De Brabantsche Brief
HONIG S BOUILLONBLOKJES Ihans 6 voor lOct
van Dré.
Raad
ZisicMiarwoside.
(MERCURIUS
HAVERMOUT
25 cent per pondspak
Menier,
Ulvenhout, 5 December 1933.
Gère had ik van de week
1» wa geschreven over d'n
eersten vorst, over 't eer-
»to winterke, da zoow straf
uit dieën Noordoosterhoek is
komen waaien. Over t ak-
kerlaand, d3 gTijs-bevroren
deur de stille ruimte strekt;
den boerenkool, die glashard
op 't veld staat en... zoow as
Ik *m ok zoow gèren zie
«taan.
Waant noirw is Ie op z*n
best.
Nouw is ie op z'n smake
lijkst.
As ie nouw, nad 'n straffen vorst, bevroren tot in r*n
nerfkens. straks in den daampenden pot zit. dan geurt
le veul lekkerder en as de vrouw 'm staampen gaat,
dan staampt ze 'm zoow fijn, as ze zelf wlL
Als 't taaie is er af. „Kort" is ie nouw. Gin draden
blijven in oew taanden meer hangen, malsch is ie lijk
veurjaarsgewas. Maar pittig, pittig, as deuze groente
maar zijn kan In t hartje van den winter.
Ik zeg: gèren had "k daar allegaar 's over geschreven
maar d'n winter is nog laank genogt en daarom: weg.
hoerenkool-mee-worst, 'k mot 't deuze week over aan-
dere kost hebben, magere, schrale, zure menage.
Waant m'n lezers willen 't En... de klaanten zijn de
baas, zeg ik altij! Die 't teugengestelde beweert, ltJdt
aan hoogmoedswaanzin of harsensverweeklng, maar ge
tikt is ie en nie zoow mlnnekes!
Iets aanders Is 't, as ge nie aan d'n wenscb van oew
klaanten kunt voldoen, omdat g*oew vak nie verstaat.
In zo'n gev2l kunde twee dingen doen: klagec da
oew nie begrijpen (wat dan erg begrijpelijk ls...!) of
oew gereedschap aan d'n kapstok hangen en gaan vis-
achen. En perbeeren om in plak van de menschen de
voorntjes te belaaitafelen, wa-d-ok nog nie alty mee
valt.
Maar genogt; ik dwaal van m'n aprepoowke af.
waant lk wouw 't nie g*ad hebben over d'n winter, nie
over 'n steuvig stukske frèèt. nie over verwaande kwas
ten. maar over iets veul onappetyteiykers: over de be
lastingen.
Ja, ik weet duuvelsch goed, da *k daarmee op glad
|Js koom. om 'e ln d'n tijd van 't jaar te spreken. Maar
glad ijs is er nouw eenmaal, om daar overhenen te zwie
ren; dus, Tc haal m'n schaatsen effen uit 't vet.
'k Weet heel goed. dat de Regeering huishouwesgeld
mot hebben. Dat er belasting betaald mot worren en...
da weten alle belastingbetalers! Da weten me nèt zoo
goed. veural as ge 'r dik vljf-en-dartig jaren on hedt
zitten as da moeder-de-vrouw gin huishouwen drUven
kan mee 'n leege portemonnee
En ginnen eenen degelijken mensch zal 't dan ok in
«*n harsens halen, om 't z'n vrouw kwalijk te nemen,
da ze 's Zaterdagsavonds of d'n leste van de maand,
d'r poeleke open onder z'n neus houdt, desnoods zonder
*n woordje erbij te spreken.
OUee. da zijn dingen, die ging redeneering noodig
hebben.
Waarom of ik er dan wèl over redeneer, zulde vra
gen?
Wel. omdat er alty nog lui zijn. die oew da-d-allemaal
komen vertellen as iets splksplinternuuws, zoowgaauw
as ge lot merken, da ge van de belasting van teugals-
woorlg oew buikske vol gaat krijgen! Dan loopen ze
arMe-ult. trekken 'n gezicht of ze d'r spierballen opbla
zen, komen weer naar veuren gerend mee 'n gezicht of
ze op d'r eentje d'n slag van Waterloo nog 's dunnekes
over gaan doen. geven 'nen trap. 'n kollessalen trap om
er koud van te worren en... zegevierend trappen ze 'n
deur in. die al laank en breed, wagewyd open stond'
Zekers, zukke mannekes trappen geregeld d'r eigen
buiten, maar ze zijn zoow koppig as ezels en... nie
zoow slim as die langooren. Die stooten d'r eigen maar
ééns aan denzelfden steen!
Maar om via die ezeltjes weer op moeder-de-vrouw
trug te komen. zoow gèren en zoow plichtsgetrouw
as 'nen man geregeld z'nen pré zal afdragen aan z'n
Trui veur 't huishouwen, zoow ongèren zal le da doen
aan 'n Trui die nooit genogt hee en dus de boel
vermorst.
't Is nouw eenmaal zoow gelegen in 't leven: as twee
mannen 'n zelfde weekgeld verdienen, wa ze prontjea
afdragen, aan de vrouw en ze hebben allebei d ezel fat e
lesten van kinderen, huishuur, enz. enz dat dan d'n
eene man In 'n huishouwentje thuiskomt *a avonds,
waar 't aan niks ontbrikt, en d'n aandere In 'nen pèèr-
denstaj belaandt! Waar van allee tekort is.
Waar zit 'm da-d-in?
de hij opeens voor. „Waar heb je dien schat ge
zien en wanneer?"
„Dat zal ik je zeggen. Ik zag hem twee dagen
geleden." antwoordde zij tot zijn verbazing, want
bij dacht dat zij sprak over een ontdekking, die
zij gedaan had, terwijl zij nog op Fossaway in
woonde?"
„Twee dagen geleden?" bracht hij met moeite
uit.
„Twee dagen geleden", bevestigde zij. „En wat
de plaats betreft, welnu, wij moeten het samen
eerst over iets anders eens zijn, Arthur. voor ik
zoo ver ga om je dat toe te vertrouwen. Zul je
dat papier onderteekenen?"
Hij keek het papier voor de derde maal in.
Zijn doorkneedheid in de wet, zijn natuurlijke
afkeer om zijn naam te plaatsen onder een do
cument, dat hem in opspraak zou kunnen bren
gen, dreven hem tot het zoeken naar uitstel, aan.
„Het moet „ja" of „neen" zijn," drong zij aan
als las zij zün gedachten. „Ik ga niet met je in
zee, tenzij het je ernst is. Anders ga ik er mee
naar Harry, en, wie weet, als ik hem in het bezit
stel van dit goud, laat hij mij misschien recht
vaardigheid geschieden."
Daarna ziende dat hü geen beweging maakte,
nam zij het papier weg, vouwde het kordaat op,
«n stak bet weer in haar taschje.
„Waarom die haast?" vroeg hij, doodsbenauwd
„Mary, het is dwaas van je om te verwachten
dat ik zulk een gewichtig besluit als dit zou ne
men zonder er een oogenblik bij na te denken.
Begrijp je dan niet wat je van mij eischt? Jij
komt met een voorstel om zuiveren roof te plegen
en vraagt mij om daarbij je medeplichtige te wor
den. Op de keper beschouwd..." Hij trok de schou
ders op.
„Als je geweten je dwars zit. dan zullen wij de
laak laten rusten", zei zij- „lk ben geen vrouw
om mij om den hals van een man te werpen. Ik
ga er mee naar Harry en zal zien of zijn geweten
spreekt,"
In t beheer deur de vrouw, de kassier, de minister
van de Financiën van 't kleine Staatje „Huishouwen".
En nouw is 't gekke van 't geval ditte: in 't huishou
wentje waar niks ontbrikt, daar houdt de vrouw nog
wa-d-over. En in 't huishouwtje waar aan allee gebrek
ia, daar komt de vrouw steeds te kort!
't Zit 'm dus In 't beheer van 't goeie, deur d'n kost
winner. of er in 't huishouwen welvaart, dan wel èrre-
moei heerschen zal
Di zee veuruit: ik weet da'k op glad ys terecht kom
mee deus onderwerp.
Waant... ik weet. uit hoofde van maatschappeiyke en
kerkelijke wetten, tot gehoorzaamheid verplicht te zyn,
aan de Overheden.
En zoowlaank as 't ginnen haas of konyn betreft, die
op mijnen akker m'nen arbeid en m'n perductie opfrit,
meugde gerust weten, da'k me gèren netjes en getrouw
aan alle wetten houw! Ja, ik staal er op, dat ge wit
da'k me zelfs even sterk, zoow nie sterker aan onge
schreven. moreele wetten bind. dan aan do geschrevene.
want in de eerste kunnengin drukfouten staan! Zo
zyn altij nog 't zuiverste en mee gin honderd advecaten
te bekrachtigen!
Ik voel me dus nie revolutionnalr, wil lk maar zeg
gen. of ongehoorzaam, as ik vind dat er mee ons be
lastinggeld, waar alty en eeuwig aan tekort komt,
dus(!) nie goed omgesprongen wordt!
(Da gladde stuk ijs hé'k alvast achter m'nen rug!)
Sterker nog: lk voel me teugeswoorig nie veilig meer
veur dleën menier „Fiscus", die as 'nen ranechten
schaaflcoper mee één gaat zitten aan m'n tafel en z'n
portie eischt van eiken èèrpel dis 'k ln m'nen mond
steek. Van elk kommeke koffie, da'k drink.
Daar zit Iets zoow onsympathieks en wreeds in. da'k
't oew schrijven mot
Nooit genogt!
Alty meer!
Net as mee die slons van *n huisvrouw, die d'r huls-
houwentie aan alles tekort lot komen, onda^nks d'n
fatsoenlijken, prenten Dré van d'ren kostwinner.
Dleë kostwinner, dieë man wordt kregelig Op 't lest
wordt ie onverschillig en ten langen leste schikt Ie z'n
eigen ln d'n moedwilligen èremoel enhoudt op te
werken.
Dan lot le Gods* water over Gods* laand looper en
't huishouwentje draalt nouw heelegaar naar de pin-
nekes.
Er is éénmaal *n end! 'n Grens!
Ok aan d'n besten wil van d'n seerjeusten belasting
betaler
Ik ken 'nen men«ch. die 'n eigen huiske bezit ge
bouwd ln 'n nuuw stadsdeel.
Nouw wil 't geval, dat ie ok eigenaar was van 'n
stj^okske grond, veur da huiske gelegen. De Gemeente
vroeg 'm beleefd om haar da strookske af te staan.
Ze zouw er dan plavuizen op leggen, 'n stoepke van
maken.
Dieë mecech stemde toe, gaf de gemeente die meters
betaalden grond kadoow!
De plavuizen wieren er opgeleed en teen toen
kreeg d'n schenker van 't strookske grond 'n belasting
biljet veur 't aanleggen van da stoepke. Met de bepa
ling. dat ie dertig jaren laank die ..aanleg-b-lastlng"
betalen mot As die Jaren om zyn. dan ls eiken pla
vuis zoowa honderd keeren betaald!
As iemand In zaken z'n eigen net zoow gedroeg as
die Gemeente, en op zo'n smerige manier 'n contract
in haanden nam, dan was er ln heel de weareld nie
éénen rechter te vinden, die da contract erkennen
zouw!
Menier „Fiscus" staat boven alle wetten, geschreve
ne en ongeschrevens* en woekert en knevelt zoow
haard as ie wil!
In 't particuliere leven rouwen we deus haancielwijze
zonder blikken of blozen betitelen as „neppsrij".
Nouw hlet 't „aanlegbelastlng". En nouw is er in de
heele weareld ginen eenen rechter, die 't „contract"
tusschen dieën eigenaar en die Gemeente as 'n schun
nig pampier verwerpen zal.
En nouw 'n heel ernstig bedoeld woordje amlco!
Volgens mijn boerenverstaand mot er girnen eenen
burgemeester, ginnen belastlngambtenèèr, ja ginnen
minister denken, da deus manier van „belastingen-op
leggen" vol ta bouwen is!
Veural nie, omda er ln de goeie tijden wezenlijk
zoow weinig nie betaald wier. Teen hiewen me over.
Muljoenen wieren overgehouwen. Maa mee kuiwagels
ls 't goud er uitgerejen. Daar ls gebouwd, gemeubeld,
daar is personeel aangesteld, pensioenen en salarissen
weggegeven, drie-, vier-, vyfdubbelt aan ééren mensch,
daar is gereisd veur .studie's". afijn daar is ge
knoeid op zo'n hemeltergende manier, da'k blij ben,
daar nie aan meegedaan te hebben!
En nouw 't op is, nouw kan 'n hulselgenorke, n
mlddenstaanderke. 'n boerke de lasten dragen en <*a
neg op de onsympthiekste manier. Nouw verzinnen ge
meente-overheden allerlei manleren om de nijvre In
woners af te tulgen, en waarom? Om da dlkkels die-
zelfste overheden mee haand en taand verzet plegen
taugen die onnoozele percentjes verlaging van 'n sala
ris da-d-in de vette jaren w!er vastges'.eld'
Amico, daar Is ginnen eenen mensch. die z'n eigen
veur veftlen- twintlgduuzend gulden salaris verdienste
lijk kan maken aan de gemeenschap!
Da zijn gin salarisen, d:e verdiend kunnen worren-
Da zijn geregelde schenkingen uit 'n kas die gevuld
mot worren mee plavuizen die wy honderd kee
ren betalen motten!
Tech worren die salarissen nog steeds uitgekeerd.
In 't particuliere bedrijf Is 't meugeiyk.
Daar wordt 't betaald van de winst. En houwt 't op
bij verlies!
In 't openbare leven, ls 't nie meugeiyk. Daar is 'e
meugelijk. Daar ls 't veul erger, dan onbetameiyk;
waant 't wordt betaald van 'n aander z'n diepste zur-
gen. slapelooze nachten en tragische faillissementen!
En zoowlaank as da gebeurt Is er van „offerzin",
zooas enze minister de bslastïngbctalarij noemt, gin
sprake, Zoowlaank ls 't niks aanders, dan
'k Heb er gin woord veur! Waant het woord heurt
niet ln Jouwen kraant!
Hiermee ls beantwoord 'ren stapel brieven van ge
bukte bclastlngbetales die me vroegen om er is Iets
over te schrijven
Aan 'n aandere groep lezers die me nog bestellingen
dejen op m'n puike eigenheimers, waar 'k 't vlriten
dagen gclejen ove had mot Ik, tct mijnen en veur'
al TraM d'ren spijt laten weten da'k nie me-r laveren
kan! Mee 't ccg op de belasting cp d'n èèrpel, ben
'k al laank en bread uitverkocht. Jammer gmogt: wij
gerieven gèren nuuwe klaanten. Veural mee 'nen èèrpel
as d'n dieën van deus jaar. Eén blcm en al blom en
vast- Vast as apoelenvlcesch. 't Is jammer, maar .by
gelegenheid" let Trui zeggen.
Veul groeten van Trui en altij gin horke minder van
oewen toet a voe
DRé.
De gemeentebegrootlng 1931 be
handeld. Langdurige discussie.
Grocte verdeeldheid in 't cellege
van B. en W. De belastlngschroef
tot het uiterste aangedraaid. -
Toch nog i 13000.ongedekt. -
Nachtwerk.
De raad dezer gemeente vergaderde Donderdagavond
half S ten raadhuize.
Voorz. de heer Jhr. A. L. van Spengler, burgemeester
secretaris de heer J. Th. Kunnen.
Alle leden waren aanwezig.
De Voorzitter opende de vergadering met welkom.
De notulen welke ter inzage hadden gelegen, werden
onveranderd goedgekeurd en vastgesteld.
De UcbtbedrUven voor 1934.
De begrooting van het electrlciteltsbedrijf aloot in
Ontvangsten en Uitgaven" op een totaal van f 77.303
voor den gewonen dienst en voor den kapltaaldienst op
f 12.225.
De begrooting van het Gasbedrijf gaf een elndcyfer
aan van f 04.740 voor den gewonen dienst en voor den
kapltaaldienst een van f 23420.
De commissie. bU monde van den heer Kramer, rap
porteerde dat er geen op- of aanmerkingen waren, op
de begrooting van de Lichtbedrijven. Spr. hoopte dat
het bedrijf niet te veel van dergeiyke verliezen krijgt
als Zondag J.l. heeft plaats gehad.
De begrootlngen werden aldus vastgesteld.
Begroeting Burg. Armbestuur.
De begrooting van bet Burg. Armbestuur sloot ln
ontvangsten en uitgaven met een totaal van f 6435.86.
Onder de uitgaven werd voor onderstandskosten
f 3200 geraamd, tegenover op de begrooting 1932 f 1020.
Voor subsidie van de gemeente wordt een bedrag ge
raamd van f 5000. In 1932 was dit f 3000.
De heer Kramer zelde. dat er nogal wat over de sub
sidie van de gemeente ls gesproken, doch men heeft
iNÊDERLANDSCH FABRIKAAT
er zich by neergelegd.. Bpr. hoopte, dat de begrooting
mocht sluiten.
De commissie heeft nog by de vergoedingen 6tllge-
staan. B, en W. stelden voor een presentiegeld vast te
stellen van f 1 per vergadering en per lid.
De commissie stelde voor den pest te verhoogen tot
f 120. te verdeelen als volgt: f 60. f 30. en f 80. Presentie,
geld lijkt hen niet gewenscht. De admlnistreerend arm
voogd heeft veel meer te doen dan «e anderen. Het
voorstel van B. en W. is wel wat te ingrijpend.
Voorzitter deelde mede. dat de bedoeling ls van het
presentiegeld naast de oude vergoeding voor jaarwedde.
Bij de volgende besprekingen wees de Voorzitter er
op, dat de verhouding van f 60 en f 30 niet Juist ls. doch
de heer Kramer meende, dat de heeren van het B. A.
met het voorgestelde accoord gaan.
De heer Du Burck had het niet goed begrepen. Spr.
dacht, dat alleen f 1 presentiegeld werd bedoeld.
De heer Muller was er voor, dat de admlnistreerend»
armvoogd meer ontving dan de anderen.
In stemming gebracht, werd het voorstel van de com
missie met 5 tegen 2 stemmen, die der belde wethouder»,
aangenomen. De begrooting werd hierna goedgekeurd.
Do gemeentebegrootlng 1984.
De begrooting staat, zooals ze aangeboden was, mat
een totaal van f 61.477.40 voor den gewonen dienst, met
een post van onvoorzien van f 1068.62.
De heer Kramer relde, dat het de commissie niet 1»
meegevallen, dat de belastingdruk niet kon worden ver-
mlnderd, door groote veranderingen aan te brengen.
Ten opzichte van de pers. belasting had men wel eenlg»
aanmerking. Deze post was geraamd op f 6800. De com
missie had een ander voorsteL
De salarissen der wethouder» verlaagd
Bij den post salarissen wethouders, stelde de Voorzit»
ter voor. deze te handhaven op f 150 voor leder. Men
meet rekening houden met den beschikbaar te stellen
td<L
De heer Bakker wilde de Jaarwedde verminderen met
f 25 en dit in de kas van het crisiscomité storten.
De heer Du Burck wilde met f 50 verlagen.
De commissie stelde voor dezen post op f 200 t»
brengen, dus een verlaging van f 50 per wethouder.
De heer Groen vond het te Ingrijpend. Er Is geen
reden voor om het met 1/3 te veriagen Spr. zou er
voor zijn. als de beer Bekker voorstelde om bet salarl»
op f 125 te brengen.
De Voorzitter drong nogmaals aan op handhaving
der calarleten.
Wethouder Du Burck merkt# op. dat alto verlaagd
wordt, bij Rijk en Provincie. Hier 1» ook aanleiding
voor verlaging. Spr. vond het voor-tel va** den heet
Bekker een pe-?oonlijk voorrtel. Sor. wil zijn steentje
ook bijdragen. Er zijn zooveel noodiydendec In de ge
meente
De heer Muller was ook voor het voorste! van den
heer Eu Eurck.
Het voorstel van den heer Du Burck werd aange
nomen.
Door de meerderheid van B. en W. werd voorge
steld het presentiegeld van f 3 op f 2 terug te bren
gen. De commissie kon zich hiermee vereenigen.
De voorzitter vond het geen goed standpunt- Spr. 1»
van 't zelfde Idéé als bij ds wethouderssala-lssan. Spr.
zou byna in ve-leldlng komen, een bus op de tafel t»
zetter.-, om eerige guldens voor de gemeente te ont
vangen. Alg het nu ging om een paar honderd gulden.
Het gaat om f 18000. Spr. vond het geen gelukkige
ncl'.tiek, dat men deze verlaging wil, uit medeiyden
met de omstandigheden der lngezeterer.
De prerentlegelden werden op f 2 vastgesteld.
De heer Groen vroeg, o fhet noodig was dat f 90 be
taald werd voor abonnement van het Staatsblad, ena.
Kan daar niet op worden bezuinigd?
Voorzlter antwoordde niet en ging door met de voor
lezing.
BU den post onderhoudskosten ambtswoning st-ld»
de commissie voor, f 75 te ramen, en dus te verminde
ren met f 25.
Voorzitter ging door.
De heer Kramer kwam nog eens terug op dit punt,
De Voorzitter had het gehoord, maar ging door.
Met één kopje thee kan men wel toe.
De post kosten vergaderingen wilde de commissie
van f 175 op f 75 terugbrengen.
Zij wilde weggaan, maar nog had zij de deur
niet bereikt, of hij hield haar terug.
Wees niet zoo kinderachtie en onredeliik". Hii
was mèèr dan oppervlakkig opgewonden. „Het is
een kolossaal iets, wat jij vraagt..."
„Het is een kolossaal iets, wat ik geef", merkte
ze snibbig op. „Twee en een half millioen pond
dat is niet zoo min."
Hij nam haar bij een arm en trok haar met
geweld terug.
„Ga zitten en handel niet als een zottin", zei
hij. „Ik heb al gezegd dat ik bereid zou zijn mor
gen met je te trouwen, en ik zal verder gaan en
zeggen, dat geld mij nooit welkomer geweest is
dan op dit oogenblik."
„Zul je die overeenkomst teckenen?"
Hij las het papier vluchtig door om zich te
overtuigen dat hij zich tot niets verbond wanneer
de schat niet aan het licht kwam, nam toen een
pen, bracht een kleine wijziging aan, welke be
weging zij met argwanende oogen volgde, en on-
derteekende met veel zwier.
„Wat heb je er aan toegevoegd?" vroeg zij.
„Een slag om den arm voor Arthur Gine", ant
woordde hij met een raadselachtig glimlachje.
„Er staat nu: „Op voorwaarde, dat ik, ten be
hoeve van mijn cliënt. Lord Chelford. enz. enz-"
In 't begin begreep zij hem niet, toen gleed er
langzaam een glimlach over haar gezicht.
„Ik begrijp het', knikte zij. „Het beteekent. dat
in geval van ontdekking, jij te zijnen bate gehan
deld hebt, en niet uit eigenbelang. Arthur, soms
houd ik je voor buitengewoon knapl"
Arthur Gine glimlachte, toen hij een arm om
haar heen sloeg en haar naar het venster bracht.
Op straat kruiste zich een druk verkeer naar Oost
en West. Een zware vrachtauto reed onder zijn
oogen voorbij; hij zag daarop een bord met het
opschrift „5 ton". Er zouden drie van zulke
vrachtauto's voor noodig zijn om den schat van
Chelford te vervoeren, bedacht hij, en het dui
zelde hem een oogenblik.
„Hoe knap ik ben. dat zal ik je zeggen zoodra
ik de eerste staaf goud in mijn handen heb. En
hoe knap ik ben, dat zul je weten wanneer d;»
laatste door mijn handen gegaan is. Met dit
zaakje zijn twee millioen te verdienen. En vertel
mij nu waar het goud zich bevindt."
Zij keek hem een seconde aan; toen zei zij met
een daling in haar stem: „In de gewelven van
Chelford Abbey."
Beiden bleven een oogenblik stom; daarna op
eens: „Kunt u uw zuster ontvangen, Mr. Gine?
Zij is juist aangekomen."
Met een vloek op de lippen, keerde Arthur
Gine zich ora. Gilder was onhoorbaar de kamer
binnengekomen, en hield zijn ondoorgrondelijke
oogen op zijn patroon gericht. Geen spier van
zijn gezicht verried of hij de laatste woorden al
of niet verstaan had.
HOOFDSTUK IX.
Het besluit van Leslie Gine om dien morgen
naar Londen te gaan. was het gevolg van een
plotselinge ingeving. Zij had dien dag niets te
doen en zij was haar eigen meesteres. Het denk
beeld van alleen te moeten lunchen stond haar
niet aan. Er kwam een dwaas verlangen bij haar
op om naar Fossaway Manor te gaan, maar het
schoot baar te binnen dat Woensdag een dag
was, dien Dick geheel aan het brengen van be
zoeken aan zijn pachters wijdde. Zij probeerde
niet om er een verklaring voor te vinden, waar
om een tête-a-tête lunch met haar verloofde haar
zelfs nog minder toelachte dan een lunch geheel
alleen. Zij was er al overheen om naar veront
schuldigingen voor zichzelve te zceken; zij veelde
ean scort van overmoed; zij was zich bewust dat
haar houding en haar gedachtengang uitdagend
waren. Tegen wat en wie?
Zij zou naar de stad gaan; het besluit werd in
een ommezien genomen, zoodat zij naar boven
ging en zich haastig kleedde, terwijl de tuinman
haar kleinen tweezitter voorreed. Vijf minuten
later tufte zij over den rechten weg naar het sta
tion. Zij had tijd in overvloed; zij zou wis en ze
ker minstens een half uur voor het vertrek van
don trein daar aankomen, ook al was deze op
tijd.
Bij het inslaan van Fontwell Cutting meende
zij een bekende gestalte te zien, die op een af
stand van een kwart mijl een akker overstak om
op den weg te komen, en haar hart begon snel-
ed te kloppen, zij wist zelve niet waarom. De
':ooge wanden van den bollen weg onttrokken
'mar aan het gezicht, maar toen zij hem verliet
en den steilen heuvel naar den dorpsweg afreed,
zag zij dat re zich niet vergist had. en zy stopte,
toen Dick Alford een hekje opende en op den
weg stond.
Hij groette haar met een wuiven met zijn hand
en een glimlachje, en, tot haar ontsteltenis, zou
hij dcorgeloopen zijn, wanneer zij hem niet te
ruggeroepen had.
„Je bent vanmorgen zeer nukkig en ontevre
den," zei zij, en tot haar verbazing gaf hü dat
toe, hoewel zij in zyn houding niets opgemerkt
had. dat haar uitval rechtvaardigde.
„Ik ben inderdaad zeer uit mijn humeur. In
dien mij iets hindert, dan is het, te moeten aan
zien dat onze puike boerderyen hervormd worden
tot zomerverblijfplaatsen van dames en heeren
uit de City! Ik verkocht verleden week Red Farm
aan Mr. Leonard, onder den indruk dat de ouwe"
hij hield een hatelijk woord bijtijds binnen
heer zijn bezit wenschte uit te breiden, hoewel het
mij een raadsel is dat hü daarvoor juist zijn zin
nen op Red Farm gezet had. want het is het on
vruchtbaarste land in den omtrek."
„En wat heeft hij gedaan?"
Wordt vervolgd.
