11 J De katachtigen van Rancho la Brea. Zaterdag 18 Maart 1933. SCHAGER COURANT. Vijfde blad. No. 9247 EEN KONING IN HET DUISTER Bommen en sinaasappelen DAGELIJKS 15 AARDBEVINGEN. &-J'. Een verzamelplaats van fossielen. ZAHAROFF'S LEVENSLOOP Voor de derde maal binnen twee jaar wordt, thans uit Monaco, gemeld, dat Sir Ba sil Zaharoff, de koning van den internationalen wapen handel en multi-millionair, sterven ligt. DE levensgeschiedenis van dezen tachtigjarigen avonturier is fan tastisch. Eigens op den Balkan, wellicht ook in Klein-Azië stond zijn wieg, bracht hij zijn eerste levensja ren door. Maar reeds op twaalfjarigen leeftijd hield hij het niet in zijn afgelegen dorpje uit, hij trok naar Konstantinopel en stond daar met schoenveters op de hoeken der straten. De smokkclmogclijk- heden tusschen de eilanden van den Griekschen Archipel, dus op een punt, waar de handelswegen van drie wereld doelen elkaar kruisen, brachten hem op het denkbeeld, hier te rationaliscercn, het geheim bedrijf te organiseeren. Op zijn twintigste jaar was hij al zoo ver, dat anderen voor hem werkten, dat anderen voor hem de verantwoordelijkheid droe gen, het risico liepen. Maar het geld vloeide in zijn zak. En het vloeide rijke lijk Een toeval bracht Zaharoff in aanra king met den man, die een beslissenden invloed op zijn lot zou hebben. In een ca sino leerde hij den Turkschen vertegen woordiger van de groote Engelsche wa penfabriek Armstrong en Vickers ken nen, die zich zeer interesseerde voor den handigen jongeman met zijn talrijke rela ties. Door gebruik te maken van den in vloed zijner zakenvrienden, wist Zaha roff zich toegang te verschaffen tot den Turkschen Minister van Oorlog. Een over eenkomst tusschen het ministerie en de Engelsche firma was het resultaat. Za haroff kreeg provisie, liet de smokkelarij geheel in andere handen overgaan en be gaf zich op nieuwe wegen. Voor korten tijd verdween hij uit het openbare leven ging naar Parijs en Londen, om zich de Europeesche beschaving eigen te ma ken. Want een loopbaan, zooals hij zich voorstelde, was ondenkbaar zonder een behoorlijke kennis. En Zaharoff be heerschtc zijn eigen moedertaal slecht, om van vreemde talen maar te zwijgen. Maar ook in deze periode dreef zijn on vermoeibare zakengeest hom stoeds weer tot nieuwe bezigheden. Zoo tusschen de bedrijven door richtte hij in Denemar ken den sinaasappelcnhandel in en orga niseerde talrijke handelsbetrekkingen tus schen Oriënt en West-Europa. Inmiddels had hij perfect Kransch en Engelsch lee- ren spreken, en kon hij dinceren als een lord en zich gedragen als een markies. Hij wierp zich daarna op de beurszaken en specialiseerde zich weldra op den wa penhandel. De betrekking tot Armstrong en Vickers vormde den grondslag voor zijn ondernemingen. Tenslotte werd de relatie met de Engelsche firma zóó nauw, dat hij als compagnon in de zaak trad. Hij verkreeg den titel van Sir en voelde zich volkomen Engelschman. Men verwijt hem, dat het hem niet ge noeg was, dat hij de wereldbehoeftc aan wapenen dekte. Hij wilde behoefte ma ken. Derhalve mengde hij zich in de bui- tenlandsehe politiek van verschillende landen en voerde zijn eerste experimen ten in de Balkanoorlogen uit. Griekcn- lands politiek werd weldra zichtbaar door hem beinvloed. Dat Zaharoff gedurende den wereldoorlog schitterende zaken deed, behoeft, nauwelijks te worden ver meld. Ondanks dat alles hoorde men be trekkelijk weinig van Zaharoff hij werkte graag in het duister, om als on zichtbare macht zijn tegenstanders wei nig gelegenheid tot aanvallen te geven. Talrijke munitiefabrieken staan thans onder Zaharoff s controle. Maar hij hield zich niet bij één bedrijf. Bij de petroleum- productie der wereld spreekt hij een ge wichtig woord mee. Eei^ aantal banken werken met zijn vermogen. Ook de speel bank van Monte Carlo staat onder zijn controle. En opdat ook de liefdes roman tiek in dit avontuurlijke leven niet zou ontbreken, verloor hij zijn hart aan een Spaansche dame uit hooge kringen, een nicht van den koning. Negen jaar geleden is hij met deze dame getrouwd, nadat haar eerste echtgenoot was overleden. Er zijn zeker veel avonturiers, die een fantastische levensgeschiedenis hebben. Maar niemand heeft zoo goed zijn lot in handen kunnen houden tot het laatste oogenblik als deze Basil Zaharoff. Ter gelegenheid van de laatste aardbeving in Japan, waarbij, zooals we nog pas hebben gelezen, 4G00 menschen het leven lieten. IX den herfst zal het tien jaar ge leden zijn, dat de groote Japan- sche aardbeving 120.000 menschcn- levens vernietigde en onmetelijke materieele schade veroorzaakte. Thans heeft een nieuwe ramp plaats gehad en wel in het noordelijk deel van het Ja- pansche eiland Honsjoe; duizenden hui- zenn zijn ingestort en honderden men schen kwamen om het le* en. Ook in To kio en andere groote steden heeft de aard beving zich doen voelen. In onzen snellevcnden tijd vergeet men maar al te licht, dat in de afgeloopen tien jaren, aan welker begin en einde ontzaggelijk leed over Japan werd ge bracht, bijna jaarlijks een hevige aard beving in Japan heeft plaats gevonden. Vooral de hoofdstad wordt steeds weer door lichte en zware aardschokken ge teisterd en Tokio heeft het slechts aan de na de groote catastrophe.van 1923 gevolg den wederopbouw in lichtere bouwvor men te danken, dat het gemakkelijker dan vroeger een aardbeving doorstaat. Wie in Tokio mocht vergeten, dat hij op gevaarlijken bodem leeft, wordt er door de natuur steeds weer aan herinnerd, dat de groote catastrophen zich eiken dag weer kunnen herhalen. Alleen tusschen dieu ongelukkigen lsten Sept. 19*23 tot den lsten September 1927 waren er 1683 aardbevingen, waarbij de slechts door de natuurkundigen gcregisreerde, doch voor de menschen niet voelbare aardschokken niet zijn medegerekend. Er doen zich in Japan gemiddeld dagelijks 15 aardbe vingen voor. hij tijdens het gebruik van zijn slagtanden niet tegelijkertijd kon bijten door middel van zijn kaken, werd goedgemaakt door de buitengewone kracht van zijn voorpooten. Zelden of nooit is een roofdier zoo goed ge wapend geweest, doch doordat de smilodon zoozeer afhankelijk was van zijn slagtan den, was hij minder goed opgewassen tegen den strijd om het bestaan, zoodra die lange en naar verhouding dunne wapens af braken. Het werk aan de skeletten vercischt een groote bekwaamheid. Nadat de dieren in het asfaltmeer weggezakt en de weeke deelen vergaan waren, werden de beende ren met die van andere dieren vermengd, aangezien de asfaltbrij steeds in beweging blijft. Men krijgt dus zeer verwarde been- dermassa's uit te zoeken, maar een voor dcel is, dat elk been op zichzelf uitstekend bewaard is gebleven. Dit geldt zelfs van de. kleine gehoorheentjes. Dank zij de groote hoeveelheid materiaal van Rancho la Brea bezit het museum te Los Angelos de groot ste verzameling van skeletten uit het Pleistoceensche tijdperk, die ooit bijeen is gebracht. Men vindt er thans uitgestorven soorten olifanten, kameelen, paarden en bisons, verder mammoeths, mastodonten, reus-achtte op den grond levende lui aarden, ter grootte van een rhinoceros, arendachtige vogels, nog grooter'dan een coudor, enz. Hoe groot de verzameling is. bl ikt ook wel hieruit, dat mijn medewer ker Dr. Chester Stock, er een gelieele serie smilodons uit heeft kunnen samenstellen van alle leeftijden, van pasgeboren diertjes af tot oude on afgeleefde exemplaren met afgesleten en gebroken tanden toe. Dat het leven voor die dieren niet ge makkelijk was, blijkt uit de vele beende ren, waaraan te zien is, dat zij eenmaal ge broken zijn geweest. De strijd om het be staan woedde meedoogenloos. Ik heb eens de schedel gevonden van een zeer oude - De bodem van Japan heeft sinds den vroegsten tijd zijn bewoners niet tot rust laten komen. Alle drie tot vijf jaren is een hevige aardbeving te verwachten en deze regel is in de laatste tiental jaren opnieuw bevestigd als een dergelijke bevestiging inderdaad nog noodig was. De jaren 1923, 1925, 1927 en 1930 brachten alle catastrophen van vrij grooten om vang, al heeft geen ervan gelukkig dien van 1923 bereikt. Maar op zichzelf staand was de ontzettende gebeurtenis van 1923 in de geschiedenis van het land, aller minst. Want de aardbevingsgeschiedenis van Japan, welke zich over meer dan 1500 jaren uitstrekt, toont aan. dat juist de hoofdstad Tokio met gemiddelde tus- schentijden van 50 tot 60 jaren door he vige aardbevingen verwoest werd. De voorlaatste buitengewoon groote aardbe ving in Tokio vond plaats 11 November 1855; er wordt gemeld, dat er toen min stens 100.000 menschen om het leven kwa men; 14000 huizen stortten in en gingen in vlammen op. Opmerkelijk is, dat de aardbevingen in het warme jaargetijde van Mei tot Oc- tober, meer voorkomen dan in den win ter, voor welk feit nog geen wetenschap pelijke verklaring is gevonden. Lichte aardbevingen maken dan ook den Japan ner en vooral den bewoner van Tokio niet ongerust. Zijn gansche leven is er op ingericht, de huizen zijn licht gebouwd, Zij bestaan uit bamboe cn papier en be vatten in hun kleine ruimten slechts wei nig en zeer lichte meubels. Een nadeel van de lichte bouwwijze is wel, dat de huizen gemakkelijk in vlammen opgaan, als een hevige schok de gebouwen doet ineenstorten en tegelijkertijd ook de stookplaatsen vernielt. Het is kenschet send voor het karakter van den Japan ner, dat hij, die steeds met den dood en vernietiging: van zijn bezit moet rekenen, toch nog steeds weer den moed heeft naar de plaats der verwoesting terug te keeren en op de puinhoonen van voren af aan te vangen. Waarom heeft juist Japan meer dan eenig ander land van aardbevingen en aardschokken te lijden? Een blik op de kaart geeft het antwoord od deze vraag. De Japansche eilanden vormen het meest gespleten cn gekloofde gebied der aarde. Wie zich in zijn herinnering een vluch tig denkbeeld van de gesteldheid van Ja pan wil vormen, stelt zich groote eilan den voor, zooals zij op de kaart veelal voorkomen. Slechts een zeer uitgebreide en betrouwbare atlas doet de Japansche cilandenwereld goed uitkomen; het is in derdaad een wereld, want de geheele Ja pansche archipel betstaat uit 3850 groote en kleine eilanden, waarvan vele echter niet meer dan onbewoonde klippen zijn. Van het Zuidwesten naar het Noord oosten verheffen zich machige eebergton. Oostelijk van Japan echter ligt dc Stille Oceaan, die een geweldige diepte heeft, waardoor op den korst mogelijken af stand hoogteverschillen voorkomen tot 12.000 M. toe. Het geweldige eewicht der aardlagen boven en terz' de van dezen breuk der vaste aardkusten oefent een zoo Bterken druk uit, dat zi-ii hier eer der dan ergens anders veranderingen in den toestand, verheffingen en dalingen moeten voordoen, als gevolg van het voortdurend proces van kouder worden en ineenschrompeling van de aardkorst. Zulke breuken brengen dikwijls lichte schokken -* zich mede, zooals in Japan zoo veelvuldig worden gevrild. Hoe meer lichte aardschokken op elkaar volgen, hoe meer een zware aardbeving te vree zen is. Maar in Japan, waar steeds aard schokken worden gevoeld, kan men nooit vooruit met zekerheid concludeercn, of een gevaarlijke toestand al of niet is ont staan. De vervaarlijke schedel van den smilodon. smilodon; de slagtanden waren gebroken en tot de wortels toe beschadigd en de an dere tanden eveneens sterk afgesleten. De reusachtige wortels van de slagtanden en de omringende slagtanden waren ineen gekrompen door ouderdom, toen dit afge leefde dier met ingevallen wangen zijn laatste avontuur meemaakte, waaruit geen kracht, behendigheid of moed het konden redden. Grooter dan de smilidon was echter de felisatrox, die in grootte overeenkomt met de grotleeuwcn, welke in den ijstijd in Europa voorkwamen. Onder de vleesch- etende dieren, waarvan overblijfselen zijn gevonden in Rancho la Brea, kwam slechts een reuzenbeer met een korte snuit en zeer krachtige kaken hem in grootte nabij. De sterke en behendige felisatrox maakte ongetwijfeld jacht op de groote hoefdieren in deze streek. In het asfaltmeer vonden wij op één skelet van deze diersoort er on geveer dertig van de smilodon, doch om trent de verhoudingen in de levende na tuur geven zulke vondsten geen uitsluitsel. Het is nl. ook mogelijk, dat dc smilodon in sterkere mate werd aangetrokken door de in het pik gevangen dieren. De smilodon, behoorende tot de slagtand-katacbtigen. Het verradelijke asialtmeer In Ca* liiornië, waarin duizenden ja ren achtereen de dieren 'n wanhopigen dood stierven door Prof. Dr. John C. Marriam. President Carnegie Institution te Washington. IN een bepaalde streek in Zuid-Cali- fornië, Rancho la Brea genaamd, is sinds duizenden jaren olie uit den grond omhoog gesijpeld om plassen te vor men van een kleverige, tecrachtige stof, die aan dc lucht uitdroogt en verhardt, maar onder die dunne buitenkorst zacht en kle verig blijft. Zand en vuil zetten zich op het asfaltmeer vast, zoodat het niet gemakke lijk van het omringende land was te on derscheiden cn zoo zijn dan duizenden ja ren achtereen vele dieren in de taaie massa verongelukt. Nog steeds kan men zien hoe kippen en andere dieren van de omringen de boerderijen, zoowel als katten, honden en zelfs de sluwe coyote niet vermoedend over het asfaltmeer loopen, beginnen weg te zakken en door hun wanhopige pogin gen om vrij te komen, hun einde slechts verhaasten. In hun hulpeloosheid trekken zij dikwijls andere dieren aan, die een ge makkelijke prooi voor zich meencn te zien en den dood tegemoet snellen. In den re gentijd blijven er bovendien plassen water op het asphalt staan, zoodat ook de dieren, die daar komen drinken, verongelukken. Men kan zich dus wel voorstellen, dat op geen andere plek ter wereld zooveel skelet ten van dieren, ook uit vroegere tijdperken, bewaard zijn gebleven als juist hier. Waar P.aucho la Brea dicht bij Los An- gelcs lag cn thans zelfs reeds binnen de grenzen dezer stad is gekomen, werden er vanaf 1906 opgravingen verricht door ver schillende wetenschappelijke instellingen. In 191G werd het werk gestaakt, nadat een ontzaglijke hoeveelheid materiaal was ver zameld; voortzetting ervan zou slechts bc- teekenen, dat men vrijwel uitsluitend du plicaten van het reeds in overvloed aanwe zige materiaal aan het daglicht zou bren gen. Men had n.1. reeds in totaal ongeveer De felis atrox, een prach tig op een leeuw gelijkend roof dier. drie milliocn heenderen, waarvan de meeste in uitstekenden toestand verkeerden. Het talrijkst waren dc wolven vertegenwoor* digd; daarna volgden de katachtigen. Poema's en wilde katten kwamen wel voor, maar het talrijkst waren toch de slagtand- katten (smilodon), waarvan ruim duizend skeletten konden worden samengesteld, en de felix atrox, een prachtig, op een leeuw gelijkend roofdier, dat alle andere katach tigen in grootte overtreft. Dc smilodon was trouwens ook niet klein; de lengte was on geveer die van een leeuw of tijger, maar hij stond minder hoog op de pooten. Hij was dan ook niet zoo snel in zijn bewegingen, maar forscher en krachtiger. Vooral het voorlijf was zeer krachtig ontwikkeld. Het meest opvallende kenteeken van de smilodon waren achter zijn lange, tot slag- n uitgegroeide bovcnhocktanden, v ie.e hij zijn prooi uiteenreet. Als de be gesloten was, staken zij nog onder de onderkaak uit. Bij den aanval werd dc kop achterover getrokken door de krachtige nekspieren, terwijl de bek zeer ver open gesperd kon worden door dc groote boog, die dc onderkaak beschreef. Door zaagvor- mige randen waren de slagtanden ook voor de grootste dieren zeer gevaarlijk, aange zien dc daardoor gemaakte wonden moei lijk konden genezen. Wanneer de smilodon zoo a.h.w. met zijn kop in de zijde van zijn slachtoffer gedoken zat, kon hij door de achterwaarts gerichte neusgaten toch nog ademhalen. Vermoedelijk had hij een sterk gerimpeld verhemelte, in welk geval hij zeer goed in staat was om het bloed van zijn slachtoffers uit te zuigen. liet feit, dal

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1933 | | pagina 17