VAN DIT EN VAN DAT EN YAN ALLES WAT Het Chineesche afgodsbeeld. Oplossingen De Avontuurlijke Lotgevallen van Miep Muizenschrik en Bul Krakebeen Bijvoegsel der Schager Courant van Zaterdag 25 November 1933. No. 9388. ZATF.Rn AG A VONTlSt THKTS Vrij bewerkt naar het Amerikaansch, door SIROLF. .(Nadruk verboden alle rechten voorbehouden). DE roode Lama-priester, lange, ha- velooze gestalte, in zijn vuile lom pen met bedelnap en al gehuld, hield een arm om het kleine, van angst bevende meisje geslagen, dat zich zoo juist, na een radelooze achtervolging, door den doolhof van smerige sloppen van het Chineesche dorp, op de hielen ge sseten door den bandietenleider Li Yeng, onder zijn priesterlijke bescherming had gesteld. LI Yeng stond dreigend voor hen, en zijn dolken aan zijn gordel, alsmede het korte, onheilspellende geweer in zijn hand, waren niet bepaald geruststellend. Ze stonden op een kleine, stille binnen plaats gevormd door een paar vervallen, leegstaande Chineesche hutten en een wat steviger gebouwd steenen huls, met een traliehek. Opeens scheen Li Yeng dit huis ln het oog te krijgen, zijn rooversinstino- ten ontwaakten en hij klopte bevelend op de deur. Hij begreep opeens waarom het kleine Chineesche meisje, dat zijn lage begeerten had opgewekt, hierheen was gevlucht en getracht had, dit huis te be reiken*. Het was een klein Amerikaansch missiehospitaal. En Li Yeng herinnerde zich opeens dat de dokter ervan onlangs naar Sjanghai was vertrokken om medi cijnen en levensmiddelen te halen. Alleen een verpleegster moest er zijn achterge bleven een blanke verpleegsterzoo een die de gelofte van armoede en rein heid hqd afgelegd. Li Yeng grijnsde. Hoe die roode Lama hier, in dit door bandieten platgebrande en uitgeplunder de Chineesche nest in het binnenland ver zeild was geraakt? Die was op zoek naar het porseleinen Kwan Yun-beeld, dat in den tempel van den grooten Draak moest zijn en waarvan hij de scherven beloofd Had aan een Chineesch koopman in Sjang hai. om daarvan een wonderdadige zalf te bereiden die de oogziekte van zijn zoon moest geneezen. De roode Lama zou daar voor een groótb som ontvangen. Plotseling zwaaide de deur van het mis- aiehospltaal open en ln de deuropening verscheen een jonge vrouw, In een een voudige witte japon gekleed. Heel fier en flink stond ze daar, hoewel doodsbleek, en staarde naar den smerigen roode La ma. het Chineesche meisje op den grijnzen den bandiet. „Ga heen", sprak zij in het dialect van de streek. „Dit is een huis des vredes." „Ik vind jou aardiger dan dat ver schrikte kind, kom mee...", zei Li Yeng ruw en deed een stap in haar richting. „Het is verboden, Li Yeng". sprak plot seling de roode Lama met een krakende stem, „wanneer je een blanke vrouw aan raakt, zal Kwan Yun je zieke oogen hee- lemaal blind maken, Li Yeng. Ga lievfr heen en zie het Kwan Yun beeld uit den tempel te krijgen, dan zal ik een deel er van gebruiken, om ook jouw oogen te genezen. Als ik, als priestec den tempel inga, zullen de anderee priesters mij niet laten begaan. Maar een machtig man als U, Li Yeng, zullen zij niets weigeren." De bandiet dacht een oogenblik diep na. Dan sprak hij dreigend: „Het is goed, La ma, ga jij dit huis in en bewaak die twee vrouwen voor me. Maar wee je gebeente, als je ln mijn afwezigheid iets anders doet dan bidden." Hij spuwde op den grond en snelde heen. Langzaam trad de roode Lama het huis binnen. Het Chineesche meisje had zich voor de blanke vrouw op de knieën ge worpen en noemde haar „Witte Lelie" en smeekte haar, haar te helpen. De roode Lama wist wat dat beteeken- de, De blanke vrouw had een belofte afge legd, dat za. nooit zou huwen, ze had jeugd, liefde, alles opgegeven. Haar oogen vulden zich met tranen. Ze was doods bang, hij zag het. Toen hij zijn vuile hand op haar mouw legde, wendde ze zich om, alsof ze door ,een adder was gestoken en slingerde hem in het Chineesch toe: „Schaam Je, Lama, jij, een priester! Je hebt bovendien gehoord, wat Li Yeng zei. als je De roode Lama kuchte eens er* terwijl de Jonge vrouw hem met groote, verschrik te oogen aanstaarde, sprak hij in uit muntend Engelsch: „Maak (J niet be zorgd, Miss, ik zal probeeren U te bevrij den." „Maarmaar dan bent U geen stamelde zij. „Geen Lama en geen Chinees, juist! Ik ben Brit, net als U en ik zal U helpen. Alleen moeten we buitengewoon slim zijn, andersWe zitten in een hoogst lastige positie. Meteen komt Li Yeng terug. Als ik hem neerschiet, zal dat zijn soldaten opmerkzaam maken. Ik weet werkelijk nietwacht eens Voetstappen naderden. Li Yeng ver scheen ln de deuropenng. Zijn geweer ver toonde bloedige sporen. Hij zette het tegen de tafel, sloeg het Kwan Yun beeld aan scherven, zoodat het in vijf, zes stukken barstte en riep ruw: „Zoo, Lama, ga aan je werk. Je moet voor mij het heele beeld fijnmalen, begrijp je?" De Lama knikte. Hij wierp vijf scher ven in zijn bedelnap, nam de overblijven de scherf in de hand en begon ejpiee tegen een steen gruis te wrijven, terwijl hij zei: „Ga zitten, Li Yeng en sluit Uwe oogen." Li Yeng deed het Op. hetzelfde oogen blik gleed bliksemsnel een gespierde vuist uit de vuile mouw van de lama-pij en velde Li Yeng geluidloos neer. Snel kne velde de Lama het bewustelooze lichaam van den bandiet en schoof het onder een bank. Daar kon Li Yeng rustig zijn ont waken afwachten. Vlug ga mee beval de Lama. Het Chineesche meisje huilde zachtjes. De blanke vrouw sloeg een mantel om en nam een klein valiesje mee, met al haar aardsche bezittingen. De schemering be gon te vallen en het gelukte den Brit on gemerkt het vrijwel verlaten dorp met zijn kleine karavaan te verlaten. Dien nacht sliepen zij in een moerbei- boschje, nadat de Roode Lama, alias Mr. Mc Arthur een kom rijst bij een boerderij gebedeld had. Het Chineesche meisje rol de zich op, als een kat, doch de jonge, blanke vrouw zat langen tijd met haar handen om haar opgetrokken knieën ge vouwen en staarde in het halfduister. „Ze zullen het hospitaal afbranden," fluisterde ze. „Waarschijnlijk wel niks aan te doen. Denk er niet aan," antwoordde Mc Ar thur schor, terwijl hij een schuwe blik wierp op het fijne blanke gezichtje, met de groote blauwe oogen en de donker- blonde vlechten, die haar hoofd kroonden, met een lieflijk aureool. „Ben er een jaar geweest. We hadden een vreeselijke tijd, die oude dokter An drews en ik. Nu ber. ik alles kwijt „Kom, wees blij, dat U er levend van daan bent gekomen. Als we Sjanghai ha len, zal de consul U wel verder helpen naar Uw klooster.' „Klooster? Hoe komt U daarbij? O... ik begrijp het al, U dacht, omdat ze mij „Witte Lelie" noemden dat ik de gelofte had afgelegdO, nee, dat heb ik niet Ik zal moeten zien, dat ik naar huis kom, dat is allesen dat is wel triest, want ze hadden me thuis juist zoo gewaar schuwd, dat het alles op niets zou uit- loopen, maar ik wou toch Eindelijk sliep ze in, op het dikke gras. Ze droomde onrustig, met een arm onder het hoofd. Pas toen in haar slaap haar andere hand den arm van den blanken man gevonden had, en ze zich daaraan vastklemde als een bang kind aan moe ders arm, werd ze rustiger. Den volgenden dag trokken ze verder. Mc Arthur vertelde van zijn avonturiers leven in China, eerst als employé van een handelmaatschappij, en toen die failliet ging, voor eigen rekening, al naar zijn avontuurlijke natuur het hem Ingaf. Miss Roseberry vertelde van het leven in het missiehospitaal. En de angsten en vreezen die ze daar had uitgestaan in dezen roe- rigen tijd. Laat in den avond kwamen ze In Sjang hai. Mc Arthur wist een veilige plaats voor het Chineesche meisje, bij blanken. Miss Roseberry bracht hij in een klein hotel en daarna ging hij, nog steeds als roode Lama naar den Ohlneeschen koop man, voor wien hij oorspronkelijk den porseleinen Kwan Yun zou haler* Den volgenden morgen meldde zich een rijzige jonge, door de zon gebruinde En- gelschman onberispelijk in wit costuum met tropenhelm gestoken, ln het hotel van Miss Rosebery en vroeg haar te spreken Met een kreet van verrassing, terwijl haar oogen blij oplichtten, trad ze hem tegemoet: „Hoe moet ik U ooit bedanken voor alles wat U voor me deed?... Roode Lama...?" fluisterde ze. Mc Arthur weerde af, het had niets te beduiden. En toen vertelde hij haar zijn wedervaren. Hoe in het voetstuk van de gebroken Kwan Jun een verborgen veer zat, waar op hij toevallig gedrukt had, toen hij de scherven aan den koopman toonde, en hoe uit een geheime bergplaats toen de Kei- zersdiamant een legendarische, kostbare steen, te voorschijn was gekomen. Hij was nu rijkkon gemakkelijk naar Eu ropa terugkeeren en eer. onbezorgd leven lieden trouwen, zich vestigen, als hij wilde Toen veer.ien dagen, later een Ameri kaansch toeristen schip Sjanghai aandeed, kwamen er twee nieuwe passagiers aan boord, een jonggehuwd Engelsch echtpaar- En toen de boot langzaam de haven uit voer, te midden van de krioelende sam pans, zei Mc Arthur droomerig: Tenslotte heb ik hier twee juweelen gevondende Keizersdiamant en de Witte Lelie... Humor. Jansen had een nieuwe jachthond ge kocht en was daar erg mee ingenomen. Toen hij een kennis tegen kwam, begon hij dadelijk den lof van het dier te zingen. Dat beest had eenvoudig een bovenna tuurlijke neus. Die rook letterlijk alles. Maar waarom snuffelt hij dan zoo aan dien meneer daar? vroeg de kennis. Dat weet ik niet, zei Jansen. Maar vraag maar eens aan dien me neer hoe hij heet! Dat deed de kennis en even later kwam hij terug met de boodschap: Hij zegt, dat hij Patrijs heet! Dochter: De piano is heusch echt van mij, niet vader! Ja kind! En als ik trouw, mag ik hem meene men? Zeker kind, maar praat daar nu met niemand over, anders kon je je kansen wel eens verspelen! van de vorige week Kruiswoordraadsel. Horizon taal: 1 Aan 4 Raam 6 Indri 7 Hen 8 Hanen 11 Haastig 13 Ernst 13a Eet 15 Kar 17 Ko 18 We 18a Lik 20 Ale 20a Aak 22 Elan u— 23 Ra 23a Por 25 Glad 25a Een 27 Boerenerf 27a Men 29 Eind 30 Spookgeschiedenis sen 40 Marentak 41 NX 42 E.m. 43 Dr. 44 Ruitenwisscher 45 Roer. Verticaal: 1 Arie 2 Aan 3 Nar 5 Middenstander 7 Haas 8 Net 9 Handelaar 10 Nie 11 Hr. 12 Gek 14 Tal 15 Doende 16 Ria 17 Klaar 19 Kap 20 Alle 21 Koe 22 Ego 24 Rem 26 Nee 28 NJ. 31 Pa 32 E.m. 33 Dans 34 Eric 35 Ne 36 In 37 Ster 38 Em 39 E.k. 43 Do 46 Re. Een oude juffer kwam aan het loket en vroeg den bureaulist: M$-g ik een kaartje voor Florance? De bureaulist zocht tien minuten lang in allerlei spoorweggidsen en boeken, maar kon het blijkbaar niet vinden, want hij vroeg: Waar ligt Florance? Die ligt niet, ze zit daar op de bank! antwoordde de juffrouw verontwaardigd. Een beroepszanger van groote bekend heid, was bij een ongeluk, met een auto. Het plaatselijke blad vermeldde een en ander in een bericht en voegde er aan toe „Het verheugt ons te kunnen mede- deelen, dat de heer X. den volgenden avond in vier stukken kon optreden!" Wetenswaardigheden. Is het U bekend: dat het mogelijk is door bestraling met sterke electrische lampen, den planten groei te bevorderen? dat sommigen daaruit de conclusie trek ken, dat het mogelyk is, op dezelfde ma nier kaalhoofdigheid te bestrijder.? dat ons haar per dag iets minder dan een halve millimeter groeit? dat elke haar ongeveer 6 jaar leeft? dat de Big Ben, de bekende Londenscbe torenklok, bekend staat als „de Westmin- stesr klok"? dat deze klok in 1854 geplaatst werd? 186. Toen alles gereed was, werd van iedereen afscheid genomen en hartelijk bedankt voor de genoten gastvrijheid. De Koning wenschte hun een goede reis. Ik zal jullie wel missen, maar we kunnen niet altijd b\j elkaar blijven. Weest alle drie flink, dan overwinnen jullie de Noordpool voor Grootestad en wor den beroemd. 187. Ze vertrokken vanaf het plat vorm en zweefden weer spoedig in het luchtruim. Nog een paar maal cirkelden ze boven het kasteel en toen trokken ze de richting in naar 't Noorden. Wil je wel gelooven, zei Miep, dit ik toch blij ben, dat we weer verder gaan. Ik had het er best naar mijn zin, maar soms was ik bang, dat mijn staart zou ver schrompelen en dan zouden we er niet meer zooveel plelzier van gehad hebben. 188. Nou, zei Knipstaart nu vol trots, dan heb ik toch mijn ring nog, die de Koning mij zelf om de hals heefte gedaan. O ja, zei Miep, daar had ik zoo gauw niet aan gedacht- Ze vlogen mijlen over land en zee en zagen bergen en rotsen. 189. Ze wilden echter niet dalen, voor ze zeker wisten, dat ze aan de Noordpool waren. De vlag die ze meegenomen hadden, had Miep zelf gemaakt. Een eikel in het midden van goud, dat was de zon. Er om heen had ze veel sterren in mooie kleuren gemaakt. De hoeken waren* ook mooi versierd en ze waren echt trotsch. 190. Miep vond, dat ze wel een heele tulband verdiend had, maar daar was geen denken aan. Als jij nu begint met een heele tulband, zei Bul, hebben we niets over, als we aan de Noordpool zyn. Als beloo ning zullen we met zijn drieën een halve tulband opeten en dat zal ons best smaken.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1933 | | pagina 25