SCHAGER COURANT
Nieuwe
schaduwbeelden.
Uit de levende natuur.
WILLY.
Nieuw gezichtsbedrog.
Ik'!:"-"'
De kunst van schaduwbeelden maken
is reeds heel oud! Maar toch heeft die
kunst nooit haar aantrekkelijkheid ver
lorenEr bestaan ware kunstenaars oj
dit gebied, kunstenaars, die zonder eenig
hulpmiddel, slechts met behulp van beide
handen, zoo ongeveer alles in schaduw
Een schaduw-boer.
kunnen weergeven, wat er ter wereld be
staat. Zelfs portretten van bepaalde perso
nen kunnen zij maken! Om het zoover te
brengen, is er echter een jarenlange oefe
ning noodig en natuurlijk ook een speciaal
talent. Maar aardige schaduwbeelden, zoo
als ze hieronder staan afgebeeld, kan ieder-
Een schaduw-eend!
een maken, die zich eenige moeite ge
troost om precies zijn handen en vingers
zoo te vouwen en te buigen of uit te strek
ken, als de plaatjes aangeven. Daarna zai
je er toe over kunnen gaan, door middel
van je eigen phantasie schaduwbeelden te
maken, en deze goed te onthouden, zoodat
Jockey-schaduw.
je zoo langzamerhand een heel repertoire
krijgt! Men moet alleen oppassen, dat
slechts één lichtbron de schaduw werpt en
dat er niet van meer dan één kant licht
komt, zoodat de beelden onscherp of dub
bel worden! Het beste is een stuk wit lin-
Een schaduw-poesje.
nen strak te spannen en de kamer in het
donker te zetten, doch alleen één heldere
lamp te gebruiken om de schaduwen te
werpen. Dan moeten je handen tusschen
lamp en scherm zijn en kunnen de toe
schouwers aan den anderen kant van het
scherm zitten, zoodat ze de lamp niet zien,
maar Jèlleen de schaduwen op het scherm.
En nu aan de schaduwbeelden zelf
OP zekeren avond werd ik in de
keuken van de groote boerderij
geroepen. Men bad mij iets te la
ten zien. De nieuwe aanwinst! Een koddi
ge aanwinst. N.l. een klein, zwart-wit-ge-
vlekt hondje, 't Zat bij de groote kookka
chel en 't nam wijsneuzig de nieuwe om
geving en de nieuwe menschen op. We
vonden het allen een leuk diertje cn mijn
broer, te groot voor een servet, te klein
voor een tafellaken, dus op den leeftijd,
dat er telkens weer iets nieuws te voor
schijn gehaald moet worden oogstte dan
ook veel succes met deze „nieuwigheid."
Sombere, misschien wat-al-te-pessimis-
tische gedachten dwarrelden me door het
hoofd, toen ik het diertje tot mij lokte cn
over zijn kopje streek. In de eerste dagen,
mogelijk de eerste weken, zou Willy
zoo was zijn naam Ier dege verwend
worden en volop voedsel krijgen, maar
daarna zou de belangstelling luwen, zou
het diertje worden vergeten cn zeker ver
hongeren, wanneer anderen zich niet over
het wezentje erbarmden. *t Was zoo het
gewone gebeuren van jongens, die dieren
willen en ze later vergeten, omdat er zoo
heel veel is, dat hen buiten dit interes
seert.
Enfin, wat hot zij. Willy was er, cn Willy
bleef. Koddig was het te zien, hoe Willy
zich in de eerste dagen bij zijn omgeving
had aan te passen. Willy was jong, wilde
spelen, en dacht, dat ieder lovend wezen
wel genegen was. een worstelpartijtje op
touw te zetten. Weldra wis hij beter. Al
lereerst werd hom geleerd, de losloopendc
kippen en hanen met rust te laten. Als een
bal stormde hij naar de rustig-wroetende
hennen, die de; eerste koeren verschrikt
wegstoven, maar daarna front maakten te
gen Willy en hem venijnig over zijn
snuitje snavelden. Ach. dat snuitje! Wat
had dat veel te lijden in dien eersten tijd
Want Willy probeerde ook te spelen met de
katten van de boerderij, die in 't geheel
niet gesteld waren op een dergelijke fa
miliaire bejegening. Trouwens de houding
van de katten tegenover Willy was echt
wat-je-noemt valsch. Willy wist heusch
niet, wat hij hiervan moest denken. In de
eerste dagen mocht Willy niet mee-ctcn
uit de bak, waarin voedsel was, bestemd
voor hen allen. Venijnig blazende koppen
en bliksemsnel uitgestoken klauwtjes
waarschuwden hem, en Willy bleef gedul
dig wachten tot al de poesen verzadigd
waren. Dan begon hij te schrokken en was
de bak weldra leeg.
Hetzelfde resultaat, van sissende muil
tjes, van nageltjes, die klauwden en pijn
deden, dat zelfde resultaat was aanwezig,
wanneer Willy met deze deftige dieren
wilde spelen, stoeien en ravotten. Zelfs het
kleinsie katje zette meestal êcn hoog rug
getje op en wist Willy te waarschuwen,
dat het beter was, om eenigen afstand te
bewaren. Wat Willy dan ook maar goed
moedig en luid keffend deed. Maar
's avonds, wanneer Willy in zijn mandje,
dat in de stallen stond, lag, dan kon het
gebeuren, dat er een mollig diertje, een
van do katten, bij hem kroop en dat ze ge
zamenlijk en vredig rustten tot den vol
genden morgen. Uit deze houding was het
voor Willy moeilijk wijs te worden, doch
hij is er toch in geslaagd. Want de blaad
jes zijn nu verwisseld. Willy is nu de baas.
Hij eet eerst en hoe hij het heeft klaarge
speeld, weet ik niet, maar alle katten zijn
bang voor hem. Zitten ze rond de etens
bak en Willy, die even te laat was, komt
aangestormd, dan vliegen de katten heinde
en verre. Wraak nemen doet hij zoo nu en
dan ook. Als hij in een speelsche of bal
sturige bui is. 's Avonds, wanneer in het
dorp alles rustig is, en ik bij het schijnsel
van de lamp zit te werken, komt er rond
de muren van mijn kamer een hclsch ge
blaf. Willy is dan weer op jacht. Een dik
ke zwarte poes is meestal het slachtoffer.
Willy schijnt die steeds uit te kiezen. Hij
jaagt haar naar buiten, het huis rond, en
vervolgt haar zoo lang. tot zc in een boom
gevlucht is of tot ik aan het spelletje een
einde maak en Willy naar binnen roep.
Zoo gaat het leventje \%in Willy voort.
Hij is reeds sterk gegroeid. Van het kleine
hondje, dat zoo uiterst komisch aan deed.
wanneer hij op de stoep zat en vervaarlijk
blafte tegen elke vreemde, is niet veel
meer gebleven. Hij is stevig uit dc kuiten
gegroeid. Maar wat hij mag zijn, zijn eigen
wijs kopje met de levendige oortjes en de
verstandige oogjes heeft hij behouden en
daarbij zijn speelsche natuur. Hij staat al
tijd voor een ravotpnrtijtje klaar. Maar hij
weet ook, met wie hij kan spelen en met
wie niet. Hij zal nooit probeeren bij mijn
broer cn diens vrouw te spelen, dat zijn
ernstige menschen en houden van zoo iets
niet, maar niet zoodra ziet hij mij, of
daar is het lieve leven gaande, ik hoop.
dat ik mijn geheele prestige tegenover mijn
lezers en lezeressen niet verlies bij dezp
bekentenis, maar...... ik speel nog graag
voor een keertje komt Willy in mijn
kamer, dan is hij als dol. Hij rent naar
alle hoeken, hij springt van de bureau
IK BOUW EEN „PEROSCOOP".
Een periscoop is een instrument om om
een hoekje te kunnen kijken, zonder zelf
met je neus om dien hoek te komen. In
duikbooten gebruikt men ze wel om bo
ven het water uit te kunnen kijken, zon
der de heele boot boven water te hebben
En nu aan het werkalle maten staan
op de teekening! Het is slechts een vier
kante koker, die onderaan een opening
vierkant) naar achteren en bovenaan een
opening naar voren heeft, waarvoor twee
spiegeltjes zijn geplaatst, onder een hoek
van precies 45 graden! Timmer een plank
:e onder dien hoek in dc koker en lijm daar
met stevige houtlijm het spiegeltje op, dat
Dan zie je alleen de pijp van dc periscoop
als een griezelige, onbekende visch bovei
het water uitsteken en voortbewegen. J<
begrijpt, wat een plezier je kunt hebben,
als je zélf zoo n instrument hebt. Je kuni
iedereen aan het schrikken brengen, want
je kunt de menschen zien en ze zien je
zelf niet. Dat stukje periscoop, dat buiten
steekt, dat valt niet od
;e in een glashandel op maat hebt laten
snijden! Als je de stippellijn-van de teeke-
ïing onderaan links volgt, zie je hoe de
beelden terugkaatsen in je oog: van bo
ven erin, recht naar beneden en beneden
weer eruit, in.je oog. Boven rechts zie je
de periscoop in gebruik. En nu aan hét
werkJe kunt de periscoop natuurlijk
ook van karton plakken
stoel in de casy-chair, vandaar op den di
van en wordt er dan nog geen notie van
schoot, drukt hij zijn snuit tegen courant
of boek, zoodat er van het lezen niets meer
komt, het spel kan beginnen. Ook heeft
hij de gewoonte, om je aandacht tc vra
gen door de veters van je schoenen los te
trekken wat een ellendig kriebelend
gevoel geeft of om zijn tanden in de
broekspijpen te zetten, daarop zijn kracht
tc beproeven, zoodat je om erger te voor
komen, wel ingrijpen moet. En is je aan
dacht gevangen, dan laat Willy je niet
meer vrij.
Feest is het voor Willy, wanneer Zater
dagsmiddags mijn kleinste broer, een ben
gel van 14 jaar, bij me op bezoek komt
We rollen met ons drieén over den vloer
en hebben de grootste pret. Vooral wanneer
Willy onder een lap gelokt wordt en door
ons daarin gewikkeld is met een paar
handige grepen. Willy tolt dan in het rond
blaft en graait, tot hij zich weer bevrijd
heeft en ons tiomfantclijk aankijkt, als een
held. die overwonnen heeft. Dit is een van
Willy's grootste genoegens, en doen Jan
cn ik eens, alsof wc het spelletje met de
lap vergeten, dan komt hij er mee aandra
gen en weet ons met blaffen duidelijk te
maken, wat hij wenscht.
Trouwens iemand iets duidelijk maken
kan Willy. Op zekeren dag lag ik even te
rusten, op den divan, toen een zacht ge
jank voor de deur verried, dat er iemand
binnen gelaten wenschte te worden. De
deur werd even geopend en Willy tolde
binnen, de heele kamer rond, zooals hij al
tijd zijn entrée maakt. Ongemerkt ging ik
weer op den divan liggen en Willy was een
moment rustig, omdat hij niet wist, wat dit
te beduiden had en dit niet op het pro
gramma stond. Eerst begon hij er inee de
kussens onder mc weg te trekken, cn toen
dat niet hielp, sprong hij boven op me en
blafte zoo luid en deed zno wild, dat ik ien
slotte wel gehoor moest geven aan zijn
dringende roep.
Vreemd staat Willv tegenover de radio.
Wanneer ik naar een lezing luister, houdt
Willy zich rustig. Dit heeft hij heel vlug
geleerd, nadat ik hel hem duidelijk maakte
met "en paar vermatiende woorden en
hardhandige tikken. Hij gaat op zijn ach
terste pootcn staan, legt zijn voorpooten op
mijn knieën en kijt m>' een wijs kopje
en gespitste oortjes naar den luidspreker
en dan weer naar mij, alsof hij wil vragen,
waar zich die pralende man bevindt.
Zoo heeft Willy zich een plaatsje op de
boerderij veroverd. Ik hou van het diertje
mei al zijn nukken en grollen, maar moge
lijk wel het allermeest om zijn hartelijke
verwelkoming, wanneer ik op reis ben ge
weest en weer terug kom. Dan zit er een
klein figuurtje om den hoek van het huis
en kijkt, bekijkt het, totdat hij den terug
komende herkent cn luid blaffend cn
springend dezen tegemoet rent. Dat is dan
zijn welgemeende hartelijkheid, waarvoor
ik Willy dankbaar ben en blijf.
W. J. EELSSEMA
DOOLHOF-WEDSTRIJD.
Begin met er nog een
krant bij te krijgen en ga
nu met dat tweede num
mer tegenover je vriend
je aan tafel zitten. Tel
nu tot drie en begin bij
een der cijfers 1. .Te
vriendje en dat moet
je van te voren afspre
ken begint bij het an
dere cijfer 1. Nu gaat het
erom, binnen den kortst
mogelijken tijd de 2, 3,
4, 5 en 6 te hebben aan
gedaan en daarna een
uitgang te bereiken. Doe
het met een potlood, dan
kan men zien, of het
goed is. Wie het eerst op
die manier buiten is,
heeft gewonnen!
Er zijn verschillende manieren, waarop
je gezichtsbedrog kan te voorschijn toovc-
ren. Je kunt door bepaalde figuurtjes hoen
en weer te bewegen, een werkelijke bewe
ging te voorschijn brengen, je kunt door
perspectieffouten dc raarste dingen berei
ken, en door het aanbrengen van bepaalde,
verwarrende lijnen eigenaardige, nooit-ge-
dachte effecten verkrijgen. Hieronder zie
je een paar van die gevallen.
Op de eerste plaat fafb. 1) zie je een me
neer en twee kinderenWie is de groot
ste?De meneer natuurlijk. Mis! Ze zijn
ieder even groot. Meet ze maar na met een
centimeter!
Als de laatste en ook de bestede
draaiende schijven. Neem het papier in de
hand, knip het plaatje voor het gemak uit,
en geef het papier een draaiende bewe
ging. Je -ziet dan duidelijk de wielen
draaien, alsof je een echte tol, of het wie!
van een auto voor je hebt(Afb. 2, 3
4). Aardig hé? De verklaring ligt op na
tuurkundig gebied en gaat nog boven jul
lie pet. Daar zullen we het later wel eens
over hebben. Voorlooyug maak je je maar
niet bezorgd daarom, maar amuseer je je
maar flink met je vriendjes en vriendin
netjes over deze alleraardigste teekenin-
gen!