De Brabantsche Brief
van
Radioprogramma
UI venhout, 27 Maart 1931.
Menier,
Goeie week! En ge vraagt
oew eigen af: waar blijft
d'n tijd?
't Mag dan wel ginnen
gruunen paasch worron
van 't jaar, 'nen willen ia
toch ok aio te vcrwochtcn.
'Zekers, 't is nog wa
schralekes op d'n buiten
veural as de lochten droog
zijn en 'n mager windcke
deur de takken schcrlt,
maar eer 't nóg 'n dag of
veertien verder is in 't
jaar, dan vegen de eerste
Echaduws van 't zonbe
schenen loof spuls over de wegels! Dan is 't gebom-
te behangen mee 't dunne gaas van de groene vcur-
jaarshocs.
Waant knop is er zat!
De heestertwijgen trillen onder 't openpuilen van
de scheurende knoppen, die te reiken staan naar 't
zonneke toe.
't Nuuwe leven schiet deur as... jaha! as nen
Zaterdagschcn baard!
Zondagmorgen hè'k gelachen, amico...!
'11 Magere, verlepte kloek ochèrnie, wa zag cr
da kiepke minnekes uit maar trotsch as 'n paau-
win, kwam ze, weet ik waar vandaan, d'n erft op
gestapt mee dartien kiekens.
„Trui", riep ik: „beschuiten mee muisjes!"
Op zoow iets komt ze altij rap veur d'n dag. En
mee 't groote broodmes nog in d'r haand, ze was
de botrammen aan 't snijen kwam ze aangesjokt
in d'r huisklomkes en as ze 't spanneke daar zag
schoefclen, dan zwaaide ze 't blinkend mes deur dc
locht van verwondering en riep: „wel sjisscsvama-
raante!"
As ze da zee, amico, geleuft dan maar gerust, ua
Trui op z'n minst verbouwereerd is.
„Wel licvckripsaus, waar komt dii gezelschap
vandaan, Dré?" Meteen veegde ze mee de hand,
waarin 't mes blonk, onder d'r neus.
„Ze komen de „Goeie Week" aanzeggen", lachte-
n-ik: „maar as ge me vraagt, waar da span van
daan gekomen is, al kon 'k er gel d^ mee verdie
nen 'k zouw 't nie kunnen zeggen!"
„Hocveul zijn er houw?" en strak stonden Trui
d'r oogen te tellen. Maar makkelijk gong da niet,
waant de gele grut, da-d-op mekaar lijkt as 'n net
vol gele, donzen spulgoedballetjes, tippelde over
d'n erft in 'n wanorde en mee 'n drukte, van wier.
'q Praats, 'n praats, amico, om oew eigen te be-
dooien. En as de kloek mee d'r steuvigo poolen,
waarmee ze d'n èèrde uit mekaar gooide, mee dr
hakkenden snavel, waar ze hecle klontjes èèrde om
spitte, wa gevonden bad veur d'r kroost, en ze klokte
dan die dartien „mislukte" Paascheiérs naar d'r toe,
dan braken ze de beencn over mekaar, om 't rapst
bij Moeders' tractatio te zijn.
„Wa zie da moederkiepke d'r uit", klaagde Trui:
„ik zal ze 's 'n hekstra bordeke werm voeder geven,
en 'n paar liandsvollekes mais."
Maar as Trui 'n bakske daampend eten neerzette,
dan kloekte de ouwe d'r dartien schuimerkes bij me
kaar en hup, twee drie stonden ze in 'n kringeske
om "t schaaltje en roffelde de sterke snaveltjes
zochtjes op d'n bojem van 't voeierbakske. 'n Prentje,
amico, 'n paaschprentje om in te lijsten, zóow schoon
en zoow lollig! Al gaauw stond er 'nen braniema
ker midden in 't bordeke en toen ik me-n-eigen s
bukte toen zag ik werendig op z n kogelronde kopke
al vier vijf rose puntekes...! Menier z'nen kam! Ja
„menier". Waant één teugen duuzend. dat uit da
„Nikske'-op-twee-pootjes 'n baantje groeit.
Da s 'nen baan", kwekte Trui, die sjuust mijn ge:
dachte had. Meteen pakte ze'm op hanen zijn bij
beur nie in tel...! en ze zette 'm tusschen z'n
familie. Maar jawel, hup! Hij stond weer midden in
't bordeke en toen hebben we 'm maar laten staan.
Waant de rest scheen z'n meerderheid, al laank er
kend te hebben in die 21 uren, da ze hogstens op
de weareld waren.
„Vergimden snotneus", bromde Trui, maar d n
„vergimdc snotneus" trok z'n eigen van niks en van
Trui ziedatte maar aan, pikte cn fonkelde mee z'n
gittige ogskes as d'n presdient van de Gele Club
en toen ie z'n kanus holrond had gefrèten, rekte pre
sident Snotneus z'n eigen uit, ging op z'n teenpn
staan, zette 'n paar vleugeltjes uit ter grotte van 'n
haalbent je en veur Zijnedele statig wegstapte, lee
ie eerst 'n „fooike" neer veur de bediening za'k maar
zeggen! Midden in 't bord.
„Wat sjappietauwer" schold Trui en daarmee was
ie meteen gedoopt! Ge wit, alles draagt bij ons 'nen
naam, ge snapt later soms zeivers nie, hoe ge
aan de namen gekomen zijt, maar douzen vrind
van 't nuuwe, dartiental biet „Sjappietauwer" tot
aan z'nen dood, daar kan ie staat op maken! 't
Moederkiepke bad d'ren mais opgepikt en toen
scherlde 't huishouwen d'n kaant van d'n miesthoop
op. Moeder veurop, klokkende, twaalf in 't gelid
achter beur en Sjappietauwer op eigen gelegenheid
enkele meters bczijen. Daar ontdekte-n-ie onder d'n
notenlèèr, 'n ouw blompotje cn... hipte daar boven
op.
Asteblief! Daar sting ie! Wel zeuvon centimeters
van de weareld af en mee gepaste minachting over
zag ie d'n erft enkeurde de weareld goed! Hij
lichtte tenminste z'n stortie op (da docht ie, waant
stèèrt zit er nog nie aan!) en... „zette z'n paraaf"
^a'k maar zeggen!
Toen ben 'k maar naar binnen gegaan. De pan
moe ciers en d'n koffie geurden zoow verduuveld
Jekker over d'n zonnigen erft, da 'k nie meer rooken
kost van Rnauwte. 'k Stak m'n penko in m'n broek
zak. sc! oof aan tafel en *k zee: „Sjappictaauwer zal
't nie Innnk maken. Trui!"
„Waarom nie? Is ie n! om zeep?"
..\og nie. manr hij staat in z'n eentje op 'n blom
pot jo. As Duhbeléén 'm in de kieren krijgt, ziet ie
nooit van z'n leven do zon ondergaan!"
..'t Ts toch maar 'nen opfrèter," zee Trui onver-
sebillig. daarmee doelende op 't feit, dat me nooit
eiers van 'm rapen zouwon.
„Hij is aanders al kwiek aan den leg," lachte-n-ik.
waarop Trui efkens d'r oogen dichtkneen, 'n tril-
linksko laanks d'rn mond ging en onderwijle morste
ze bii 't inschenken van de koffie.
„Idioot!"
Da was ik.
'k Wil er allemaal mnar mee zeggen: 't nuuwe
leven is over m'nen erft komen rollen as 'nen opge-
weaiden. gelon eierstruif.
Pnnsch zit in de schepping.
De poes van Yromvko Oomen, waar ik van den
morgen 'n huilt je tabak ging konpen „liep" op alle
momenten. Ze streek d'r kopke laanks m'n broeks
pijpen en as ik naar benejen keek, dan sprong 't
jonge goed al aan d'ri binnenkaant van poes d'r
zwarte pelske.
Ik schoot in d'n lach. „Vernolle vrouwke Oomen."
zee ik: „ge zult op ocwrn ouwen dag nog de ba-
kemnnd veur d'n dag motten balen!"
Stroef keek ze naar „hoven". Waant ze komt
siuust mee d'r wenkbrauwen boven de toonbaank
uit.
„Pa's hier drie koer per jaar, da gedonder," zee
ze ontevrcien. „In 't najaar, d'n vourigen keer. toen
lag die sallemnander mee zes jong in m'n bed." D'r
ogskens flikkerden. „Onder m'n dekens."
„Dus. dan bedde gii on oewon omvcn dag nog in
't kinderbed ge'ogon," schaterde-n-ik.
„Ocbirrekes. ik heb weer wa verteld." viel ze uit:
„toe, breng 't maar gaauw deur 't durp, donderend."
Ja. amico, zoow klein as da wefke-n-Is. ge kunt
nie geleuven wa-d-'n grootemnnsprant of ze uit kan
slean. Daarom gaai ik og altij m'nen tabak en m'n
pijnen bij d'r koopen. Ge hedt er altij plazier.
„Tuttut," suste n ik schijnheilig: „is da-d-'n praat
veur 'n dame!
„Dorst." zee ze.
„Gij zijt heelegaar ginnen gentlemen, horre,"
scho':1o-n-ik van 't lachen.
„Wa's da veur 'n ding?" vroeg ze wantrouwig.
Lachende gong ik weg.
„De moord van Haamsdonk, horre," groette-n-ik
vrindelijk.
„Krijgt de mazelen," groette ze terug cn hens!
sloeg ze d'r huiskamerdeur mee 'non smak dicht,
nog veur ik d'r affaire uit was. Ze lopt naar de
tachtig jaren. Is al ruim dartig jaren weduwvrouw
en ze groeit ok al dartig jaren as 'nen koeienstèèrt.
Naar benejen. Nog 'n paar jaar en ge ziet ze heele
gaar niemeer van achter do toonbank. Manr 'n
schuurdeur, amico. 'n kwèèk, 't is nie te geleuven
as ge ze zelf nie 's gesproken hedt
Lest kwam d'n Janus bij d'r binnen, 't Ulven-
houtscbe gezag!
„Zeg," zee-t-ie teugen heur: zo'n bietje op z'n veld-
wachterscb: „zeg. ik kom jouw 's evekos waarschou
wen, gij ineugt d'n heelen Gosgaanschclijken Zondag
oewon winkel nie openhouwen, horre. Dan zouw 'k
verplicht zijn verbaal teugen oew te maken!"
Waarop zc 'nen zwartijzeren Kielogram had geno
men en as Janus nie onder de toonbank gedo
ken was, 'm grif de harsens mee ingegooid zouw
staan. Het kostte haar even moeite, dien te vermij
den, en ze antwoordde: „Maar zooals je al zei, moe
ten wc net een of ander zoo goed mogelijk zien te
doen. Minder knn er al niet van ons verwacht wor
den. niet waar?"
„Dat zou jij zeker niet kunnen", zei hij.
„En ik begrijp ook niet waarom jij over je taak
moet morren," was haar volgende opmerking. bo
vendien heb je nu Peter om voor te zorgen. Je dient
Ixem een bijzonder goed voorbeeld te geven."
„Ben je werkelijk nog ouderwetsch genoeg om te
veronderstellen dat hij het dan zou navolgen?" vroeg
Eric.
Ze lachte eveneens. „Ik weet het niet. Ik geloof
dat je in sommige opzichten als een hopelooze pes
simist beschouwd kunt worden."
Zc wachtte zijn antwoord niet af en vervolgde-
„Hier is dc plek waar ik de teekening wilde afma
ken. Laat ik het zoo gauw mogelijk doen voordat
het weer gaat regenen."
Hij opende het vouwstoeltje voor haar, en toen
zc was gaan zitten verwijderde hij zich met een
rustelooze uitdrukking in zijn oogen, op het uitein
de van zijn pijp bijtend.IIij had op dat «ogenblik
het gevoel alsot hem goen'erlei toekomst meer wacht-
te.
Het was een winderige dag. maar de zon kwam
toch telkens even te voorschijn. De zee was woest
en dc golven maakten een somber, melancholiek ge
luid. Hij liep een eindje door: keerde zich toen weer
met een ruk om cn ging terug naar de plek waar
Marcia zat.
Eenigen tijd stond hij zwijgend naar baar te kij
ken, en toen zei hij ineens: „Je bent een wonder
baarlijke vrouw. Als men jou een paar bont gekleur
de lappen gaf, dan kon je er de mooiste baljapon
van maken, die er ooit bestaan had."
Zo keek niet op, schudde met haar hoofdje, en er
verscheen weer een glimlach om de hoeken van
haar mond. „Nee, Eric, oh nee, ik behoor allerminst
tot een dergelijk tvpe genie. Ik tracht alleen het
beste te maken van hetgeen we gekregen hebben: dat
is alles."
Weer zweeg hij ecnige oogenblikken. en zijn oogon
bleven strak op haar gevestigd. „Maar... je ver
langt nimmer naar iets meer?" vroeg hij op hee-
schen toon.
Ze, ging bedaard voort met teekenen. „Dat doet
men onwillekeurig", luidde het antwoord.
Hij gaf het ecnigszins grimmig toe. „De nnpels
die buiten ons bereik hangen zijn gewoonlijk do
smo'telijkste", zei hij.
,..To bent vandaag erg somber", oordeelde Marcia.
„Maak ik je melancholiek?" vroeg hij.
„Oh, nee, dat niet." Ze zweeg even en bekeek
hebben. Zonder één woord te zeggen, 't Gewicht
vloog i n d'n muur en bleef daar hangen. En veur
zc 'n aander gewicht uit d'n blok gepakt had. stond
Janus buiten op z'n becnen te beven, vertclde-n-ic
me later.
Vrouwke Oomen is dan ok Zondags altij open...!
Wat toch erg gemakkelijk is. veur ons. Ze verkoopt
van alles. Boordknoopkcs, veterbaand, snoepgoed,
petroleum, sigorkes, aanzichtskaartcn. bukkum, ver-
mecelli, vraagboekskes, worst en paternosters, die
veur 't raam hangen, zuurtjes, tabak, ja zelfs petten!
As er in 'n huishouwen plotselink wa tekort is,
al is 't op Zondagmiddag, of Zondagavond, dan is
't: „ga maar efkens naar vrouwke Oomen."
En daar wouw Janus 'n end aan maken
'n Taar dagen later was d'n burgemeester in eigen
persoon bij d'r.
„Zog, wat beteekent dat. Als de veldwachter hier
komt, om z'n plicht te doen, moet jij 'm dan zoowat
doodgooien, oud merakel?"
,As gij nog 's oud merakel zegt," had ze ge-
snaauwd: „dan
Toen sting d'n burgemeester huiten! Waant weer
graaiden d'r haandjes naar d'n blok gewichten en...
veurkonien is altij nog heter dan genezen, ok veur
burgemeesterskoppen, wa gij?
Zoow boe da schaandalig-bnitale wefke ons lieele
dorpke boven die snertige winkelsluitingswet gesteld
En eerlijk gezced, wij zijn er heur stiekum daank-
banr veur!
Maar boe ben 'k toch in die politieke wettenmake-
rij terechte gekomen? Ochja, via de „zware" poes
van vrouwke Oomen...! Wel leien nog altij veul we
gels naar Rome, amico!
Afiin.
'k Wouw gozoed hebben g'ad, de Paasch is iever-
aans in- en uitgekropen. Jonk leven staat sprin-
gens-gereod..
't Is nie meer teugen te houwen, deur gin late
wintersche kou zelfs!
En nouw naar 't feest van Paschen
Hah!
'k Heur de klokskes al luien deur d'n vroegen
veurjaarsdag.
Ollee, da s zoow feestelijk schoon op Paschcn, ee!
Waant ns 't Zondagsche durpko daar dan wit te
blinken lee in 't jonge zonneke. de veugeltjes te keer
gaan in d'n overmoed van 't krachtige leven, dn zo
uitzingen in de dolheid van d'r verliefde buien, hij 'f
zoeken naar 'n levensgezelleke; dc durpelingen,
blinkend geschoren en opgedoft in 't zwarte pak.
lannkznam stappen onder d'n klepelklank van 't
roepend torentje. dan is zo'nen Paasehmergen
één van de bmkskes geluk, die zoo nouw en dan van
d'n hemel vallen, veur eiken mensch.
Maar genogt. horre!
M'n velleke gerankt vol en... 'k heb nog heel wa
te verhapstukken veur 't Paasehmergen is
'k Wensch oew daarveur eerst 'nen Zaligen Paaseh.
dagen die blommen van zacht geluk brengen! Ok
namens Trui.
Veul groeten van Trui en as altij gin horke min
der van oewen toet a voe
DRé.
aandachtig haar werk. „Ik weet dat je het niet zoo
bedoelt. Als bet inderdaad liet geval was, dan...'
„Wat dan?"
Ze boog zich opnieuw over haar werk heen. „Dan
vrees ik dat je me melancholiek kon maken. Ik
vind het altijd heel naar als mijn vrienden zich
ongelukkig gcxoeleu."
Het leek alsof hij dit laatste antwoord niet ge
hoord had, en hij zweeg eenige seconden. Daarna
begonnen ze weer een van huil rustige gesprekken.
Morven maakte zijn pijp schoon en vulde die werk
tuigelijk.
Toen hij er den brand in had gestoken vroeg hij
op sarcastische» toon: „IIoc lang zal deze idylle in
Cormvall duren?"
Marcia hield eensklaps op met teekenen, alsof
ze een fout had ontdekt. Eenigen tijd zat ze volko
men bewegingloos naar haar werk te staren en er
was een droomerige blik in haar oogen."
,.I<aat ine je niet in de war brengen", haastte liij
zich te zeggen.
Ze beheerschte zich met groote krachtsinspanning.
„Nee, ik zat me juist af te vragen wanneer we in
derdaad weg moeten. In dit wondermooie oord
schijnt men den tijd totaal tc vergeten."
„Dat is zoo," gaf hij toe. „Maar ik veronderstel dat
het altijd zoo door kan gaan, wanneer we weigeren
het bestaan van dien tijd te erkennen."
Zo keek op. „Dit is het nadeel van opnieuw jong
te worden. Men vergeet volkomen dat het zoo niet
kan blijven doorgaan."
„Dus ie geniet werkelijk van je verblijf hier?"
vroeg bij.
„Onbeschrijflijk." Daarna keek ze een anderen
kant uit. Even later was ze weer aan het werk.
„Wat zouden de kinderen uitvoeren?" vroeg ze.
„Vind je het werkelijk van eenig belang? Als je
het niettemin wilt weten, zal ik wel even gaan kij
ken
„Oh, nee, dat is niet noodig, want ik weet zeker
dat je je maar zoudt ergeren. En Peter is bovendien
bij hen."
„Oh, Peter!" Hij lachte. „Peter is haar getrouwe
slaaf geworden. Dat heb je zeker wel gemerkt?"
Marcia knikte bevestigend.
„Hij zal niet haar eerste verovering wezen", merk
te hij op.
„Ik denk van wel", zei ze glimlachend. „Ze is nog
erg kinderlijk in dat opzicht. En Peter is licusch
met zoo onderworpen als je wel schijnt te denken.
Anders zou ze hem onmogelijk op een dusdanige
manier kunnen resnecteeren."
„Het doet me genoegen te hooren dat er nog
•'emand bestaat voor wien zc respect heeft." merkte
hij op. „Ilcb je gehoord dat hij bezig is chauffeuren
ZONDAG 1 APRIL.
HILVERSUM (1875 M.)
V.A.R.A.: 9.00 Causerie door S. S. Ijintinga; 9.10
Tuinhouwhaifuurtjc: 9.30 Orgelspel door Joh. Jong;
VJ'.R.O.: 10.C0 Kerkdienst: A.V.R.O.: 12.00 Flimpraat-
jc door 1.. J. Jordaan; 12.30 Paaschklokken. Carillon
concert van den toren der Kathedrale Basiliek van
St. Jan te Den Boscli; 1.00 Kovacs Lajos en zijn or
kest; 2.00 Boekenhalfuurtje; 2.30 Concert door bet
Onuoeporkcst uJ.v. Albert van Raaite; 4.20 Grarno-
foonmuziek; 4.45 Sportuitslagen van Vaz Pias; Y.A.
R.A.: fc.00 Kinderuurtie;ó 5.90 Kinderkoor: 0.00 Voet
bal van den dag; 6.20 VARA-Orkest; 6.45 Willy
Derby in zijn repertoire; 7.15 VARA-Orkest; A.V.R.O.:
8.00 Vaz Dia«: 8.15 Concert door het Omroeporkest;
9.00 Groote AVRO-luisterwedstrijd „Wat hoor ik
daar?" 9.30 Concert door Henri Tcmlanka, viool, be
geleid door het Omroeporkest: 9.55 Radio-Journaal
of Gramofoonmuziek: 10.10 Concert; 10.40 Kovacs La
jos cn zijn orkest; 12.00 Sluiting.
HUIZEN (301 M.)
N.C.R.V.: 8.30 Morgenwijding: K.R.O.: 0.30 Gramo
foonmuziek; 10.15 Hoogmis; 11,45 Gramofoonmuziek
12.00 Carillon bespeling door J. Vincent op het Caril
lon van den Westertoren te Amsterdam; 12.30 K.R.O.-
orkest; 1.00 ..Pnnschgebruiken hier en elders" door
Jan Hnzewinkel; 1.20 Concert; 2.00 Gramofoonmuziek
2.20 Orkest; 3.00 Relais van het Phohi-programma:
4.00 Zickenlof; N.C.R.V.: 5.00 Gewijde muziek; 5.50
Kerkdienst; K.R.O.: 7.15 Voetbaluitslagen: 7.50 Cau
serie: 8.15 Gramofoonmuziek; 835 De K.R.O.-boys;
9.00 Vaz Dias; 9.05 K.R.O.-orkost; 0.45 Gramofoon
muziek; 9.55 Vervolg concert; 10.35 Vaz Dias; 10.40
Epiloog.
te lecron?"
„Ja, hij wil ons allemaal in den wagen meenemen
naar Tregassa Castle. Dat vertelde Goldie me ten
minste gisterenavond." Er was een weifelende klank
in haar stem.
„En wat heb je er van gezegd?" vroeg hij.
„Ik zei er met jou over te zullen spreken, omdat
jij dan misschien dien dag voor chauffeur wilde
spelen," eindigde ze glimlachend.
„l'iterst voorzichtig van je! Maar waarom kunnen
dc kinderen er niet heen wandelen? Het is werke
lijk niet zoo ver. Jij en ik gaan dan met den wagen.
Dat zou je toch ook prettig vinden, is het niet?"
„Oh, ja, natuurlijk. Maar" opnieuw begon Mar
cia haar werk te bekijken „maar misschien wil
len zij ook liever met dc auto."
„Is het van erg veel belang als ze er zoo over den
ken? Je bent toch zoo dwaas, Marcia, want jo geeft
de hengels in alles hun zin. En daarom zitten ze je
ook totaal op je hoofd. Als je Goldie toen ze een
klein kind was. wat hardhandiger had aangepakt,
zou ze thuns wel anders over je denken. Ik zal nu
even aan Peter paan vertellen dat alles geregeld is.
Ik kom jc vanmiddag afhalen en we zullen onder
weg wel ergens thee drinken. Weliswaar is het
kasteel geheel gemeubileerd, maar er zijn nu geen
bedienden. Wc denken er over huisbewaarders aan
te stellen, omdat Peter daar toch niet alléén kan wo
nen."
„Ik zal het heel prettig vinden het kasteel te
zien", zei Marcia.
„Dat is dus in orde. We zullen langs de kust rij
den cn zeer zeker van den tocht genieten. De kin
deren kunnen den koristen weg over de heide ne-
mon." Hij zag er zoo blij en opgewonden uit als een
schooljongen, die onverwacht een middag vrij had
gekregen. „En als jo teekening af is. hoop ik dat je
die als herinnering aan mij zult geven."
„Wil je die graag hebben?" vroeg ze. „Ik geloof
niet dat ze bijzonder goed geslaagd is."
„Ik wil die teekening zeer zeker graag hebben",
antwoordde hij. „En ik vermoed dat liet een van de
beste is die je ooit gemankt hebt."
„Het werk dat men het vlugst verricht is gewoon
lijk het best", zei ze. „Andere dingen waaraan men
bijvoorbeeld uren besteedt lijken meer dan eens
op niets."
„Zoo is bet precies met het leven." zei bij. „Je
moet bet beste er van nemen. Wanneer men kansen
voorbii laat gaan, komen ze wellicht nimmer meer
terne
„Kunnen we werkelijk altijd onderscheiden wAt
het beste is?" vroeg Marcia.
,.Tk wel." zei hij met nadruk. Daarna keerde hij
zich om cn ging naar Peter.
LUXEMBURG (1304 M.)
3.15 Gevarieerd concert; 8.45 Gramofoonmuziek; 10-30
Dansmuziek.
BRUSSEL (484 M.)
I.30 Omroeporkest; 6.50 Idem; 830 Operctteconcert;
II.20 Dansmuziek.
BRUSSEL (322 M.)
1130 Omroeporkest; 530 Idem; 830 Symphoniecon-
cert; 10.30 Dansmuziek.
BERLIJN (357 M.)
10.50 Bachcantate; 330 Populair concert; 7.20 Opera;
030 Omroeporkest.
HAMBURG (332 M.)
1235 Concert: 230 Omroeporkest: 6.45 Cithermuziek;
10.20 Dansmuziek.
LANGENBERG (456 M.)
130 Operaconcert; 3.20 Vocaal concert; 7.35 Gevari
eerd programma; 1030 Dansmuziek.
DAVENTRY (1500 M.)
130 Concert; 3.05 Idem; 7.50 Zangrecital: 9.25 Orkest.
PARIJS-EIFFEL (1446 M.)
12.50 Concert; 135 Idem; 7.50 Gramofoonmuziek.
PARIJS RADIO (1796 M.)
130 Concert; 2.50 Operette; 830 Concert.
MILAAN (369 M.)
4.20 Symphonieconcert; 6.20 Gramofoonmuziek; 730
Populair concert; 8.15 Opera-uitzending.
ROME (421 M.)
430 Oratorium; 630 Gramofoonmuziek; 8.05 Operette
uitzending.
WEENEN (507 M.)
2.50 Kwartet; 4.20 Populair concert; 630 Solisten
concert; 9.40 Concert;
BEROMUNSTER (540 M.)
12.00 Omroeporkest; 330 Cithermuziek; 7.10 Gramo
foonmuziek; 8.40 Omroeporkest
MAANDAG 2 APRIL
HILVERSUM (1875 MA
V.A.R.A.: 9.00 Gramofoonmuziek: V.-p.P.O. 10.00
Kerkdienst uit de Groote Kerk te Leeuwarden; V A.
R.A.: 12.00 Utrechtsch Stedelijk Orkest; 1.00 „Het
feest der bevrijding". Spr. A. B. Kleerekoper: 130
Utr. Stedelijk Orkest: 2.00 Paaschgehruiken in Ne
derland. Met de microfoon op den eersten l'aaschdag
naar Oost-Nederland. Beportage van oude Pnnsch-
gehruiken in Denekamp en Ootmnrsum: 2.45 De No
tenkrakers o.l.v. Daaf Wins; 330 Voor de kinderen;
4.00 De Flierefluiters o.l.v. Jan van der Horst; 430
Gramofoonmuziek: 5.00 Voordracht door Willem van
Ca pellen; 530 Klein-ensemble: 6.15 Zang; 630 Orgel,
viool en cello; 7.00 Paaschgehruiken in Nederland.
Reportage van Paaschgehruiken in Bergen op Zoom;
7.45 Saxofoonrecital door Jan Mulder; 8.00 Herhaling
S.O.S.-herichten: 8.03 Vaz Dias; 8.15 VAR toonecl;
10.45 Vaz Dias; 1030 Gezellige gramofoonplaten.
HUIZEN (301 M.)
K.R.ft.: 830 Kindermis; N.C.R.V.: 930 Kerkdienst;
1230 Orgelconcert door Jan Zwart: 2.00 Harmonie
orkest; 3.30 Instumentaal ensemble; 3.55 Rustpoos;
4.05 Vervolg concert: 5.00 Gramofoonmuziek: 5.15
Gramofoonmuziek: 6.00 Kamermuziek; 7.15 Mando
line-orkest; 8.15 Bott. Philharmonlsch orkest; 10.45
Gramofoonmuziek.
LUXEMBURG (1304 M.)
7.00 Gramofoonplaten; 7.30 Zangrecitnl: 8.00 Omroep
orkest; 835 Concert; 830 Concert; 9.05 Galaconcert;
1030 Dansmuziek.
BRUSSEL (484 M.)
10.20 Orkest: 1230 Omroeporkest; 130 Concert; 5 20
Symphonieorkest; 635 Gramofoonmuziek; 0.50 Om
roeporkest; 830 Opera; 1030 Gramofoonmuziek: 11.20
Orkest.
BRUSSEL (322 M.)
1030 Opera: 1.30 Omroeporkest; 5.20 Omroeporkest;
930 Symphonieorkest; 1130 Orkest.
BERLIJN (357 M.)
1130 Concert; 230 Mandolinentuzick; 435 Idem;
730 Gcv. programma.
HAMBURG (332 M.)
1130 Mil. concert: 12.25 Philharmonie; 635 Orgel
concert; 9.40 Muz. intermezzo.
LANGENBERG (456 M.)
8.20 Kamermuziek; 10.50 Bachcantate; 1130 Mil.
concert; 130 Gramofoonmuziek; 430 Dansmuziek;
10.20 DansorkesL
DAVENTRY (1500 M.)
1230 Orgelspel; 1.05 Studio-orkest; 8.20 Variété
programma; 1130 Lew Stone cn zijn band.
PARIJS EIFFEL (1446 M.)
12.50 Concert; 7.50 Concert;
PARUS RADIO (1796 M.)
12.20 Orkest; 630 Gramofoonmuziek; 830 Ged. uit
opera;
MILAAN (369 M.)
430 Moderne muziek; 6.20 Gramofoonmuziek; 830
Vioolrecital; 935 Dansmuziek.
ROME (421 M.)
430 Instr. concert; 5.15 Gramofoonmuziek; 8.05
Concert; 930 Concert.
BEROMUNSTER (540 M.)
3.20 Saxofoonduetten; 6.25 Conceit.
HOOFDSTUK LX.
Gemorste melk.
Hoe zelden komt het voor als we aan bet verle
den terug denken, «lat wo ons precies de plek kun
nen herinneren waar we van het zoo makkelijk
begaanbare „levenspad" afdwaalden en een zijweg
namen, die een weelde van natuurschoon en vvildo
bloemen bood? En welk een heerlijk, verkwikken
de ru>t ging daarvan uit, ver van h«-t gewoel der
menigte. Hoe volmaakt onschuldig leek het daar uit
te rusten, doch hoo moeilijk was de terugtocht ge
worden.
Later verweet Marcia zich meermalen haar vol
komen gebrek aan voorzichtigheid in die dagen,
maar wie zal liet haar kwalijk kunnen nemen als
men bedenkt dat zo voor het eerst sinds jaren van
een heerlijke vacantie in een wondermooi oord kon
genieten?
Wellicht was zc reeds vaag gaan vermoeden dat
do terugkeer niet bijzonder lang meer uitgesteld kon
worden. Dat liet makkelijk begaanbare „pad" nl mij
len ver van haar verwijderd lag. scheen in dio da
gen npg niet tot haar door tc dringen. Do tijd was
zoo ongelooflijk snel voorhij gegaan en ze hadden
allen onbeschrijflijk van hun vacantie genoten. Wel
iswaar was het niet aldoor mooi weer geweest, doch
dit feit had hun plannen toch niet in de war kun
nen brengen, en de kinderen waren nu zóó gezond
dat ze zich niet meer bezorgd hoefde te maken.
Dien middag zou Tregassa ('.astIe bezocht worden
en de drie jongsto leden van het gezelschap hadden
de wandeling over do heide ondernomen. Marcia
wachtte totdat Eric haar met de auto kwam afha
len, en besloot in dien tijd do laatste hand aan haar
teekening te leggen.
Ze was zoo geheel en al in haar werk verdiept,
dat ze eerst opkeek toen hij het breede grintpad
op kwam."
„We zullen een prnehtigen lentemiddag hebben",
zei ze glimlachend. Hij stak zijn hand uit naar de
teekening. „Mag ik die alsjeblieft hebben?" vroeg hij
smeekend.
Ze aarzcldo voor een kort oogcnhlik. „Ik ben er
niet tevreden over cn wilde graag nog enkele ver
anderingen aanbrengen. Kan ik het schetsje nog 'n
paar dagen houden?"
„Nee, ik wil de teekening in deze conditie hebben.
Jo kunt het werk niet verbeteren, omdat ik er do
inccste waarde aan hecht zooals die nu is."
Wordt vervolgd.
