JlrroiiiiisseiiieiitS'Mbaiji
évaitq entsmuren
te Alkmaar.
Iets over de bisamrat.
Strafzitting van Maandag 1 April 1935.
Wcrwershoof.
APRILMOPPEN WERDEN NIET VERKOCHT.
Hoewel 1 April voor Nederland in 't algemeen en
Al va in 't bijzonder een dag is van historische be-
tcekenis, die gewoonlijk wordt gebezigd voor een
onschuldige fopperij, stond de politiezitting geheel
builen deze sfeer van grappenmakerij.
De eerste vertegenwoordiger op de zittingrol voor
komende, was de 18-jarige Adrianus R. te Wer-
vershoof, die een paar fantasiekleedjes had verdon
keremaand en omtrent wien de heer Wiggcrs rap
port uitbracht.
De heer R., die steeds had gemankeerd, werd nu
door den rijksveldwachter-brigadier Seldenthuis me
degebracht. Volgens den vindingrijken Janus was
het geen diefstal, maar een ongeluk, maar de poli-
tierechter liep er niet in en verlangde filterkoffie en
geen prut. De zaak werd opnieuw aangehouden om
den winkelier Aker te hooren. Maandag 29 April
weer reünie.
Anna Paulowna.
EEN VREEMDE SINJEUR.
Een landarbeider te Anna Paulowna, Jan R., gelij
kende op een ongepotloode bewoner uit bet neger-
kwartier, had verschillende dwaze diefstallen, waar
van hij nagenoeg geen voordeel had, maar hem des
niettegenstaande in aanraking brachten met den
politierechter. Ook deze man had reeds terecht ge
staan, doch werd deze zaak eveneens in handen
gesteld van don heer Wiggers, ter fine van rapport.
Met algemeene stemmen, officier, rechter, reclassee-
ringsambtenaar en de advocaat Mr. Smal, werd be
sloten dezen kruimelkleptomaan voonv. te veroor-
dcelen tot 4 maanden gev. met ,3 proefjaren en op te
leggen dwingende voorwaarden.
Alkmaar.
EEN MAN, WIEN ALLES TEGENLIEP.
Een 41-jarig tandtechniker te Alkmaar, de heer A.
T. v. d. B., buiten zijn schuld (door gezichtsvermin
dering) buiten betrekking geraakt, had nadien
steeds met tegenspoed te kampen gehad en werd
in de verleiding gebracht steun te genieten, waar
op hij rechtens geen aanspraak mocht maken. Deze
maatschappelijke pechvogel stond onlangs terecht
en ook wat hem betrof, had Mr. Ledebocr een rap
port verlangd. Het advies luidde bij uitstek gunstig
en verdachte genoot dan ook een zeer welwillende
behandeling. Zoowel officier, Politierechter, reclas-
seeringsambtenaar als de verdediger, Mr. Langeveld
trokken éón lijn en volgde voorw. veroordeeling tot
I maand gev. met 3 proefjaren; zonder eenige voor
waarden.
II e i 1 o o.
DE ZWAKKE BEENTJES.
De 49-jarige reiziger voor de drigist firma Rotgans
te Schagen, de heer Joh. v. d. S. had zijn vrijheid en
zijn betrekking in de waagschaal gesteld, door zijn
firma te benadeelen, zoowel in qualiteit van verte
genwoordiger als incasseerder. In de eerste plaats
verduisterde hij een bedrag van f 34, die hij van
een tweetal cliënten de heeren Buiten en Sieperd
had geind, terwijl hij ook verschillende goederen, de
firma toebehoorende, had ontvreemd.
Voor deze treurige feiten stond de stomme kerel
thans terecht, huilende en snotterende en een oc
casion berouw, dat to laat kwam. Het was geen
mooi boekje, dat de beer J. Rotgans van dezen be
drieger opendeed. Niet alleen de officieel tenlaste
gelegde feiten had hij misdreven, maar ook nog
valschheid in geschrifte gepleegd. Bovendien belas
terde hij de firma, die hem behandelde als een broe
der, bij de klanten, wat de heer Rotgans vooral Vree-
selijk vond. Hij had gestolen als een raaf, niettegen
staande hij f 20 per week salaris genoot, i 1 toeslag
voor een rijwiel, reiskosten en 2Yz procent van den
verkoop!
De beer Wiggers gaf niets om de goedkoope tra
nen van den verdachte. Hij stelde geen vertrouwen
in hem.
Ongeacht wat de officier zou eischen, wilde de
Politierechter nog een nader rapport en bleek het
dat het boter aan den galg was gesmeerd, begon
hij niet aan de reclasseering.
De verdere behandeling werd alsnu tot 17 Juni
uitgesteld.
Enkhuizen.
EEN DAME MET ABNORMAAL LANGE VINGERS.
Mej. Paulientjo A., gehuwd met den slagersknecht
Jan E. te Enkhuizen, die ons het genoegen van haar
bekoorlijke verschijning onthield, had zich doen
kennen als een verstokte dievegge, die zich niet onf-
zag bij personen waar ze in huis kwam, verschillen
de voorwerpen achterover te drukken. Zoo gapte zij
ten huize van den heer P. Visser een looper, een
kleedje en een stuk tafelzeil, voorts een zilveren
bonbonschaaltje, een zilveren lepeltje bij Roelof
Kraak. Voorts had deze juffrouw langvinger, verzot
op Saffraantjes en bioscoop, zich ook nog wederrech
telijk toegeeigend een gouden armband.
Gevorderd werd 2 maanden. Uitspraak 14 dagen
gevangenisstraf.
St. Maartensbrug (Zijpe).
EEN ONZACHTZINNIGE AGRARIëR.
Een 48-jarig veehouder Jacob Gl„ geboren te Hoog
woud, thans wonende te St.Maartoosbrug. schijnt
'n snurker, die men, als hij driftig is, 'n beetje uit
de voeten moet loopen.
Althans stond deze dierentemmer terecht op grond
van het feit, dat hij den boerenarbeider Dirk Buik
'n zoodanige, schop met zijn beklomnten voet tegen
het lichaam had gegeven, dat een rib werd ge
kneusd. Tijdens deze vriendelijke behandeling was
napa Buik knecht bij boer Taan en had diens onte
vredenheid opgewekt door de koeien onvoldoende
uit te melken. De schoo kwam zóó aan, dat Buik
zich onder geneeskundige behandeling moest ste1-
'en. De doktersrekening was door den boer betaald
Tegen dezen driftkop, die hovondïen óók rio<* snrak
wanneer hii zwiigen moest, eicrhfe de Officier niet
..meer" dan 100 pon hoofe of 50 dagen hechtenis.
Vonnis f75 boete of 25 dagen.
Urk.
EEN ITRKER PR A ATTESM AKER.
De niet verschenen eilandpr van TMc. Klaas K..
had zijn dorpsgenoot, den koonman T. v. Eerde on
een reuze-manier uitgescholden en was mi voor dit
on^hnorliik gesnater ter terechtzitting gedaagd en
tot f 6 boete of 3 dagen veroordeeld.
II r k.
OOK DAAR ZTTTF.N FT.FrTRTCTTF.TTSMFT.xrF.RS.
De electricien Piet K. te Urk. die was afgestoten
en dus van gemeente-eloctriciteit was verstoken, had
zich niettemin, gesterkt door ziin vakkennis, zelf
geholpen. door stroom af te tannen. Maar hii was
niet zoo knap. om te kunnen beletten, dat die dief
stal niet werd ongemerkt en de handige Piet heden
werd veroordeeld tot f5 boete of 5 dagen.
Urk'.
MAX RAER OP TTRK.
De 18-iarige npiïngkoonman Willem R. uit Kam-
oen toonde zich 3 .Tul! 1934 nn Urk een waard'g na
volger van Max Baer. die Camera in de sn«m tim
merde. door hii zekeren 18-iarigeo mijnheer K. Post.
met wien hii verschil van meem'ng kreeg, 'n recht-
sche hoek on -Min hovenlin te nlantsen met zooveel
kracht, dat hii direct uitgesteld kon worden. Door
den heer R. werd zulks verd«d?ndng genoemd, Ge
vorderd werd f15 boete of 10 dagen. Vonnis con
form.
Akersloot.
ZONDERLINGE MFTTTOOF OM HUURKWESTIES
TE REGELEN.
Volgens dagvaarding had de 28-jarige. dikgehrilde
bollenkweeker Petr. Albertus B. te Akersloot den
heer A. Kruiienaar ziin collega en huisbaas met
een mestvork of green tegen ziin ribbekast gegooid,
voor welk onbeschaafd feit hii thans het zonden-
bankie bezetelde. Hii vertelde thans dat hii met
Befjes 'n huur kwestie had willen regelen. De ze
nuwachtig voortra ffel end e heer Betjes, die f 04 land-
huur van Petrus had te vorderen, gaf omstandig
verslag van ziin bloedig avontuur, waarhii hii zwaar
was gewond. Met. witte boorzalf had hii de aange-
zichtswonde, welker blauwheid hii nu nog met trots
aan Officier en Politierechter vertoonde, na drie
weken genezen. Eisch f 15 boete of 10 dagen wegens
gewone ordinaire mishandeling. De mestvork moest
de Officier wegens gebrek aan bewijs „laten vallen".
Uitspraak Politierechter f10 boete of 5 dagen.
Bovenkarspel.
MET EEN DIENSTFIETS ER VAN DOOR.
De 23-iarige boerestekelepikker Petrus Sixtus P.
uit Bovenkarspel, was in den nacht van 9 Decem
ber te Enkhuizen aan den boemel en had de onge
looflijke brutaliteit na het verlaten van ziin stam
café op een dienstfiets van de politie aan den haal
en naar huis te gaan. Inplaats echter het rijwiel ten
spoedigste te retourneeren of de politie kennis te
geven, was die politie hem voor en nam zoowel de
fiets als Petrus Sixtus mee naar Enkhuizen, ter na
der onderzoek. Thans stond de vrijpostige Boven-
sarspeler terecht en was de zevende verdachte, die
er door den Politierechter op werd gewezen, dat hij
zijn handen uit zijn zakken moest halen. Voorts
onderscheidde dit ionge mensch zich door een ver
bazingwekkend onbehoorlijk optreden. Het verbaas
de ons dat hij de zaal niet werd uitgekegeld._
De Officier stond er paf van en vorderde f 35 boe
te of 20 dagen. Piet was uitgesproken en werd ver
oordeeld tot f 25 boete of 15 dagen.
Hoogkaspel.
EEN SMID, DIE WORST LUSTTE.
De 22-jarige smid Theo Jan V. te Hoogkarspel,
had zich te verantwoorden ter zake een „lust-
misdriif" en wel het ontvreemden van een worst
uit de corrier van den heer Out, die ten behoeve
der hongerige jongelieden, die uit de danszaal kwa
men, voor het café had post gevat. De waarde van
de worst was f0.50. Er was in de', rechtszaal nogal
wat „eten" aan die worst, want ook de secretaris
der Hoornsche R.K. reclasseering. Mr. Windhaus.
moest er nog bij te pas komen. Het leeliike was na
melijk dat de worstlïefhebher als reclassant nog in
zijn proefjaren was en dus ten uitvoerlegging van
dit vonnis dreigt. Eisch f20 boete of 10 dagen. Von
nis conform eisch.
Huiswaard.
ONGEHOORZAAM AAN WET EN WETSDIENA AR.
De 27-jarige tuinder Jan W„ wonende te Huis
waard, welke heer in den nacht van 16 op 17 Fe
bruari onder Oudorp zonder licht reed en door den
brigadier-tit. A. Admiraal tot stoppen en afsranpen
was aangemaand, had zich van deze ambtsbe
moeiing niets aangetrokken en was .doorgereden. Ook
later, toen Admiraal hem te grazen had, had Piet
zich onhebbelijk gedragen. Gevorderd werd. gelet op
den ernst van het feit. 14 dagen gevangenisstraf.
Uitspraak f 10 boete of 5 dagen en 14 dagen voor-
vaarwaardelijk met 2 proefjaren.
Alkmaar.
EEN ONWILLIGE ADS P T R ANX LOGEé 1
Een heer, met name Fred de Vr. te Alkmaar, die
nog een paar dagen hechtenis te goed was en werd
aangehouden door agent Hogevveg, had dezen wets-
dienaar voor zijn moeite beloond door hem een boere
ieweetwel te noemen. Mijnheer de Vr was niet pre
sent en werd veroordeeld, ook in verhand met ziin
niet blanco strafregister tot f 25 boete of 10 dagen
Hoorn.
EEN ONGALANT VISSCHERT.TE.
De Hoornsche visscher Cornelis R. te Hoorn, com
pareerde op de zondaarsbank naar aanleiding van
de eclatante gebeurtenis in het Hoornsche milieu,
dat hii op 'n sneeuwigen Februaridag ziin stadge-
noote mej. G. Kroonenburg, gehuwd met Joh.
Waard, een ongalante mep op haar gezicht had ge
geven. Deze scène was het gevolg van een sueeuw
bal, die het zoontie van mej. Waard op den bloe
menwagen van 's heeren R.'s telg had geworpen.
Volgens mej Waard had de verdachte, toen zij fat
soenlijk bij R. kwam informeeren. waarom hij haar
zoontje zoo had afgetakeld, en zijn klomp had ge
broken,. met een reuzestuif opengedaan en haar
onder zware vloeken met den dood bedreigd. Me
neer zei Reus, ik heb de jongen met geen vinger
aangeraakt
Vervolgens werd nog gehoord mej. Veldhuiis, die
den eed niet wilde afleggen, maar na een gemoede
lijk betoog van mr. Ledeboer, haar bezwaren liet
zwemmen en tot de gevorderde plechtigheid over
ging. Volgens deze dame had de heer R. zich zeer
onhoffelijk gedragen. Het feit alzoo bewezen ach
tende. veroordeelde de Politierechter hem tot beta
ling van f 15 boete of 10 dagen hechtenis.
Den Helder.
DE ZWEEP MISBRUIKT.
De heer Casparus Theo Sm. te Den Helder leek
op 'n vliegenier, maar bleek slechts 'n eenvoudige
melkboer te zijn, die in drift ziin stadgenoot Jan
Ocqué op 15 Februari op een zweepslag had ont
haald. Dit feit werd echter ontkend, hii had zijn
paard willen raken en trof miinheer Ocqué, wat de
politierechter wel casueel noemde. De lezing van
den heer Ocqué klonk echter niet zoo onschuldig en
was de melkexpediteur zeer onheusch opgetreden.
Zijn pet vloog door de zweepslag van het hoofd en
de schrik zat nóg- in z'n knieën, zei getuige.
De heer Cabboort, tweede getuige, bevestigde die
verklaring en zat de melkboer in ziin ieeren ias er
tusschen voor f 20 boete of 10 dagen.
Nieuwe Niedorp.
DE LAATSTE WAS LANG NIET DE MINSTE.
Een 24-jarige stevig gebouwde koopman, Jan W.
te N. Niedorp was de laatste, maar lang niet de min
ste der Mohikonen. Hij had op 3 Januari in een aan
val van hevige drift zekeren Joh. de Weerd met een
mes in de hand en rug gestoken. Jan was door dezen
de Weerd uitgedaagd om te vechten en had dezen
hem een leelijke trap tegen de onderbuik gegeven,
waarop verdachte zijn mes trok. De herrie was al
aangekomen in de bakkerij van Wit en had de
Weerd, die daar knecht was, hem geen goeden mor
gen gewenscht. Door de Weerd werd een civiele vor
dering ingesteld, welke vordering echter tamelijk
overdreven werd geacht. Uit de onderkleeren bleek
echter wel dat de verdachte er geducht op los had
gekerfd. De schadeloosstelling werd ten slotte vast
gesteld op plm. 62 gulden.
Er heerschte weinig sympathie tusschen den bak
kersknecht en den verdachte. Getuige antwoordde
niet op een door verdachte geuit „goeden morgen
waarop verdachte tegen den bakker zei: Is die man
altijd zoo plezierig? dan donkorde ik hem de deur
uit
Getuige zei toen: Zou jij dat wel doen?
Ze gingen daarop naar buiten, waarop de vecht
partij plaats vond.
Verdachte was tevoren veroordeeld tot 14 dagen
gevangenisstraf wegens mishandeling. Het reclassee-
ringsrapport luidde gunstig en verdachte zei nederig,
dat hij graag bij zijn vrouw en kinderen wilde blij
ven.
De officier voelde er echter niets voor om dat
alles maar te tolereeren en requireerde onvoorwaar
delijk 2 maanden gev.
Uitspraak tenslotte 4 maanden gev., waarvan 2
maanden voorwaardelijk en 2 maanden onvoorwaar
delijk met 3 proefjaren en schadeloosstelling van
f 62.35 aan Joh. de Weerd.
De bisamrat is een rattensoort, die oorspronkelijk
alleen in Amerika voorkwam en die in 1906 in Bohe-
men is ingevoerd met het doel de dieren te kweeken
voor de pels. Nadien is het dier over geheel Europa
verspreid, o.a. in Engeland, Frankrijk en Duitschland.
Uit de bisamrattenkvveekerijen zijn vele exemplaren
ontsnapt en het gevolg is, dat men in verschillende
landen, vooral echter in Engeland, waar men vergun
ningen voor het kweeken en houden van bisamratten
uitgaf, niet meer weet, hoe men de in het wild
groeiende exemplaren kwijt moet raken.
De bisamrat is een rat, die pl.m. 30 centimeter lang
wordt, een zijdelings afgeplatte staart heeft, oorspron
kelijk leefde van plantaardig voedsel, maar nu ook
vleesch eet. Te herkennen is hij erg gemakkelijk, om
dat het de eenige rattensoort is, die een zijdeling afge
platte staart heeft.
Vooral de laatste jaren is men in ons land veel
gaan spreken en schrijven over de bisamrat, omdat
de laatste jaren de verbreiding zoodanig geweest is,
dat het niet te verwonderen zou zijn, als men ze bin
nenkort in ons land zou aantreffen. Op het oogenblik
is de dichtstbijzijnde vangplaats namelijk slechts 90
k.m. van onze grenzen in Duitschland en 100 k.m.
hemelsbreed in Frankrijk. Omdat ze in Frankrijk in
de Maasvallei voorkomen is de mogelijkheid in het
geheel niet uitgesloten, dat ze de Maas afzakken en
zoodoende spoediger in ons land worden waargeno
men dan ons lief is.
Velen zullen zich de vraag gesteld hebben, waar
om is men in ons land nu zoo bang van die rat? Wij
hebben reeds zooveel ratten, dat die eene soort er ook
nog wel bij kan. Zelfs indien het een rat was, die in
niets afweek van de reeds voorkomende soorten, zou
toch de invoer nog verre van wenschelijk zijn. Met
de bisamrat komt er echter nog wel wat anders bij.
Deze wordt voor ons land namelijk dubbel gevaar
lijk, omdat het een dier is, dat door zijn graven voor
dijken en waterkeeringen buitengewoon gevaarlijk
worden kan. Hij graaft namelijk onder water holen en
leeft bovendien m kolonies. Omdat de holen onder wa
ter hun ingang hebben, duurt 't ook veelal lang voor
men de aanwezigheid heeft opgemerkt. In Duitsch
land is het verscheidene malen voorgekomen, dat men
pas opmerkzaam gemaakt werd op de aanwezigheid
van bisamratten, omdat de dijken, vooral spoordij
ken, gingen verzakken tengevolge van het ondergra
ven door bisamratten. Dat heeft daar zeer veel geld
gekost.
Als nu de aanwezigheid van bisamratten In
Duitschland gevaarlijk is, hoe gevaarlijk moeten wij
de aanwezigheid in ons land dan wel niet achten.
Wij met onze duizenden en duizenden waterkeeringen
en spoordijken. En, als wij dan nog even verder gaan,
hoe gevaarlijk zou cle aanwezigheid niet kunnen zijn
in Noordholland, dat doorsneden wordt in alle richtin
gen door meer of minder belangrijke dijken en dijk
jes?
Natuurlijk is de bedoeling van dit stukje ieder op
merkzaam te maken op dit dier en in gevallen, waar
in men meent het dier te hebben gezien, den Plan-
tenkundigen dienst te waarschuwen, maar toch be
hoeft men hier, voor zoover ik het bekijken kan, niet
zoo heel bang te zijn, dat men dé rat hier spoedig zal
aantreffen. Die kans is in het Oosten van ons land
wel grooter. Te beredeneeren zijn die dingen echter
niet altijd en daarom moet men er toch op bedacht
zijn. Een gewaarschuwd man telt ten slotte dubbel.
Zoodra men een dier ziet, dat men niet vertrouwt,
waarschuwe men ondergeteekende.
De Ambtenaar bij den
Plantenziektenkundigen Dienst.
VAN HERWIJNEN.
St. Pancras.
7.
Zooals gewoonlijk gaf Lady Lucia toe. ..Als Berry
van zulk een groot belang voor ie is, dan zullen we
wel dienen te gaan. Ik hoop echter van harte, dat
je hem op het oogenblik nog niet te sterk zult aan
moedigen. Het. zou groote dwaasheid wezen ie in
een enkel opzicht te binden voordat ie minstens
één Londensch seizoen hebt meegemaakt."
„Ik kan hem altijd weer loslaten." zei Persis met
een vagen glimlach terwiil ze naast haar moeder
in den auto plaats nam. „Bovendien moet men zich
een weinig amuseeren. Het is hier toch al zoo ge
weldig saai, en ie ontmoet niemaPd die de moeite
waard genoemd kan worden."
„Dat weet ik wel, kindie, en ik kan me indenken
hoe afschuwelijk het voor ie moet wezen... vooral
voor een persoontie zooals iii. bent." Ladv Lucia
wachtte even: ze wist altiid het een of ander od 't
juiste moment te zeggen. „Laat den moed echter
niet zinken. Ik ben er van overtuigd dat fe er voor
beloond zult worden wanneer ie nog wat geduld
kunt hebben."
Persis trok haar roode lippen tezamen, en er kwam
een hoopvoller uitdrukking in haar oogpp. „Tk hoon
dat u geliik hebt. moeder," zei ze zacht. „Natuurliik
weet ik zelf wel dat ik eerst nog wat van de wereld
moet zien, want ik ben nog zoo iong Maar toch...
„Je tiid komt nog kindie" verzekerde haar moe
der haar mot nadruk. „.Te kunt best nog wat wach
ten. Zoo zal iedereen er over denken."
Op dat oogenblik bekeek Persis zich in liet smalle
door ETHEl M. DELL
spiegeltje van den wagen en er kwam een trek van
voldoening om haar lippen. „Oh ia. ik veronderstel
inderdaad dat iedereen er zoo over zal denken."
HOOFDSTUK III.
Lady Denham.
Een groote, slanke vrouw met zeer rustige bewe
gingen en een opvallend bleek gelaat ontving hem
in Admiraal Vane-Trafford's salon. Ladv Lucia was
er nimmer zeker van of ze op haar gesteld was of
niet, hetgeen evenwel niet verhinderde, dat ze haar
bewonderde, en ze zag ook inderdaad tegen haar op.
Ze was het eenige wezen op wie ze blijkbaar geen
indruk kon maken.
Met uitzondering van de personen uit haar om
geving behandelde Svlvia Vane elkeen op dezelfde
manier: met een rustige waardigheid, die niemand
kon evenaarden.
Mogelijk was het slechts verlegenheid van haar
of een zekere natuurlijke terughoudendheid, doch
ze bevond zich als het ware in een ondoordring
baar fort waarachter ze zich tegen elkeen bescherm
de. Haar toewijding voor haar zoon bleek uit alles,
maar verder kon men eigenlijk met geen mogelijk
heid nagaan wat er in baar omging. Ze omhelsde
zich met. een dichten, donkeren sluier, en de nieuws
gierigste oogen konden hierdoor niet heendringen.
Er deden nimmer eenige nraaties omtrent haar de
ronde, en het was ook merkbaar dat ze totaal niets
om de meening van anderen gaf. En dit hinderde
Ladv Lucia geweldig; ze werd zeer hoffelijk maar
nooit met bijzondere hartelijkheid behandeld. Men
kon allerminst van mevrouw Vane zeggen dat ze
baar zoon op een enkele manier in ziin onstuimige
bewondering voor baar mooie dochter aanmoedigde.
Svlvia stond volkomen onverschillig tegenover der
gelijke dingen: dat wil zeggen: het geluk van baar
zoon ging baar natuurliik ter harte, dat snrak van
zelf, maar het lag totaal niet in baar bedoeling hem
tot een zekere keuze aan te sporen.
Het was zelfs heel goed mogelijk, dat ze diep in
haar hart de grootste bezwaren had tegen een ver
bintenis van Beresford met Persis. waardoor Lady
Lucia al ettelijke slapelooze nachten had doorge
bracht.
En hierdoor was het dan ook dat Ladv Lucia ten
gunste van Beresford gestemd raakte. Ze kon niet
anders dan een vrouw van zulk een goede afkomst
en intellect ten zeerste resnecteeren. die een mogelijk
huwelijk tusschen de twee ionge menschen met zoo
weinig enthousiasme scheen te beschouwen. Er
moest iets bestaan wat de moeite waard was. peins-
do Ladv Lucia, maar wat kon het wezen?
Sylvia Vane's terughouding maakte alle vragen
onmogelijk. Zeer veel menschen geloofden dat het
verlies van haar echtgenoot in het begin van den
oorlog haar hart had gebroken en haar groote kilte
slechts een slagboom uitmaakt welke om puinhoo-
nen heen was opgeworpen. Haar oom. Admiraal
Vane-Trafford. had die theorie nimmer weggerede
neerd en men was geleidelijk gaan aannemen, dat
het huwelijk indertijd niet met ziin toestemming
werd voltrokken.
De overledene, Ronald Vane. was ziin neef en erf
genaam geweest, en hii had niets in ziin nadeel te
zeggen. Ziin loophaan hoewel zeer kort was
eervol, waardoor Beresford's trots waar het de her
innering van ziin vader betrof volkomen viel te
motiveeren.
In de groote sombere eetzaal hing een ieugdpor-
tret van hem, en in heel veel opzichten deed Beres
ford uiterlijk aan hem denken. Het was echter heel
vreemd dat Beresford de eenige was die eenige be-
belangstelling voor die beeltenis toonde. Ziin moe
der degene die hem geleerd had de nagedachtenis
van ziin vader te eeren zat aan tafel steeds met
den rug naar het portret toegekeerd.
De iongen had zich soms verwonderd afeevraagd
waarom het niet in het salon mocht hangen. Op
Lacv Denham werden evenwel zelden of nooit ver
anderingen aangebracht. Zonder de toestemming
van den Admiraal werden zelfs geen nieuwe gordij
nen opgehangen. Het viel dus te begrijpen dat hij
er later niet verder over nadacht.
Hii hield van het huis zooals het nu eenmaal in
gericht was en hii zooals hii het uitdrukte. ..alleen
met zijn vader wilde wezen" dan was de eetkamer
wel het rustigste vertrek dat hii kon uitkiezen.
En wat zijn moeder betreft, wist hii dat ze zeer
♦erughoudend wa6. en ze zich slechts me* de grootste
krachtsinspanning er toe had kunnen dwingen over
den dierbaren dood te spreken, dia van zulk een
groote heteekenis voor haar was geweest. Haar hart
was gebroken: dat zou met iedere vrouw het geval
wezen.
Het feit dat hij zijn vader vier faren vóór den oor
log niet gezien had, viel te verklaren door de om
standigheid dat deze met een geheime zending naar
Perzië was gestuurd en vandaar met de eenste de
beste gelegenheid naar Frankrijk vertrok.
Het was een groot verdriet voor hem dat hij in
dien tijd op school was en dus geenerlei kans meer
had gehad hem vóór zijn groote opoffering te zien.
En hierdoor klemde hij zich dan ook wellicht meer
dan anders vast aan de vage. verre herinnering
welke hij aan hem had. Volgens ziin opvatting was
het portret in de eetkamer geen goede gelijkenis van
hem, doch het was alles wat hii van hem had en
'pp'om stelde hii het op priis.
Zijn vader scheen er blijkbaar heel weinig voor
gevoeld te hebben zich te laten fotografeeren. en in
Beresford's oogen was dit eveneens een zeker teeken
van grootheid. Hii schuwde de camera dientenge
volge eveneens, niettegenstaande de protesten van
zijn moeder. Hoeveel hii ook van haar hield, hii kon
er eenvoudig niet toe komen, haar hierin ter wille
te ziin.
Ze drong er evenwel niet sterk op aan. Haar eigen
geslotenheid deed haar de houding van anderen
waardeeren en ze hield wellicht op een eenigs-
zins overdreven wiize angstvallig rekening met
zijn opvattingen. Weliswaar ging ze niet altiid op
zijn verlangens in. maar tegelijk zag ze die ook niet
over het hoofd. Hii moest een zeker gevoel van in
dividualiteit behouden en ze had ziin karakter wil-
'en ophouwen met ziin heste opwellingen.
Onverschillig hoe streng de Admiraal hem ook
mocht straffen, ze kwam er nimmer tegen in ver
zet, en Beresford had a! jaren geleden ondervonden
'at het volkomen nutteloos zou wezen in dat op
richt een beroep op haar te doen.
Op haar lieve, zachte manier trachtte ze hem
dingen af te leeren, waarover de Admiraal zich had
geërgerd, maar zoover hii zich kon herinneren, had
ze nimmer een poging aangewend hem voor straf
te behoeden. Ziin macht srheen overheerschend te
wezen en ze onderwierp zich op een rustige en te
gelijk waardige wiize, zonder iets van slaafsheid.
Niettemin Svlvia Vane had een natuurlijke, mooie
houding en waardigheid en een groote geslotenheid,
welke eigenschappen zij nu eenmaal niet kon even
aren.
En toen Ladv Lucia dien zonnlgen middag het
•alen van Lacv Denham betrad voelde ze zich in
de nabiiheid van een persoonlijkheid. welke zelfs
de dogmatische oude Admiraal niet tegen haar wil
kon onderdrukken. Hiervoor bestond natuurlijk e»n
rnden de een of andere verborgen reden dacht
ze voor de zooveelste maal.
Wordt vervolgd.
