Carnavalsviering Een Carnavalsurprise in verschillende plaatsen Zaterdag 27 Januari 1934. SCHAGER COURANT. Vierde blad. No. 9422 De nar met z|Jn onuitputtelijke roemer DOOR de vele dagbladartikelen en door de di verse radio-uitzendingen van carnavalsfeesten te Maastricht en 's-Hertogenbosch. weet men zoo langzamerhand wel, hoe in ons land. be neden den Moerdijk, Carnaval wordt gevierd. Maar het zal ongetwijfeld velen interesseeren eens te verne men op welke wijze in verschillende deelen der we reld Prins Carnaval den schepter zwaait. In Italië. Het mag wel eigenaardig heeten, dat men over het Carnaval in Italië slechts zelden iets verneemt, hoe wel toch de beroemde Harlekijns. Pulvinella's en Co- lombine's van Italiaanschen oorsprong zijn. Een feit is het. dat de beroemde Carnavalsoptoch ten en verkleedpartijen, die dertig jaar geleden nog ln alle groote steden en vooral in Venetië worden ge houden. tegenwoordig nog slechts het object zijn van historische studiën en dat deze eeuwenoude tradities niet meer in het volk voortleven. Dit blijkt wel heel duidelijk uit het feit. dat het verbod van de huidige regeering om zich in Carnavalskleeding op straat tc vertoonen, in het geheel niet als hinderlijk wordt ge voeld. De weinig gemaskerde hals zijn niet anders dan een variatie op de ontelbare dansgon «egons van het geheele jaar, die nóch een vastentijd, nóch een tijd van uitgelatenheid, zooals het Carnaval, kennen. Daarmee wil echter niet worden gezegd, dat Italië tijdens den Camavalstijd op een monnikenklooster ge lijkt. De behoefte om gekheid te maken is er niet verdwenen, het uit zich alleen in minder buitenissige vormen. Men wil zich amuseeren en het plezier be staat in dit geval dan gewoonlijk hierin, dat men naar het centrum van de stad trekt en zich aansluit bij de menschenmassa's en lawaai maakt met trompetten en fluities e.d., waurbij confetti en serpentines de vreug de dan nog verhoogen. De eenige. die zich ondanks de nieuwe verordeningen hun Carnavalsgenoegens niet laten ontnemen, zijn de studenten, die ongestoord hun optochten houden en rondrijden in bont versierde, wagens, terwijl ze hun zelf bedachte, vaak zeer gcosti ge, allegorische voorstellingen, hij die gelegenheid aan de menigte vertoonen. De faculteit, waartoe ze behooren, kan men van hun pet aflezen, en het ongebrcidelst doen zich de studenten van de Technische Hoogeschool voor, die het niet kunnen nalaten, de nieuwste overwinningen der techniek op overtuigende wijze belachelijk te ma ken. Een andere zeer geliefde bezigheid van den stu diosus is een hardrijderij, waaraanverschillende glijwagens deelnemen. Eén student sukkelt bijvoor beeld langs den weg in een kleino „Cariola". terwijl een ander transpireert achter een handkarretje en deze stoet trekt, zonder zich iets gelegen te laten lig gen aan verkeersregelingen of medemenschen, door de hoofdstraten, tot wanhoop van de ajiomobilirten en de gemeentetram. Bij de finish staat de jury te wachten, waarvan ook professoren deel uitmaken, en deze rijkt de meestal nogal ongewone prijzen uit. na welk ceremonieel een dronk op den overwinnaar volgt, de „Vermut D'onore."' Vermeldenswaard is de uitzondering, die Milaan vormt. Deze stad viert haar Carnaval, dank zij het privilége van den H. Ambrosius, oen week later dan de anderen, en iedereen, die zich thuis niet voldoende geamuseerd heeft, maakt een slippertje naar Milaan. Het voordeeligst komen met dit bedrijf de straatve gers er af, die exprcsselijk aangeworven moeten wor den, om het plein rondom den Dom zijn waardig uiter lijk terug te geven, en men ziet ze er weg rijden, met karrevrachten stukgetrapte trompetten en verpletter de mutsen. In Nizza. In deze dagen is de „Promenade des Anglais" reeds door een menschenmenigte overstroomd, welke hier anders eerst tegen den middag wordt aangetroffen, wel is het een ander soort publiek dan gewoonlijk: ae stadsbevolking mengt zich onder de vreemdelin gen, terwijl in het algemeen een ongeschreven wet aeze beide menschensoorten zorgvuldig van elkander gcscneiden houdt, met uitzondering van eenige fami- "®s eJ}.v!liobezitters, die tot de haute volée der Fran- schc Riviera behooren. ?.n')evansen deelneming van het volk is ka- ïutvoor liet karnaval van Nizza. dat werke- vonc?,,. i e^n /eesi van blijheid en schuimende le- __i 18, *n de wereldberoemde maskeroptocht fniLSJü»tovers:e®fc" naar politieke satyren ot andere riÜÏ z°eken, welke aan de zuivere, onschul- Hnrt ka afbreuk zouden kunnen doen, wat an- deis bijna s.eeds het geval is. k®e®r^dJ«heid- waaraan het Carnaval te Nizza Z1Jn beroemdheid dankt, is de buitengewone VWaarm?e hpt Ppviord wordt: naast de goed- «w°J Carnavalskostuums van de eenvoudigen, kan 1™!!» Cp®tuu.ms zie"- welker waarde in de duizenden 177.7» n Jonpc- Russische grootvorstin verscheen w.,ï J.aron geleden in een Bojarenkleed, bezet met honderden gouden sieraden en brillanten. De auto hertogin van Cumberland was niet twaalf van vpL°a ?deeÖ,n ve,rsierd. Wf,lke. a.leen een waarde vfer naaiYtftn'^rr 7 francs vertegenwoordigden; de arÏÏsMel o ir7*t 7 Wapcn ,rokkPn- dl'°egen zeer ï«n „?r dral-en"maskers en aan hals en boenen rin gen uit wapperende struisvecren. Tusschon deze Hiernaast: Carnaval in het Schwarzwald. pronkstukken van den gemaskerden optocht ziet men de reusachtige koppen van bordpapier, duivels en en gelen, Grieksche goden, onschuldige steeds niet po litieke caricaturen van personen, die juist van zich doen spfeken. Het ook anders weinig door politievoor schriften geplaagde Nizza kent in den Camavalstijd in het geheel geen verordening, die het genoegen en het plezier ook maar conigo afbreuk zou kunnen doen. Men danst en lacht en viert net zoo lang feest, tot de grooto kater komt, die echter, op deze gezegende plek der aarde, heel wat minder grimmig is dan el ders. Het Carnaval van Binche. De Belgische stad Binche weet gewis veel dingen over zich zelf te vertellen, welke haar roem uitmaken, maar dat zijn, hoe sympathiek deze stad ook is, plaat selijke geheimen. De wereld zou van Binche nauwe lijks weten, dat het beslaat. wanneer de stad niet haar beroemd Carnavalsfeest had. Wat Binche als Carnavalsfeest onderscheidt van alle andere steden, is, dat men daar niet het Carnavalsfeest uitgelaten viert, maar ceremonieel, zonde.r dat deze ernst al to zeer in tegenstelling is met de uitgelaten vroolijkhcid. De maskerade van Binche gaal tot een eeuwenoude Rechts: „Lacht, drinkt en kust I" Prins Carnaval groet vanuit zijn wagen het volk. traditie terug, en vertoont een eigenaardige praal als nergens elders. In den grooten optocht, die jaarlijks het hoogtepunt van het feest vormt, geven de „man nen van Binche" het geheel een typisch locale kleur. Aanzienlijke burgers der stad beschouwen het als een bijzondere onderscheiding zich op Vastenavond in de kostbare traditioneele gewaden te mogen steken; op hun hoofd hebben zij struisvecren van meer dan een meter lengte. Een rijk en bontversierde bolero, wijde broeken eveneens met veeren versierd, voltouien hun bijzonder costuum. Reeds in den vroegen morgen vorzamelt zich op de srroote markt een bonte menigte die vol spanning wacht op de dingen die zullen komen. Straten en gevels zijn versierd; de schoolkinderen hebben we kenlang geld gespaard om het hunne t-.t de alge rneene feestvreugde te kunnen bijdragen. Ook zij zijn met speciale, bonte hoofdbedekkingen toegerust, volgens oeroude tradities. Het andere hoogtepunt van het féést wordt ge vormd door de wedstrijden der handwerkgezellen, die door allerlei vroolijkc sportieve prestaties den „gczollenkoning" moeten aanwijzen Men klimt in meterhoogo gladde palen, aan welker top worsten en krakelingen hangen, zwemt nair gebakken visschen, en rent gebraden varkens na, die op Karretjes ge schoven worden, enz. Wie als eerste uit dezen strijd lo voorschijn komt, wordt voor een jaar de waardig heid van „gezellenkoningverleend en wordt onder zijns gelijken, evenals in de geheele stad als een aan zienlijke persoonlijkheid beschouwd- Wanneer Nisza de stad van kostbare Carnaval mag worden genoemd, dan mag Binche de stad van het historische Carnaval hecten, want nergens is men ook in de vreugde zoo plechtig en statig als hier. In Brazilië. In Santos ("Brazilië) wordt vanzelfsprekend ook Carnaval gevierd. Hier zijn het de auto's, die het bijzondere cachet verleenen. Een onafzienbare rij, feestelijk versierd, schuift langs de Avenide Presi dente Wilson, en de arme neger staat er naast zijn koffiemagnaai „Viva, viva" te schreeuwen. De Brazi- liaansche landskieuren groen en geel, voeren den bo ventoon, ook in de costuums en het heeie gebeuren grijpt in een parfumwolk. want geen gewoonte is in Brazilië zoo ingeburgerd als het spuiten met par fum. Het wordt er vermengd met chlooraethyl, dat de huid verkoelt en ons, Europeanen, de weinig ver makelijke oogenblikken. doorgebracht hij den tand arts in het geheugen terugroept. Op de hoeken der traten zijn vrachtauto's opgesteld, die de verbruik te serpentines en confetti verwerken, welke anders zonder twijfel tot verkeersopstoppingen aanleiding zouden geven. Men ziet er van alles dooreen, het havenkwartier en de aristocratcnwijk, een ncgerkapel met een bontgeborduurd kerkvnandel voorop, en daarachter oen troep Indianen, die geluiden halen uit lange, met erwten gevulde rietstengels. Do danspaleizen zijn overvol, en alles wat er in Brazilië aan dans bestaat, kan men er aanschouwen, van den verliefden reidans tot de tango, van de Zamba tot dc Machiche. En dat gaat zoo door tot den morgen aanbreekt Maar dc Europeaan blijft niet in de stad. Als de schemering invalt, neemt hij dc vlucht, om het sprookje uit de verte te beleven. Do straten zijn feestelijk verlicht, de raketten spuiten parfum, ka nonschoten doen de muren beven. En mtusschen zit de Europeaan to genieten op de Ilha Vorchat het wonderbaarlijk mooie eiland bij Santos. In Keulen, Wie het Keulsche Carnaval niet kent, zal er noo-t achter komen wat het is. In Keulen bestaan er meer DE handen diep in do zak ken van zijn sjamherloek, stond dc romancier Lefèbrc te mijmpren hij het groote venster van zijn werkkamer. Zijn flinke gestalte silhouetteerdc donker af in de sombere, blauwe scheme ring, die buiten, in de Avenue des Arts begon tc vallen. Zijn sympa thiek, gladgeschoren gelaat stond ernstig, bijna droevig. Vreemd, dat hij nu opeens aan zijn vrouw moest denken. Na het middagmaal was hem een gelukkige, dichterlijke vonk door het brein geflitst en nadien had hij veel geschreven, heel wat vellen vol, met vlot en tintelend proza. En dan, meer to zien was, verscheen nu eens klaps, in een helder ovaal, hot beeld zijnor vrouw. Zijn echtgenoote, die hij on een reis door het zonnige Spanje had leeren kennen, en waar van hij nu al vier jaar gescheiden was. Niet wettig gescheiden, neen zóó maar van elkaar wegge gaan. Hoe kwam zij daar nu zoo eens klaps op dien muur, als een leven de verschijning! Hij sloof zijn oogen om niets meer te zien. Zoo n feeks, die dc helft van zijn fortuin ver kwist had aan dure, nultelooze din gen, alsof zij aan een ongeneeslijke spilziekte leed, een ongehoorde extra vaganza. lijk. Hij poogde zich er aan to ont trekken, doch tevergeefs. Pijnlijk was die herinnering. Ze drukte hem terneer, bracht hem in een matte, /nocdelooze stemming. Zenuwachtig woohlen zijn handen in de zakken van zijn kamerjapon. Hij diepte zijn sigarettenkoker op en deed hem openflappen. Werk tuiglijk stak hij er een aan. Het lu cifersvlammetje wierp een roodach- tigen schijn op zijn ernstig gelaat. Een ongekend gevoel van eenzaam heid beving hem en hij vroeg zich af hoe hij verder den avond zou doorbrengen. Buiten, op de avenue, klonk een gegons van vele vroolijko stemmen zoo ineens, met hot naderen van den avond, was al zijn inspiratie als een damp uit zijn hersens vervaagd. Hij kon, om het zoo uit te drukken, geen verstandigen zin meer op het papier krijgen. Hij was en bleef aan het doorschrappen, en begon telkens weer opnieuw te schrijven, tot zijn vel op het laatst een ware inktboel werd en veel op een dicht spoorweg net begon te gelijken. 'Suf, als niet begrijpend, had hij erop gestaard, machteloos. Toen had hij zijn pen maar neergesmakt, en was moe, als een ouden man in zijn fauteuil teruggezonkenin vaag gedroom. Op den wand, vóór hem, die door invallende duis ernis bijkans niet Neen, hij kon en wilde dit visioen niet meer aanschouwen en hoe meer hij zich inspande blind voor het beeld op den muur te zijn, des te helderder en duidelijker stond zij daar. in het lichtend ovaal. Zijn hand gleod tastend over zijn schrijftafel en kwam in aanraking met zijn tabakspijp. Hij slingerde zonder zich te bedenken, dien vriend zijner vredige uren naar het droom beeld en met veel gerinkel en geraas viel een voonyerp in scher ven op den vloer. Hij lachte om zijn dwaze daad en ging aan het venster staan; en lang stond hij daar. mijmerend, alsmaar denkend aan zijn vrouw. Ten leste werden hem die gedachten ondraag- Carnavalsvierders trokken zin gend en roepend, toetend en rate lend voorbij Toen kreeg hij een ingeving. Hij lachte en draaide het licht aan. Naast een hloemenstandaard, op den vloer, lag een Chineesche vaas aanscherven. Hij belde. In de deuropening verscheen Ana- tole, zijn dienaar. Gedienstig en aan dachtig luisterde hij naar de beve len van zijn heer. Goed, meneer. Bij den zieken schilder in de rue Blanchard om een carnavalscostuum vragen. On verschillig welk. Achter Anatole's rug viel de deur dicht. In de Opéra. Een wemeling en warreling van gemaskerden en dooreenwoeling van schelle en helle kleuren van verkleede carnavalvicr- ders. Een gegons van mirle'.ons en imitaticmuziekinstrumenten en hel dere, vroolijke stemmen. Confetti wolkten op hoven de dan sers en vlokten neer op dc kapsels der dames en de hoeden en andere hoofddeksels der heeren. Veelkleu rige serpentines kronkelden door de lucht en kwamen soms terecht in glazen met parelende champagne. Aan een tafeltje zat de roman cier Lefèbre in een deftig empire- costuum: een bruin"! redingote, witte kousen tot aan de knieën, la ge schoenen met zilveren gespen, hoogen hoed. Het masker van een bedaagden, jovialen heer verbergt zijn eigen gezicht. Zóó zat hij daar, in zn eentje. Hij vermaakte zich met te zien hoe anderen zich amuseerden. Vóór hem, in een kolk, spatten kraaltjes schuimwijn uiteen en nu en dan dronk hij er een slokje van. Hij liet, voldaan en genietend, zijn blikken glijden over de dan sende paren en nam de menschen eens op die om hem heen aan de tafels zaten, waarbij zijn nog steeds geboeid werd door een vrouw, die niet ver van hem af zat. Zij was gekleed als een „CarmeiT en van bijzondere bevalligheid. Boven haar rosc masker kruldon zwarte haren uit. Zij zat daar in gezelschap van twee dames en twee heeren. Zij scheen zich goed te verma ken. Illj hoorde haar gedempton Inch. Haar beonon waren, terzij van het tafeltje, ove«* elkaar gesla gen. M)oie, .welgevormde beenen waren het en kleine, charmante voetjes had ze, die in goudgele sa tijnen balschoentjes gestoken wa ren. Haar lach. haar gebaren, heel haar doen herinuerden hem leven dig aan zijn vrouw, die al vier jaar van hem weg was. Onwille keurig richtte hij telkens zijn oogon op haar en het kwam hem voor, dat hun beider blikken zich steeds, als hij toeval kruisten. Dat hinder de en intrigeerde hem Zijn vrouw was immers terugg-koerd naar haai- zonnig Andaloesië! En toen werd do laatste dans aangekondigd Een plotselinge beweging, een haast door elkaar gekrioel, 't zoe ken van een vrijen cavalier naar een dame. Werktuigelijk wipte Lefèbre van zijn stoel en vroeg ..Carmen'' ten dans. Een paar maten maziek voor de „invitation". Dan dc wals Et-n paar triangelslagen De lichten gaan uit on weer aan en dan weer uit Gelach, gegil. Elk paar plaatst zich met den rug naar elkaar toe. Dc maskers worden afgedaan Een boos op de groo te trom beiden draaien zich om groot gejuich. En als het weer licht wordt, ziet en herkent hij zijn vrouw Zij herkent haar echtgenoot. Eerst worden ze bleek van ont roering en dan kleuren beider wan gen zich donker Hun adem jaagt. Ze aarzelen. Verlegen, onthutst,, be deesd» slaan ze dc oogen neer. Hij ziet dc goudgele schoentjes en zij de zwart gelakte molières met do zilveren gespen. Een vervelend, een gênant oogenblik. Eerst hebben zij een impulsieve neiging, zich van elkaar te verwijderen maar het is alsof ze aan den parketvloer vast genageld zijn Haar zusters ei1 zwagers die hot geval opgemerkt hebben geamu seerd en blij verrast hen in zoo'n netelige positie te vinden, plezier hebbend in dit zonderlinge toeval, duwen hen zacht mede naar hun tafeltje. En bestellen champagne. En als Anatolc den volgenden dag tegen den mid lag, heel onbe scheiden dooi het sleutelgat in de slaapkamer van den romancier Lefèbre kijkt, ziet hij op het witte berenvel vóór het bed, door een nieuwsgierige zonnestraal, die door eon gaatje in het neergelaten val gordijn piept. boschenen vier schoenen, twee goudgele satijnen schoentjes en twee zwartgelr.kto molières met zilveren gespen.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1934 | | pagina 13