11
J
De katachtigen van Rancho la Brea.
Zaterdag 18 Maart 1933.
SCHAGER COURANT.
Vijfde blad. No. 9247
EEN KONING IN HET
DUISTER
Bommen en sinaasappelen
DAGELIJKS 15 AARDBEVINGEN.
&-J'.
Een verzamelplaats van fossielen.
ZAHAROFF'S LEVENSLOOP
Voor de derde maal binnen
twee jaar wordt, thans uit
Monaco, gemeld, dat Sir Ba
sil Zaharoff, de koning van
den internationalen wapen
handel en multi-millionair,
sterven ligt.
DE levensgeschiedenis van dezen
tachtigjarigen avonturier is fan
tastisch. Eigens op den Balkan,
wellicht ook in Klein-Azië stond
zijn wieg, bracht hij zijn eerste levensja
ren door. Maar reeds op twaalfjarigen
leeftijd hield hij het niet in zijn afgelegen
dorpje uit, hij trok naar Konstantinopel
en stond daar met schoenveters op de
hoeken der straten. De smokkclmogclijk-
heden tusschen de eilanden van den
Griekschen Archipel, dus op een punt,
waar de handelswegen van drie wereld
doelen elkaar kruisen, brachten hem op
het denkbeeld, hier te rationaliscercn, het
geheim bedrijf te organiseeren. Op zijn
twintigste jaar was hij al zoo ver, dat
anderen voor hem werkten, dat anderen
voor hem de verantwoordelijkheid droe
gen, het risico liepen. Maar het geld
vloeide in zijn zak. En het vloeide rijke
lijk
Een toeval bracht Zaharoff in aanra
king met den man, die een beslissenden
invloed op zijn lot zou hebben. In een ca
sino leerde hij den Turkschen vertegen
woordiger van de groote Engelsche wa
penfabriek Armstrong en Vickers ken
nen, die zich zeer interesseerde voor den
handigen jongeman met zijn talrijke rela
ties. Door gebruik te maken van den in
vloed zijner zakenvrienden, wist Zaha
roff zich toegang te verschaffen tot den
Turkschen Minister van Oorlog. Een over
eenkomst tusschen het ministerie en de
Engelsche firma was het resultaat. Za
haroff kreeg provisie, liet de smokkelarij
geheel in andere handen overgaan en be
gaf zich op nieuwe wegen. Voor korten
tijd verdween hij uit het openbare leven
ging naar Parijs en Londen, om zich
de Europeesche beschaving eigen te ma
ken. Want een loopbaan, zooals hij zich
voorstelde, was ondenkbaar zonder een
behoorlijke kennis. En Zaharoff be
heerschtc zijn eigen moedertaal slecht,
om van vreemde talen maar te zwijgen.
Maar ook in deze periode dreef zijn on
vermoeibare zakengeest hom stoeds weer
tot nieuwe bezigheden. Zoo tusschen de
bedrijven door richtte hij in Denemar
ken den sinaasappelcnhandel in en orga
niseerde talrijke handelsbetrekkingen tus
schen Oriënt en West-Europa. Inmiddels
had hij perfect Kransch en Engelsch lee-
ren spreken, en kon hij dinceren als een
lord en zich gedragen als een markies.
Hij wierp zich daarna op de beurszaken
en specialiseerde zich weldra op den wa
penhandel. De betrekking tot Armstrong
en Vickers vormde den grondslag voor
zijn ondernemingen. Tenslotte werd de
relatie met de Engelsche firma zóó
nauw, dat hij als compagnon in de zaak
trad. Hij verkreeg den titel van Sir en
voelde zich volkomen Engelschman.
Men verwijt hem, dat het hem niet ge
noeg was, dat hij de wereldbehoeftc aan
wapenen dekte. Hij wilde behoefte ma
ken. Derhalve mengde hij zich in de bui-
tenlandsehe politiek van verschillende
landen en voerde zijn eerste experimen
ten in de Balkanoorlogen uit. Griekcn-
lands politiek werd weldra zichtbaar door
hem beinvloed. Dat Zaharoff gedurende
den wereldoorlog schitterende zaken
deed, behoeft, nauwelijks te worden ver
meld. Ondanks dat alles hoorde men be
trekkelijk weinig van Zaharoff hij
werkte graag in het duister, om als on
zichtbare macht zijn tegenstanders wei
nig gelegenheid tot aanvallen te geven.
Talrijke munitiefabrieken staan thans
onder Zaharoff s controle. Maar hij hield
zich niet bij één bedrijf. Bij de petroleum-
productie der wereld spreekt hij een ge
wichtig woord mee. Eei^ aantal banken
werken met zijn vermogen. Ook de speel
bank van Monte Carlo staat onder zijn
controle. En opdat ook de liefdes roman
tiek in dit avontuurlijke leven niet zou
ontbreken, verloor hij zijn hart aan een
Spaansche dame uit hooge kringen, een
nicht van den koning. Negen jaar geleden
is hij met deze dame getrouwd, nadat
haar eerste echtgenoot was overleden.
Er zijn zeker veel avonturiers, die een
fantastische levensgeschiedenis hebben.
Maar niemand heeft zoo goed zijn lot in
handen kunnen houden tot het laatste
oogenblik als deze Basil Zaharoff.
Ter gelegenheid van de laatste
aardbeving in Japan, waarbij,
zooals we nog pas hebben
gelezen, 4G00 menschen
het leven lieten.
IX den herfst zal het tien jaar ge
leden zijn, dat de groote Japan-
sche aardbeving 120.000 menschcn-
levens vernietigde en onmetelijke
materieele schade veroorzaakte. Thans
heeft een nieuwe ramp plaats gehad en
wel in het noordelijk deel van het Ja-
pansche eiland Honsjoe; duizenden hui-
zenn zijn ingestort en honderden men
schen kwamen om het le* en. Ook in To
kio en andere groote steden heeft de aard
beving zich doen voelen.
In onzen snellevcnden tijd vergeet men
maar al te licht, dat in de afgeloopen
tien jaren, aan welker begin en einde
ontzaggelijk leed over Japan werd ge
bracht, bijna jaarlijks een hevige aard
beving in Japan heeft plaats gevonden.
Vooral de hoofdstad wordt steeds weer
door lichte en zware aardschokken ge
teisterd en Tokio heeft het slechts aan de
na de groote catastrophe.van 1923 gevolg
den wederopbouw in lichtere bouwvor
men te danken, dat het gemakkelijker
dan vroeger een aardbeving doorstaat.
Wie in Tokio mocht vergeten, dat hij op
gevaarlijken bodem leeft, wordt er door
de natuur steeds weer aan herinnerd, dat
de groote catastrophen zich eiken dag
weer kunnen herhalen. Alleen tusschen
dieu ongelukkigen lsten Sept. 19*23 tot
den lsten September 1927 waren er 1683
aardbevingen, waarbij de slechts door de
natuurkundigen gcregisreerde, doch voor
de menschen niet voelbare aardschokken
niet zijn medegerekend. Er doen zich
in Japan gemiddeld dagelijks 15 aardbe
vingen voor.
hij tijdens het gebruik van zijn slagtanden
niet tegelijkertijd kon bijten door middel
van zijn kaken, werd goedgemaakt door de
buitengewone kracht van zijn voorpooten.
Zelden of nooit is een roofdier zoo goed ge
wapend geweest, doch doordat de smilodon
zoozeer afhankelijk was van zijn slagtan
den, was hij minder goed opgewassen tegen
den strijd om het bestaan, zoodra die lange
en naar verhouding dunne wapens af
braken.
Het werk aan de skeletten vercischt een
groote bekwaamheid. Nadat de dieren in
het asfaltmeer weggezakt en de weeke
deelen vergaan waren, werden de beende
ren met die van andere dieren vermengd,
aangezien de asfaltbrij steeds in beweging
blijft. Men krijgt dus zeer verwarde been-
dermassa's uit te zoeken, maar een voor
dcel is, dat elk been op zichzelf uitstekend
bewaard is gebleven. Dit geldt zelfs van de.
kleine gehoorheentjes. Dank zij de groote
hoeveelheid materiaal van Rancho la Brea
bezit het museum te Los Angelos de groot
ste verzameling van skeletten uit het
Pleistoceensche tijdperk, die ooit bijeen is
gebracht. Men vindt er thans uitgestorven
soorten olifanten, kameelen, paarden en
bisons, verder mammoeths, mastodonten,
reus-achtte op den grond levende lui
aarden, ter grootte van een rhinoceros,
arendachtige vogels, nog grooter'dan een
coudor, enz. Hoe groot de verzameling is.
bl ikt ook wel hieruit, dat mijn medewer
ker Dr. Chester Stock, er een gelieele serie
smilodons uit heeft kunnen samenstellen
van alle leeftijden, van pasgeboren diertjes
af tot oude on afgeleefde exemplaren met
afgesleten en gebroken tanden toe.
Dat het leven voor die dieren niet ge
makkelijk was, blijkt uit de vele beende
ren, waaraan te zien is, dat zij eenmaal ge
broken zijn geweest. De strijd om het be
staan woedde meedoogenloos. Ik heb eens
de schedel gevonden van een zeer oude
-
De bodem van Japan heeft sinds den
vroegsten tijd zijn bewoners niet tot rust
laten komen. Alle drie tot vijf jaren is
een hevige aardbeving te verwachten en
deze regel is in de laatste tiental jaren
opnieuw bevestigd als een dergelijke
bevestiging inderdaad nog noodig was.
De jaren 1923, 1925, 1927 en 1930 brachten
alle catastrophen van vrij grooten om
vang, al heeft geen ervan gelukkig dien
van 1923 bereikt. Maar op zichzelf staand
was de ontzettende gebeurtenis van 1923
in de geschiedenis van het land, aller
minst. Want de aardbevingsgeschiedenis
van Japan, welke zich over meer dan
1500 jaren uitstrekt, toont aan. dat juist
de hoofdstad Tokio met gemiddelde tus-
schentijden van 50 tot 60 jaren door he
vige aardbevingen verwoest werd. De
voorlaatste buitengewoon groote aardbe
ving in Tokio vond plaats 11 November
1855; er wordt gemeld, dat er toen min
stens 100.000 menschen om het leven kwa
men; 14000 huizen stortten in en gingen
in vlammen op.
Opmerkelijk is, dat de aardbevingen in
het warme jaargetijde van Mei tot Oc-
tober, meer voorkomen dan in den win
ter, voor welk feit nog geen wetenschap
pelijke verklaring is gevonden. Lichte
aardbevingen maken dan ook den Japan
ner en vooral den bewoner van Tokio
niet ongerust. Zijn gansche leven is er op
ingericht, de huizen zijn licht gebouwd,
Zij bestaan uit bamboe cn papier en be
vatten in hun kleine ruimten slechts wei
nig en zeer lichte meubels. Een nadeel
van de lichte bouwwijze is wel, dat de
huizen gemakkelijk in vlammen opgaan,
als een hevige schok de gebouwen doet
ineenstorten en tegelijkertijd ook de
stookplaatsen vernielt. Het is kenschet
send voor het karakter van den Japan
ner, dat hij, die steeds met den dood en
vernietiging: van zijn bezit moet rekenen,
toch nog steeds weer den moed heeft
naar de plaats der verwoesting terug te
keeren en op de puinhoonen van voren
af aan te vangen.
Waarom heeft juist Japan meer dan
eenig ander land van aardbevingen en
aardschokken te lijden? Een blik op de
kaart geeft het antwoord od deze vraag.
De Japansche eilanden vormen het meest
gespleten cn gekloofde gebied der aarde.
Wie zich in zijn herinnering een vluch
tig denkbeeld van de gesteldheid van Ja
pan wil vormen, stelt zich groote eilan
den voor, zooals zij op de kaart veelal
voorkomen. Slechts een zeer uitgebreide
en betrouwbare atlas doet de Japansche
cilandenwereld goed uitkomen; het is in
derdaad een wereld, want de geheele Ja
pansche archipel betstaat uit 3850 groote
en kleine eilanden, waarvan vele echter
niet meer dan onbewoonde klippen zijn.
Van het Zuidwesten naar het Noord
oosten verheffen zich machige eebergton.
Oostelijk van Japan echter ligt dc Stille
Oceaan, die een geweldige diepte heeft,
waardoor op den korst mogelijken af
stand hoogteverschillen voorkomen tot
12.000 M. toe. Het geweldige eewicht der
aardlagen boven en terz' de van dezen
breuk der vaste aardkusten oefent een
zoo Bterken druk uit, dat zi-ii hier eer
der dan ergens anders veranderingen in
den toestand, verheffingen en dalingen
moeten voordoen, als gevolg van het
voortdurend proces van kouder worden
en ineenschrompeling van de aardkorst.
Zulke breuken brengen dikwijls lichte
schokken -* zich mede, zooals in Japan
zoo veelvuldig worden gevrild. Hoe meer
lichte aardschokken op elkaar volgen,
hoe meer een zware aardbeving te vree
zen is. Maar in Japan, waar steeds aard
schokken worden gevoeld, kan men nooit
vooruit met zekerheid concludeercn, of
een gevaarlijke toestand al of niet is ont
staan.
De vervaarlijke schedel van
den smilodon.
smilodon; de slagtanden waren gebroken
en tot de wortels toe beschadigd en de an
dere tanden eveneens sterk afgesleten. De
reusachtige wortels van de slagtanden en
de omringende slagtanden waren ineen
gekrompen door ouderdom, toen dit afge
leefde dier met ingevallen wangen zijn
laatste avontuur meemaakte, waaruit geen
kracht, behendigheid of moed het konden
redden.
Grooter dan de smilidon was echter de
felisatrox, die in grootte overeenkomt met
de grotleeuwcn, welke in den ijstijd in
Europa voorkwamen. Onder de vleesch-
etende dieren, waarvan overblijfselen zijn
gevonden in Rancho la Brea, kwam slechts
een reuzenbeer met een korte snuit en
zeer krachtige kaken hem in grootte nabij.
De sterke en behendige felisatrox maakte
ongetwijfeld jacht op de groote hoefdieren
in deze streek. In het asfaltmeer vonden
wij op één skelet van deze diersoort er on
geveer dertig van de smilodon, doch om
trent de verhoudingen in de levende na
tuur geven zulke vondsten geen uitsluitsel.
Het is nl. ook mogelijk, dat dc smilodon
in sterkere mate werd aangetrokken door
de in het pik gevangen dieren.
De smilodon, behoorende tot de slagtand-katacbtigen.
Het verradelijke asialtmeer In Ca*
liiornië, waarin duizenden ja
ren achtereen de dieren
'n wanhopigen dood
stierven
door
Prof. Dr. John C. Marriam.
President Carnegie Institution
te Washington.
IN een bepaalde streek in Zuid-Cali-
fornië, Rancho la Brea genaamd, is
sinds duizenden jaren olie uit den
grond omhoog gesijpeld om plassen te vor
men van een kleverige, tecrachtige stof, die
aan dc lucht uitdroogt en verhardt, maar
onder die dunne buitenkorst zacht en kle
verig blijft. Zand en vuil zetten zich op het
asfaltmeer vast, zoodat het niet gemakke
lijk van het omringende land was te on
derscheiden cn zoo zijn dan duizenden ja
ren achtereen vele dieren in de taaie massa
verongelukt. Nog steeds kan men zien hoe
kippen en andere dieren van de omringen
de boerderijen, zoowel als katten, honden
en zelfs de sluwe coyote niet vermoedend
over het asfaltmeer loopen, beginnen weg
te zakken en door hun wanhopige pogin
gen om vrij te komen, hun einde slechts
verhaasten. In hun hulpeloosheid trekken
zij dikwijls andere dieren aan, die een ge
makkelijke prooi voor zich meencn te zien
en den dood tegemoet snellen. In den re
gentijd blijven er bovendien plassen water
op het asphalt staan, zoodat ook de dieren,
die daar komen drinken, verongelukken.
Men kan zich dus wel voorstellen, dat op
geen andere plek ter wereld zooveel skelet
ten van dieren, ook uit vroegere tijdperken,
bewaard zijn gebleven als juist hier.
Waar P.aucho la Brea dicht bij Los An-
gelcs lag cn thans zelfs reeds binnen de
grenzen dezer stad is gekomen, werden er
vanaf 1906 opgravingen verricht door ver
schillende wetenschappelijke instellingen.
In 191G werd het werk gestaakt, nadat een
ontzaglijke hoeveelheid materiaal was ver
zameld; voortzetting ervan zou slechts bc-
teekenen, dat men vrijwel uitsluitend du
plicaten van het reeds in overvloed aanwe
zige materiaal aan het daglicht zou bren
gen. Men had n.1. reeds in totaal ongeveer
De felis atrox, een prach tig op een leeuw gelijkend
roof dier.
drie milliocn heenderen, waarvan de meeste
in uitstekenden toestand verkeerden. Het
talrijkst waren dc wolven vertegenwoor*
digd; daarna volgden de katachtigen.
Poema's en wilde katten kwamen wel voor,
maar het talrijkst waren toch de slagtand-
katten (smilodon), waarvan ruim duizend
skeletten konden worden samengesteld, en
de felix atrox, een prachtig, op een leeuw
gelijkend roofdier, dat alle andere katach
tigen in grootte overtreft. Dc smilodon was
trouwens ook niet klein; de lengte was on
geveer die van een leeuw of tijger, maar hij
stond minder hoog op de pooten. Hij was
dan ook niet zoo snel in zijn bewegingen,
maar forscher en krachtiger. Vooral het
voorlijf was zeer krachtig ontwikkeld.
Het meest opvallende kenteeken van de
smilodon waren achter zijn lange, tot slag-
n uitgegroeide bovcnhocktanden,
v ie.e hij zijn prooi uiteenreet. Als de
be gesloten was, staken zij nog onder de
onderkaak uit. Bij den aanval werd dc kop
achterover getrokken door de krachtige
nekspieren, terwijl de bek zeer ver open
gesperd kon worden door dc groote boog,
die dc onderkaak beschreef. Door zaagvor-
mige randen waren de slagtanden ook voor
de grootste dieren zeer gevaarlijk, aange
zien dc daardoor gemaakte wonden moei
lijk konden genezen. Wanneer de smilodon
zoo a.h.w. met zijn kop in de zijde van zijn
slachtoffer gedoken zat, kon hij door de
achterwaarts gerichte neusgaten toch nog
ademhalen. Vermoedelijk had hij een sterk
gerimpeld verhemelte, in welk geval hij
zeer goed in staat was om het bloed van
zijn slachtoffers uit te zuigen. liet feit, dal