M Het geheim van de kleine villa Belastingverhoogingen. n B - van Miep Muizenschrik en Bul Krakebeen De Avontuurlijke Lotgevallen B'jvoe^sel der Schaker Courant van Zaterdag 9 December 1933. No. 9395. ZATF.RDACA VOVI)S( 'HF.T9 Vrij bewerkt door SIROLF, naar een Engelsch gegeven, (Nadruk verboden alle rechten voorbehouden). IK gaf er een lief ding voor, als we niet alt^d en eeuwig In die twee kleine hokken van kamers hoefden te bivakkeeren, zei Jchn aan het ontbijt, terwijl Elsie haar boterhammetjes voor twaalf uur In een wit vlos!tJe pakte. Het ls gewoonweg verschrikkelijk. Stel Je voor. als tooneelschrijver moet Ik hier gerstige, grappige scènes bedenken, pittige gesprek ken en zoo, en mijn eenlg uitzicht bestaat Uit wat schoorsteenen en anternepalen Ja, mijn jongen, antwoordde Elsie Het ls nu eenmaal niet anders. We kunnen er niets aan doen-, en wie weet, misschien hebben we nog eens geluk. Als je volgen de tooneelstuk een succes wordt - Jij hebt makkelijk praten, mopperde John. Elsie haastte zich weg. om de bus naar de stad te pakken, waar ze op kan toor was. Terwijl ze achter haar schrijfmachine zat, moest ze onwlllekeulg aan hot gesprek van daarstraks denken. Zeker, zij had ook veel liever een grooter, wat comfo-tabeler huis, zoo'n klein vtlla't'e bijvoorbeeld, hee- lemaa! voor hun tweeën alleen. Wat zou den ze het dan aardig kunnen Inrichten, als ze wat geld hadden. Ja, als En gek. tijden-s de middagpauze viel haar oog op een kleine advertentie ln de krant, waarin stond: „Klein villa'tje te huur van tlgenaar, voor zorgzame huurder speciale huurprijs". Het was natuurlijk een dwaze inval, dat wist Elsie ook wel, want de kosten van de vorige verhuizing waren nog niet ens hee- lemaal afbetaald, en de huur van zoo'n villa'tje, hce lacg ook, zou vcor hen na tuurlijk nog veel te hoog zijn. Maar ze wil de toch dat huisje nu eens zien, dat moest toch zoo schattig zijn. en je dan even voorstellen, dat Je er heusch ging wonen fcn dat je geld genoeg had, en dat Je dit zus en dat zco zcu Inrichten... Ze lfoefde niet eerder dan twee uur op kantoor terug te zijn en vlug nam ze de bus naar het afgelegen deel van de stad. waar, heelemaal vrij. bijkans aan den rand van een klein eiker.-boschje, het villa'tje etond. De deur was niet op slot en tot haar vreugde, zag ze voorlcoplg niets van een huisbewaarder of zoo Iets. Rurtlg kon ze het spelletje van haar verbeelding spelen. In zichzelf hardop sprekend, liep ze zacht door de leege kamers, plannen makend Kijk, John, dit is dan jouw kamertje, en daar In het hoekje moet dan een klein fauteuiltje kernen en daar je schrijftafel en daar een schemerlamp en dit wordt de zitkamer, met een snoezig open vuur en daar in den hoek natuurlijk een groote, oude staande klok... En daar Op eer.6 hoorde ze zware stappen boven haar hoofd, even later kwamen die dich terbij, de trap af... Fen groote, goedge- kleede man met door de zon donkerbruin gebrand gelaat werkelijk een knappe vent, dacht Elsie onwilelkeurig kwam naar beneden, de hall ln. waar El-ia met een hoogroode kleur stond en niet wist hoe ze zich een houding moest geven. Die man moest zeker wel denken, dat ze gek was, om hier zoo rond te loop-en en hardop te loopen praten. .,Ik Ik hm, ja, U zult me wel voor stapelgek houden, maar ik dacht dat lk alleen was ziet U, en deed net, of het mijn nie-uwe huls was... het is zco'n snoezig villa'tjamaar cch, het ls natuurlijk toch veel te duur voor ons... O. ik weet zeker, dat John het zoo heer lijk zou vinden „Hm", zei de vreemde man, .Ik ben ook maar eens aan het rondkijken. Het is wer kelijk eer. alleraardigst huls... Vroral als je zooals lk, tien jaar ln Afrika bent ge weest om tabak te plantenhet is ge knipt voor een verstokte vrij*re-el als ik. A propos, ik wil niet onbeochelden zijn, maar wat doet Uw John eigenlijk voor zijn beroep?" „Tooneelsch rijver", antwoordde Elsie trotsch. Ze wandelden samer. de kamers door, Elsie pratend en vertellend hoe ze dit en dat zou Inrichten, met gordijnen hier en kleedjes daar en dan opeens wierp ze een blik op haar armbandhorloge en riep ver schrikt uit: i': moet dadelijk weg, an ders kom lk ie 'art op kantoor! N-u, me neer, ik hoop r.-.aar, dat U dit huis neemt, want het ls heusch een erg lief huisje, en voor ons is het toch veel te duur, dus De man hoorde, hce haar stem heel even beefde. Hij nam haar bekoorlijke, figuurtje ln zich op. verwonderde zich over haar moed, wilde nog allerlei vragen doen doch ze was al weg. Den volgenden morgens voor Elsie naar kantoor gin-g, kwam er een briefje. Voor Elsie. „Laten we eens kijken wat daar wel In staat", riep John nieuwsgierig uit, „als het maar geen rekening is!" Samen lazen ze: „Indien de dame, die tegelijk met mij het villa'tje bezichtigde, en die haar kaartje uit haar taschje liet vallen, dat later door npij, Henry Mac Keal werd gevonden, mij zou willen adviseerer.- bij het inrichten van dat huisje, zou ik haar daar gaarne 10 pond sterling voor betalen. Aangez en lk tien jaren ln de wildernis heb gewcond, ben lk niet op de hoogte met al die dingen, en zou het op prijsstellen, indien zij mij van dienst wilde zijn." Wat is dat nu?, wilde John weten. Toen vertelde ze alles. Nu, vond John, lk zie er niets verkeerds in. Je kunt dat huls toch voor dien Henry Mc Keal Inrichten, dat doen zooveel vrouwelijke binnenhuis-archi tecten. Dat is esn heel behoorlijk beroep. Fji die tien pond zouden we best kunnen gebruiken. Gedurende de volgende drie weken be steedde ze menige vrije middag en avend aan het Inrichten van het aardige villa'tje, En op een Zaterdagmiddag, toen alles klaar was, ging ze er heen, om het offici eel aan Henry Mc Keal over te dragen. Toen ze ln het allergezelligste nieuw-inge- SKI-LOOPEllS IN DEN DOP. In allo w interplaatsen Is de tijd weer aangebroken, dat de ski's worden ondergebonden. Hierboven zien we 'n troepje jeugdige beoefenaars. DE ROZEN-KONINGIN VAN PA SADEN A. Terwijl In Europa de winter met strenge koude en bevl- gen sneeuwval zijn intrede heeft j gedaan, bloeien fn Californië de ro- zen. Het plaatje hierboven toont de pas gekozen roa>en-kcningin, Vivian More, van Fasadena. rlchte huisje kwam het deed haar pijn te bedenken, dat voortaan een ander hier in zou wonen, en dat ze het nooit, nooit nooit meer zou zien vond ze Henry Mc Keal, die al op haar wachtte. „Wel, hoe vindt U het?" vroeg ze geest- drittig. „Schitterend," zei hij. doch de vreemde bedrukte toon ln zijn stem deed haar ver schrikt opkijken-. „Ikik", begon hij moeilijk. ik meet U wat zeggenik heb mijn plannen veranderd. Ik ga me niet vestigen, lk ga weer naar Afrika terug. Ik heb het huls niet nocdig." „Niet nocdig?" stamelde ze, ,na al dat geld dat U e<r aan gespandeerd heeft?" „Nou ja, weet U wat. U kunt het van me huren, want lk heb het gekocht, weet U. U kunt het heel goedkoop krijgen, voor U en Uw man „Maar waarom gaat U zoo plotseling weg. naar Afrika terug, ik begrijp er niets van!" „U..U maakt het me heel moeilijk. Ik ben geer.- schoft... daarom vond ik het maar het beste, zco gauw mogelijk weg te gaan... wat moet een man als ik anders doen, als hij de vrouw van een ander liefheeft... Begrijpt U het niet? Ik dacht eerst, dat het wel gaan zou. U richtte al les zoo mooi en gezellig in- maar als ik dan weer bedacht, wat ik zou missen, als U niet meer dcor de kamers zou rondgaan en overal voor zorgen-, als U hier niet zou zijndan zcu alles toch doodsch en leeg zijndaaromMoet ik nog meer zeggen?" Elsie lachte. Ze had een diepe blos op haar wangen, die haar nog bekoorlijker maakte. „Ik geloof," zei ze dat ik nu iets moet uitleggen. We hebben in al dezo weken verder nooit over John en mij ge sproken en U dacht blijkbaar, dat John. mijn man was. Maar dat is hij niet, John is mijn broer, waarmee ik samen woon Henry Mc. Keal was de eerste tien minu ten sprakeloos, terwijl hij Elsie in zijn ar men gekneld hield. Waarmee evenwel niet gezegd wil zijn, dat zijn lippen werkeloo» waren Steeds maar hcogere accijnzen Op het Nederlandsch product. Steeds maar hoogere belasting, Die de vrije koopkracht drukt, En dat juist in deze tijden. Nu men op de kleintjes past, Raakt door al dit „lastig"' streven Holland eind'lljk niet in last?! „De begrooting moet toch sluiten, „Da's de allereerste etsch!" Zegt de degelijke burger, „Zoo regeert men kloek en- wijs!" Inderdaad, da's goed bekeken, Maar 't blijft ook een wijs besluit, Als een „sluitende" begrooting Niet de deur tot welvaart sluit! Menigeen gaat smaller leven.. Want hij moét voor z'n gezin. En zoo haalt hij weer ten deele Zijn belasting-crisis ln! Menig, „erfelijk belaste" Zucht eens diep en moppert wat: ,Als de Staat had ingekrompen, ,Had ik niet zoo'n krimp gehad!" Onze fiscus sluit zijn ooren., Dat heeft hij wel meer gedaan, En hij grijpt het pondje suiker, 't Laatste „zoet" in ons bestaan! Verder gaat zijn lange grijp-arm, Met een ambtelijk gebaar Neemt hij „geur en kleur" uit 't leven, De sigaar Isde sigaar! Onze magere verdiensten Staan onmatig onder druk, En men weet zich schrap te zetten. Maar er breekt ook heel wat stuk! F-n zoo merkt dan straks de fiscus, Tot zijn groote ontsteltenis. Dat 'n te „rijkelijk belaste" Op den duur „armlastig" ls! December 1933. KHOES- (Nadruk verboden). WETENSWAARDIGHEDEN. Is het U bekend: dat men tegenwoordig benzine maakt uit plantaardige alcohol, verkregen uit vruch ten, zaden, wortels en bloemen? dat men in Frankrijk alcohol maakt uit suikerbleten? 1C6. Toen ze uitgerust waren, wilde Miep de vlcg planten. Plechtig we:d dit gedaan, bij 't huisje en de tent Het stend net echt. En nu naar huls, om eans lekker te eten en dan geven we een stukje muziek. 197. Ze holden- naar hun woning en kropen dicht bij elkaar. Bul voelde zich 't best op zijn gemak met de hooge hoed. Knipstaart zorgde voor een lekker kopje koffie, dat ze van sneeuw had gezet en Bul maakte een bus „Grutjes met stroop" open. Zo-u dat lekkei zijn vroeg Mi.p. Na tuurlij!:, zei Bul. "t li de fïjnne vlsch' die je ooit gep.Ucfd h^bt. 198. Wat moesten ze lachen, toen- ze zagen, dat er g^en visoh, maar een bruine massa Inzat. Eerst proe ven! En gelukkig, ze vonden het alle drie lekker. Eerst verwarmden ze 't op Mlep's staart die overal dienst voor deed. 199. Na 't eten praatten ze nog wat en gingen toen slapen. Ze legden zich tegen de staart, die heerlijk warm was. En al sliepen za niet zoo als in Tooverland, 't ging tcch. Ze werden der. volgenden ochtend frlsch wakker Knipstaart zorgde weer voor nattigheid, terwijl Bul een blik heer lijke beschuit openmaakte. 200. Na 't ontbijt besloten ze een wandeling te gaan maken om te zien, van waaruit ze 't beste hun waa:-nemingen ko-nden doen. Plotse ling kwamen ze een groote stoet aar dige vogels tegen, die heel erg def tig deden. Waar zouden die heen gaan? vroep Miep. Het lijkt warem pel wel een trouwpartij.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1933 | | pagina 17