Amerika-Rusland.
Het Rotspad.
Arrondissementsrechtbank te Alkmaar
Hernieuwde kennismaking.
DE HISTORIE DER BETREKKINGEN,
Lltwinoff la naar Washington vertrokken
om met de Amerlkaansche regeering te
onderhandelen over de eventueels erken
ning van de Sovjet-Unie door de Vereenig-
de Staten
Lltwinoff <Je Sovjet-Russische diplomaat, heeft tot
taak gekregen, In Washington te onderhandelen over
fi. v,o-,.ot*!r.er Acr Russisch-Amerikaansche betrekkin
LIT WIN OEF,
Want het la een lange lijdenshistorie. de historie der
Russisch-Amerikaansche betrekkingen en... de histo
rie van de perloden, waarin die betrekkingen niet be
stonden.
Beginnen wij met het Jaar 1809. Europa was toen
de Onafhankelijkheidsproclamatie van Amerika reeds
bijna vergeten. Slechts één man was nog boos op de
Yankees, die hem te revolutionnair waren, die hem
opstandelingen leken dat was de Tsaar van Rus
land. Drie-en-dertig jaar was hij nog boos en veront
waardigd. Eerst daarna kon na lange onderhandelingen
John Qulncy Adams als ambassadeur der Vereen.
Staten naar Rusland vertrekken. Daarna hoorden de
beide mogendheden langen tijd zoo goed als niets van
van elkaar, totdat de betrekkingen plotseling belangrijk
hartelijker werden. Amerika betaalde n.1. 7-2 millioen
dollar voor Alaska, dat de Russen zeker niet zoo
FEUILLETON
Naar het Engehch.
5.
»,Nu, <i;in raad ik Je allereerst: maak het weer goed
met je nichtje. Doe, of je de beleedigde onschuld bent,
©n zie, dat ze van je houden gaat."
„O, zoo ver krijg ik haar toch nooit. Ze heeft zich
juist altijd op een afstand gehouden."
„Ze ziet or mij naar uit. of je alles van haar ge
daan zoudt krijgen, als je het maar wat slim aan
legt. Je moet beginnen met heel nederig je excuses
aan te bieden en vraag haar dan. of je nog wat blij
ven moogt; dat het je zoo aan 't hart gaat. om nu
al te moeten scheiden van het oude buis Stel haar
voor, of ik hier eenigen tijd mag logeeren als haar
chaperonne. Ik zal mij wel heel aangenaam maken;
zal zeggen, dat ik ook wat overijld sprak; doordat ik
zooveel genegenheid voor je voel
„Ik geloof niet, dat hiermee veel te bereiken is."
„Laat dat maar eens aan mij over."
„Nu, misschien heeft u gelijk. Toch wil ik nu nog
niet dadelijk met haar spreken Geeft u mij nog een
paar uren. Wat doet u in dien tijd?"
„Allereerst zal ik zien, dat ik thee krijg Intusschen
zal ik mij al heel vriendelijk betoonen en zoo den
weg voor je banen."
Dit zeggende verliet Miss Greig het vertrek en zag
m den hall de oude butler.
„Zijn de heeren vertrokken?" vroeg zij
„Allen behalve Mr. Fep wiek. Die is met Miss We-
myss in den salon."
„Nu, dan zal ik haar niet storen. Maar kunt u
mij ook een van de meisjes zenden? Ik heb eenige
hulp noodig bij het uitpakken van tuijn koffer. Ook
zou ik graag thee hebben. Misschien dat zij die dan
tegelijk meebracht?"
„Goed, Madam."
De butler gaf dio boodschap in de keuken, maar
de meisjes waren allen bezig. Ze haatten Mr. Roke
by en Miss Greig was een bloedverwante van hem.
Het laatst sprak de butler er toen F.ffie op aan
„Een van je allen moet toch gaan", meende hij.
„Waarom blijft die Miss Greig hier logeeren?"
vroeg Effie.
vate en officieel# documenten voor de Ver. Staten te
erkennen. Daarmede begonnen de zakelijke betrekkin
gen tusschen Amerika en Rusland te groeien. In Mei
1933 zond Roosevelt zijn eerste vredesboodschap aan
Kallnin, den president van de Executieve Commissie
der Sovjet-Unie. En nadat in Augustus het groote ka-
toenorediet was verleend, leek het ingewijden nog
slechts een kwestie van dagen, dat de diplomatieke
betrekkingen zouden worden hervat.
Terwijl de wereld nog overstelpt werd met dementi's.
Inhoudende, dat er geen sprake was van erkenning
van Sovjet-Rusland door de Vereenlgde Staten, zagen
de conciërges van de gezantenwijk te Washington el
kaar veebeteekenend aan. Daar was een huis, dat
reed9 lang leeg had gestaan- de Russische ambassade
was hier vroeger gehuisvest Sedert 11 jaar was nie
mand in het huis geweest De laatste, nog door Ke
renski benoemde ambassadeur had tot 1921 getracht,
de rol van vertegenwoordiger te spelen, ofschoon hij
door Moskou gedesavoueerd was. Tenslotte had hij ©r
genoeg van; hij trad af en kreeg verlof, zijn akten
VOOR DEN POLITIERECHTER.
STRAFZITTING VAN MAANDAG 30 OCTTOBER.
Egmond aan Zee.
TE VEEL VAN ZIJN GEDULD GEVERGD-
De heer Borchardus van B-, n voormalig O. I. mili
tair, die vermoedelijk met de schatten van Lombok
in zijn ransel ls gerepatrieerd, voorziet in zijn be
hoeften door een kleinhandeltje. Waar echter door de
vele ventverboden deze branche niet aangenamer ls
geworden,* komt de nogal oproerig gestemde hande
laar meermalen in conflict met de gemeentepolitie en
werd hij op 27 Juni 1932 voorwaardelijk veroordeeld
tot 1 maand gevangenisstraf met een proeftijd van 2
jaar, als gevolg van een gepleegde heftige wederspan
nigbeid tegen den gemeenteveldwachter van Egmond
a, Zee Het verbaasde ons grootelijks, dat Borchbardus
het zoo lang had volgehouden, maar het scheen nu
toch met zijn na te komen verplichtingen spaak te
hebben geloopen, althans de ten uitvoerlegging werd
gelast.
O udorp.
DE KERKEZAKJES-INSPECrEUR.
Het in ongeoorloofde ondernemingen zeer actieve
jongmensch, de 20-jarige Alkmaarsche broodbezorger
Nico Sm. had te Oudorp In de Parochiekerk van St.
Laurentius een minder prettige sensatie verwekt, door
op 17 April in een onbewaekt moment zich op verdacht6
wijze te Interesseeren voor den inhoud van een ool-
lectezakje, waarbij hij gelukkig op heeterdaad werd
betrapt door 'n notabel der gemeente, den heer G
Schouten. Op 18 September stond Nico voor dit feit
terecht en werd voorwaardelijk veroordeeld tot 2
maanden, Deze clementie bleek echter identiek te zijn
met de bekende boter waarmee de galg gesmeerd
wordt en gelast dat de straf zou worden geëxecuteerd
Al k m a a r.
DE ONEERLIJKE BEENHOUWERSKNEOHT.
De 27-jarige slagersknecht Th. v. D., voorheen in
dienst als interne bediende bij den heer Bernard
Koomen, slagerspatroon te Alkmaar, had zich te ver
antwoorden betreffende hei feit. dat hij zich weder
rechtelijk een bedrag van pl-m. f 30 had toegeëigend.
Verdachte verdiende per week f 12 met kost er. Inwo
ning, met welke bezoldiging hij beweerde niet te kun
nen rondkomen. Hij komt uit een zeer net gezin, con
cludeerde de heer Wiggers, doch zelf ls hij een saffl-
aantjesslaaf en verzot op cafébezoek. Hij leeft momen
teel van den steun, f 7.50 per week. Eisch 3 maanden
gevangenisstraf, waarvan 4 maanden voorw, met 3
proefjaren.
Alkmaar.
EEN STRIJDLUSTIGE SCHOONZUSTER.
Mej. Jannetje Gr. huishoudster te Alkmaar, had op 3
Juli haar geachte schoonzuster Mej. M. Groen, gebo
ren Hermlna van Veldhoven, die haar ontevredenheid
In hooge mate had opgewekt, op de Nieuwesloot, ter
wijl zij rustig wandelde met man kinderwagen en ba
by, een opstopper toegediend, en haar bovendien met
een ver van vereerer.de kwalificatie vereerd. Het
~cheen echter dat frau Hermine zich bij vorige gele
genheden ook niet onbetuigd had gelaten. Eisch f 7
boete of 7 dagen. Uitspaak conform eisch.
Wi erin gen.
NALATIGE HONDtEJNBELASTINGBETALER.
De heer Jan L, niet verschenen, had nagelatep de
hem verschuldigde hondenbelasting der gemeente Wie-
ringen te voldoen. Eisch en vonnis f 6 boete of 6 da
gen. Als Fikkie het numaa r niet ontgelden moet!
„Ik weet niet."
Intusschen begaf de oude getrouwe zich t aar bo
ven, klopte aan, maakte een eerbiedige buiging en
luisterde naar de orders van Miss Greig.
Dorothy had in het geheel geen acht geslagen op
de dame. die tegenwoordig was geweest bij het voor
lezen van het testament, ofschoon Rokeby naar wel
gewaarschuwd had, dat er ook een vriendin van
zijn moeder uit Londen zou komen. Dus keek zij
eenigszins verbaasd op, toen zij wat iater op den dag
den salon binnenging en daar een dame zag zitten,
die onmiddellijk op haar toetrad met de veront
schuldiging:
„O, waarde Miss Wemyss! Ik krijg een gevoel over
mij, of ik een indringster ben; ja, zoowaar! Na
tuurlijk had die arme Rokeby geen vermoeden er
van, dat het alles zoo voor hem zou uitloopen, toen
hij mij vroeg, hier te komen, om zorg te dragen
voor u. Maar nu de zaken zóó staan, zal ik maar on
middellijk naar Londen schrijven en mijn kamers
weer inhuren."
Dorothy was in het eerst instinctmatig terugge
schrokken van deze vrouw, maar ze moest nu toch
haar plicht als gastvrouw vervullen en zei dus
vriendelijk:
„Waarom zoudt u zoo gauw weer gaan?"
„U is nu hier meesteresse, daar gaat niets van af.
Die arme Rokehy heeft nu niet meer het recht mij
te vragen: hij is hier even goed een indringer als
ik."
„O, zegt u dit toch niet! Hij is mijn neef en het
was mijn bedoeling niet, om hem te misleiden; ik
vond het ook zeer onaangenaam voor hem."
„Ja", prevelde Miss Greig, ..het is hnrd voor hem.
Als man verwachtte hij natuurlijk het goed. Maar
het kan bij u lijden, om edelmoedig te zijn, en u
zult hem die uitbarsting van drift toch wel ver
geven?"
„O, ja".
En toch huiverde zij onwillekeurig bij de herinne
ring aan een blik uit Rokeby's oogen. toen hij haar
ook zijn teleurstelling verweet. Bovendien was het
nog de vraag, of hij zoozeer verlangde naar ver
geving!
Deze twijfel zou weldra opgelost worden. Toen haar
neef verscheen voor het diner, leek hij weer volko
men zijn zelfbeheersching te hebben herwonnen en
trad hij op haar toe met een glimlach op het gelaat:
„Mag ik je wel mijn verontschuldigingen bieden,
Dorothy?"
„0. spreek toch niet zoo!"
„Maar natuurlijk! Je bent veel te goed. Ik wilde
amende honorable doen. Heet dat niet zoo, Miss
in het huls te laten De Amerikaan ach e regeering nam
de bewaking van het huls op ach; zij zorgde er voor,
dat geen blaadje papier werd weggehaald. En overi
gens wachtte men tot het jaar 1933
Terwijl te Londen de Economische Wereldconferentie
bijeenkwamen, ontmoetten Russen en Amerikanen - met
Moley aan het hoofd elkaar te Washington. Drie
dagen later kreeg een zekere Serge Ughet de vertrou
wensman der Sovjets, van de Amerlkaansche regee
ring verlof, de ambassade vertrekken te betreden en
daar wat orde te maken. Met een klein leger van
handwerkslieden schoonmaaksters en- archivarissen,
rukte hij de ambassade binnen. Toen wisten de con
ciërges In de gezantschapswijk, dat de erkenning van
Rusland door de Vereenigde Staten niet lang meer
zou uitblijven...
Amerika en Rusland hebben den weg tot elkaar ge
vonden. Hoe de hernieuwde kennismaking zal bevallen
hoe lang de vierdschap zal duren zelfs de conciër
ges van de gezantschapswijk te Washington weten het
niet...
Broek op L.
KOPLAMPEN STÜKGESTOMPT.
Een Ingezetene van Broek op Langendijk. de heer
Cornelis van Sch., stond terecht naar aanleiding van
de omstandigheid dat hij op 8 Juli de koplampen van
een aan den heer M. de Waard timmerman aldaar toe-
hoorende auto had vernield, De schade, f 8 had ver
dachte inmiddels vergoed. Hij erkende In een aanval
van drift te hebben gehandeld, omdat de Waard ook
een koplamp van zijn auto had stukgeslagen. Het was
'n soort wederzijdsche plagerij. Werd gerequireerd f 25
boete of 25 dagpen. Opgelegd werd f 20 boete of 20 dg.
Broek op L.
NOG EEN GESNEUVELDE KOPLAMP.
Thans verwisselde de timmerman Maarten- de W.
van plaats met den verdachte uit de vorige zaak en
nam op het zondaarsbankje plaats, terwijl de heer v.
Schoorl tot getuige werd gepromoveerd. De heer de
W. werd nu op zijn beurt ten laste gelegd, vernieling
van een koplamp, eigendom van den heer v. Schoorl-
De schade was eveneens door verdachte vergoed In
deze scène van Jan die sloeg Lijsje en Lijsje die sloeg
Jan, werd eveneens opgelegd f 20 boete of 20 dagen.
Op voorstel van den politierechter werd vrede ge
sloten en schudden de heeren elkaar plechtig de hand-
Ieder was aangedaan.
Al k maar
NIEMAND PRESENT.
De niet aanwezige heer Gerrit V. te Alkmaar had
steenen en tegels Ingepikt ten nadeele van den even
eens niet verschenen aannemer J. G. Sch. De verdach
te werd bij verstek veroordeeld tot f 15 boete of 15
dagen en zal de heer Sch, wegens „pinkle steken"
vermoedelijk ook nog wel Iets vernemen, wat niet
prettig ls
Egmond a. Zee.
ONWELGEVALLIGE RECLAME.
Mej. Alida Alberdina Z., huisvrouw van den be
iaarden heer Jacob A. te Egmond aan Zee, moest re
kenschap geven van een in 't openbaar geuite beleedl-
glng tegen Mej. A. Groen, huisvrouw van J. Konijn,
bijgenaamd Annie Jek, welke dame zij tegenover an
dere vrouwelijke dorpsgenooten zeer onvoegzaam had
"ekwallficeerd. Door de welbespraakte verdachte werd
de ten lastelegging ontkend, doch zij vond 3 dames-
betuigen tegenover zich, terwijl haar ouden echtge
noot ridderlijk voor haar in 't strijdperk trad. Het
bewijs kon niet voor elkaar worden gebokst en werd
de juffrouw vrijgesproken.
E g m o n d-B Innen.
EEN PLA'ITEJLANDS-SOHIRIETV ERVALSOHER.
De 4&-jarige manufacturier Simon A. wonende te
Egmond Binnen, presenteerde zich op de verdachten-
bank wegens valsche opgaven in een aanvraagformu
lier om steun, waarin hij in strijd met de waarheid
had verklaard, dat hij f 22 had verdiend, terwijl deze
verdiensten 6 a 8 gulden meer bedroegen. Voorts had
hij verzwegen, dat hij f 8 verdiende als krantenbezor
ger. Op grond van de opzettelijke onjuiste gegevens
ontving verdachte dus méér steun, dan wanneer deze
overeenkomstig de waarheid waren verschaft.
De verdachte onderhield in zijn gezin eenige voog
dijkinderen. De heer Th. Butter, agent N-H. Dagblad,
te Egmond a. d. Hoef verklaarde verdachte tegen een
gemiddeld salaris van f 8 per week te hebben aange
steld als krantbezorger De Officier achtte de valsche
opgave niet maar de ten onrechte genoten steun
wèl bewezen en requireerde tegen dezen onrechtmati-
gen eter uit de gemeenteruif, mede ter waarschuwing
en preventie voor andere llchtvaardlgen, 5 maanden
gevangenisstraf, zulks ter zake oplichting.
Verdachte repliceerde dat hij dagelijks met zijn der-
Greig? Ik was bitter teleurgesteld door het testa
ment, maar ik liet mij door mijn drift overheer-
schen. Ik hoop, dat je dit echter over het hoofd
wilt zien en mij niet zult verbannen uit Wemyss. Ik
zou het goed nog niet kunnen veria'.en. Ik mag hier
toch zeker nog eenigen tijd logeeren?"
„Zeker. Zoolang als je wilt Ik ben blij, dat je mij
gelooft, hce het niet mijn verlangen was, om je tè
misleiden."
Hij nam de hand, die zij hem toestak, en drukte
die even aan de lippen.
„Ma.g ik ook voor Miss Greig eenigen tijd je gast
vrijheid vragen? Ik had haar geschreven, dat zij
haar kamers moest opzeggen."
„0, ja, ik heb Miss Greig te logeeren gevraagd. Ik
hoop, dat je beiden zult blijven, tot ik trouw."
„En wanneer zal dit wezen?"
Dorothy kreeg een kleur.
„Ja, wij moeten nog eenigen tijd wachten en Coiin
zegt,, dat het altijd lang duurt, eer dergelijke be
schikkingen afgewikkeld zijn."
,Ja, dat is ook zoo."
Dit zeggende, bood Rokeby zijn nichtje den arm,
terwijl Miss Greig volgde.
Na het diner verontschuldigde Miss Wemyss zich.
dat zij brieven te schrijven had, en Rokeby en Miss
Greig waren de eenigen, dio den avond verder in
den salon doorbrachten. Hij zat nauwkeurig het tes
tament door te lezen en zij zat te borduren tot het
tien uur sloeg. Toen keek ze op.
„Dat kind is als was in je handen, Rokeby. Waar
om zou jij haar niet trouwen?"
„Ze moge dan al als was zijn, in vele opzichten,
maar niet waar het haar liefde betreft"
„Dat is waar. Ze schijnt dien man dan al verba
zend lief te hebben."
„Ja."
„Nu. en misschien zou ze op den duur in den om
gang ook wel wat vervelend zijn: zoo pijnlijk nauw
gezet van geweten... Neen, dan is 't maar beter,
dat je van haar af ziet te komen."
„Wat intusschen makkelijker gezegd is dan ge
daan!"
„Natuurlijk. Maar een dergelijk bezit als dit krijg
je niet, zonder er eenige moeite voor te doen. Wat
geef je mij, als ik hier blijf, om te werken, als je
assistente?"
„Op den dag, dat ik in het bezit van het goed
kom, zal ik genoeg hebben, om u drie honderd pond
per jaar te geven. Maar u begrijpt, dat ik geen sen
sationeel geval verlang. Zonder dat moeten wij toch
zoo ver zien te komen. Maar nu vanavond ben ik
Met de nieuwste en ongetwijleld ook de goedkoop
ste wegbedekklng wordt op het oogenblik te Berlijn
een proef genomen. Zt] bestaat uit op gelijke maat
gezaagde biokken hout zoo direct uit den gevel
den boomstam die netjes naast elkaar worden, ge
plaatst, na eerst met zouten tegen verrotting te zijn
geprepareerd, terwijl er vervolgens teer overheen
wordt gegoten en daarop spilt, om slipgevaar t«
voorkomen. In een houtrijk land als Duitschland
kan een dergelijke wegbedekklng wel toekomst
hebben.
tienen was. De politierchter sprak verdachte van de
valschheid vrij en veroordeelde hem voorts voorwaar
delijk tot 4 maanden gev. met een proeftijd van 3 jaar.
Westwoud.
EFTV ONBEHOUWEN IJSCOMAN.
De Jjscover.ter Jac- F., wonende te Grootebroek, had
volgens dagvaarding op 2 Juli ter gelegenheid van de
Oudendijker kermis onder Westwoud de 15-jarige
Geertruida Oud eenige malen op gevoelige wijze in
den nek gegrepen, van welke ruwe behandeling het
meisje een paar dagen pijn in den hals had. Volgens
het meisje was verdachte vroeger In dienst van haar
ouders, die zelf ook een ijscozaak drijven. De verdach
te ontkende het grijpen in den nek, doch beweerd©
alleerj het meisje aan den schouder heen en weer t©
hebben geschud, omdat zij hem irriteerde.
Drie getuigen bezorgden hem gezamenlijk de neder
laag en werd verdachte, die reeds eenige malen met
den strafrechter kennis maakte, veroordeeld tot f 15
boete of 15 dagen.
Den Helder.
MET EEN SCHOEN GESLAGEN.
Mej. Hendrina Petronella v, d. B„ een met den heer
H. gehuwde Heldersche dame, in woede ontstoken
door een» uitdagende grijnzende buurjuffrouw, diend©
>aar met een schoen een tik toe. De getroffene, mej.
M. Hoolwerf-Kok, reageerde op dezen aanslag in den
vorm van een aanklacht bij de politie en smaakte he
den de schrale voldoening, de dame veroordeeld t©
zien tot f 7 boete of 7 dagers
Hoogwoud.
EEN MOL GEMEJPT.
De niet gearriveerde heer Petrus Theo H., had t©
Hoogwoud aan de Gouw in den nacht van 27 op 28 Juli
den vrachtrijder Jan Mol een rake slag op het hoofd
^-egebracht, zoo dat deze hardhandige aanraking een
bloeding veroorzaakte en Mol's kermisjasje daardoor
werd besmeurd. Met hilariteit werd gereleveerd, dat
in Hoogwoud drie kermissen word'en bejubeld. De poli
tierechter keurde deze onzinnige verkwisting hoogelijk
af. Eisch en vonnis f 15 boete of 15 dagen.
Hoorn.
EEN STOMPENDE SIGARENSMID.
De 54-jarige sigarenmaker Willem Fred. S„ te Hoorn
woonachtig, als hekkesluiter fungeerende, had op 23
Juli den 48-Jarigen Joh. Smit vooraf beleedlgd, waar
voor hij niet terecht stond, doch hem daarom een mep
op zijn oogen toegediend, waardoor de loojr-
knecht werd verblind, voor welk feit hij dan wel ter
-ereffening van rekening was voorgeroepen.
De temperamentvolle bokjesdraaier trad zoo onstui
mig, op, dat hij al gauw door den Politierechter
op zijn nummer werd gezet. Verdachte verklaarde dat
getuige hem had geschopt Eisch f 20 boete of 20 dg-
Vonnis conform eisch. Sluiting
te moe. ora nog iets goeds te bedenken. In den grond
haat ik Dorothy; dus zal ik niet zoo licht tegen iets
opzien."
„Dat dacht ik wel. Vertel mij nog eens even: wat
een eigenaardig schepsel is die oude meid, Effie. die
mij bediende! Zij bezit, geloof ik, heel wat „stille
kracht". Zij is verknocht aan Dorothy. Ik zou haar
maar allereerst op zij schuiven: zij kón anders nog
veel last geven."
„Toch moet u zich dit maar uit het hoofd zetten,
want zij is als een stuk van het goed. Dorothy zou
haar nooit laten gaan."
„Hm! Nu, ik zie. dat je er naar verlangt, om
te rooken; dus wensch ik je goeden nacht. Aangena
me droomen!"
Toen even later Dorothy naar haar slaapkamer
ging, vond zij daar Effie op zich wachten.
„U is doodop, Miss Dolly", zei de oude bezorgd.
..Gaat u nu eens zitten dan zal ik uw haar uitkammen
U moest niet gedineerd hebben met die twee. Wan
neer gaan ze weg. Miss Dorothy?"
„Maar, Effie, wat ben je weinig gastvrij! Rokeby is
toch mijn neef?"
„Een lieve neef! U moet hem nooit vertrouwen,
Miss Dolly. Volg den raad van een oude vrouw en
vraag hem nooit meer, of hij terugkomt, als hij een
maal weg is. Hij heeft Wemyss voorgoed verloren en
hoe gauwer hij het verlaat, hoo beter Wat heeft
uw grootvader hem nagelaten? Ik heb het testament
niet hooren voorlezen, moet u denken."
„Rokeby heeft veertig duizend pond gekregen,
Effie."
De oude zuchtte en riep:
„Véél te véél! Véél te véél! Op mijn woord!"
„En als ik sterf, zonder kinderen na te laten,
De borstel viel Effie uit de hand en in de grootste
spanning rieD zij:
„Ja, wat dan?
.dan erft Rokeby het goed. Wees nu maar
niet zoo vervaard, Ef. Hij is immers ook mijn naaste
bloedverwant en Grootvader moest toch de recht
vaardigheid, betrachten tegenover hem."
„De rechtvaardigheid!" riep.do oude en sloeg in
wanhoop de handen ineen. „O, wat is dat v«r-
schrikkelijk!"
„Wat, Effie?"
„Om het zóó te zeggen...! Och, hij moet dan wel
waanzinnig zijn geweest, die arme oude Sir We
myss, om het zóó uit tc drukken!"
Wordt vervolgd.
goedkoop verkocht zouden hebber., als zij hadden ge
weten, dat in deze ijzige streken zooveel goud te del-
Ven was!
Daarna gebeurde er weer 50 jaar lang niets. Men
was goede vrienden, kwam zoo weinig mogelijk met
elkaar in aanraking en zorgde er voor. dat er geen
aanleiding tot wrijving was. In 1916, toen in Europa
de oorlog woedde, benoemde president Wilson David
R Francis tot ambassadeur in Rusland. Hij heeft ze
ker niet kunnen vermoeden, dat hij den laatsten am
bassadeur voor een tijd van 17 jaar benoemde!
Toen volgde de bloedige revolutie in Rusland. Ke
renski scheen den Amerikanen nog goed genoeg en
hij werd door hen erkend, Uncle Sam werd echter
wantrouwig, toen eer zekere Lenin zich te Moskou
meester maakte van de macht Toch wilde men nog
even afwachten, welke houding de nieuwe heerschers
zouden aannemer. En men verzocht de Moskou-regee
ring. een vertegenwoordiger naar Washington te zen
den. Maar toen Lerin mededeelde, dat hij Lltwinoff
zou zenden, rezen den heeren van Wallstreet de haren
te berge er... te Moskou werden de „Stars en Stripes'*
voor het Amerlkaansche ambassadegebouw ingehaald.
Maar de vlaggestok bleef staan.
Staatsecretaris Colby meende, dat een dergelijke hals
starrige diplomatie op den duur niet rendabel zou zijn
Hij zou de oorzaak geweest zijn, dat Tsjitserin. de
toenmalige Russische minister van buitenlandsche za
ken, aan president Coolldge telegrafeerde, dat het bij
leggen der meeningsverschlllen en de hervatting van
vreedzame betrekkingen gewenscht zouden zijn. Coo
lldge antwoordde het was in 1923 „Wanneer
schadeloosstelling voor onze getroffen burgers waar
schijnlijk is en wanneer onze vorderingen erkend
worden, staat niets de hervatting van vriendelijke be
trekkingen in den weg*
Te Moskou zweeg men, In 1928 onderteekenden de
Sovjet-vertegenwoordigers het Kellog-pact wat in
Amerika voldoening wekte. Drie jaar later machtigde
Washington de Turksche consulaten in Rusland, pri
