Cereidt Uw jus met HONIG's BOUILLONBLOKJES - 6 voor 10 cent
DE TUIN IN DE KAMER.
DE UITGANG AAN DE DUIVENTIL.
Ode Romeinsche bronnen in de
woestijn.
DE TUNNEL
HET JAARBLAD DER
ESKIMO'S.
Een gestoorde bruiloft.
BARBIER, DIE RHEUMAT1EK HAD.
Vertelt hoe hij aan 't werk blijlt.
Vrij van steken of pijnen.
Een barbier, die ook slachtoffer van rheumatiek
geweest is, schrijft:
„Ik ben ongeveer 10 jaar geleden het slachtoffer
van rheumatiek geweest. Vijf jaar geleden was ik
zoo ziek, dat ik slechts met de grootste moeite mijn
werk kon voortzetten. Ik ben namelijk barbier van
beroep. Na tallooze middelen gebruikt te hebben,
werd me ten slotte geraden Ivruschen Salts te pro-
beeren. Ik kan met blijdschap zeggen, dat nadat ik
Kruschen ongeveer 12 maanden gebruikt heb, ik nu
'beter ben dan ik de laatste tien jaar ooit geweest ben.
Inderdaad, ik beschouw de rheumatische pijnen ais
voorgoed verdwenen." W. M.
Kruschen bevat zes verschillende zouten. Dit is
de verklaring van de veelzijdige werking van Kru
schen Salts: het overtollige urinezuur dat de rheu
matiek veroorzaakt, wordt verwijderd, dit zuur,
en andere schadelijke stoffen, kunnen zich nooit
weer ophoopen, Uw geheele wezen, lichaam en
geest zullen door Kruschen frisch, gezond en ener
giek blijven. Kruschen Salts is uitsluitend verkrijg
baar bij alle apothekers en drogisten f 0.90 en f 1.60
per flacon, omzetbelasting inbegrepen. Let op, dat op
het etiket op de flesch zoowel als op de buitenver
pakking de naam Rowntree Handels Maatschappij
Amsterdam voorkomt.
Het schijnt wel of het oude ras van bloemenlief-
rebbers, de menschen, die niet konden leven zonder
hun kamer vol planten te hebben, langzamerhand
begint uit te sterven en opvolgers komen er heel
weinig voor in de plaats.
Begrijpelijk is dit zeker, als men de beperkte ruim
te ziet, die de moderne woningen doorgaans te bie
den hebben. Toch, voor den echten plantenliefhebber
is er altijd nog wel wat op te vinden. En al zijn de
kamers klein en heeft de bouwer van het huis er
geen rekening mee gehouden, hoe gezellig een flin
ke rij planten het venster kan „aankleeden", toch
zal hij het altijd wel zoo weten in te richten dat er
nog een plaatsje overblijft om zijn kweeklust bot te
vieren, en zijn geliefde vrienden een onderdak te
verschaffen. Hetzij dat hij de smalle vensterbank
laat verbreeden of zich zelf een vrijstaaud bloemen
tafeltje knutselt, dat een licht en zonnig plaatsje
voor het venster krijgt en als een miniatuurtuintje de
kamer zomer en winter met zijn frisch groene bezet
ting of zelfs met kleurige bloemen, een vrbolijk aan
zien geeft. Onze afbeelding geeft een paar aardige
voorbeelden van dergelijke tafeltjes. Zooals vanzelf
spreekt lijken ze niets meer op de vroegere bloemen-
standertjes, die er altijd op uit waren de potten te
verbergen. Gelukkig is dat tegenwoordig heelemaal
niet meer noodig. Onze aardewerk- en glasindustrie
heeft ons tegenwoordig aan zooveel aardige model
len geholpen, dat ze gerust gezien mogen worden.
Natuurlijk moet men er wel op letten, dat kleuren en
vormen met de omgeving harmonieeren en ook dat
er geen wanverhouding bestaat tusschen de maat
der potjes en de grootte van het tafeltje, terwijl de
tafel zelf ook met de in de kamer beschikbare ruimte
in overeenstemming moet zijn. Een te kleine bloe-
menstander kan lachwekkend, een te groote opdrin
gerig aandoenI
HOE HET MOET EN HOE HET NIET MOET.
Om de duiven te laten uitvliegen uit den til, zijn
reeds allerlei constructies bedacht, waarvan er vele
op het eerste gezicht heel practisch lijken, doch die
in de praktijk nog allerlei gebreken en bezwaren
blijken te hebben.
Een voorbeeld van hoe het niet moet geeft de on
derste afbeelding, een naar boven, dichtklappend
deurtje. Het heeft verschillende nadeelen. Het touw
dat de deur gesloten moet houden, kan als het wat
zorgeloos was vast gemaakt, losschieten, of de span
ning kan 's nachts verslappen. Dit zal altijd het
geval zijn, wanneer het wordt vastgemaakt als het
nat is en er daarna geen regen meer valt, zoodat
het in den nacht opdroogt en daardoor
weer langer wordt. Wij mecnen, dat onze duiven vei
lig geborgen zijn, maar een kleine kier, die ontstaat
doordat het deurtje naar beneden zakt, is voldoen
de voor marter of wezel, om zich tot de duiventil toe
gang te kunnen verschaffen. En dan heeft dit deur
tje nog een ander bezwaar, namelijk het touw dat
voor den ingang heenloopt en waardoor de jonge
duiven overdag erg gehinderd worden. Bovendien
als er een duifje juist op de klep zit, als men het
deurtje dicht wil trekken, dan voelt het natuurlijk
de beweging van het plankje en is wel zoo verstan
dig om weg te vliegen en zich niet te laten vangen.
En dan is 't maar wachten tot de vluchteling weer
eens naar huis belieft te komen.
Al deze bezwaren ondervangt' het andere model,
het naar beneden dichtvallende deurtje. Als dit wordt
neergelaten, dan sluit het den uitgang door zijn
eigen zwaarte. Natuurlijk moet het zoo gemaakt zijn,
dat het niet onder invloed van het weer kan gaan
uitzetten, waardoor het de opening gebrekkig zou
afsluiten. Het touw waarmee het deurtje opgetrok
ken of neergelaten wordt, wordt zoodanig langs ka
trollen geleid, dat het vrij en onbelemmerd loopen
kan. Ieder kan dit van zijn eigen til inrichten, zoo
als het 't beste uitkomt.
Tot nieuw leven gewekt.
Alexandrië. Eenige oude bronnen van de
Romeinen in de oase Siwa, waar drinkwater tot
dusverre zeer schaarsch en kostbaar was, spelen
thans^en belangrijke rol in 't landbouwbedrijf der
woestij nstammen.
Het Egyptische departement voor irrigatie heeft
n.1. de oude bronnen laten schoonmaken, waardoor
zij thans 4200 tegen vroeger slechts 80 kubieke me
ter water per dag geven.
Het departement is zoo ingenomen met deze ge
slaagde proefneming, dat het thans een plan uit
werkt, om het land rondom de bronnen te laten
bevloeien, teneinde wat thans woestijngrond is, te
maken tot vruchtbaar bouwland.
TUSSCHEN AFRIKA EN EUROPA.
Verwezenlijking van Jevenois' plan.
De Spaansche overste Jeve
nois, die al twintig jaar
ijvert voor den bouw van
een onderzeesche tunnel
tusschen Europa en het
Zwarte Werelddeel, heeft
thans opdracht gekregen
zijn project te gaan verwe
zenlijken.
Men kent het beroemde boek van
Bernard Kellermann, die een inge
nieur heeft bedacht, welke op zijn
beurt een tunnel inventeert, be
stemd om tusschen Europa en
Amerika te loopen. De Spaansche
overste Jevenois overlegde twintig
jaren geleden iets dergelijks. Men
ergerde zich aan zijn dwaze plan
nen niet minder dan men zich ver
maakte met de aardige fantasie
van Kellermann. Jevenois liet zich
evenwel noch door zijn eigen te
genslag, noch door Kellermanns
succes van de wijs brengen. Hij
slaagde er in ethisch denkende
menschen te winnen door gebruik
van cultureele argumenten en com
inercieele geesten te gebruiken door
voorspiegelingen van winst, zoodat
hij en zijn getrouwe medewerkers
de ingenieurs Pena, Dupuy, Torres,
Querado en anderen, de uitvoering
van het werk thans voorbereiden.
Wanneer men Jevenois er over
hoort spreken, is de zaak niet eens
zeer uitzonderlijk. Het betreft een
tunnel, die, onder de Middellaud-
sche Zee door. Europa's meest voor
uitgeschoven punt een plek op
twintig kilometer afstand van Ta-
rifa moet verbinden met Alcaznr
Suguer en Punta Altares aan den
overkant. De tunnel wordt zesen
twintig kilometer lang, dat is ze
ven kilometer langer dan de Sim-
plontunnel. De kosten raamt Jeve
nois op het dubbele van hetgeen
de Simplontunnel heeft gekost, dus
op ongeveer anderhalf millioen
Fransche franken.
„Het is nu nog een kwestie van
enkele jaren, dan zal de Gibraltar-
tunnel werkelijkheid zijn. Dat doel
wil ik verder met alle macht en
macht dienen."
Aan de financiering nemen be
halve Spanje, de Afrilcaansche sta
ten, Engeland en Frankrijk deel.
De practische handelsbelangen,
die door de tunnel gediend worden,
zijn ook geen geringe. Afrika zal
worden ontsloten op een manier,
zooals dat met de hulp van scheep
vaart niet mogelijk is geweest. Het
zal namelijk direct aan het Euro-
peesche spoorwegnet gekoppeld
worden. Over twee decennia zullen
door de zandwoestijnen van Afrika
twee spoorlijnen gaan, de eene van
Tanger langs de Afrikaansche Mid-
dellnndsche-Zeekust tot Bessorah en
Karadji. Door de tunnel wordt Gi
braltar de poort van Afrika naar
Europa. Spanje houdt op een dood-
loopende steeg te zijn, het wordt
het uitgangspunt voor het transi
to naar Amerika en naar het hart
van Azië. De kusten nabij de Straat
van Gibraltar zullen zich tot in
dustrie-centra ontwikkelen. Produc
ten, die voor ons gewone leven van
het hoogste belang zijn, kunnen snel
over de geheele wereld, van Afrika
uit, worden verspreid.
Men heeft het aantal personen
geschat, dat het eerste jaar na ge
reed komen van de Gibraltarlijn
van dien spoorweg gebruik zal ma
ken: 700.000. De Gibraltartunnel
zal zoowel voor reizigers (persoon
lijk) als voor handelsondernemin
gen een geweldige besparing betee-
kenen.
De technische moeilijkheden zijn
gering en stellen geen enkel nieuw
probleem. In dertig minuten zal
men van het ëene continent naar
het andere kunnen komen. Ner
gens is op het betreffende traject
de zee dieper dan dertig meter en
nergens zal de tunnel meer dan
zestig meter van de waterspiegel
verwijderd zijn. Zooals de pijlingen
hebben aangetoond bestaat de bo
dem geheel uit waterdichte lagen,
zoodat voor doorsijpelen van zee
water geen gevaar bestaat.
Jevenois is verder van meening,
dat de aanleg van de tunnel zal
bijdragen tot de cultiveering van
Afrika. Door de eenvoudige en
makkelijke verbinding met Europa,
Azië en Amerika, zal de beschaving
sneller en doelmatiger zich over
het Zwarte Werelddeel kunnen ver
breiden.
Naar Jevenois verzekert, waren
deze zedelijke argumenten voor
hen de drijfveeren om zich jaren
lang tevergeefs voor het project in
te spannen.
ACTUALITEITEN VAN WEINIG
BELANG.
Christoffer Lynge, hoofd
redacteur van het Groen-
landsche jaarblad ver
toeft thans in Europa.
De eerste Januari vierde de „Ti
mes", Engelands vermaardste krant,
zijn 150-jarig jubileum. Een prach
tige extra editie, waarin gelukwen-
schen en artikelen der beroemdste
personen van het eilandenrijk wa
ren opgenomen, vertelde van de
macht der pers. Tegenwoordig
schijnt er geen hoekje meer op de
aarde te bestaan, dat niet zijn eigen
krant heeft. Een van de merkwaar
digste is wel de poolkrant der Es
kimo's; de cvhef-redacteur van dit
blad, de heer Christoffer Lyrige, be
vindt zich momenteel in Europa.
Het blad van den heer Lynge ver
schijnt in Groenland. De redactie
zetelt te Godthab (Goede Hoop.)
Van daar uit wordt de krant over
het geheele land gedistribueerd.
Slechts eens per jaar komt hij uit
en dan lezen de Eskimo's in den
Poolnacht van de gebeurtenissen,
die de andere verre wereld, waarin
wij leven, bezighouden. Natuurlijk
zijn de berichten oud en wanneer
men in de sneeuwhut van een Es
kimo leest van de triomfantelijke
ontvangst van een nieuwe Fransche
regeering, is zij inmiddels gewipt.
Maar do Eskimo's schijnen in hot
geheel niet verzot op de allernieuw
ste actualiteiten. Toen Christoffer
Lynge zijn blad maandelijks wilde
uitgeven, vond hij geen goede af-
nemers. Men leest over één krant
in het hooge Noorden ongeveer een
jaar en heeft dan stof genoeg voor
eindelooze gesprekken.
Wat interesseert de Eskimo's? De
Europeesche politiek nagenoeg niet.
De strijd der vele „ismen", waar
voor wij warm loopen, laat de le
zers in het zeehondenbont volko
men koud. Daarentegen hebben re-
pox-tages van verschillende volke
ren hun geheele belangstelling. Zoo
komen zij te weten, dat er duizen
den kilometers bezuiden hen men
schen leven, wier huid zwart is en
waar zulk een temperatuur
heerscht, dat zij het zonder kleeren.
kunnen stellen. „Ongelooflijk" flui
steren de dik ingepakte toehoorders
en luisteren gespannen naar den
voorlezer, wiens adem als een klein
wolkje uit zijn mond vlucht.
Toen de Eskimo's van vliegma-t
chines lazen, waren zij in het gei
heel niet verbaasd. Want al h.ebi
ben zij nog nooit een trein gezien,
de vliegmachine kennen zij, want
een groot aantal vliegers heeft via
Groenland getracht Amerika of
Europa te bereiken. Het eskader
van generaal Balbo landde er o.a*
Door hun jaarblad zijn de Eskimo's
te weten gekomen, dat de man met
het kleine zwarte baardje heelhuids
naar zijn vaderland is teruggei
keerd.
Een groot voordeel heeft het Esi
kimoblad het kost niets. Da
Deensche staat beschouwt de krant
als de 'beste cultuurverspreider en
laat hem dan ook gratis uitdeelen*
De naam van het blad geeft dit'
ook aan: „Atoeagagellivetit', het*
geen Eskimoosch is en in het Nei
derlandsch „de gratiskoerier" bei
teekent.
Het is geen makkelijke taais
hoofdredacteur van een krant op
de uiterste voorpost der civilisatie;
te zijn. De heer Lynge moet al het'
werk zelf doen Hij vangt met zijn
radio de nieuwste berichten op., hij
schrijft de artikelen, zet, drukt,
hecht. Soms moet hij ook zelf voor
de distributie zorgen en per kajak'
of ski de verstrooide stammen opi
zoeken.
In zijn groot steenen huis heeft Lym
ge 'n hechtmachine en twee druki
machines. Zij worden door petroi
leummotoren gedreven; vaak gei
noeg moest de hoofdredacteur als
werktuigkundige fungeeren. Thans
heeft hij twee Eskimo's in dienst
genomen. Wanneer zij 'thandzetten
geleerd hebben zullen wij nog een
Eskimokrant beleven, geheel door
Eskimo's samengesteld.
Als belooning voor zijn onven
moeid werken gaf de Deensche re<
geering haar ambtenaar een onti
spanningsreis door de „wereld" cai
deau. Hij heeft geheel Europa doon
kruist, hij heeft alles, wat hij am
ders slechts gehoord heeft, geziert
en beleefd. Hij heeft de machtige
machines der moderne kranten gei
zien en in de bladen van de ven
warring gelezen in onze gebieden*
Christoffer Lyngen keert weert
naar zijn post terug, hij zal doort
zijn klein toestel weer van de gei
beurteniasen hooren, die de oude eni
nieuwe wereld schokken. En misi
schien zal hij zijn afzondering nie<
betreuren.
Het feest moest in ieder geval doorgaan.
Sydney (Australië). Het geluk was niet met
het bruidje uit Sydney, toen de auto, waarin de
bruidsstoet gezeten was op weg naar de plechtig
heid aangereden werd. Het voertuig viel om, waar
bij de accu werd verbrijzeld.
De vader van de bruid en een bruidsjonker kre
gen hevige brandwonden aan gelaat en handen.
De laatste, evenals een bruidsmeisje, kon niet meer
aan de plechtigheid deelnemen, doch de vader wil
de, dat de bruiloft in elk geval zou doorgaan. Hoe-
niet ik weet zelfs niet den naam van het hotel.
Mijn bagage werd in een wagon van een vluchte
lingen-trein gegooid, toen ik van de grens af kwam.
Hoe is ze hier gekomen?"
De hotelklerk bleef glimlachen. Hij haalde de
schouders op.
„Monsieur heeft misschien vrienden, die hij ver
geten was," veronderstelde hij. „De bagage is van
middag gebracht. De portier heeft den naam op den
label vergeleken met dien in het hotelregister en
heeft ze hier boven gebracht terwijl u in bad was."
Haven wendde zich tot Alcxis.
„Begrijp je er iets van?" vroeg hij.
„Niets," zei de man ongerust. „Het. is niet goed
dat zooveel menschen weten, dat de meester hier
is aangekomen," voegde hij er bij.
Haven ging weer zitten en de barbier zette zijn
werkzaamheden voort.
De hotelklerk nam beleefd afscheid en de be
diende verdween in de badkamer. Haven keek op
naar den kapper.
„Spreekt u Engelsch?" vroeg hij.
De man schudde het hoofd. Haven keek naar
Alexis die zwijgend op den achtergrond stond.
„Wat zeg je daar van?" vroeg hij.
„Het bevalt me niet, meester," was het ernstige
antwoord. „Ik heb het zoo geregeld, dat kolonel
Patinsky van avond wordt vrij gelaten. Dan zullen
we moeilijkheden krijgen. Het was noodzakelijk
om uw naam op te geven om de passen en de
eisohen die u daardoor kunt stellen, maar ieder
een die weet, dat meester hier is, beteekent meer
gevaar."
„Dat is het niet alleen," zei Haven, toen hij weer
in staat was te spreken, „maar wie heeft de kof
fers herkend en zo uit den trein gehaald? Wie heeft
ze naar Warschau gebracht? Wie wist dat ik in dit
hotel zou komen?"
„Dat begrijp ik niet,' bekende Alexis. „Tfti de
dingen die we niet begrijpen, zijn nu het gevaar
lijkste. Staat de Amcrikaanschc meester me toe om
naar beneden te gaan? Ik zal daar informaties in
winnen."
Haven knikte toestemmend. Ondanks die grieze
lige verschijning van zijn kleeren werd hij hoe
langer hoe opgewekter. Het bad en de whisky-soda
hadden hem goed gedaan, de geur van de scheer
zeep, de comfort en warmte van zijn omgeving
werkten opwekkend. Zijn kostbare tasch was weer
aan zijn pols bevestigd. Het kwam hem voor of het
ernstigste gedeelte van zijn opdracht ten uitvoer was
gebracht. Hij was in Warschau onder beschaafde
menschen, er waren hier een Amerikaansche con
sul en een Amerikaansche gezant. Hij betaalde den
coiffeur met een handvol los Russisch geld en rekte
zichzelf bohagelijk uit toen hij naar het bed liep.
Het was ongeveer acht uur toen Wilfred Haven,
gehuld in de kleeren der civilisatie, uit de lift stap
te en vol belangstelling rond keek naar de kleine
groepjes mannen en vrouwen die in de conversatie-
zaal van het hotel zaten. Er waren veel officieren
in uniform en een groot aantal bijzonder mooie
vrouwen. De zaal was heerlijk warm en in de verte
speglde een orchest een bekoorlijke melodie. Zijn
vriend, de hotelklerk, kwam glimlachend naar hem
toe.
„U kunt den ober zeggen, dat hij een tafeltje voor
mij alleen moet reserveeren in een hoek van het
restaurant," was het antwoord „,en wijs me nu
den weg naar den bar."
„Bar Americain zeker, sir?" zei de man glim
lachend .„Hier vlak tegenover. Ik zal naar het
restaurant gaan en zorgen dat uw tafel besproken
wordt. Er is een Amerikaansche barmixer en u
kunt er zeer goede cocktails krijgen."
De jonge man snelde weg. Hij was er klaarblijke
lijk op gesteld om al het mogelijke te doen om de
herinnering aan zijn onvriendelijke ontvangst uit
te wisschcn. Haven ging den gezelligen bar binnen
waar bij achter de toonbank een landgenoot in een
wit jasje zag staan. Overal stonden gemakkelijke
stoelen doch er wa^ er slechts een bezet door een
jonge vrouw in een chique zwart avondtoilet chic
van haar matig gemanicuurde nagels af tot haar
mooi gekapt, haar toe. Ze keek op toen hij binnen
kwam en een uitroep ontsnapte zijn lippen. Hij
staarde haar san of hij een geest zag. Haar eigen
aardig glimlachje werd een lach, toen ze zijn ont
steltenis zag. haar oogen straalden hem een welkom
toe en ze stak haar hand uit.
„Ik ben heusch van vleesch en bloed," verzeker
de ze. „Kom en overtuig u."
Hij was zich nauwelijks bewust, dat hij het ver
trek door liep. Hij hield haar zachte vingers stevig
vast. Ze lachte.
„Andere menschen kunnen ook wel avontuurlijk
zijn," mompelde ze. „Spreek tegen me of ik zal an
ders denken, dat die vreeselijlte Russen u stom
hebben gemaakt."
„Drinkt u een cocktail met me?" haperde hij.
HOOFDSTUK VIII.
De barmixer bracht met zijn bekende vraag Haven
tot de aarde terug:
„Wat mag ik voor u mengen, madame?" vroeg hij.
„Een champagne-cocktail," zei ze.
Haven viel in een stoel naast het meisje neer.
„Een dubele Martini," bestelde hij.
Precies zooals ik ze in de St. Regis mengde," zei
de man. „Een oogenblik."
„Ik ben toch wel wakker," zei Haven, toen de man
weg was. „Ik snap er niets van. De barmixer uit St.
Regis een jonge Russische refugée de Engel-
sche typiste van het gezantschap alles schijnt
door elkaar gemengd te zijn."
„Het is alles heel eenvoudig." verzekerde ze. „Het
leven heeft wel eens van zulke grapjes. Als straks
die Martini uw brein verfrischt heeft, zult u zien,
dat alles op zijn eigen plaats terecht komt."
„Ik kan niet wachten met een vraag te doen,"
zei hij. „Wilt u me vertellen hoe u die ik in dien
vreesclijken trein, die juist haar langzamen tocht
door Europa begon, heb achter gelaten, nu hier in
Warschau gekomen is en er uitziet als..." ging hij
met een waardeerenden blik voort, „alsof u niet
eens weet wat een refugée beteekent."
Ze lachte zachtjes. Alles aan haar scheen wonder
lijk, zelfs haar witte tanden.
„Ik zal het u uitleggen," zei ze, een sigaret uit een
klein met juweelen bezet kokertje nemend en aan
stekend. „Na uw eenigszins overhaast vertrek was
er gewoon een oproer in het station. We zagen dat
u door drie reuzen, die zoo uit de „Duizend on Een
nacht" of uit den Bijbel konden zijn weggeloopen,
wel hij hevige pijnen leed, woonde hij, na een korte
medische behandeling, de geheele plechtigheid «n.
het bruidsmaal hij.
Daarna werd hij met vier andere gaston naar het
ziekenhuis overgebracht en het mag een wonder
heeten, dat het geval geen ernstiger gevolgen heeft
gehad.
MATROOS WINT HOOFDPRIJS DER FRANSCHE
LOTERIJ.
Parijs. In de Fransche staatsloterij is de prijs
van 1 millioen francs ten deel gevallen aan een,
matroos, die op het oogenblik veertien dagen ge
vangenisstraf wegens insubordinatie moet uitzitten
Nog niet lang geleden had hij tevergeefs getracht
het lot van de hand te doen om aan geld te komen.
werd meegesleept en de herrie in onzen wagon en
op het perron was ontzettend. Eindelijk bedaarde
het wat en we bleven wel ongeveer twaalf uur op
een wisselspoor staan. Eindelijk reden we maar
steeds achteruit tot we weer aan het greensstation
terug waren. Tegen dien tijd was uw mr. Hayes,
of hoe hij heet, razend van woede. Hij vond een tolk,
die hem mee nam naar den stationchef. Toen hij
terug kwam, vertelde hij ons dat de trein nog mins
tens een dag daar zou blijven en we naar een breede-
re rails moesten worden overgebracht. We hadden
alles wat er te eten was, opgegeten en alles opge
dronken."
„Prettige toestand", zei Haven. „Gaat u door als 'ti
u blieft."
„Ik voelde er niets voor om daar voor goed te blij
ven hangen", ging'het meisje voort, „en begon
daarom op eigen houtje te informeeren. Dat was voor
mij natuurlijk makkelijker, omdat ik vloeiend Rus
sisch spreek. Ik hoorde, dat die particuliere trein
nooit zou kunnen vertrekken, omdat er een andere
rails voor noodig was en niemand eenige moeite
scheen te doen om die te vinden. Er werden geen
orders uitgedeeld en de vreeselijkste geruchten de
den de ronde. Ik besloot om te trachten weg te ko
men en toen ik over het perron liep, zag ik een ge
drang bij den bagagewagen, waar iedereen scheen
weg te halen, wat hij hebben wilde. Ik zag daar
twee van uw koffers staan met uw naam er op en
na een half uur vond ik een man, die ze voor mij op
het plein wilde trekken. Ze zouden stellig gestolen
zijn als ze daar gebleven waren en ik kon me niet
voorstellen dat u naar een andere stad als Warschau
zou zijn gegaan. Het is dus ten slotte zoo'n wonder
niet, merkt u wel? Ik ging een eind met een ge
huurde auto en nam verder den trein. Ik ben van
morgen aangekomen en dadelijk gaan winkelen cn
heb al mijn geld uitgegeven. Vanmiddag hoorde ik,
dat u aangekomen was en daarom liet ik uw bagage
naar uw kamer brengen en toen ik „American Bar"
boven deze deur zag staan, leek het. me het waar
schijnlijkste, dat ik u hier zou vinden en hier ben
ik."
Wordt vervolgd.
