De
moord aan den Euphraat
Holland lijdt een gevoelige nederlaag.
Zaterdag 12 Mei 1934.
SCHAGER COURANT.
Derde blad. No. 9480
Zonen der woestijn trekken
naar Dinawiyah.
NEDERLAND-FRANKRIJK 4-5.
De vier bandieten staan te
recht. - Hoe het nachtelijk
drama zich aan den wil
den Enphraat heeft af
gespeeld. - Het vonnis.
- Een heilige stad
in razernij.
(Van onzen reizenden
correspondent).
BAGDAD, 26 April.
VAN" heinde en verre waren
de Bedoeïnen, die zonen
der woestijn, gekomen naar
iKet kleine Arabische stadje Dinawi
yah om tegenwoordig te zijn bij de
'terechtzitting, waarin behandeld
'werd de zaak tegen vier Arabieren,
beschuldigd van moord op twee reizigers, den Ame
rikaan Baymond Fisher en den Duitscher Budolf
May. Het stadje aan den Euphraat was vol,
als gold het een feest en de regeering van Irak,
rekening houdend met alle mogelijkheden, had er
een aanzienlijke politiemacht heengezonden,
j Het gerecht was van Bagdad gekomen. Voorzitter
[was een Engelschman, O' Mara, de twee rechters wa-
■ren Arabieren. Voor ons was het de eerste keer, dat
we met ons geheel hersteld driewielig voertuigje een
grootcn tocht ondernamen, die tegelijk een proefrit
jmoest zijn, voor een groot deel door woestijn, een
tocht van heen en terug ruim vierhonderd kilometer,
Iwant we bezochten tegelijkertijd een der heilige steden
Kerbela, waar we den laatsten dag van de Nacharram-
fecsten konden bijwonen, ook al had iedereen ons dat,
als zijnde zeer gevaarlijk, afgeraden,
i Wanhopig arm waren de vier aangeklaagde Ara-
bieren, met gescheurde kleederen, zoo ellendig als we
in Europa nimmer „proletariërs" zien. Naar hun ge
laatskleur te oordeelen, waren het afstammelingen
Jvan zwarte slaven. Al spoedig deden ze niet meer
de minste moeite te ontkennen en we hoorden nu
hoe het nachtelijk drama aan den wilden Euphraat
zich had afgespeeld.
Dat de moordenaars konden worden ontdekt, was
een bloot toeval. Een der vier werd kort na den
moord voor een onbeduidende overtreding tot een
korte gevangenisstraf veroordeeld.
In zoo'n Arabische gevangenis zijn geen cellen en
het gaat er nogal gemoedelijk toe. De gevangenen
spraken druk over den moord op de twee reizigers.
De moordenaar kon zich naar Arabische gewoonte
niet weerhouden te pralen en trots verklaarde hij, dat
hij er meer van wist. Dit kwam der politie ter oore.
De man werd aan een streng verhoor onderworpen en
spoedig bekende hij alles en noemde hij zijn drie
medeplichtigen. Een afdeeling van ruim dertig politie
mannen wist na enkele dagen de andere drie op te
sporen en gevangen te nemen.
Aanvankelijk hebben de mannen getracht het voor
te stellen, alsof het een wraakoefening betrof wegens
het onbehoorlijk optreden der twee slachtoffers tegen
over Arabische vrouwen, maar door mij en mijn mak
ker wist de politie welke voorwerpen de vermoorden
bij zich hadden gehad en tenslotte vertelde een der
moordenaars, waar ze den buit hadden geborgen. In
derdaad werden kleederen, een fototoestel, een klein
filmtoestel en andere dingen gevonden en daarmede
was het bewezen, dat het hier een roofmoord gold.
De vier mannen hielden echter vol, dat ze bij hun
slachtoffers zoo goed als geen geld hadden gevonden,
terwijl wij weten, dat de Amerikaan behalve een aan
tal chèques ruim 280 pond sterling aan bankpapier
bfj zich had. Waar dit geld is gebleven, blijft onopge
helderd.
Uit de verklaringen van de moordenaars bleek, dat
do twee slachtoffers verzuimd hebben enkele voor
zichtigheidsmaatregelen te nemen.
Te Diwaniyah, waar nu de roovers terecht stonden,
had een der moordenaars de twee jongelui inkoopen
zien doen en vastgesteld, dat ze in hun bootje veel
reisgoed bij zich hadden. Met de drie anderen had hij
er toen over gesproken en hun uiteengezet: „Als we
die twee 's nachts kunnen overvallen, dan dooden
wc zo en plunderen ze uit De lijken begraven we en
hun bootje laten we zinken. Niemand weet cr ooit
Iets van en de twee zijn „verdwenen", zonder dat ooit
bekend wordt hoe."
De vier besloten dit plan uit te voeren. Eerst leg
den ze zich te slapen om hun roovershandwerk goed
uitgerust te kunnen aanvatten. Toen de duisternis
reeds lang was gevallen, gingen ze op weg om hun
slachtoffers te zoeken, wat niet zoo gemakkelijk was.
De twee reizigers hadden, zooals uit de verklarin
gen der roovers bleek, onzen raad gevolgd en over
nachtten op 'n onbewoond eilandje, maar, en dit was
hun fout, op een eilandje dicht bij den over en hun
bootje hadden zo op het strand getrokken op een
plaats, dat het zichtbaar was van den oever. Deze
fout zou hun het leven kosten.
Laat in den nacht zagen de vier roovers vanaf den
oever het bootje op het strand van het eilandje. Eén
van de vier waagde zich in het water en bemerkte,
dat de stroom niet sterk en het eilandje gemakkelijk
bereikbaar was. Hij wenkte de anderen en spoedig
waren de vier bij de tent, waarin de twee reizigers
argeloos sliepen.
De Arabieren riepen: „Rafik! RafikJ" (vriend!
vriend!)
De Duitscher ontwaakte en kroop uit de tent. De
Arabieren vroegen om lucifers en toen de Duitscher
deze gaf, schoten ze hem zonder verder een woord te
spreken, neder.
Zwaar in don buik gewond, sprong de Duitscher in
het water cn na:u in de duisternis bloedend de vlucht.
In de stad van den godsdienstwaanzin.
In het huis van een „fellach" (boer) vond hij een
onderkomen. Vandaar werd hij den volgenden dag
vervoerd naar het ziekenhuis te Diwaniyah, waar hij
na enkele uren stierf.
Bij het schot was ook de Amerikaan uit de tent
gekomen om te zien wat er gaande was. De roovers
schoten hem eveneens neder. Hij viel in het water
en werd door den stroom medegesleept, zoo verklaar
den de roovers. Ongeveer tien dagen later werd het
lijk opgevischt.
De vier Arabieren namen allerlei voorwerpen uit
de tent mede, kleederen, een koffertje, foto- en film
toestellen, maar ze vonden, zoo beweerden ze, zoo
goed als geen geld. 't Bootje van hun slachtoffers lie
ten de roovers zinken.
Geheel met de waarheid kan dit niet overeenstem
men. Volgens den Engelschen geneesheer te Bagdad
die het lijk onderzocht, was de Amerikaan reeds dood
toen hij in het water kwam. Toen wij zijn lijk in het
ziekenhuis te Bagdad zagen, had het geen stuk klee
deren meer aan. En waar is de buikriem gebleven,
waarin de Amerikaan zijn honderden pond sterling
met zich droeg?
In elk geval, de schuld van do vier beklaagden
stond vast en het gerechtshof beraadslaagde niet heel
lang. Alle vier beklaagden werden ter dood veroor
deeld en op het oogenblik, dat de lezers deze regelen
onder de oogen krijgen, zijn ze reeds gehangen e%
hebben vogels reeds hun oogen uitgepikt.
Ze zullen gestorven zijn met den naam van Allah
op de lippen, in de volkomen zekerheid, dat hun het
paradijs wacht, vooral daar hun slachtoffers slechts
„ongeloovigen" waren, voor wie het paradijs steeds
gesloten is, hoe braaf en ingetogen ze op deze aarde
mogen hebben geleefd.
De veroordeelden hoorden het vonnis zonder de min
ste ontroering aan en toonden niet het minste be
rouw.
De menschen in deze streken zijn nu eenmaal in
aard en wezen volkomen anders dan wij, Westerlin
gen.
We konden dit nog opmerken te Kerbela, de heilige
stad der Sjiltische Mohamedanen, waar we den laat
sten dag der Moharram-feestcn konden bijwonen.
Mannen, sommigen met ontbloote bovenlichamen,
sloegen zich in wilde dweepzucht met kettingen en
koorden, waaraan ijzeren punten waren bevestigd,
steeds weder uitroepend in razernij: „Hassan! Hoes
sein! Hassan! Hoessein! Ali! Het bloed stroomde bij
enkelen zonder dat zij dat schenen te bemerken.
Eén doode lag er, naakt uitgekleed, met roode verf
bestreken, een die zichzelf had dood gepijnigd. Wij
zagen hem, alleen toegedekt met een wit doek, weg
gedragen op een baar.
Fel-vijandige blikken werden geworpen op ons, de
„ongeloovigen", de eenige Europeanen in deze stad
van godsdienstige krankzinnigheid.
Mijn Tsjechische makker nam rustig enkele foto's,
vermoedelijk de eenige foto's, welke er van de Mo-
harramfeesten in deze streken bestaan.
Ik gevoelde me niet heel erg op mijn gemak en
hield de hand aan mijn revolver, doch mijn makker
merkte gemoedelijk op: „Do menschen hier hebben
al gehoord van de ter dood veroordecling der vier
bandieten en dat zal wel tot kalmte manen. Waren
die vier kerels vrij gekomen, dan zou ik het niet
wagen me nu hier te vertoonen en te fotografeeren."
Onze aanwezigheid veroorzaakte evenwel steeds
meer opwinding en toen we na ruim een half uur de
stad verlieten, werden ons door de menigte steenen
nageworpen, doch onze vier-cylinder-motor bracht ons
spoedig buiten alle gevaar.
Lachend zeide mijn reisgezel: „Inhalen kunnen ze
ons met hun kameelen en paardjes toch niet."
En met een flink vaartje keerden we terug naar
Bagdad.
J. K. BREDERODE.
40.000 toeschouwers beleven een hevige te
leurstelling. - Verdiende zege der Fran-
schen. - Sterke aanvalslinies, zwak
ke verdedigingen. - Mol en Kei
zer mislukkingen.
De overwinning van de Fransche voetbalploeg in
den strijd tegen Nederland op Hemelvaartsdag is
volkomen verdiend. De oorzaken zijn gemakkelijk op
te sporen. In de eerste plaats telde ons nationale
team ditmaal enkele zeer zwakke plekken en het
is onbegrijpelijk, dat men bij vervanging van eenige
spelers door de harde noodzaak Anderiessen en
Mijnders m en geen goede plaatsvervangers heeft
kunnen opstellen.
Anderiessen speelde Donderdagmiddag niet mee. en
eerst nu kwam eens duidelijk naar voren, wat de
Ajaxied voor ons elftal beteekent. Men miste zijn
zwoegen, zijn werken van begin tot eind, men miste
zijn openen naar de vleugels, men miste in de mid
denlinie de eenheid, die er tot nu toe steeds had ge-
heerscht. Oprinsen bracht er in de eerste helft niet
veel van terecht en in de tweede helft ging het wat
beter. Het was goed van aanvoerder van Heel ge
zien om den Noad-man tenslotte half te zetten en zelf
spil te gaan spelen, waardoor er weer ruggegraat
in het elftal kwam. De totale prestatie van Oprinsen
was niet onvoldoende, maar hij haalt het nog lang
niet bij Anderiessen. Ken verzwakking dus van niet
geringe beteekenis op een der belangrijkste punten.
De vervanging van Mijnders door Mol. Ook al een
harde noodzaak. Anderiessen kon niet meespelen
naar men weet door de blessure opgeloopen
in den wedstrijd tegen K.F.C. j.1. Zondag, Mijnders
ontbrak op het appèl, doordat hij met koorts te bed
lag.
Vlak voor den wedstrijd werd bekend, dat Mol
den D.F.C.-er op de linksbuitenplaats zou vervan
gen. Waarom Mol, vroeg een ieder zich verwonderd
af? Waarom niet Mulders van Ajax, die n.b. als re
serve op de lijst stond? Mol speelt den laatsten tijd
steeds midvoor in zijn club en het lijkt ons een fout
van beteekenis van de Keuze-Commisie door in plaats
van Mulders den reserve Mol aan te wijzen, als
plaatsvervanger van Mijnders. Mulders is toch niet
als reserve aangewezen om eventueel op de back
plaats te gaan spelen of op de spilplaatsen? Het is
inderdaad een noodlottige beslissing gebleken. Niet
alleen dat gedurende vrijwel den geheeleir wed
strijd onze „beruchte" voorhoede met slechts vier
spelers aanviel Mol verknoeide alles! het mo
reel van dit mislukken drukte o.i. beslist op de
ploeg. Dat desondanks deze voorhoede kans zag
vier doelpunten te produceeren hebben we aan het
kranige viertal te danken en aan de zwakke
verdediging van Frankrijk. Maar daarover later.
En tenslotte Keizer. Keizer heeft in dezen wed
strijd zijn tweede kans gehad en deze totaal ver
knoeid. Beslist heeft hij schuld aan minstens twee
van do vijf punten, maar belangrijker is o.i. de fout,
dat er vrijwel nooit contact heeft bestaan tusschen
Keizer en onze backs. Bij eiken aanval der onzen
kon men dat constateeren en wij willen geenszins
alle schuld gooien op Keizer, maar wat de Ajaxied
Donderdagmiddag liet zien, was geen internationaal
peil.
Dit waren de zwakke plekken In onze ploeg. En
de conclusies? Nederland heeft een douche gehad
op dezen warmen Hemelvaartsdag, die meer dan
goed ls geweest voor de leiders, spelers en niet te
vergeten pers en publiek. Een koude douche voor de
waan, dat Oranje naar Milaan zou gaan met de
overwinning tegen Zwitserland reeds in den zak.
Dat we ook wel van Tsjecho-Slowakije zouden win
nen en dat we eigenlijk groote kans maakten om de
finale te bereiken.
Maar deze douche is nog te doelmatiger geweest,
omdat ze kwam van Frankrijk, het land, dat immers
tot de acht zwakkere landen voor de wereldkam
pioenschappen werd gerekend. En Nederland, dat tot
de sterkste acht werd uitverkoren, leed daartegen
den nederlaag. Ons prestige heeft een knak gekre
gen, een gevoelige, maar een, die juist op tijd kwam.
Ons elftal zal te Milaan met andere gevoelens in het
veld komen door dezen nederlaag, de leiders zullen
probeeren de beslist zwakke plekken in onze ploeg
weg te werken, het publiek zal niet bij voorbaat in
een overwinningsroes kunnen zijn.
Wat dat betreft, Nederland mag Frankrijk dank
baar zijn voor het lesje van Donderdagmiddag. Want
de zege voor de Franschen was verdiend! Want in
feite, de nederlaag op zich zelf vinden wij niet zoo
erg. De fouten zijn te verbeteren en de kern van ons
elftal is goed. En er is nog veel, heel veel van te
verwachten. Maar van moreel standpunt bezien
kwam de nederlaag op het juiste moment. Frankrijk
heeft ons land vanmiddag met de feiten aangetoond,
dat we geen „wunderteam" hebben. En dat we in alle
bescheidenheid naar de wereldkampioenschappen
kunnen gaan, zooals België, Duitschland, en
Frankrijk.
Het valt te hopen, dat Mynders en Anderiessen te
Milaan weer op hun oude plaats staan, Keizer zal
wel vervangen worden door van Male en dan gaan
wij met gelijke, maar dan ook volkomen gelijke
kansen in den strijd tegen Zwitserland.
De stijging van de prestaties van ons internatio
naal voetbal kunnen het best uitgedrukt worden
aldus: Het Nederlandsch elftal zal tegen elk land
met gelijke kansen in het veld kunnen treden, geen
enkel land heeft bij voorbaat van Nederland gewon
nen. Maar „men" dacht na onze successen zoo'n beo
tje, dat Nederland vrijwel tegen elk land kon win
nen en dat de tegenpartij al heel goed zou moeten
spelen om niet te verliezen.
Door dezen nederlaag zijn de verhoudingen duide
lijker geworden, Nederland weet zijn plaats in het
wereldvoetbal een beetje beter.
De wedstrijd.
Precies om 6 minuten over half drie, wanneer 40.000
toeschouwers op de tribune hebben plaats genomen
en de elftallen zich als hieronder aangegeven hebben
opgesteld, gaat de wedstrijd beginnen.
NEDERLAND:
Keizer
Van Run
Oprinsen Van Heel
Bakhuys Smit Mol
O
Aston Rio Nicolas Alcazar Keiler
Lietaer Verriest Cottenïer
Mattier Mairesse
Thépot
FRANKRIJK.
De Franschen zijn direct gevaarlijk. Van links en
van rechts wordt op Keizers doel geschoten, onze
verdediging loopt elkaar in den weg, een schot van
Weber
Pellikaan
Wels Vente
De Arabische Abu Markub is een van de zeldzaam
ste vogels. Deze steltlooper bevindt zich op het
oogenblik in den Berlijnschen dierentuin en is daar
een groote bezienswaardigheid.
Rio wordt ingcknald, maar Weber zet zijn been
er voor en het eerste gevaar is bezworen. De eerste
Hollandsche aanval gaat uit via Wels.
Holland leidt!
De tweede Nederlandsche aanval van eenige be
teekenis levert zoowaar reeds een doelpunt op. Van
Heel heeft een aanval onderschept, hij plaatst mid
dendoor naar Bakhuys, deze maakt een beweging of
hij het leder met het hoofd zal doorspelen. De bal
vliegt juist over zijn hoofd heen en belandt bij
Wels. Onze rechtsbuiten rent op het Fransche doel
af, passeert op het juiste moment hard en laag
langs den grond naar binnen, waar Vente geen moeito
heeft onhoudbaar keeper Thépot te passeeren 1- 0.
Het geheele stadion juicht na dit fraaie doelpunt.
Er zijn dan nog geen vijf minuten gespeeld. Twee
minuten later mag Wels den eersten hoekschop ne
men. het leder wordt goed voor doel geplaatst, maar
tenslotte gaat de bal over do uitlijn. Even brengen
de Franschen een tegenbezoek aan Keizer, maar dan
is Holland al weer in den aanval.
2—01
Het gevaar voor het Fransche doel komt van
rechts, waar Wels er direct zin in heeft en door zijn
snelle rennen herhaaldelijk verwarring sticht. Hoofd
zakelijk aan zijn werk is het te danken, dat Holland
spoedig nummer twee kan scoren.
Als de kleine Unitasman weer eens den hal to
pakken krijgt, jongleert hij z4cb langs Liataej, pas
seert naar binnen, waar Bakhuys staat. Ohze mid
voor ziet zijn kans, komt voorbij den linksback Matt
ier en alleen voor keeper Thépot gekomen lost hij
een schot, dat wel hard is, maar slecht gericht. Do
Fransche doelman is door de situatie blijkbaar ge
heel verrast, wel stopt hij het leder, maar door do
vaart rolt het leder toch over de doellijn, 2—0. Er zijn
dan 8 minuten gespeeld. De Franschen zijn even
overdonderd, vooral in de achterhoede rammelt het
geweldig. De voorhoede trekt zich van den achter
stand niets aan, snel en van verrassenden aard zijn
hun aanvallen, maar het is iets te kort gehouden,
zoodat Weber en van Run in de meeste gevallen
nog kunnen redden, zij het niet zonder moeite.
WelsBakhuys 30!
En het is alweer Wels en Bakhuys, die samen
numero drie produceeren. Onze rechtsbuiten rent
langs de lijn, plaatst naar den vrijstaanden Bakhuys,
die in zijn eentje de Fransche verdediging, keeper
Thépot incluis, passeert en gemakkelijk den hal in
het leege doel schiet 30. Na 13 minuten heeft Hol-
lond een 30 voorsprong. De kleine 40.000 toeschou
wers zijn dol van geestdrift en menigeen heeft reeds
visioenen van 93 enz. enz.
Maar de volgende minuut is wellicht beslissend
geweest voor den gehcelen wedstrijd, is althans een
zeer belangrijke factor geweest voor het verdere ver
loop van den strijd.
Tegenpunt.
Van den aftrap neemt de Fransche voorhoede het
leder mee. Razend snel samenspelend wordt tegen
stander na tegenstander gepasseerd. Nicolas komt
tenslotte vrij voor doel tc staan, met alleen Keizer
voor hem en van Run schuin daarnaast. Nicolas
geeft echter door naar Keiler en deze rechtsbuiten
lost van dichtbij een scherp hoog schot in den rech
terhoek, onhoudbaar voor Keizer 31. Vier doelpun
ten in een kwartier. Door het tegenpunt aangemoe
digd komen de Franschen nu steeds terug en het
verbaast een ieder, hoe gemakkelijk onze verdedi
ging door de blauwen wordt gepasseerd. Enkele
fraaie staaltjes voetbal laten zij zien en na 20 minu
ten heeft Frankrijk voor de tweedo maal succes, al
was het een grove blunder van Keizer. Zig zag gaat
de Fransche voorhoede door onze verdediging heen
Oprinsen is nergens en alle druk wordt op 't achter
trio uitgeoefend. Het leder komt bij den snellen Kei
ler, die een als voorzet bedoeld schot lost, dat met
een boog in Keizer's handen terecht komt. Onbegrij
pelijkerwijs laat hij het leder uit de handen vallen
•n midvoor Nicolas, die is ingeloopen, tipt snel en
handig het leder tusschen Keizer en Weber door
in doel 3—2. En niet lang daarna een derdo punt
voor Frankrijk. De Fransche voorhoede schiet weer
eens bliksemsnel door de verdediging heen, Alcazar
schiet voor, Nicolas zal inschieten, maar zijn schot
belandt tegen eenige spelers. Het leder vliegt naar
rechts, waar Alcazar staat, in plaats van dat We
ber inloopt, blijft hij naast Keizer iir doel staan, do
Franschman plaatst in, Nicolas loopt toe en tusschen
Weber en Keizer door tipt de kwieke Franschman
den gelijkmaker in het net 3—3.
Er zijn dan 26 minuten gespeeld, Frankrijk heeft
een 30 achterstand in een minimum van tijd ge
heel opgehaald. Een prestatie, die er wezen mag!
Van Heel moedigt zijn mannen aan en Oranje i*
nu weer sterker. Het gaat iets minder slecht op den
linkervleugel, maar wat mist een ieder den snellen
handigen Mynders.
Holland lijdt weer!
Het Is een van die verrassend open aanvallen van
rechts, dat Holland het vierde punt schenkt. Blik
semsnel spelen Vente en Wels samen, een tikje van
Wels naar Vente. Deze geeft door aan onzen mid
voor, die naar rechts gezwenkt is, hij ziet dat Smit
er beter voor staat, geeft vlak voor doel naar den
