De Brabantsche Brief
van Dré.
Radioprogramma
HONIG's BOUILLONBLOKJES - 6 voor 10 cent
ASPIRIN
Ulvenhout, 25 September 1931
Menier,
Nog nie zoo laank ge-
lejen, 'n paar maanden
hogstens maar, heb ik in
een van onze groote kran
ten gelezen, dat 'n groep
dokters 'n ontdekking had
gedaan! Daar zullen ok
wel perfcstcrs bij gewiest
zijn, persies weet ik 't nie
meer, waant ik heb in
mijn druktes van den hof,
altij maar sjuust gelegen
heid genogt om de veur-
nomste dinges, de hoofd
zaken, in mijnen kop te
houwen.
„Bijzaken", zijn in deus geval b.v. de namen en
titels!
Ik ben nie verplicht om 'nen mensch zijnen naam
te onthouwen: zo'nen mensch is verplicht te zurgen,
da'k zijnen naam nie vergeten kén! Noch zijnen ti
tel, noch zijn werk. Mijnen kop is gin laden-kast,
waar ik alles sjecuur op stapeltjes leg en bewaar;
mijnen kop is 'n soortement van fotografische plaat,
die alleen dingen van belaank opneemt en de pe
tieterige dingen, veraf gelegen dikkels, nie opnemen
kón»
Ik zeg da nie, omda 'k mijnen kop zoo belangrijk
vind. Ik zeg da, omdat de meeste koppen zoo wel
zullen zijn, tot spijt van kleine „beroemdhedens", die
nie op de „fotografische platen" van de harsenpan
nen komen.
Laaikastcn zijn stofnesten. En die mee alle geweld
*n laaikast van z'n harsenpan mokt, gaat op den
duur vol stofnesten zitten. Tot schaai van d' harsen
pan.
Maar genogt.
Ik heb toen gelezen 'n stuk", dat er nogal gewichtig
uitzag, 't Sting onder „Wetenschappen" en was ge
drukt met letters en koppen as 'n Sportartikel.
Zukke stukken mót ge lezen, of ge wilt of nietl
In den kop sting 't woord „ziel".
Ok 'sx belaangrijk ding, al kunde dan ok mee oew
ziel gmnen bal in 't doel trappen. Al kunde dan ok
mee oew ziel gin 1/3 seconde sneller loopen, dan 'n
aander. Al kunde dan ok mee oew ziel nie veul
Uitrichten in deze weareld.
Sterker! Al staat oew ziel oe lillijk in den weg, in
'deuze tijen!
Neeë, amico, da's gin lastering of verkettering van
ons wezen as schepsel Gods! 't Is alleen „maar"
feit.
Elke mensch mee 'n ziel, die naar mijn gedacht in
oew hart zetelt, hee teugeswoorig veul last van
da dink.
„Elke mensch mee 'n ziel", zeg ik. Waant daar zijn
er wel zonder zoo iets.
As er gin hart is, kan er gin ziel zijn.
En in 'n hartelooze weareld mótten hartelooze
menschen, dus ziellooze menschen zijn. Ik stond daar
eïkens bij stil, om gin verkeerde gedachten te wek
ken. Maar genogt.
In dat stuk dan, da'k las, daarin wier „ontdekt"
deur 'n groep dokters, dat d n mensch gewoonlijk 'n
ziel hee|
En as ik da las, dan heb ik *t stuk tieorgelegd,
om m'nen bril nog's op te wrijven, waant 't begost te
schemeren veur m'n oogen.
't Lag nie aan mijnen bril, 't lag tóch aan 't arti
kel, waant 'k heb 't Trui ok nog 's haardop aan me
veur laten lezen.
Ja, 't wés zoo!
Dokters dejen de „ontdekking*' dat er iets as 'n
ziel bestaan moest in den mensch en ze vonden die
ontdekking zóó kurieus, da ze 'r 'n stuk over in de
krant lieten drukken.
Deuze dokters zijn dus wezenlijk op den weg ge
komen om 'nen zieken mensch te kunnen helpen.
Van te veuren waren zuilie vee-artsen, die aan 'n
verkeerde universiteit gestudeerd hadden, en nog
wel, zonder dat de perfesters daar maar iets van
gemerkt hadden .1
Toen 'k dé gelezen had, toen heb ik veur 't eerst
grondig, diepgrondig beseft, de noodzakelijkheid van
Boomsch-Katholieke Universiteiten.
Maar daar wou ik 't toch ok weer nie over g'ad
hebben!
'k Heb mee *t hierboven geschrevene duidelijk,
heel duidelijk willen laten uitkomen, dat er in deuze
verlichte eeuw van groote, trotsch en wonderbaar
lijke uitvindingen, (zoo as onzichtbare, reuklooze
giftgassen en zoo) ók nog uitgevonden is „de ziel
nog wel deur medici!
Waant da-d-had ik noodig veur mijnen tlep van
'deuze week.
Dieën tiep, ollee, daar kan ik nou over schrij
ven. Waant dieën tiep bestond uit louter ziel!
En nou de doktoren uitgekiend hebben dat er zoo
iets bestaat, nou durf ik er over to schrijven. Jam
mer genogt, veur dieën tiep, da ze 't zoo léét hebben
ontdekt, waant hij is gestorven aan te vèul „ziel",
ziede. En daar de dokters da „goedje" toen nog nie
kenden, hebben ze 'm maar dood laten gaan aan
„ablitrixipactumkobus" of zoo iets. In ieder geval
aan 'n onuitsprekelijk Latijnsche ziekte, waant dood
is dood!
Maar nou Frank van Bergen; d'n tiep van deuze
week.
En daèrom d'n Frank, omdat ie zoo kollesaal de
teugenstelling was van Jantje Dingemans, da zieke
lijke tyranneke, over wien we 't verlejen week sa
men hadden.
Frank van Bergen is, om mee 't end te beginnen,
maar 45 Jaren geworren en gin 70, zooas Jantje Din
gemans.
En toch hee d'n Frank nooit geklaagd.
Dat zat zoo:
D'n Frank was 'nen kearel, zóó kollesaal sterk, dat
Ie 'n manneke as Jantje Dingemans met eenen erm
van den grond kost lichten en boven z'n hoofd
„drukken".
Hij was d'n geweldigsten kearel uit heel de per-
vincie. Misschien d'n sterkste uit heel Nederland,
maar in Frank z'n dagen wieren die beest-eigen
schappen in den mensch, nog nie veur vol aange
zien. Daar was 't toen mee, as nou mee de schoon-
heids-koninginnekes.
De wezenlijke, de echte schoonhedcns, die bloeien
as violen in d'n schaduw van 't gras, komen nie on
der duuzend-kèèrs-electrieke lampen staan in 'n
schaandalig badpakske, om gekeurd te worren as
tentoonstellings-merries. De z.g. „schonste" vrouw
van 't Laand of van Europa, of van de weareld (Miss
Univers) is dus alleen maar de schonste van de tien
of twintig gekkinnen uit 't Laand, die naar de „keu
ring" trekken veur den prijs van 'nen pampieren
kroon!
Zoo was 't in den tijd van d'n Frank ok mee de
sport, 't Was nie van 't alderbeste, da z'n spieren
meten kwam.
En Frank heurde, naar mijn idee, wèl bij 't
alderbeste.
Hij was as de dood zoo baang veur 'n vechtpartij!
Hij was te sterk daarveur. Zoo leerde Frank z'n eigen
al van jongsaf kollesaal bcheerschen.
Beheerschen is 'n prachtige, 'n gouwen eigenschap
(veur de aandere partij tenminste!)
D'n mensche die z'n eigeri altij bcheerscht, z'n
bloed opfrit, dieën mensch is eigenlijk te be
klagen.
Die komt na korter of langer tijd bij den Doktoor
terechte, amico!
De partij in 't huwelijk, 't zij man of vrouw
die gewend is den nek to buigen veur de wederhelft,
om der wille van den vrede, om der wille van de
kinders, om der wille van de buren, om der wille
van 't z.g. fatsoen, die partij komt bij den Doktoor
terechte mee 'n ziekte, waarvan ie zeivers niks be-
grept.
Zoo is 't mee d'n Frank ok gegaan.
D'n Frank was 'nen kearel as 'nen boom. *Nen
kearel die er niet „slecht" uit kost zien. Waant z'n
postuur, z'nen gespierden nek, z'n kloeke knuisten,
z'nen krullenkop, z'n oogen, waarin den lach zat in
gegroeid, dieën Frank kost ginmensch aanzien, as ie
ok wel is zoo goed as ieder aander z'n kwaaie,
beroerde dagen had!
Iedereen verwachttè stilzwijgend veiil meer van
z'n krachten, dan menscheiijkerwijs van 'nen even-
mensch verwacht mag worren. En d'n Frank, die
gèren klaar stond veur iedereen, die gèren mee
deelde van z'n overvloedige kracht, die alleen daar
om al nooit klagen zou, d'n Frank gaf méér, dan
ie missen kon of mocht.
Aan z'n ouwers, aan z'n bruurs en zusters, aan
n wefke; in z'n werk, aan z'n collega's, z'n pa
troons, Frank gaf van z'n geld, van z'n krachten,
van z'n eigenschappen, van z'n ziclement.
Menschen as den Frank hebben vijaanden, zooas
iedereen.
Maar Frank? Ze zou 't nie verwochten?
Frank zeivers?
Hij wilde ze nie zien!
Jaren kosten ze'm negeren, in 't geheim plagen,
donderen, z'n bloed aftappen, brutaler en brutaler,
waant 't is plazierig om sterke kearels te onder
mijnen maar één goed woord, één goeie bedoeling
en Frank was jarenlange treiterij vergeten op 't zelf-
ste moment.
Niemaand kost vermoeden, ok Frank nie, da zulke
dingen nadeelig waren veur den Frank.
over gesproken, en we hebben een zakcnoverecn-
komst met Datchet getroffen."
Mushalong liet do huiden vallen, en keok Beldon
met samengeknepen oogen aan."
„Wat Is dit nllemaal?" vroeg hij met een kalme,
'doch gevaarlijke stem.
„Datchet zal de boodschap voor ons vertalen en
Miss Goring stemt toe om te verdeelen
Mushalong onderbrak hem met een schamperen
lach. Het deed Beldon zwijgen, cn Datchet's gelaat
fronsen.
„Dus U hebt Uw kleine hoekje toch gevonden!"
zeide Mushalong tot Datchet. „Allemachtig, is dat
niet wonderlijk! Het geeft mij den indruk, dat Uw
herinneringsvermogen niet zoo best in orde is." Toen
werd zijn gelaat zoo hard als het blok hout, waarop
zijn rechtervoet rustte. „Ik zal je zelfs niet het
eerste woord van de boodschap laten lezen, Dat
chet van m'n leven niet. Er is ruimte in deze
wereld voor slangen en skunks en schorpioenen,
zoolang zo niet bijten, maar er is geen ruimte voor
een kerel, die zijn vriend verraadt. Neen, wij doen
geen zaken vandaag; vriendelijk bedankt."
Beldon werd vuurrood, en beet op zijn lip. Datchet
sprong overeind, en wierp zijn bokserskin vooruit.
„Neem je in acht, Mushalong!" zeide hij met dikke
stem. „Of ik zal een weg vinden om je op je plaats
te zetten."
„Wat dat betreft," antwoordde Mushalong. „Ik ben
hier, wanneer je mij noodig hebt."
Datchet deed drie passen voorwaarts met gebalde
vuisten. Doch hij hield op, juist toen Joe fluitend bin
nenkwam, met een paar visschen in zijn hand
zwaaiend.
„Heilige goedheid!" riep hij uit. „Wat is allemaal
aan de hand?"
„Niets, Joe." zeide Mushalong kalmpjes. „Mr. Dat
chet heeft een beetje temperatuursverhooging gekre
gen. Misschien, dat hij daar heel spoedig van gene
zen is."
Na dit gezegd ie hebben, trok hij zijn schouders op.
en ging heen, om Joe te helpen met het bereiden van
het eten. Datchet keek hem een paar seconden met
oogen vol haat na, cn keerde zich toen tot Beldon.
„Regelt die man dc zaken van het gezelschap?
vroeg hij.
„Het is erg autoritair," pruttelde Beldon.
Hij keek naar Kate en zag. dat haar gelaatsuit
drukking besluiteloosheid te kennen gaf. Met een
Hij was zoow onbehouwen sterk!
En daarom werkt-n-ie as n pèèrd! Hij reisde, han
delde, regelde en zat soms 'smergens om half zes in
den trein en kwam na middernacht weer thuis.
'tWas nie allemaal veur z'n eigen. Waant omdat
Frank ieveraans „toch" kwam, zooveul menschen
sprak, en omdat ie er nie teugen op zou zien drie,
vier treinen later thuis te komen Frank kost cr
wel teugen dee Frank onderweuge veul veur aan-
deren.
Hij was zoo onbehouwen sterk, dus hing heel
do weareld aan zijnen nek.
Z'n wefke dee niks zonder Frank. Ja toch, één
dingske. Ze vertroetelde thuis 'n manneke, da-d-op-
pas noodig had, deur Frank zelvcrs thuis gcbrocht.
Ze troetelde 'm ok, toen da manneke weer stcuvig
veuruit kost, dank zij Frank die veur 'n betrekking
gezurgd had.
Frank zag er wel iets van, maar hij? Ilij ster
ke vent, moest ie 'm gatverdrie knijpen veur zo'n
aliekriek. Z'n Bets zou wel verstaandiger zijn.
Bets was n i e verstaandiger. Frank begreep 'n
bietjo en zat gejaagd in z'n treinen; gejaagd bij z'n
klaanton, gejaagd bij z'n bazen. Frank beheerschte
z'n eigen, vrat z'n bloed op. Fraank piekerde. Keek
naar z'n gevveldigde knusten en schudde triestig
z'nen kop.
De tijen wieren slechter. De zaken moeilijker. Do
patroons krijgshaftiger. De kennissen hulpbehoeven-
der* Bets merkte daar allegaar niks van.
En Frank zwoegde, vrat, kneep z'n knusten en
mokte dagen van twintig uren soms.
Frank zat 'nen keer in den trein en wier duizelig.
Hij vloekte de duizeling weg en werkte harder, om
die „appelflaauwte" te vergeten.
Frank zee thuis niks. Toen 't weer gebeurde ging
ie naar den dokter.
Toen d'n doktoor 'm bekeek, lachte-n-ie om den
kearel z'n spierbussels. 't Hart...?
Tja... kwam meer veur bij zulke reuzen, dat de-
hartspier zwakker was dan de overige spieren, maar
...nouja, zo'nen onverwoestbaren kearel!
Nog 's afwachten. Terugkomen.
Frank kwém terug. Verlegen 'n bietje, maar ja
aanderen wisten da nie, maar Frank was ok maar
'nen mensch.
Frank vertelde niks van Bets stel-d-ocw veur!
niks van de moeilijkheden mee de patroons, stel-
de-oew veurl niks van z'n lange dagen, stcl-dc-
oew veur!
Frank zee: dokter, hier ben 'k nog 's."
,,'t Hart", zee d'n dokter: „net als ik dacht."(!)
D'n dokter keek omlaag. Frank ontging 't nie.
Hij lachto d'n dokter zijnen zurg weg. Waant da
dee Frank altij, as 'n aander zurg had.
Frank bleef 'nen keer in bed. Hart kramp! D'n
dokter kwam. Frank's eenigen zurg was, dat d'n
dokter Bets op de hogte zou stellen.
Dus Bets begreep cr niks van. Zo'nen reus van
'nen kearel in bed? Frank was niks aan te zien. 'n
Vlok grijs laanks z'n ooren, maar daar gaat 'nen
mensch niet dood aan...!
Bets piekerde... „Zou Frank misschien...? zou le
kwaad denken? Daar was toch niks gebeurd...'?
Bets piekerde, wier sikkerneurig.
Frank stond op na 'n paar dagen.
Nam z'n koffers, sodejuu, wa wogen die
zwaar...! Had ie nooit gemerkt! Afijn, moest ie
maar nie in z'n nest gaan liggen.
Frank ging. Bets was weer gerust. Veur 't eerst
na al die dagen hartelijk as Frank de deur uitging.
Frank stierf in den trein.
D'n reus z'n ziel was te groot veur 't toch al kol-
lesale lichaam.
Z'n hart, 't zeteltje van die ziel, bezweek onder de
zware vracht.
De menschen zeeën„wa zouw zo'nen stcuvigen
kearel toch gescheeld hebben?"
Waarop d'n aander zee: „och, die kearels, die al
tij op reis zijn...!"
Acht mannen hadden de vracht aan z'n kist.
Jammer veur Frank, da ze nou pas ontdekt heb
ben, dat cr' n ziel bes'taat in d'n mensch.
Dan hadden ze Frank misschient beter begrepen!
Veural toen ie vroeg: „dokter, zeg niks aan m'n
wefke!" Veural toen ie te vlug z'n zware koffers
pakte...
'n Ziel...
Iloe is 't meugelijk'...? Stond in gin enkel boekske
op de Universiteit. En toch was er zo'n... dinlc! Zelfs
ging Frank eraan dood. Ei—gen—aerdig, zég!
Veul groeten van Trui en as altij gin horke min
der van oewen toef a voe
DRé.
TABLETTEN
Uitsluitend verkrijgbaar In da oranje-bandbulsjes van
20 tabL 70 ets. en oranjezakjes van 2 tabl. 10 cl*.
ZONDAG 30 SEPTEMBER.
HILVERSUM f1875 M.)
V.A.R.A.: S.30 Gramofoonmuzick: 8.35 Tuinbonw-
halfuurtje; 9.00 Postduivcnberichten: 9.03 Gramo-
foonmuziek; 9.15 Orgelspel door Johan Jong; 9.10
Lezing; 9.55 Gramofoonmuziek; V.P.R.O.: 10.30 Kerk
dienst; A.V.R.O.: 12.00 Filmpraatje: 12.30 Orgelcon
cert door Pierre Palla; 1.30 Gramofoonmuziek: 2.00
Boekenhalfur; 2.30 Zang door het Treebeoks Man
nenkoor; 3.00 Klassiek concert; 4.30 Gramofoonmu
ziek; 4.45 Sportuitslagen; V.A.R.A.: 5.00 Operette
fragmenten; 5.45 Orgelspel door Cor Steiin0.00 Sport
van den dag; 6.20 VAR A-Orkest; 7.00 Klein-Koor; 7.15
Frnnsch Opera- en Opcrettcprogramma; A.V.R.O.:
S.OeO Vaz Dias; 8.15 Omroeporkest: 9.15 Radio-jour
naal; 9.30 Flitsen uit dc Lou Bandv-revuo „Dat zot!
je wel willen"; 10.00 Dajos Bela en zijn orkest; 11.00
Gramofoonmuziek.
HUIZEN (301.5 M.)
K.B.O.: 8.30 Morgenwijding; N.C.R.V.: 9.30 Gewijde
muziek; 9.50 Kerkdienst: K.R.O.: 12.15 De KRO-bovs;
1.00 Lezing; 1.20 Gramofoonmuziek; 1.30 Orkest o.l.v.
Marinus van 't Woud; 2.10 Boeken en schrijvers; 2.30
Gramofoonmuziek: 2.45 KRO.-orkest: 3.30 Voordracht
3.45 Orkest; 4.30 Ziekenhalfuurtje; N.C.R.V.: 5.00 Ge
wijde muziek; 5.50 Kerkdienst; K.R.O.: 7.45 Voetbal
uitslagen; 7.50 Lezing: 8.15 Concert door de Kapel
Marek Wober; 8.50 Vaz Dias; 8.55 Aansluiting met
Weenen. Concert ter gelegenheid van het 10-jarig
bestaan van do R.A.V.A.G.; 10.15 Vaz Dias; 10.20
Kapel Marek Weber; 10.40 Epiloog.
LUXEMBURG (1301 M.)
12.00 Concert; 12.30 Dansmuziek; 1.00 Concert; 1.30
Gramofoonmuziek; 2.00 Concert; 3.00 Concert 4.00
Dansmuziek; 5.00 Concert; 5.30 Lichte muziek; 6.00
Concert; 7.00 Idem; 8.00 Filmmuziek; 9.00 Concert;
9.30 Lichte muziek; 10.00 Concert; 10.30 Dansmuziek.
BRUSSEL (484 M.)
10.20 Orkest; 12.20 Omroeporkest; 1.00 Idem; 6.05
Concert; 8.20 Omreoporkest; 9.35 Idem; 10.30 Dans
muziek.
BRUSSEL (322 M.)
11.20 Orkest; 1.30 Concert; 5.20 Orkest; 8.20 Con
cert; Ö.JO Idem. 10.30 Dansmuziek.
KALUNDBORG (1261 M.)
12.50- Kamermuziek; 250 Gramofoonmuziek; 8.20
Concert; 9.10 Studentenkoor; 9.40 Orkest; 10.40 Con
cert; 11.20 Dansorkest.
BERLIJN (357 M.)
11.50 Orgelspel; 5.50 Orkest;
HAMBURG (332 M.)
Erntedanktag 1934.
KEULEN (458 M.)
10.35 Erntedanktag 1934, Zangkoor; 11.50 Pou. mu
ziek; 5.50 Dansen en liederen; 7.20 Zang.
DAVENTRY (1500 M.V
12.50 Orkest; 2.20 Sextet; 5.20 Orgel recital; 6.05 Or
kest; 7.50 Pianorecital; 9.25 Orkest;
PARIJS POSTE PARISIEN (313 M.)
7.45 Gramofoonmuziek; 9.15 Filmmuziek.
I
PARIJS RADIO (1648 M.)
4.20Gramofoonmuziek; 8J20 Music Hall-progr.
ROME (421 M.)
4.50 Gramofoonmuziek; 5.20 Concert; 9.05 Opera.
WEENEN (507 V.)
12.05 Orkest; 1.40 Concert; 6.05 Kwartet; 7.35 Zang
8.50 Gev. progr.; 11.10 Concert.
WARSCHAU (1345 M.)
12.35 Orkest; 2.20 Gramofoonmuziek; 5.20 Dansmu
ziek; 8.20 Orkest; 10.50 Orkest; 11.25 Dansorkest.
BEROMUNSTER (540 M.)
1.00 Pop. muziek; 4.20 Omroeporkest; 9.30 Concert.
zachte stem sprak hij met haar. Tenzij zij zich zou
laten gelden, was dc gcheele zaak verloren. Die kerel
Mushalong handelde op onzinnige wijze. Hij was ge
heel en al machteloos om Iets voor haar te doen. Bo
vendien was zijn arrogantie onvergeeflijk. Zij moest
beslissen.
t.Ik ik zal met hem praten," zeide ze na een
pauze.
HOOFDSTUK X.
De vrouw wint het.
Toen allen zich voor den nacht teruggetrokken had
den, zat Mushalong peinzend bij het vuur te roo-
ken. Beldon had volgens zijn karakter gehandeld,
lleldon's manier van handelen bewoog zich langs
de lijn van den minsten weerstand. Toch voorzag
hijzelf groote moeilijkheden, tenzij hij den stier bij
de horens vatte, en met geweld nam, wat hij van
Datchet wilde hebben. Ongetwijfeld zou Datchet ont-
zettenden tegenstand bieden, maar daar gaf hij
niets om, want hij koesterde niet de minste vrees
voor den kerel. Hij was bijna tot die beslissing ge
komen, toen hij een gedaante voorzichtig uit één van
de tenten naar hem toe zag komen. Het was Kate.
„Nog op?" vroeg zij.
„.fa. Er is niets zoo prettig als een pijp in den
avond. Ik kan nooit zoo vroeg op stok gaan."
„Ik wil eens ernstig met Je praten."
„Vooruit maar," zeide hij.
„Het gaat over die boodschap."
„Dat dacht Ik wel."
„Mushalong. je weet, dat ik groote achting voor ïe
koester. Mijn vader had dat ook. anders zou hij ie
niet die groote verantwoordelijkheid hebben opge
dragen. Maar ik geloof toch. dat je, met de hoste
voornemens der wereld, tegen miin belang handelt."
Hij kromp ineen, doch diende niet vnn repliek.
.Beldon is een zeer oud vriend. Miin belangen
gaan hem ook zeer ter harte. Hij is overtuigd, dat
het 't beste is. om met Datchet te onderhandelen."
„Dat heb ik begrepen .Maar denkt U, dat. als de
kolonel nog in leven was, hij ervoor te vinden zou
■/ijn om Datchet zijn zin te geven?"
„ITelaas is hij hier niet, om te heslissen. Ik wil
toegeven, dat Datchet een weerzinwekkende rol heeft
gespeeld, maar we moeten de zaak nemen, zooala ze
is. Datchet heeft alle troeven in zijn hand."
„Nooit van z'n leven! Ik heb er ook een paar."
„Je kunt ze niet uitspelen."
„Dat zullen wc eens zien."
„Ik weet, wat je bedoelt." zeide hij. „Maar ik wil
het niet op die manier. Ik wil vrede
„Tot eiken prijs?"
,De prijs is niet erg hoog. Het is waar. dat ik op
het oogonblik zoo goed als arm hen. Maar. als we
terug moesten gaan. dan betwijfel ik of ik het nog
een jaar zou kunnen uithouden en dat zou het
gevolg ervan zijn. Ik vree=. dat die goudschat erg
noodzakelijk voor mii zal zijn.
..Dat is dc reden, waarom we 'm zullen zien te
krijgen
„Hoe kunnen we deze klin omzeilen? Zouden we
koop kunnen koesteren, om het goud te vinden, zon
der dat we dc plaats weten?
„Indien ik niet mag hesluiten, om dat hoek van
Datchet los te krijgen door hem zijn nek om te
draaien of iets minder pijnlijks te doen. wat zou ons
dan weerhouden om zoo vlug mogelijk terug te
koeren. Ik zal die boodschap dan laten vertalen, ert
in minder dan geen tijd voor II hier terugkomen."
Zij schudde haar hoofd.
„Vertrouwt U mij niet?"
„Hoe kun Je dat nu zeggen? Tk zou ie miin eigen
leven toevertrouwen, maar we zijn nu hier een
week of twee van ons doel af. Ik ben overtuigd, dat
je weet. dat onze oplossing de beste is. doch dat ie
trots je verhindert zulks toe te geven. Onze aard Is
zoo verschillend jij bent ervoor, om de dingen door
te drijven, terwijl wij voor een overeenstemming zijn.
Is er niet een hcelehoel te zeggen voor een compro
mis?"
„Het klinkt als een ander woord voor overgave."
„Het is een betere manier da nhet uit te vech
ten. Mushalong."
„Beldon moge zoo denken." z.eidc hif een heetfc
hittor. „Maar ik heb altifd de dingen tot het hittere
eind uitgevochten, en daar is eenige vreugde In het
doorzetten."
„Tk weet het. maar wil zijn niet zooals fij. Noem
ons „groentjes", maar wij willen vrede. Ik wil, dat
jij mij die boodsrhan geeft, Mushalong."
„IJ U meent dat?"
„Ja."
„En laat U dien kerel ons dan uitlachen?"
„Dat kan ik niet verhelpen."
Nog aarzelde hij. Hii wist, dat hi| geen recht had.
om haar verzoek te weigeren; dat hij op dat punt
geen stem had, doch de gedachte door Datchet ver
slapen te worden, was bijna pijnlijk.
„Beste Mushalong." mompelde zij. „.Tij bent toch'
mijn vriend, nietwaar?"
Haar zachte hand was op zijn schouder. Hij draal
de zijn hoofd om, en zag haar sierlijke slanke vin
gers, nog niet verweerd door arbeid, en zoo weinig
gelijkend op de zijne, instede van vleesch en bloed.
De wensch kwam bij hem op, om ze aan te raken
ze in zijn eigen handen op te hergen. Lichtelijk
teleurgesteld als hij was door haar klaarblijkelijk
gebrek aan weerstandsvermogen, neigde zijn hart
toch naar haar over, want zij was stralend schoon.
Zij acteerde wel een beetje, maar daar was hij on
kundig van.
„U wilt werkelijk, dat ik U dat stukjo huid geef?"
vroeg hij.
„Indien Je iets om mijn geluk geeft, ia, Musha
long."
Met een zucht schoot hii het kleine zak ie in ziin
gordel, en haalde de boodschap te voorschijn. Zij
nam het van hem aan. en in haar vreugde, dat zij
tenslotte haar doel bereikt had. kuste zii hem op zijn
wang. Het volgende oogenblik was zij verdwenen.
„Arme Mushalong! Deze vrouw had de zwakke
plek in zijn wapenrusting gevonden. Jarenlang had
de ongeneeslijk* vrijgezel rondgeloopen met een on
toegankelijk gedeelte in zijn hartstreek. Zijn eigen
aardige bestaanswijze had tot nog toe iedere vrouw
verhinderd het te bereiken. Doch nu was door het
nauwe contact met een paar zachte oogen. mooi ge
vormde. mode lippen en glinsterende tanden, welke
zoo verleidelijk konden glimlachen, do zwakke plek
gevonden. Ilij voelde op de één of andere manier,
dat hii nooit meer dezelfde zou kunnen ziin. Het
was of een ander gedeelte van ziin wezen plotseling
in werking was gekomen. De verborgen, opgekropte
gevoelens, aan wier bestaan hij geen geloof had
willen schenken, braken zich haan in zijn borst.
De kus had die gevoelens tot grooter activiteit ge
bracht. Hij wist, dat hii nu noodig had de liefde
van een vrouw, de zachte armen van een vrouw om
zich heen, een tehuis en alles, wat aan een dergelijk
tehuis annex is.
Wordt vervolgd.
