De Brabantsche Brief
Mushalong
van
Gebruikt in Uw soepen HONIG's BOUILLONBLOKJES - 6 voor 10cent
Ulvenhout, 23 October 1931.
Menier,
As ik on lest vertelde
van m'nen losten ticp, d'n
fooien Sjang, die zoo kuste-
ijk liegen kon, in de
stad zouwcn ze zeggen
„fantaseeron«lan docht
ik geregeld, onder 't schrij
ven onn de teugenstelling
van hum. Die ók hij ons
op school was. Aan Teun
van den Heuvel.
Dieën Teun, da s ko
miek, dieën kearel was
nou sjuust teugen den
draad van Sjang in.
Sjang liegt en fantaseert
dat go 'r oew eigen 'non bult om lacht en hij is zoow
'èrm as 'n kerkrat; d n Teun liegt en knooit en ver
dient goed centen en nog wa mom op den koop toe.
Sjang kan van alles, Teun kan nrks.
Sjang zot zooion en achterlappen, timmert, verft,
Is do rechterhand van z'n Toow, naehtwakert, brengt
kranten rond, zot knoopen aan de kleeren, stopt sok
kon, ripperccrt naaimachines, weet kwiek met elek
trische dingen om te springen, afijn: daar is gin en
kel gat waar zo den Sjang veur vangen! Hij springt
er altij grif deur.
D'n Teun kan nog ging kommeke koffie zetten,
zonder z'n pooten to ltraandon of de melk over te
lateh koken, of ullehei tegelijk.
Maar wat ie verduveld goed kan, verhaaltjes
verzinnen!
Versta me goed nou, Sjang kan da beter, veul bc-
ter, maar.
Ik bedoel te zeggen: Teun kan ze goed aan den
man brengen!
Sjang wordt er ermer van.
Teun rijker.
Waant Sjang liegt zoodanig, «lat ge 'm nooit go-
looft.
Teun liegt zoodanig da ge 'm grif gelooft.
Sterker: ze gelooven Teun zelfs, as ie verhaaltjes
vertelt mee 'n aander z'n woorden, z'n vorzinscls,
z'nen geest.
Teun gaptj Da's 't goeie woord, ja.
Maar 'k praat allegaar van Teun van den Heuvel
en zoo kennen ze 'ai nog nie eens. Teun hiet
veul mooier!
Hij hiet nou, laat ik zeggen: Antonie do
Mont Blanc! ft Is nog schoonder, horre, maar ik kan
nie zoo goed mooiklinkende namen verzinnen, as
d'nen Tennis, zoowdat gij 't er zoo maur mee stellen
mot, amico!)
Afijn!
Laat ik beginnen mee 't begin.
Op schopl noemden wij don Teun nooit bij zijnen
echten naam. Wij noemden 'in: „ons Bel".
En «la kwam. d'n knul bad meer weg van 'n meid
dan van 'nen jongen. Hij zag er altij erg netjes uit,
alleen 's winters had ie "nen zwarten nek, maar de
rest van 't jaar kondt ge 'm deur 'n ringske halen.
Z'n petje stond altij prachtig recht. En mee petjes
is 't z<V> gelegen: as «lie zoo pront en persieskes op
d'n kop geplaceerd worren, dan ziet er d'n drager
ultij 'n bietje as 'nen idioot uit. As 'nen ongevaar-
lijken gek, om 't sjuuster te zeggen.
Zoo whs i «»k moe1 „ona Bet", tic koet, es longen
die z'n eigen veur z'n kameraads respecteerde, nie
naast „ons Bet" deur 't dorp loopen, waant ge bla
meerde oew eigen sjuust zoo erg, as da ge veur oew
moeder den kinderwagen op-ep-neer rijen zou, mee
oew jongste bruurke of zuske erin.
Soms, 'nen doodenkelen keer, mocht „ons Bet"
mecspculen. Dan spuiden we „goeien rechter". Ons
Bet mocht dan den goi>icn rechter zijn. Veur hum
wier 'nen misdadiger gebrocht, tusschen twee veld
wachters, en dieën misdadiger moest deur ons Bet
«ten goeien rechter dan gevonnist worren Do veld
wachters klaagden «len misdadiger aan van min
stens 'n dubbelden moord en dan vroeg d'n goeien
rechter of beklang«le al 's méér 'nen driedubbeldcn
moord bedreven had-. D'n rnistladiger zee dan: „neeë,
meneer d'n rechter". D'n goeie rechter las 'm dan dc
les. Zee: dat beklaagde dat nooit meer doen mocht
en vroeg dan, of ie te'terschnp beloofde.
Beklaagde, mei «Ie haand» n op den rug, sjuust
of ie zwaar geboeid was, simde krokkedillctranen,
beloofde nooit meer 'nen driedubbelden moord te
zullen doen en er zeker gin gewoonte van te zullen
maken, waarop d'n goeien Hechter 'm dan vrijsprak.
Ons Hot dee «la schoon. 111j sprak deftig: vcurnaain
en afgemeten, met leta vaderlijke in s'o stem.
D'n misdadiger gerokte er van ontroerd. En op "t
toppunt van zn berouw, viel ie den goeien rechter
om zijnen huls en smeerde .ons Bet" vol met
koeiendrek, onder «Ie hartverscheurende woorden:
„wa zijdo gij toch 'nen goeien rechter".
Zulke spullekes mocht ons Bet altij mee doen
FEUILLETON.
door
GEORGC GOODCHILD.
33.
Hij knikte, en zij ging «ioor mot haar werk, zoo
kalm, alsof zij op de plaats thuis hoor«le. Tenslotte
kwam «Ie dokter. Het was oen ruw soort man, die
het grootste gedeelte van zijn leven in de bosschen
gewoond had, doch zuks scheen geen afbreuk ge-
«ïaan te hebben aan zijn ondervinding.
„Ken mooie manier om thuis to komen. Musha
long!" zeidc hij.
..Ja en toch l>on ik nog heel wat gelukkiger te
recht gekomen dan iemand anders. Hebt 1' lTw
hamer en spijkers meegebracht?
„Wat is er aan dc hand?"
..Dat zult l wel gauw genoeg uitvinden."
Dc dokter stelde een ernstig onderzoek in. waarvan
het resultaat nogal opwekkend was.
„Niet zoo erg als het we! had kunnen zijn." zeidc
lui. „Maar. ik /n! fe een tijdje thuis moeten houden.
Wie heeft je heen gespalkt?"
„Ik ik doen dat," bekende Marie Louiso.
„Als dat zoo is. dan ben |e een medische carrière
misgeloopen. Marie I.ouise. Je hebt dat prachtig voor
elkaar gebracht."
Twee uur lang werkte hij aan Mushnlong's gebro-
ken ledematen, en, nadat hij gedaan had wat hij kon
gaf hij hem een sluap<lrankjc, en zeidc hem, dat het
ergste voorbij was 0
.Wie zal er op je passen?' vroeg hij bij zijn ver
trek
„Misschien zoudt U Iemand kunnen sturen?"
„Hm! Ik zal mijn host doen, innar ik denk aan
vannacht. Het is wa* laat
Ik hier vannacht blijven", viel Marie Louisc hem
i' mü»> broeder is weg. Het komt er niet
Op 'nen avond kwamen ik en d'n Blaauwe, we wa
ren 'n jaar of tien, ons Bet teugen.
D'n Blaauwe ropte wat op en zee teugen mij: „net
doen of me ruzie hebben, Dré".
„En dan, Tiest?"
„Dan zegde gij op 'n oogenblik: ik wil wel vech
ten, maar eerst dieën steen aan ons Bet geven,
Blaauwe".
Ik snapte 't.
Wij aan 't ruziemaken. Teugeh malkaar opdou
wen mee do schouwers en schelden.
„Rotblaauwe".
„Bloedworst".
„Stekelverkcn".
„Broeksch ge bcgrept, ge zijt ok kwajon
gen gewiest. Daar nadert ons Bet. Fijn. ïftj staat
eerste rang. En gin enkel risico. „Zal ik jou
oew oogen s in oew ooren slaan?" vroeg d'n Blaau
we aan mijn.
„Zal ik jou 's iets op oew kokker verkoopen, da ge
heel de weareld veur 'n mosterdpotje verslet?" stel-
de-n-ik veur.
Ons Bet gichelde van stil plazier, maar wij, wij
zagen 'm nie
„Dus ge wilt 'n pak op oew duuvel hebben?" con
cludeerde d'n Blaauwe dan.
„As ge dan eerst maar 's zegt, wie ge daar veur
meebrengt, en dan dieën steen uit oew pooten legt,
blaauwe sjandoedel".
„Hier Bet", zee d'n Tiest toen: „bouwde gij zoo-
launk dieën steen 's vast."
„Ons Bet", gedienstig, pakte naar d'n steen en....
klaauwde tot z'n ellebogen in den blubber!
Kek, zukke spullekes mocht ons Bet mee ons doen.
Op school was 't gin licht. Maar hij was ons veur-
beeld veur gedrag en ijver, volgens den Baard, on
zen bovenmeester. Zoodat ons Bet toch goeie end-
cijfers kreeg, op 't end. Veural, omdat io 'nen sliert
drop weggaf op tijd. om af te meugen kijken van ons
lei en zoo.
Z'n vader teekende veur hum de laandkortjes,
daar kosten wij ok nie teugenop, waant wij trokken
ze na, achter 't. raamke in 't stailekc. D'n Blaauwe
sting buiten en hield d'n atlas plat teuegen 't glas:
Ik binnen en ik trok twee kortjes over, één veur
m'n eiegen en één veur den Tiest En dan mokten
wij ons eigen wijs, dat d'n Baard nauw toch beslist
nie zien zou, dat we 'in gekuld hadden mco 'n deur-
trekske. Maar altij zag ie 't.
Tot ie vertelde, dat we de grenzen veuls te
sjecuur trokken. Toén waren wij. er!
Maar vertrouwd hee d'n Baard ons nooit. Wij kre
gen 'n 3 en ons Bet kreeg 'n 10 veur de kortjes van
z'n vader. Toen hebben we weer maar sjecure kort
jes gemokt, achter 't stalraamke. Da gong altijd nog
rapper. En of ine nou 'n 2 of 3 krijgen vond d'n
Blaauwe: „da was krek oender. Allebei 'n drol,',
noemde d'n Tiest den Baard z'n tweeën en drieën.
Maar 'k zou „ons Bei" vergeten.
Ons Bet muntte dan' altij boven ons uit, deur
't werk van aanderen.
En (la's 't kurieuse, amico, zoo is Teun, alias
„ons Bet", alias „Antoine de Mont Blanc", altij aan
den kost blijven komen.
Hij hee-g-'t eerst, sjuust as den Sjang, geperbeerd
mee alderlei vakken.
Op kantoor, maar da liep kapot, omdat ie de
brieven in verkeerde envelopkcs stook, op 'n aan
tier kantoor, maar daar schreven ze ok brieven en
adressen, «lus daar liep 't ok kapot.
In 'n fietsenzauk, maar daar presenteerde-n-ie ver
keerde kwietaansies bij de klaantcn Op reis, maar
hij miste alle treinen, die 's mergens veur tienen
vertrokken en eindelijk in levensverzekeringen. Da
gong goed, zoolaank as iee nog gin klaanten had.
Toen ie die kreeg, twee had ie cr, kost ie de boel
niemeer uit mekaar houden en toen was ie rijp veur
dichter.
We leefden In 'nen tijd dat versjes nie meer hoef
den te rijmen en da was sjuust iets, wat „ons Bet"
goed lag!
liij dichtte teugen de klippen op.
En wij hadden 'm op school zóó gepest, z'n pa
troons hadden 'in zóó dc waarheid gezeed, dat ie
gong schelden in ongerijmden dichtvurm. De ma
nier om rap beroemd te zijn!
Dus da lukte.
Onzen Goeien Rechter schold cr op los. as 'n visch-
wijf, en io«lereen las Antone do Mont Blanc, waant
d'n mensch leest en heurt góren „kritiek".
„Ons Bet" kritiseerde, dichtte en vertelde verhaal
tjes op 'n manier, dat ie er soms over docht om 'n
lahriekske te beginnen, inet 'n personeel van kriti-
scerendc dichtere, die nie duur waren.
Maar toen kreeg io nog 'n beter gedacht. Ilij stelde
knappe schrijvers en dichters in z'n bedrijf en
betaalde ze niks' Waant hij begapte liuillie werk, en
gaf 't uit as 't zijne!
„Zeg!" beklaagde zich Mushalong, „heb je nog
niet genoeg gedaan? Ik geloof, dat ik je al heel wat
last bezorgd heb."»
Maar zij schudde haar hoofd, en liep met den dok
ter naar «1c deur.
Kate kwam een half uur later aai.loopen, doch
Mushalong was vast in slaap, want hij had onder
do dokter's handen aanzienlijke pijn geleden, en het
slaapdrankje was erg sterk.
HOOFDSTUK XXIII.
Een belofte.
Mushalong's terugkomst was voor de geheele stad
ecu belofte voor pret. Zijn oude vrienden zagen reik
halzend uit naar een herhaling van de vroolijke fui
ven, welke zij, gedurende zijn afwezigheid, zoozeer
gemist hadden. Doch toen zij boorden, dat hun held,
ingezwachteld als een mummie, op zijn rug te bed
lag. waren zij uitermate verbaasd en besloten tenslot
te de blokhut te gaan belegeren. Gelukkig was Ma
rie Louise er nog, om hen af te poeieren.
„Komen jullie maar een anderen dag", zeide zij.
„Vertel eens wie hem zoo- toegetakeld heeft?"
„Misschien hij jullie dat wel vertellen later."
Zij gingen tenslotte heen, en lieten haar alleen met
«leu slanenden man. Zij maakte voor zichzelf oen bed
op in «Ie huiskamer, terwijl zij «Ie tuaschendeur op
een kier liet, voor het geval, dat hij 's nachts zou roe
pen. Doch Mushalong sliep «Ioor tot den volgenden
morgen. Hij wreef zich «Ie oogen uit, toen hij gewaar
werd, «lat zij bezig was om een maaltijd te bereiden.
„Marie Louise!"
Zij kwam naar hem toe, en was blij te bemerken,
dat hij er heter uitzag dan den vorigen dag.
„Wat ben je...? Ik herinner het mij nu. Je bent
hier gisterenavond gebleven. Maar Kate is zij er
niet geweest?"
„Ja jij slapen."
„Komt zij vandaag?" voreg hij gretig.
„Ik wel denken."
„Prachtig. Heeft de dokter nog iemand gezonden
om mij op te passen?"
„Nog niet. Misschien iemand aanstonds komen."
„Ik hoop het maar. Het is tijd, «int jij naar je
eigen huis terugkeert. Je kunt je tijd niet vermor
sen met mij hier te verplegen. Wat ben je toch een
Hij gapte zonder aanzien des persoons en hij gapte
onverbeterlijk.
Hij was in staat van mijnen wagel 'nen bos peeën
te moeren en dan die peeën zóó „op te knappen", dat
ie er 'n paar deuren verder meer geld van mokte,
dan ik gedaan zou hebben. Toch zat er gin vitamineke
méér voeiing in dioën bos peeën, dan véur ie ge
gapt was, maar „Ons Bet" spulde-n-'t toch klaar,
om dat den menschcn te doen geleuven en te laten
betalen.
Ollee, laat ik gin aandere veurbeealdcn aanhalen.
Ge begrept me wel!
Alleen, ik kan er maar nie aan wennen om ge
regeld m'n eigen akkerproducten op aandere wagels
te zien rijen, waant da#r zijn veul, heel veul
Betten, amico!
En ik hoop, dat zo ditte lezen uit oewen kraant.
En da zc nic denken, da'k huilie nie bedoel, of nie
in de gaten heb, ik ken zc allemaal, de Bctjes, die
m'n productie, mee bloed en zweet geteeld, gappen,
oppoetsen en zoo aan den man brengen.
Ik kom ze teugen, ieveraans waar ik ga of sta.
Tot deur d'n radio toe! Maar Antoine de Mont Blanc,
dieën „Goeien Rechter", is vandaag aan den dag nio
veul veraanderd, bij vroeger, toen we nog bij den
Baard waren. Alleen hij is ginnen „goeien" rechter
meer
Hij smeert nou aanderen vol.
Afijn, wraak is zuut.
Ze hadden 'm ok té laank geplaagd, zullen we maar
denken.
'Nen mensch z'n karakter wordt dikkels gevurmd
op de school haanken, waar de achterlijke prutsers,
zwakke nieteïingskes en „afkijkers" onder alle klap
pen d'r eigen stalen en sterken met alle middels
teugen 't leven in dc motschappij.
Maar gif mij Sjang de Boer maar, zeg!
Kom, ik schei er af. Trui vraagt of cr nóóit 'n
end aan komt.
Veul groeten van heur en as altij gin horke' min
der van oewen toet a voe
DRé.
UlT de OMGEVING
HOOGWOUD
B. en W. van Hoogwoud hebben besloten do sloot
achter de Kerkelaan te doen baggeren, waarmee
vermoedelijk de bewoners wel ingenomen zijn.
Werkverschaffing.
Op Zaterdag j.1. waren er vanuit deze gemeente 12
werkloozen tewerk gesteld bij de Rijkswerkverschaf
fing in den Wieringenneerpoldor. Het ligt thans in
de bedoeling van B. en W. op 1' November a.s., die
werkverschaffing stop te zetten en de werkloozen
slooten te laten baggeren voor particulieren.
Mochten niet al do werkloozen geplaatst kunnen
worden bij particulieren, dan zullen zij slooten kun
nen baggeren voor de Vier Noorder Koggen.
Dinsdag is bij openbare verkoop verkocht het huis,
staande aan «le Gouwe, H no. 27. De hoogste bieder
werd de heer K. Leeuw voor een prijs van f 410. Bij
afslag werd het huis gemijnd door den heer S. Glas
op f 160.
AARTSWOUD.
Uitslag van de gehouden verhuring van ecnige
perccclen bouwland, ten behoeve der kerkvoogdij,
alhier.
Rietschoot no. 1, groot 1.22 H.A., D. Schekkerman
voor f 53, voorheen dezelfde voor g 106.
Rietschoot no. 2, groot 1.10 H.A., F. Ruig voor f 45,
Voorheen dezelfde voor f 91;
Rietschoot no. 3, groote 1 H.A., D. Bossen voor f 45,
voorheen dezelfde voor f 91;
Rietschoot no. 4, groot 1 H.A., opgehouden voor
f 30, voorheen V. Rua voor f 91;
Rietschoot no. 5, groot 1 H.A., opgehouden voor
1 25, voorheen K. Silver voor f 81;
Rietschoot no. 6, groot 0.90 H.A., J. Zweet Ez. voor
f 40, voorheen dezelfde voor f 125;
Rietschoot no 7. groot 0.90 H.A., R. Keppel voor
f 40, voorheen dezelfde voor f 80;
Rietschoot no. 8, groot 0.90 H.A., P. Moeijes, voor
f 40, voorheen J. Moeijes voor f 81;
Rietschoot no. 9, groot 0.99 H.A., F. de Beurs voor
f 40, voorheen dezelfde voor f 81;
Rietschoot no. 10, groot 0.99 H.A., J. Schekkerman
voor f 40, voorheen Wed. Jb. Bos voor f 71;
Rietschoot no. 11, groot 1.15 H.A., L. Bas voor
f 40, voorheen dezelfde voor f 81;
Rietschoot no. 12, groot 1.15 H.A., L. Korver voor
f 48, voorheen dezelfde voor f 96;
Rietschoot no. 13, gr<x>t 1.15 H.A., C. Raa voor f 48,
voorheen dezelfde voor f 95;
Kerkeschootje, groot 39.40 A., T. Koeten voor f 20,
voorheen dezelfde voor f 40.
De verhuring geschiedde voor 3 jaren.
goed meisje, Marie Louisc! 't Is toch alleen maar,
wanneer een kerel in nood zit, dat hij zijn werkelijke
vrienden leert kennen."
„Een paar andere vrienden hier gisteravond ge
weest verschillende mannen uit de mijnen. Zij
allemaal erg opgewonden."
„Dat wil ik wel gelooven. Waarschijnlijk rekemlen
zij cr op, dat ik deze gelegenheid wel met een wilde
fuif zou vieren. Neen, daar heb ik genoeg van. Er
komt een tijd, «lat een kerel zich een beetje moet gaan
matigen. Ik geloof, dat ik genoeg moeite veroorzaakt
heb, om daar mijn verdere leven op te kunnen teren."
Later op den morgen kwamen Beldon en Kate hem
opzoeken. Eerstgenoemde had een kort onderhoud met
Mushalong, waarbij hij zijn dankbaarheid uitdrukte,
en een som gold achterliet, welke Mushalong's loon
inhield, zooals zij indertijd overeengekomen waren.
„Ik ga vanavond naar Toronto", zeide hij. „Ik zal
je nu «lus maar groeten."
Hij schudde Mushalong's hand, en ging heen, ter
wijl hij Kate alleen liet met den zieken man. Zij zat
op een stoel naast het bed, en Mushalong nam haar
hand.
„Dus alles is nu voorbij, nietwaar?" zeide hij met
een zachte stem.
„Ja, en het is een verschrikkelijke ondervinding
geweest."
„In zekeren zin erg beroerd, maar daar stonden
allemachtig aardige compensaties tegenover, hè?"
„We hebben gelukkige oogenblikken doorleefd."
„Ze waren de ontberingen ten volle waard. Jon
gen, ik zou nooit hebben kunnen droomen, dat het
zóó zou afloopen op deze manier. Maar ik kan mij
«le haren uit het hoofd trekken, wanneer ik bedenk,
dat je, na alles, nog niet in het bezit'bent gekomen
van het goud."
„Dat was jouw fout niet, Mushalong."
„Als ik weer beter hen, dan zal ik er nog eens op
uitgaan. Ik ben er zeker van, dat hij het ergens in
«Ie nabijheid van de hut verstopt heeft Hij moet mij
het pad naar do hut hebben zien opkomen. Neen, we
zullen bet nog niet als verloren beschouwen."
„Wat ben je toch een koppige man!" zeidc zij. „Ver
tel mij nu eens, wat de dokter gezegd heeft?"
„Niet veel zooals bij alle «loktoren gebruikelijk
is, maar bet is wel duidelijk, «lat ik mij hier een paar
weken lang doodvervelcn zal. Och, ik geloof niet, dat
cr veel schade aangericht is. Maar, ik wil eens wat
Probeer ze....en ook Gij zult zeggen:
DeTledacêmdsckTajvfaista,
is onbetwistbaar de beste.
W 1 E R1N GE N
Verlof B.
Ingevolge de Drankwet is aan Mw. de wed. S. de
Vries Pz. een verlof B verleend, ten behoeve van
het perceel Zandburen 41 a.
Dienstplicht.
De dienstplichtige H. B. van de lichting 1922 uit
do gemeente Oudo Pekela, en wonende alhier te
Den Oever, zal op 19 November a.s. to Assen bij het
le Regiment Infanterie voor straf onder de wapenen
komen. Genoemde dienstplichtige voldeed ook na
aanzegging niet aan het voorschrift zijn militair
zakboekje ten raadhuize in te leveren. De opkomst
is voor onbepaalden tijd.
Verloting.
De verloting van de Voetbalvereeniging Succes al
hier, ten behoeve van het trainersfonds zal op 1 No
vember a.s. worden gehouden in de zaal van „Con-
cordia", des avonds om 20.30 uur.
Burgerlijke stand van 19 t.m. 25 October.
Geboren: Jan Ynte, zoon van Martinus W. King-
ma en C. C. Sneeboer; Ernst Johan, zoon van J. Bos-
seling en G. Duda; Maria Aleida, dochter van H. G.
Langes en M. M. Arling; Cornelis Jan, zoon van J.
de Graaf en G. ten Bokkcl.
Gehuwd: P. de Haan en G. de Jongh.
Als levenloos werd» aangegeven een kind van H.
Akkerman en A. Wolda.
Politie.
Door de plaatselijke rijkspolitie is proces-verbaal
opgemaakt tegen den arbeider T„ alhier, wegens
valschheid in geschrifte, ten nadeele der gemeente
Wieringen, (onrechtmatig genoten werkloozensteun)
Flippie Flink.
Welk kind (en ook de grooten) kent niet de ver
halen van Flippie Flink. Van dag tot dag worden
de gebeurtenissen met groote belangstelling gevolgd.
Maar wat er nu gaat gebeuren, had niemand nog
durven denken. Al deze gebeurtenissen worden ten
tooneele gebracht op a.s. Zondagmiddag in dc prach
tige zaal van Cinema de Haan alhier.
Zie verder advertentie in dit nummer voor nadere
bijzonderheden.
HARENKARSPE*
DIRKSHORN.
De afd. HarenkarspelSt. Maarten van het Insti
tuut voor Arbeidsontwikkeling heeft dezen winter de
beschikking gekregen over één der reizende biblio
theken van het Instituut en kan hierdoor hare le
den dezen winter veel lectuur verschaffen van de
meest vooraanstaande schrijvers. Ook niet leden
kunnen van deze gelegenheid profitecren. Ook kreeg
de afd. de toezegging dat dc heer C. ten Bruggencate
zijn interessante lezingenreeks over Indic zal ver
volgen op Zaterdag 17 Nov. a.s. Zie voor bijzonder»
heden de adv. in dit nummer en tegelijkertijd do
aanplakbiljetten.
WïERfN OERWAARD
Door den A.N.W.B. is aan de Nieuwesluis, nabij 't
café van den heer J. Breed een flinke wegwijzer ge
plaatst, in vier richtingen, den te volgen weg aan
gevende. Dit is, vooral voor vreemdelingen een groo
te verbetering. Waar de A.N.W.B. alles in het werk
stelt, opdat «Je weggebruikers niet naar den juisten
weg behoeven te vragen, is het o.i. aller plicht den
bond krachtdadig te steunen door zich op te geven
als lid. Naar we vernamen zijn in deze omgeving
nogal wat bedankjes ingekomen, wat zeer te betreu
ren is. Door geheel Nederland kan men met behulp
van de borden veilig en zonder omwegen te maken,
komen waar men wil.
HEE RH V GO WAARD
Crisiscomité.
Samenkomst ter bespreking van de dezen winter
te volgen gedragslijn, vond Woensdagavond plaats in
het raadhuis, onder Voorzitterschap van Dr. Snie-
rings, die in een kort woor den Edelaehtb. heer Sut-
man Meijer, burgemeester der gemeente, welkom
heette, en dezen dankte, dat hij evenals zijn voor
ganger het ecrevoorzitterschap op zich had willen
nemen. Spreker wees er op, wat zooal in de vier
jaar van het bestaan van het plaatselijk comité ver
over jou hooren. Wat ben je van plan te gaan doen
nu?"
„Ik ik moet dadelijk naar Toronto gaan", sta
melde zij.
„Toch niet vandaag!"
„Ik ben bang van wel. Zie je, mijn vaders zaken
moeten geregeld worden. Er zullen zich allerlei ver
wikkelingen voordoen. Ik moet er niet aan denken,
dat. ik misschien mijn oude huis zal verliezen
„Er zal een ander zijn, als je maar één woord
zegt."
Zij beefde bij dio opmerking, doch Mushalong legde
dit op zijn manier uit. Had zij hem niet gekust, «laar
in het noorden? Had zij hem niet, even duidelijk als
daden zulks kunnen doen, verteld, dat zij hem be
minde
„Ik had er op gerekend, dat je nog een poosje hier
zoudt blijven", zeide hij op een lichtelijk teleurgestel-
den toon. „Maar natuurlijk wordt iemand zelfzuchtig
wanneer hij verliefd is."
„Je zoudt. niet zelfzuchtig kunnen zijn, Mushalong";
protesteerde zij. „Jc hebt, gedurende al die vreese-
lijke maanden, nooit aan jc zelf gedacht."
„Ze waren voor mij niet zoo vreeseljjk, Kate. Als
de dood van je vader en van den armen Joe er niet
Dij gekomen waren, dan zou die tocht dc grootste en
heerlijkste geweest zijn, welken ik ooit meegemaakt
heb".
„Ja natuurlijk. Ik bedoel ook niet, dat ik er spijt
van heb, maar ik kan niet zoo gemakkelijk mijn
verlies vergeten."
„Je hebt je daarin erg flink gedragen. Ben je van
plan lang weg te blijven?"
„Dat dat weet ik nog niet. Het is noodzakelijk,
dat ik; precies den stand van zaken weet. Misschien
een maand
„Een maand' Dacht je, dat ik hier een maand zou
kunnen zitten droomen van jou. Wel ik zou vast
en zeker
Zij hield haar vinger voor haar lippen, en glim
lachte ietwat zenuwachtig.
„Je moet geduldig zijn."
„Maar een maand 1"
„Is dat zoo erg lang? Ik zal je dikwijls schrijven."
„Meen je dat?"
„Natuurlijk!"
Hij overdekte haar hand met kussen, cn zag, dat de
tranen haar in de oogen sprongen. Op zulke oogen-
