TOCH KOMT STRAKS
DE LENTE WEER!
LKMAARSCHE
CAUSERIE
Waartoe de Varkenswet kan leiden
Botsing tusschen autobus en fietser
Een kindermoord opgehelderd
Een einde aan het lijden!
Vele aardbevingen voorspeld
Bijna waren we 't vergeten,
Onze geest raakt wat versleten
Boor cle zorgen en zoo meer,
Want wie denkt cr nog aan lente
In zoo'n lijd van lage rente?...
Toch komt straks de lento weer!
Hitier heeft zijn zin gekregen
Door den milden stembus-zegen
Va iv een machtig kiezers-heir.
En al zijn we aan *t bepalen
Of hij slagen zal of falen...
Toch komt straks de lente weer!
Of de dollar nog blijft leven,
Of zijn waarde prijs moet geven.
Niemand weet het ongeveer,
En we rekenen en speuren,
Wat er nog wel kan gebeuren...
Toch komt straks de lente weer!
Zal Japan zijn doel bereiken.
Moeten de Chineezen wijken.
Blijft daar steeds een oorlogs-sfeer?
Ach, hoe ook de vlammen loeien,
Hoe we met verdragen knoeien
Toch komt straks de lente weer!
Zal de stembus ons beloonen,
„De partij" haar kracht weer toonen
Met succes en leer om leer?
Hoe de politiek mag krijschen,
Wroeten, wankelen en eischen...
Toch komt straks de lente weer^
Menschheid met Uw droeve kwalen.
Niet Uw weif'lendo verhalen
Van Uw onmacht en zoo meer.
Ook al zijt ge 't dan vergeten
Door Uw stoffelijk geweten...
Toch komt straks de lente weer!
Maart 1933. KROES.
(Nadruk verboden).
Sic Transit Gloria Mundi, oi: Alle
aardsche beroerdigheid kan nóg
beroerder. Bij ader-verkalking
ook nog stem-verkalking. Het
nieuwste Grootgortbuikenburger
probleem: Hoe verdoopen wij onze
groeikoortsige Baby? Van Kin-
derkreb tot Lits jumeau. Groot-
gortbuikenburg wil zwemmen in
duinwater. Wat 'n verbeeldingl
Hooggeleerd auditorium!
Als ik zoo voorbij het raam van mijn „kletsfabriek"
menige Grootgortbuikenburger. die vroeger met hart
en ziel niet in 't minst met zijn menageklep ijverig
deelnam in het werk van Gemeentebestuur en Raad.
in 't gemeenschapsleven en stedelijke belangen, met
hangende onderlip, lodderoogen, kromme rug en stijve
beenen, moeizaam voorbij zie strompelen en ik belink
dan ook eens mijn eigen vergrauwde en rimpelige
postzegel, dan verzucht ik met een uit mijn teenen op
gezogen zucht en nog dieper droefheid: Sic Transit
Gloria Mundi Alle aardsche roem is vermolmbaar.
Maar ondanks de steeds voortwoekerende aftakeling
van hun aardsche tabernakel, eens frisch en genietelijk
te aanschouwen, thans het toonbeeld van ouderdoms-
verval, hebben deze vervallen burgers zich onmerkbaar
en geleidelijk aangepast aan de rasch voortschrijdende
evolutie dezer tijden, de wonderbare ontsluiering der
natuurgeheimen, die voor het voorgeslacht verborgen
bleven.
Wat zouden echter, om maar in de buurt te blijven,
de reeds voor vele jaren voorgoed „gekiste" Grootgort-
buikenburgers ontzettend mal staan te kijken, indien
zij uit hun graven zouden worden opgetrommeld, om
eens 'n kijkje te nemen wat er nu alzoo in hun dier
baar Grootgortbuikenburg vertoond werd. Ik durf te
wedden, om 10 distributiebiggen. waarvan ik nog nooit
een gebraden achterbilletje gezien, geroken, laat staan
geproefd heb, dat zij met een snelheid, gelijk aan den
bliksem, weer met hun ontvleeschde koppen in het
rijk der dauwpieren zouden zijn ondergedoken, om voor
een dergelijke verschrikking beveiligd te worden.
De geheele gemeenschap schijnt ook tegenwoordig
wel van den duivel bezeten. Alles jaagt, rammelt, rost,
en hobbelt met afgrijselijk geweld door de eerzame
straten, waar eertijds de kippen rustig hun graantje
pikten.
Vele hygiënische misstanden zijn bestreden, veel on
geneeslijke ziekten door de steeds voortmarcheerende
wetenschap bezworen, maai* er is een nieuwe kwaal
verrezen, de zenuwslooping, gevolg van de geestelijke
overlading, die de hersenen beroert en het hart doet
verlammen.
En nu is er ook nog weer bijgekomen de stem-
verkalking! Tot dusver hoorde men alleen van
aderverkalking, waarvoor je volgens den fabrikant, en
die weet het wel Koffie „Hag" moet drinken, maar
nu wordt het volk ook nog weer geteisterd door de
kiezers-verkalking, vulgair genoemd de „klodder-
ziekte"!
Vooral onze vurige broeders van de S.D.A.P. hebben
in hevige mate deze 4-jarige, thans door politieke om
standigheden 'n paar maanden vervroegde ziekte te
pakken. Bij elke daarvoor geschikte brug in Grootgort
buikenburg hebben ze er, ik moet zeggen, met mees
terhand. correct afgewerkte letters als koeien, neen als
olifanten, opgeklodderd: Stemt J. Duys!
En onbewust en ongewild zijn de klodderaars nog
gestoken door de vlooi der poëzie en is op de sluis, die
door het zorgzame bestuur van Grootgortbuitenburg
wordt aangeduid als de Lamoraalsluis, de Jan Duys-
reclame aangebracht, en staat daar nu te lezen:
D AM O RAALS LUIS.
STEMT J. DUYS.
Laat ik voor mr. Jan Duys, met zijn statige gestalte,
kaarsrecht, al had hij een lantaarnpaal Ingeslikt, zijn
spierwitte senatorenkop en dito generaal van Heutz-
knevel en zijn dynamische loudspieker, hopen dat deze
dichterlijke reclame tot zijn verkiezing mag meewer
ken. Afgescheiden van het feit, of ik zijn politieke voor-
of tegenstander ben. maar een figuur als Jan Duys, die
In elk geval blijk heeft gegeven van alle markten thuis
te zijn rijmt alweer: Jan Duys van alle markten
thuis en zich boven de middelmaat wist op te wer
ken. behoort naar mijn bescheiden meening in de
volksvertegenwoordiging thuis.
En als het hem gelukt om 25 millioen pegels uit de
leege schatkist los te peuteren ten behoeve van de be
rooide tuinders en boeren, dan zal het hun trouwens
een zorg zijn, welke richting die moderne Bamberg ver
tegenwoordigt en ze zullen zeggen met 'n vuurrooien
kop van dankbare opwinding: Pik in, 't is winter!
In 'n soort van bange verwachting leven ook de win
keliers van Grootgortbuikenburg in den omtrek van 't
Verdronkenoord. Jonge, als die demping eens wou luk
ken. wat zouden ze hun eigen de hand drukken. Maar
het zal natuurlijk wel weer mis wezen. De nog altijd
niet afgewerkte kwestie van de Krebbensteeg ligt ons
nog steeds dwars voor de maag. Het orakel heeft nog
niet gesproken en de fotograaf Klinkert schijnt nog al
tijd niet te hebben gebeten in het lokaas, bestaande uit
10.000 piek in gereed geld, dat men voor zijn ncqfi heeft
laten zwabberen. Vroeger heeft hij dit mooie sommetje
gevraagd, maar toen hadden ze 'm zeker niet zoo noo-
dig, maar nou is hij de man die 't Wilhelmus blaast
en heeft hij 'n paar nieuwe regels aan deze vaderland-
sche triller toegevoegd luidende: Ik wacht maar, tot je
nogeres biedt: zij die gelooven. haasten niet!
Het gemeentebestuur. i^tijd even voortvarend, (als er
geld uit te geven is) heeft bereids al Jan Habbé, den
slooper te werk gezet en ziet de Nieuwe slootkant van
de enge steeg er uit als 'n Hollywood, na de aardbeving
in miniatuur!
Ik hoor ook, dat ze al bezig zijn geweest om naar 'n
nieuwen naam van dit emotioneele steegje te zoeken.
De naam Krebbesteeg heeft nu natuurlijk afgedaan en
zal dit schandaal beëindigd worden, krebbe of kribbe
toch beteekent volgens v. Dalen 'n soort voerbak voor
beesten of een mafbak voor soldaten en kinderen. On-
dergeteekende had voor een jaar of 60 terug ook het
voorrecht in zoo'n mirakel te worden opgeborgen. Je
had ook nog draaikrebben. dan kon moeder de baby
op zijn donzen haverdoppen bedje met pakkist en al
uit de bedstee draaien. Dat was toen al 'n hoogst mo
derne inrichting, die algemeen werd bewonderd.
Doch om op de Krebbesteeg terug te komen, die
snertnaam wordt natuurlijk geroyeerd en is een der
voorstellen, ernstig in overweging genomen, en wel de
Litsjumeaux- of lisemostra at. dat is zoo'n
dubbele mafkist voor een bejaard echtpaar, dat elkaar
geen spreukies meer vertelt en nu met het oog op de
kreb, zeer toepasselijk wordt geacht. De evolutie: van
Kreb tot Litsjumeaux!
Voorts werd geopperd om de verbeterde boulevard te
noemen de Wee-We e-B o-E s-K a-s t r a at. Deze code
beteekent: Willem Wendelaar-Westerhof-Bonsema-Kla-
ver-Slingerland-straat en is bedoeld als een onverganke
lijke hulde en onuitwischbare gedachtenis aan het be
roemde bestuurskwintet, dat eenmaal Grootgortbuiken-
burgs glorie was. Natuurlijk was deze naam, geweldiger
dan Cérberus de driekoppige helhond, die de Tartanis
bewaakte, te lang voor één naambordje en daarom was
die mysterieuze afkorting bedacht. Ook dit voorstel
werd gesteund en zal in beraad worden gehouden.
Het gaat dus vermoedelijk over de Lisemo- of de
W.W.W.Bo-Eskastraat! Hou, lieve lezers, dat in de ga
ten!
Ik eindig ditmaal mijn nogal elastische bitter-tafel-
cursus niet met het hart. maar de mededeeling dat zich
in Grootgortbuikenburg een fonkelnieuwe fata morgana
ontwikkelt, en wel het verlangen naar 'n nieuwe bad
en zweminrichting, maar mijn potloodje is tot de knie
toe afgestompt, dus daarover zoo ik hoop en wensoh,
dan later.
Als steeds in liefde, totustuus
CAVE CANUM.
Verzei tegen de politie.
De Crisisvarkenswet heeft onder St. Janstccn aan
leiding gegeven tot hevig verzot tegen de marechaus
see, toen deze oen onderzoek instelde op de hofstede
van den landbouwer 1'. Ook toen de politie versterkt
terugkeerde, bleef het verzet aanhouden en kwam
het tot een gevecht met de hewonqrs, totdat niet de
wapens gedreigd was cn daardoor het verzet ge
broken was.
Eerst toen het zoover was, kon tot de controle over
het al of niet aanwezig zijn van de merken worden
overgegaan. Van het verzet is proces-verbaal opge
maakt.
Twee gewonden.
Op de Maasstraat te Tcgelen ontstond Donderdag
avond een botsing tusschen een autobus van de Maas
Buurt Spoorweg Mij., welke don dienst onderhoudt
tusschen Venlo en Tegelen, cn den wielrijder^van
L. uit Venlo. Doordat de wielrijder plotseling naar
het linkergedeelte van den weg overstak, was een
aanrijding niet meer te voorkomen, hoewel de chauf
feur van de autobus nog krachtig remde. De wielrij
der bekwam enkele hoofdwonden en inwendige kneu
zingen. Hij werd naar zijn woning overgebracht. Zijn
rijwiel was totaal vernield. Den chauffeur treft geen
schuld.
Een in dc autobus zittende zuster uit het St. Jo-
sephklooster te Steyl, sloeg tengevolge van het plot
selinge cn hevige remmen niet haar hoofd tegen een
rugleuning en bekwam daarbij vrij ernstige verwon
dingen aan het gelaat. Zij is overgebracht naar het
R. K. Ziekenhuis te Tcgelen.
De vader moordenaar.
Gemeld wordt uit Breslau, dat uit de sectie op een
in de Talspcrre Kynau gevonden kinderlijkje is ge
bleken, dat het het lijk is van den zoon Horst van
den vroege ren Rijksdagafgevaardigde Richard Schulz
uit Dittersback.
Horst Schulz werd sedert zomer vorig jaar vermist.
Zijn vader had toen beweerd, dat hij zijn zoon naar
Sowjet Rusland had gestuurd. In werkelijkheid heeft
hij hem, naar thans vaststaat, vermoord. Schulz die
op het oogenhlik te Breslau in de gevangenis een
straf van i jaar uitzit, wegens mishandeling van
zijn zoon Werner, dc jongste broer van Horst, is voor-
loopig naar een afzonderlijke cel gebracht. Het be
richt van het vinden van het lijk van Horst Schulz
heeft bij de bevolking in het district Waldenburg
groote verontwaardiging gewekt.
DE BEZUINIGINGEN IN DE VER. STATEN.
De uitkeeringen aan ondstrijders ge
schrapt.
Na een debat van eenige dagen heeft de Senaat
met 62 tegen 13 stemmen, het wetsontwerp goedge
keurd, waarbij Rooscvelt gemachtigd wordt dc uit
keeringen aan de oudstrijders te verminderen en
voor de niet-verminkten geheel te schrappen.
Verder wordt hij bij deze wet gemachtigd de sa
larissen van officieren van leger en vloot en van bur
gerlijke beambten met ten hoogste 15 pet. te ver
minderen.
Hierdoor kan een half milliard dollar worden be
spaard.
INVAL IN VERDACHTE LUNCHROOM.
Drank in beslaggenomen. Minderja
rige meisjes aangetroffen.
In een verdachte lunchroom aan den Loonsclun-
weg onder Tilburg werd door de politie oen inva'
gedaan wegens vermoeden van overtreding 'jee
Drankwet. Een groote partij sterke drank word 'li
beslag genomen.
Verder trof dc politic in het huis een drietal in
wonende minderjarige meisjes aan: twee van Duit-
sche en een van Nederlandsche nationaliteit. Een
der Duitsche meisjes heeft terstond dc wijk genomen
4iaar de „Heimat", het andere werd als ongewcnschte
vreemdelinge over de grens gezet. De ouders van
het Nederlandsche meisje werden opgespoord en kre
gen hun dochter thuisgestuurd.
Het voortdurend succes van Foster's Rugpijn Pillen
is opmerkelijk. „Dank zij Foster's Pillen raakte ik be
vrijd van mijn kwellingen". „Had ik uw geneesmiddel
maar vroeger gekend, dan had ik niet zoo lang behoe
ven te lijden", zoodanig drukken duizenden dankbare
personen zich uit.
Pas op: rugpijn, duizeligheid, zenuwpijnen, rheumatlek,
spit, urinestoornissen, blaasstoornissen, waterzuchtige
zwellingen en andere verschijnselen van verzwakking
der organen van den rug zijn te ernstig om verwaarloosd
te worden.
Deze verschijnselen toonen aan. dat urinezuur en an
dere schadelijke vergiften in het bloed achterblijven, en
dat gij dringend behoefte hebt aan de opwekkende en
versterkende hulp, die Foster's Pillen zoo zeker ver
schaffen. Waarom zoudt gij niet vandaag nog een fla
con halen en beginnen weer gezond te worden?
Bij alle drogisten enz. a f 1.f 1.75 en f 3.per doos.
naar wat ze gedaan hebben of niet gedaan hebben. Waar
ie zoowat zeit, dat as je niks voor 'm over gehad heb,
toen d'ie arm was. ie je nou ook niet wil kennen. En
dat die 'm geholpen hebben, toen d'ie berooid was, dat
die 't later goed bij 'm hebben zallen."
Waarop Thad zich liet overtuigen, dat, ofschoon het
verkeerd zou zijn, op den rustdag te werken, het geoor
loofd geacht kon worden den vreemdeling wegwijs te
maken en over 't algemeen in te lichten.
Dien geheelen dag. terwijl de oude goudzoekers hem
naar de hut brachten, die de eerstvolgende maanden zijn
tehuie zou zijn. terwijl zij hem in de huurt rondleidden
en algemecne wenken omtrent zijn werk ten beste gaven
en toen zij samen den maaltijd gebruikten, dien Marta
voor hen had klaar gezet, gevoelde Hugh Edwards, dat
hij geteld, gewogen en gemeten werd. Hij deed geen po
ging er aan te ontkomen. Rechtuit en eerlijk. zonder
ontwijken of aarzelen, ontmoette hij die scherpe oude
oogen, die zooveel jaren hadden gespeurd naar het kost
bare metaal, dat verborgen ligt in het zand en grint en
de rotsen der woestijn, in eenzame canons en bergstre
ken, ver van de woningen van minder stoutmoedigen en
geharde menschen.
Ze vroegen niet veel naar zijn vóórgeschiedenis, want
onder dit soort van lieden is het geen gewoonte om naar
elkanders verleden te vorschen. Volgens hun wetboek
is iemands persoonlijke geschiedenis zijn eigen intieme
zaak. om te vertellen of te_ verzwijgen naar zijn eigen
verkiezing. Maar wat een man is. dat is een zaak, die
iedereen aangaat, die door de omstandigheden met hem
in aanraking wordt gebracht. Het interesseerde hun niet
bijzonder wat deze man. die zich Hugh Edwards noem
de, geweest kon zijn, maar daarentegen stelden zij
groot belang in wat soort van man Hugh Edwards op
dat tijdstip was.
„Wel maat." zeide Bob later in den namiddag, toen
Edwards met oprechte dankbetuigingen afscheid van hen
genomen had om naar zijn eigen hut te gaan, „wat
denk je van hem?"
De oude Thad wreef over zijn kale hoofd en ant
woordde met voor hem ongewone geestdrift:
..'t Lijkt 'n beste, geschikte jongen, wat, Bob? Als ik
ooit zelf een jongen had gehad ondersteld, dat ik
eerst 'n vrouw had gehad dan had ik 'm zóó willen
hebben." Maar toen. alsof hij zelf geschrikt was van
een dergelijk vertoon van gevoeligheid, voegde de oude
goedzoeker er op zijn gewonen toon bij: „Je ken d'r nog
niks van zeggen ie kan net zoo goed een valsche jak
hals zijn. die voor een knijn wil doorgaan. Eerst maar
eens den rook van z'n kampvuur bekijken."
„Hij is van een goed soort deeg", zeide Bob.
„Motten we eerst perbeeren". antwoordde Thad.
„Ik vind 't raar. dat een kerel van zijn opvoeding hier
in den canon komt zitten en z'n tijd verdoen met iets
waar -Ie net zooveel verstand van heb as 'n wiegekind.
En 'n zwaar werk: en dat terwijl ieder kind zien kan,
dat ie daar nooit veel an gedaan heb."
„Hij is ziek geweest." zeide Bob.
„Huh!" bromde Thad. „Dat mot dan toch alweer 'n
tijdje geleeën zijn. Heb je dat pak van 'm gevoeld? En
daar sjouwt ie mee rond of 't niks is."
„Hij lijkt bleek, als je 'm onder z'n hoed ziet", zeide
Bob. en Thad antwoordde:
„Hij is erg weinig meedeelzaam over waar ie geweest
is en wat ie vroeger dee, vóór ie in Tucson kwam an-
waaien."
„N-nou" kwam Bob. „sinds wij mekaar kennen, heb
ben we ook wel dingetjes gehad, die we nou niet be
paald te luchten hangen en kijk ons nou eens an."
Onvermijdelijk kwam het droge wederwoord:
„Jawel, kijk ons maar eens an!"
Bob grinnikte.
„Je ben niet mooi om te zien. da's waar."
„Nou," zeide Thad, .zoolang me dochter me mooi ge
nog vindt, kan jij
„Me dochter m ij n dochter", bitste Bob. „Wat heb
jij altijd in m'n rechten te kommen? Je weet best. dat
't nou mijn week is."
„Neem me niet kwalijk, maat" zeide de ander in vol
len ernst. „Maar dat brengt me d'r op, dat je dochter
vanavond niet zoo heelemaal onverschillig leek voor
dien nieuwen buurman van ons. Dat zal je toch ook
wel gezien hebben."
„Ik ben niet blind, wel?" antwoordde Bob. „En waar
om zou ze niet op 'm letten? Me dochter is geen ver
droogde ouwe mummie as wij beien. Waarom zou ze
niet maggen kijken naar 'n knappen, rechten, helderen
jongkerel as die, hè? Da's toch natuurlijk genog cn
goed genog ook. zou 'k meenen."
Met plotselinge woede schudde de oude Thad zijn
beenderigen vinger tegen zijn kameraad en riep met
van drift overslaande stem:
„Natuurlijk genog! jou ouwe fesiele kerel. Natuur
lijk genog! Wel allemachtig, 't is te natuurlijk, dat
bedoel Ik, 't is te natuurlijk of 't nou goed of niet
goed is het is veels te allemachtig natuurlijk dat
is het!"
Dien avond, toen Marta naar huis in de Goudkloof
was teruggekeerd, toen de zon ondergegaan was en de
schaduwen van den naderenden nacht zich legerden
over woestijn en tafelland en bergen, hield een huis
waarts keerende cowboy zijn paard in om te luisteren
naar de tonen van Sint Jimmy's fluit, die zacht en
helder van onder den ouden ceder door de stille avond
lucht dreven. Een Mexicaansche zwerver, die zijn
kamp daar onder bij Juniper Spring had opgeslagen,
hoorde en sloeg een kruis. Natachee de Indiaan, die in
het wildste gedeelte van den boven-canon een nauw
zichtbaar spoor volgde, hoorde en glimlachte. En Jim
my's moeder hoorde, en haar oogen schoten vol tranen.
HOOFDSTUK IX.
„Goud is, waar het gevonden wordt."
Den volgenden morgen lag de schaduw van den berg
nog over de Goudkloof, toen de beide compagnons hun
nieuwen buurman opzochten om hem zijn eerste les te
geven in het werk, dat hij vele maanden te doen zou
hebben.
Hugh Edwards ontving hen zonder een spoor van
die zekere vreesachtigheid, die hij den vorigen dag ge
durende de eerste oogenblikken van hun kennismaking
getoond had. De rust en vrede en de verkwikkende
stilte van deze verborgen wijkplaats uit het overvolle
leven der wereld schenen reeds hun genezende toover-
kracht op den verontrusten geest van den vreemde
ling te doen gelden.
„Nou," zeide Thad op barschen toon, „daar zijn wij
en waar heb je nou je pik en schop en pan?"
Toen de jonge man het hem nog zoo vreemde ge
reedschap voor den dag had gehaald, informeerde Bob
vriendelijk, of hij een goeden nacht gehad had, of hij
de hut naar zijn zin vond, en of hij een behoorlijk ont
bijt gegeten had met het oog op het werk van den
komenden dag.
Hugh Edwards lachte, wierp zijn schouders naar
achteren en haalde diep adem, met het gelaat naar
de bergtoppen boven hen.
„Ik heb geslapen als ik mij niet meer kan herinneren
Op diverse plaatsen der aarde.
Dr. Raphaele Bendani, de leider van het geody-
namisclic observatorium te Faenza heeft zijn voor
spellingen voor de naaste toekomst gepubliceerd, die
er niet al te best uitzien. Hij voorspelt een groot aan
tal aardbevingen op de verschillende plaatsen van de
aarde, doch in de meeste gevallen zullen daardoor
geen dicht bevolkte streken getroffen worden, zoodat
groote rampen uil zullen blijven.
De meeste aardbevingen zullen in China voorko
men. Reeds in April zullen daar verscheidene aard
bevingen optreden. Tegelijkertijd zijn ernstige aard
bevingen in Alaska cn op dc groote Antillen te ver
wachten. In de Zuidelijke ketens van de Andes zal
dc tellurische energie zich eveneens doen gevoelen.
In Mei komt de beurt aan Mexico. Dan volgen
eenige maanden van rust, doch in het. laatste gedeel
te van den zomer zal het aardbevingsgebied van
Nieuw-Zeeland weder van zich doen spreken. In Sep
tember volgt dan liet Balkanschiereiland, terwijl het
jaar afgesloten zal worden met eenige kleinere aard
bevingen yi Turkestan en in het Verre Oosten.
Dr. Bendani heeft in seismologische kringen een
grooten naam en vaststaat, dat hij de aardbeving in
het Oostelijk gedeelte van Amerika in het begin van
Maart 1925 heeft voorspeld.
EEN WINSTGEVENDE INDUSTRIE.
Loonsverlagingen ingetrokken.
De Imperial Chemical Industries Ltd. in Engeland,
die 65 fabrieken omvat cn 25.000 werklieden telt, heeft
meegedeeld, dat zij dc loonsverlagingen, die twee
jaar geleden in overleg met het personeel zijn inge
voerd, met ingang van 3 April zal intrekken. Dit zal
dc onderneming ongeveer 180.000 pond 'sjaars kos
ten. Haar inkomsten laten zulks toe, zij waren in
1932 6.415.123 pond. tegen 4.668.685 pond in 1931. Zij
keert over het afgeloopcn jaar 6 percent uit.
ooit gedaan te hebben. En wat dat ontbijt betreft, als
ik alle dagen zoo eet, zal mijn voorraad op zijn, vóór
ik nog goud kan onderscheiden als ik 't zie. Ik heb een
gevoel, alsof ik dien heuvel daar in den canon zou
kunnen gooien."
Bob grinnikte.
„Nou jongen, je zal wel merken, dat je er een heel
stuk van op zij zal motten gooien eer je genoeg maakt
met goudgraven om je kost te koopen."
„Da's 't kwaje van dat goudzoeken hier in de buurt,"
zeide Thad. „Hoe harder je werkt, hoe meer je eet; en
hoe meer je eet, hoe harder je mot werken. Kom an,
laten we aan den slag gaan."
Gedurende verscheiden uren arbeidden de oude lie
den met hun leerling bij de beek. Daarop verlieten zij
hem met een hartelijke verzekering van hun verdere
hulp naarmate hij opschoot, en begaven zich naar hun
eigen claim, een vijfhonderd meter verder in de kloof.
Tegen het einde van den namiddag zag Edwards,
die aan de beek bij zijn pan met zand en grint ge
knield lag, toevallig even op.
Op een rotsblok, geen vijf schreden van hem van
daan, zat een roodhuid.
Met een uitroep sprong de blanke overeind.
De Indiaan bewoog zich niet. Hij zat daar in de wild#
dracht zijner voorzaten, met zijn primitieve boog en
pijlen, meer als een uitgehouwen beeld van het verleden
dan als een wezen van vleesch en bloed.
Hugh Edwards, in de houding van een renner die on
den sprong staat, liet haastig zijn oogen in het rond
gaan. Hij zag doodsbleek en trilde van schrik.
Met ernstige belangstelling sloeg de roodhuid de
verwarring van den vreemde gade. Toen Edwards' ont
stelde blik weer tot hem terugkwam, hief de Indiaan
zijn hand op met het oude vredesgebaar en sprak op
diepen, welluidenden toon den ouden groet:
„How."
Edwards schoot in een korten, zenuwachtigen lach.
„Goedenavond Allemachtig, wat heb je me laten
schrikken!"
Een of ander klein dier, een boschrat of een aard-
eekhoorntje. bewoog zich ritselend in de struiken op
de helling, en met een lichten kreet draaide de ont
stelde man zich om en stond weer als op sprong.
Wordt vervolgd.