De Brabantsche Brief
van
Het Rotspad.
Radioprogramma
GESPRONGEN
HANDEN en LIPPEN
KLOOSTERBALSEM
Ulvenhout, 21 November 1933.
Menier,
Dn buiten'zag wit van
den mergen.
De dakskes van stalle-
kens en schuren glinster
den wit teugen den vroe
gen nog dusteren mergen,
die wintersch-zwart over
de stille schepping hong.
De locht zag troebel
grijs en hier en daar, waar
de menschen al óp waren,
daar sloeg de rook uit de
schouwkcs, plat naar d'
èèrde.
Maar teugen zeuvenen,
toen d'n dag heel laank-
zaam komen ging, drong aan 't Oosten 'n rossig floers
deur de dikke, wollige locht.
Zouw
En 'k wochtte.
M'n pepke krokte in de stilte, die zoow log over
d' éérde hong, da ge 'r haast oewen vinger in kon
drukken.
De rookslierten haakten vast aan 't kouwe witsel,
da-d-ievers plekte. As draden trok de rook z'n eigen
ervan los en as ik dan weer omhoog zag, naar d'n
Oosterkim, dan drong 't rood as 'n kollesale olievlek
dieper en grooter in de wolkenvacht die er deurschij
nend van wier.
Toen begost d'n witte buiten te gloeien. Al 't ijzig
witsel kleurde ros.
M'ncn grijze notenlóór kreeg werendig op z'nen
ouwen dag *n klurke.
Ja, 't zonneke ging winnen vandaagl
't Rood in de locht barstte open. de zon puilde-n-er
deur. En 'n feest van gouwen licht jubelde over de
weareld.
'Nen klèère winterdag was moeizaam geboren uit
die zware, dustere locht.
'Nen klèère winterdag was opengegaan lijk 'n
bloeiende klaproos, gebarsten uit d'n zwaren knop,
die ros verkleurd was.
Blek sprong teugen me omhoog. Hij kwam z'nen
„goeien-mergen" wcnschen. De kiepen stapten mee
schokskes, as deftige weduwvrouwkes, uit de stallen
en schuren.
Bles, m'n perdje, scheen d'n dag gezien te hebben
deur 'n spleet van d'n stal en hinnekend schuurde-n-ie
z'n flaanden teugen de stutsels.
De koeibeesten, wakker gemokt deur Bles, ropten
d'r eigen mee veul lawijd op, 't lieve leven was
wakker geworren, zoow gaauw t zonneke z'n eerste
licht over die rosse barst dee vloeien.
De stilte leek verdaampt. Was weggetrokken lijk
'nen wolk, ergens de onendigheid in.
Ik voelde me weer staan, op allebei m'n klompen,
op den nat-glimmenden erft, waarteugen 't witsel in
drupkes tikte van de dakskes en de takskes af.
't Allerleste blad, nat en zwaar nouw, smakte uit
d'n notenlèèr. Viel plat, as 'n dooie musch uit z'n
nestje, teugen d'n èèrde. 'k Moest 't blaaikc even op
rapen, er naar peinzen, om 't toen weer veurzichtig
te laten vallen. Waarom?
.Ta, waarom? D'n mensch pakt wel 's meer wa vast
mee z'n haanden, terwijl ie van te veuren wit, dat
er niks vast te houwen valt
Maar as ik van den middag mee m'nen leegen wa
gel weer van de stad kwam, twee uren omtrent, dan
lag d'n weg in doffen mist. Koud stond d'n nevel op
de weareld.
Ge slikte "m! De velden dreven in de lage wol
ken. 'tLaand leek overstroomd. Van mist.
Hij droop uit 't gebomte op t zeiltje over m'nen
wagel, da blonk van 't nat
Twee slagen vielen uit de locht Uit ons torentje
maar ik kos 't nie zien. Twee slagen, ingehouwen van
den mist, of die z'n haand op de klok gelegd had.
D'n dag was gaauw vergaan.
'k Voelde me as 'n vischke in 'n vischkom, da baang
r is 2'n neuske te stooten teugen 't „niks" da toch zoow
glashaard is Blek trok minder haard naar huis.
Hij had onder d'n wagel ok da-d-akwarium-gevoel,
docht ik.
'k Trok m'n oogen steeds opnuuw weer open, maar
daar was deur dieën looiën muur nie henen te ko-
men!
'Nen struik, hier en daar In t laandschap. kwam
effen mee z'nen top boven de nevels uit. En weer
hong dieën wolk van stilte om de weareld gesloten.
FEUILLETON
Naar het Engelsch.
19.
Hij wist nu, waarom Effie haar zoozeer ver
borgen had gehouden en waarom Dorothy zelve
zich zeker zoo lijdelijk had laten meevoeren. Hij
raakte even haar schouder aan, maar verschrikt
deinsde zij achteruit.
^Dorothy, ken je mij niet?*'
Er volgde geen antwoord, maar nóg doordrin
gender werd de vragende blik in haar oogen en
zij haalde diep adem.
„Ik ben het, Colin!... Dorothy, liefste! Kèn je
mij nu niet meer?"
En terwijl hij in zijn alles overweldigende lief
de haar toen in de armen zou hebben gesloten,
liet zij ineens een scherp doordringenden kreet
hooren, en, eer hij haar kon terughouden, was
zij in de duisternis verdwenen.
Hij trachtte niet eens haar te volgen, zóó ont
zet was hij door die teleurstelling.
Hoe lang hij daar nog stond, wist hij zelve niet,
maar de gedachte aan zijn gasten viel hem toen
ook weer in en langzaam liep hij verder.
Dien volgenden ochtend zou hij naar het kas
teel gaan, Effie opzoeken en voor Dorothy de
beste medische hulp raadplegen. Met gebogen
hoofd ging hij den weg naar Dolour Begg terug.
Had hij nog even gewacht, dan zou hij Doro
thy hebben zien terugkeeren. Zij had zich tus-
schen de boomen verborgen, maar na eenigen
tijd sloop zij weer te voorschijn, angstig spiedend
naar alle kanten, en op de brug bleef zij weer
staan.
Het geluid van Colins stem had vage herinne
ringen in haar gewekt... Telkens hoorde zij weer
klinken, dat innig, teeder-verlangende: j,Doro-
da'k tusschen 't gedokker van m'nen wagel, Blek z'n
nagels op de keiën heurde stappen.
'k Was blij weer thuis te zijn Bij 't binnenkomen
liep ik ok weer teugen d'n daamp op, maar da was
beter. Lekkeren, warmen en geurigen daamp van d'
èèrpels, die Trui sjuust sting om te schudden. Daamp.
gevuld lijk 'nen bonbon, mee geur van de vette ker
menaaikes, zoowdat d'n honger meteen teugen oew
maag stompt, as ge binnenkomt uit dieën blaauwen,
mren mist, die as 'nen dweil om oew gezicht gesla
gen wierl
„'t Is hier beter dan buiten, Truikel"
„Niks gedaan" hoep-ploep daar tuimelden de
stoomende patatten weer droog deur de pan „bui
ten" mokte Trui toen d'r aantwoord af.
„Trui, 'k ben akelijk van d'n honger, schiet 't op?
„Schuif maar aan."
En uit d'n daamp, die deur d'n huis hong, veural
om de plattebuis, heurde-n-ik Trui roepen, zien kos
ik ze nie, goed ontvaangen?"
„Gewoon, gewoontjes ce!"
„Bestellingen?"
„Eerpels!"
„Veul?"
„Nie te klagen!"
Meteen siste-n-er 'n lawijd uit de pan, da'k niks
meer verstaan kos.
Onder da gesis plompte Trui de èèrrpelschaal vol
en 'n bietje trotsch keek ik naar die prachtschaal
van daampende èèrpels droog as 'n nootje en vast
as appels.
't Water liep van de ramen.
Binnen d'n kookdaamp, buiten d'n zware nevel,
m'n huiske was 'n werm, vei.ig nest, 't allerbeste
plekske van de heele weareld, da k veural op deus
moment, mee m'n leege maag en die malsche frèèt-
geuren, veur gin paleis geruild zouw hebben, nog nie
mee 'n Truike van twintig jaren d'r in!
Toen zette Trui de koekepan op tafel, waarin 'n
paar kermenaaien lagen te drijven, amico, maalsch
as boter en éenen mee 'nen raand sappig vet, da'k
m'nen keus al gemokt had. veur de pan stond.
Onderwijle keek Trui over d'ren dikken erm en
vroeg ze: „hoeveul èèrpels?"
,,'n Vol bord, toeteloeris!"
„Hoeveul hedde 'r verkocht, bedoel ik?"
„Twintig mudjes!"
„Neeje?" zee ze ongeleuvig.
„Jaje!" zee ik hongerig.
„En vleejen week was *t zeuventig mud bij me-
„Da wordt 't van de week weer, Trui. waant de
menschen doen allemaal óp, vanweuges de komen
de regeerings-prijsverhooging!"
„Me kunnen ze maar iens kwijt zijn", zee Trui en ze
knipte 'n ogske: „wa gij, Dré?
„Da's waar!"
Toen pakte ze de pan mee de kermenaaien weer op,
zette ze achter op de plattebuis en sjuust as ik wa
zeggen wouw, dan begreep ik, amico, da'k 'n
borreltje gong krijgen.
'k Zweeg dus rap en hiew m'n eigen sjaakes. Eh
jah 'k heurde ze bezig op de plaank van d'n
kelder, waar de kruik staat
Ze kwam 'n bietje dichter bij me staan, kneep d'r
ogskes 'n bietje dicht en bekaanst 'n bietje verle
gen (sodepin, na vijfendartig jaren!) zee ze: ,,'t kan
lijen, boske!''
En toen neeë, da's privee!
Maar veur d'n tweeden keer vandaag, kwam 't zon
neke deur de dikke mistlucht gekropen!
„Truike", zee ik, ik kreeg 'n mieljonnairsbui,
amico, „Truike, gaat 's efkens van m'nen knie en
snijdt da raandje vet 's van dieën éénen kermenaai,
da wil 'k opzuigen gelijk mee m'n borreltje."
En sjuust as Trui nar de plattebuos ging, kwam
Driek Frijters binnen, onze postbooi.
Trui en ik keken mekaar 'saan en verdijd as ze
nie 'n tikske kleurde...!
Frijters lee weer 'n stapeltje brieven neer van m'n
lezers en lezereskes gatsamme. ze kunnen Ulven
hout teugeswoordig goed vinden, amico, tot uit t
Buitenlaand toe, en eindelijk.... verduveld weer
'n zonneke vandaag, eindelijk 'n briefke uit d n
Ouwenbosch van Dré III.
En as Frijters vertrokken was, mee 'n sigaar
die krijgt ie altij, veur 'n brief van m'n boske! dan
zat ik al te lezen as Trui zee: „da was ok op 't nip
pertje. Dré!"
„Watte?" meteen las ik deur.
„Nouw eh toen, toen dieën Frijters binnen
kwam!"
„Oow", zee ik, maar haalf begrijpende.
Nouw gaai ik er afscheien, waant m'n velleke ge
rokt vol.
Maar ditte mot ik oew nog zeggen: 'k heb nóg 'n
horretje g'ad enen de rest was net-zoow. 'k Weet
nie wa ze bezielt, maar één ding is wèèr onzen
èèrpel is puik en hij gaat vlot van de haand!
Veul groeten van Trui. en as altij gin horke min
der van oewen
toe a voe
DRé.
ELK JAAR OPNIEUW HAD ZIJ
Dank z|f den KLOOSTEKBAISEM
beeft zU die nu nooll meer!
9'tWas een gruwelijke lest en tiet deed
geweldig zeer. tiet bloed stond er al
tijd ooorAllerlei huismiddeltjes deed
ik er op, het beet geweldig, maar tel
kens kwamen de klooen terug. Gewone
huld-erémes hielpen mij eoenmin. Maar
nu heb ik geen last meer ervan. A'a
wrijf ik eiken ochtend en aoond Klooster
balsem er op. Dat doet géén zeer en
de huid is en blijft prachtig glad èn
gezond, ook al kom Ik met mijn han
den naak In het water. Het was een
uitkomst"
H. de J. te a-H.
ABf K FD'C ORIGINEEL TER INZAGE
„Geen goud zoo goed"
Onovertroffen by brand-en snij wonden
Ook ongeëvenaard als wrijfmlddel bij
Rheumatiek, spit en pijnlijke spieren
Overal per pot v. 20 gr. f 0.60 en 50 gr. f 1.—
ZONDAG 26 NOVEMBER.
HILVERSUM (296 M.)
VARA.: 8.30 Postduivenberichten en voetbal mededee-
lingen; 8.32 Tuinbouwhalfuurtje; 9-00 Orgelspel door
Joh. Jong; 9.20 Gramofoonmuziek; 9.40 Orgelspel; V-P.
R.O.: 10.00 Kerkdienst; AVRO.: 12.00 FUmpraatje 1230
Concert; 2.00 Boekenbalfuurtje; 2,30 Omroeporkest;
VARA.: 5.00 Kinderuürtje; 6.00 Kleln-orkest; 7.00 Toe
spraak door A B. Kleerekoper; 7.30 De Flierefluiters;
AVRO. 8.00 Vaz Dj as; 8.15 Kovacs Lajos en zijn or
kest; 9.00 Tino Pattiera, zang; 9.15 Omroeporkest; 9.45
Al ex de Haas zingt straatliedjes; 10.05 Vervolg con
cert; 10.45 Gramofoonmuzlek; 12.00 Sluiting.
HUIZEN (1875 M.)
NORV.: 8.30 Morgenwijding; KRO.: 9.30 Gramofoon-
muzjek; 10.00 Hoogmis; 12.00 Sextet; 1.00 Causerie;
1.20 Sextet, 2.00 Godsd. onderricht voor ouderen; 2.30
Orkest; 8.00 Leeing, 3.30 Gramofoonmuzlek, 4.00 Orkest'
4.30 Zlekenhalfuurtje; NCRV.: 5.00 Kerkdienst; 7.30
Gewijde muziek; KRO.: 7.45 Voetbaluitslagen; 7.50 Le
zing; 8.15 Orkest; 9.05 Hoorspel; 9.50 Vioolspel; 10.05
Gramofoonmuzlek; 10.15 Vaz Dias; 10.20 Orkest.
LUXEMBOITRf» (1191 M.)
7.50 Concert; 8.40 Idem; 10.20 Operettemuzjek.
BRUSSF.I (509 M.1
10.20 Gramofoonmuzlek; 11.20 Orkest; 12.20 Idem, 1.30
Idem. 2.00 Idem: 5.20 Dansmuziek; 7.20 Gram.muziek.
KALUNDBORG (1158 M.)
2.45 Orkest; 5.10 Gramofoonmuzdek; 7.35 Volksliederen
9.00 Gramofoonmuzlek; 9.35 Omroeporkest.
BERI.MN («19 M.)
7.30 Gramofoonmuzlek; 11.20 Concert; 3-20 Populair
concert; 5.20 Gramofoonmuzlek; 7.25 Orkest.
HAMBURG (372 M)
11.20 Omroepkoor; 3 20 Concert; 5.35 Idem; 950 Idem.
LANGENBERG (472 Ml
10.20 Orkest; 11.20 Gramofoonmuzlek; 12.35 Solisten-
concert; 5.35 Concert; 10.20 Orkest
DAVENTRY (1554 M.>
12.50 Oellorecital; 120 Concert; 2.20 Gramofoonmuzlek
3.20 Concert; 420 Pianorecital; 6.10 Britsche orgel
muziek 7.50 Zang; 9.50 Concert
PARIJS-EIFFEL (1446 M
12.50 Concert; 1-35 Idem; 3.35 Populair concert.
PARIJS-RADIO (1725 M>
8.05 Gramofoonmuzlek; 12.40 Gewijde muziek; 12.50
Gram.muzlek; 3.20 Idem; 5.20 Idem, 8.20 Concert.
Mn AAN (331 M.)
4.20 Concert; 6.20 Gramofoonmuzlek; 8.05 Opera.
ROME (441 M.)
4-20 Concert; 8.05 Operette-uitzending,
WEENEN (517 M>
4.15 Omroeporkest; 6.20 Concert; 9,20 Idem.
WARSCHAU (1411 M>
7.10 V rooi ijk programma; 8.05 Zangspel.
BEROMUNSTER (460 M.)
2.50 Concert; 6,10 Gram.muzlek; 2,50 Opera.
MAANDAG 27 NOVEMBER.
HILVERSUM (296 M)
VARA.: 8-00 Gram.muzlek; VPRO.: 10.00 Morgenwij
ding; VARA: 10.15 Voordracht; 10.30 Orgelspel. 1100
Voordracht; 11.15 De Notenkrakers; 12.00 Concert 145
De Flierefluiters; 2.15 Klein-orkest; 2.45 Rustpoos, 3.00
Viool en piano; 3.30 Muzikale causerie, 4.30 Voor de
kinderen; 5.C0 Zang en orgel; 6.00 The Ramblers; 630
Muzikaal babbeltje; 7-30 Orkest. 8.10 Herh. S.OB.-be-
richben; 8.12 Orkest: 9.15 Vaz Dias; 9.30 Orkeet 10.00
Radiotooneel; 10.50 Muzikaal allerlei.
HUIZEN (1875 M.)
NCRV.: 8.00 Schriftlezing; 815 Morgenccncert; 10.80
Morgendienst; 11.00 Chr. lectuur; 11.30 Gram.muzlek;
12.00 Politieberichten: 12.15 Orgelconcert: 200 Uitzen
ding voor scholen; 2.35 Causerie. 3.15 Knippen en sbof-
versieren; 3.45 Rustpoos; 4.00 Bijbellezing; 5.00 Arnh.
Instrumentaal ensemble; 6.30 Vragenuurtje. 7.00 Politic
berichten; 7.15 Ned. Chr. Persbureau; 7.30 Vragen
uurtje; 8.00 Strijkorkest; 10.30 Gram.muziek,
LUXEMBOURG (1191 M.)
7.50 Concert; 8.40 Concert; 9.20 Concert; 10.20 Concert.
BRI'SKRI (509 M.)
12.20 Gramofoonmuzlek; 130 Orkest; 5.20 Symphonle-
orkest; 6.35 Gramofoonmuzlek; 820 Radioorkest; 9.30
Radio-orkest
KAI.UNGBORG (1153 M.)
11.20 Strijkorkest; 7.35 Concert;; 9.35 Kamermuziek;
1020 Dansmuziek.
BERLIJN (419 M.)
7.25 Kamermuziek.
HAMBURG (372 M.)
10.50 Noragorkest; 12.40 Pop. muziek; 1.40 Gramo
foonmuzlek; 320 Concert; 8.20 Pianorecital.
LANGKNKKKO (472 M.»
1120 Gramofoonmuzlek; 12.55 Omroeporkest; 1.20
Gramofoonmuzlek
DAVENTRV (1554 M)
12.20 Orgelconcert; 1.50 Gramofoonmuzlek; 320 Idem
6.50 grondslagen der muziek; 8.20 B.B.C.-orkest; 9 55
Idem; 11.10 Sydney Kyte en zijn band;
PARUS EIFFKL (1446.)
730 Concert; 835 Concert
PARIJS RAPIO (1725 M.)
12.20 Gramofoonmuzlek; 125 Orkest; 7.40 Gramofoon
muzlek; 7.50 Pop. concert; 9.05 Kamermuziek.
MILAAN (331 M.)
4.30 Orkestmuziek; 6.00 Gramofoonmuzlek; 730, 735
Gramofoonmuzlek; 9.05 Kamermuziek; 9.50 Gramofoon
muzlek.
ROME (441 M.)
4.50 Zangvoordracht; 8.05 Pop. programma.
W KKN KN (517 M l
620 Orkest; 7.50 Omroeppotpourri; 920 Gramofoon
muzlek.
WARSCHAU (1411 Ml
720 Omroeporkest; 8.35 Idem; 9.20 Dansmuziek.
BEROMUNSTER (460 M)
6.45 Pop. concert; 735 Muziek van Bach.
thy! Dorothy!" Het leek haar wel, of zij tal-
looze gezichten voor zich zag verschijnen, als in
een nevel, zoodat ze ze niet herkende, of duidelijk
onderscheidde. En daarbij dan nog aldoor dat
gegons en gezoem!
Ten slotte bedekte zij haar ooren met de han
den en daardoor hoorde zij dan ook niet, dat er
weer voetstappen naderden.
Rokeby Wemyss trad een paar schreden dich
terbij en herkende het teere, hulpelooze meisje
nu heel alleen en dus in zijn macht!
Al het slechte in den man ontwaakte. Eén mis
stap... en zij zou in den zwarten poel liggen en
zou den volgenden morgen daar gevonden wor
den... Hij zou haar identiteit echter kunnen ver
klaren en ten slotte zoo bezit kunnen nemen van
het goed Wemyss.
Dit alles flitste hem in een ondeelbaar oogen-
blik door de hersenen... Hij legde haar de hand
op den schouder en zij keerde zich om, met een
kreet van schrik. Toen zij echter opkeek in zijn
donker gelaat, was zij als betooverd en verroer
de zich niet.
„Eindelijk!" fluisterde hij. „Eindelijk en ten
slotte!"
Toen was het ineens, of zij haar geheugen had
weergekregen en met een kreet van ontzetting
riep zij:
„Rokeby!... Rokeby! Ben jij dat?"
HOOFDSTUK XV.
Effie, die juist den rotsweg naar het kasteel
besteeg, had dien kreet gehoord. Onmiddellijk
wierp zij haar mand naast zich neer en met de
behendigheid van een boschkat sprong ze' den
man op den rug en sloeg haar armen om zijn
hals. De leuning van de brug knapte door de
worsteling, die nu ontstond; het volgend oogen-
blik weerklonken twee zware plonsen en beide li
chamen verdwenen in de diepte, waarna er een
onheilspellende stilte volgde.
Een gedaante lag ineengedoken op de „Lange
Brug"... Het was Dorothy, die nu volkomen be
wusteloos was. Twee uur later vond dokter Page
haar zoo, toen hij gevolg had gegeven aan den
oproep van Effie; en hij droeg haar naar het
kasteel.
Nog nooit had Dolour een zoozeer sensatie-
wekkend geval doorgemaakt! Ondanks den regen
en den wind scholen overal groepjes samen, voor
namelijk om en bij het postkantoor.
„Twee lijken werden gevonden in de zwarten
poel onder de „Lange Brug": het een de oude
kamenier van de dame op het kasteel, het ander
een gast op Dolour Begg; en de oorzaak van dit
ongeval was een geheim.
Sandy McDougall, die de lijken ontdekte, toen
hij terugkeerde van Perth, was de held van den
dag en moest telkens weer de geschiedenis ver
tellen, hoe hij éérst de gebroken leuning had ge
zien en toen, neerkijkend in den poel, de lijken
had ontdekt: hoe hij hulp had gehaald en de on-
gelukkigen door middel van touwen opgehaald
werden; hoe hij Effie had herkend en den gast
van den jongen Lord van Lolour Begg, hoe de
dokter had verklaard, dat ze beiden door den
schok van een uitstekenden rotspunt bewusteloos
zouden zijn geworden, tot die toestand in dood
was overgegaan en hoe Sandy zelve steeds had
volgehouden, dat de leuning ook niet meer be
trouwbaar was.
Rokeby was naar Dolour Begg gebracht. Effie,
met voor haar ongewoon vreedzame uitdrukking
op het gelaat, lag in het kasteel. Het was, of zij
wist, dat haar geliefd meesteresje nu eindelijk
veilig zou zijn.
Beide dooden werden op denzelfden dog op het
kerkhof bij Dolour begraven. En naarmate de
dagen verliepen, bedaarde ook de opwinding in
het dorp. Algemeen werd aangenomen, dat het
een ongeval was geweest en de leuning van de
brug werd hersteld.
Effie zou zeker zelve getuigd hebben, dat zij
met dit noodlottig einde wel wat bereikt had.
Dokter Page, die met groote belangstelling had
geluisterd naar de beschrijving, die Effie had ge
geven van het ziektegeval van Dorothy, had met
de uiterste zorg de patiënte onderzocht en na af
loop deelde hij Colin mee. dat hij naar Edinburg
wilde telegrafeeren, om de beste medische hulp.
Hij meende, dat een zeer bekwaam chirurg al
daar waarschijnlijk een tweede operatie noodza
kelijk zou achten en hij hoopte, dat door de ver
wijdering van een klein beenstukje, dat op de
hersenen drukte, alles weer in orde zou komen
en de jonge dame, gezond naar lichaam en geest,
zou kunnen voortleven.
Men kan zich voorstellen de hoop en de vreug
de, die deze uitspraak wekte bij Mr. Fenwick.
De beroemde specialist uit Edinburg, die den
dag daarop kwam, kon zich volkomen vereeni
gen met de opvatting van dokter Page, zoodat on
verwijld tot de operatie werd overgegaan.
Dus had daar in het kasteel het wonder plaats,
dat Dorothy haar geheugen weerkreeg. Niet in
eens, ma«.r stuk voor stuk kwamen de herinne
ringen bij haar boven; de verbeteringen van haar
lichamelijke gezondheid ging daarmee hand aan
hand. Colin begaf zich iederen dag naar het
kasteel met bloemen en vruchten en de berichten,
die hij te hooren kreeg, waren steeds gunstiger,
zoodat hij zich nu weer als den gelukkigsten
mensch ter wereld ging beschouwen.
Dorothy had naar Effie gevraagd; nu binnen
een paar dagen zou dokter Page zijn patiënte toe
staan, om een uur op te zitten en zoo zou het
niet lang duren, of Mr. Fenwick zou haar ook
al eens even mogen zien.
Mary Fenwick zei, dat ze in die dagen haar
neef haast niet kende, want hoop en vreugde
hadden dan ook een heel ander mensch van hem
gemaakt.
Lady Elinor was naar Londen teruggekeerd,
en enkel Mary en haar echtgenoot waren bij den
jongen Laird op Dolour Begg.
Het was een prachtige dag in Maart, toen ein
delijk Colins geduld beloond werd en Mrs. Mc
Dougall met een glimlach van sympathie den jon
gen man kwam aanzeggen, hoe de dokter had
verklaard, dat zij Mr. Fenwick mocht meenemeD
