De Brabantsche Brief
schuld betaald
Raad Winkel.
van Dré.
Zaterdag 1 September 1934.
SCHAGER COURANT.
Vierde blad. No. 9544
Ulvenhout, 28 Augustus 1934.
Menier,
Stephanus. Aloisius, Crdis
tophorus Schabloon wierd
geboren op 'non zomcr-
schen Zondag in 'n schoon
pervinciestedeke, dat. be
roemd was om 'nen tieren
toren en 't goeie bier. En
as guilie nou denkt., dat. da
stedeke den Bosch of Bcr-
da of Bergenopzoom was,
dan zijt g r neffen, waant
alle Brabantsche stedekes
zijn fier op huiiien trot-
schon toren en op huilic
malsche bier.
D n Stef, zoo noemden ze
Stephanus, Aloisius, Christophorus Schabloon
waant de Brabaantsche mocderkes prakiseeren d'r
eigen altij suf om d'r kindekcs 'nen schooncn naam
te geven, maar op school en in 't latere leven bleft
daar nooit iets van over d n Stef was letterlijk en
figuurlijk 'n echt Zondagskindcke.
Hij wierd geboren met 'n donkerbruin krullebol-
Jeke, waarop z'n moederke zóó trotsch was, dat na
't. menschke d'ren dood, nog 'n dooske gevonden
wierd in d'r „goeie kast", waarin zo'n krulleke van
den Stef bewaard lag as 'n relequie-ke. 't Krulde
zóó fel, da ge 't lokske as 'nen ring om oewen pink
schuiven kost.
Stef bleef ennigst.cn jongen in 't huishouwentje.
Groeide op, tusschen z'n zuskes en wier dus vertroe
teld as 'n Sultannoke temidden van uitslovend
.vrouwvolk.
Van begin af aan stond 't ok, as 'nen paal boven
water, dat Stef iets bezonders was. Hij kon niks
doen of laten, al was 't nog zoo doodgewoon, of...
da was nou net iets veur ons Stefke.
Paps, Stef z'n vader, in 'n huishouwen met 'n
vrouwelijke meerderheid krijgt vader d'n een of
aanderen suikerzuuten naam, waaraan ie hartgron
dig de smoor heeft, maar daar niks van laat merken,
vanweuge de van hem verwachte dankbaarheid en
zoo, paps dan, die zag in zijnen Stef 'nen a.s. kom-
pagnon teugen 't vrouwelijke overwicht.
Hij zag 'm dus, as 'nen a.s. held. volksleider of
minister-zonder-portefeuille op z'n minst
Maar 't vrouwvolk, moeder en dochters, verwacht
ten 'nen tweeden Rcmbraandt in hem! Waant as
Stef maar 'n stuk^ke krijt of houtskool kost mach-
1ig worren, dan verpestte-n-ie alle muren en alle
behang en alle meubels met. z'n krassen en vegen.
Stef groeide op as 'n gezond, middelmatig manne
ke, zooas er al miljoenen opgegroeid waren en nog
miljoenen opgroeien zullen.
As zoodanig was ie dus wel 'n exemplaar van 'n
„groot" geslacht, maar da zijn m'n konijnen ok.
Op school was 't niet, veul met. Stefke. „Hij plaag
de gèren", zoo was steeds en altij de bodschap van
den menier of de juffrouw, die met 't bijbrengen
van motschappelijke en christelijke deugden aan
veftig Stefkes tegelijk, 'n salariske verdienden op
nogal zure manier.
Eén ding was opvallend in Stefke's plagerijen:
hij treiterde de meskes en die iongens die hij goed
baas kon. Maar meestal zee de menier of de juf
frouw er dat nie bij, waant van opvoeders wordt
verwacht, da ze de kinders altij zien deur 'n schoon
gekleurd brilleke. De opvoeders wéten da, slikken 't
en doen d'r veurdeel mee die wetenschap. Gaan met
den stroom mee.
Da's gin verwijt!
Waant, om teugen d'n stroom óp te gaan, daar zijn
zeldzaam steuvige krachten veur noodig, waarmee
eiken mensch niet gezegend (of is 't gestraft?) is!
Ik bedoel 't zoo: 'nen mensch, die in dlle, alle op
zichten eerlijk deur 't leven gaan wil, zal in ieder
geval erm deur 't leven gaan! Deuzen ermoei is z'n
tegenstroom en veulen drijven af veur d'r vijf en
twintigste jaar.
Echter niet afdwalen, Stef!
Stef leerde op school nie veul. Weer 'n bewijs van
z'n a.s. kunstencèrschap volgens 't. vrouwvolk, moe
der en zusters. Groote mannen ziin op school altij
hinkepinken gewiest, dus
Eén ding is waar: Stef teekende. Nie slecht zelfs.
Waant op z'n twaalfde jaar had ie kaans gezien om
zijnen meester zoo „gelijkend" op 't bord te teekenen,
FEUILLETON
door
MARGARET PEDLER.
44.
Het was of er tusschen hen een toestand van ge
wapende vrede hecrschte. Anns dagen waren er
natuurlijk door bedorven. Maar dit drukte haar veel
minder dan haar angstigo bezorgdheid voor Tony.
Tevoren had hij haar altijd zijn vertrouwen geschon
ken. Zij was steeds in staat geweest om hem bij te
staan zooals zij dat aan haar moeder had beloofd.
Maar het scheen nu of hij zich wanhopig achter een
barricade had teruggetrokken, niet enkel met be
trekking tot zijn oom, maar ook in zijn omgang met
Ann.
Zijn oogen gloeiden en Ann bemerkte, dat zijn
jongensachtig gezicht de laatste dagen ontzettend
vervallen was.
„Tony, je zit in de één of andere moeilijkheid. Ik
wou, dat je er met mij over sprak", waagde zij ten
slotte.
„Er is niets te bespreken. Maak toch niet zoon
drukte, Ann", zei hij geirritcerd. „Ik zei je dat het
de eindrit was. Nu, ik zal er komen, dat zweer ik
je. Ik ga nu winnen en goed ook!"
Tot Ann's verlichting, maakte hij dien avond na
het diner geen aanstalten om uit te gaan waar
schijnlijk uit hoffelijkheid tegenover Ann, die den
volgenden morgen zou vertrekken, en daar sir Phi
lip nogal vermoeid scheen en Ann nog een en ander
had in te pakken, trokken zij zich allen vroeg in
hun slaapkamers terug.
Een half uur later, toen Ann de laatste japon in
haar koffer had gelegd, hoorde zij iemand de trap
afsluipen en een minuut later de huisdeur open
gaan. Zij liep vlug naar de verdieping, beneden, waar
Tony's kamer was gelegen en klopte op de deur.
Daar er geen antwoord volgde, duwde zij de deur
open en keek naar binnen. Tony was er niet en er
waren ook geen aanwijzingen dat hij voornemens
geweest was om naar bed te gaan. Zijn kamer was
dat Stef mee 'nen trap onder z'ngewitwel, de
school uitvloog.
Deuzen dag is één van Stef z'n glorievolste dagen
gebleven. Op z'n veertigste jaar ging ie nóg groot
op deus miskenning van z'n artistieke gaven. Ver-
telde-n-ie 't geval as „mop" om te bewijzen hoe jonk
ie al judassen... pardon teekenen kost!
't Vrouwvolk wón 't thuis. Waant 't. vrouwvolk
had de meerderheid (wa nog gineens altij noodig is,
veur 't vrouwvolk!) Maar ze hadden bij Steffe thuis
vèr de meerderheid, temeer... omda Stef onwillekeu
rig aan d'n overkaant van z'n vader ging staan!
Vader gaf dus, na jaren van geduldig verliezen, de
hoop op zijnen ennigsten jongen op. In den loop der
jaren was vader's fantasie over zijnen Stef afge
daald van Minister tot zeeofficier, van zeeofficier,
met 'nen zijsnrong, naar leeraar; van leeraar tot
drogist, eindelijk tot opvolger in zijn zaak van bot
ter en kaas en tot slot nam ie genoegen mee 'nen
zeun die gehuld was in 'n fluweclen jaske met twee
reksdaalders van moeder in zijnen zak. Dus: 'nen
„artist". 't Was tenslotte zijnen ennigsten jongen,
waar vader eiken dag, alle uren aan docht, as ie
werkte in z'n pakhuiske tusschen de zure locht van
belegen kaas, op z'n kantorke, bij de lamp omdat
't „kantoor" in den kelder was of achter de toon-
baank, als z'n juffrouw de klaanten nie alleen af
kon.
Vader werkte veul. Van 's mergens zeuven uren,
tot 's avonds tien, elf uren, ploeterde-n-ie veur
vrouw en kinders. D'n ouwe Schabloon kreeg daar
voor terug: lo. de kost: 2o. in de week 'n pijn tabak
en 's Zondags 'n sigaar; 3o. gin sikkepit méér!
Zonder dat ie 't zeivers wist. offerde-n ie z'n leven
op. van minuut tot minuut, veur aanderen. Die
..aanderen" wisten da-d-ok nie. dus. d'n ouwe Scha
bloon slaafde z'n leven af. zonder daankhaarheid,
zelfs zonder 't gemis daarvan. Daar ziin duu-
zenden Schabionen, die d'r eigen offeren veur 'nen
bottram mee kaas, 'n pijp tabak en 'n nieuw pak,
om de drie jaar, maar over zuilie heb ik 't deuze
week nie.
Bovendien: ze gaan meestal dood as die „aande
ren" bezurgd zijn en op zo'n begrafenisko in de
vroege mergenuren wordt nie gelet. Er ziin er zoo-
veul!
Stef kreeg 'n meske.
D'n ouwe Schlaboon was er sterk teugen, maar
daar ie rekende op verlies, berekende-n-ie ok al,
hoe ie 't aan moest leggen in z'n kaaszaak. om
straks nog 'n aangetrouwd kind den kost te geven.
Hij wier nog wa griizer. maar d'n eenen mensch is
tien iaar vroegpr griis dan d'n aander en da's dus
ok van weinig belaang.
Maar Schabloon Sr. had nouw toch misgerekend!
Moeder en dochters, veural moeder, waren op 't
meske weinig gesteld. Waant huiliën Stef deelen
mee 'n vrimd vrouwspersoon, da lanten ze 'm nie!
Daar wierd wel nie over gesproken. Maar in 't leven
wordt nooit gesproken over de diepste roersels in den
mensch. Stef kwam veur 't eerst in z'n leven in
conflict mee 't vrouwvolk thuis. D'n ouwe Schahloon
wierd diplomaat op z'nen ouwen dag. ok iets,
nuuws in 't. huishouwen. hii „bleef er buiten" en
voelde z'n eigen kiplekker nouw ie zoo goeiekoon
van z'nen zurg afkwam. Ilii was zóó gewend aan
alles «betalen", dat ie 't gevoel had de honriPrdrhm«-=
zend getrokken te hebben, mee deus oplossing.
Maar Stef begost te werken. Hard veur ziinen
doen. Hii teekende mopnen veur de krant, nou en
dan w'erd er eentie genlotst en laanzamerhaand
kwam 't ionge. vertroe,rt'de Stefke weer boven van de
schooljaren. Plagen! Plagen zander veul risico.
Zwakkeren pesten. Veural „zwakkeren", waarvan ie
wist, da ze sterker waren, maar nie bij hum kosten
komen.
Hii teekende snotprentekes van z'n evennosten. on
'n manier, dat de evennosten gèren aanderen dan
hunze'f in de prenteks herkenden en zoo begost Stef
z'n schouwke best te rooken van z'n Judasloon. Hii
wist persies. wien ie sparen moest, wien ie treiteren
moest en zoo laveerde Stef met z'n potlooiko handig
over de levenszee, temidden van duizenden die 'm
hanffnn. 7ondor 't te durven laten blijken.
Stef wierd zoo bekend. Waant hii teekenden eiken
dag; ok zonder ideeën. Maar as er „Schabloon" on
der de teekening stond, dan was 't zuutjes-aan wel
goed.
Zoo is d'n menscfi. Bang om 't nuuwe te aan-
vèèrden, volstaat ie mee 't ouwe, waantwat
d'n boer nie kent, dat eet ie nie" zegt 't sprikwoord.
En zoo zijn er veul „boeren" op de weareld. Al
hebben ze ok nooit 'n spaai in de haand g'ad.
Stef was van zulke dingen bezonder op de hoogte.
Hij wist ok persies. zonder fout, steeds d'n sterkere
te herkennPn. En dan kwam altij z'n „mopke". z'n
„geestigheid" in de krant, óf hij zag op 't lest
zelfs kaans. d'n sterkere te nekken met 'n konkela-
rijke, 'n truukske waar d'n aander op struikelde.
Persies. zoo as op de school, onder 't z.g. spel aan-
derc kinders struikelden over zijn heimelijk uitge
stoken beenen.
De Motschappij gift daar geld op. Stef kwam in
goeien doen.
Maar aan z'n borst vrat 'n wurmke. Hii wist
beter, dan wie ok, dat veulen, deur hum bespot en
geplaagd, werkten aan 'nen onsterfeliiken naam. Hij
kende ze persies. de menschen. die iets. die veul be-
teekenden deur huilie werk alleen en nie deur kon-
kelarij en geknoei. Hij kende ze sjecuur. de onge
ziene meesters, die in ermoei zatten. Die veur ziin
auto uit den weg moesten springen!
Stef wier ouwer. Hij wier zoow oud. dat ie tien
iaren loog, as ge 'm naar zijnen leeftijd vroeg.
Waant hij voelde, dat ie er nie kwam. ondaanks
zijn uitstekende positie. De kroon aan 't werk ont
brak.
Eenmaal zou overblijven wat onverschilligen haat.
zelfs gin vurigen haat deur hum zeivers gezaaid.
Stef wierd onuitstaanbaar.
Op z'n vijfenzestigste jaar hing ie z'n fluweelen
jaske aan den spijker, waant hij begost z'n eigen to
zien as den eeuwigen komediaant. En géren zouw
ie tenminste doodgaan in de volle waarheid veur z'n
eigen!
Of 'm da gelukt is
da's natuurlijk geheim!
Maar ditte is den artist dien *k bedoelde as d'n
„geslaagde", waarvan ik og 'n schetske geven zou.
in de serie tiepen, as ik virtien dagen geleien be
loofde.
Stef Schabloon is dood. Al jaren. Al jaren veur
z'n begrafenis was ie dood. Jaren heet-t-ie achter
z'n eigen lijkstatie gesjokt, deuzen spotter, die op
z'n veftigste iaar pas iets begrijpen ging van do
grootheid van ziinen vader zaliger, voor wien ie z'n
eigen altij 'n bietje geschaamd had.
Stef is dood. maar 't wemelt van Schabionen op de
weareld.
Schabionen Sr.
Schabionen Jr.
Schabionen, die niet en Schabionen die wèl slaag
den in 't leven.
Ik laat aan oew zeivers over, hii welke groep, ge
de Schabloonties onder oewen kring wenscht in lo
deelen!
Ik schei er af. Trui hee de blinken al veur 't raam
■redaan. we gaan slapen.
Veul groeten van Trui en als altij gin horko min
der van oewen toet a voe
DRé.
Heel langzaam, alsof haar hand iets weerzinwek
kends naderde, tastte zij naar één der papiersnippers
en staarde er op neer. Er waren niets dan namen
op geschreven en die herhaalde nabootsing van den
zelfden naam, waaraan iemand zooveel moeite had
gespandeerd om hem te leeren schrijven, was dien
van haar peetoom. Philip Brabazon Philip Bra-
bazon het stukje papier krioelde ervan en som
mige der handteckeningen waren zelfs buitenge
woon geslaagde nabootsingen.
Ann nam de blanco cheque op, ze was uit Sir
Philips chèqueboekje gescheurd. Zij merkte dit on-
middelijk, omdat deze hetzelfde merk droeg van
de Watchester en Loamshire Bank als degene,
die zij voor haar uitzet had gekregen.
Zij hield Tony de twee stukken papier voor.
„Tony," zei zij met trillende stem. „wat wat
beteekent dit?"
De angstige klank harer woorden wekte hem uit
zijn apathische houding. Hij keek vermoeid op. Zoo
dra hij zag, wat zij in haar handen hield, werd hij
rood en eindelijk zei hij heesch:
„Dat," zei hij, „zijn pogingen om de handteekening
van mijn oom na te maken."
Zij bleef hem, onmachtig om iets te zeggen, aan
staren. Toen, geschokt door een nieuw schrikbarend
vermoeden, kwam zij impulsief op hem toe en wees
op de blanco chèque.
„Tony heb je het tevoren ook al gedaan?
Dit dit is niet Hoeveel chèques van hem heb
je gebruikt?"
„Een" zei hij „Die eene" en hij knikte apa-
thisch naar 't smalle papier, dat zij tusschen haat
vingers hield. Ann slaakte een zucht van verlich-
ting.
„Ja," ging hij voort. „Ik merkte, dat ik het nie?
kon doen. De oude man is per slot van rekening
correct tegen mij geweest. Hij zou het zich erg
hebben aangetrokken als de oude naam werd bezoe
deld door valschheid in geschrifte."
„En denk je, dat hij het leuk gevonden zou heb
ben, als dien door een zelfmoord werd bevlekt?"
vroeg zij bits. „O, Tony wat een lafaard ben je!"
Het was of ze hem een slag midden in het gezicht
gegeven had. Hij sprong op. met fonkelende oogen.
„Hoe durf je dat te zeggen?" riep hij opgewonden
uit.
„Ik zeg het, omdat het waar is", antwoordde zij
met bevende stem. „Je mag God danken, dat je
geen valschheid in geschrifte gepleegd hebt. En
dat ik op tijd was ora te verhinderen, dat je je op
in denzelfden toestand als het dienstmeisje deze
voor den nacht had gereed gemaakt een smeulend
vuur in den schouw, het bed onberispelijk opge
maakt, zijn pyjama erop, een kan heet water, hedekt
met een handdoek, op de marmeren waschtafel.
Ann sloot de deur achter zich en zocht haar eigen
kamer weer op. Ze voelde zich ellendig. Het stelde
haar zoo teleur dat Tony deze inbrekershouding aan
nam het huis uitsluipen als hij zich door niemand
bespied waande.
„En als Tony in moeilijkheden raakt?" Levendig
kwam haar Yirginia's smeekend gelaat voor den
geest, duidelijk hoorde zij den dringenden heeschen
toon in haar vermoeide stem en iiaar eigen ant
woord: „Als dat zoo is, dan zal ik hem daaruit be
vrijden, indien het mogelijk is."
Ilct scheen alsof de tijd rijk was voor de vervul
ling dezer belofte.
Maar daar zij niet te weten kon komen, welk
gevaar Tony bedreigde, en daar zij slechts van verre
kon gissen naar de soort der moeilijkheden, waarin
hij was verward geraakt, was zij machteloos om te
helpen.
Langzaam ontkleedde zij zich en legde zich te bed.
Maar niet om to slapen. Zij lag daar met wijd-ge
opende oogen, met elk zintuig gespannen en luiste
rend naar het minste geluid, dat Tony's terugkomst
zou kunnen aankondigen.
Het sloeg twaalf één twee uur en er was
nog geen teeken van Tony's terugkomst en eindelijk
zonk Ann doodvermoeid in een lichten sluimer,
waaruit zij met een schok ontwaakte. Zij hoorde de
trap tweemaal kraken, toen het voorzichtig sluiten
van een deur en daarna stilte.
Een oogenblik bleef zij weifelen en wist ze niet,
wat zij moest doen. Zou zij Tony nu rustig kunnen
laten slapen? Tony was weer veilig thuis en mor
gen zou ze een ernstig gesprek met hem voeren en
hem bezweren haar te vertrouwen.
Maar iets in haar verzette zich tegen dit uitstel.
Er was iets, dat haar onweerstaanbaar drong om
onmiddellijk te handelen.
Zij stond dus op, gooide een kimono om en daalde
vlug geluidloos, op blooto voeten de trap af en
bleef een oogenblik besluiteloos bij Tony's kamer
deur staan. Ze had de band al opgeheven om zacht
te kloppen, toen ze eensklaps e~n vreemd geluid
hoorde alsof eet» of ander metaDn voorwerp lang
/.aam over een houten rand werd getrokken.
Bevangen door een plotselingcn heftlgcn angst,
smeet zij de deur open. Tony stond naast een oud,
Vergadering van den Baad op Donderdag 30 Augus
tus 1934, des middags 2 uur.
Voorzitter de heer D. Brugman, loco-burgemeester.
Afwezig is de heer Kamp.
De Voorzitter opent de vergadering en zegt dat het
hem leed doet dat de burgemeester weer wegens on
gesteldheid niet in staat is deze vergadering te leiden.
Vervolgens is ons medelid, de hoer Kamp, door een
zeer ernstige ziekte verhinderd aanwezig tc zijn. Spr.
hoopt dat beide heeren weer mogen herstellen. Ook
de gemeenteveldwachter is ziek geweest, doch is weer
in functie. Een woord van erkentelijkheid jegens de
rijkspolitie is hier op zijn plaats in verband met dc
diensten de* gemeente bewezen.
De notulen worden onder dankzogging vastgesteld.
Wat het teren van den nieuwen weg betreft, dit is
in behandeling bij het Hoogheemraadschap, mede in
verband met de overname van de wegen der Banne
Nieuwe Niedorp. Wat de Molenkade betreft, geoor
deeld werd dat het beter was dat te laton rusten met
het oog op de kanaalplannen.
Over 1931 zal de bijdrage ingevolge de finantieele
verhouding tusschen rijk en gemeenten per inwo
ner bedragen f 15.77.
Mcdedeelingen.
Door den Voorzitter wordt o.m. medegedeeld dat is
ingekomen een verzoek van dc Afdceling Schagen en
omstreken van den Nederl. Bond van Koffiehuishou
ders-restauranthouders en slijters, om een gunstiger
regeling te troffen ten opzichte van de personeelc be*
Jasting voor ca fes.
Een mededeeling van den Directeur-Generaal dei
Volksgezondheid, dat tegen een huurverlaging van wo
ningwet-woningen van f 1.per woning en per weck
geen bezwaar bestaat.
Een schrijven van den Commissaris der Koningin
in deze provincie, waarbij wordt medegedeeld, dat aan
den Burgemeester dezer gemeente verlof wordt ver
leend tot 1 October a.s.
B. en W. stellen voor deze stukken voor kennisge
ving aan te nemen. Aldus wordt besloten.
De rekening over 1933 van de Woningbouwvereeni-
ging zal worden behandeld bij de gemeenterekening
en een paar verzoeken om subsidie bij de begrooting
1935.
Van de commissie van beheer der gasfabriek is een
schrijven ingekomen, waarin wordt medegedeeld, dat
Ged. Staten bezwaar hebben tegen het sluiten van een
geldleening, ten einde daaruit te dekken het geleden
verlies. Ged. Staten achten het heter te trachten den
looptijd van alle geldleeningen met 2 jaar verlengd
te krijgen en dan de aflossingen voor 2 jaar op te
schorten.
De Commissie van beheer geeft in overweging het
advies van Ged. Staten op te volgen.
De Voorzitter herinnert er aan, dat Burgemeester
Koster in zijn kwaliteit van voorzitter der gascommis-
sie voor een regeling als Ged. Staten thans voorstellen,
mahoniehouten bureau, waarvan één lade was open
geschoven. In zijn hand hield hij een revolver ge
klemd. In een onderdeel van een seconde vloog zij
door de kamer en greep zijn pols vast.
„Tony! Wat ga je beginnen?" schreeuwde zij
schor.
Zij voelde zijn arm ontspannen in haar greep.
Hij verweerde zich nog. maar zij hield zijn pols
krampachtig omsloten met haar kleine, stevige
vingers.
„Geef hier! Geef hier!" smeekte zij fluisterend,
nauwelijks beseffend wat zij vroeg.
Zij voelde zijn snieren verslappen en hii liet toe.
dat zii hem zijn revolver van hem afnam. Hij
staarde haar als een dwaas in de oogen.
„Jammer, dat ie niet twee minuten later bent
gekomen." sprak hii cvnisch-kalm.
Zonder te antwoorden eing zij voort de revolver
te ontladen. Hii sloeg haar gade.
„Ik zou nooit gedacht hebben, dat ie dit zoo goed
kende." zei hij.
„Ik leerde in den oorlog met een revolver om te
gaan." ahtwoordde zii scherp.
Zii liep de kamer door en sloot-zachtjes de deur.
„Nu. Tonv." vervolgde zii naderkoinend en met een
uiterste poging om rustig te spreken: „Je gaat me
nu alles uitleggen, nietwaar? De dingen moeten er
nogal erg beroerd voor ie hebben uitgezien dat je
hieraan kon denken."
Met huiverenden afkeer wierp zii een blik op het
wapen, dat zii nog steeds in haar hand hield.
Onverwachts brak de doffe onverschilligheid, die
hem zoo lang bevangen had.
Hii wendde zich heftig naar haar toe.
„Waarom kwam je toch? Als je dat niet had ge
daan. zou ik van alle ellende verlost zijn geweest.
Van al die ellende af! O, God O. God!'
Hii liet zich terugvallen in zijn stoel en verborg
ziin gezicht in ziin handen. De wanhoop in ziin
stem sneed Ann door het hart. Wat mocht er om
Gor'swil gebeurd zijn. dat Tonv zich 't leven had
willen benemen? Haast automatisch stond zii on om
de revolver terug te leggen in de geopende lade.
Eenige losse patronen lagen daar nog steeds ver
spreid, tezamen met een hoopje paniersninpers en
een blanco chèque. Haast onbewust drong haar blik
door in den inhoud van de lade. Toen stuitte zij
nlotse'ing op iets. Zij hield haar adem in en keek
"aar Tonv met een on^c'oovlg-vragcnde uitdrukking
in heer oo-r-n. Maar hii zat nog steeds met het
hoofd in de handen, rwijgend en roerloos.
heeft geijverd, maar nooit heeft kunnen slagen. Blijk
baar is hierover nu een andere meening. B. en W.
adviseeren met de aangegeven regeling zich accoord
te verklaren.
De heer Dekker acht het als lid van de Gascom-
missie niet den gewenschten tijd over deze kwestie
het woord te voeren, maar dit te doen als het ant
woord van de geldschieters is ingekomen. Het doet
spr. genoegen dat B. en W. voorstellen het advies van
Ged. Staten te acceptceren.
Conform het voorstel van B. en W. wordt besloten.
Diverse verslagen over 1933 zullen circuleeren, dat
van de vergadering der gascommissie wordt ge
lezen.
Het geschil t.a.v. de verhooging van
kenrloonen.
Mede kwam in het verslag van de vergadering
van de Commissie van Uitvoering van den Vleesch-
keuringsdienst in den kring Barsingerhorn op Dins
dag 7 Augustus.
De heer Van Zoonen merkt naar aanleiding van
dit verslag op, dat hij deze vergadering heeft bijge
woond.
Uit het verslag zou blijken dat de geheele
commissie het eens was met het antwoord van den
Voorzitter van de Commissie, den heer Loggers, aan
Staatsraad Schokking. dat bij winst op dc destruc
tie aandacht zal worden geschonken aan de verla
ging der keurloonen. Maar dat was niet het geval,
er had in het verslag behooren te staan, dat de
meerderheid in de commissie het daarmee eens was.
Want er was ook een minderheid en wel van 3 le
den, die zich tegen dit standpunt verklaarde. En niet
alleen deze 3 vertegenwoordigers, maar het deed
spreker genoegen dat ook de directeur van den
Keuringsdienst die vanaf het begin een groot aan
deel in dc werkzaamheden heeft gehad het vol
komen met de minderheid in de commissie eens
was, dat indien er op do destructie winst werd be
haald. die winst niet behoort te worden aangewend
voor verlaging van de keurloonen, maar dat deze
winst dan moest worden aangewend voor verhoo
ging van de uitkeeringen aan de inbrengers van de
verwerkingsinrichting.
Spr. zegt, dat de heer De Boer dus hetzelfde stand
punt innam als de vertegenwoordigers van dc ge
meenten Wieringerwaard. Oude Niedorp en Winkel.
De Voorzitter zegt. dat de heer Van Zoonen zeer
terecht deze opmerking maakt, want iemand die
het niet beter weet, zou uit het verslag de conclu
sie trekken dat de commissie in haar geheel het met
het standpunt van den voorzitter der commissie
eens was. Het is goed dat een andere opinie naar
voren wordt gebracht en in de Schager Courant
hebben we een schitterende spreekbuis.
Dood Ged. Staten is teruggezonden de in de ver
gadering van 22 Augustus 1933 door den Baad vast
gestelde bouwverordening, met verzoek daarin en
kele wijzigingen aan te brengen. Deze wijzigingen
zijn niet van ingrijpenden aard en voorgesteld wordt
deze in de verordening aan te brengen en opnieuw
vast te stellen.
Op verlangen van Ged. Staten wordt een wijziging
gebracht in bet ambtenarenreglement.
Salarisregeling personeel gasfabriek.
Door de Commissie van beheer der Gemeenschap
pelijke Gasfabriek wordt voorgesteld om nu met in-
