0
Het Zusje.
BEZUINIGING BIJ DE
Rechterlijke Macht.
Auto-ongeluk op den Leidschen weg.
In een vlaag van waanzin.
Builen- en longenpest in Mandsjoekwo.
De aardkorst ingestort
Vernietiging van vee in Denemarken.
De opheffing van de Gezondheids
commissies.
Geen gevolg gegeven aan het verzoek
van de partij.
D. de Boer gehuldigd.
Kort
verhaal
Opheffing van rechtbanken en kanton
gerechten. Het wetsontwerp goedge.
keurd.
Gistermiddag heeft, de Tweede Kamer liet wets
ontwerp der serie wetsontwerpen tot opheffing van
rechtbank en kantongerechten waarover de vorige
regeering gevallen is, slechts met enkele stemmen
tegen, aangenomen.
Er zullen dus nu 2 rechtbanken nl. te Tiel en Win
schoten en 39 kantongerechten, waaronder, zooals
men weet, Schagen, worden opgeheven.
Tweede Kamer verdaagd tot 7 November.
Rtjksbegrooting moet voor Kerstmis
afgehandeld worden. Zoo noodig
avondvergaderingen.
Na sluiting van de vergadering der Tweede Ka
mer deelde de voorzitter gisteren mee dat hij haar
weder zal bijeenroepen tegen Dinsdag 7 November
om één uur.
Het is de bedoeling dan een aanvang te maken
met de Rijksbegrooting en deze vóór Kerstmis, even
tueel mede in avondvergaderingen op Dinsdag en
Donderdag, af te handelen.
Prins Hendrik biedt de reddende hand.
Maandagavond ongeveer 12 uur werd aan de po
litie te Wassenaar kennis gegeven, dat er een ern
stig ongeluk gebeurd was op den Rijksstraatweg bij
de Maaldrift, aldus meldt het „Vad.Politie, zieken
auto en gemeente-arts gingen er heen en het bleek
dat een auto, bestuurd door van der Z. uit Den Haag,
die in groote vaart in de richting Den Haag gere
den en zoo verschillende auto's gepasseerd was, de
flauwe bocht aldaar niet had genomen maar circa
35 meter door den berm van den weg was gereden
tegen een boom gebotst en vervolgens in de sloot
terecht was gekomen. Hij had bij die gelegenneid op
zeer gevaarlijke wijze gesneden de auto, waarin ge
zeten was Z.K.H. Prins Hendrik met gevolg. Prins
Hendrik liet stoppen en begon onmiddellijk de inzit
tenden uit hun gevaarlijke positie te verlossen, zijn
de mejuffrouw R. uit Den Haag, die verschillende
wonden had opgeloopen en een arm gebroken en
van der Z., die er met lichte verwondingen was af
gekomen. Beiden zijn met de Roode Kruis-auto ge
bracht naar het ziekenhuis aan den Zuidwal Uit
het onderzoek is gebleken, dat van der Z. dronken
was. Tegen hem is proces-verbaal opgemaakt, en de
auto is, na uit de sloot te zijn gehaald, in beslag
genomen.
Gepoogd uit het raam te springen.
Maandagnacht heeft personeel van den G-G. en G.D.
te Amsterdam, daartoe gewaarschuwd door een dok
ter, een ongeveer 50-jarige vrouw naar het Wilhel-
mina gasthuis vervoerd, die in een vlaag van waan
zin van de derde verdieping van haar woning in het
Oosterpark naar beneden wilde springen. Eerdei' wil
de ze het huis in brand steken, welke pogingen buren
wisten te verijdelen.
Meer dan 600 dooden.
Reuter meldt uit Dairen. 24 October (R.O).
In Noord-Mandsjoekwo is een builen- en longenpest
epidemie uitgebroken, waaraan reeds heer dan 600 per
sonen zijn bezweken.
De verbindingen met de geteisterde districten zijn
tijdelijk verbroken om uitbreiding van de epidemie te
voorkomen.
In het Taoman-district, waar de epidemie het hevigst
woedt, is een groote campagne georganiseerd tot het
verdelgen van ratten, die als de verwekkers dezer epi
demie worden beschouwd. De autoriteiten hebben maat
regelen genomen om de aangetaste bewoners in enkele
gebouwen te isoleeren.
De laatste builenpestepidemie in Mandsjoerije heeft
in 1928 plaats gehad, waarbij toen 1200 personen om het
leven zijn gekomen.
AFNEMENDE WERKLOOSHEID IN ZWITSERLAND
Het aantal werkloozen in Zwitserland is sinds het
begin van dit jaar met meer dan 50 pet. verminderd.
Einde Januari bedroeg het aantal ingeschreven werk
loozen 101.111. einde September 49.140. Het vorige jaar
waren deze cijfers respectievelijk 57.857 en 49.532. Voor
het eerst sinds October van het vorige jaar is het aan
tal werkloozen beneden 50.000 gedaald.
DE „GROOTSTE"' FASCIST. Primo Camera,
de Italiaansche boksreus, die, zooals we gister
meldden, in den strijd tegen Paolino zijn wereld
titel behouden heeft, had zich vóór zijn aankomst
in zijn vaderland in een fascistenpakje gestoken,
In de onmiddellijke nabijheid van Rome ontstond door
een aardstorting plotseling een groot gat, waarbij ver
scheidene huizen meegesleurd werden. Vier personen
weerden gedood, terwijl een 5-tal andere bewoners nog
levend, doch zwaar gewond geborgen konden worden.
In totaal reeds 120.000 stuks rundvee ge-
destrueerd.
Het Deensche ministerie van Landbouw deelt mede,
dat tot 1 October jl. in totaal 117.000 stuks rundvee en
12.600 voorbouten vernietigd zijn. Men kan dus zeggen,
dat rond 120.000 stuks rundvee zijn gedestrueerd.
De regeering heeft tevens besloten de volgende week
nogmaals 10.000 stuks vee te laten vernietigen. Door
deze destructie heeft men de vleeschprijzen met 67
öre kunnen verhoogen.
Verder heeft de ministerraad zich bezig gehouden
met den varkensuitvoer, die ernstig wordt bedreigd
door den toestand op de Engelsche baconmarkt. Het
wekelijksche aanbod van slachtvarkens bedraagt thans
150.000 stuks, doch er kunnen slechts 100.000 worden
afgezet, nl. 87.000 naar Engeland en 13.000 in het bin
nenland. Wanneer Engeland het invoeroontigent vair 1
November af sterk verlaagt, blijft meer dan een derde
van de varkensproductie onverkoopbaar.
DOOR DRAAIENDE AS GEGREPEN.
Arbeider ernstig gewond.
In de aardappelmeelfabriek Musselkanaal en Omstre
ken te Ter Apelkanaal is de arbeider Arnoldus uit Sel-
lingen bij het omgooien van een drijfriem door de
draaiende as gegrepen, aldus de „Msb.". Hij werd eenige
malen rondgeslingerd en bewusteloos opgenomen. De
man, wien alle kleeren van het lichaam waren ge
scheurd, bleek ernstige wonden aan hoofd en beenen te
hebben bekomen, alsmede eenige gebroken ribben.
Hij werd in ernstigen toestand naar het R.K. Zieken
huis te Winschoten vervoerd.
RIJKE KINDERZEGEN.
Uit Londen: Uit Georgetown in Britsch Guayana (De-
merary) wordt gemeld, dat daar een vrouw aan zeven
kinderen tegelijk, allen jongens, het leven geschonken
heeft
Moeder en kinderen maken het goed.
GEOIRJGE OAMPBEDL stond onder zijn vrienden
bekend als .,de stille George". Op kantoor
noenden de collega's hem onder elkaar den
grooten zwijger. Hij was niemand onsympathiek en
men nam zijn zwijgende aard voor lief, omdat men be
greep, dat hij, door zijn niet al te sterke gezondheid,
weinig lust had om met anderen mee te doen. Aan
sport deed hij niet en nooit sprong hij uit den band.
Een meisje had hij niet hoewel het hem, met zijn
prachtig zwart haar en fijn profiel niet moeilijk geval
len zou zijn om zich te verloven.
Hij nam het leven ernstig op. Zijn ouders waren jong
gestorven, beiden aan de longen. Mocht hij daarom wel
ooit aan trouwen denken? Deze vraag had hy herhaal
delijk bij zichzelf gesteld en met néén beantwoord. De
bewonderende blikken, die hij op straat dikwijls van
passeerende meisjes opving, brachten zijn besluit niet
aan het wankelen. Hij wist te goed, dat het geluk van
een eigen gezin niet voor hem weggelegd was.
Op een morgen stapte
hij een winkel binnen om
een paar sokken te koo-
pen. Het. meisje achter de
toonbank had een lief
ernstig gezichtje. Ze liet
hem eenige soorten zien,
en vroeg welke kleur
hij wilde hebben.
Och, geeft U maar
een paar; de kleur doet
er niet toe, antwoordde
hij.
Toen hoorde hij een onderdrukt, maar helder lachje.
Hij keek op en zag in een paar diep-zwarte oogen. Als
betooverd bleef hij kijken. Een beetje lang en een
ongeduldige vraag, of meneer flu maar zelf een keus
wilde doen, maakte een eind aan zijn eersten diepen
blik in een paar meisjesoogen. Hij nam het eerste bes
te paar, groette beleefd en stapte den winkel uit.
Dienzelfden avond, toen de winkel gesloten werd,
wachtte hij het meisje buiten op. De kennismaking
liep vlot van stapel. George verontschuldigde zich over
zijn vrij gedrag van dien ochtend. Hij had zijn knappe
uiterlijk en de manieren mee en het meisje Muriel
Behoud ten plattelande bepleit
Uit Amsterdam:
Het Nederlandsch Instituut voor Volkshuisvesting en
Stedebouw heeft een adres betreffende het ingediende
wetsontwerp tot wijziging der Gezondheidswet gericht
aan den Minister van Sociale Zaken.
Het Instituut is van meening, dat opheffing van de
gezondheidscommissies de belangen van de volkshuis
vesting ten plattelande ernstig zal schaden, daar het
initiatief voor woningverbeteringen, onbewoonbaarver
klaringen enz. ten plattelande vrijwel steeds van de ge-
zondheidscommissies moet uitgaan.
Het instituut beveelt dan ook met klem aan dat de
opheffing wordt beperkt tot die commissies, welke uit
sluitend werkzaam zijn in groote en middelbare ge
meenten. Mocht dit, met het oog op dén toestand van
's Rijks financiën niet kunnen worden aanvaard, dan
zou nog ernstig de mogelijkheid te onderzoeken zijn
om de commissies ten plattelande te laten voortbestaan
zonder dat het secretariaat wordt gesalarieerd.
Nog geen beslissing omtrent het royement
van de drie raadsleden van Zaandam uit
de S.D.A.P.
In „Ons Huis" te Zaandam hield gisteravond dc
plaatselijke afdeeling van dc S.D.A.P. een druk be
zochte huishoudelijke vergadering, naar aanleiding
van het feit, dat de drie raadsleden de heeren K.
Prins en L. Kelder, beiden wethouders en A. G.
Verbeek, oud-wethouder, die in strijd met het verlan
gen van de part ij-afdeel ing vóór de bezuinigingsvoor
stellen van B. en W. hebben gestemd, geen gevolg
hebben gegeven aan het verzoek om hun mandaat ter
beschikking van de partij te stellen.
Op deze vergadering waren ook dc drie genoemde
raadsleden aanwezig. Na eenige bespreking is een
commissie van vijf personen benoemd, die op grond
van art. 5 van het Huishoudelijk Reglement van de
S.D.A.P. een onderzoek zal instellen en daarover rap
port uitbrengen.
Bij zijn 70sten verjaardag. Waardee-
ring van alle zijden. Een vooraanstaan-
de figuur in het Nederl. landbouwleven.
In ons nummer van Zaterdag hebben we reeds ge
meld, dat de heer D. de Boer Dz. van Stompetoren,
oud-voorzitter van de Hollandschc Maatschappij van
Landbouw, voorzitter van de N.V. Neerlandia, tc
Stompetoren, voorzitter van de N.V. „De Leerhoeve",
te Alphen aan den Rijn, oud-voorzitter van de Ver-
eeniging tot ontwikkeling van den landbouw in Hol
lands Noorderkwartier en van den Bond van Zuivel
fabrieken in X.-H. en bestuurslid van tal van land
bouworganisaties, ter gelegenheid van zijn TOsten ver
jaardag zou worden gehuldigd.
In een verslag over deze huldiging lezen we in de
„Tel.", dat vele vooraanstaanden in het landbouw-
vereenigingsleven zich Maandagmiddag in hotel
Proot te Alkmaar hadden vereenigd.
Reeds Zondag kwam ten huize van den heer De
Boer te Stompetoren de groote sympathie voor dezen
voorman tot uiting door tal van bloemstukken, tele
grammen en brieven, die bij mocht ontvangen. De
driekleur wapperde van de woningen in de omge
ving van de zijne en tal van personen kwamen van
hun waardeering getuigen voor hetgeen deze onbaat
zuchtige werker voor de verheffing van het platte
land had gedaan.
Door de vele bloemstukken maakte de receptiezaal
een feestelijken indruk.
Dr. Lovink getuigde in een uitvoerige speech de
dankbaarheid van de H. M. v. L. voor het vele werk,
door den jubilaris in het belang van de plattelandsbe
volking verricht, waarbij hij verzekerde, dat het denk
beeld om den jubilaris nu eens op zijn TOsten ver
jaardag tc huldigen, onmiddellijk instemming had
gevonden bij de verwante organisaties.
Wilkinson sloeg zijn aanbod, om haar een eind-
weegs te geleiden, niet af.
De volgende avonden kwam GeSrge weer en zij gin
gen spoedig geregeld, hetzij samen naar huis, hetzij
eerst een uurtje in de bioscoop. Muriel was een lief
meisje. Even ernstig als hij, want ook zij had het le
ven al spoedig door achteruitgang van zaken van haar
vader, van den ernstigen kant leeren kennen. George
■\frerd tot over de ooren verliefd en dacht niet meer
aan den zin, dien hij vroeger zoo dikwijls aan zichzelf
had voorgelegd.
Het duurde niet lang of hij maakte ook kennis met
haar ouders, die op het eerste gezicht al erg mét hem
waren Ingenomen. Er stond weinig Sn den weg om het
tot een verloving te doen komen en zij spraken af, dat
de kaarten vóór Kerstmis zouden worden verzonden.
Een week voor dien gewichtigen datum kwam Mu-
riel's zusje, de zeventienjarige Maud, thuis van haar
tante, ten huize van wie zy werd grootgebracht George
kon zijn oogen niet van het dartele kind afhouden.
Wat een tegenstelling tusschen de twee zusters, dacht
hij; Muriel altijd even bedaard en ernstig, Maud, een
en al beweging en leven. Verstrooid antwoordde
George op de vragen die Muriel hem stelde. In ge
dachten verzonken ging hij dien avond naar huis. Hij
was niet tevreden over zich zelf. Wat wilde hij toch?
Was Muriel niet geknipt voor hem? Zoo'n ernstig
meisje, dat geheel bij hèm paste! En dat kind, een
grooter woelwater kon hij zich niet voorstellen. Toch
kon hij dien nacht den slaap niet vatten en aldoor
keerden zijn gedachten terug naar Maud.
Den volgenden dag zond hij een briefje naar Muriel's
winkel, met de mededeeling, dat hij dien avond niet kon
komen door verkoudheid.
Hij ging liever een nacht vroeger slapen, dan was hij
zooveel te eerder beter, schreef hij. Maar dien avond
ging hij niet van zijn kantoor naar huis. Hij had géén
rust en hoopte, dat een lange wandeling hem goed zou
doen. Nadat hij in een restaurant had gegeten, ging hij
op weg. Het was guur, nattig weer, maar hij lette daar
niet op. Het was hem zelfs welkom om op de hoeken
tegen de windvlagen te moeten vechten. Zijn gedachten,
welke hem zoo vreeselijk vermoeiden waren dan tot
zwijgen gebraoht.
Laat In den avond kwam hy doorweekt, nat thuis.
Rillend van de kou ging hij naar bed en sliep spoedig
in. Maar midden in den nacht werd hij wakker, met
hooge koorts en den volgenden dag bleef hij in bed.
Hij schreef een kort briefje aan Muriel, dat de kou
niet beter geworden was en dat hij misschien in een
dag of twee weer geheel de oude zou zijn.
Dr. Molhuizen sprak namens het Kon. Ned. Land-
bouwcomité en teekende den jubilaris als een ener
giek en geestdriftig werker, die wist te binden en
anderen te bezielen.
De heer Joh. de Veer vertolkte de gevoelens van
dc Vereeniging tot ontwikkeling van den Landbouw
in Hollands Noorderkwartier, van welke organisatie
de heer De Boer vele jaren bestuurslid en vele ma
len voorzitter was geweest. Ook hij stelde vast, dat
de persoonlijkheid van den heer De Boer velen tot
voorbeeld is geweest.
Namens den op coöperatieven grondslag werken
den Bond van Zuivelfabrieken in N.-H. voerde do
heer H. K. Koster het woord, die verzekerde, dat de
jubilaris voor hem steeds een lichtend voorbeeld was
geweest.
Voor de Commissie van Advies voor de Landbouw
Proefstations sprak de heer Boer, uit Bodegraven
voor de N.-H. Wolfederatie de heer Zuurbier uit Alk
maar, voor het bestuur van de H. M. v. L. de heer
K. Kuiper uit Oosthuizen, voor het bestuur van de
Scheemeer de dijkgraaf, de heer Kramer Glijnis.
Voorts voerden nog het woord de heer Kiste maker,
wethouder van de Haarlemmermeer, de heer Kuhn
uit Naarden, de heer Davelaar, directeur van Neer
landia de heer E. Dz. Govers, voor de Vereen, tot
bestrijding van de T.B.C. onder het Rundvee de heer
Busch uit Wormerveer, de heer G Nobel, secr. van
Hollands Noorderkwartier, dc heer K. Cz. de Boer,
uit Assendelft, de heer Slob, dijkgraaf van de Al«
blasserwaard, de heer Stuit, directeur van de Maat
schappij Gouda en mr. Wendélaar, namens de Libe
rale Staatspartij, die verzekerde, dat heer De Boer
in Den Haag op zoo uitnemende wijze het geluid v n
het Noorden van N.-H. had doen hooren en daar
voor weerklank had weten te veroveren.
De heer De Boer bracht dank voor de hem ge
brachte hulde en hield tot slot ecu rede, waarin hij
aan vorige crises herinnerde en deed uitkomen, dat
dc crisis alleen overwonnen kan worden door zich
aan de crisis aan te passen. Voor alles is het vol
gens spreker noodzakelijk, dat de menschen trachten
elkander te naderen. Wanneer dit niet geschiedt,
dan vreest hij dat Europa in barbarisme zal ver
vallen.
Des avonds vereenigdc een aantal genoodigden
zich aan een gemeenschappelijk diner.
OOK IN UNIFORM. Do jongemannen, opge
nomen in het door president Rposevelt gestichte
arbeiderskamp hebben hun uniformen voor den
winter reeds ontvangen.
Ze moest zich in geen geval ongerust maken, hij koos
liever het zekere voor het onzekere.
Eenige dagen gingen voorbij en Muriel wachtte tever
geefs op tegenbericht. Zij begon wel eenigszins ongerust
te worden, maar George op zijn kamer opzoeken, viel
haar niet in. Zij was er nooit geweest en daar George
niet - geschreven had dat hij graag wilde,, dat zij hem
kwam opzoeken, was zij overtuigd, dat hij dit liever
niet had.
Maar toen een kleine week met wachten verloopen
was, hakte Maud de knoop door.
Ik begrijp niet, dat je niet ongeruster ben, Muriel,
zei ze.
Of liever ongerust ben ik zelf niet en jij hoeft het
natuurlijk ook niet te zijn. Maar als we nu eens samen
gingen? George is toch geen boeman?
Muriel liet zich door haar jongere zuster overtuigen
en zy gingen samen naar George. De hospita ontving
hen beiden vriendelijk. Ja, ze konden best even naar de
kamer van George gaan. Hij had wel een onrustigen
nacht gehad en de koorts had hem leelijk verzwakt,
zooals by'na altijd een aanval van griep, waar de sterk
ste menschen niet tegen kunnen. Pratende liet zij de
dames de trap opgaan.
Maud was al met een paar sprongen bij de deur, ter
wijl haar zuster al pratende met de oude dame achter
haar aankwam. Een kort tikje en Maud trad de kamer
binnen.
George had zich opgerioht en steunde met den arm
op het hoofdkussen. Een koortsachtige gloed schitter
de in zijn oogena. Hij breidde de armen uit en met eaa
van vreugde trillende stem, riep hij uit:
Heerlijk, dat je gekomen bent, Maud, mijn vroolijll
meisje! Je wéét niet, hoe ik naar je verlangd heb Je
wéér te zien.
Ontsteld deinsde het meisje terug. Muriel stond ln de
deuropening en ijlde naar het bed.
George's krachten waren ten einde. Hij zonk met uit
gebreide armen voorover en bleef bewusteloos zitten.
Lang bleven de beide meisjes aan het ziekbed zitten
en het was heel laat eer zij terug keerden.
De dokter, dien Muriel had laten komen, had géén
hoop op herstel gegeven. Een, op zijn hoogst twee da
gen had de jongeman nog te leven.
Zonder een woord te praten gingen de beide zusjes
naar bed.
Muriel lag nog lang wakker. Zij had begrepen, dat
Maud haar, zonder het zelf te willen, haar grootsten
schat ontstolen had en dien bijna gelijkertijd zelf had
verloren.
A. KONIJNENBURG.
