VAN DIT EN VAN DAT
EN YAN ALLES WAT
Het Chineesche afgodsbeeld.
Oplossingen
De Avontuurlijke Lotgevallen van Miep Muizenschrik en Bul Krakebeen
Bijvoegsel der Schager Courant van Zaterdag 25 November 1933. No. 9388.
ZATF.Rn AG A VONTlSt THKTS
Vrij bewerkt naar het Amerikaansch,
door SIROLF.
.(Nadruk verboden
alle rechten voorbehouden).
DE roode Lama-priester, lange, ha-
velooze gestalte, in zijn vuile lom
pen met bedelnap en al gehuld,
hield een arm om het kleine, van angst
bevende meisje geslagen, dat zich zoo
juist, na een radelooze achtervolging,
door den doolhof van smerige sloppen
van het Chineesche dorp, op de hielen ge
sseten door den bandietenleider Li Yeng,
onder zijn priesterlijke bescherming had
gesteld. LI Yeng stond dreigend voor hen,
en zijn dolken aan zijn gordel, alsmede
het korte, onheilspellende geweer in zijn
hand, waren niet bepaald geruststellend.
Ze stonden op een kleine, stille binnen
plaats gevormd door een paar vervallen,
leegstaande Chineesche hutten en een wat
steviger gebouwd steenen huls, met een
traliehek. Opeens scheen Li Yeng dit huis
ln het oog te krijgen, zijn rooversinstino-
ten ontwaakten en hij klopte bevelend op
de deur. Hij begreep opeens waarom het
kleine Chineesche meisje, dat zijn lage
begeerten had opgewekt, hierheen was
gevlucht en getracht had, dit huis te be
reiken*. Het was een klein Amerikaansch
missiehospitaal. En Li Yeng herinnerde
zich opeens dat de dokter ervan onlangs
naar Sjanghai was vertrokken om medi
cijnen en levensmiddelen te halen. Alleen
een verpleegster moest er zijn achterge
bleven een blanke verpleegsterzoo
een die de gelofte van armoede en rein
heid hqd afgelegd. Li Yeng grijnsde.
Hoe die roode Lama hier, in dit door
bandieten platgebrande en uitgeplunder
de Chineesche nest in het binnenland ver
zeild was geraakt? Die was op zoek naar
het porseleinen Kwan Yun-beeld, dat in
den tempel van den grooten Draak moest
zijn en waarvan hij de scherven beloofd
Had aan een Chineesch koopman in Sjang
hai. om daarvan een wonderdadige zalf te
bereiden die de oogziekte van zijn zoon
moest geneezen. De roode Lama zou daar
voor een groótb som ontvangen.
Plotseling zwaaide de deur van het mis-
aiehospltaal open en ln de deuropening
verscheen een jonge vrouw, In een een
voudige witte japon gekleed. Heel fier en
flink stond ze daar, hoewel doodsbleek,
en staarde naar den smerigen roode La
ma. het Chineesche meisje op den grijnzen
den bandiet. „Ga heen", sprak zij in het
dialect van de streek. „Dit is een huis des
vredes."
„Ik vind jou aardiger dan dat ver
schrikte kind, kom mee...", zei Li Yeng
ruw en deed een stap in haar richting.
„Het is verboden, Li Yeng". sprak plot
seling de roode Lama met een krakende
stem, „wanneer je een blanke vrouw aan
raakt, zal Kwan Yun je zieke oogen hee-
lemaal blind maken, Li Yeng. Ga lievfr
heen en zie het Kwan Yun beeld uit den
tempel te krijgen, dan zal ik een deel er
van gebruiken, om ook jouw oogen te
genezen. Als ik, als priestec den tempel
inga, zullen de anderee priesters mij niet
laten begaan. Maar een machtig man als
U, Li Yeng, zullen zij niets weigeren."
De bandiet dacht een oogenblik diep na.
Dan sprak hij dreigend: „Het is goed, La
ma, ga jij dit huis in en bewaak die twee
vrouwen voor me. Maar wee je gebeente,
als je ln mijn afwezigheid iets anders
doet dan bidden." Hij spuwde op den
grond en snelde heen.
Langzaam trad de roode Lama het huis
binnen. Het Chineesche meisje had zich
voor de blanke vrouw op de knieën ge
worpen en noemde haar „Witte Lelie" en
smeekte haar, haar te helpen.
De roode Lama wist wat dat beteeken-
de, De blanke vrouw had een belofte afge
legd, dat za. nooit zou huwen, ze had
jeugd, liefde, alles opgegeven. Haar oogen
vulden zich met tranen. Ze was doods
bang, hij zag het. Toen hij zijn vuile hand
op haar mouw legde, wendde ze zich om,
alsof ze door ,een adder was gestoken en
slingerde hem in het Chineesch toe:
„Schaam Je, Lama, jij, een priester! Je
hebt bovendien gehoord, wat Li Yeng zei.
als je
De roode Lama kuchte eens er* terwijl
de Jonge vrouw hem met groote, verschrik
te oogen aanstaarde, sprak hij in uit
muntend Engelsch: „Maak (J niet be
zorgd, Miss, ik zal probeeren U te bevrij
den."
„Maarmaar dan bent U geen
stamelde zij.
„Geen Lama en geen Chinees, juist! Ik
ben Brit, net als U en ik zal U helpen.
Alleen moeten we buitengewoon slim zijn,
andersWe zitten in een hoogst lastige
positie. Meteen komt Li Yeng terug. Als
ik hem neerschiet, zal dat zijn soldaten
opmerkzaam maken. Ik weet werkelijk
nietwacht eens
Voetstappen naderden. Li Yeng ver
scheen ln de deuropenng. Zijn geweer ver
toonde bloedige sporen. Hij zette het tegen
de tafel, sloeg het Kwan Yun beeld aan
scherven, zoodat het in vijf, zes stukken
barstte en riep ruw: „Zoo, Lama, ga aan
je werk. Je moet voor mij het heele beeld
fijnmalen, begrijp je?"
De Lama knikte. Hij wierp vijf scher
ven in zijn bedelnap, nam de overblijven
de scherf in de hand en begon ejpiee
tegen een steen gruis te wrijven, terwijl
hij zei: „Ga zitten, Li Yeng en sluit Uwe
oogen."
Li Yeng deed het Op. hetzelfde oogen
blik gleed bliksemsnel een gespierde vuist
uit de vuile mouw van de lama-pij en
velde Li Yeng geluidloos neer. Snel kne
velde de Lama het bewustelooze lichaam
van den bandiet en schoof het onder een
bank. Daar kon Li Yeng rustig zijn ont
waken afwachten.
Vlug ga mee beval de Lama. Het
Chineesche meisje huilde zachtjes. De
blanke vrouw sloeg een mantel om en
nam een klein valiesje mee, met al haar
aardsche bezittingen. De schemering be
gon te vallen en het gelukte den Brit on
gemerkt het vrijwel verlaten dorp met
zijn kleine karavaan te verlaten.
Dien nacht sliepen zij in een moerbei-
boschje, nadat de Roode Lama, alias Mr.
Mc Arthur een kom rijst bij een boerderij
gebedeld had. Het Chineesche meisje rol
de zich op, als een kat, doch de jonge,
blanke vrouw zat langen tijd met haar
handen om haar opgetrokken knieën ge
vouwen en staarde in het halfduister.
„Ze zullen het hospitaal afbranden,"
fluisterde ze.
„Waarschijnlijk wel niks aan te doen.
Denk er niet aan," antwoordde Mc Ar
thur schor, terwijl hij een schuwe blik
wierp op het fijne blanke gezichtje, met
de groote blauwe oogen en de donker-
blonde vlechten, die haar hoofd kroonden,
met een lieflijk aureool.
„Ben er een jaar geweest. We hadden
een vreeselijke tijd, die oude dokter An
drews en ik. Nu ber. ik alles kwijt
„Kom, wees blij, dat U er levend van
daan bent gekomen. Als we Sjanghai ha
len, zal de consul U wel verder helpen
naar Uw klooster.'
„Klooster? Hoe komt U daarbij? O...
ik begrijp het al, U dacht, omdat ze mij
„Witte Lelie" noemden dat ik de gelofte
had afgelegdO, nee, dat heb ik niet
Ik zal moeten zien, dat ik naar huis kom,
dat is allesen dat is wel triest, want
ze hadden me thuis juist zoo gewaar
schuwd, dat het alles op niets zou uit-
loopen, maar ik wou toch
Eindelijk sliep ze in, op het dikke gras.
Ze droomde onrustig, met een arm onder
het hoofd. Pas toen in haar slaap haar
andere hand den arm van den blanken
man gevonden had, en ze zich daaraan
vastklemde als een bang kind aan moe
ders arm, werd ze rustiger.
Den volgenden dag trokken ze verder.
Mc Arthur vertelde van zijn avonturiers
leven in China, eerst als employé van een
handelmaatschappij, en toen die failliet
ging, voor eigen rekening, al naar zijn
avontuurlijke natuur het hem Ingaf. Miss
Roseberry vertelde van het leven in het
missiehospitaal. En de angsten en vreezen
die ze daar had uitgestaan in dezen roe-
rigen tijd.
Laat in den avond kwamen ze In Sjang
hai. Mc Arthur wist een veilige plaats
voor het Chineesche meisje, bij blanken.
Miss Roseberry bracht hij in een klein
hotel en daarna ging hij, nog steeds als
roode Lama naar den Ohlneeschen koop
man, voor wien hij oorspronkelijk den
porseleinen Kwan Yun zou haler*
Den volgenden morgen meldde zich een
rijzige jonge, door de zon gebruinde En-
gelschman onberispelijk in wit costuum met
tropenhelm gestoken, ln het hotel van
Miss Rosebery en vroeg haar te spreken
Met een kreet van verrassing, terwijl
haar oogen blij oplichtten, trad ze hem
tegemoet: „Hoe moet ik U ooit bedanken
voor alles wat U voor me deed?... Roode
Lama...?" fluisterde ze. Mc Arthur
weerde af, het had niets te beduiden. En
toen vertelde hij haar zijn wedervaren.
Hoe in het voetstuk van de gebroken
Kwan Jun een verborgen veer zat, waar
op hij toevallig gedrukt had, toen hij de
scherven aan den koopman toonde, en hoe
uit een geheime bergplaats toen de Kei-
zersdiamant een legendarische, kostbare
steen, te voorschijn was gekomen. Hij
was nu rijkkon gemakkelijk naar Eu
ropa terugkeeren en eer. onbezorgd leven
lieden trouwen, zich vestigen, als hij
wilde
Toen veer.ien dagen, later een Ameri
kaansch toeristen schip Sjanghai aandeed,
kwamen er twee nieuwe passagiers aan
boord, een jonggehuwd Engelsch echtpaar-
En toen de boot langzaam de haven uit
voer, te midden van de krioelende sam
pans, zei Mc Arthur droomerig: Tenslotte
heb ik hier twee juweelen gevondende
Keizersdiamant en de Witte Lelie...
Humor.
Jansen had een nieuwe jachthond ge
kocht en was daar erg mee ingenomen.
Toen hij een kennis tegen kwam, begon
hij dadelijk den lof van het dier te zingen.
Dat beest had eenvoudig een bovenna
tuurlijke neus. Die rook letterlijk alles.
Maar waarom snuffelt hij dan zoo
aan dien meneer daar? vroeg de kennis.
Dat weet ik niet, zei Jansen.
Maar vraag maar eens aan dien me
neer hoe hij heet!
Dat deed de kennis en even later kwam
hij terug met de boodschap: Hij zegt, dat
hij Patrijs heet!
Dochter: De piano is heusch echt van
mij, niet vader!
Ja kind!
En als ik trouw, mag ik hem meene
men?
Zeker kind, maar praat daar nu met
niemand over, anders kon je je kansen
wel eens verspelen!
van de vorige week
Kruiswoordraadsel.
Horizon taal: 1 Aan 4 Raam
6 Indri 7 Hen 8 Hanen 11
Haastig 13 Ernst 13a Eet
15 Kar 17 Ko 18 We 18a
Lik 20 Ale 20a Aak 22 Elan
u— 23 Ra 23a Por 25 Glad
25a Een 27 Boerenerf 27a Men
29 Eind 30 Spookgeschiedenis
sen 40 Marentak 41 NX 42
E.m. 43 Dr. 44 Ruitenwisscher
45 Roer.
Verticaal: 1 Arie 2 Aan
3 Nar 5 Middenstander 7 Haas
8 Net 9 Handelaar 10 Nie
11 Hr. 12 Gek 14 Tal 15
Doende 16 Ria 17 Klaar 19
Kap 20 Alle 21 Koe 22 Ego
24 Rem 26 Nee 28 NJ. 31
Pa 32 E.m. 33 Dans 34 Eric
35 Ne 36 In 37 Ster 38
Em 39 E.k. 43 Do 46 Re.
Een oude juffer kwam aan het loket
en vroeg den bureaulist: M$-g ik een
kaartje voor Florance?
De bureaulist zocht tien minuten lang
in allerlei spoorweggidsen en boeken,
maar kon het blijkbaar niet vinden, want
hij vroeg: Waar ligt Florance?
Die ligt niet, ze zit daar op de bank!
antwoordde de juffrouw verontwaardigd.
Een beroepszanger van groote bekend
heid, was bij een ongeluk, met een auto.
Het plaatselijke blad vermeldde een en
ander in een bericht en voegde er aan
toe „Het verheugt ons te kunnen mede-
deelen, dat de heer X. den volgenden
avond in vier stukken kon optreden!"
Wetenswaardigheden.
Is het U bekend:
dat het mogelijk is door bestraling met
sterke electrische lampen, den planten
groei te bevorderen?
dat sommigen daaruit de conclusie trek
ken, dat het mogelyk is, op dezelfde ma
nier kaalhoofdigheid te bestrijder.?
dat ons haar per dag iets minder dan een
halve millimeter groeit?
dat elke haar ongeveer 6 jaar leeft?
dat de Big Ben, de bekende Londenscbe
torenklok, bekend staat als „de Westmin-
stesr klok"?
dat deze klok in 1854 geplaatst werd?
186. Toen alles gereed was, werd
van iedereen afscheid genomen en
hartelijk bedankt voor de genoten
gastvrijheid. De Koning wenschte
hun een goede reis. Ik zal jullie wel
missen, maar we kunnen niet altijd
b\j elkaar blijven. Weest alle drie
flink, dan overwinnen jullie de
Noordpool voor Grootestad en wor
den beroemd.
187. Ze vertrokken vanaf het plat
vorm en zweefden weer spoedig in
het luchtruim. Nog een paar maal
cirkelden ze boven het kasteel en
toen trokken ze de richting in naar
't Noorden. Wil je wel gelooven, zei
Miep, dit ik toch blij ben, dat we
weer verder gaan. Ik had het er best
naar mijn zin, maar soms was ik
bang, dat mijn staart zou ver
schrompelen en dan zouden we er
niet meer zooveel plelzier van gehad
hebben.
188. Nou, zei Knipstaart nu vol
trots, dan heb ik toch mijn ring nog,
die de Koning mij zelf om de hals
heefte gedaan. O ja, zei Miep, daar
had ik zoo gauw niet aan gedacht-
Ze vlogen mijlen over land en zee en
zagen bergen en rotsen.
189. Ze wilden echter niet dalen,
voor ze zeker wisten, dat ze aan de
Noordpool waren. De vlag die ze
meegenomen hadden, had Miep zelf
gemaakt. Een eikel in het midden
van goud, dat was de zon. Er om
heen had ze veel sterren in mooie
kleuren gemaakt. De hoeken waren*
ook mooi versierd en ze waren echt
trotsch.
190. Miep vond, dat ze wel een
heele tulband verdiend had, maar
daar was geen denken aan. Als jij
nu begint met een heele tulband, zei
Bul, hebben we niets over, als we
aan de Noordpool zyn. Als beloo
ning zullen we met zijn drieën een
halve tulband opeten en dat zal ons
best smaken.