Moeder: de bevrij
ding der arbeiders moet het werk der arbeiders zelve
zijn. We kunnen zelf den oorlog uitbannen en voor goed
ook. De persoonlijke dienstweigering is een voorbeeld.
Nu worden de jongens die den dienst weigeren, ook met
toestemming der linksche partijen in Drentsch Digoel
(Veenhuizen) opgesloten als misdadigers. En wij duld na
dat nog! Waarom verzetten de Moeders zich niet hier
tegen? want juist zij kunnen zooveel daartegen do>n.
Moeten de moeders niet de kinderen opvoeden tot re le
lijk denkende menschen? Als dan de tijd komt dat het
kapitalisme ze wil opeischen om ze af te richten voor
menschenmoordenaars> dan moeten de moeders ze niet
afstaan; zich met alle mogelijke middelen daartegen
verzetten. Dan zijn de dieren ons ten voorbeeld, die hun
jongen ook ten koste van eigen leven zich keeren tegen
de geweldenaren.
Dat is de ware Moederliefde. Want niet de stembus
kan ons helpen om uit dezen chaotischen toestand te
geraken. Er wordt wel veel geschetterd met mooie
woorden (vooral voor de verkiezing) maar als het tot
daden moet komen, zijn het juist de leiders die ons in
den weg staan; zij zullen steeds trachten de arbeiders
zoet te houden, door te zeggen: de tijd is er nog niet
rijp voor en dergelijke. Maar als wij eerst de macht
maar hebben, wordt er verkondigd, dan zal het beter
worden. Maar zij zijn er zelf beter aan toe, als ze maar
een goede plaats in deze maatschappij van wanorde
kunnen innemen en nog wat eerebaantjes in crisis-
comité's enz. Nu moet u niet denken, dat ik de leiding
wegcijfer, maar wel de misleiders. We moeten juist
den geest der menschen klaar maken voor den grooten
strijd; we moeten bewuste mensch hebben, die weten
wat ze willen, maar geen gedwee stembusvee.
Doch dat is natuurlijk niet in den lijn der groote
partijen, want als we zullen komen tot een werkelijke
menschenmaatschappij, waar brood en vrijheid voor
allen zal zijn, hebben die heerschers naar machl afge
daan. Er is nu al van 1918 af over ontwapening ge
sproken, verschillende verdragen gesloten, zelfs bij het
Kellog-Pact is oorlog bulten de wet gesteld. Maar de
ware ontwapening zal nooit komen van dergelijke con
ferenties, doch wel de oorlog, die vandaag of morgen
kan uitbarsten; zie naar het Oosten. Nog even verder
en de geheele wereld staat in vuur en vlam. En wat
zullen de linksche partijen doen? Niets en nog eens
niets, want ze zijn verkocht aan het kapitalisme. Die
weten wel wat ze moeten doen om de massa onder
suggestie te brengen. Wijarbeiders zullen moeten bre
ken met het oude, om in den sleur mede te gaan. Laten
we zelf-denkende individuen worden; daar heeft de
maatschappij behoefte aan.
U, M. de Redacteur, nogmaals mijn dank.
EEN ABONNé.
De aanval.... Een zwaard
visch gaat tot den aanval op
een visch over...
