Een Hu w el ij k
Radioprogramma
Opheffing plaatselijke werkloosheid.
Afscheid Postkantoorhouder De Vries.
Voor een hetere samenleving wekte spr. de jongens
van 12—21 jaar op. zich bij de A.J.C. aan te sluiten.
F.en bewijs van gemeenschapszin zag spr. er in, dat
hier aan den Langendijk al zoo n flinke afdecling is.
De jongelui voerden verschillende dansen uit en
werd al inet al een gezellige bijeenkomst gehouden.
OUDKARSPEL,
De brood- en koekbakkerij van den heer A. Braas
is overgegaan aan den heer P. Jonker.
NOORDSCHARWOUDE.
Zaterdagavond vond de sluitingsavond van het In
stituut voor Arbeidersontwikkeling plaats in Concor-
dia. Als spr. trad op de heer C. de Boer van Amster
dam. Verder werd o.m. medewerking verleend door de
bekende declamatrice mevr. Portiegies van Alkmaar.
Met was een mooie avond en alleen jammer, dat de
belangstelling voor dezen avond slechts gering was.
A y N A P AU 10W N A
Het was bovengenoemd punt op de agenda van de
Zaterdagavond in „Yeerburg" gehouden vergadering
van de Afd. der Holl. Mij. van Landbouw, dat lang
durige besprekingen uitlokte.
Opening, notulen, mededeelingen en ingekomen
stukken gaan we maar stilzwijgend voorbij.
l'it de goedgekeurde rekening van den penning
meester. den heer Van Balen Blanken, bleken de
ontvangsten f655.75. de uitgaven f482.84, te hebben
bedragen. Het overschot f 172.91 heeft dus het tekort
van 1932, dal f73.90 bedroeg, doen verkeeren in een
voordcelig saldo van f99.01.
De voorzitter, de heer C. Rczelman, werd bij ac
clamatie herkozen; dc niet herkiesbare bestuursle
den, de heeren Gr. Geerligs en Lindenbergh, werden
vervangen door de heeren D. Stammes en R. R.
Waiboer.
Daarna kwam dan het belangrijke punt in behan
deling. Voorzitter gaf eerst een overzicht van de be
sprekingen. die gevoerd zijn tusschen Burg. en Weth.,
het bestuur van de afd. van de H.M. v. L., de hoofd
bestuursleden der arbeidersorganisaties en van de
vertegenwoordigers van bollenkweekers. Die bespre
kingen hadden ten doel een oplossing te vinden
waardoor voorkomen zou worden, dat arbeiders van
huiten de gemeente hier komen werken, terwijl hon
derden eigen arbeiders te werk gesteld worden in
werkverschaffing in den Wieringermeerpolder, wat
de gemeente alleen aan vervoerkosten duizenden
guldens per jaar kost. De afd. van de H. M. v. L. wil
geen vereeniging van werkgevers zijn en zoo kwam
het bestuur dan ook niet met een vast omlijnd voor
stel. doch slechts met een advies. In verband ook
met dè regeeringsbemoeiingen. die niet aileer. in het
belang van de landbouwers, maar als algemeen be
lang bedoeld zijn, meende het bestuur op dc moreele
verplichting te moeten wijzen, de loonen niet lager
te laten komen dan noodzakelijk is.
De arbeidersorganisaties bepleitten oorspronkelijk
een dagloon van gemiddeld f3. vroegen later, toen
geen resultaten waren te verkrijgen, aan het bestuur
van de afd. een loon van f2,75 tegenover de leden te
willen verdedigen, doch het bestuur meende in zn
advies niet meer dan f2.50 voor een volwaardigen
•arbeider te mogen noemen. Burgemeester Lovink
heeft er tenslotte nog op aangedrongen, toen men
niet tot eenstemmigheid kwam. om. als het dan
niet meer dan f 2.50 kon zijn, het daarheen te leiden,
dat er een regeling kwam, waardoor de arbeiders
op een gemiddeld loon van f 15 per week konden re
kenen.
De discussies, die we niet op den voet zullen vol
gen, en waarvan we alleen het voornaamste zullen
weergeven, werden ingezet met opmerkingen over
het regenverzuim, waardoor die f 15 per week niet
gehaald zouden worden, bij een dagloon van f 2.50.
De moeilijkheid is, dat niet alleen als het regent,
maar soms nog langen tijd daarna, door de natheid
van het land. niet gewerkt kan worden op den zwa
ren grond. Men meende echter algemeen, dat zon
der een bepaalde regeling dienaangaande, toch over
langen tijd gerekend, het gemiddelde loon zeker f 15
zou zijn, omdat in bepaalde tijden (oogst) meer ver
diend kan worden en voorzitter vroeg tenslotte aller
medewerking om toch zoo mogelijk tot die f 15 ge
middeld te komen. Tegenover de opmerking, dat de
arbeiders niet op een aanbod van f2.50 per dag het
werk in de Wieringermeer zouden laten schieten
(omdat zij daarbij een korter werkdag, vrijen Zater
dagmiddag en busvervoer hebben), of slechts met te
genzin op de gewone bedrijven aan den gang zou
den gaan. werd opgemerkt, dat er door sommigen
ook minder dan f 15 in werkverschaffing wordt ver
diend en er ook zijn, die graag bij de boeren willen
werken.
Verschillende leden deelden mede, hun Zeeuwsche
en Belgische arbeiders reeds afgeschreven te hebben,
anderen, dat zij het ook zouden doen. Vrij algemeen
betreurde men het, dat hier vreemde werkkrachten
kwamen, doch dat. was. zoo merkte men op, ge
groeid en gekomen door het feit, dat dc eigen bur-
FEUILLETON.
DOOR
ETHEL M. DELL.
Vertaald door Dicky Wafelbakker.
21.
Hieruit kon opgemaakt worden dat Littith óf over
hindernissen heensprong of ze op een andere kal
mere manier wist te ontwijken. Er waren dan ook
wel eens oogenblikken geweest dat Marcia. ofschoon
ze het openlijk nimmer met Littith eens was, en zelfs
ook nooit met haar het karakter van haar echtgenoot
hesprak. zich afvroeg of er niet eenige waarheid in
die bewering zat. Ze kon zich Everard inderdaad niet
voorstellen in een oogenblik van inspiratie of op
winding, niettemin had ze hem door alles heen daar
toe in staat willen blijven achten.
En niettegenstaande haar jarenlange ervaring haar
wel anders had moeten leeren, bestonden er toch
nog wel gelegenheid dat ze die veronderstelling met
geweld weg wilde redeneeren. In ieder geval wist
ze heel zeker dat haar schoonzuster hem nimmer
begrepen en gewaardeerd had.
Lillith scheen nooit gemerkt te hebben welk een
grooie, machtige werker hij was, en meermalen zag
zc ook het feit over het hoofd op welke krachtige
manier hij er naar streefde in zijn capaciteit een van
de eerste van Engeland te worden.
„Jij beschouwt hem als een zeker genie, beste
kind", placht ze tot Marcia te zeggen, „doch volgens
mij is hij dal allerminst."
Niettemin kon ze niet ontkennen dat hij eens zijn
voor oogen gesteld doel zou bereiken, want zonder
twijfel was er iels grootseh in hem. Hij behoorde
tot een van dc menschen die zich door de omstan
digheden niets in den weg lieten plaatsen. Alles wat
hij bereikte was het resultaat van bedaard overleg
en berekening, en nog nimmer was iets wat hij deed
vruchteloos geweest. Verder dacht hij er niet over
ooit een rechtszaak ter behandeling te nemen, die
eenigszins dubieus genoemd kon worden, en waarin
hij zelf ook geen vertrouwen had.
Wellicht was het zijn reputatie van onkreukbare
eerlijkheid, waardoor zijn zuster er toe gebracht
werd niet in zijn genie tc gelooven, want, zei ze
gers vervreemden van het bedrijf. Men hoopte, dat
de verhoudingen tusschen werkgevers en arbeiders
thans weer beter zouden worden en ook de arbeiders
organisaties zullen medewerken, omdat het voor het
bestuur van de afd. bij niet slagen van deze poging
«teeds moeilijker wordt in dezen geest voort te gaan.
Men wenschte, dat het zoo zou worden, dat men
voortaan geen andere werkkrachten, dan de eigen
ingezetenen zou willen hebben en dat zou best kun
nen, want als de wil ei was, behoefden ze voor de
anderen in werken niet onder te doen.
Enkele gevallen waarin minder prettige ervarin
gen waren opgedaan, met plaatselijke arbeiders wer
den naar voren gebracht en de vergadering uitte als
haar meening, dat men van dergelijke gevallen den
burgemeester, maar ook de arbeidersorganisaties in
kennis moest stellen. Voorts was men het cr alge
meen over eens geen arbeiders uil het bollenbcdrijf
in den landbouw te kunnen gebruiken en besloot
tenslotte met grootc meerderheid van stemmen het
volgend advies aan de leden der afdeeling te zenden:
Overwegende, dat te werk stellen van de plaatsclij
ke arbeiders in de bedrijven van groot belang voor
de gemeente is; van nieening dat het ruime aanbod
van landbouwarbeid niet mag leiden tot grooter
loonsverlaging dan de omstandigheden noodzakelijk
maken,
vraagt het bestuur, mede namens de groote meer
derheid der algemeene vergadering van li April, don
leden der afd. dringend, geen vreemde arbeider? aan
te nemeu zoolang een gedeelte onzer plaatselijke
landarbeiders nog werkloos is en dringt er bij de le
den ten sterkste op aan, voor een volwaardig arbeider
een minimumloon vast te stellen van f2.50 per dag.
Daar een dergelijk loon voor gezinsonderhoud zeer
noodig moet worden geacht, wordt onzen leden in
overweging gegeven, zoover in hun vermogen is,
maatregelen te treffen, die hun arbeiders een gemid
deld weekinkomen van f 15 waarborgen.
Na behandeling van een paar opmerkingen, bij de
rondvraag gedaan, volgde sluiting.
HBERHÜGOWAARD
Voor de woning van den postambtenaar De Vries
een feestelijk versierde poort op het bruggetje, dat toe
gang geeft tot het woonhuis, bij het andere bruggetje,
toegang gevende tot het kantoor de vlag halfstok.
L'it de rede van den Zeereerwaarde heer Pastoor de
Meulder, voorzitter van de feestcommissie uit de bur
gerij, die Zaterdagmiddag den scheidenden postkan
toorhouder huldigde, leerden we dat het laatste het
symbool was van de gevoelens, die werden opgewekt
door het heengaan van den algemeen goachten ju
bilaris. Spr. trok een lijn. die naar hij zei, echter niet
algemeen opging, want kijkt de burgerij bij het hoo-
ren van het woord ambtenaar niet altijd even vrien
delijk en worden bij het gros der menschen bij het
hooren van dit woord gedachten gewekt aan iemand,
die eigenlijk op een gemakkelijke manier en onbe
zorgd aan de kost komt, als men dit woord hoorde
in verband met den heer De Vries, don riep het ge
dachten op aan noesten, onverpoosden arbeid en een
altijd ten dienste staan der gemeenschap op een ma
nier, die ieders ontzag en eerbied afdwong. Hieruit
verklaarde spr. het groote succes met do oproep aan
de bui-gerij. Eigenlijk had dit weinig gelijkenis met
een gewone oproep, want toen „men" eenmaal hoor
de, dat er wat „gedaan" zou worden en de postboden
met lijsten rond zouden gaan. wilde iedereen mede
werken. In verband met dc tijden had het comité ge
meend niet bij iedereen te moeten komen om een bij
drage, doch spontaan had men gehoord: „Jullie ver
geet mij toch zeker ook niet." Als zoo gegeven wordt,
zei spr., dan is de taak van een comité een dank
bare.
Spr. memoreerde den langen tijd, dien de heer De
Vries zoowel als bode en als kantoorhouder achter
den rug had, doch meende er op te moeten wijzen,
dat dc verdienste van het leven niet ligt in het langen
tijd vervullen van een bepaald amot, doch in de ma
nier, waarop een ambt vervuld wordt.
Na ook nog gewezen te hebben op de manier, waar
op hij in zijn zeer drukken werkkring altijd terzijde
gestaan werd door zijn gade, deelde jubilaris mede,
dat men de dank van dc burgerij het best had meenen
te kunnen vertolken door het aanbieden van een klok,
waarvan de grondslag nog lang zou kunnen herinne
ren aan het ambt van de klok, dat door het echtpaar
zoo lang was waargenomen. Hierna werd een staande
klok aangeboden, benevens een prachtig bloemstuk.
Zeer ontroerd dankte dc heer Dc Vries, ook na
mens zijn cchtgenootc.
Nog werd het woord gevoerd door den lieer Steur
als vriend, die in eenige dichtregels van zijn gevoe
lens blijk gaf.
Hierna bood het bestellcrspersonee! ook namens de
hulpbestellers bij monde van den heer Boekestein een
schilderij aan, voorstellende het postkantoor met op
den achtergrond het raadhuis (nieuwe).
De heer Boekestein wees er op dat hei plaatsen van
een vlag halfstok voor een huis waarin feest werd
meermalen, een genie zou nimmer met dergelijke
futiliteiten rekening houden. Menschen die werke
lijk genie bezaten waren gewoonlijk volkomen ge
wetenloos en stelden zich hoven alle mogelijke klei
nigheden. In dat opzicht was Marcia het evenwel
ook niet met haar eens geweest
Haar waardeering voor haar echtgenoot had in
den loop der jaren zeer zeker verschillende vormen
aangenomen, maar ze had nimmer een seconde aan
zijn eerlijkheid getwijfeld. In dat eene opzicht had
hij haar niet teleurgesteld, en ze begreep dat dit in
de toekomst ook niet zou gebeuren. Zijn opvattingen
van eer waren gelijk hijzelf: rotsvast, onverzetbaar,
Natuurlijk waardeerde ze die eigenschappen ten
zeerste, maar vaak moest ze zichzelf bekennen, dat
gevoelens van respect sterker konden wezen dan die
van liefde.
Hij was zoo zeer in zijn werk verdiept, dat hij
toen de deur zachtjes geopend werd, niet opkeek. Fa-
was slechts een enkel persoon, die zonder toestem
ming dit vertrek mocht betreden, en bestond cr dus
geenerlei twijfel bij hem.
De elcctrischo haard was aangestoken en ver
spreidde een aangename warmte. Ze liep er lang
zaam op toe: een groote, slanke vrouw, wier figuur
een meisjesachtige gratie vertoonde. Ze ging echter
niet zoo rechtop als gewoonlijk en het was duidelijk
merkbaar dat zc zich eenigszins moe voelde. Ze
strekte haar handen naar de warmte uit en dat go
baar was niet werktuigelijk, maar geschiedde al
leen omdat ze het inderdaad koud had.
De man aan het groote bureau gaf geenerlei tee-
ken zich van haar tegenwoordigheid bewust te zijn.
Hij ging kalm door met den stapel documenten. Na
afloop van een minuut of \ijf leek het evenwel alsof
hij door iels wat sterker dan zijn wil was gedreven
werd enkele woorden te zeggen.
.Waarom ga je niet zitten?" vroeg hij dan ook.
Zijn stem klonk zoo zacht en bedaard dat het was
alsof hij in zijn slaap sprak. Zonder iets te zeggen
bleef ze tegen den schoorsteenmantel geleund staan.
Ze droeg een japon van zwarte zijde die los al9
een sluier om haar heen hing. Haar armen en
schouders kwamen marmerwit tegen de donkere
stof uit. Haar gezichtje zag bijna onnatuurlijk bleek,
en er lagen diepe, donkere kringen onder haar oogen
Er heerschte een doodeliikp stilte, die door geen en
kel geluid verbroken werd. In het „heiligdom" van
den heer des huizes mochten geen klokken tikken
en ook geen kachel aawezig zijn, die telkens bijge
vuld moest worden.
Niettemin werd er na verloop van enkele minuten
een geluid gehoord, gevolgd door ander. Everard
gevierd, eigenlijk vreemde gedachten moest opwek
ken. Vreemd was het echter niet als men wist de ge
voelens van de bestellers, die een geacht en gewaar
deerd principaal zagen heengaan, die ten allen tijde
met een juist woord er op wist te wijzen, dat- van
iedereen trouwe plichtsbetrachting werd verwacht,
doch die daarbij altijd mensch bleef in den besten zin
van het woord.
Daarom hadden wij u hier zoo graag nog eenige
jaren willen houden. Boekestein dacht terug aan «Ie
dagen, toen de heer De Vries uit hot bestellcrscorps
werd genomen en tot hoofd gesteld over degenen met
wien hij als gelijken had omgegaan. Dat gelijke om
gaan was echter gebleven, de gemoedelijkheid was
gebleven. Het kantoor-Zuid bleef een plaats, waar men
graag was.
Ook aan de kantoorhoudster bracht de heer Boeke
stein dank voor de wijze, waarop zij in drukke dagen
de spanning voor eenige oogenblikken had weten 1e
breken door een verversching, vergezeld van een
vriendelijk woord. Voor vele ouden uit onze gemeen
te zijt gij nog altijd ongedwongen „Peter en Duw".
Dat zegt het meest over de manier, waarop door u
de verhooging in rang werd vervuld.
Hierna werd nog het woord genomen door den heer
De Jong van den Basserweg, die sprak als oud-vriend,
terwijl door den heer Van Kampen, postkantoorhou
der te Sint Pancras werd gewezen op de manier
waarop en dc kringen waaruit de bestellers werden
gerecruteerd.
Spr. wees op de verandering, die er plaats vindt
als men vanuit het vrije bestellers leven plots op een
kantoor wordt gezet en de taak, die er boyendien nog
vereischt wordt als men dan over collega's wordt ge
steld, wiens gelijke men langen tijd geweest is.
Laten we volstaan met te \ermclden, dat het den
geheelen middag een komen en gaan was uit alle
kringen der burgerij en dat de dag besloten werd
met een genoeglijk samenzijn van het personeel on
derling.
NIEUWE N 1 EDORP
BESTELLER BORST ZIJN AFSCHEID.
Vrijdag j.1. heeft de heer H. Borst na afloop der
hestelling na een 33-jarigen dienst als besteller bij
de posterijen, den dienst met pensioen verlaten.
Dc kantoorhouder, de heer Sprakelaar, overhan
digde den heer Borst bij zijn afscheid een enveloppe
met inhoud van de burgerij uit dankbaarheid voor
de door hem bewezen diensten aan do gemeentcna-
ren, den wensch uitsprekende, dat hij zich daarvoor
een nuttig cadeau zou aanschaffen, waarvan hij en
zijn cchtgenootc jarenlang genot zullen mogen heb
ben en namens het postpcrsonecl word den heer
Borst een zilveren lepel met inscriptie overhandigd,
voor de aangename samenwerking.
Dc Burgemeester en Gemeentesecretaris waren
eveneens aanwezig namens het Gemeentebestuur. Ook
de Burgemeester bracht den lieer Borst hartelijk
dank voor de wijze waarop hij gedurende al dien
tijd zijn taak heeft vervuld. Hij heeft zich altijd zeer
welwillend betoond, waarvan vooral de buitenwijken
hebben geprofiteerd. Burgemeester spreekt den
wensch uit, dat de heer Borst van het hem geschort;
ken bedrag een zoodanig gebruik zal maken, dat hij
er in zijn verder leven met zijn echtgenoote nog
jarenlang plezier van mag beleven.
De heer Borst dankte zeer bewogen voor de hem
gebrachte hulde en zeide dat het scheiden hem bui
tengewoon zwaar viel.
Dat de gemeentenaren „Rikus" als postbode waar
deerden, was reeds gebleken bij zijn 25-jarig jubile
um. Een heel geslacht Nieuwe Niedorpers kan zich
de postbestelling nu eenmaal niet anders denken,
dan uitgevoerd door „Rikes en Ootje". Maar vanaf
Zaterdag j.1. zal de eerste zijn functie niet niecr
waarnemen, die hij zooveel jaren met ijver en toe
wijding heeft vervuld.
Sedert 1883 was dc familie Borst hier In Nieuwe
Nicdorp als besteller aan dc post verbonden. Eerst
zijn vader Jaap Borst en later de thans scheidende
postbeambte.
Dc heer Borst heeft de eerste acht jaren de be
stellingen geheel te voet moeten uitvoeren. Het
salaris voor den vollen dienst was destijds zes gul
den per week.
Vooral in de buitenwijken zal men hem missen.
Immers voor hen die ver van het tlorp wonen is dc
postbode niet alleen iemand die het nieuws brengt,
maar vooral vroeger, gaf men hem vaak opdrach
ten bv. „Wil je even de belasting voor mij hu den
ontvanger betalen" of b.v. in den distributietijd ..Zeg
Rikus, wil je effies nei 't distributieberoo gaan en an
lTits Koelcmojer vragc of ik een koffiekaart hewwe
raag voor me'n jongste spruit die verleden weck
een jaar worren is".
Met groote welwillendheid heeft hij de buitcnwij
ker altijd ter zijde gestaan. De oudjes bracht luj
wekelijks hun onderdomsrente. Trouwens de zaak
der oudjes heeft altijd zijn belangstelling, immers
hij is voorzitter van de Afd. van den Bond voor
Staatspensionneering.
Dc post was degene, die voor hen medicijnen %an
Templeton had zich in zijn stoel omgekeerd.
„Ik geloof dat ik verstandig doe bij kunstlicht een
bril te dragen", zei hij.
„Oh ja? Dat is al vroeg op jouw leeftijd, ant
woordde Marcia zonder zich te bewegen.
Hij trommelde met zijn vingers op de leuning van
zijn stoel.
„We zijn geen van allen meer zoo jong als we wa
ren," zei hij. -
„Een waarheid als een koe.' oordeelde Marcia. Er
lag iets in den klank van haar stem wellicht een
zekere vermoeidheid wat zijn aandacht trok. Hij
keek haar onderzoekend aan. Het was echter onmo
gelijk vanaf zijn plaats precies de uitdrukking van
haar oogen tc kunnen onderscheiden. „Je bent ze
ker moe. beste kind. Waarom ga je niet naar bed.
vroeg hij.
De blanke schouders trokken zich even omhoog,
misschien rilde ze, misschien wilde ze hierdoor ook
teekenen van protest geven. Ze sprak echter niet.
„Je kwam me goedennacht wenschcn, is het niet
luidde zijn volgende vraag.
Hani\ stem klonk lusteloos. „Het is al over éénen.
Ga jij 4iog niet naar bed
„Ik moet eerst nog een paar dingen afmaken
zei hij. „Wacht maar niet op mij. Hoe gauwer je
weggaat, des te vlugger ben ik klaar.
Er was volstrekt geen onvriendelijkheid m die
woorden: niet dan een kalme mededeeling bevatten
ze. Marcia man ze dan ook als zoodanig op.
„Neem me niet kwalijk je gestoord te hebben," zei
ze
Zijn oogen waren nog op haar gevestigd, alsof
hij ihans iets eigenaardigs in haar houding ontdek
te. „En wat is er aan de hand, hesie kind?" vroeg
hij nadat zijn documenten had gerangschikt.
Weer trok ze haar schouders op, keerde zich om,
en keek hem aan.
„Ik ben langen tijd weg geweest", zei ze. „Dringt
het wel tot je door hoé lang het was?"
Hij trok zijn wenkbrauwen tezamen en hij wekte
op dat oogenblik den indruk alsof hij zijn uiterste
best deed aan twee dingen tegelijk te kunnen den
ken. „Nee," zei hij ten laatste, „ik geloof niet dat
ik het precies weet. Ik had ongelooflijk veel te doen,
moet je niet vergeten."
„Natuurlijk". Even wachtte ze om er daarna aan
toe te voegen:
„De kinderen voelden er niets voor naar Londen
terug te moeten voordat de vacantie voorbij was."
„Is die niet voorbij?" vroeg hij verwonderd. „En
waarom bleef je dan nop niet een poosje buiten?"
Er was een uitdagende klank, in kaar $icm toen ze
dokter meenam, men vroeg hem in alle dingen raad
en men vond den heer Borst altijd bereid de men
schen te, helpen. Het was de „Vraagbaak" „Rikus,
wat voor weer krijgen we?" En met het antwoord
kon men veelal rekening houden.
Als men bedenkt, hoe hij jaar in jaar uit door weer
en wind zijn bestellingen uitvoerde aan de Lange
re is, dijk op. dijk af. of diep in de Kampen naar Jan
Ursem of naar 't Hoekhuis en Arie Toot. enz,., dan
zal men begrijpen, welk een verandering dit \oor
den heer Borst geeft.
Moge de heer Borst nog jaren van zijn pensioen
genieten.
De plaats van den heer Borst, zal thans worden
vervuld door een hulppost, den heer Tjade Druif,
„de zingende postillon".
WOENSDAG 18 APRIL.
HILVERSUM (301.5 M.)
V.A.R.A.: 8.00 Orgelspel door Joh. Jong: 8.30 Gramo-
foonmuziek; 9.00 De Notenkrakers o.l.v. Daaf Wins;
V.P.H.O.: 10.00 Morgenwijding: V A R.A.: 10.15 l'itz.
voor dc arbeiders in de continubedrijven; 12.00 Klein-
ensemble; 2.00 Rustpoos; 2.15 Knipcursus: 3.00 Voor
de kinderen: 5.30 Gramofoonmuziek; 6.00 VAR A-Or
kest o.l.v. Hugo de Groot; 7.00 Esther de Boer van
Rijk vertelt: 7.20 De Flierefluiters o.l.v. Jan van der
Horst. Alb. de Booij, zang; 7.40 Sportuitzending; 8.00
Herhaling S.O.S.-beriehten, Vaz Dias en Varia; 8.15
Orkest o.l.v. Hugo de Groot; 9.00 „Zwarte slavernij en
Vrijheid" (III); 10.15 Vaz Dias: 10.20 Zang: 10.30 Or
gelconcert; 11.00 Gramofoonmuziek.
HUIZEN (1875 M.)
N.C.R.V.: 8.00 Schriftlezing cn meditatie; 8.15 Gramo
foonmuziek: 10.30 Morgendienst: 11.00 Viool en cello;
12.00 Politieberichten: 12.15 Gramofoonmuziek: 12-30
Ensemble v. d. Horst: 1.15 Orgelmuziek; 1.45 Vervolg
concert; 2.30 Gramofoonmuziek: 3.00 Lezen van
Chr. lectuur: 3..30 Gramofoonmuziek: 3.45 Rustpoos;
4.00 Orgelspel door Ronald Parker; 5.00 Kinderuur
tje; G.00 Landbouwhatfuurtje; 6.30 Onderwijsfonds
voor de Binnenvaart; 7.00 Politieberichten: 7.15 Gra
mofoonmuziek: 7.30 Causerie; 8.00 Concert uit de
Doelenzaal te Rotterdam: 9.15 Lezing: 9.45 Vervolg
concert; 10.35 Vaz Dias; 10.45 Gramofoonmuziek.
LUXEMBURG (1304 M.)
7.00 Concert: 7.50 Idem: 8.35 Zang: 9.50 Gevarieerd
concert; 10.25 Dansmuziek.
BRUSSEL (484 M.)
4.20 Kamermuziek; 5.35 Omroeporkest; 8.35 Idem; 9.30
Dansmuziek.
BRUSSEL (322 M.)
12.30 Orkest: 4.20 Dansmuziek; 5.20 Gramofoonmu
ziek; 7.20 Zang, 8.20 Gramofoonmuziek.
KALUNDBORG (1281 M.)
2.20 Gramofoonmuziek: 2.74) Populair concert: 9.35
Komerorkest; 10.20 Dansmuziek.
BERLIJN (357 M.)
3.20 Populair concert; 5.50 Omroeporkest; 7.50 Groote
danspotpourri.
LANCENBERO (456 M.)
1220 Kamerorkest: 6.20 Orkest; 10.20 Dansmuziek;
11.20 Gramofoonmuziek.
DAVENTRY (1500 M.)
12.20 Orgelconcert: 2.05 Orkest; 3.20 Pianospel; 8.35
Concetr; 9.40 Idem; 10.55 Dansmuziek.
PARUS EIFFEL (1446 M.)
8.30 Omroeporkest;
PARIJS RADIO (1798 M.)
6.20 Gramofoonmuziek; 7.20 Idem;
MILAAN (389 M.)
4.30 Concert; 5.15 Gramofoonmuziek; 8.05 Dansmuziek
ROME (421 M.)
4.35 Pianorecital: 6.15 Gramofoonmuziek; 8.05 Idem;
8.20 Opera-uitzending.
WEENEN (507 M.)
11.20 Gramofoonmuziek: 3.20 Pianorecital; 4-30 Con
cert; 7.25 Orkest 9.50 Dansmuziek.
WARSCHAU (1415 M.)
3-55 Solistenconcert; 6.30 Populair concert; 7.20 Om
roeporkest; 9.20 Dansmuziek.
BEROMUNSTER (540 M.)
3.20 Omroeporkest; 7.10 Mannenkoor; 8.30 Omroep
orkest.
antwoordde: „Ik vond het niet eertijk tegenover jou"
„Oh, je had met mij geen rekening hoeven te
houden", merkte hij op. „Ik heb zoo weinig tijd over
wanneer liet gerechtshof weer zitting houdt."
„Ja, dat weet ik", zei Marcia toonloos. Opnieuw
keek hij linar onderzoekend aan. „Heb je je geamu
seerd, kind? Ik hoop dat de vacantie jou ook goed
deed."
„De kinderen hebben er ten volle van genoten," zei
ze. „En daarom ging het per slot van rekening niet
waar?"
En nu gebeurde er iets merkwaardigs. Hij veroor
loofde zich voor enkele minuten aan iets anders
dan zijn rechtzaken te denken en schonk haar zijn
onverdeelde aandacht.
„Ik \ond dat jij ook eenige verandering noodig
had," gaf hij te kennen. „Je ziet er echter niet bijs
ter goed uit. Misschien hen je vanavond erg moe."
„Ja. ik ben-moe", zei Marcia. Er was een raadsel
achtige glimlach om haar lippen verschenen. „Het
was e«'ii lange reis. Ik vermoed dat liet verstandi
ger was geweest als ik vroeger naar bed was ge
gaan."
„Zeer zeker," zei hij langzaam, haar nog steeds
aankijkend. „Je ziet er uit alsof je eigenlijk te veel
van je. krachten hebt gevergd. Ik hoop dat do kin
deren niet erg lastig zijn geweest".
„Oh, nee," protesteerde ze. „Oh nee, Ik zat juist
aan tafel te bedenken..."
„Ja, het speet me erg dat ik niet met je kon dinee-
ren," viel hij haar in de rede. „Het ging echter niet."
„Ik begrijp het toch", zei zc vermoeid. „Misschien
is het beter als ik je nu maar goedennacht wensch"
eindigde ze.
Hij stond haastig op en sloeg zijn armen om haar
heen. „Wat hen je koud, kindje", zei hij.
Ze scheen niets van zijn aanraking te nierken, en
op dat oogenblik rilde ze over haar hcele lichaam.
„Ja. ik ben werkelijk erg koud", zei ze.
Hij hoog zich voorover en trok een stoel voor den
haard. „Ga zitten en warm je even. Wat heb je van
daag gedaan?"
Hij liet haar nu los en ze leunde in den stoel ach
terover.
„Ik weet het niet", mompelde ze, en eensklaps
verscheen er een verdrietige trek om haar mond.
„Ik kan het me niet meer precies herinneren."
„Je zult wel weer gauw midden in dc feesten zit
ten", zei hij glimlachend. „Jo bent de kaarsvlam
voor heel wat motten."
„Ik verbrand ze toch niet." zei ze zacht.
Wordt vervolgd.
