Carnavalsviering
Een Carnavalsurprise
in verschillende
plaatsen
Zaterdag 27 Januari 1934.
SCHAGER COURANT.
Vierde blad. No. 9422
De nar met z|Jn
onuitputtelijke
roemer
DOOR de vele dagbladartikelen en door de di
verse radio-uitzendingen van carnavalsfeesten
te Maastricht en 's-Hertogenbosch. weet men
zoo langzamerhand wel, hoe in ons land. be
neden den Moerdijk, Carnaval wordt gevierd. Maar
het zal ongetwijfeld velen interesseeren eens te verne
men op welke wijze in verschillende deelen der we
reld Prins Carnaval den schepter zwaait.
In Italië.
Het mag wel eigenaardig heeten, dat men over het
Carnaval in Italië slechts zelden iets verneemt, hoe
wel toch de beroemde Harlekijns. Pulvinella's en Co-
lombine's van Italiaanschen oorsprong zijn.
Een feit is het. dat de beroemde Carnavalsoptoch
ten en verkleedpartijen, die dertig jaar geleden nog
ln alle groote steden en vooral in Venetië worden ge
houden. tegenwoordig nog slechts het object zijn van
historische studiën en dat deze eeuwenoude tradities
niet meer in het volk voortleven. Dit blijkt wel heel
duidelijk uit het feit. dat het verbod van de huidige
regeering om zich in Carnavalskleeding op straat tc
vertoonen, in het geheel niet als hinderlijk wordt ge
voeld. De weinig gemaskerde hals zijn niet anders
dan een variatie op de ontelbare dansgon «egons van
het geheele jaar, die nóch een vastentijd, nóch een tijd
van uitgelatenheid, zooals het Carnaval, kennen.
Daarmee wil echter niet worden gezegd, dat Italië
tijdens den Camavalstijd op een monnikenklooster ge
lijkt. De behoefte om gekheid te maken is er niet
verdwenen, het uit zich alleen in minder buitenissige
vormen. Men wil zich amuseeren en het plezier be
staat in dit geval dan gewoonlijk hierin, dat men naar
het centrum van de stad trekt en zich aansluit bij de
menschenmassa's en lawaai maakt met trompetten en
fluities e.d., waurbij confetti en serpentines de vreug
de dan nog verhoogen. De eenige. die zich ondanks
de nieuwe verordeningen hun Carnavalsgenoegens
niet laten ontnemen, zijn de studenten, die ongestoord
hun optochten houden en rondrijden in bont versierde,
wagens, terwijl ze hun zelf bedachte, vaak zeer gcosti
ge, allegorische voorstellingen, hij die gelegenheid aan
de menigte vertoonen.
De faculteit, waartoe ze behooren, kan men van
hun pet aflezen, en het ongebrcidelst doen zich de
studenten van de Technische Hoogeschool voor, die
het niet kunnen nalaten, de nieuwste overwinningen
der techniek op overtuigende wijze belachelijk te ma
ken. Een andere zeer geliefde bezigheid van den stu
diosus is een hardrijderij, waaraanverschillende
glijwagens deelnemen. Eén student sukkelt bijvoor
beeld langs den weg in een kleino „Cariola". terwijl
een ander transpireert achter een handkarretje en
deze stoet trekt, zonder zich iets gelegen te laten lig
gen aan verkeersregelingen of medemenschen, door
de hoofdstraten, tot wanhoop van de ajiomobilirten
en de gemeentetram. Bij de finish staat de jury te
wachten, waarvan ook professoren deel uitmaken, en
deze rijkt de meestal nogal ongewone prijzen uit. na
welk ceremonieel een dronk op den overwinnaar
volgt, de „Vermut D'onore."'
Vermeldenswaard is de uitzondering, die Milaan
vormt. Deze stad viert haar Carnaval, dank zij het
privilége van den H. Ambrosius, oen week later dan
de anderen, en iedereen, die zich thuis niet voldoende
geamuseerd heeft, maakt een slippertje naar Milaan.
Het voordeeligst komen met dit bedrijf de straatve
gers er af, die exprcsselijk aangeworven moeten wor
den, om het plein rondom den Dom zijn waardig uiter
lijk terug te geven, en men ziet ze er weg rijden, met
karrevrachten stukgetrapte trompetten en verpletter
de mutsen.
In Nizza.
In deze dagen is de „Promenade des Anglais" reeds
door een menschenmenigte overstroomd, welke hier
anders eerst tegen den middag wordt aangetroffen,
wel is het een ander soort publiek dan gewoonlijk:
ae stadsbevolking mengt zich onder de vreemdelin
gen, terwijl in het algemeen een ongeschreven wet
aeze beide menschensoorten zorgvuldig van elkander
gcscneiden houdt, met uitzondering van eenige fami-
"®s eJ}.v!liobezitters, die tot de haute volée der Fran-
schc Riviera behooren.
?.n')evansen deelneming van het volk is ka-
ïutvoor liet karnaval van Nizza. dat werke-
vonc?,,. i e^n /eesi van blijheid en schuimende le-
__i 18, *n de wereldberoemde maskeroptocht
fniLSJü»tovers:e®fc" naar politieke satyren ot andere
riÜÏ z°eken, welke aan de zuivere, onschul-
Hnrt ka afbreuk zouden kunnen doen, wat an-
deis bijna s.eeds het geval is.
k®e®r^dJ«heid- waaraan het Carnaval te Nizza
Z1Jn beroemdheid dankt, is de buitengewone
VWaarm?e hpt Ppviord wordt: naast de goed-
«w°J Carnavalskostuums van de eenvoudigen, kan
1™!!» Cp®tuu.ms zie"- welker waarde in de duizenden
177.7» n Jonpc- Russische grootvorstin verscheen
w.,ï J.aron geleden in een Bojarenkleed, bezet met
honderden gouden sieraden en brillanten. De auto
hertogin van Cumberland was niet twaalf
van vpL°a ?deeÖ,n ve,rsierd. Wf,lke. a.leen een waarde
vfer naaiYtftn'^rr 7 francs vertegenwoordigden; de
arÏÏsMel o ir7*t 7 Wapcn ,rokkPn- dl'°egen zeer
ï«n „?r dral-en"maskers en aan hals en boenen rin
gen uit wapperende struisvecren. Tusschon deze
Hiernaast: Carnaval in het Schwarzwald.
pronkstukken van den gemaskerden optocht ziet men
de reusachtige koppen van bordpapier, duivels en en
gelen, Grieksche goden, onschuldige steeds niet po
litieke caricaturen van personen, die juist van zich
doen spfeken. Het ook anders weinig door politievoor
schriften geplaagde Nizza kent in den Camavalstijd
in het geheel geen verordening, die het genoegen en
het plezier ook maar conigo afbreuk zou kunnen doen.
Men danst en lacht en viert net zoo lang feest, tot
de grooto kater komt, die echter, op deze gezegende
plek der aarde, heel wat minder grimmig is dan el
ders.
Het Carnaval van Binche.
De Belgische stad Binche weet gewis veel dingen
over zich zelf te vertellen, welke haar roem uitmaken,
maar dat zijn, hoe sympathiek deze stad ook is, plaat
selijke geheimen. De wereld zou van Binche nauwe
lijks weten, dat het beslaat. wanneer de stad niet
haar beroemd Carnavalsfeest had. Wat Binche als
Carnavalsfeest onderscheidt van alle andere steden,
is, dat men daar niet het Carnavalsfeest uitgelaten
viert, maar ceremonieel, zonde.r dat deze ernst al to
zeer in tegenstelling is met de uitgelaten vroolijkhcid.
De maskerade van Binche gaal tot een eeuwenoude
Rechts:
„Lacht, drinkt en kust I"
Prins Carnaval groet
vanuit zijn wagen
het volk.
traditie terug, en vertoont een eigenaardige praal als
nergens elders. In den grooten optocht, die jaarlijks
het hoogtepunt van het feest vormt, geven de „man
nen van Binche" het geheel een typisch locale kleur.
Aanzienlijke burgers der stad beschouwen het als een
bijzondere onderscheiding zich op Vastenavond in de
kostbare traditioneele gewaden te mogen steken; op
hun hoofd hebben zij struisvecren van meer dan een
meter lengte. Een rijk en bontversierde bolero, wijde
broeken eveneens met veeren versierd, voltouien hun
bijzonder costuum.
Reeds in den vroegen morgen vorzamelt zich op de
srroote markt een bonte menigte die vol spanning
wacht op de dingen die zullen komen. Straten en
gevels zijn versierd; de schoolkinderen hebben we
kenlang geld gespaard om het hunne t-.t de alge
rneene feestvreugde te kunnen bijdragen. Ook zij
zijn met speciale, bonte hoofdbedekkingen toegerust,
volgens oeroude tradities.
Het andere hoogtepunt van het féést wordt ge
vormd door de wedstrijden der handwerkgezellen,
die door allerlei vroolijkc sportieve prestaties den
„gczollenkoning" moeten aanwijzen Men klimt in
meterhoogo gladde palen, aan welker top worsten en
krakelingen hangen, zwemt nair gebakken visschen,
en rent gebraden varkens na, die op Karretjes ge
schoven worden, enz. Wie als eerste uit dezen strijd
lo voorschijn komt, wordt voor een jaar de waardig
heid van „gezellenkoningverleend en wordt onder
zijns gelijken, evenals in de geheele stad als een aan
zienlijke persoonlijkheid beschouwd-
Wanneer Nisza de stad van kostbare Carnaval
mag worden genoemd, dan mag Binche de stad van
het historische Carnaval hecten, want nergens is men
ook in de vreugde zoo plechtig en statig als hier.
In Brazilië.
In Santos ("Brazilië) wordt vanzelfsprekend ook
Carnaval gevierd. Hier zijn het de auto's, die het
bijzondere cachet verleenen. Een onafzienbare rij,
feestelijk versierd, schuift langs de Avenide Presi
dente Wilson, en de arme neger staat er naast zijn
koffiemagnaai „Viva, viva" te schreeuwen. De Brazi-
liaansche landskieuren groen en geel, voeren den bo
ventoon, ook in de costuums en het heeie gebeuren
grijpt in een parfumwolk. want geen gewoonte is in
Brazilië zoo ingeburgerd als het spuiten met par
fum. Het wordt er vermengd met chlooraethyl, dat de
huid verkoelt en ons, Europeanen, de weinig ver
makelijke oogenblikken. doorgebracht hij den tand
arts in het geheugen terugroept. Op de hoeken der
traten zijn vrachtauto's opgesteld, die de verbruik
te serpentines en confetti verwerken, welke anders
zonder twijfel tot verkeersopstoppingen aanleiding
zouden geven.
Men ziet er van alles dooreen, het havenkwartier
en de aristocratcnwijk, een ncgerkapel met een
bontgeborduurd kerkvnandel voorop, en daarachter
oen troep Indianen, die geluiden halen uit lange,
met erwten gevulde rietstengels. Do danspaleizen zijn
overvol, en alles wat er in Brazilië aan dans bestaat,
kan men er aanschouwen, van den verliefden reidans
tot de tango, van de Zamba tot dc Machiche. En
dat gaat zoo door tot den morgen aanbreekt
Maar dc Europeaan blijft niet in de stad. Als de
schemering invalt, neemt hij dc vlucht, om het
sprookje uit de verte te beleven. Do straten zijn
feestelijk verlicht, de raketten spuiten parfum, ka
nonschoten doen de muren beven. En mtusschen zit
de Europeaan to genieten op de Ilha Vorchat het
wonderbaarlijk mooie eiland bij Santos.
In Keulen,
Wie het Keulsche Carnaval niet kent, zal er noo-t
achter komen wat het is. In Keulen bestaan er meer
DE handen diep in do zak
ken van zijn sjamherloek,
stond dc romancier Lefèbrc
te mijmpren hij het groote
venster van zijn werkkamer. Zijn
flinke gestalte silhouetteerdc donker
af in de sombere, blauwe scheme
ring, die buiten, in de Avenue des
Arts begon tc vallen. Zijn sympa
thiek, gladgeschoren gelaat stond
ernstig, bijna droevig.
Vreemd, dat hij nu opeens aan
zijn vrouw moest denken.
Na het middagmaal was hem een
gelukkige, dichterlijke vonk door
het brein geflitst en nadien had hij
veel geschreven, heel wat vellen vol,
met vlot en tintelend proza. En dan,
meer to zien was, verscheen nu eens
klaps, in een helder ovaal, hot beeld
zijnor vrouw. Zijn echtgenoote, die
hij on een reis door het zonnige
Spanje had leeren kennen, en waar
van hij nu al vier jaar gescheiden
was. Niet wettig gescheiden, neen
zóó maar van elkaar wegge
gaan.
Hoe kwam zij daar nu zoo eens
klaps op dien muur, als een leven
de verschijning! Hij sloof zijn oogen
om niets meer te zien. Zoo n feeks,
die dc helft van zijn fortuin ver
kwist had aan dure, nultelooze din
gen, alsof zij aan een ongeneeslijke
spilziekte leed, een ongehoorde extra
vaganza.
lijk. Hij poogde zich er aan to ont
trekken, doch tevergeefs. Pijnlijk
was die herinnering. Ze drukte hem
terneer, bracht hem in een matte,
/nocdelooze stemming.
Zenuwachtig woohlen zijn handen
in de zakken van zijn kamerjapon.
Hij diepte zijn sigarettenkoker op
en deed hem openflappen. Werk
tuiglijk stak hij er een aan. Het lu
cifersvlammetje wierp een roodach-
tigen schijn op zijn ernstig gelaat.
Een ongekend gevoel van eenzaam
heid beving hem en hij vroeg zich
af hoe hij verder den avond zou
doorbrengen.
Buiten, op de avenue, klonk een
gegons van vele vroolijko stemmen
zoo ineens, met hot naderen van den
avond, was al zijn inspiratie als een
damp uit zijn hersens vervaagd. Hij
kon, om het zoo uit te drukken,
geen verstandigen zin meer op het
papier krijgen. Hij was en bleef aan
het doorschrappen, en begon telkens
weer opnieuw te schrijven, tot zijn
vel op het laatst een ware inktboel
werd en veel op een dicht spoorweg
net begon te gelijken.
'Suf, als niet begrijpend, had hij
erop gestaard, machteloos. Toen had
hij zijn pen maar neergesmakt, en
was moe, als een ouden man in zijn
fauteuil teruggezonkenin vaag
gedroom.
Op den wand, vóór hem, die door
invallende duis ernis bijkans niet
Neen, hij kon en wilde dit visioen
niet meer aanschouwen en hoe meer
hij zich inspande blind voor het
beeld op den muur te zijn, des te
helderder en duidelijker stond zij
daar. in het lichtend ovaal.
Zijn hand gleod tastend over zijn
schrijftafel en kwam in aanraking
met zijn tabakspijp. Hij slingerde
zonder zich te bedenken, dien vriend
zijner vredige uren naar het droom
beeld en met veel gerinkel en
geraas viel een voonyerp in scher
ven op den vloer.
Hij lachte om zijn dwaze daad en
ging aan het venster staan; en lang
stond hij daar. mijmerend, alsmaar
denkend aan zijn vrouw. Ten leste
werden hem die gedachten ondraag-
Carnavalsvierders trokken zin
gend en roepend, toetend en rate
lend voorbij Toen kreeg hij
een ingeving. Hij lachte en draaide
het licht aan.
Naast een hloemenstandaard, op
den vloer, lag een Chineesche vaas
aanscherven.
Hij belde.
In de deuropening verscheen Ana-
tole, zijn dienaar. Gedienstig en aan
dachtig luisterde hij naar de beve
len van zijn heer.
Goed, meneer. Bij den zieken
schilder in de rue Blanchard om
een carnavalscostuum vragen. On
verschillig welk.
Achter Anatole's rug viel de deur
dicht.
In de Opéra. Een wemeling en
warreling van gemaskerden en
dooreenwoeling van schelle en helle
kleuren van verkleede carnavalvicr-
ders. Een gegons van mirle'.ons en
imitaticmuziekinstrumenten en hel
dere, vroolijke stemmen.
Confetti wolkten op hoven de dan
sers en vlokten neer op dc kapsels
der dames en de hoeden en andere
hoofddeksels der heeren. Veelkleu
rige serpentines kronkelden door de
lucht en kwamen soms terecht in
glazen met parelende champagne.
Aan een tafeltje zat de roman
cier Lefèbre in een deftig empire-
costuum: een bruin"! redingote,
witte kousen tot aan de knieën, la
ge schoenen met zilveren gespen,
hoogen hoed. Het masker van een
bedaagden, jovialen heer verbergt
zijn eigen gezicht. Zóó zat hij daar,
in zn eentje.
Hij vermaakte zich met te zien
hoe anderen zich amuseerden.
Vóór hem, in een kolk, spatten
kraaltjes schuimwijn uiteen en nu
en dan dronk hij er een slokje van.
Hij liet, voldaan en genietend,
zijn blikken glijden over de dan
sende paren en nam de menschen
eens op die om hem heen aan de
tafels zaten, waarbij zijn nog steeds
geboeid werd door een vrouw, die
niet ver van hem af zat. Zij was
gekleed als een „CarmeiT en van
bijzondere bevalligheid. Boven haar
rosc masker kruldon zwarte haren
uit. Zij zat daar in gezelschap van
twee dames en twee heeren.
Zij scheen zich goed te verma
ken. Illj hoorde haar gedempton
Inch. Haar beonon waren, terzij
van het tafeltje, ove«* elkaar gesla
gen. M)oie, .welgevormde beenen
waren het en kleine, charmante
voetjes had ze, die in goudgele sa
tijnen balschoentjes gestoken wa
ren.
Haar lach. haar gebaren, heel
haar doen herinuerden hem leven
dig aan zijn vrouw, die al vier
jaar van hem weg was. Onwille
keurig richtte hij telkens zijn oogon
op haar en het kwam hem voor,
dat hun beider blikken zich steeds,
als hij toeval kruisten. Dat hinder
de en intrigeerde hem Zijn vrouw
was immers terugg-koerd naar
haai- zonnig Andaloesië!
En toen werd do laatste dans
aangekondigd
Een plotselinge beweging, een
haast door elkaar gekrioel, 't zoe
ken van een vrijen cavalier naar
een dame.
Werktuigelijk wipte Lefèbre van
zijn stoel en vroeg ..Carmen'' ten
dans.
Een paar maten maziek voor de
„invitation". Dan dc wals Et-n
paar triangelslagen De lichten
gaan uit on weer aan en
dan weer uit Gelach, gegil.
Elk paar plaatst zich met den rug
naar elkaar toe. Dc maskers worden
afgedaan Een boos op de groo
te trom beiden draaien zich
om groot gejuich.
En als het weer licht wordt, ziet
en herkent hij zijn vrouw
Zij herkent haar echtgenoot.
Eerst worden ze bleek van ont
roering en dan kleuren beider wan
gen zich donker Hun adem jaagt.
Ze aarzelen. Verlegen, onthutst,, be
deesd» slaan ze dc oogen neer. Hij
ziet dc goudgele schoentjes en zij
de zwart gelakte molières met do
zilveren gespen. Een vervelend, een
gênant oogenblik. Eerst hebben zij
een impulsieve neiging, zich van
elkaar te verwijderen maar het is
alsof ze aan den parketvloer vast
genageld zijn
Haar zusters ei1 zwagers die hot
geval opgemerkt hebben geamu
seerd en blij verrast hen in zoo'n
netelige positie te vinden, plezier
hebbend in dit zonderlinge toeval,
duwen hen zacht mede naar hun
tafeltje.
En bestellen champagne.
En als Anatolc den volgenden
dag tegen den mid lag, heel onbe
scheiden dooi het sleutelgat in de
slaapkamer van den romancier
Lefèbre kijkt, ziet hij op het witte
berenvel vóór het bed, door een
nieuwsgierige zonnestraal, die door
eon gaatje in het neergelaten val
gordijn piept. boschenen vier
schoenen, twee goudgele satijnen
schoentjes en twee zwartgelr.kto
molières met zilveren gespen.