DE NOORDERMARKTBOND.
LKMAARSCHE hü
CAUSERIE
Algemeene Vergadering
te Noordscharwoude
Onnoodig lijden!
Met den klompentrein naar de
Honten Hammenstad. - Expositie
van het nieuwe ministers-team In
de lunchroom van Heek. - Be
schermt de vogels en behandel de
dieren met zachtheid. - Peter de
contrabassist uit de IJscoring ge
slagen!
Trouwe lezers.
In heb een overladen agenda, dooh gij zult u heden
met een uitgemergeld Cave Canumpie tevreden moeten
stellen, aangezien ik gerequireerd ben om morgen, dat
is Hemelvaartsdag, het huishoudelijk parlement per
klompentrein a 2 piek de persoon naar de Bakermat
van Willemien te begeleiden. Mijn dierbare 99^ pro
cent wil het nieuwe ministerie eens zien. dat bij Heek te
kyk zal worden gesteld en ik kan mij deze nieuwsgierig
heid naar het kunststuk van olie-Hein Coljjn best be
grijpen. Het zal 'm denk ik, menig zweetdruppeltje ge
kost hebben. Hoe is zoo'n man er voor te vinden, zoo'n
ik mag wel zeggen, rotbaantje voor zoo'n piesie trakte
ment? Overal slappe thee slobberen, slechte sigaren
lurken en je neus stooten! Enfin, ik hoop dat we nu
eens lang plezier zullen hebben van die ministers. In
hun namen zit variatie genoeg. Colijn. de brave boeren
zoon, hij is wereldberoemd; mijn moeder heeft hem 65
jaren geleden al bezongen by de wieg van haar eerste
ling. die thans vriendelijk vanuit den Hemel op mij
neerblikt. Dan krijgen we 'n Oud. die al Oud was
toen hij jong was; 'n Kalf, voor Waterstaat, heel goeie
keus. want het is noodig dat die opscheppers wat tot
het kalfachtige terugkeeren. ze krijgen te veel praatjes'
Dan 'n Slotemaker. die ze bruin bakt. ook 'n mooie fi
guur voor 'n minister, vooral als ie z'n steek op heeft
en z'n Batavierenbaard in de papiljotten heeft gezet.
Dan nog 'n Wilde voor Binnenland, dat is natuurlijk
'n pracht keua
Daar kunnen we geen tamme bij gebruiken. Maar met
dat al, dwaal ik leelijk af van mijn voorgeschreven
onderwerp en ik verwacht ieder oogenblik een duw in
mijn rug van Mahatma Trapman-Gandhi, behalve wat
het vasten betreft, om mij tot de orde te roepen.
Laat ik mij dan deze week hoofdzakelijk eens bepalen
om ook eens een pittig woordje te spreken over de
schandelijke en steeds toenemende onbeschoft- en bal
dadigheid der jeugd van Grootgortbulkenburg. Natuur
lijk zal dit etiket van onopgevoedheid wel kunnen ge
plakt worden op de zoogenaamde „Spespatria" van heel
Opper en Onder Kafferstein, maar ik heb alléén te ma
ken met Grootgortbuikenburg, dat onder mij ressor
teert en met geen sterveling anders, begrepen?
Wat ik dan te hooren krijg van de bevoegde zijde der
politie, dan stemt dat niet tot blijmoedigheid. Diverse
baldadigheden, vernielzucht, natuurverachting en bo
venal hartelooze wreedheid jegens dieren, het is me een
eondenregister om van te walgen!
Het spijt me, dat ik het zeggen moet, maar mij komt
Ihet voor, dat van het aangewezen instituut voor de
maatschappelijke en ook zedelijke opvoeding onzer jeugd
over 't algemeen te weinig werk wordt gemaakt om de
kinderen liefde tot de schoone natuur en bovenal tot
de dieren aan te kweeken.
De politie mag voor een deel die taak willen overne
men. maar dat is niet het aangewezen lichaam om te
prediken en te onderrichten.
Als de politie er bij te pas moet komen, dan is de zaak
al fout. Dan moet er niet meer vermaand en gewaar
schuwd, maar gestraft worden. Maar de school is
de plaats bij uitnemendheid om het kind te vormen tot
een ordelijk en behoorlijk mensch, dat zijn evennaasten
als zijn broeders beschouwt, de voortbrengselen der na
tuur bewondert en eerbiedigt en de reddelooze, afhanke
lijke en tot verweer buiten staat zijnde dieren met zijn
liefde en zorg omringt
Liefde tot de dieren te kweeken, moest naar mijn
bescheiden meening een leervak zijn.
Met groote lof moet ik hier gewagen, van den heer
C. Verwer, de gepensioneerde sergeant-majoor en thans
grootendeels uit overtuiging en voor eigen genoegen
werkzaam is als inspecteur van de afdeellng der ver-
•eniging voor Dierenbescherming hier ter plaatse, voor
het vele goede dat hij als zoodanig heeft verricht
Niet alleen voor ziek vee, kreupele knollen, zwerven
de honden of schurftige katten, neen, zijn bemoeiingen
te nemen. Wij hebben haar zoo noodig, Jeff... Ik heb
haar zoo noodig en ook jij, wanneer...','
Langzaam maar zeker, naderde een dag waarover de
bankier en zijn vrouw nooit spraken. Sinds de geboorte
en den dood van hun eenig kind was Mevrouw Worth
een zieke, die niet meer op herstel mocht hopen.
Er gingen verscheiden weken voorbij en alle pogin
gen de familie van Barbara op te sporen waren vruch
teloos gebleven. Een onderzoek in Rubio City, een ge
lijktijdig onderzoek in San Felipe, berichten in de dag
bladen, het had tot niets geleid. Het land was -destijds
een streek van doortrekkende vreemdelingen, die kwa
men en gingen, zonder een noemenswaardig spoor ach
ter te laten en wier heugenis in den stroom van het
dagelijksch leven teloor ging. En eindelijk sprak het van
zelf dat niemand in staat was eenige nadere inlichting
te geven over een rijtuig, waarvan geen andere bijzon
derheden bekend waren dan dat een vrouw en een kind
er mede gereisd hadden en dat het met een bruin paard
bespannen was geweest.
En intusschen ontgroeide de kleine Barbare snel aan
hetgeen was voorafgegaan aan dien langen rit in dien
grooten wagen met die mannen Zij begon al te
spreken tot haar „nieuwe papa en mama". In het hart
van het kind kreeg mevrouw Worth allengs de plaats
van die andere vrouw, evenals de kleine Barbara in
dat moederhart een ledige plaats innam.
Tegenover mijnheer Worth bleef het meisje bij haar
houding van onderzoekende nieuwsgierigheid, ofschoon
zij zich niet langer bevreesd van hem afkeerde. En
met Texas en Pat en den jongen Abe, die haar dikwijls
kwamen opzoeken, lachte en babbelde zij als een ka
meraad en speelgenoot. Maar wanneer de Profeet
kwam, en hy kwam zoo dikwijls zijn plichten in de
stad hem daartoe den tijd lieten, als hij kwam, dan
dreef al de liefde van haar kinderhart haar tot hem,
dan klom zy tegen zijn knieën op, dan zocht zij met
een volkomen vertrouwen en begrijpen een veilige
schuilplaats in zijn armen.
De aanvankelijk zoo levendige belangstelling van -de
burgerij van Rubio City daalde al spoedig beneden het
vriespunt. In die dagen toen de aanleg van nieuwe
spoorwegen aan de orde was, waren er te veel onder
werpen voor de belangstelling van Rubio City, dan
dat het die langen tijd bij één geval had kunnen bepa
len. Maar toch, omdat het Jefferson Worth betrof,
raakte de zaak niet geheel in het vergeetboek. Zoo
wis het ook op zekeren avond in den Gouden Staf,
waar Pat zich verpoozen kwam van zijn arbeid aan
den nieuwen spoorweg en zich op een versnapering en
tevens op het gezelschap van Texas Joe onthaalde die
strekken zich verder uit. Hij heeft ook opgericht een
jeugdbond voor dierenbescherming en tracht daarin
de jonge harten naar zijn humane ideeën op te voeden.
Maar zyn werkkring is beperkt, zijn discipelen zyn
nog weinig talrijk. Hij moet de krachtdadige hulp heb
ben van de onderwijzers, onderwijzeressen, zusters en
broeders, kortom van leder die tot het vervullen van
een paedagogische taak is geroepen ('t is of je Cassi-
mir hoor, hè?). In zoo vele gezinnen, waar de Gods
dienst en de goede omgangsvormen worden hoog
gehouden, treft men soms een angstwekkende onver-
scnilligheid. ja zelfs hartelooze wreedaardigheid en on
gevoeligheden, waar het huisdieren betreft.
Ik heb 'n gezin gekend, waar men het ter kerke
gaan als 'n integreerend deel van den dagtaak be
schouwde, dat was prachtig, maar in dat zelfde gezin
werd de huiskat, als het dier rustig door de kamer
liep, door vlegels van jongens met zooveel geweld te
gen den buik geschopt, dat het arme, niets en nie
mand kwaad doende dier tegen het plafond werd ge
slingerd en kermend van schrik en pijn weer op den
kamervloer terugsmakte. Dat was zeer zeker niet
prachtig, maar schandelijk en een zedelijk denkend,
voelend en ter kerke gaand mensch onwaardig!
En tegen zulke schandelijkheden moet met kracht
worden opgetreden. Door de geestelijkheid, maar voor-
al door den onderwijzer, die dagelijks in contact komt
met de nog ongevormde kinderziel en te morgen en
avond zijn vruchtbaar zaad kan neerstrooien op den
ter ontkieming wachtenden akker.
Ik zie zoo dikwerf opvoeders der jeugd, die absoluut
geen notitie nemen van baldadigheden, straatschen
derijen en roekelooze vernieling van heesters en bloe
men, die als het ware onder hun oogen geschieden, en
dan vraag ik mezelf wel eens af. wat zijn dat nu eigen
lijk voor suffers voor Jan Klaassen-kerels die er geen
flauw besef van schijnen te hebben, dat een actief en
waakzaam onderwijzer den politle-agent buiten de
school houdt!
Laat ik hopen, dat mijn woord, niet al
te mooi, maar eenvoudig en uit het
hart gegrepen, niet zal zijn als de stem eens roepende
in de woestijn, maar iets zal mogen bijdragen tot be
teugeling der kinderlijke baldadigheid, maar bovenal
tot aankweeking der liefde tot het tot slavernij en
volle afhankelijkheid aan de goedheid of wreedheid
der menschen overgeleverde dier, dat dikwerf door zijn
trouw en toegenegenheid voor hem die hem streelt,
hem voedt en verzorgt, den denkenden mensch tot
voorbeeld kan worden gesteld.
En nu, geliefde lezers, maak ik een literaire
bokkesprong en vestig mijn affectie op onze arme
ouwe ijscokereltjes, die tegenwoordig zulk een zware
concurrentie hebben te doorstaan, nota bene, heel uit
Italië, is het niet belachelijk! Krachtige, verleidelijk
gepostzegelde jonge landgenooten van Ben Mussolini,
voorheen kalktrog- en baksteenbewerker en thans
hertog en opper-minister van Italië, vangen de sjans
op van alle malle jonge meiden van Grootgortbuiken
burg. Ze verkoopen het Venetiaansche vanielje- en
mokka-ijs bij emmers en op 'n afstand staat de ouwe,
arme Peter, eenmaal als contrabassist de glorie van
het Grootgortbuikenburger stedelijk muziekcorps, bij
z'n Ijsco-wagentje, eenzaam en gansch verlaten, wee
moedig te staren naar het sucoes van zijn Jongen con
current, die zoo lief kan lachen en vleien: Grazia, sig-
narina Mia! Peter is oud. Peter is arm, Peter is leelyk
en zelfs zyn blinkende pet en rood apenjasje kunnen
hem geen attractie meer verleenen. Nee, de wet van
Grootgortbuikenburg moet hem steunen, en daarom
zal ik zegenen de verordening, die de buitenlandsche
snoeshanen over de grens zet. De Italiaansche schoor
steenvegers waren we zoo fijn kwijt, toen kwamen de
granietwerkers en nu weer de ijscoventers! Weg er
mee! Evi Via Petertje.
C. C.
OOGONDERZOEK-INRICHTING
GROOTSTE KEUZE BRILMONTUREN EN GLAZEN
SPECIALE REPARATIE-INRICHTING
W. C. VAN GEELEN
GEDIPLOMEERD OPTICIEN-REFRACTIONIST
LAGEZIJDE B 40. TEL. 26. SCHAGEN.
OOGONDERZOEK GEHEEL GRATIS.
zoo juist terug gekomen was van een reis door de
woeatyn.
„Is er hier ln San Felipo ooit iets aan de hand waar
ik niets van zou hooren?" zoo vroeg Pat zichzelven
af. Er gebeurt hier zoo weinig dat een mensch er hee-
lemaal van versuft."
En Texas Joe grinnikte dan: „Alleen als de loonen
worden uitbetaald, leeft een mensch een beetje op."
„Als jij my nu maar nooit meer in mijn weg komt
wanneer ik mijn deel kom vragen van de zegeningen
van de beschaving. Je hoeft mij nooit meer aan te
komen met die verhalen van al het goud dat in de
bergen zou te vinden zijn, ergens op een plek die jij
alleen weet... En ik ben nog wel zoo gek geweest naar
die praatjes van jou te luisteren."
„De beele zaak is dat wij het een volgenden keer
wat langer moeten uitzingen, kameraad..." antwoordde
de ander vergoelijkend. „Als wij maar eerst vast in het
zadel zitten, dan trekken wij hier vandaan en wij
knappen het zaakje eens voorgoed op.'
Pat zette zijn glas hard neer. „Ja, dat zullen wij.
Dan gaan wij naar San Felipe. Vertel mij eens, toen
wij daar den laatsten keer waren, heeft er toen iemand
naar mijn gezondheid gevraagd?"
„Ik ben toen ln het geheel niet bij Mike geweest, dat
heb ik toen uit vriendschap voor jou gelaten. Maar ik
heb toen wel een dikken, zwaren kerel van de politie
ontmoet die mij zei: Je moet dien Ier met zijn rooden
kop eens zeggen dat hij er goed aan zal doen als hij
een beetje in de buurt van San Felipe blijft."
„Heeft hij je dat gezegd? Zoo'n zwijn van een ke
rel! Hij weet dat het beter voor hén zou zijn... Bn
wat heb je hem geantwoord?"
„Ik heb hem gezegd dat je besloten was Je hier te
vestigen."
Pat hijgde naar adem. „Heb je hem dat gezegd!
Dan ben jij niet beter dan een garnaal zonder kop!
Wie geeft jou het recht mijn goeden naam te helpen
bekladden? Weet Je wel dat ik lust krijg Je kennis
te laten maken met mijn vuisten!"
Texas Joe lachte heel smakelijk. „Laten wij er liever
nog eentje op drinken."
Zij zwegen een oogenblik, terwijl hun glazen gevuld
werden en in die stilte vingen zij den naam van Jef
ferson Worth op. Onwillekeurig vestigden zij hun aan
dacht op een goedgekleeden vreemdeling die bij het
buffet stond te spreken met iemand die ln Rubio City
algemeen bekend was als de ondernemer en geldman
van mijnzaken van een min of meer dubbelzinnig gehalte
Pat en Texas luisterden met een genoegelijke belang
stelling toe naar de beiden die met allerlei teeken-
De „Noordermarktbond" hield Woensdagmiddag
zijn algemeene jaarvergadering in „Concordia" te
Noordscharwoude.
Onder de aanwezigen merkten wij op de Eere-voor-
zitter, de heer S. Brugman, de Burgemeesters van
Oudkarspel, Noordscharwoude en Zuidscharwoude, de
heer P. Klant, secretaris van de Prov. Commissie en
de heer S. de Boer Kz., vertegenwoordiger van de
L.G.C. Verder de vertegemvo>rrti<rera van de Koor
handel, de heeren Deutekom en Keeman, de markt
betaalmeester, de heer C. Keeman Tz. en de tuin-
bouwonderwijzers.
De voorzitter, de heer J. Ootjers, opende met een
woord van hartelijk welkom, in het bijzonder tot den
eere-voorzitter, en de andere genoodigden.
Spr. wees er op, hoe ijdel de hoop is gebleken, dat
1932 beter mocht zijn voor de tuinders. Iedereen voelt
het aan den lijve, die financieel, direct of indirect
bij den tuinbouw zijn betrokken. Thans staat hel er
met den tuinbouw hopeloos voor. Er behoort werkelijk
moed toe. het hoofd omhoog te houden. Dubbel hard
is het voor zoovelen, die ieder het zijne wil geven.
Het is geen wonder, dat men onder den indruk van
het oogenblik soms onredelijk wordt en de schuld
ynak zoekt, waar die niet te vinden is. Reikhalzend
heeft men uitgezien naar verbetering en niet het
minst naar de hulp van de Regeering, die wel geko
men is, en waarvoor we dankbaar zijn. Doch men
is niet voldaan. De belofte is niet nagekomen.
Spr. memoreerde de steun van Rijk en Provincie.
Een woord van dank werd gebracht aan de Provincie
voor de instelling van het In- en Verkoopbureau. Het
is echter noodzakelijk dat de Regeering hulp biedt,
als men de bedrijven wil behouden. Er zal moeten
worden ingekrompen, doch in de landbouwbedrijven,
waar men zich op het terrein van den tuinbouw
heeft geworpen.
Er zal samenwerking moeten worden gezocht met
andere organisaties, om opheffing te verkrijgen van
de invoerverbeteringen en maatregelen tot het behoud
van den export.
Voorzitter wees op den toestand in het land, dat
s grootste afnemer is, welk land men zal vcrlie
zen, als het zoo door gaat.. Alleen ons prima pootgoed
zal men kunnen gebruiken. Spr. vond het schrijnend,
dat er in ons land vrij mag worden ingevoerd, terwijl
het ons onmogelijk wordt gemaakt Is het niet funest,
dat de onderhandelaars, voor ons althans, met leege
handen zijn teruggekomen?
Er wordt wel eens als leek een oordeel geveld, wat
gevaarlijk is. We zijn gewoon dat de conferenties tus
schen de landen misloopen, wat zeker een bewijs is,
dat het moeilijk is tot overeenstemming te komen.
Spr. gelooft echter dat men spoedig tot elkander zal
komen. Het zal geen eldorado zijn en zal er van alle
kanten water bij de wijn moeten worden gedaan. Spr.
dankte den marktbetaalmeester en zijn personeel
voor de werkzaamheden, verricht voor de uitkeering
der steungelden. Jammer is het echter, dat met de
zelfde moeite niet meer kan worden uitbetaald.
Voorzitter wekte op, den moed niet te laten zak-
Icen. Achter de wolken schijnt toch ook de zon. Men
zal elkaar de hand moeten reiken. „Eendracht maakt
macht."
Voorzitter heette in het bijzonder welkom de heer
Wijnker, te 't Veld, die de plaats inneemt, openge
tornen door het overlijden van den heer C. dc Boer.
^pr. herdacht met eenige waardeerende woorden de
werkzaamheden van den overledene.
De notulen der vorige vergadering werden onver
anderd vastgeseld.
Als iedere beweging u pijn doet, als pijn in de len
denen, urinestoornisson, hoofdpijn, duizeligheid, en
rheumatiscbe pijnen uw leven tot een last maken en
gij uw werk moet laten liggen, wordt gij gewaar
schuwd, dat de organen van uw rug niet behoorlijk
werken.
Waarom wilt gij noodeloos lijden aan rheumatiek,
spit, waterzucht of blaaszwakte?
Gebruik Foster's Rugpijn Pillen bij het eerste
waarschuwende teeken der organen, welke de urine
afscheiden en zoodoende de onzuiverheden uit het
bloed filtreeren. Foster's Pillen heelen en versterken
deze verzwakte organen, zoodat de onzuiverheden
welke zich anders ophoopen en afzetten, en zoodoen
de eindelooze pijn en ongemak veroorzaken, afge
voerd worden.
In alle deelen van Holland hebben dankbare per
sonen hun levenslust herwonnen, dank Zij Foster's
Pillen.
Bij alle drogisten enz. fl. fl.75 en f3 per doos.
achtige bijzonderheden Jefferson Worth naar den dui
vel wenachten.
„Geneert u niet, heeren," zeide de kroeghouder.
,Wij zijn het allen met u eens. Ik zet er ook nog een
glas op." En hij voegde de daad bij het woord.
„Broeder Worth staat hier best aangeschreven bij
de gemeente," zeide Texas Joe tot zijn kameraad.
„Stil..." fluisterde Pat, „zij vragen daar naar het
kind."
De toevallige belangstelling van de beide vrienden
steeg nu tot gespannen nieuwsgierigheid.
„Zij hebben zich natuurlijk alle mogelijk moeite ge
geven om die familie, maar daar is niets van terecht
gekomen. Het gerucht wil dat, als niemand het kind
komt opelschen, Jefferson Worth van plan is haar
als zijn eigen dochter aan te nemen en groot te bren
gen."
Deze mededeeling aangaande de voornemens van
Jefferson Worth lokte bij den vreemdeling een uitvoe
rige beschouwing uit over het recht dat de bankier
had het kind tot zich te nemen, en over de vooruit
zichten van het kind op een goede opvoeding en een
gelukkig leven. Zijn opmerkingen werden vriendschap
pelijk onderstreept door den promotor en even zeer
door den man met het witte voorschoot, hetgeen den
spreker nog te meer aanmoedigde in zijn opvatting
van de toekomst van de arme, hulpelooze weeze en
van de plichten die in dit geval rustten op de burgerij
van Rubio City. In het vuur van zijn redevoering be
merkte hij dat er een hand op zijn schouder werd gelegd
Hij keerde zich plotseling om. hetgeen de verspilling
van een weinig drank uit zyn glas tengevolge had.
en hij zag het magereg ezicht van Texas Joe voor zich.
En achter Joe stond de Iersche kols. met een glans
van genoegen op zijn gelaat Het was alsof er een damp
kring van eensgezindheid ln het lokaal was neerge
daald. Alle aanwezigen zagen naar de groep.
„Neem mij niet kwalijk, vreemdeling", zeide Texas
„maar zou ik misschien ook een woordje mogen mee
spreken?"
De man stond op het punt een verstoord en hooghar
tig antwoord te geven, maar een waarschuwende oog
opslag van den promotor en een kuchje van den café
houder drongen nog bijtijds tot hem door.
En Texas vervolgde: „Ik wil volstrekt niet ontkennen
dat u er het recht toe hebt er een meéning op na te
houden over mijnheer Jefferson Worth en er zijn veel
menschen in Rubio City die het in dit opzicht met u
eens zullen zijn. Misschien hebt u er uw goede reden
voor, u gekwetst te voelen. Het is best mogelijk dat er
feiten zijn waarop u zoudt kunnen wijzen. Alleen heb
Het Jaarverslag, waarvan wij reeds eerder de bij
zonderheden publiceerden, werd vastgesteld.
Hierna werd rekening en verantwoording gedaan
door den penningmeester, den heer A. Swager. De
exploitatierekening sloot met een nadeelig saldo van
f 4999.64Vè-
De heer Bakker, Waarland, rapporteerde alles by
den penningmeester in orde te hebben bevonden en
adviseerde tot het verleenn van décharge. Aldus be
sloten.
De heer A. Schuffelen, L.T.B., Langendijk, vond de
post diverse onkosten nogal hoog.
De penningmeester lichtte dezen post toe. Er zit
kunstmest in, die van het crisiscomité is ontvangen
en door den N.M.B. betaald.
De rekening 1932 werd hierna goedgekeurd.
De exploitatiekosten der veiling.
Aan de orde komen de verschillende voorstellen.
Allereerst van het Bondsbestuur. Dit is voorloopig
zoo vrij geweest, behalve het gewone markt percen
tage, ook een half procent extra in te houden van
de .uitbetaalde steungelden, tot dekking van de ex
ploitatiekosten der veiling. Anders zou het noodwen
dig tot een verhooging van het marktgeld moeten
zijn overgegaan met het nieuwe seizoen. Het Bestuur
vraagt nu machtiging de gelden voor dit doel te mo
gen gebruiken.
De voorzitter wees er op dat het half procent voor
de veiling broodnoodig was. Als het niet wordt toe
gestaan, zal het percentage met 1 moeten worden
verhoogd.
Het voorstel werd zonder hoofdelijke stemming aan
genomen.
Tot rekening-nazieners werden de heeren G. Lan
gendijk, Oudkarspel en Jb. Wit, Nieuwe Niedorp, aan
gewezen.
Een boyootregeling.
De Vereenigingen „Sint Maarten" en „Nieuw Le
ven" willen dat overgegaan wordt tot het hovcotten
van de producten van die personen die de plaats in
nemen van tuinders, die door schulden van hun be
drijf zijn gezet
De tuinders moeten in dezen tijd elkaar zooveel
mogelijk helpen en in boycot ziet men een middel om
verkoop van bedrijven door schuldeischers to voor
komen. De hulp der veilingen is noodig, zoolang er
van overheidswege nog niet in is voorzien.
Het Bondsbestuur meent, dat er oen commissie van
overleg uit het marktbestuur kan worden aangewe
zen, welke desgevraagd pogingen in het werk kan
stellen om partijen zoo mogelijk tot elkander te bren
gen, doch het kan zich niet vereenigen met het uit
sproken van een boycot tegenover iemand, die de vei-
lingsbesluiten nog nimmer heeft overtreden, afge
zien nog of het marktbestuur wel bevoegd geacht
mag worden tot het uitspreken van een zoo'n diep
ingrijpenden maatregel als door de voorstellende ver
eenigingen wordt bedoeld. Derha.ve ontraadt het deze
voorstellen.
De heer Gaijaard, „Nieuw Leven", noemde een voor
beeld, waarbij iemand bij executorialen verkoop werd
verkocht en ging de geschiedenis van dezen verkoop
na. Spr. bracht de menschen, die medegewerkt heb
ben om den verkoop tegen te gaan, dank.
Spr. noemde het voorstel zeer soepel. Spr. zeide,
dat men zich ook tot andere organisaties zou kun
nen wenden om solidair te zijn, om verkoop van de
voortbrengselen van een dergelijk bedrijf tegen te
gaan. Spr. wenschte een solidaire uitspraak van de
tuinders met de groote organisatie achter zich. Ook de
zusterverecn. te Broek op Langendijk heeft een der-
irelijk besluit genomen. Daarmee moeten wii ook so
lidair zijn. Spr. herinnerde er aan. hoe in de mobi
lisatie de regeering wel heeft ingegrepen. Nu staat
men voor hetzelfde feit. Als de crisis nog wat aan
houdt, zal het zijn: „Heden ik, morgen gij". Spr. ge
loofde, dat als het besluit werd genomen, men ster
ker zou staan in de solidariteit. Ook andere organisa
ties hebben eenzelfde bQsluit genomen, b.v. de zui
velfabriek „Aurora".
De heer N. Kaan. Oudkarspel, maakte onderscheid
tusschen de voorstellen. Spr. was van meening, dat
verkoopingen moesten worden tegengegaan. Dc tuin
ders hangen aan elkaar, b.v. door dc Boerenleenban
ken. Daardoor zou het bij vele verkoopingen voor de
anderen ook gevaar opleveren. Ze zullen, als ze van
hun bedrijven worden gejaagd, hun schulden nooit
meer kunnen betalen. Uit wenschelijkheidsoogpunt
bekeken, zeide spr., dat men alles zou moeten doen
om deze verkoopingen te voorkomen. De menschen,
die dergelijke bedrijven koopen, moeten aan de alge
meene verachting worden prijsgegeven.
De voorzitter was van meening dat het bestuurs
voorstel toch zoo soepel mogelijk was voor de voor
stellers. Alle gevallen zullen op zichzelf worden be
oordeeld of ze moeten worden verkocht of niet. Het
gaat buiten de bevoegdheid van het bestuur om. een
boycot uit te spreken. De meeste kans van slagen
heèft volgens spr. het prae-advies van het Bondsbe
stuur. Er zal water bij den wijn moeten worden ge
daan.
ik dikwijls opgemerkt dat het niet altijd een vraag van
eerlijk en oneerlijk spel is als er spektakel in de wereld
gemaakt wordt. Maar als u het o^er dienzelfden Jeffer
son Worth hebt en over de toekomst van dat kleine
meisje en als u daar dan allerlei opmerkingen aan vast
knoopt over de verplichtingen van Rubio City, dan
komt u op een heel ander terrein. Ik en mijnheer hier"
en met een sierlijk handgebaar dat de aenwezigen
niet weinig vermaakte, wees hij zyn vriend Pat aan
ik en mijnheer, wij zijn zooveel als ooms, van dat
meisje. En nu gaat het toch waarlyk niet aan dat er
hier een snoeshaan komt binnenvallen en op hoogen
toon verkondigt dat wjj niet het recht zouden hebben
opvoeding van dat kind aan Broeder Worth op to
dragen. Wie dat hier komt beweren, die zal dat ook
waar moeten maken..."
Er volgde een veelbeteekende stilte en niemand be
woog zloh. Texas zag den vreemdeling vrijmoedig en
ongedwongen ln de oogen. Pa, daarentegen, zag allen,
een voor een, trotsch en uitdagend aan.
..Ik wil hopen dat u mij goed begrepen h~bt", luid*
de de gevolgtrekking van Texas.
De vreemdeling schoof onrustig heen en wee;' - n keek
schichtig ln het rond. in de hoop teekenen van instem
ming en hulp te ontmoeten. Maar alle aangezichten
bleven onbewegelijk. Texas wachtte geduldig.
.Ik onderstel dat ik een weinig voorbazig ben ge
weest." zei de vreemdeling op norschen toon. „Ik
hoop dat de heeren het mij ten goede zullen houden."
„Wij zullen maar zeggen dat de vergadering gesloten
Is." zeide Texas ongedwongen. ..Mijn kameraad en
ik, wij hopen dat de aanwezigen onze opmerkingen ter
harte zullen nemen. En. waarde patroon, laat nu een
ieder een glas drinken op de gezondheid en voorspoed
van onze gewaardeerde nicht, de jonge juffrouw Bar
bara Worth."
Toen zij enkele minuten later op straat stonden, kon
Pat zijn teleurstelling niet langer verkroppen. „Zoo'n
man zonder fut. die kan mij géstolen worden..."
En in gedaohten prevelde Texas: „Hoor eens. Pat. er
is misschien toch wel iets waars in hetgeen die men
schen zeiden. Ondanks al wat wij op reis van Jefferson
Worth hebben bijgewoond, is hij toch zoo koud en zoo
hard als een steen. En het blijft nog altijd een vraag:
wat zal hij voor dat kind doen?"
„En juist wat wij onderweg van hem gezien hebben,
maakt dat ik mij afvraag, wat dat meisje voor hém zaJ
doen..." was het antwoord van Pat.
Wordt vervolgd.
