M
Het geheim van de kleine villa
Belastingverhoogingen.
n B -
van Miep Muizenschrik en Bul Krakebeen
De Avontuurlijke Lotgevallen
B'jvoe^sel der Schaker Courant van Zaterdag 9 December 1933. No. 9395.
ZATF.RDACA VOVI)S( 'HF.T9
Vrij bewerkt door SIROLF,
naar een Engelsch gegeven,
(Nadruk verboden
alle rechten voorbehouden).
IK gaf er een lief ding voor, als we
niet alt^d en eeuwig In die twee
kleine hokken van kamers hoefden
te bivakkeeren, zei Jchn aan het ontbijt,
terwijl Elsie haar boterhammetjes voor
twaalf uur In een wit vlos!tJe pakte. Het
ls gewoonweg verschrikkelijk. Stel Je voor.
als tooneelschrijver moet Ik hier gerstige,
grappige scènes bedenken, pittige gesprek
ken en zoo, en mijn eenlg uitzicht bestaat
Uit wat schoorsteenen en anternepalen
Ja, mijn jongen, antwoordde Elsie Het
ls nu eenmaal niet anders. We kunnen er
niets aan doen-, en wie weet, misschien
hebben we nog eens geluk. Als je volgen
de tooneelstuk een succes wordt -
Jij hebt makkelijk praten, mopperde
John. Elsie haastte zich weg. om de bus
naar de stad te pakken, waar ze op kan
toor was.
Terwijl ze achter haar schrijfmachine
zat, moest ze onwlllekeulg aan hot gesprek
van daarstraks denken. Zeker, zij had ook
veel liever een grooter, wat comfo-tabeler
huis, zoo'n klein vtlla't'e bijvoorbeeld, hee-
lemaa! voor hun tweeën alleen. Wat zou
den ze het dan aardig kunnen Inrichten,
als ze wat geld hadden. Ja, als
En gek. tijden-s de middagpauze viel haar
oog op een kleine advertentie ln de krant,
waarin stond: „Klein villa'tje te huur van
tlgenaar, voor zorgzame huurder speciale
huurprijs".
Het was natuurlijk een dwaze inval, dat
wist Elsie ook wel, want de kosten van de
vorige verhuizing waren nog niet ens hee-
lemaal afbetaald, en de huur van zoo'n
villa'tje, hce lacg ook, zou vcor hen na
tuurlijk nog veel te hoog zijn. Maar ze wil
de toch dat huisje nu eens zien, dat moest
toch zoo schattig zijn. en je dan even
voorstellen, dat Je er heusch ging wonen
fcn dat je geld genoeg had, en dat Je dit
zus en dat zco zcu Inrichten...
Ze lfoefde niet eerder dan twee uur op
kantoor terug te zijn en vlug nam ze de
bus naar het afgelegen deel van de stad.
waar, heelemaal vrij. bijkans aan den rand
van een klein eiker.-boschje, het villa'tje
etond. De deur was niet op slot en tot haar
vreugde, zag ze voorlcoplg niets van een
huisbewaarder of zoo Iets. Rurtlg kon ze
het spelletje van haar verbeelding spelen.
In zichzelf hardop sprekend, liep ze zacht
door de leege kamers, plannen makend
Kijk, John, dit is dan jouw kamertje, en
daar In het hoekje moet dan een klein
fauteuiltje kernen en daar je schrijftafel
en daar een schemerlamp en dit wordt de
zitkamer, met een snoezig open vuur en
daar in den hoek natuurlijk een groote,
oude staande klok... En daar
Op eer.6 hoorde ze zware stappen boven
haar hoofd, even later kwamen die dich
terbij, de trap af... Fen groote, goedge-
kleede man met door de zon donkerbruin
gebrand gelaat werkelijk een knappe
vent, dacht Elsie onwilelkeurig kwam
naar beneden, de hall ln. waar El-ia met
een hoogroode kleur stond en niet wist
hoe ze zich een houding moest geven. Die
man moest zeker wel denken, dat ze gek
was, om hier zoo rond te loop-en en hardop
te loopen praten. .,Ik Ik hm, ja, U
zult me wel voor stapelgek houden, maar
ik dacht dat lk alleen was ziet U, en deed
net, of het mijn nie-uwe huls was... het is
zco'n snoezig villa'tjamaar cch, het ls
natuurlijk toch veel te duur voor ons...
O. ik weet zeker, dat John het zoo heer
lijk zou vinden
„Hm", zei de vreemde man, .Ik ben ook
maar eens aan het rondkijken. Het is wer
kelijk eer. alleraardigst huls... Vroral als
je zooals lk, tien jaar ln Afrika bent ge
weest om tabak te plantenhet is ge
knipt voor een verstokte vrij*re-el als ik.
A propos, ik wil niet onbeochelden zijn,
maar wat doet Uw John eigenlijk voor zijn
beroep?"
„Tooneelsch rijver", antwoordde Elsie
trotsch.
Ze wandelden samer. de kamers door,
Elsie pratend en vertellend hoe ze dit en
dat zou Inrichten, met gordijnen hier en
kleedjes daar en dan opeens wierp ze een
blik op haar armbandhorloge en riep ver
schrikt uit: i': moet dadelijk weg, an
ders kom lk ie 'art op kantoor! N-u, me
neer, ik hoop r.-.aar, dat U dit huis neemt,
want het ls heusch een erg lief huisje, en
voor ons is het toch veel te duur, dus
De man hoorde, hce haar stem heel even
beefde. Hij nam haar bekoorlijke, figuurtje
ln zich op. verwonderde zich over haar
moed, wilde nog allerlei vragen doen
doch ze was al weg.
Den volgenden morgens voor Elsie naar
kantoor gin-g, kwam er een briefje. Voor
Elsie. „Laten we eens kijken wat daar
wel In staat", riep John nieuwsgierig uit,
„als het maar geen rekening is!"
Samen lazen ze: „Indien de dame, die
tegelijk met mij het villa'tje bezichtigde,
en die haar kaartje uit haar taschje liet
vallen, dat later door npij, Henry Mac Keal
werd gevonden, mij zou willen adviseerer.-
bij het inrichten van dat huisje, zou ik
haar daar gaarne 10 pond sterling voor
betalen. Aangez en lk tien jaren ln de
wildernis heb gewcond, ben lk niet op de
hoogte met al die dingen, en zou het op
prijsstellen, indien zij mij van dienst wilde
zijn."
Wat is dat nu?, wilde John weten. Toen
vertelde ze alles. Nu, vond John, lk zie er
niets verkeerds in. Je kunt dat huls toch
voor dien Henry Mc Keal Inrichten, dat
doen zooveel vrouwelijke binnenhuis-archi
tecten. Dat is esn heel behoorlijk beroep.
Fji die tien pond zouden we best kunnen
gebruiken.
Gedurende de volgende drie weken be
steedde ze menige vrije middag en avend
aan het Inrichten van het aardige villa'tje,
En op een Zaterdagmiddag, toen alles
klaar was, ging ze er heen, om het offici
eel aan Henry Mc Keal over te dragen.
Toen ze ln het allergezelligste nieuw-inge-
SKI-LOOPEllS IN DEN DOP. In allo w interplaatsen Is de tijd weer aangebroken,
dat de ski's worden ondergebonden. Hierboven zien we 'n troepje jeugdige beoefenaars.
DE ROZEN-KONINGIN VAN PA
SADEN A. Terwijl In Europa de
winter met strenge koude en bevl-
gen sneeuwval zijn intrede heeft j
gedaan, bloeien fn Californië de ro-
zen. Het plaatje hierboven toont de
pas gekozen roa>en-kcningin, Vivian
More, van Fasadena.
rlchte huisje kwam het deed haar pijn
te bedenken, dat voortaan een ander hier
in zou wonen, en dat ze het nooit, nooit
nooit meer zou zien vond ze Henry Mc
Keal, die al op haar wachtte.
„Wel, hoe vindt U het?" vroeg ze geest-
drittig.
„Schitterend," zei hij. doch de vreemde
bedrukte toon ln zijn stem deed haar ver
schrikt opkijken-. „Ikik", begon hij
moeilijk. ik meet U wat zeggenik
heb mijn plannen veranderd. Ik ga me niet
vestigen, lk ga weer naar Afrika terug. Ik
heb het huls niet nocdig."
„Niet nocdig?" stamelde ze, ,na al dat
geld dat U e<r aan gespandeerd heeft?"
„Nou ja, weet U wat. U kunt het van me
huren, want lk heb het gekocht, weet U.
U kunt het heel goedkoop krijgen, voor U
en Uw man
„Maar waarom gaat U zoo plotseling
weg. naar Afrika terug, ik begrijp er niets
van!"
„U..U maakt het me heel moeilijk. Ik
ben geer.- schoft... daarom vond ik het
maar het beste, zco gauw mogelijk weg te
gaan... wat moet een man als ik anders
doen, als hij de vrouw van een ander
liefheeft... Begrijpt U het niet? Ik dacht
eerst, dat het wel gaan zou. U richtte al
les zoo mooi en gezellig in- maar als ik
dan weer bedacht, wat ik zou missen, als U
niet meer dcor de kamers zou rondgaan en
overal voor zorgen-, als U hier niet zou
zijndan zcu alles toch doodsch en leeg
zijndaaromMoet ik nog meer
zeggen?"
Elsie lachte. Ze had een diepe blos op
haar wangen, die haar nog bekoorlijker
maakte. „Ik geloof," zei ze dat ik nu
iets moet uitleggen. We hebben in al dezo
weken verder nooit over John en mij ge
sproken en U dacht blijkbaar, dat John.
mijn man was. Maar dat is hij niet, John
is mijn broer, waarmee ik samen woon
Henry Mc. Keal was de eerste tien minu
ten sprakeloos, terwijl hij Elsie in zijn ar
men gekneld hield. Waarmee evenwel niet
gezegd wil zijn, dat zijn lippen werkeloo»
waren
Steeds maar hcogere accijnzen
Op het Nederlandsch product.
Steeds maar hoogere belasting,
Die de vrije koopkracht drukt,
En dat juist in deze tijden.
Nu men op de kleintjes past,
Raakt door al dit „lastig"' streven
Holland eind'lljk niet in last?!
„De begrooting moet toch sluiten,
„Da's de allereerste etsch!"
Zegt de degelijke burger,
„Zoo regeert men kloek en- wijs!"
Inderdaad, da's goed bekeken,
Maar 't blijft ook een wijs besluit,
Als een „sluitende" begrooting
Niet de deur tot welvaart sluit!
Menigeen gaat smaller leven..
Want hij moét voor z'n gezin.
En zoo haalt hij weer ten deele
Zijn belasting-crisis ln!
Menig, „erfelijk belaste"
Zucht eens diep en moppert wat:
,Als de Staat had ingekrompen,
,Had ik niet zoo'n krimp gehad!"
Onze fiscus sluit zijn ooren.,
Dat heeft hij wel meer gedaan,
En hij grijpt het pondje suiker,
't Laatste „zoet" in ons bestaan!
Verder gaat zijn lange grijp-arm,
Met een ambtelijk gebaar
Neemt hij „geur en kleur" uit 't leven,
De sigaar Isde sigaar!
Onze magere verdiensten
Staan onmatig onder druk,
En men weet zich schrap te zetten.
Maar er breekt ook heel wat stuk!
F-n zoo merkt dan straks de fiscus,
Tot zijn groote ontsteltenis.
Dat 'n te „rijkelijk belaste"
Op den duur „armlastig" ls!
December 1933. KHOES-
(Nadruk verboden).
WETENSWAARDIGHEDEN.
Is het U bekend:
dat men tegenwoordig benzine maakt uit
plantaardige alcohol, verkregen uit vruch
ten, zaden, wortels en bloemen?
dat men in Frankrijk alcohol maakt uit
suikerbleten?
1C6. Toen ze uitgerust waren, wilde
Miep de vlcg planten. Plechtig we:d
dit gedaan, bij 't huisje en de tent
Het stend net echt. En nu naar
huls, om eans lekker te eten en dan
geven we een stukje muziek.
197. Ze holden- naar hun woning en
kropen dicht bij elkaar. Bul voelde
zich 't best op zijn gemak met de
hooge hoed. Knipstaart zorgde voor
een lekker kopje koffie, dat ze van
sneeuw had gezet en Bul maakte
een bus „Grutjes met stroop" open.
Zo-u dat lekkei zijn vroeg Mi.p. Na
tuurlij!:, zei Bul. "t li de fïjnne vlsch'
die je ooit gep.Ucfd h^bt.
198. Wat moesten ze lachen, toen-
ze zagen, dat er g^en visoh, maar
een bruine massa Inzat. Eerst proe
ven! En gelukkig, ze vonden het
alle drie lekker. Eerst verwarmden
ze 't op Mlep's staart die overal
dienst voor deed.
199. Na 't eten praatten ze nog wat
en gingen toen slapen. Ze legden
zich tegen de staart, die heerlijk
warm was. En al sliepen za niet zoo
als in Tooverland, 't ging tcch. Ze
werden der. volgenden ochtend frlsch
wakker Knipstaart zorgde weer voor
nattigheid, terwijl Bul een blik heer
lijke beschuit openmaakte.
200. Na 't ontbijt besloten ze een
wandeling te gaan maken om te
zien, van waaruit ze 't beste hun
waa:-nemingen ko-nden doen. Plotse
ling kwamen ze een groote stoet aar
dige vogels tegen, die heel erg def
tig deden. Waar zouden die heen
gaan? vroep Miep. Het lijkt warem
pel wel een trouwpartij.