Arrondissementsrechtbank te Alkmaar.
De Zwarte Monnik
Donderdag 1 Maart 1934.
SCHAGER COURANT.
Tweede blad. No. 9441
MEERVOUDIGE STRAFKAMER
Zitting van Dinsdag 27 Februari.
Heldor.
hypotheek- en geld zonder-borgen-
zwendel
Eindelijk eens een dergelijke oplichter in do balie
en voor dc rechtbank!
Heden stond als eerste verdachte terecht, de thans
weer gearresteerde vluchteling 1'etr. Herm. van V„
'n kort. dik ventje, niet een ijselijk geleerde bril op,
oud 50 jaar, en zich noemende hypotheek-bemidde
laar. Onder deze veelbelovenden titel verscheen hij
op 29 Juli te Heldor ten huize van den heer J. v.
d. Oord aldaar, die had geschreven op een in du
Heldersche Courant voorkomende annonce waarin
voordeelig hypotheekgeld werd gepresenteerd. Do
heer van V. arriveerde in gezelschap van een ander,
nog dikkeren heer en was weldra gewikkeld in druk
en luid zakengesprek rnct den hardhoorigen v. d.
Oord, die op een perceel land 1 8500 hypotheek
wcnschte tegen 4Vi rente. De hypotheekbemidde
laar deelde mede een dergelijk hypotheek beschik
baar te hebben ad 4 V. d. Oord moest echter f 90
vooruit voldoen, doch hij was daartoe wel bereid,
indien de transactie liep voor een notaris, in casu
den heer Engelman. De heer Van V, (zijn metgezel
heette Meijer, en stelde dezen als taxateur voor,;
zou toen hebben beweerd, dat hij zelf ook notaris
was en trouwens ook wel zaken deed met notaris
iingclman.
De verdachte, juridisch bijgestaan door don ltf4
kenden strafpleiter Mr. Benno Stokvisch, ontkende
zich als notaris te hebben voorgedaan; wél was ge-
eproken van notaris Engelman, die in den Helder
welbekend is.
De getuige bleef echter volhouden, dat Van V.
zich wel degelijk had voorgedaan als notaris.
Op de vraag van Mr. Stokvisch erkende getuigo
dat hij het hem voorgelegde formulier eerst had ge-
teekend en toen f 30 had afgegeven, omdat hij ver-
trouwde op verdachte, die had gezegd notaris te zijn.
De „taxateur"' Meijer had zich ook in het gesprek
gemengd en die had gezegd: Meneer v. d. Oord, u
behoeft niet bang te zijn, u krijgt het vast, want u
heeft overwaarde genoeg. U heeft het geld over 14
dagen! Het geld is echter nimmer utibetaald, maar
zei verdachte, ik had het geld niet ter mijner be
schikking, maar ik heb hem wel op de hoogte ge
houden.
Jan v. d. Oord, landarbeider, en neef van den
hypotheeknemer was aanwezig bij do conferentie,
maar achter do deur verscholen .Zijn neef betaalde
5 rente voor zijn hypotheekgeld, en hij wenschto
wat goedkooper tor mnrkt te gaan. Neef had duide
lijk gehoord dat Van V. zich notaris noemde. Na af
loop gaf Van V. zijn oom de hand en zegde hem het
geld toe over 14 dagen. Hij zag hem toen in de auto
en merkte op. dat dc heeren lachten!
Dc verdachte kwam met een schetskaartje van
het interieur der woning om aan to toonen, dat
neef hem op zijn zitplaats niet in de gaten kon
hebben gehad.
Dc heer Van V. is reeds meermalen veroordeeld in
Nederland, wegens zededelicten, en in 't buitenland
wegens aftroggelarij en te Utrecht tot 3 jaar gevan
genisstraf ter zake verduistering. Inderdaad een
zeer betrouwbaren hypotheekbemiddelaar!
Do heer officier vermeende uit de eensluidende
verklaring der twee gehoorde getuigen, wel veilig
te kunnen distflleeren dat verdachte inderdaad zich
had voorgedaan als notaris, ten einde het vertrou
wen van v. d. Oord te veroveren. Gelet op den per
soon van den getuige v. d. Oord, zijn onvoldoende
ontwikkeling op dit gebied, was het duidelijk dat
hij er in kon vliegen. Het noemen van notaris En
gelman was voorts voor verdachte een mooie aan
leiding zich als notaris uit to geven. Do officier
releveerde voorts den zwendel, die op dit gebied
door middel van advertenties, nog altijd plaats heeft
Voorts memoreerde de officier, de sensationeele ont
vluchting, die ook niet in zijn voordeel pleitte. Ten
slotte releveerde de officier, mede in verband met
de zeer ongunstige antecidenten van den verdachte,
die hedenmorgen door dc rijksveldwacht op hot sta
tionsplein weer werd gearresteerd, tegen dezen be
oefenaar van gemeene practijken, 1 jaar gevange
nisstraf.
Ik ben zoo onschnldig als een hond, anders was ik
niet verschenen, zei verdachte.
Mr. Benno J. Stokvisch ontwikkelde diverse ele
menten om het standpunt van verdachte duidelijk
te maken en hield voorts een uitvoerig pleidooi met
de conclusie, verdachte vrij te spreken. PI. overlegde
ook nog eenige dankbrieven van eenige cliënten, die
zeer voldaan waren over de bemoeiingen van ver
dachtc, waaronder zich ook bevond een brief van
FEUILLETON
DOOR
F.DGAR WATJ.AC.E
een pastoor uit Tegelen. Re- en dupliek als naar ge
woonte.
Een verzoek van verdachte zelf om onmiddcllijko
invrijheidstelling werd afgewezen!
Alkmaar.
N OUD VOETBALLER IN ACTIE.
Een 33-jarige winkelier te Alkmaar, de heer Jb. v.
d. g., had zich heden te verantwoorden ter zake
mishandeling van een 22 jarigen Dclftschen student
den heer M. E. v. d. Bout, die hij in den avond van
Zaterdag 2 December in de I^mgestraat zou hebben
mishandeld, door hem een schop en 'n slag te geven,
waardoor v. d. Bout tegen de straat tuimelde en
bloedend werd verwond. Volgens moening van den
verdachte, hield v. d. Bout, zijn cchtgenoote, die
zich onledig hield met kleedjeskloppen, zoo'n l>eetjo
voor den gek. Ilij kwam tusschenbelde en stak zijn
been uit ter afwering, waarop hij terugkeerde naar
zijn winkel. Dc student en zijn vrienden begaven
zich toon ook naar den winkel, om zich over dit op
treden te beklagen en stak v. d. Bout een voet tus-
schen den winkeldeur. Bij die gelegenheid ontving
v. d. B. een geduchte opstopper, waardoor hij dui
zelend op het trottoir viel en aan zijn lip bloedend
werd verwond.
I)e president bracht den student onder het oog.
dat men hier niet is in een „studenten"-, doch in
een „kaasstad", waar men geen studentikoze grap
pen gewend is.
De heer v. d. g. beweerde niet te hebben getrapt,
doch wel zijn voet te hebben opgelicht ter afweer.
Voorts was hij door v. d. Bout geprovoceerd, wat v.
d. B. ontkende, doch v. d g. voerde daartegen aan
dat hij door getuige, toen hij op hem wees, op zijn
vingers werd geslagen, onder de woorden: Hou je
vieze vingers thuis! "n Andere riep toen Op wijzen
staat 0 jaar! De heer v. d. g. gaf den student toen
een slag In het gelaat, met het hiervoren gereleveer
de gevolg. Het staat vast, dat do heeren te voren
oen café hadden bezocht en zich tamelijk onrustig
gedroegen.
Volgens de getuigen A charge zou de heer v. d. Gr.
wèl opzettelijk hebben geschopt.
Hierop werden nog gehoord een drietal getuigen,
door den verdediger, mr. Prins, gemobiliseerd, die
het gebeurde door een voor den heer v. d. G. gunsti
ger bril hekeken.
Door den Officier werd toegegeven, dat in een stu
B8.
Zijn oogen waren gesloten, zijn lippen bloedeloos,
en zijn gezicht was grauw van het slijk. Zij dacht
vol afschuw, dat hij dood was, maar toen zij een
hand onder zijn vest legde, voelde zij het zwakke
kloppen van zijn hart. Hij had haar gezegd, dat hij
een clectrische zaklantaarn In zijn zak had en daar
naar begon zij te zoeken. Dit maakte 't noodig dat zij
zijn ledematen bewoog, waarhij hij zacht kreunde.
Do lantaren zat In de achterzak van zijn gekleedc jas.
Zij voelde nog iets, en dacht dat hij twee lantaarns
had, maar het tweede was een reserve-batterij. Zij
maakte licht en onderzocht de zoldering hoven de
gebroken trap. Deze werd gevormd door de onder
zijde van een houten plank. Nu zag zij ook de rails
waar de tafel over rolde; ze waren van stevig hout.
Bij het begin van de trap staken twee houten pin
nen benedenwaarts uit, en zij giste dat de tafel door
middel van deze van benedon teruggerold werd.
Toen zij opnieuw naar Harry keek, lag deze met
verbaasde oogen omhoog te staren. „Wat is er ge
beurd?" vreog hij.
„Wij moeten door een luik gevallen zijn," ant
woordde zij. „Zou je bij die twee pinnen kunnen
komen?" Zij wees er naar.
Hij krabbelde met moeite overeind, zette zijn bril
op, dien hij in zijn val verloren had, en kpek naar
hoven. Slechts twee trapdeuren waren heel gebleven.
Hij zette zijn voet op de ecne, maar zo bezweek, en
het steunsel waggelde.
„Ik kan er niet hij," zeide hij. „Ze zitten minstens
twaalf voet hoog."
Toen zag ze zijn wond en zij verbond die met een
lap zijde van haar rok.
„Hoe zijn wij hier gekomen?" vroeg hij. „Waar
rijn wij?"
„Onder de abdij." zei Leslie en hij fronste.
„Waar is Dick?"
„Ergens boven, vermoed ik," zei zij Maar waarom
dentenstad het onbeduidende relletjo niet tot zulk
een omvang zou zijn uitgebreid. Ook nam de Officier
aan, dat de familie v. d. Gr. na een drukken St Ni-
colaasavond niet was gestemd om dergelijke grapjes
te waardeeren. Na het incident nog eens meer in
bijzonderheden te hebben gememoreerd, achtte de
Officier wel schuld, doch ook verzachtende omstan
digheden aanwezig en volstond met slechts f 10 boe
te of 10 dagen te requireeren.
Mr. Prins noemde bet conflict ook een storm in
een glas water. Verdachte was als oud-politicman en
sportsman in zijn eer getast door het optreden van
de jongelieden, die te voren door het prima bier van
Chris uit den kelder in jolige stemming waren ge
bracht. Pleiter ontkende dat deze verdachte een
man is om iemand noodeloos to molestecren, aller
minst niet dat hij dit verraderlijk zou hebben go-
daan, waarop hij dc rechtbank dankte voor de ver
leende aandacht.
Broek op L. Oudkarspel.
EEN BENARDE POSITIE.
Een chauffeur uit Bergen, Hendrik Izak M., den
derde op 22 September met zijn vrachtauto door de
gemeente Broek op Langondijk, zonder al te veel
notitie te nemen van d entuinbouwer A. do Jong, uit
Oudkarspel, die zich op zijn rijwiel flink rechts van
den weg voortspoedde. Het scheen echter dat de
chauffeur omtrent het begrip „rechts" zeer overdre
ven ideën koesterde, althans hij wilde den heer de
Jong nog rechter hebben dan rechts, met gevolg dat
de Jong, toen Hendrik hem achterop- en links voor
bijreed, met zijn hcencn en rijwiel bekneld raakte
tusschen een ijzeren hek en de auto. Dit verkeers-
incident op den smallen rijweg liep gelukkig met
eenige verwondingen af en kre«*g de Jong nog geen
invitatie om op de hemelsehe harp te komen spe
len, doch dn chauffeur werd op 27 October door den
Kantonrechter stevig te grazen genomen en veroor
deeld tot f 40 boete eof 30 dagen. Do chauffeur,
schijnbaar niet overtuigd van zijn onbekookt rij
den, had tegen dit vonnis hooger beroep aangetee-
kond, hetwelk heden door de meerv. strafkamor in
behandeling werd genomen. Deze reprise gaf geen
nieuwe lichtpunten en werd bevestiging van het von
nis gerequireerd.
Enkhuizen Bovenkarspel.
EEN CHAUFFEUR DIE NIET UITKEEK.
In de middagzitting verscheen als verdachte do
32-jarige chauffeur Jan Willem dc Gr. uit Enkhui
zen, welke autobestuurder was ten laste gelegd, dat
hij op 29 Nov. jl. op het Westeinde aldaar, door zijn
roekeloos en onattent rijden, de oorzaak was, dat de
17-jarige mej. Cathrina Ootcman van Bovenkarspel,
EEN GEDENKTEEKEN VOOR THOMAS A. EDISON
De maquette voor het mausoleum en het gedenk-
toeken voor Thomas Alva Edison, dat geplaatst zal
worden te Eagle Rock in New-Yersey. Het van ge
heel wit marmer opgetrokken monnment is 120
meter hoog en de kosten zullen twee millioen dol
lar bedragen.
De „Koningin van Zweden" begeeft zich naar de Hollywood-première. De zesjarige
Cora Sue Coliins, die de Koningin Christine van Zweden in de gelijknamige Greta Gar-
bo-film als kind voorstelt, begeeft zich in een miniatnnrkoets naar de eerste opvoe
ring van deze film te Hollywood.
die van dc andere zijde op een rijwiel naderde, van
haar fiets werd geslingerd en behalve eenige schaaf
wonden, ook nog 'n spicrscheuring en 'n lichte her
senschudding bekwam, waardoor zij genoodzaakt
was week het bed te houden en haar bezighe
den, hulp in de huishouding, niet kon verrichten.
Het meisje is, dank zij de goede zorgen van Dr. v. d.
Koogh, thans weer geheel hersteld.
Do aanrijding had zich als volgt toegedragen: de
verdachte had met tamelijke snelheid, achter een
vrachtauto, die een erf opreed, willen omrijden,
zonder rekening te houden met eventueel vorkeer
van andere zijde, dat voor hem onzichtbaar was. Bo
vendien was het reeds half 7 in den avond en werk
ten al deze ongunstige omstandigheden inedo om de
aanrijding te bevorderen.
In deze zaak waren niet minder dan 10 getuigen
.•i charge gedagvaard en bad de verdediger, mr. v. d.
Loos te Alkmaar, 1 getuigo d décharge, zekeren heer
Spijer als getuige opgegoven.
Door den heer Th. Ootcman, gcldbezorger te Boven
karspel, vader van het aangereden meisje, dat min
derjarig is, werd gevorderd een schadevergoeding
van f 84.65 wegens geneeskundige behandeling en
schade aan lijfgoederen en hijwiel.
De 22-jarige dienstbode mej. Suze Ketelaar was
de spatbord-passagier van Trien Ootcman. Ook zij
werd van de fiets geslingerd, doch bekwam geen
letsel van veel beteekenis.
Hierop werd het restcerende 8-tal getuigen a charge
gehoord, waaronder zich ook de heer Elders, chauf
feur van den vrachtauto, die het erf opreed en be
hoorlijk zijn „tong" zooals het in vaktaal heet, had
uitgestoken. Op de onmisbare situatiekaart gaf hij
aan, waar hij ongeveer zijn richtingaanwijzer in
werking had gesteld. Méér kon hij niet verklaren.
Het ongeluk zelf had hij niet gezien, wel de ge
scheurde voorruit van de taxi.
Agent Hoorn, spoedig present, had fijne glassplin
ters op den weg govonden en vertoonde de auto een,
gebarsten voorruit. Dc chauffeur stond niet ongun
stig bekend.
De heer A. Dekker had het ongeval waargenomen.
Direct zag hij het gevaar aankomen. Dc chauffeur
haalde links uit en reed rakelings langs de telefoon,
waarop de aanrijding plaats vond.
De heer v. d. Berg meende, dat dc vrachtauto van
Elders vrij plotseling de richtingaanwijzer had uit
gestoken.
Laatste getuige a charge was do heer Ubels,
agent van politie. Deze had op de plaats des on-
heils een onderzoek ingesteld cn niets anders ge
vonden dan de vrachtautosporen en voorts opme
tingen gedaan.
'tot slot werd gehoord de heer Markus Spijer uit
Amsterdam, welke heer in de bewuste baby-taxi als
passagier plaats had genomen. Hij had geen rich-
zou Dick daar zijn? Zij bedacht met schrik, dat hij
den weg naar. dit onderaardsche vertrek nooit zou
kunnen vinden.
„Zou je kunnen loopen?" vroeg Harry.
„Ik denk het wel, maar waarheen?"
„Wij zullen beginnen met linksaf te slaan," stelde
hij gemoedelijk voor.
Do linkscho gang liep steil naar boven, steeds meer
naar links. Zo leek veel op een spoorwcgtunnel, die
zij in Zwitserland doorgespoord was. Bij de eerste
kromming bleef Leslie staan. Zij had licht zien scho
meren en bij nader onderzoek vond zij een vierkant
gat, blijkbaar in do rots uitgehouwen: het andere
einde was met afhangende planten begroeid, cn
door deze heen, meende zij een geelachtig schijnsel
te zien. Dit was dus oen gat voor den luchttoevoer,
hoewel van weinig beteekenis, want toen zij een lu
cifer aanstreek, flakkerde het vlammetje nauwelijks.
„Hoe ver moeten wij nog?" vroeg Harry. „Ik kan
bijna niet meer."
„Wij moeten volhouden." zei zij. Hierlangs zullen
wij ergens in de vrije lucht uitkomen."
Hij legde een hand op haar schouder, en, langzaam
loopende, en een tweede bocht volgende, kwamen zij
aan een luchtgat, dat geheel onbedekt was. Hier was
het licht sterker en Leslie. meende een afhangend
touw te zien. En zij hoorde ook iets stemmen.
Het was geen verbeelding: iemand sprak naar het
scheen op zeer grooten afstand. Zij keek nog eens.
Het touw scheen zeer dichtbij, maar toen zij een
hand uitstak om het te grijnen, bleek het een zins
begoocheling te zijn. Zij riep, maar kreeg geen ant
woord. Dus ook die stemmen zouden wel verbeelding
creweest zijn.
Maar nu hoorde zij een zwakken kreet en het
geelachtige licht verdween.
,lk kan geen stap verder doen." Harrv liet zich
moedeloos tegen den muur vallen, gleed in oen
zittende houding, en zijn hoofd zonk op zijn borst.
„Mag ik ie even in het donker alleen laten?" vroeg
leslie. en hij knikte moedeloos. Nu ging zij verder,
steeds hooger. en kwam eindelijk in een smalle,
••echte gang. Hier was te e«»n?gcr tijd eon poging
"«daan om de wanden met n!n«te stoerten fe he-
kleedr-p. Overal legen de hr l:sti*k,-cn vorsveM 7oo
•er zij kon oorrWen, hewdhg z'i z'eh nu van de nb
dii af. in de richting van Fossewev.
Dit was slechts een gissing. TTet v.ns e n o'imnge
'ijkhèld. dat zij Mi «'en hollen weg r.-■-■'ijk ven
het landgoed zou uitkomen. Toen werd het b.ea:* or>
eens duidelijk; zij bevond zich onder den Heuvel,
den hoogen oever, dio do Ravensrill omzoomde.
Welke lichte voetjes hadden dezen weg gevolgd,
vroeg zij zich af? Welke vreezen en welke verlan
gens, welke hoop of wanhoop hadden héAr bezield,
die over deze steenen op avontuur was uitgegaan?
Dezo vragen brachten haar op een denkbeeld. In do
«Ivvarsto van de gang was een muur gemetseld; een
slagboom, die het voortgaan volkomen uitsloot.
Zij kon het niet weten en ook niet raden, maar
dit was de afsluiting, welke de wraakgierige Heer
van Chelford had laten optrekken, nadat hij den
man vermoord had, die zijn eer te na gekomen was.
Géén lichte vrouwenvoeten zouden deze geheime
gang meer volgen, en sedert Yvonne van Chelford
aan een gebroken hart gestorven was, had geen
vrouw hier een voet gezet.
Leslie keerde om; allo moed was haar ontzonken.
Toen zij de plaats naderde, waar zij Harrv achterge
laten had, hoorde zij hem zachtjes lachen, cn zij
rilde.
„Leslie, Leslie!" fluisterde hij gejaagd. „Je weet
niet welk een gelukje ik gehad heb!" En zij be
merkte. dat. hij zeer ongcruimd gestemd was. „Wat
is er gebeurd, denk je?"
Nu hoorde zij stemmen, en zeer duidelijk. Temand
zei iets, zachtjes, maar toch wist zij wie daar sprak.
Dick.
„Wat dan?" vroeg zij.
Hij vouwde zich bijna dubbel van het lachen, en
kon eerst niet spreken, maar daarna toonde hij haar
een mes.
„Hiermee," zei hij triomfantelijk. „Tk zag hem af
dalen het touw hing vlakbij ik zou het hebben
kunnen aanraken. Toen schoot mii te binnen, dat ik
een mes had, en voor zij het hadden kunnen op
trekken, had ik het touw doorgesneden."
Zij staarde hem vol afgrijzen aan. „Hing er iemand
aan?" vroeg zij.
Ilij knikte. „De aartsvijand van het menscholijk
ras," antwoordde hij op piechtigcn toon, „Richard
Al ford."
Door angst overstelpt, bracht zij haar oor naar
het luchtgat en hoorde Dick snreken. Toen rende zij
zonder cm woord te zeggen de hellende gang af.
s'ceds in het rond. zoodat rii c bijna duizelig van
--to zij he« onderste luchtgat,
'ak baar hand er door. en schoof «le hangplanten
.Dirk! D5ck!" rien zli. 7ii kon hem zien: dit lucht
gat was even bovrn den waterspiegel. Zijn gezicht
was aschgrauw en verwrongen.
„Dick!"
Zij stak een hand uit en deze sloot zich rond een
ijskouden pols, en op dat oogenblik trok Harry haar
bij een schouder achteruit. Zij voelde den pols losla
ten, hoorde Dick Alford in het water plonsen, en
viel in zwijm.
HOOFDSTUK LX.
Het was pikdonker, toen zij bijkwam, z«Só donker,
dat zij niet gelooven kon dat haar oogen geopend
waren tot zij aan de leden voelde. Het was doodstil.
7.ij lag op den harden, oneffen vloer, waarop zij ge
vallen was, dacht zij, maar toen zij een hand uit
stak om naar het luchtgat te tasten, raakten haar
vingers den ruwen rotswand aan. Zij voelde naar de
lantaarn, maar vond niets. Toen stiet zij op een
glad. hard voorwerp. Het was het mes van Harrv.
Nu stond alles haar duidelijk voor den geest. Dick
lag in het water en verdronk. Zij krabbelde over
eind, over al haar leden bevende.
Misschien was hij al dood. Zij waggelde blinde
lings voorwaarts cn kwam in aanraking met den
muur. Zich in de handen knijpende tot haar nagels
het vleesch openreten, dwong zij zich tot kalmte.
Hij zou gered zijn; er waren anderen hij hem, sprak
zij zich moed in. ging zitten en wachtte, haar rug
legen den muur. het mes op haar schoot. Naar haar
zakdoek zoekende, vond zij een doosje lucifers in
haar zak, waarvoor zij dankhnar was.
Zij was doodmoe., bijna uitgeput. Do ruwe plavui
zen hadden haar zijden kousen aan de zool tot flar
den gereten, en haar voeten waren pijnlijk. Zij waeht-
'e cenigcn tijd. voor zij den eersten lucifer aanstreek,
want het doosje was maar half vol. Zij was in een
oort onderaardsch gewelf dat haar onbekend was.
Do zoldering was hooger: de muren hogen zich bin
nenwaarts als bij een znndlooper, en de vloer vas
met ruwe steenon belegd. Met tusschenruimten ver
toonden zich nissen, maar nergens was een spoor
van do lantaarn, die Ilarry vermoedelijk met zich
•neegenomen had, toen hij haar achterliet Dit lant-
'e vond zij zeer zonderling: zelfs in zijn grootsten
waanzin zou hij dat niet gedaan hebben, dacht zij.
Toen de lucifer opgebrand was, hoorde zij voet-
•i in de gang, waarop zij het mes dirhtknipte,
:n n zak van haar rok stak, cn wachtte Hij
op verren afstand tegen haar to spreken.
Wordt vervolgd
