van
het
„Hasjish".
In de macht
LONDEN....
Het Mongoolsche
- Nadam-Feest -
De daas der Adelaars...
Een stad met poüepen-aliures;
en méér dan mist
Boor
Attlon E. Ziegfeld.
ALS men in Mongolië rust, ver
laat mon in Worchne Unink-
den transsiberischen express en
rijdt zeven uur lang in een auto naar
Kjachta. Daar staat midden in de stad
de hemelsblauwe tent der grenscontro
le. Men krijgt twee „zitiks", zwaarbe
wapende Mongoolsche soldaten, op de
treeplank mede en binnen enkele minu
ten is men te Altan Bulak, de eerste
Mongoolsche stad.
Altan Bulak heeft een radiostation,
een gewapend betonhotel, 32 moderne
auto's en een Duitsch warenhuis, waar
men kinine, gramofoons en conserven
en boeken kan koopen. Op het oogen-
blik is er echter geen levend wezen in de
stad te bespeuren... Want sedert drie
dagen wordt het Nadam-feest gevierd,
het krijgsfeest dat nog stamt uit den tijd
van Tsjings Khan en dat door de Chi-
neezen was verboden. Nu wordt het
echter weer in vollen luister gevierd,
want de, Mongoolsche regeering heeft
een militair verbond met de Sovjets ge
sloten en men wordt hier nog slechts
aan China herinnerd door de spitse, ge
welfde dakbedekking en de exotische
schriftteekens. Op een heuvel, dicht bij
de stad wandelen uitdagend meisjes in
Europeesche kleederdracht, d.w.z. zij
dragen Europeesche schoenen en hoe
den uit het jaar 1920. Tusschen hen
door draven bruine, verweerde Monfo
len op hun dampende paarden, opge
tuigd met purperen zadelkleeden. met
goud geborduurd... In een stofwolk
komt een aantal naakte, bruine jongens
aanrijden op... prachtige Europeesche
fietsen! Zij begeven zich naar de groote
tenten, daar verderop in de steppe. Mu
ziek, rumoer, de reuk van een feest
maal...
Dan wordt het plotseling stil. Als het
geroffel van een in de verte voorbijrij
denden trein klinkt het uit twee tenten
en plotseling springen een aantal man
nen eruit, geheel naakt, behalve hun
zwarte rijlaarzen. Om de schouders dra
gen zij wapperende, kleurige linten. Zij
stooten een gebrom uit, kreten klinken,
langui tgehaalde kreten, afschuwelijk
hoog soms, het publiek krijgscht van
enthousiasme... „Vlieg... adelaars!" roe
pen de vrouwen... „...vlieg!"...
De naakte krijgslieden stellen vech
tende arenden voor. Met zwaaiende ar
men bootsen zij de woedende vleugel
slagen van deze dieren na, kletsen ver
achtelijk snuivend op de beupen en ko
men zoo dicht bij elkaar, dat hun voor
hoofden elkaar haast raken... dreigend,
wiJd en toch aesthetisch! Bij ieder paar
staat een scheidsrechter, met een groo-
teq kleurigen hoed in de hand. Met een
plotselinge beweging grijpen de worste
laars elkaar dan. Zij draaien met ge
bogen hoofden om elkaar heen, trach
ten den tegenstander tegen den grond te
werpen. Strijd... strijd... Dan een lui
de schrille kreet... de kreet van den
overwinnenden adelaar. De scheidsrech
ter zet een van hen deu hoed op het
hoofd en deze loopt armzwaaiend en
schreeuwend naar de grootste tent.
waar de regeerings-afgevaardigden zit
ten. Hij krijgt daar zijn ketel koemy.
een drank die gemaakt wordt uit paar
demelk en een stapel beboterde beschui
ten....
Als de adelaarsgevechten geëindigd
zijn, begint de wedstrijd voor ruiters.
Een wedren over 15 kilometer, waar
aan kinderen en oude vrouwen deelne
men: krijgslieden en beambten, burgers
en boeren, alles, wat maar op een paard
kan rijden, rijdt mee.
's Avonds slaan de vlammen hoog op
uit stapels hout, de menschen liggen
om de vuren en in den nacht begint hei
eigenlijke feest, begint het gif de hand
uit te strekken naar zijn slachtoffers...
Men rookt Hasjish!....
Hasjish dat zijn bladeren, of on
bevruchte bloesems, dikwijls ook al
leen de hars van de Indische hennep.
Men rookt dit uit waterpijpen of brouwt
dranken uit de tot poeder gemalen bloe
sems met de bladeren vermengd en uil
kleine, aarden pijpen gerookt.
Hasjish... „vroolijkheidspillen" noem
de men een tiental eeuwen geleden de
met suiker vermengde hars... Tegen-
er in Egypte", vertelde den volgenden
morgen Hussell-Pascha mij. de chef
van het „Egy ptische specialistenkorps"
tegen den handel in verdoovendo mid
delen. „en daarvan zijn er minstens
óüü.UOO hasjishrookers en coca inev er-
bruikers. geen enkel ander land ter
wereld heeft zoo'n droeug record."
Men heeft in 193D den geheelen has-
jish-oogst van Lybië vernietigd.... Do
prijs steegVerder was er niets ver-
andertjHet S'l drong door tot in
Europa.... Kwam reeds 4<J jaar gele
den in de modeMen rookt het in
tal van geheime Parijsche clubs.. Con
ferenties - zonder tal en eveneens zon
der gevolg. Dat was in 1931. En thans
zijn weer een aantal besprekingen in
zicht. Alle regeeringen bestrijden den
handel in verdoovende middelen, waar
aan half Indië ton offer valt
Mèt den nood echter, die steeds groo-
ter kringen aantast, mèt crisis en on
zekerheid.groeit de macht van het
gif.... Men heeft den heroïne- en co-
caïneproductie, voor een groot deel
tenminste, onder controle gebracht.
Daarom keert alles naar den hasjish-
handel terug.naar don Opium. Alle
groote Oostersche feesten eindigen met
een Opiumroes
Men brengt Zwitsersche heroïne in
grafsteenen naar Sjanghai, in uitgehol
de closetdeksels naar Cairo. In Alexan-
drië koint een transport leeuwen aan en
slechts door verraad wordt ontdekt, dat
de kooien dubbele bodems hebben en
meer dan 71KJ kilogram hasjish bevat
tenleeuwen.... daarvan heeft
geen enkele douanier terug! Zoo gaat
het verdergifgif, o\eral ter
wereldOok in Mongolië tegen
woordig.
De een of andere Zirik rookt Hasjish
en schiet in zijn roes een vliegtuig om
laag.... Een of andere Mongoolsche
generaal kauwt te veel „vroolijkheidspil
len" en er ontstaat een oorlogje.
Hasjish en Nadam-feest in een stad
met auto's en met een radio-station;
bloedoffers en voedoediensten op Haïti,
dat de schitterendste ziekenhuizen en de
modernste fabrieken heeft; overal voor
uitgang, tot in de verborgenste hoekjes
Ier wereld en overal tevens het verlan
gen zich een roes te drinken, in do ver-
dooving redding te vinden voor de wal
gende wielen van dezen tijd. die alles
vermorzelen, hoog of laag, wat zich op
l.un weg bevindt....
Een verscheurde maatschappij.in
Mongolië evenzeer als in New-York!
l.en vlucht voor de werkelijkheid...,
in Altan Bulak niet minder dan in Pa
rijs! Maar de Mongolen tneenen. dat zij
het leven door de roes der verdooving
beter kunnen verdragen.... ondanks
hun auto's en vliegtuigen.... of mis
schien juist daarom?
X
Londen is een fascineerende stad. Ze
strekt onmiddellijk haar grijparmen uit
en brengt U onder den suggestieven in
vloed van haar overweldigende bewe
ging en ontzettende menschenmassa.
Londen is een eindelooze stad met
ongeveer 8 miilioen inwoners en meer
dan 10.000 straten. Een menschenleef-
tijd is nauwelijks toereikend om deze in
geheel hun lengte te doorloopen. De af
standen zijn dan ook verbazend en ver
rassen den nieuwbakken bezoeker, die
volgens de aanduidingen van zijn plan
eens eventjes van British Museum naar
Piccadilly, vau Westminster naar Mar
ble Arch wandelen wil.
De beste en tevens goedkoopste ma
nier om Londen te zien is plaats te ne
men boven op een bus en in alle rich
tingen de stad te doorkruisen Bij mooi
weer is een open zitje zéér aangenaam.
De bus is betrekkelijk goedkooper dan
onze electrische trams. Voor 1 penny
(ongeveer 4 ct.) kan men een héélen af
stand afleggen. De bus is dan ook het
ideaal verkeersmiddel bij uitnemend
heid. Electrische trams zijn in de I.on
densche straten een zeldzaamheid in 't
centrum vindt men ze niet. hot moderne
verkeer heeft de voorkeur gegeven aan
de meer practische bus. Met tientallen
achter elkaar en soms drie of vier naast
elkaar rijden ze door de drukste stads
gedeelten in een ongelooflijke snelheid
en met een verbazende lenigheid. Het
aspect van dergelijke straten met de on
telbare, doorgaans helrood gekleurd*1
bussen, is buitengewoon boeiend.
De Londensrhe verkeersregeling wek'
de algemeene bewondering op van den
Fieetstreet bekend is door zijn boekwin
kels, drukkerijen en dagbladbureelen.
Dicht bij de Abbey, aan de boorden
van de Thames, ligt het enorme Parle
mentsgebouw, met zijn ruime portalen
en groote zalen en zijn rijkdom aan
schilderijen, gobelins en houtsnijwerk.
In The House of Lords (Hooger Huis)
wijst men U den wolzak aan. de tradi-
tioneele zitplaats van den éérsten Mi
nister en die hem moet herinneren aan
de welvaart, die Engeland tv danken
heeft aan de wolnijverheid. The House
of Commons (Lager Huis) is betrekke
lijk klein en treft door eenvoud en ern
stige degelijkheid van de heele inrich
ting.
Ook de Tower en de St. Paulskerk
staan op de agenda van eiken bezoeker.
Een groot deel van Engeland's tragi
sche geschiedenis heeft zich binnen de
muren van de Tower afgespeeld.
En last not least: de musea van Lon
den! Dagen, uren kunnen in British Mu
seum, in National Galery, in Tate Gal-
lery en Wallace Collection doorgebracht
worden.
Enkel een bezoek aan deze kunsttem
pels wettigt een reis naar Londen. Lon
den zien en weerzien is een openbaring
en het nauwer in contact komen niet
den Engelschcn standaard en het En-
solsche volk leert U het historisch verle
den van dat volk beter begrijpen en zijn
legenwoordigo uitingen van geestelijk,
economisch en staatkundig leven beter
benaderen. Het Engelsche volk is onbe
twistbaar een zeer sterk ras- en cul
tuurvolk dat de uitkomsten van eeuwen-
'ange beschaving op de meest democra-
'ische wijze heeft geassimileerd.
Londen biedt U van alles wat aan de
behoeften van den modernen cultuur-
nonsch beantwoordt en terecht kunnen
vjj met dr. Johnson herhalen: „When
i man is tired of Londen, he is tired of
ife; for there is in London nll that life
•an afford. (Als de mensch genoeg heeft
van Londen, dan heeft hij genoeg van
het leven; want in Londen is alles wat
het leven aangenaam kan maken).
R. P.
EEN SPELERSTYPE.
woordig zijn ruim driehonderd miilioen
inenschen aan dit gif verslaafd in Tur-
kestan en in Perzië, in Egypte en Klein-
Azië, in Marokko, in Algerije en in den
Gongo... overal rookt men Hasjish.
Geheele dorpen worden er door aan
getast thans ook Mongolië. Wij lig
gen om het flikkerende vuur, dat grilii
ge schaduwen werpt. Wij zijn reed.-
lang als eeregasten in de menigte opge
nomen... Men is gastvrij in Mongolië.
De pijpen worden steeds opnieuw ge
vuld. Ophouden kent men niet en be
danken kunnen wij ook niet... Wij roo
ken...
Zwoele nacht... oneindige steppen...
Vlammende vuren...
Doodmoe van de lange autorit zijn
wij. Verrukt van de kleurenpracht van
de feestelijkheden. Het gif werkt snel...
De mannen om ons heen zingen oude.
Mongoolsche liederen, strijd en dans
zijn vergeten... Een geheele stad ligt in
zoete droomen... in well»ehagen. Men is
gelukkig door de Hasjish. Het lijkt wel
of men in een heerlijke zonneschijn wan
delt, iedere kleine beweging wordt een
bron van wellustSnel volgen d»«
verschillende stadia elkaar op. Men
voelt, dat men nu alles zou kunnen be
reiken, zou kunnen uitvoeren, tot het
onmogelijke toe.... want onmogelijk
heden bestaan er niet met Hasjish
De klanken der oude, eentonige Mongo
len liederen klinkeq zacht en wonder
schoon, rol lieflijke wendingen en me-
lodiën. Men rookt in dezen nacht van
bet Nadam-feest, een paar kilometer
van de Russische grens, een paar kilo
meter van de koudste, meest gerationa
liseerde, meest afgejakkerde staat der
wereld, waar de menschen geen men
schen meer zijn, doch slavenen
zuigt met iederen ademtocht het geluk
in zich op.Hoe komt dat.door
de Hasjish? Ik voel mij even gelukkig,
alsof ik in schatten stond te woelen,
alsof ik een zeer verblijdende tijding
ontvingHet is, alsof ik bij het
spel een vermogen heb gewonnen, als
of men onder duizend vijanden, alleen,
geheel alleen de schoonste vrouw ter
wereld veroverd heeft.
Is dat slechts een Ruiterlied? Het
kiinkt als het geruisch van een bemelsch
orkest, als een concert in een onmetelijk»-
zaalDaar hinnikt een paard, het
lijkt wel een fanfare uit zilveren schal
meien in de zoele lucht gestooten
Ik zie gekleurde sterren omhoog en om
laag schietenhonderd.duizend
alles draait om mij heenmaar
zoo harmonisch, zoo schoon als een ka-
Jeidoscoop, ik hoor mijzelf lachen, een
zilveren klokje in de verte.mijn
buurman gromt tevreden.... een ver
afgelegen onweer. Ieder geluid wordt
geweldig versterkt door het gif., door
de roesversterkt, maar niet ver-
vormdintegendeel, het kwelt niet,
1 zooals het rumoer van Broadway
iemand kwelt, het geratel van auto's,
I vrachtwagens, menschen, treinen.
neen 't wordt harmonischer, inaakt
iemand rustiger.... Herinneringen
duiken opsnellen voorbijdroo
men? Wie zal het zeggen
De mannen naast mij schijnen ge
zichten van porcelein te hebben. Dra
gen zij maskers? Star is de uitdrukking
\an hun gelaat.... ook het vuur is
verstard, schijnt stil te staan.
Slaap
Den volgenden morgen herinnert men
zich haarfijn alle sensaties van de has-
jish-roesMaar inen kan elkaar
weer zien, zooals men is, niet met por
selein-maskers, doch holwangig en
bleek. Men ziet, hoe zij lichamelijk aan
dit gif ten gronde gaan....
Hasjish
Ik zag o.a. zelf een paar jaar geleden,
hoe een visschersbark onze passagiers-
stoonier naderde, midden in de Roode
Zee. Een paar caoutchouczakken wer
den uitgeladenDe bark bleef ter
plaatse verankerd, totdat de duisterni.-
iel
Toen verdween het schip naar eer.
eenzame plaats aan de kust. Daar
wachtten kameelen. Men bracht dc
Turksche Hasjish naar "Egypte
Daarna zag ik in Alexandrië, op eer.
zwoelen Meinacht twee mannen kaart
spelen, één slechts gekleed in een enkele
broek, daar hij zijn bovenkleeren ver
pand had.... om een paar balletjes
bars met suiker.... Hasjish. Al spoe
dig hadden zij ruzie, die twee.ge-
-chreeuw gevechtmoord!
„Veertien miilioen menschen wonen
vreemdeling. Geen zichtbare inspan
ning, geen nervositeit, enkel door een
eenvoudig handgebaar weet de agent
zich onmiddellijk te doen gehoorzamen
en brengt hij stilstand in dien chao*
van voertuigen. Niets is dan ook veili
ger dan het oversteken van een- Londen
sche straat.
Het is ongemeen belangwekkend tus
schen 6 en 7 uur de« avonds op één der
vele bruggen over de Thames te staar:
en den rush na te zien van menschen
en bussen uit de city.
De city ligt in de nabijheid van de
Thames. Het is de oude stad met haar
historisch verleden en haar eeuwenoude
tradities. De Engelschen zijn trouwens
erg aan de tradities gehecht. Een mid-
deleeuwsch privilegie, dat de fegenwoor
dige city bekrachtigde, wordt nog steeds
in gebruik gehouden en de koning zelf
overtreedt de grenzen van dit oude
stadsgedeelte niet, zonder vooraf den
•nayor of burgemeester van Londen om
doorgang te verzoeken.
Het Engelsche theaterpubliek rea
geert gemakkelijk; een gulle lach en
warm applaus klinken voortdurend in
de zaal. Eveningdress (avondkleedij1
ziet men enkel op de duurste plaatsen
De meeste menschen zitten met hoed ei
mantel, toilet wordt doorgaans niet ge
inaakt. Trouwens kleedij wekt in Lon
den nooit opzien, alle modes zijn goed
en worden gedragen.
Weelde is daarom niét uitgesloten
Oxfordstreet, Piccadilly en Strand zijn
prachtige winkelbuurten mef smaak
volle etalages, waar de fijnste toiletbe
noodigdheden te bewonderen zijn. Fruit
magazijnen vindt men veelvuldig in de
omgeving van Co vent Garden, terwijl
Het Parlementsgebouw te Londen.
De schouwburg is duur in Londen.
Het volk voelt voor geestelijk genot en
heeft er tenslotte iets voor over. Plaat
sen van 10 gulden zijn géén zeldzaam
heid. Uppercircle komt overeen met on
zen 3den rang kost in Drury Lane 7
shilling!
dus ongeveer f 2.80. Wenscht men min
der te besteden, dan moet men des
avonds „lijntje staan" en kan men kaar
ten bekomen tusschen f 1 en f 2.50.
