e #jroote Tergissing
dikke zoon altijd to lui geweest om te werken. Hij
was wei goed bij het hoofd, maar 'n stevige sigaret-
temooker.
De politierechter wilde hem naar Veenhuizcn stu
ren, dan kon hij sappelen en zou z'n overmatig
gewicht wei afnemen.
Zijn vader wilde hem liever aan 't baggeren heb
ben, maar de politierechter vreesde, da thij dit zwa
re werk niet zou kunnen volhouden.
Dc heer Nuyens, van de H.K. reclasseeringsvcr-
ocniging, was nogal hoopvol gestemd, hoewel de
jongen niet voor 100 procent vertrouwbaar was,
maar de verdachte scheen van goeden wil te zijn en
hij komt onder streng toezicht.
De officier voelde er niet veel voor, den jongen
maar zoo direct vrij te geven en wilde hem eerst
'n lesje geven in den vorm van 6 maanden gev. ge
combineerd. 3 maanden onvoorwaardelijk en 3 maan
den voorwaardelijk met 3 proefjaren.
De jongeling had uiteraard niet veel trek in de
gevangenis cn beloofde flink aan 't werk te willen
gaan.
Mr. Windhaus achtte dezo proef ook niet doelma
tig en drong aan op een geh'eel voorw. veroordce-
ling.
Uitspraak: 4 maanden gev. voorwaardelijk met 3
jaar proeftijd en onder toezicht stelling en bijz.
voorwaarden. Voorts werd de knaap in vrijheid ge
steld.
Alkmaar.
INBREUK OP AUTEURSRECHTEN.
De caféhouder Adr. Joh. M .te Alkmaar zou in
breuk gemaakt hebben op de rechten van Neder-
landsche componisten, door op een orchestrion in
zijn café ten gchoore te brengen een Wandellied,
gecomponeerd door De Leur. Verdachte, heden te
recht staande, wist er niets van. Hij had de plaat
gekocht van de Euterpe-fabriek en daarop stond:
Auteursrecht.
De musicus Is. J. Olman, componist te Amster
dam, werd gehoord als getuige in kwaliteit van
Hoofdinspecteur van de B.U.M.A te Amsterdam.
De caféhouder had geen vergunning dit muziekstuk
to lanceeren. Getuige en een collega hadden den
verdachte bezocht en hem er op gewezen, dat zoo'n
zegeltje van de fabriek geen vrijdom van auteurs
rechten gaf. Men kan van de Buma krijgen een
abonnement en dan hoeft hij recht om al dergelijke
muziekstukken to doen hooren.
Ik heb zelfs geen centen om mijn huishouwen te
onderhouden repliceerde do verdachte.
Het zou hier feitelijk gaan om een stelselmatige
oppositie van den bond van caféhouders tegen de
Buma.
De heer Olman zeide ter toelichting, dat alleen
do Bond van Staalman die oppositie voert en deze
bond heeft in Alkmaar voornamelijk de leiding, wat
Buma veel last veroorzaakt.
Mr. Heinz uit Amsterdam steunde „Buma in ver
band met de in te stellen civiele actie.
Do inspecteur van Buma, Schilstra, had het feit
geconstateerd en in bedoeld café het „Wandellied'
hooren spelen. Do caféhouder kon desgevraagd geen
vergunning tooncn.
Mr. Heinz stelde de schade aan de Nederl. compo
nisten in deze streken toegebracht in het licht en
vorderde van verdachte een schadeloosstelling van
150.
De Officier memoreerde het voorgevallene, veron
derstelde kwade trouw en reouireerde f40 boete of
20 dagen hechtenis.
Uitspraak f25 boete of 15 dagen alsmede toewij
zing der civiele vordering van „Buma" ad f50.
Alkmaar.
ARTIKEL 239 WETB. VAN STRAFRECHT.
De wagenmaker Maarten B. te Alkmaar zou zich
op 22 Aug. in den Alkm. Hout zich hebben schuldig
gemaakt aan bovengemeld zededelict. Verdachte ont
kende. Overigens werd dc zaak met gesloten deuren
behandeld. Eisch 4 maanden gev. Vonnis 3 mnd. gev.
Uitgeest.
EEN RECALCITRANT.
Do niet verschenen heer M. Tr. Joh. R. te Uitgeest
bad niet voldaan aan de vordering van veldwachter
Bomebrock om van zijn rijwiel af te stappen. Eisch
f 25 boete of 15 dagen. Vonnis conform.
L1 m m e n.
EEN PAARDENDIEF.
VALSCH VERZOEKSCHRIFT?
De 22-jarige Joh. P., 'n soort kermisreiziger zonder
vaste woonplaats, verscheen als laatste der Mohi
kanen en bleek zich te hebben schuldig gemaakt aan
diefstal van een paar 1 te Limmen, op 6 Aug., welk
paard of ket het eigendom van een anderen armen
slokker was, den grondwerker Gerrit Venekamp,
eveneens een woonwagenbewoner. Dc bestolene had
echter het geluk te Uitgeest de gestolen en inmid
dels reeds verkochte ket te achterhalen. De linkmi-
cliel Joh. P. had toen op een valschelijk opgemaakt
request intrekking der vervolging verzocht, wat den
politierechter het toppunt noemde. Een beestachtige
schande!
Volgens verdachte zou Venekamp geld hebben aan
gepakt, wat Venekamp echter ontkende.
Geeischt werd 4 maanden gevangenisstraf. Uit
spraak conform eisch. Hierna sluiting.
•juoai
Ingezonden stukken.
Anna Paulowna, 12 Dec. 1934.
Mijnheer de Redacteur,
Ondergeteekende verzoekt u om eenige plaats
ruimte in uw veelgelezen blad, en wel over de raads
vergadering van Vrijdag 7 Dec. 1934.
Hoewel ik voor uw verslaggever do hoogste ach
ting heb, voor zijn zeer goede verslagen, lijkt het
mij nu goed om eenige toelichting te geven, teneinde
een misverstand te voorkomen.
Mijn vraag aan den voorzitter was of het juist was,
wat ik heb gehoord, dat door de boilenkweekcrs
werk verricht zou worden met rijkssteun, het z.g.
diepdclven dus voor deze hecren geen slootwerk,
zooals in het verslag staat en toen heb ik ge
vraagd, of dan de landbouwers hier ook voor in
aanmerking kwamen, met slootwerk enz.
Het tweede punt ging over verlagen der jaar
wedden van de ambtenaren; daar was ook onder
begrepen de chauffeur-werkman bij den vuilnisop
haaldienst. Zijn loon en huishuur vrij bedraagt te-
samen f30 per week, nu met 50 cent verlaging per
week voorgesteld. Den tegenwoordigen tijd in oogen-
schouw genomen, vond ik dit bijzonder weinig.
Maar het lijkt wel gewoonte bij verhoogen of ver
lagen der salarissen van ambtenaren; altijd zoo'n
opdisscherij over de buitengewone werkkracht. Zoo
was 't hier met den chauffeur, die zooveel werk deed
in bezetten tijd. en toen heb ik geantwoord, dat de
persoon veel was veranderd, want dat hij in vroe
gere jaren gaarne om 0 uur, dus niet om 5 uur. zoo
als in het verslag staat, begon. Dit is zijn goed
recht, want die op tijd begint mag ook op tijd ein
digen. Maar daar ging het nu juist niet om, maar
tegen dat hooge optillen van ambtenaren altijd nis
ie over loon praat en hot weinige dat er af gaat van
loon terwijl de dagclijksche levensbehoefte toch veel
is verminderd.
De belasting Is zwaar te dragen voor de meeste
menschen, dus elke uitgaaf, moet bekeken worden,
vooral waar wat gemist kan worden, cn wat wordt
er in het burger leven verdiend? Zeer weinig! Dat
steekt bij het leger van ambtenaren schriel af.
U, mijnheer de redacteur, dankend voor de plaat
sing, teeken ik G. Kuiken,
Meerweg 19, A.-P.
Geachte Redacteur,
Ik gevoel zeer weinig voor ingezonden stukken,
daar men in den regel hiermede weinig bereikt.
Nog minder gevoel ik voor een debat met den heer
Kos, voorzitter van V.V.V. Groet-Kamperduin, doch
tcrwille van de openbare meening zie ik me ver
plicht U eenige plaatsruimte te vragen, als ant
woord op hot stukje van den heer Kos, in Uw blad
van j.1. Zaterdag, speciaal waar hij tegen mij
schrijft in verband met het door mij gesprokene in
de V.V.V .-vergadering van Noord-kennemerland.
Hij zegt dan dat de Schoorlsche leden van de
Groeter vergadering beter konden luisteren dan
dat hij als Voorzitter 't kon vertellen.
Hij is dan zeker vergeten, hetgeen hij vertelde
over dc samenwerking inzake reclame, en hij hoe
hij aanstuurde om een eigen gids uit te geven.
En is hij dan ook vergeten, welke uitlegging hij
gaf aan de samenwerking der duinwandelingen!
Gezocht waren zijn motieven zeer zeker, 't Is te gek
om los te loopen, te beweren dat gezamenlijke re
clame niet op den weft ligt van de beide vereen i-
gingen, en men zoekt naar tweedracht als men zegt,
dat V.V.V. Schoorl zich afzijdig hield bij de duin
wandelingen. Hier was inderdaad dc Voorzitter van
V.V.V. Groet in gebreke, door Schoorl er geheel
buiten te laten. En was 't niet gezocht, om, spre
kende over prijzen van een verloting, te zeggen, dat
hij de prijzen van V.V.V. Schoorl had gezien en
deze maar zóó-zóo had bevonden. Hij zag die prij
zen op den feestavond van ons 25-jarig bestaan. Hij
was de gast van onze V.V.V. De hemel beware ons
voor zulko gasten in den vervolge.
Verschillende loden van V.V.V. Groet, ik heb dit
hier en daar al reeds gehoord, denken anders over
de samenwerking dan hun Voorzitter, cn terecht,
want tweedracht geeft geen voordcel. De geheele
gemeente Schoorl is op elkaar aangewezen, 't Zui
den met zijn bosch en hooge duinen, 't Noorden
met zijn Noordzeebad.
Wanneer een Voorzitter zóó spreekt op een ver
gadering en zoo schrijft in een courant, en men zit
daar als lid van dc andere vcrecniging bij, dan krijgt
men van zooiels meer dan genoeg. Hij is in gecom
bineerde bestuursvergaderingen, waar niet ik, doch
dc heer Silhorst met punten voor samenwerking ter
tafel kwam, een en al meegaandheid, en in zijn
ledenvergadering spreekt hij over V.V.V. Noord-Ken-
ncmeriand als een vijandin.
En als hij dan in een ingezonden stuk zijn woor
den weer half cn half intrekt, dan blijkt daaruit
niet alleen het temperament van dien Voorzitter,
doch ook, dat hij eerst maar praat en praat, en la
ter denkt, of in 't geheel niet denkt.
En nu de reclame 193-1 met den slagzin „Schoorl
aan Zee". Inderdaad kan men van meening ver
schillen of dit de juiste aanhef voor reclame is. Do
heer Kos weet ook, dat deze zin door onze verecni-
ging slechts zeer sporadisch is gebruikt. Wij hou
den meer van het motto: „Mooi Schoor 1". Doch
als dc heer Kos beweert, dat het dorp Schoorl
ongeveer een uur gaans van de zee ligt, is hij daar
mede wederom glad mis, cn weet hij schijnbaar niet
waar 1 ij woont. Want do buurtschappen Groet cn
Kamperduin behooren. en zullen blijven bchooren
aan de gemeente Schoorl. Het Noordzeestrand is
S c h o o r 1 s gebied, en waar onze V.V.V. op zich
zelve is aangewezen om een gid3 uit te geven, en
waar we wc onze leden nog hebben in Kamperduin,
zal ons bestuur niet nalaten om reclame te maken
voor ons Schoorlsche strand.
De heer Kos veracht „ee nheid boven alle s".
Wij, onze, cn ook dc leden van z ij n vereeniging
hebben dit te aanvaarden, doch een dienst bewijst
hij de menschen, die 't moeten hebben van 't ver
keer, stellig niet. En als dc heer Kos het een eer
schijnt te vinden, in V.V.V. Groet niet dat soort
bestuursleden te bezitten als hare zustervorceniging
die heeft, dan antwoord ik dqarop alleen, dat wij in
Schoorl graag het algemeen belang dienen van
Noord tot Zufd, en dit ook zullen doen. We ho
pen dan. dat onze Voorzitter nog jarenlang aan
onze zijde zal staan, doch zouden wij onverhoopt
ooit de taak krijgen, een andere te moeten zoeken,
dan weten we nu althans, onder welke menschen
we die niet hebben te zoeken.
Met dank voor de plaatsruimte,
Hoogachtend,
FL. SCHERMER.
Schoorl, 17 December 1934.
wanneer de duinwandelingen gehouden zullen wor
den. Niets van dat, den secretaris werd eenvoudig
medegedeeld: over 2 dagen is er een duinwandeling,
ga jo mee? Noemt u dat samenwerking?
Wat betreft de leuze Schoorl a. Zee, ben ik nog
van meening, dat wij deze hadden moeten behouden;
is Groet en Camperduin dan geen Schoorl? Indien u
daar aan twijfelt, kijk dan maai* eens op uw belas
tingpapier.
Onze aanhef op de gids wordt nu: Mooi Schoorl,
Zee, Duin en Bosch.
De heer Kos schrijft dat het goed gezien is de
brieven direct aan de pensionhouders en verhuur
ders van Groet en Camperduin door te zenden. Ik
vertrouw dat de pensionhouders cn verhuurders het
evenzoo zullen inzien en ook lid zullen worden van
de V.V.V. Schoorl.
Met beleefden dank, Hoogachtertd,
M. W. v. d. Garde.
Schoorl, 16 Dec. 193i.
Geachte Redactie,
U zoudt mij ten zeerste verplichten, indien u mij
in de gelegenheid stelt den heer Kos, voorzitter van
de V.V.V. Groct-Camperduin op zijn ingezonden stuk
te antwoorden.
Het schijnt dat dc heer Kos zich niet meer herin
nert wat hij in een vergadering zegt.
Dc heer Kos dan, deelde de vergadering mede dat
hij een voorstel deed dit jaar weer alleen te adver-
teeren en niet samen met Schoorl, daar door het sa
men adverteeren er te Schoorl meer brieven worden
ontvangen, die voor Groet bestemd zijn, als wanneer
we apart adverteeren; er waren dan ook dit jaar niet
minder dan 44 stuks (dit moet zijn 53) van Schoorl
naar Groet doorgezonden. Ondergeteekende. vroeg
toen den voorzitter hoeveel er verleden jaar waren
doorgezonden en het antwoord was 9 11 (dit moet
zijn 51). Aanvankelijk was dit verschil groot en gaf
het den indruk dat dit tc samen adverteeren werke
lijk van beteekenis was. Nu het verschil echter maar
2 brieven Is, valt dit argument in het niet; verschil
lende leden, die ik sprak en op de vergadering aan
wezig waren, hebben dit ook gehoord.
Dc heer Kos heeft het over een hond en een stok,
welnu die heeft hij zeker gevonden, want het groote
verschil in ontvangen brieven moest de leden doen
besluiten niet meer met Schoorl samen te advertee
ren.
Over het niet nakomen van de tien geboden was
het Schoorl, die ze het eerst niet nakwam, zegt de
heer Kos.
Ik wil hem echter doen herinneren aan de opmer
king, die ik op de vergadering deed, (deze staat ook
niet in de verslagen), dat wij in dc vergadering be
treffende de autotocht naar Friesland cn Groningen
besloten hadden uitsluitend de polder van de ge
meente to verspreiden omrede deze zoowel over
Schoorl als Groet en Camperduin schrijft. De V.V.V.
Groet was dit zeker vergeten, want evengoed ver
spreiden zij de gidsen en kaarten, waarop staat dat
Schoorl a. Zee Groet en Camperduin is.
De heer Kds zegt: er was een commissie voor de
duinwandelingen. Waar Groet het initiatief altijd
nam voor deze wandelingen, was het toch zeker haar
taak deze commissie op te roepen; dit is nooit ge
beurd. Men had dan overleg kunnen plegen, hoe en
PROGRAMMA K.N.VA
23 December.
Afd. I. Eerste klasse: V.U.C.—Feijenoord; R.C.H.
A.D.O.; Xerxes—H.F.C; V.S.V.—D.H.C.; Overmaas—
Ajax.
Afd. II. Eerste klasse: Hermes D.V.S.Z.F.C.; D.
W.S.Stormvogels: ExcelsiorD.F.C.; Haarlem
Sparta: K.F.C.—H B S.
Afd. I 2A: D.O.S.—Hercules: O.V.V.O—Hilversum!
A.F.C.—B.F.C; Alcmaria Victrix—Blauw Wit; O.S.V.
Kinheim: 2 B: West Frisia—W.F.C; T.O.G.Bloe-
mendaal; ZeeburgiaVelox; 't GooiE.D.O.; Z.V.V.
De Spartaan.
3 A; VolcwijckersMeteoor; ZaandijkAlkm. Boys
Helder—Hollandia: Assendelft—H.R.C.
4 A: D.T.S.—B.K.C.: Sparta—Vrone; Texel—N.
Niedorp; SuccesAndijk. (Sportkr.)
PROGRAMMA N.H.V.B.
23 Deoamber.
1 A; O.S.V. 4—Bergen.
1 C: M.F.C.—West Frisia 3.
1 D: M.LJD.Succes 2; J.V.C.—Wleringcrwaard;
Watervogels—H.R.C. 3; Helder 3—Schoorl; Held.
Boys—Petten.
2 D: Alkm. Boys Z—D.T.S. 2; Alcmaria 4—Egm.
Bovs 1.
2R: AartswoudM.F.C. 2.
2 F: H.R.C 5—Atlas: Helder S-Helder 4.
3 C: Andijk 3-V.CL.
3 D: Vrone 2—Alkm. Boys 4; Bergen 2Schoorl 2;
Ursem C.S.V. 2.
3 E. H.R.C 6J.V.C. 2; B.K.C. 2-Oudeschild.
4 G: Succes 4—Dirkshorn 1; Cal lantsoog—Held.
Bovs: B.K.C. 3Petten 2.
4 J: V.C.L. 2—Hem 1.
4 H: Atlas 3—Helder 6; Oudeschild 2—Atlas 2;
Tex. Bovs 1— Cocksdorp 1.
4 L: H.R.C. 7—Helder 7; Held. Boys 3—Callantsoog
2; J.V.C 3B.K.C. 4: Watervogels 3— W.-waard 2.
Adspiranten: Koedijk aCSV. a: DTS. aAlcma
ria c; N. Niedorp aASV a; Uitgeest bVrone b;
Alcmaria e—DTS. h; Otcrleek a—Schoorl a; VCL. a
Hem a; BKC aSucces a; HRC liHelder c; HRC
4 H: Atlas 3-Helde r6; Oudeschild 2—Atlas 2;
(Alg. Sportblad).
•I
FEUILLETON
door
JOAN SUTHERLAND.
80.
Marilyn sprak op verdrietigen toon en Suzanne
werd er door verteederd. Tenslotte diende het ner
gens toe, een vlinder te verwijten dat het een vlin
der was cn Marilyn was niet goed. Ze leunde naar
.voren en legde een hand op haar knie.
,,'t Spijt me ,dat jo je zoo naar voelt. Je moest
zoo gelukkig Wezen. Ik zal niet zoo kattig meer zijn."
„Hé neen! Ik heb je zoo vreeselijk gemist, Suzanne
het was allemaal zoo vreemd. Ik had je echt noo-
dig. Ik heb Lionel ook gezegd, dat iedereen jou al
tijd noodig had."
„Dan houden ze er een eigenaardige manier op
na om dat te toonen! En praat s.v.p. Lionel geen
blaren aan zijn hoofd over mij. Hij zal nog het land
aan me krijgen. Wat doe je nu. Blijf je hier lun
chen? Zullen we naar het strand gaan?"
„Ik zou hier wel willen blijven lunchen en dan
maar zoo'n beetje zitten praten en het huis eens
zicm Is er iemand thuis? Hebben jullie gasten?"
„Een stuk of drie lui komen lunchen. En vanmid
dag de Morleys voor de weekend en de Carews. Ro
bert is een snoes, wat onze kennissen betreft, Ma
rilyn. Ze komen in hcele troepen! Laten we naar
binnen gaan, dan zal ik je het huis laten zien, als
je uitgerust bent Je zult er plezier van hebben."
Marilyn stond op. Suzanne wierp even een snelle
blik op haar, stak toen haar hAnd door haar arm en
samen wandelden ze naar het huis, waar ze begroet
werden door Alicia, die haar aangenomen dochter
hartelijk begroette.
Na de lunch stelde Marilyn Suzanne voor, samen
terug te wandelen. Suzanne vond het goed en dwars
door de velden liepen ie naar Woods Crossing. Met
zeer gemengde gevoelens betrad Suzanne het huis
en met pijnlijke duidelijkheid herinnerde zij zich
alle bijzonderheden omtrent haar eerste bezoek.
Daar had hij gestaan, daar gezetenZe kon
bijna den juisten klank zijner qtem hooren, den blik
van zijn oogen zien. F.n nu, enkele korte maanden
later, wns hij Marilyn's echtgenoot en zij. Suzanne,
had gemerkt, dat ze inaar een speelpoppetje voor
hem was geweest,
Om haar diepe ellende te verbergen, lachte, praat
te, prees ze, maakte plannetjes en was zoo animee-
rend en amusant, dat Marilyn ten slotte haar eigen
zenuwsloopcndo narigheid vergat en weer eens ouder-
wctsch vroolijk en opgeruimd was.
„Wacht nu, to't je Lionel ontmoet hebt," zei ze,
toen Suzanne beweerde, dat ze weg moest. „Toe. Hij
zal niet anders venvachten, dan dat je blijft, tot hij
er is."
„Dat zal wel niet", antwoordde Suzanne. „Hij zal
liever eens met jou babbelen, en bovendien, ik kan
niet. Ik moet terug, om onderhoudend tc wezen en
door mijn aanwezigheid het gezelschap luister hij
te zetten, beste kind. Bonjour, Marilyn, ik ben ge
woonweg dol op je huis."
Nauwelijks was ze den boomgaard doorgeloopcn
en uit het gezicht verdwenen, of Lionel's auto reed
voor aan de andere zijde van het huis cn toen Mari
lyn haar hoofdje ophief van den stapel violette kus
sens zag ze hem in de deur staan.
„Hallo! Je bent Suzanne net mis geloopcn", zei
ze. „Ik hen hij hen wezen lunchen cn toen is zij
weer met mij meegegaan om thee te drinken."
Hij kwam de kamer in en bleef hij haar rustbank
staan, doch kuste haar niet en zij kwam hem hierin
ook niet tegemoet.
„O ja? En hoe voel je Je vanavond? Een beetje
beter?"
„Hcelemaal niet! O, 't is ellendig ik heb geen
zin om iets te doen, of ergens naar toe te gaan en
toch verveel ik me dood! Ik heb het land aan alles
zelfs aan de zonneschijn."
Hij ging naast haar zitten en nam haar slappe,
lustelooze hand in de zijne.
„Het spijt me beste kind. Ik wou, dat ik je helpen
kon. Kan je nu eens niets bedenken, dat je een
beetje plezier zou doen?"
Ze schudde haar hoofd en toen ze zijn blik ont
moette, voelde ze eensklaps wroeging.
„Niets... je bent zoo ontzettend goed voor me,
Lionel. Ik heb heusch aan niets en niemand behoef
te, behalve aan Suzanne. Ze is opgeruimd en vroo
lijk."
Lionel knikte.
,.I.aat ze maar zooveel mogelijk bij Je komen. Het
spijt me dat ik je zoo veel alleen moet laten, maar
het werk hoopt zich op."
*Dat weet ik Ik, ik beklaag me ook niet, maar
kan je me nu eens niets geven, dat ik me wat be
ter voel? 't Is ellendig, om je aldoor zoo miserabel
te voelen."
„Ik ben bang, dat ik daar op het oogenblik weinig
aan doen kan. Het is een moeilijke tijd voor Je. Ik
wou, dat ik je beter helpen kon."
,,'t Is mijn eigen schuld," zei Marilyn fluisterend
en eensklaps verborg ze haar gezichtje in do kus
sens en begon zielig te huilen. Lionel trok haar in
zijn armen en suste haar, zooals hij een kind zou
hebben gesust.
„We hebben toch afgesproken, dat het verleden
dood en begraven was", zei hij vriendelijk. „Dat we
er niet meer over zouden praten. Kindje, maak je
toch geen zorgen. Dat is nergens goed voor... en
huil niet zoo. Dat deugt niet voor je."
„Dat weet ik wel. M maar ik k-kan het niet
helpen! 't Is allemaal akelig... zoo verschrikkelijk
waarom... waarom... waarom!"
Ze snikte woest, rukte zich los uit zijn armen, ver
borg haar gouden hoofdje in de kussens, sloeg wild
met haar gebalde vuist en na een poosje sprak Lionel
haar wat strenger toe.
„Marilyn, je moet je zelf beheerschen. Je doet Je
zelf en je baby kwaad. Wat gebeurd is, is gebeurd,
kindje. Daar valt niets meer aan te veranderen. Pro
beer jezelf nu eens een beetje te bedwingen."
„Jij hoeft het allemaal niet door to maken", zei ze
met gesmoorde stem. „Een man kan gemakkelijk
zooiets^zeggen o, laat me toch alsjeblieft met
rust Haar stem sloeg over in een hccsche zenuw
kreet en Lionel stond op.
,,'t Is bijna etenstijd," zei hij rustig. „Je moest nu
maar gaan baden en je klecdcn. Dat zal je wat kal-
mecren," en zonder verder een woord te zeggen, liep
hij de kamer uit. Boven, op zijn slaapkamer geko
men, deed hij de deur op slot, liep naar het raam
en gooide dat wagenwijd open, dankbaar voor het
briesje, dat van over de Sound kwam aanwaaien.
Hij was moe, na een dag van ingespannen arbeid
in de heete stad en ontzettend in de put. Al zijn po
gingen om Suzanne te vergeten, zijn liefde voor haar
te ovenvinnen, waren vergeefs. Het beste wat hij
doen kon was zijn body en zijn hersens volop werk
te geven, zoodat hij van louter uitputting in slaap
viel, want al was die slaap dan zwaar en frischte hij
er totaal niet van op, het bracht hem tenminste ver
getelheid en stelde hem in staat de moeiten van den
volgenden dag weer onder oogen te zien. Na dien
avond hij de Dightons had hij Suzanne niet meer
gezien en tot nu toe was hij, eigenaardig genoeg,
David nog niet tegengekomen. Hij wist, dat hij in
New York was en rekende er op hem tc zien, of hier
of daar te ontmoeten, want dat was nu eenmaal on
vermijdelijk. Maar tot nu toe was dat niet gebeurd
en bij was nu zoo ver, dat hij er naar begon to ver
langen, dan was dat ellendige oogenblik ook maar
weer achter don rug.
Hij keek uit over de velden, naar de kust, waar
de huizen wit stonden te glanzen in hun aardige
tuintjes en zag halverwege de weide, die zijn hul»
van den weg scheidde een licht figuurtje. Zonder
veel belangstelling keek hij het na, nam zijn veld
kijker, stelde die er op in en bleef toen, met een ge
smoorde kreet staan kijken, want het was Suzanne,
die lusteloos daar liep. nu en dan met haar witte
wandelstok tegen de graspolletjes slaande. Aan den
voet van de helling keerde ze zich om cn staarde wel
een minuut lang doodstil naar den weg, dien ze had
afgelegd. Toen ze verdween tusschen het geboomte
rondom huize Dighton, legde Lionel den kijker neer
trad in de kamer terug en ging op don rand van zijn
bed zitten. Hij had een razende hoofdpijn, zijn oogen
brandden en waren moe van het ingespannen wer
ken, hij was op van zenuwen. En beneden lag het
meisje, dat hij getrouwd had, wild rukkend aan de
tralies van de kooi. die ze zich zelf had gemaakt,
in opstand tegen het leven en alles wat het momen
teel voor haar beteekende; en hij had genoeg erva
ring om te beseffen, dat ze hem weldra zou gaan
haten, omdat hij stond tusschen haar en de vrijheid,
die ze begeerde.
HOOFDSTUK XVI.
Marilyn stapte uit den trein, liep het station af,
wenkte een taxi en gaf den chauffeur order haar
naar de spreekkamer van Robert Dighton te bren
gen. Toen ze opgenomen werd In den verkeersstroom,
leunde ze met een zucht van verlichting terug in de
kussens, blij, dat ze uit dien stofflgen trein was, al
scheen New York dan ook nog zoo heet en versto
ken van frissche lucht Dit uitstapje naar de stad
was het resultaat van een plotselinge opwelling ha
rerzijds en Lionel wist er niets van, daar hij sedert
den vorigen morgen al van huis was. Zijn oude
professor uit Parijs was over om een serie lezingen
te geven en Lionel had zich ten taak gesteld den
ouden heer overal rond te leiden.
Ze had zich, zooals ze tegen Suzane zeide, beroer
der dan allerberoerdst gevoeld en eensklaps had zo
het in haar hoofd gekregen haar stiefvader te gaan
consulteeren. Dighton werd, zooals ze wel wist, als
de knapste gvncacoloog van Amerika beschouwd.
Hij zou haar toch zeker wel wat kunnen geven,
dat ze zich wat beter voelde en eens afkwam van die
gedruktheid en slapeloosheid, die nu haar dagen
vergalde. Vandaar dat ze een dag of twee na haAr
ontmoeting met Suzanne, naar New York was ge
togen.
De zomerhitte begon al als een tastbaar Iets op
de stad te drukken en de warme vochtigheid, die
New-York in den nazomer tot een ware hel maakt,
dreigde al in de lucht. Maar Marilyn,wier zenuwen
kapot waren van de landelijke stilte buiten en de
angst voor alles, wat haar nog wachtte, vond de
herrie en do jachterige drukte in de straten heerlijk,
toen haar taxi eindelijk in Fifth Avenue stopte voor
het groote gebouw, waarin Robert Dighton zijn
spreekkamers hield.
.Wordt vervolgd.
