De Zwarte Monnik
Parijs, stad der
straatgevechten.
Radioprogramma
Een herinnering aan vroegere
woelingen.
FANTASTISCHE
VAN SNELLE
EXPEDITIE
MANNEN.
LANGS DE STRAAT.
Het begon met
de Bastille.
In Parijs is het woelig toegegaan. Woeste tooneelen
hebben zich in de straten der Franschc hoofdstad af
gespeeld. De gebruikelijke barricaden en vernielingen
ontbraken niet, geweersalvo's hebben weerklonken en
de politie heeft menige charge uitgevoerd. Parijs heeft
reeds vele dergelijke woelingen gekend, die vaak niet
systematisch georganiseerd zijn en voortkomen uit
spontane stemmingen, en hoewol de onlusten, die
ihans hebben plaats gehad, gélukkig nog in geen ver
houding staan tot do groote straat oproeren uit dc
Franschc geschiedenis, lijkt het toch niet oninteres
sant die grootere revoluties eens in herinnering te
brengen.
Het type en het voorbeeld van dergelijke gebeurte
nissen is wel de bestorming van de Pastille op 14 Juli
1789. Een onbloedige revolutie was reeds veel eerder
begonnen, toen zich namelijk de derde stand als na
tionale vergadering constitueerde en het bevel van
den koning, om uiteen te gaan, beantwoordde met den
„Eed in dc Kaatsbaan waarin de afgevaardigden
zwoeren, niet uiteen te zullen gaan, voor zij Frankrijk
een grondwet hadden gegeven. De koning weifelde
tot zijn ongeluk tusschen kortzichtige stijfhoofdig
heid en hulpclooze toegevendheid. Zijn poging om de
groeiende volksbeweging met wapengeweld te onder
drukken, was slechts olie op het vuur en dreef de Pa-
rijzenanrs de straat op. Daar speelden zich tusschen
12 en 14 Juli heftige tooneelen af, die van historiscne
beteekenis werden op het oogenblik dat besloten werd,
naar de Bastille te trekken en deze burcht, waarin de
Parijzenaars de macht des konings en de rechteloos
heid der burgers belichaamd zagen, tc bestormen. Met
dezen strijd, die slechts eenige uren duurde, begon de
Fransche revolutie naar buiten zichtbaar te worden.
Een paar salvi in de Parijsche straten, de tocht van
een ongeordende volksmassa naar de gevangenis leid
den een rcvoluticperiode in, die eigenlijk eerst eindig
de met de overwinning der Derde Republiek over
haar tegenstanders. Napoleon, de Bourbons der
Restauratie, de Burgerkoning en Napoleon III waren
slechts tusschenspelen in deze ontwikkeling-
Een van dc hoogtepunten dezer beweging was dc
Juli-revolutic van 1830, die werd uitgelokt door dc
kortzichtige houding van liet ministerie van Karei X
en van den monarch zelf. Do beroemde ordonnanties
van den koning, waardoor de invloed van het volk
scherp werd onderdrukt, waren het teeken tot den
opstand. De volksmenigte begon overal de koninklijke
wapenen aan tc vallen, de wapenmagazijnen te sloo-
pen en de algemcene verbittering steeg tot het uiter
ste, toen de garde het geweervuur op de massa open
de. Barricades werden opgericht, niet minder dan
achttienduizend burgers van Parijs grepen naar dc
wapenen en in de straten begon een bloedige strijd
tusschen burgers en soldaten. De troepen kwamen
spoedig in een benarde positie, een deel der soldaten
viel af, en wat den koning trouw bleef, zag zich wel
dra zoo in het nauw gedreven, dat den commandant
Marmont niets anders overbleef dan zich uit de hoofd
stad terug te trekken. Het straatgevecht eindigde met
een volledige nederlaag van den koning, die van den
troon vervallen verklaard werd.
De rust, die men had verwacht van de regeering
van Lodewijk Philips, hield niet lang aan. Steeds weer
braken opstanden en onlusten uit, zoowel van de zijde
der republikeinen als van die der Legitimisten, hoe
wel zij in omvang cn hevigheid niet te vergelijken wa
ren met den Juli-storm van 1830. Eerst in 1847 trok
ken zich weer zeer donkere wolken boven Frankrijk
samen. Onder de bevolking heerschte verontwaardi
ging over de corruptie bij de regeering en het zedelijke
verval der hoogste kringen, waarvan het volk door
een reeks schandaalprocessen op de hoogte was ge
komen. Omkoopingsaffaires, waarbij do ministers van
den Burgerkoning betrokken waren, onthullingen, die
aantoonden, dat de hoogste raadslieden van de kroon
voor geld tc koopen waren, hadden in de publieke
iheening een drang naar hervorming veroorzaakt,
dien de koning in een onhandige troonrede als dema
gogie trachtte to bestempelen. Toen hij tenslotte toch,
onder den druk van straatdemonstraties, tot hervor
mingen bereid scheen te zijn, voldeden deze de oppo
sitie niet en zoo brak in den nacht van 22 Februari
opnieuw een storm over Parijs os. Een groote menigte
verzamelde zich voor het ministerie van buitenland-
sche zaken. Plotseling viel een schot, de wacht ant
woordde met een salvo en daarmede was de Februari-
FEUILLETON
DOOR
EDGAR wat.t.ac.e.
44.
Bij het licht van de kaars had Miss Wenner de
meeste klcedingstukk.cn weer aangetrokken, waarvan
zij zich ontdaan had, toen het licht uitging.
„O, was ik maar niet gebleven er loopt iemand
over de gang!"
„Dat is Mr. Alford maar."
Maar haar scherp oor ving het geluid van twee
parc-n voeten op, en weldra liet de stem van Dick
zich hooren.
„Mag ik een van de mannetjes van Puttier hier
buiten je deur op post zetten?" vroeg hij. „Schrik
niet, als je hem vannacht heen en weer hoort loo-
pen."
,Is er dan iets te vreezen, Dick?"
„O, neen, dat niet; maar ik heb bemerkt, dat Miss
Wenner zoo verschrikkelijk over haar zenuwen is."
„Dat is zoo," erkende Marv met luider stem. „Zeer
oplettend van u, Mr. Alford."
„En houdt beiden de vensters goed gesloten," ver-
\olgde Dick. „Do kamers worden voldoende geventi
leerd, zoodat er geen vrees bestaat, dat je met hoofd
pijn ontwaken zult. Wel te ruston!"
Na zijn vertrek, keek Mary Wenner haar vriendin
diepzinnig nr.n.
„Hoorde je wat hij van het goed gesloten houden
van de vensters zei?" vroeg zij met holle stem. „O,
hemellje-Jiof!"
„Wees niet zoo kinderachtig, Mary." Lcslie zelve
was ver van gerust, maar zij wilde zich aan de ande
re ten veo'bceld stellen.
„Kom hier, dan zullen wij samen de sluiting van
de ramen nakijken."
„Houdt do vensters goed gesloten," herhaalde Mary
Wenner. „Brrrr er is wat op komst!"
Zij deden de. knippen stevig op alle vensters en
eensklaps greep Mary Leslie woest hij den arm.
„Er ligt een man onder mijn bed!" hijgde zij, met
ontstellende oogen naar de afhangende beddesprei
starende.
revolutie ingeleid. Wapenwinkels werden geplunderd,
straten opgebrokon, barricades gebouwd. Geheel Pa
rijs was één legerkamp; de soldaten begonnen af ie
vallen en weder moest een koning de abdicatie-oor
konde onderteekenen. Maar de strijd was nog niet ten
einde. Wel was het koningschap door de republiek
vervangen, maar de radicale partijen waren niet te
vreden. Daarbij kwamen ontzettende financicele en
economische moeilijkheden. Op den avond van den
2ten Juli begon op de boulevards een nieuwe opstand,
die door een beschieting van de voorstad St. Antoine
volledig word onderdrukt. In dezen Julis'ag werden
meer dan 4000 menschen gedood en 11000 gevangen
genomen. De radicale storm was afgeslagen; de ge
matigde republikeinsche richting had gezegevierd.
Toen vele jaren later de Jobstijding van de neder
laag bij Sedan de Fransche hoofdstad bereikte, be
stormde een volksmenigte de zittingszaal van het
Wetgevende Lichaam en dwong de uitroeping van de
republiek af. Een nieuwe ontzettende opstand brak 18
Maart 1871 uit, toen de Commune een greep naar dc
macht deed. In een langen en verbitterden strijd wa
ren aan de zijde der rcgecringstroepcn niet minder
dan 20.000 dooden en gewonden te betreuren en even
veel hij de opstandelingen. Van dc 30.000 gevangenen
werden 13.700 veroordeeld tot de doodstraf, deporta
tie of gevangenisstraf.
Sedert dien zijn zeer groote opstanden in de Fran
sche hoofdstad niet meer voorgekomen. Wel herinne
ren wij ons nog de demonstraties die zeven jaar gele
den plaats vonden nar aanleiding van de terechtstel
ling van Sacco en Yanzotti. Maar de onlusten, die in
de afgeloopen dagen de aandacht der wereld op Parijs
hebben gevestigd, waren op hun beurt weer veel ern
stiger dan de demonstraties van 1927.
-T
Malcolm Campbell en Alan Ccbham op zoek
naar den koning van de Kalahari.
De bekende Engelsche snelheidsduivels
Sir Alan Cobham en Sir Malcolm Cambeli
hebben dezer dagen in gezelschap van een
geoloog Engeland per vliegtuig verlaten
om in de Kalahari-woestijn goud en den
koning te vinden.
Men zegt, dat in November 1933 Cobham en Camp
bell ekaar in do bar van een elegant Londensch ho
tel opzochten. Eerst koutten ze over gemeenschappe
lijke oorlogsherinneringen, en daarna vertelde Camp
bell over zijn auto's en beklaagde zich, omdat hij
voor lange ufstanden eigenlijk geen rechte banen loi
zijn beschikking had. „Wanueer je eens naar de Ka
lahari trok!" moet Cobham schertsend hebben ge
zegd, „daar kan je reuzeneinden recht vooruit jak
keren. En trouwens: er is goud te vinden!"
Daarop haalde Cobham een paar goud „nuggets"
uit zijn zak en begon verhalen op te hangen over de
schatten der Bosjesmannen He goud had hij gekre
gen in ruil voor tabak en lucifers, tijdens zijn record
vlucht Londen-Kaapstad.
„Ja. en misschien vinden we ook den koning van
de Kalahari. Zullen we het doen? Gelijk op deelen.'
Op denzelfden avond kwam men overeen. Men
moest alleen nog een goeden geoloog en een be
trouwbaren ingenieur vinden. Daarmee zou Cobham
zich belasten.
oo
De geschiedenis van den koning der Kalahari is
zonderling. Zij begint voor ons van befang te worden
in 1898. Toen had te Londen ecu groote theater-
brand plaats, waarbij de vrouw cn de zoon van een
zekeren dr. Üliver Jefferson om het leven kwamen.
Korte tijd daarna verkocht Jefferson zijn have; hij
wilde een reis om de wereld maken en zich daarna
het leven benemen. Maar in Afrika bleef hij hangen
(figuurlijk).
Intusschen had hij allerlei vermetelheden uitge
haald, waarbij hem echter maar geen ongeluk wil
de passeeren. Hij probeerde het in Afrika opnieuw
door een jachtuitstapje in de Kalahari te maken.
Daar stiet hij op een groepje Bosjesmannen, die
weeklagend om een stamgenoot stonden. De laatste
had een been gebroken. oor een Bosjesman betee-
kende zooiets een langzame dood. Dr. Jefferson zette
en spalkte het heen en bleef bij de Bosjesmannen tot
dat 't slachtoffer genezen was ln dien tijd behandel
de hij nog verscheidene andere zieken. Daarna wilde
hij verder trekken, maar de kleine menschen, die
eens Zuid-Afrika beheersebten, smeekten hem te blij
ven en tenslotte kregen ze hen» zoo ver Zij bouw
den een huis voor hem, gaven hem zooveel levens
middelen, als hij wenschte, en zelfs water, dit in do
Kalahari zoo zeldzame zocht, wilden ze hem ver
schaffen, zoo veel hij wenschte.
Jefferson is nu al zes-en-dertig jaar in de Kala-
Met bonzend hart, lichtte Leslie de sprei op en
haalde een paar hooge rijlaarzen van onder het bed,
waarvan het ontstelde meisje de zolen gezien had,
en beiden barstten in een zenuwachtig lachen uit.
„Kon ik mijn bed maar naar jouw kamer versjou
wen." Mary keek hulpeloos naar het zware ledikant
met vier stijlen, dat haar toebedeeld was.
„Je kunt bij mij komen slapen," stelde Mary voor.
„Ik heb zoo'n reuze bed." En dit aanbod werd gretig
aanvaard.
„Je mag eerst wel eens onder je bed kijken," merk
te Miss Wenner zenuwachtig op, en niet dan na de
daad bij het woord gevoegd te hebben, begonnen zij
zich langzaam te ontkleeden.
Beneden in de bibliotheek zat Dick te beraadslagen
met Puttier, die juist van een haastig bezoek aan
Scotland Yard teruggekeerd was.
„De batterijen waren vernield en er werd een po;
ging gedaan om den hoofdkabel door te snijden,"
deelde Dick hem mee. „Ik kwam kort na het gebeur
de bij de centrale aan, maar zag niemand."
Puttier trok aan zijn bespottelijk kleinen neus en
er stond een bezorgde blik in zijn bruine oogen.
„De commissaris zei, dat u hier minstens een dozijn
mannen moest hebben om een flinke schoonmaak te
houden," zei hij. „Ik heb er 3 meegebracht en wij zul
len ale drie in huis de wacht houden. Een in den
oostelijken cn een in den westelijken vleugel en een
in de hal. Dan kunnen u en ik en de plaatselijke
mannetjes het park voor onze rekening nemen. Hoe
wel wij, wat dat betreft, evengoed binnenshuis zou
den kunnen blijven, want voor het afpatrouilleeren
van het geheele landgoed is minstens een bataljon
noodig. Wat ik zeggen wou. vanmorgen vroeg ont
dekte ik een uitgestrekten dam in den noordoostelij-
ken hoek van do bezitting, dicht bij de rivier. Een
van uw boscbwachters vertelde mij dat deze door het
landvolk Chelfords Landhonger genoemd werd. Wat
is daar de beteekenis van?"
Dick was niet in een stemming voor archeologie,
maar gaf een uitlegging.
„Een van mijn voorvaderen ik weet niet welke
smeedde een plan tot landroof op groote schaal.
Het is ie misschien bekend, dat het charter krachtens
hetwelk wij deze landen uit de handen van Koning
Henry ontvingen, luidde, dat de noordelijke grens
van het bezit door den loop van de Ravensrill ge
vormd zou worden en deze vernuftige Chclford uit
vervlogen tijden kwam nu op het denkbeeld om den
loop van de Ravensrill zoodanig te wijzigen, dat er
een paar duizend morgens land aan het bezit toege
voegd zouden worden. En daartoe liet hij „Chelfords
Landhonger" opwerpen. De natuurlijke loop van
TIEN TWEELINGEN OP ÉÉN SCHOOL. Een merk
waardig record houdt de school van Atlantic in de
Vereenlgde Staten. Zij wordt n.1. door tien tweelingen
bezocht, van wien we hierboven een afbeelding zien.
Voor de onderwijzers, die de soms als 2 druppels wa
ter gelijkende kinderen nit elkaar moeten houden lijkt
het ons een allesbehalve benijdenswaardig record.
hari. Twee of drie blanken hebben hem gedurende
zijn verblijf aldaar te zien gekregen. Hij is de koning
der Bosjesmannen geworden.
Wat nu het Kalaharigoud betreft dit: wanneer
Jefferson iets noodig heeft: suiker, thee. tabak, lu
cifers of zoo iets. dan schrijft hij zijn order op een
briefje en eenige Bosjesmannen ondernemen dc da
genlange tocht naar Windhoek, waar ze inkoopen
doen en betalen met goudkorrels. De Bosjesmannen
zeggen niet, waar ze t vandaan halen en volgen kan
niemand hen op hun sluipwegen. Dr. Jefferson ver
raadt het geheim n et, aangenomen dat hij het kent.
Het volk der Bosjesmannen zou vóór de negers
kwamen, rijk en gelukkig zijn geweest en aan de kus
ten gewoond hebben. Toen ze verdreven werden,
moeten ze hun schatten hebben meegenomen en ze
hebben begraven. Volgens andere berichten moeten
er goudmijnen in de Kalahari zijn, die geëxploiteerd
kunnen worden. Die wil Cobham vinden. Zoo bezien
lijkt de expeditie in ieder geval een rooftocht.
Cobham zal in een eendekker plaats nemen, terwijl
Campbell het reservevliegtuig zal besturen. Men heeft
een tot in finesses bindend plan opgemaakt, waarin
onder andere melding wordt gemaakt van geweren
tegen verscheurende dieren en van aparte water
tanks. Het reservevliegtuig blijft aan den rand van
de Kalahari wachten en ontvangt voortdurend sei
nen. Houden die op, dan moet het zich naar de laat
ste post begeven waar alles nog in orde was en van
daar uit gaan zoeken.
DONDERDAG 15 FEBRUARL
HILVERSUM (1875 M.)
A.V.R.O.: 8.00 Gramofoonmuziek; 10.00 Morgenwijding
10.15 Gramofoonmuziek; 10.30 Vioolrecital door Boris
Lensky; 11.00 Knipcursus Kinderkleeding; 11.30 Piano
recital; door Egbert Veen; 12.00 Omroeporkest o.I.v.
Nico Treep; 2.15 Halfuur voor de vrouw; 2.45 Gramo
foonmuziek; 3.00 Knipcursus; 3.45 Overschakeling
reader; 4.00 Mevr. Ant. van Dijk spreekt voor zieken
en ouden van dagen; 4.30 Gramofoonmuziek; 5.00 Ra-
diotooneel voor de jeugd; 5.30 Gramofoonmuziek; 6-30
Rportpraatje door H. Hollander; 7.00 Causerie door G.
de Josselin de Jong: „Het circus des nachts"; 7.30
Engelsch voor beginners; 8.00 Yaz Dias; 8.05 Gra
mofoonmuziek; 8.15 Concertgebouworkest o.I.v. Bnino
Walter: 10-30 Gramofoonmuziek; 11.00 Vaz Dias; 11.10
Dajos Bela cn zijn orkest; 12.00 Sluiting.
HUIZEN (301 5 M.)
K.R.O.: 8.00 Morgen concert; N.C.R.V.: 10 00 Gramo
foonmuziek: 10.15 Morgendienst; 10.45 Leger des
Heils-kwartiertjo; K.R.O.: 11.00 Gramofoonmuziek;
11310 Godsdienstig halfuurtje; 12.00 Politieberichten;
12.15 K.R.O.-Orkest; N.CR.V.: 2.00 Cursus Fraaie
handwerken; 3.00 Gramofoonmuziek; 3.40 Rustpoos;
de Ravensrill doorsnijdt de Long Meadow. Het was
een van die brutale rooversstukjes, die ons tot groot
grondbezitters gemaakt hebben! En deze legende is
door de eeuwen heen van mond tot mond gegaan."
Hij keek naar het levensgroote portret boven den
schoorsteenmantel en schudde het hoofd. „Ladv Chel-
ford," mompelde hij, „wat heeft u mij al niet een
last bezorgd!"
Puttier werd in hooge mate nieuwsgierig. „In hoe
verre?" vroeg hij.
„Dat zal ik je een dezer dagen vertellen," zei Dick.
„Of de jonge dames al zouden slapen?"
Hij liep op zijn teenen naar boven. De schildwacht
op de gang bestraalde hem met zijn lantaarn.
„Niets te hooren," fluisterde hij, en Dick sloop de
trap weer af.
Zij hadden afgesproken dat hij en Puttier om de
beurt een paar uur zouden slapen, terwijl de ander
een ronde om het huis en de bijgebouwen deed. Om
twee uur in den morgen werd Dick wakker, doordat
Puttier hem zachtjes schudde.
,Er is niets voorgevallen," zei de detective, met een
welgevalligcn blik op den divan, van welken Dick
opstond. „Ik heb koffie voor u gezet."
Een spiritustoestel stond op het bureau te bran
den, met een dampend keteltje er op. Dick schonk
zich een kop sterke koffie in en dwong zich wakker
te blijven.
„Een van de dorpsagenten meende iemand te zien
loopen en riep hem aan," rapporteerde Puttier, zich
met een zucht van welbehagen uitstrekkende. „Maar
het was waarschijnlijk een gewone struik; die luid-
jes zijn zoo schrikachtig zij zien iedere schaduw
voor een Zwarten Monnik aan!"
Dick slurpte van zijn koffie en brak een biscuit
met zijn vrije hand.
„De hemel zij gedankt dat. dit niet lang meer zoo
kan duren!" riep hij uit „Wat ik vragen wou, heb
je die papieren uit Londen meegebracht?"
„Ik gaf ze u in de bibliotheek; ze zaten in die
groote enveloppe."
Dick zette zijn kop neer. „In mijn safe zijn ze vei
liger," zei hij. „De bedienden hebben er niets mee
noodig."
Hij liep door de hal, ontsloot de deur van de bi
bliotheek, ging over den drempel en draaide werk
tuigelijk aan den schakelaar, voor het oogenblik ver
getende, dat Fosaway Manor van electrisch licht
verstoken was. Hij keerde naar zijn werkkamer te
rug om zijn zaklantaarn te halen en ging naar het
bureau, waar de enveloppe nog lag, die hij in zijn
zak stak. Toen bemerkte hij dat het ergens tochtte.
Hij liet zijn licht op dc tuindeuren schijnen. De wes
De verpleegster.
Het gebeurde op een der verkeerswegen in het Zui
den des lnnds. zoo tegen den avond.
Een vrachtauto reed met een flinke vaart naar het
Noorden, waar de chauffeur weer een nieuwe vracht
groenten vandaan zou halen; lustig snorde de wagon
voort en werd de afstand welke nog moest worden
afgelegd, vlug ingekort De bestuurder berekende al
voor zichzelf, hoe laat hij weer hij moeder de vrouw
zou kunnen zijn als alles meeliep. Plotseling werd
zijn aandacht getrokken door een persoon die in het
schemerdonker stond te zwaaien en teekenen gaf, dat
do auto moest stoppen. Hieraan werd voldaan en het
bleek een verpleegster te zijn. die verzocht te mogen
moerijden. De bestuurder willigde het verzoek in
cn werd de groote koffer van het zustertje in den wa
gen geheschen, terwijl zij zelf voor in de cabine plaats
nam.
Na een poosje te hebben gesproken over het weer
enz., kwam onze chauffeur tot een ontdekking, die
hem niet bijzonder verblijdde. Het stemgeluid van .ie
„zuster" begon te veranderen en min of meer op dat
van een lid van het sterke geslacht te gelijken. En
het vermoeden, dat hij inplaats van met een vrouw
met een man te doen had, werd al sterker en werden
in stilte plannen beraamd om van deze ongewenschte
„passagiere" af te komen. M ant ja, nietwaar, oen man
in vrouwonkleeren. dat voorspelt niet veel goeds.
Na een poosje te hebben nagedacht was hij er. Ja,
daar had hij het. Vlak voor een dorp werd gestopt
Het was inmiddels heelemaal donker gewordenen
waren de lampen aangestoken.
„Waarom stopt u hier?", was de vraag van den pas
sagier: „zoo dicht bij dat dorp?"
„Ja", was het antwoord, „dat heeft z'n redenen. Ik
heb hier al eens meer een proces-verbaal gehad voor
het niet-branden van m'n achterlichtje, dat wel eens
kuren heeft, zoodat ik de zaak eerst eens even wil
controleeren. Of, misschien wilt u zoo goed zijn even
te zien of het brandt."
De „dame" was zoo bereidwillig, zich met het onder
zoek to belasten, maar ze had de cabine niet goed
en wel verlaten, of onze vriend maakte dat hij weg-
kwam, wat hem gelukte ook, zoodat de passagiere en
haar vervoermiddel en haar koffer kwijt was.
Op het politiebureau deed de chauffeur mededeo*
ling van het voorval en gaf de koffer van de „ver
pleegster" in bewaring, die evenwel niet zal worden
afgehaald, naar wij vermoeden, daar de inhoud bleek
te bestaan uit een stel inbrekerswerktuigen en
twee revolvers.
De chauffeur is dus blijkbaar aan een groot gevaar
ontsnapt cn zal zich wel wachten om in liet vervolg
weer vreemden te laten meerijden, al is het dan ook
i-mznd in verpleegstercostuum.
4.00 Bijbellezing; 5.00 Handenarbeid voor do jeugd;
5.30 Pianorecital door Hugo van Dalen; 6-30 Gramo
'oonmuziek; 6.45 Causerie; 7.00 Politieberichten; 7.10
Lezing; 73)0 Weekoverzicht; 8.00 Chr. Zangvereeni-
glng „De Lofstem"; 0.09 Ouderuurtje; 0.30 Vaz Dias;
9.40 Orgelconcert door Jan Zwart; 10.40 Gramofoon
muziek; 113)0 Sluiting.
LUXEMBURG (1304 M.)
Duitsche avond: 7.00 Gevarieerd Duiisch concert;
•3.00 Concert; 8.50 Idem; 9.00 Operette; 103)0 Dans
muziek
BRUSSEL (484 M.)
1-30 Klein-orkest; 8.20 Omroeporkest; 8-35 Cabaret
programma; 10.45 Gramofoonmuziek.
KALUNDBORG (1281 M.)
73)0 Symphonie-orkest; 9.50 Dansmuziek.
BERLIJN (357 M.)
I.55 Gramofoonmuziek; 73)0 Omroeporkest;
HAMBURG (332 M.)
10.50 Concert; 13)5 Gramofoonmuziek; 43)5 Idem; 5.20
Idem
LANGENBERG (456 M
II.20 Populair concert; 1.20 Gramofoonmuziek; 3.20
43)5 Populair concert; 83)0 Orkest.
DAVENTRY (1500 M.)
12.20 Orkest; 1.20 Nieuwe gramofoonmuziek; 320 Ves-
ncrconcert; 425 Concert; 820 Variétéprogramma
11.05 Dansmuziek.
PARIJS EITFEL (1448 M.)
7.50 Gramofoonmuziek.
PARIJS-RADIO (1798 M.)
7.20 Gramofoonmuziek; 8.20 Idem; 123)0 Populair
concert; 8.20 Opera-uitzending.
MILAAN (389 M.)
4.30 Dansmuziek; 5.15 Gramofoonmuziek; 8.10 Opera.
ROME (421 M.)
4.20 Vocaal en Instrumentaal concert; 5.15 Gramo
foonmuziek; 8.05 Symphonie-concert.
WEENEN (507 M.)
4.35 Concert; 9.40 Idem;
BEROMUNSTER (540 M.)
520 Gramofoonmuziek; 6.45 Idem; 7.50 Kamerkoor;
S330 Kamerorkest.
telijke van deze deur stond open; een van de gordij
nen, die gesloten geweest waren, lag op een hoop op
den vloer.
Hij riep Puttier en deze voegde zich bij hem.
„Er is iemand hier geweest," zei hij, en wees naar
het gordijn en naar de verbogen roede, die het ge
dragen had.
Het was gemakkelijk te zien, hoe de ongenoode
gast dc bibliotheek binnengekomen was. Twee rui
ten bij de koperen knik, waarmee de halve deur vast
gezet werd, waren verbrijzeld, en hij het naar binnen
gaan moest de nachtelijke bezoeker gestniikeld zijn;
toen had hij zich aan het gordijn vastgegrepen ora
zich voor vallen tc behoeden, maar het naar bene
den getrokken en de roede verhogen.
„Ik hen hier tien minuten geleden langs gekomen,"
zei Puttier, „en toen was de tuindeur dicht"
„Hij kan op dat moment al binnen geweest zijn,"
weerlegde Dick hem. „Wat zou hij meegenomen
hebben?"
Hij onderzocht het bureau. Er was op het oog niet
aan de laden gemorreld, maar al had iemand er in
gesnuffeld, dan zou hij niets van zijn gading gevon
den hebben, want Dick had des daags alle papieren
uit do bibliotheek verwijderd. Bij hun ronde door hot
vertrek, struikelde Puttier over iets.
„Waar komt dit vandaan?" vroeg hij.
Het was een lichte ladder, dia door Dick herkend
werd als deel van het meubilair van de bibliotheek
uit te maken, en er een was van de twee, die dienden
om bij de boeken te kunnen komen, die op de bo-
\enste planken stonden.
„Toen ik deze ladder het laatst zag, stond hij aan
het einde van de kamer," zei hij.
Hij bestraalde achtereenvolgens de boekenplanken,
naar een opening tusschen de lange rijen boeken
zoekende. Zoodoende gleed zijn licht ook langs de
ruimte tusschen do planken, die door het portret van
l ady Chclford ingenomen werd. Hij onderscheidde
de zware vergulde lijst, zag een blanke hand gracieus
afhangen en toen bewoog hij zijn lantaarn in tegen
gestelde richting terug. Hij hoorde den kerkvoogd-
detective binnensmonds vloeken. Hij zelf stond on
machtig tot spreken. Ilct licht van zijn lantaarn be
scheen een plek, waar een vrouwengezicht geweest
was, en waar zich nu niets dan ledigheid vertoonde.
liet gezicht en do schouders van het portret waren
uit de lijst gesneden en de rafels van het doek ver
rieden, dat dit door een ongeschoolde hand gedaan
was.
Wordt vervolgd.
