Arrondissementsrechtbank te Alkmaar.
Een Huwelijk
Amerikaansche alledaqs-cultuur.
Hoe men in de V.S. een krant vult.
GEILl. ZONDAGSBLAD
VOOR DEN POLITIERECHTER
Strafzitting van Maandag 9 ApriL
Egmond aan Zee.
ALCOHOLISCHE DRIE ACTER WORDT *N
VIER-ACTER.
De ongehuwde Egmonder Hendrik D. was op 4
Oct. in de „lorum" geraakt en had zich toen op ta
melijk heftige wijze verzet tegen den geuniformden
beschermengel van het dorp. veldwachter Ten Brug-
gencate, wat den Politierechter motief gaf hem 1
maand gevangenisstraf op het hart te drukken. Er
volgde toen opnieuw verzet, maar ditmaal tegen
het vonnis en werd de heer Wiggers ter onderzoek
uitgezonden. Thans was dit boeiende zaakje voor de
derde maal op de weekagenda geplaatst en had op
nieuw uitstel plaats tot 10 September.
Den Helder.
HET DUITSCHE HITTEPETITJE.
Fraulein Franziska Wilhelmina M., die vanaf Mei
tot October 1933 als dienstbode assistentie verleende
in het gezin van den officier W. de Vries te Den Hel
der, had zich ten dien aanzien minder loffelijk ge
dragen, door verschillende sommetjes, te samen be
dragende f 19.81 voor het huishouden bestemd, in
haar eigen portemonnaie hospitaliteit te verleenen.
Daaronder behoorden bedragen, voor waschbaas en
kruidenier bestemd. Das madchen sierde heden te
dier zake het zondaressenbankje, doch de zaak nam
weldra een dusdanig precair karakter aan, dat de
behandeling met gesloten deuren werd voortgezet.
Verder geen nieuws dan uitstel tot 4 Juni.
Urk.
DE BLOEDETSCHEXDE BALLONBROF.KER.
De 18-jarige Urker Jan K., heden in pontificaal
gestoken, dorschte op Tweeden Kerstdag, het Vrede
feest, blijkbaar naar het bloed van zijn dorpsgenoot
Auke van Slooten, die hij met een mes te lijf wilde,
onder de aan duidelijkheid niet veel te wenschen
overlatende bedreiging: Ik zal je dat mes door je
hier en daar halen, met welke geciviliseerde uitdruk-
ding hij blijkbaar de aardsche tabernakel van ge
zegden Van Slooten bedoelde en voor welk feit hij
dan heden terecht stond. Te voren was er „bonje"
ontstaan in een café en werden de vijandelijkheden
in de vrije avondlucht voortgezet. De „moord op het
eiland" werd echter niet voltooid, omdat Jan niet in
de gelegenheid werd gesteld, zijn onzalig voornemen
ten uitvoer te brengen. Het jongmensch bofte daar
bij, want in plaats van tot 'n jaar of 8 celvermaak,
werd hij thans slechts voorw. tot 3 maanden ver
oordeeld. 'n Vonnis dat hem n.b. nog volstrekt niet
aanstond!
BI o k k e r.
VREDE OP AARDE.
Een Westwouder landbouwer van 23 lentes, Corn.
Joh. Br., had te Blokker in den avond van 26 Dec. j.1.
aan het Kerstfeest een bijzondere wijding gegeven,
door zekeren heer P. J. de Boer in het café van Bak
een doffer op zijn oog toe te dienen, waardoor hij
kennis maakte met de maische parketvloer. Te vo
ren hadden de heeren elkaar ook al te grazen ge
nomen. Hem werden tegen een lesgeld van f 15 of
15 dagen zoo mogelijk eenige goede manieren bijge
bracht.
Heerhugowaard.
ONBELEEFDE VARKENSKTLLER.
De lijn werker van het electr. bedrijf te Heerhugo
waard, Th. Voskuil, tevens onbezoldigd gem.-veld-
wachter aldaar, had op 5 Januari den slager Louren-
tius C. een aanmerking gemaakt wegens het storen
de feit, dat hij in spertijd zijn electr. motor had
gebruikt. De vermaning viel niet in goede aarde en
werd door den slager beantwoordt met een scheld
woord, een burger van den blauwe-reigerspolder on
waardig. Deze onbehouwen heer stond thans in een
leeren motorjas als receptie-costuum terecht en werd
veroordeeld tot f 20 boete of 10 dagen. Hij vond de
boete te hoog en kreeg 14 dagen gelegenheid 'n goed-
kooper adres te zoeken.
S c h o o r 1.
DRIE „SLAGWERKERS".
De nog in vollen levensbloei verkeerende heeren
Ariën D., bakkerselêve, Jan. H. veeboerenzoon en Jb.
BI., tuinder, de laatste uit Koedijk, beide anderen
te Schoorl, hadden in den nacht van 24 op 25 Dec.
in een café te Groet gezamenlijk een Ooievaar mis
handeld. Wie het vreemd zal vinden, hoe deze zo
mergast nog zoo laat in den tijd in een café werd
gevonden, willen wij echter uit den droom helpen,
FEUILLETON
DOOR
ETHEL M. DELL.
Vertaald door Dicky Wafelbakker.
dat het hier betrof een arbeider uit Noordscharwou-
de, Jacob Ooijevnar, die zich onledig hield met bal-
vermaak en blijkbaar door de Schoorlschc elite niet
werd geduld. Jan werd behoorlijk afgetuigd door
stompen, door Jaap BI. nog aangedikt met schop
pen. Gevorderd werd tegen ieder der 3 slagwerkers
f 15 boete of 15 dagen. Uitspraak f 10 boete of 10
dagen voor iederen verdachte.
Texel.
EEN GEITENBEUL.
Van Texel weer eens een dierenmishandeling, lang
niet gebeurd, doch de 63-jarige werkman Jacob P.,
zorgde voor een nieuw geval. Hem werd ten laste
gelegd, dat hij een hem toebehoorende geit had
laten verhongeren en verkleumen door het arme dier
het noodzakelijke voedsel te onthouden en het zon
der beschutting tegen het ruwe winterweer op een
kaal stuk bouwland aan de guurheid van het kli
maat bloot had gesteld. Een viertal getuigen werden
in deze treurige zaak voor gebracht. Deze humane
geitenhoeder zette het dier aan een stuk touw mid
den in December in de sneeuw, zoo goed als zonder
voedsel. De geit zag er volgens getuige Geenese dan
ook allertreurigst uit. Volgens den verdachte be
hoorde de geit aan de huishoudster Doortje Koppen,
die het beest had gehuurd. Hij had met de geit niets
te maken. Het bleek dat Jaap P. later met die geiten
en huishoudster was getrouwd.
Andere getuigen verklaarden, dat het dier nacht
en dag zonder beschutting stond uit te hongeren.
Ten slotte had Geenese er zich over ontfermd en
werd het dier in zijn stal pension verschaft.
Gevorderd werd tegen den zonderling, reeds 8 maal
veroordeeld wegens diefstal of iets in die buurt, f20
l>octe of 10 dagen. Uitspraak overeenkomstig eisch
en verbeurdverklaring van de geit.
Het komt ons voor, dat de Vcreeniging tot be
scherming van dieren op Texel wel recht van be
staan heeft. Meermalen komen daar dergelijke er
gerlijke dierenverwaarloozingen voor.
Alkmaar.
GORDIJNEN VERDONKERMAAND.
Een 2S jarige stoffcerdersbcdiende te Alkmaar G.
F. D. P. had zich te verantwoorden wegens verduis
tering van een stel overgordijnen ,dic hij in op
dracht van den chef-stoffeerder van „Eik en Lin
den" ten behoeve van een cliënt had moeten vervan
gen, welk feit was gepleegd in het voorjaar van
1933. Het onbedachtzame jongemannetjo had wel
spijt van het gebeurde. Ilij heeft een gezin van vrouw
en 3 kinderen en geniet f 13 steun. Met inachtne
ming van de omstandigheden werd op voorstel van
den Officier opgelegd een voorwaardelijke gevange
nisstraf van 3 maanden met 2 proefjaren.
Schoorl.
HIJ HAD VERSTAND VAN TIMMEREN.
De jeugdige timmerman Joh. O. uit Schoorl com
pareerde wegens mishandeling, gepleegd op 2 Janu
ari te Katrijp, gemeente Schoorl, op den 17-jarigen
slager Cor. J. Nannes, die hij door een krachtigen
vuistslag in het gelaat bloedend verwondde. Er was
De Amerikaansche auteur H. L. Menken, eitgever
van de „American Mercury" publiceert van tijd tot
tijd gedeelten der artikelen uit de dagbladen, en wel
om een licht te werpen op de denkwijze zijner land-
genooten en het peil der pers.
NEW-YORK.
Wie zal beslissen, lieve lezer, of
't intellect van den doorsnee-Ame
rikaan onderdoet voor het gemid
delde Europeesche opvattingsver
mogen en verstand? De Yankee is
lang niet dom; in het practische
leven slaat hij zich er goed door.
Hij draagt het zijne bij tot de
vooruitgang van handel, industrie
en techniek en zijn vaderland
hoeft nog nooit een oorlog verlo
ren.
Of Amerika, wat theoretische we
tenschap en wat kunst betreft,
Europa opzij streeft is een tweede.
En of de Amerikaansche alledags-
cultuur d.w.z. de afschaduwing
van kunst en wetenschap in het
dagelijksch leven beneden de
onze staat, is een derde. Wat het
laatste aangaat, zouden wij wel
een bevestiging durven uitspreken,
hoewel men in Europa ook niet
tegen troepen wijze lieden tegelijk
aanloopt, en ónze pers ook nog
wel voor eenige verbetering vat
baar is.
H. L. Menken deelt mede, dat re
porters, verbonden aan de Hearst-
press, van hun chefredacteur de
volgende instructies krijgen:
„De lezers van kranten en tijd
schriften interesseeren zich in de
eerste plaats voor aangelcgcnhe
den, welke uit de elementen be
staan, die tevens deel uitmaken
van 's lezers primitief gevoelsle
ven, d.w.z., die samenhangen met
1) drang tot zelfbehoud
2) liefde
3) eerzucht
Artikelen, welke een dezer ele
menten bevatten zijn goed, die
twee er van bevatten zijn beter, en
die alle drie in zich hebben, zijn
journalistiek materiaal van de eer
ste rang.
Drang tot zelfbehoud: Beschrij
vingen van moorden, vrijwillige
dooden, reddingen, ongelukken,
gevechten, berichten over gezond
heid, voeding en alcohol.
Liefde: huwelijksge^chiedenissen,
echtscheidingen, schandalen, de
eeuwige driehoek, ongewone daden
uit liefde en wat dies meer zij.
Eerzucht: dit element steekt in
alle bijdragen, welke bij den le
zer het verïangen wakker roepen,
de beschreven feiten zelf te bele
ven en het tot standgebrachte na
te bootsen. Tot deze categorie be
hoort sport. Ook geheimzinnige ge
beurtenissen wekken de eerzucht
op, daar de lezer zich door te gis
sen met intelligentie vlijt."
Men mag aannemen, dat deze
richtlijnen in de gehcele Ameri
kaansche journalistiek worden ge
volgd, zoowel bij het schrijven van
artikelen als bij het opstellen van
advertenties en andere pogingen
tot reclame.
Wat is nu het resultaat van deze
voorschriften? In de eerste plaats:
profaneering van denkbeelden, zoo
als die bij ons niet gebruikelijk is.
Uit „The American Weekly" knip
ten we een advertentie voor wenk-
brouwenzwart Deze bevatte twee
afbeeldingen van Lenardo's Gio-
conda, een mét een een zonder ge-
teekende wenkbrauwen. Zonder
ironie het betrof hier een ern
stige handelszaak had de ma
nager er onder gezet: „Mona Lisa
was een mooie vrouw, maar ze zou
nog eens zoo mooi zijn geweest, nis
ze wenkbrauwenzwart had ge
bruikt."
Vanwege de dassenindustrie kon
rncn dezer dagen in de bladen het
volgende lezen: „De plicht van
iederen goeden burger is het, de
jeugd het vierde gebod: „Eert Uw
vader en Uw moeder" in te pren
ten. Kan er een schoonere aanlei
ding tot de vervulling van dit
gebod bestaan, dan het wegschen
ken en aanwenden van al het
schoons, dat men in de etalages
der warenhuizen aanschouwt en
dat ieder vaderhart met vreugde
ven-uit? De leden van de verceni-
ging der dassenindustrieelen dra
gen hun deel daartoe bij door
enz.
In „The New Herald" van Cin-
cinnati lezen we: „Honderd onzer
medeburgers hebben verleden Zon
dag het gehcele Oude Testament in
achttien uur doorgelezen. Begon
nen werd om 1 uur 's nachts, opge
houden na zes uur 's middags.
Mrs. George Washington Smith
heeft zestien uur en vijftig minu
ten in de kerk doorgebracht, mrs.
Thomas Jeffersohn Miller, ondanks
vrome bemoeiingen niet meer dan
zestien uur veertig minuten."
Aan den anderen kant moet een
bekende deugdapostel, dr. Billy
Sunday, nauwelijks eenig succes
bij zijn lezers boeken, want hij
vangt zijn Zondagsoverpeinzingen
aldus aan: „Komt en luistert naar
mij, driemaal doortrapt geboefte!
Komt en hoort mij aan, gij vier
voeters met stierennekken, voor
hoofden van meikevers, derrières
van varkens en oogen van wezels
gij volkomen overbodige schepse
len."
„The Nation Mlchlgan" meldt,
dat de literaire bijeenkomsten van
de „Pi delta club" weer zijn begon
nen. Het programma van den eer
sten avond ontstond spontaan. Al
lereerst had een discussie over het
thema „liefde" plaats. Waarvan 't
resultaat was, dat de meerderheid
der leden liefde in een taxi te ver
kiezen achtte boven liefde in een
rijtuig.
Herbert Hoover, de voorganger
van Roosevelt, heeft vastgesteld,
dat Amerika, wat wetenschappe
lijke ontdekkingen betreft, bij de
meeste Europeesche volkeren ten
achter is. De lijst van Nobelprijs
winnaars bevat selchts enkele Ame
rikaansche namen. „De som, die
wij voor wetenschappelijke onder
zoekingen uitgeven, bedraagt nau
welijks tien millioen, terwijl de
Amerikaansche vrouwen honderd-
millioen per jaar aan poeder en
lippenstiften besteden.
18.
Eric begon zich van zijn schoenen en sokken te
ontdoen. Marcia sloeg hem met een vagen glimlach
om de lippen gade. „Ik kan er best doorheen waden"
verzekerde zij.
„Dat kun je niet. Ik zal het tenminste niet toe
staan." Hij zei dit laatste zonder haar aan te zien.
Het volgende oogenblik had hij zijn sokken in zijn
schoenen gedaan en ging overeind staan om eerst
den eenen en daarna den anderen schoen over den
breeden streep water te gooien, welke zich tusschen
de rots en de kust had gesteld.
„Hoe kon ik zóó dom wezen!" riep Marcia uit.
„Dat ben je allerminst", zei hij rustig. „Het was
enkel en alleen mijn schuld, want ik had rekening
dienen te houden met het getij. Ben je klaar? Het
is verstandiger er nu maar dadelijk doorheen te wa
den voordat het dieper wordt. Wacht totdat ik be
neden ben."
Hij liet zich van de rots in het water zakken, dat
tot boven zijn knieën kwam en strekte zijn armen
in de hoogte. fa»p«ff
„Je zult door en aonrnat worden", klaagde Marcia.
„Laat me maar^ffH&ipifcaan."
„Stel je niet^abctadbiv^hs aan. Kom nu: het water
stijgt voortdurend."
Er viel niet veel anders te doen dan te gehoorza
men, en zooals ii««as er geen tijd te verliezen.
Elke golf die2t«gta#99<ie buitenzijde van de rots
sloeg, deed het waU^-stijgen.
Ze begreep dat hét dus dwaas zou wezen langei
tegen te stribbelen. Sla je armen om mijn hals
heen", beval hij. „En trek je voeten zooveel moge
lijk op."
F.n nadat ze gehoorzaam zijn bevelen had opge
volgd, begon hij den tocht door het wassende water
Langzaam en uiterst behoedzaam bewoog hij zich
voort met zijn dierbaren last.
„Doen de steenen je voeten pijn?" vroeg ze, toen
hij ineens bleef staan.
„Nee," zei hij kortaf. „Ik voel er niets van."
Ze zag dat dikke zweetdruppels langs zijn wan
gen dropen. „Zet me alsjeblieft dadelijk neer als ik
te zwaar ben", smeekte ze.
...Te bent allerminst zwaar."
Ze konden het strand veilig en wel bereiken en
Marcia, die ecnigszin9 zenuwachtig was geworden,
verwachtte niet anders of hij zou haar nis eon zak
laten neervallen op het zand. Dit gebeurde echter
niet, langzaam, heel lang/.aam, zijn armen nog steeds
oin haar heen geslagen houdend liet hij haar zak
ken.
„Dank je", zei ze. „Oh, dank je."
En toen zweeg ze ineens. Want het leek alsof er
een electrische schok door hem heen was gevaren,
waardoor zijn spieren tot het uiterste gespannen
werden. Ze stond nu weliswaar op haar voeten,
maar ze was nog een gevangene in zijn armen.
„Marcia", bracht hij heesch uit. „Marcia! Ik kan
het niet verdragen je vast te houden en je dan weer
los te moeten iaten."
Voordat ze zich er eigenlijk van bewust was had
hij haar zóó dicht tegen zich aangedrukt, dat haar
hoofdje naar achteren tegen zijn arm viel, en haar
voeten als onder haar lichaam leken weg ie glijden.
En terwijl hij haar op die manier vasthield, klemde
hij woest en hartstochtelijk zijn lippen op de hare.
Ze was volkomen machteloos, en op een dergelijk
iets natuurlijk in het geheel niet voorbereid geweest
Indien hij zijn armen niet om haar heengeslagen
had gehouden, was ze gevallen. Eén arm hield ze
nog om zijn hals en instinctmatig klemde ze zich
aan hem vast, terwijl die lange, hartstochtelijke kus
haar den adem benam.
Wellicht drong het niet tot hem door dat verweer
van haar kant eenvoudig onmogelijk was. „Jc hebt
me lief... je weet nu zelf dat je me liefhebt... even
als ik jou altijd heb aangebeden. Marcia, mijn lief
ste", bracht hij heesch uit.
Het volgende oogenblik had hij zijn mond opnieuw
op den hare gedrukt. Ze kón zich eenvoudig niet
bewegen, dus ze was totaal aan zijn genade of onge
nade overgele\erd. Het kwam haar voor alsof hij
zich als het ware met geweld eon weg tot haar ziel
baande, en ze niet in staat was hem buiten te slui
ten.
Toen hij haar weer losliet, werd ze behoedzaam
op de kiezelsteencn neergezet. Hij knielde op een
Unie naast haar neer, haar intusschen nog steunend,
en hield zijn gezicht dicht bij het hare.
„Waarom zie je zoo bleek?" fluisterde hij. „Ik
heb je toch geen pijn gedaan, is het wel? Jk zou
liever sterven dan je te wonden. Je bent toch ook
niet bang voor ine? Je kunt niet bang voor me we
zen, Marcia. Dat is onbestaanbaar. Oh, Marcia!"
Ze hield haar oogen gesloten en het was alsof ze
alle kracht om zich te bewegen verloren had.
„Ja," mompelde ze. „Ik... ben bang."
„Waarom, lieveling? Waarom? Ik zou geen haar
van je hoofdje kunnen krenken. Dat weet je toch,
liefste."
Met een gebaar van cindelooze teoderheid streek
hij haar over het haar, dat langs haar slapen viel.
„We moeten volmaakt eerlijk tegenover elkander
staan", ging hij voort. „We kunnen ons nu niet lan
ger achter dwaze conventies verschuilen. We dienen
de waarheid onder do oogen te zien, en ons leven
daarnaar te regelen."
Haar krachten keerden geleidelijk terug, en toen
hij zich tot haar overboog om haar weer te kussen,
hield ze haar hand afwerend opgeheven.
„Nee, alsjeblieft niet, Eric", smeekte ze. „Je weet
niet wat je op het oogenblik doet. Oh, beste Eric,
je moet het niet... Het mag niet..."
Ilij nam haar hand in de zijne en kuste die. „Er
is niets wat ik niet mag doen," zei hij, „behalve jou
verdriet veroorzaken. En dat gebeurde nog niet, is
het wel?"
Er lag zulk een klank van vertrouwen in zijn stem
dat zc den moed niet kon vinden hem tegen f sprc
ken. Niettemin wendde ze pogingen aan overeind te
komen; elke zenuw van haar lichaam trilde en ze
was onbeschrijflijk zenuwachtig.
„Nee, ik ben niet beleedigd... maar toch wel ver
drietig. Ik schrok ook ontzettend. Eric." Ze sloeg
haar oogen naar hem op en er lag een bijna strenge
uitdrukking in, „dit had nooit mogen gebeuren. En
in de toekomst mag het ook nimmer meer."
„Ben je van plan me nu te vertellen dat jij tot het
type vrouw behoort, hetwelk de man zijn hart uit
het lijf rukt, dit opzettelijk in stukjes breekt en het
hem dan terug geeft? Dat kun je me niet probeerön
wijs te maken, want ik zou het toch niet gelooven."
De laatste woorden waren op dreigenden toon ge-
tusschen de belde knapen ruzie ontstaan over een
gestroopte haas. Vonnis f 10 boete of 5 dagen.
Z.- en N.-Schermer.
EEN LANDELIJKE GELD ZWENDELAAR.
Een 35-jarige arbeider uit Z.- en N.-Schermer, Cor-
nelis Sm., verlokt door de gemakkelijke verdiensten
als geld-zwendelaar, had een advertentie geplaatst,
waarin hij geld op hypotheek aanbood. Hierop re
flecteerde zekere heer I'. Peijs, lamil»ouwer te Uit
geest. Mijnheer Sm., die zoo arm was als een kerk
rat, bezocht daarop Pcijs, stelde zich voor als agent
van een a'.gemccncn voorlichtingsdienst, gevestigd
te Amsterdam, beloofde Peijs gouden boergen, ech
ter op voorwaarde dat hij lid moest worden van tien
voorlichtingsdienst, directeur de heer Westendorp te
Amsterdam, waarvan de contributie bedroeg f 7.50.
De heer Sm. inspecteerde deftig het bedrijf van Peijs
en wist de drie knnakjes los te werken.
Heden stond de agent van den Voorlichtingsdienst
(oplichtingsdicnst, noemde de Politierechter het
schertsend) terecht, dit feit erkennende.
De officier verbaasde er zich over «lat de men-
schcn nog zoo dom waren om er in te vliegen. Even
wel moeten deze argelooze lieden beschermd worden
en requireerde de officier 1 maand gevangenisstraf
Vonnis f 25 boete of 10 dagen.
Uitgeest
NIET WELGEVALLIGE QUALÏFIC.ATIE.
De heer J. B. Diroe, koopman te Uitgeest, werd
op eeii dag in Januari door zijn medegemeenlcnaar
Cornelis VI., aangeduid met den inderdaad niet Ge
paald flat leerenden naam: schooier! wat hij niet
„nam". De heer Cornelis VI., niet verschenen, werd
tot f 10 boete of 10 dagen veroordeeld.
WEER EENS EEN VUISTVECHTER.
Do niet aanwezige verdachte Jacob R. van N. te
Burgcrbrug, Zijpe, was zoo weinig gesteld op een
aanmening van oude schuld, dot bij direct betaaldo
met een hevigen vuistslag in het gelaat van zijn
crediteur, den heer A. Bregmon. Deze manier van
schulden afdoen is echter niet de juiste, bovendien
was het een laffen aanval van achter.
Vonnis f 15 boete of 15 dagen.
Alkmaar.
EEN ONJJUÏST NUMMF.RBF.WIJS GEBEZIGD.
Een koopman te Alkmaar, Bern. Jos. Maria Br.,
was zoo vrij geweest te rijden op een nummerbewijs
get. G 94S72 ten name van den heer W. Schmidt. ga
ragehouder te Alkmaar. Hij kreeg daardoor moeilijk
heden met de justitie, die houdt van orde en stipte
naleving der Motor- en rij wiel wet, met ge\olg, heden
een veroordeeling tot f 10 boete of 5 dagen.
De R ij p.
EEN TREFFENDE VERZOENING.
F.cn 69-jarig landarbeider Anton W. uit de Rijp
had zijn 74-jarigo zustor mishandeld, door haar een
klap in het gelaat te geven en stond nu deswege te
recht. De oude luidjes waren echter inmiddels weer
verzoend. Zuster klopte haar ouden broer vriendelijk
op den schouder en zeide: Het is weer in orde, ouwe
baas, waarop direct vrijspraak volgde en het oude
paar eendrachtelijk de zaal uitwandelde.
A F.EN GEÏMPORTEERDE DEEN TOT BESLUIT.
De 21-jarige te Denemarken geboren en te Alk
maar wonende smid Ileinrich B. bad den vertegen
woordiger van een lichtapparaatfabriek, G. Dros ge
dupeerd, door eenige bedragen, groot tezamen f 16.21
die hij ton behoeve van den lieer Dros onder zich
had, achterover te drukken. Ter zake deze verduis
tering stond de Alkmnnrsche Deen heden terecht
en werd veroordeeld tot f 15 boete of 10 dagen.
Sluiting.
De uitgevers van deze courant vestigen er de aan
dacht op, dat bij hen verkrijgbaar is het
dot U iedere week 16 pagina's groot formaat, een
schat van foto's, een volledig verhaal, een boelend
loullloton, humoristische rubriok enz. enz. tfeeit,
voor slechts 73 cent por 3 maanden.
Vraag gratis proelnummer aan bij de administratie.
uit, maar onmiddellijk daarop glimlachte hij, en het
was een lach die haar door de ziel sneed. Het leek
haar toe alsof hij op dat oogenblik zijn borst voor
haar ontblootte om er een mes in te steken. En ze
kon het niet doen, oh, nee, ze kón het niet.
„We moeten niet zoo melodramatisch zijn", zei ze
met een zielige poging een luchthartiger toon aan te
slaan. „Ik veronderstel dat we alles te ernstig op
nemen. In ieder geval bestaat er ook zooiets ais
conventie, en die mag niet over het hoofd worden
gezien."
Zachtjes maakte ze haar hand uit de zijne los, en
wilde overeind komen. Weer legde hij echter zijn
hand op haar schouder om hierdoor tc verhinderen,
dat ze rechtop ging zitten.
„Marcia", zei hij haastig, laten we elkander ein
delijk cn ten laatste volkomen trachten te begrijpen,
zuiver tegenover elkaar staan. Je zegt dat je niet
hoos bent, doch erg schrok. Dat is onbestaanbaar!
Ik bedoel: hoe kunnen die twee gevoelens van el
kaar gescheiden zijn."
Zo keek hem nu recht in do oogen, ofschoon er
een wereld van emoties in haar ziel omging. „Ik...
kan het niet precies verklaren", zei ze. „Ik... moet
eerst alléén zijn." Onbewust was er weer een smee-
kende klank in haar stem gekomen. „Het eenige
wat ik heel duidedelijk voel is dat het me spijt, ont
zettend spijt. Méér kan ik niet zeggen. En laten we
nu tcnig gaan."
„Verwacht je soms van mij dat ik óók zal zeggen
er spijt van tc hebben?" vroeg hij.
„Oh, zeg nu alsjeblieft niets meer!... Breng me te
rug: dat is alles."
Langzaam stond hij op en hielp haar. Daarna
raapte hij haar hoed op, keerde zich om, en trok
zijn sokken en schoenen aan. Toen hij haar ten
slotte weer aankeek, leek hot alsof alle glans uit
zijn oogen was verdwenen, en er lag een grimmig®
vastberaden trek om zijn mond.
„Wil je misschien voorgaan?" vroeg hij.
Ze wandelde even, doch liep toen langzaam de
steenen trapjes op. Haar knieën knikten onder baar
en voor een kort oogenblik draaide alles om haar
heen. F.n toen voelde ze hoe ze door een sterke, vaste
hand in haar rug gesteund werd. Hij bleef haar
helpen door haar zachtjes op te duwen bij het stij
gen: hij liet haar zoo nu en dan stilstaan om te
rusten, maar er werd door hen geen woord gespro
ken. Toen Marcia later over dien tocht nadacht,
had ze het gevoel alsol ze dien nimmer zonder zijn
hulp had kunnen volbrengen.
Want ze was zoowel geestelijk als lichamelijk diep
geschokt, en het leek alsof haar krachten haar vol
maakt haddon begeven.
Nadat ze den top bereikt hadden, ging hij naast
haar loopen en liet haar op zijn arm leunen. Hij
scheen volmaakt tc begrijpen wat er in haar om
ging: spreken was overbodig.
Wordt vervolgd.
