In de verte de blauwe bergen
v a n Ir a n
Vacantie-wblijf van Koningin
Wilhelmina en Prinses Juliana
Zaterdag 28 Juli 1934.
SCHAGER COURANT.
Tweede blad. No. 9524
Geteisterd China.
Moeilijkheden aan
de grens
Storm en vloedgolf in Texas.
112 steden en dorpen onder water.
Onderweq gezien: Moe
der en kind. (Witte ka-
meelen, zooals dit veu-
len, zijn tamelijk zeld
zaam en zeer gezocht.)
Shanghai: De Chineesche pers verklaart, dat
ongeveer 31 millioen menschcn ernstig te lijden heb
ben onder de in China heerschende droogte.
Anderzijds wordt de provincie Sjansi bijzonder ern
stig door hoogwater geteisterd. Ongeveer 12 millioen
mcnschen worden door den hongerdood bedreigd
In deze provincie is de oogst door een groote over
strooming vernietigd.
Honderdtwaalf steden en dorpen van Sjansi en de
omliggende provincies staan nog steeds onder water.
De Chineesche bureaux tot hulpverleening aan de
geteisterde bevolking hopen op een hulpactie der ovo«
rige wereld.
Verdacht koffertje en achterdochtige amb
tenaren. Gevaarlijke filmen.
(Van onzen reizenden correspondent.
KHAMKIN, 22 Juli.
IN de verte, in het oosten, schemeren aan de
kim de bergen, blauw, van Iran, Perzië, en al
dagen lang kijken we verlangend in die rich
ting. maar verschillende omstandigheden houden ons
vast, slechts enkele kilometers van de grens, te Kha-
nikin, een onbeduidend plaatsje met een trotschen
naam, die uit. het Perzisch te vertalen zou zijn als
„woonplaats van koningen". In de nabijheid bevin
den zich de olievelden, waar uit den bodem petroleum
opborrelt, maar onze belangstelling wekt dit nu niet.
Alleen de bergen lokken ons, de bergen, waar we
eindelijk koelte hopen te vinden, want elke dag is
hier gloeiender, brandender, ondraaglijker dan de vo
rige. Heel veel warmte hebben we gedurende onze
reis reeds medegemaakt en soms, b.v. gedurende een
zandstorm in Noord-Afrika steeg de temperatuur nog
veel hooger dan hier thans het geval is, maar dat
was dan slechts gedurende enkele dagen. Het ergste
is dat hier ook de nachten geen koelte brengen en
dat elke dag dezelfde martelende warmte op ons ne-
derhamert. Steeds stijgt de thermometer 's middags
boven de 110 graden Fahrcnheit (ongeveer 47 graden
Celcius) en 's nachts daalt hij zelden onder de 210
graden Celcius (86 graden Fahrenheit).
We wonen in een Arabisch hotel, waar men echter,
dank zij de nabijheid der olievelden, elcctriciteit heeft.
Wij zelf voeren een kleinen ventilator met ons, dien
we op den stroom kunnen laten draaien in onze ka
mer, wat ons tenminste den indruk van eenlge koelte
geeft. Ook buiten is nu en dan wind, maar deze wind
komt van de woestijn en maakt de hitte nog erger.
We slapen nu op het dak, in de vrije lucht, onder den
sterrenhemel, maar vóór middernacht is de hitte zoo
danig, dat we aan slapen niet denken en vóór zes uur
*s morgens noodzaakt de zon ons reeds ergens scha
duw te zoeken. Dan kijken we eens verlangend naar
het oosten, naar de blauwe bergen aan de kim, die ons
koelte beloven.
De moeilijkbeden aan de grens worden voor een
deel veroorzaakt door een nieuwen reisgenoot. We wa
ren met ons tweeën en we zijn mot ons drieën. De
nieuwe reisgenoot is de verre stem.
„De verre stom" is een klein koffertje met een radio
toestel voor korte golf. Mijn Tsjechische kameraad,
die duivelskunstenaar, heeft dit toestel te Bagdad ver
vaardigd uit allerlei onderdeden, die hij hier en daar
heeft opgescharreld. Echter op radiotoestellen staat in
Irak een hoog invoerrecht, dat wij natuurlijk niet be
taald hebben, want het toestel is door mijn makker
in Irak vervaardigd. Hadden we het van Syrië mede
gebracht, dan had men het evengoed als mijn schrijf
machine en revolvers, toegelaten, onder voorwaarde,
dat we het weder uit zouden voeren. Voor de schrijf
machine en de revolvers bestaan dus geen bezwaren,
doch voor het radiotoestel is het anders. Bovendien
schijnt men voor een radiotoestel hier vergunning te
moeten hebben. Dit alles zou misschien nog niet zoo
erg zijn geweest, doch toen de ambtenaren van zulk
©en toestel, als ze nog nooit gezien hadden (het is
natuurlijk van een in den handel onbekend model)
meer wilden weten en vernamen, dat het door mijn
makker was vervaardigd, begonnen ze het geval be
denkelijk te vinden en achtten ze het noodig eerst na
dere bevelen van hoogere beambten te Bagdad aan te
vragen. Daarover moest worden geschreven en ze moe
ten op antwoord wachten. In den Oriënt gaat alles
evenwel langzaam; niemand heeft haast, wat men
den mcnschen bij de hier heerschende warmte niet
kwalijk kan nemen.
De moeilijkheden met de „verre stem" schijnen ver
oorzaakt door het feit, dat mijn makker het toestel na
onzen tocht door de woestijn eens wilde nazien. Hij
opende het kleine koffertje, waarin het is vervat en
een Arabier zag dat en vond het geheel onrustbarend
geheimzinnig. Hij waarschuwde eenige grensbeambten
en toen dezen ons het koffertje lieten openen, trokken
ze bedenkelijke gezichten. Ik geloof, dat ze ons radio
toestel voor een helsche machine aanzagen. De drie
gedeeltelijk verzilverde lampen en al de knoppen en
draden bevielen hen niets. Wij trachtten het geval
te verklaren, zetten uiteen, dat het koffertje met in
houd een onschuldig radio-toestel was, maar een der
mannen zeide: „Ik heb te Bagdad wel eens een radio
toestel gezien, doch dat zag er heel anders uit en was
veel te groot om in zoo'n handkoffertje te bergen".
Mijn makker kwam op het denkbeeld het toestel
in werking te stellen, om de menschcn te overtui
gen. Binnen enkele minuten had hij zijn antenne
uitgebracht, echter alles liep ons tegen. Het was een
ongunstige tijd van den dag, ongeveer twaalf uur
dus ongeveer tien uur 's morgens midden-Europee-
sche tijd. Bovendien hebben we nog lang niet alle
stations gevonden, zoodat mijn makker moest zoe
ken. Daarbij kwam, dat in de nabijheid enkele mo
toren draaiden. Het resultaat was dus noch over
tuigend, noch geruststellend. De wantrouwende
menschen hoorden een knatteren en knetteren, zoo
iets als een ver machinegeweervuur en binnen een
oogenblik bevonden ze zich op vele meters afstand
terwijl ze ons teekens gaven do proef te staken.
Blijkbaar hadden ze angst.
De groote vraag was nu, wat er, In afwachting
van bevelen van hooger hand, met ons toestel zou
gebeuren. Een der beambten besliste, dat het in het
kantoor der douane zou moeten blijven, maar een
ander vond dit denkbeeld nogal griezelig en stelde
de vraag of er met het toestel geen ongelukken kon
den gebeuren. Mijn makker antwoordde met een
dood-ernstig gezicht: „Ja. als iemand met dergelijke
dingen niet weet om te gaan, weet hij nooit wat hem
boven het hoofd hangt."
Dat maakte den gewenschten indruk en men ver-
oorlofde ons het toestel in afwachting bij ons te
houden. Intusschen hebben ook wij naar Bagdad
geschreven en wel naar den man, een gewezen En-
gelsch onder-officier, die in het Iraksche leger be
last is met het onderwijs van alles wat den radio
dienst betreft Deze man is dikwijls bij ons op be
zoek geweest en mijn makker heeft hem met vele
dingen geholpen, en hem o.a. het schema van ons
toestel gegeven. We rekenen erop, dat deze Iraksche
deskundige voor ons de zaak bij de overheid spoe
dig in orde maakt.
In afwachting geven we 's avonds concerten en
dat zou ongetwijfeld alle moeilijkheden uit den weg
ruimen, indien we slechts een station hadden, dat
voor de menschen hier iets begrijpbaars bracht.
Cairo heeft rudio-uitzendingin in het Arabisch, doch
die uitzending geschiedt op lange golf en ons toe
stel is uitsluitend voor korte golf. Wij luisteren in de
stilte en de warmte 's avonds laat het meest naar
Italiaansche opera's, die op de Arabieren niet den
minsten indruk maken, want de Europeesche mu
ziek vinden ze leelijk en dwaas, ver ten achter
staande hij hun eigen muziek, die in onze ooren
vreemd klinkt.
Er is te Khanikin, deze „woonplaats van koningen",
echter ook een cinema en wel een openlucht-cinema
temidden van palmen, waar het 's avonds tenminste
eenigszins koel is. Daar zitten steeds vele Arabieren
die er de dwaasheden der Westerlingen leeren ken
nen en er zich buitengewoon om vermaken. Ik zag
er een film van een getrouwd man, die zijn vrouw
en kinderen in den steek liet om er met een licht
zinnige juffrouw vandoor te gaan.
De film liet me volkomen onverschillig en veel
belangwekkender vond ik den indruk, dien de film
op de Arabieren maakte. De menschen keken spot
tend-lachend toe, met minachting voor de dwaas
heden der Westerlingen, die zich inbeelden, elders
beschaving te kunnen brengen.
Onderstaande foto is een gezicht op
Ulvick, het plaatsje aan de Hardanger Fjord
in Noorwegen, waarheen H.M. de Koningin
in gezelschap van H.K.H. Prinses Juliana
heden (Zaterdag) vertrekt.
Ulvick Is een lieflijk plekje, gelegen in het land
schap van Hardanger. Een breede verkeersweg
leidt langs de vruchtbare akkers en bouwgronden,
waardoor rustig kabbelende beekjes stroomen, naar
het plaatsje, dat om zijn schoone en ideale ligging
vaak wordt gezocht door de vreemdelingen, die
hier naast natuurschoon in do hotels en pensions
een grootsteedsch comfort vinden.
Ulvik ligt heerlijk beschut tusschen de reusach
tige gebergten, beschut ook tegen de wintersche
weersaanvallen en -wendingen en is tot heden ge
vrijwaard van de voor het landschap niet altijd
fraaie gevolgen der moderne techniek, die reeds
zoovele schoone, ongerepte plekjes natuur deed ver
loren gaan.
Zestien personen gedood, dertig vermist.
Bav City: Bij de hevige stormen, die hier
gisteren gewoed hebben, zijn minstens elf personen
om het leven gekomen.
De aangerichte schade bedraagt, naar men gelooft,
verscheidene millioencn dollars.
De wind had op sommige oogenblikken oen snel
heid van 120 kilometer per uur.
Nader wordt nog uit Houston in Texas gemeld, dat
meer dan dertig personen vermist worden.
De storm werd gevolgd door een vloedgolf, die de
kust van de golf van Mexico teisterde. Het water
drong zes mijlen het land binnen over een breedto
van 150 kilometer.
In Morelos zijn vijf personen gedood.
Een andere film gaf de geschiedenis van roo-
vers, die een automobiel overvielen, menschen uit
plunderden en neerschoten, slag leverden tegen do
politie en wisten te ontkomen. Het Arabische publiek
was vol geestdrift en leefde fel met de gebeurtenissen
op het doek mede, maar ik vroeg me af, of deze films
geen groot gevaar vormen in groote deelen van de
wereld.
Voor censuur gevoel ik over het algemeen niets,
doch de vrijwel overal bestaande bepalingen, waarbij
zeker soort filmen voor de jeugd verboden zijn, juich
ik toe.
Zijn evenwel do menschen in deze streken iets an
ders dan groote kinderen? En moeten ook zij niet be
schermd worden? Indien wij, Westerlingen, de mee
ning zijn toegedaan, dat we beschaving moeten en
kunnen brengen, is het dan niet noodig toezicht te
houden op de filmen, die worden vertoond aan de pri
mitieve menschen, die wij beweren te willen opvoe
den?
Internationaal wordt de verkoop van opium tegen
gegaan. Is het niet even noodig tegen de verspreiding
van slechte filmen te waken? En filmen, goede en
slechte, hebben op het publiek in deze streken, waar
tachtig of negentig per honderd niet lezen of schrij
ven kunnen, een veel grooter invloed dan elders in
de wereld.
J. K. BREDERODE.
In het voorjaar bieden do boomgaarden een schit
terenden aanblik, vooral vanaf een gezichtspunt,
twintig 6. dertig meter boven de vriendelijke wo
ningen uitstekend. Gedurende de zomermaanden
heerscht er vaak een groote warmte.
Van Ulvik voert een breede, moderne straatweg
naar station Voss, waar de toerist met den berg
trein tientallen meters omhoog kan stijgen en al-
zoo een eenig mooi gezicht op het stadje en de
schoone omgeving heeft. Ulvik bezit een wonder
mooie omgeving, mede door de uitgestrekte ooft-
en fruittuinen, welke aan de Hardangcr-bewoners
bchooren, die hoofdzakelijk van de fruitteelt leven.
Dat gedeelte der bevolking, hetwelk niet van do
fruitteelt leeft, handelt in kleeden en tapijten. Do
meisjes vervaardigen linnen- en kantwerk. Van uit
Hardanger komt ook een eigenaardig soort viool,
welks vervaardiging tot een deel der Noorschc
huisvlijt behoort. De bewoners van Hardanger, do
Haringer, zijn den vreemdelingen goedgezind. De
typische Noorschc kleederdrachten, welke de boe
renvrouwen en -meisjes uit den omtrek van Ulvik'
dragen, worden helaas steeds zeldzamer gezien.
De landweg, welke dwars door Ulvik loopt, stijgt
kronkelend omhoog en gelijkt vanaf een der om
liggende bergtoppen, een kleine glimworm tusschen
het weelderig groen der rijke bergbosschon. Deze
weg loopt tot aan Granvintavn, waar hij samen
vloeit in een weg naar F.ide. Een modem ingerich
te autobusdienst zorgt voor een goede verbinding
naar Voss, dat 44 kilometer vanaf Ulvick is gelegen
Deze autobusen rijden meermalen per dag.
Niet ver van l'lvick bevindt zich een schitterende
waterval, welke men reeds van verre kan hooren.
Deze waterval is gelegen in Skjaerve-Voss, en steekt
ver boven de landelijke bergwegen uit. Aan den voet
van dezen idyllischen waterval slingeren de herg-
beekjes, welke vaak zoo helder zijn, dat de bergbe
klimmers er een gezond drinkwater aan hebben. Ul
vick bezit een tweetal comfortabele hotels, welke bei
de modern en smaakvol zijn ingericht.
Het zijn het Brakanes Hotel en het Westrheim
Hotel. Deze hotels zijn het gansche jaar geopend en
in het vischseizoen worden de gasten in staat gesteld
op forellenvangst uit te gaan.
