De hond van Anfary
De eerste „hondenster."
Naverteld door Elsa v. d. Echt
(Een historische vertelling).
Vlug laat hij 't middel halen
en vol hoop
Geeft hij zijn bloempot nu
een kunstmest-doop!
dat dat gedacht wordt, en het geeft je een
blij, een vroolijk gevoel; je bent dus niet
zo egoïst, als het wel eens lijkt, wanneer
je geroepen wordt om af te wassen, juist
wanneer je een prachtig boek hebt en je
het met een boos gezicht terzijde legt.
Natuurlijk is het leuk om zélf de kleu
ren uit te kiezen. Maar misschien vindt je
het tóch wel prettig om een klein beetje
aanwijzingen te kijgen. Ik heb zelf véél
handwerkjes gemaakt in mijn leven. En ik
heb dikwijls ondervonden, dat ik kleuren,
die ik uitzocht voor een kleedje bijvoor
beeld, in de winkel prachtig bij elkaar
vond, maar wanneer ik ze dan verwerkt
had, dan stond het opeens lelijk. Hoe dat
kwam, ach, dat weet ik niet. In ieder ge
val was het zo. En dat vervelende gevoel
want het was vervelend wil ik jullie
besparen.
Het staat bijvoorbeeld erg leuk wanneer
je rood, purper en oud-goud neemt op wit
linnen of roze battist De randen worden
dan oud-goud. Behalve kleedjes kun je
ook vrolijke theemutsen maken van licht
roze satijn.
Je zult eens zien wat een plezier je er
van hebben zult!
POETS JE JE TANDEN?
Hoe je ziekten kunt voorkomen.
9E
De mond is de ingang van al het eten
en drinken! Dat wisten jullie toch zeker
al wel!!!
Maar nu ernstig. Wanneer mond en tan
den niet behoorlijk schoon gemaakt wor
den, dan komen er een heleboel bacteriën,
die ziekten ten gevolge hebben, binnen. En
bij elke hap transporteer je die naar je
rnaag en je darmen. Maar vóór alles lij
den je tanden er onder, en wanneer je niet
tijdig naar de tandarts gaat, dan is het
helemaal mis. En wanneer je tanden pijn
doen, dan kauw je je eten ook minder, zo
dat ook maar weer een klein gedeelte be
nut wordt, en zo kan het komen dat je
lichaam verzwakt, dat je véél gauwer ziek
wordt dan een ander, en dat is natuurlijk
erg vervelend.
Je moet je mond poetsen met lauw wa
ter, en dan doe je daar een of ander mond-
watertje, al is het ook maar gewoon zout,
bij. Of je neemt tandpasta, net zoals je
wilt. Je tandenborstel moet krachtig zijn,
maar weer niet al te hard. En dan poets
je niet alleen je snijtanden, zodat die -mooi
wit blijven, maar ook je kiezen. En je
moet je tanden niet alleen van rechts naar
links, dus horizontal, maar ook verticaal
poetsen. Dan ben je er nóg zekerder van
dat er geen voedsel is blijven zitten.
Geloof me, één der voornaamste manie
ren om gezond te blijven, zijn gezonde tan
den!
geroofd kunnen worden.
Zolang als zijn wijfje daar gevangen zit,
verlaat het mannetje zijn opofferend wijfje
niet. Het haalt alleen voedsel voor haar
en later ook voor de jongen.
Het was in April van het jaar 1817.
De beroemde Duitse dichter Goethe was
intendant van de Schouwburg in Weimar,
en dikwijls had hij het moeilijk, omdat
men dingen van hem eiste, die hij volgens
zijn overtuiging niet kon doen. En natuur
lijk had hij daar verdriet van.
Nu leefde er toentertijd in Duitsland een
toneelspeler, die Rudolf Karsten heette.
Deze toneelspeler had een heel verstandige
hond, een poedel. Nu, en je weet misschien
wel dat dat soort honden erg verstandig
isl
HET WONDERMIDDEL.
Baas Jacobs zit z'n tijd
heus te verknoeien,
Want in zijn bloempot
wil niets groeien!
Maar 't wonder kunstmest-mengsel
uit de krant,
Doet hem misschien een
middel aan de hand
En 's morgens vroeg
als hij gaat kijken of er al iets bloeit..*
Is er... een héle boomgaard in
zijn pot gegroeid!
M. P. v. V.
MOPPEN.
PUZZLE-SPEL.
We leren GOED KIJKEN!
Wanneer je de verschillende stukjes van
de hierbij staande plaat uitknipt, en dan
de delen, die bij elkaar hóren aan elkaar
plakt, dan zie je heel wat voonverpen. Heb
je dat gedaan, en zijn jullie met wat
vriendjes en vriendinnetjes samen, dan
kunnen jullie een grappig spelletje doen.
Iedereen mag een paar minuten niet
te lang! naar de plaat kijken. Dan neem
je hem wèg, en nu moeten jullie uit je
hoofd opschrijven wélke voorwerpen je op
die plaat gezien hebt Wie de meeste nog
onthouden heeft, die wint natuurlijk. En
als je het érg moeilijk wilt maken, dan
moet er nog bij verteld worden hoeveel
kleine messen het zakmes heeft, hoe laat
bet op het horloge was, enz. enz.
Proberen jullie het maar eens!
ZWEM-VLEUGELS.
Het duurt niet lang, of we gaan weer
zwemmen! Tegen die tijd heb je dan bo
vengenoemde dingen aan, die kortgeleden
in Amerika ingevoerd zijn. Van dunne me
talen platen of houten plankjes maak je
vleugeltjes, die op die manier bij elkaar
Het verkeer moet stoppen voor het rod(
licht De hele stroom staat stil. Alleen één
klein baby-auto'tje temidden van deftige
wagens en taxi's hupt telkens in regelma
tige tussenpozen een stukje vooruit.
„Hé daar, meneer, wat mankeert er aan
Uw motor?" roept een agent op het trot
toir.
„Niets!" zegt de trotse bezitter, „de wa
gen is in orde. Ik moet alleen zo niezen..."
Die poedel nu, heette Nero, en Karsten
nam Nero op al zijn reizen mee om hem in
een toneelstuk, genaamd: de hond van Au-
bry, de hoofdrol te laten spelen.
Verbeeld je, een hond die in een toneel
stuk speelt, en dan nog wel de hoofdrol!!
En hij deed het reusachtig goed! Hij trad
voor het eerst op in 1815 in Wenen en hij
had zo'n succes, dat heel Europa hem wil
de zien spelen.
Karsten vroeg ook aan de theaterdirectie
van Weimar of hij daar zou komen spelen
met zijn hond, en de directie wilde het aan
nemen, behalve Goethe, die was er fel te
gen. Hij zei: „Es soll die Bühne nie dem
Hundestalle gleichen und kommt der
Pudel, musz der Dichter weichen!", wat zo
veel zeggen wil als het toneel moet niet
op een hondenhok gaan lijken, en wan
neer de poedel komt, dan moet de dichter
wijken!
Karsten's aanbod, om te komen spelen
in Weimar werd dus niet aangenomen.
Maar hij liet het er niet bij zitten. Hij riep
de hulp in van de grote toneelspeelster Ca
roline Jagemann, die steeds met Goethe
overhoop lag, omdat ze het over verschil
lende toneelvraagstukkcn niet eens waren.
„Jagemann" was een der grootste en
mooiste toneelspeelsters uit die tijd. Ze
had grote blauwe ogen en blond haar. Ze
was een „ster", om het heel modern uit
te drukken. Ze had ook echte „ster-manie
ren", die Goethe niet goed kon uitstaan.
Wanneer Goethe en „Jagemann" het niet
.eens waren, dan moest hertog Karei Au
gust er zijn oordeel over vellen, en het ge
beurde niet zelden dat Goethe aan het
kortste eind trok, omdat de hertog de to
neelspeelster niet alleen hoog schatte, om
dat ze zo goed speelde, maar ze maakte
dat hij óók „erin" was wanneer hij in zijn
geliefde dilettant-voorstellingen de hoofd
rol speelde.
Niet alleen het verschil van mening over
de kunstvraagstukken maakte dat Goethe
en Caroline Jagemann zo dikwijls ruzie
hadden, maar de toneelspeelster had graag
gezien dat haar man intendant werd in-
plaats van Goethe.
Toen Karsten nu haar hulp inriep, vond
Caroline het een gunstig moment om nu
eens voor goed een eind te maken aan de
twist met Goethe.
Ze wist het door te zetten, dat Nero
tóch op het Weimar'se toneel zou spelen.
Er bleef Goethe niet veel anders over om
te bedanken voor de post van intendant,
terwijl Nero een ongelofelijk succes had.
Natuurlijk werd er ontzettend veel over
geschreven in de kranten, te meer daar
het terugtreden van Goethe ermee in ver
band stond. Heel veel mensen waren té
gen Goethe en vóór de hond, en net zo
veel mensen waren vóór Goethe .en tégen
de hond. En mensen die verstand hadden
of meenden te hebben over kunst schre
ven boekdelen vol over de vraag of het uit
kunstzinnig oogpunt toegelaten kon wor
den dat een dier op het toneel stond.
Het grootste voordeel had Karsten van
het hele geval. Hij werd erg bejubeld en
overal, in heel Europa, had hij ontzaggelijk
succes.
Zijn roem duurde tot 1831. In Lubeck
was het namelijk dat hij voor het eerst
géén succes had. Hierdoor kwam het dat
hij in de schulden raakte. Hij daalde hoe
langer hoe meer, en trad ten slotte nog
maar op in kleine, zoveelste rangs schouw
burgjes in kleine steden en dorpen.
Ten slotte stierf Karsten vrij plotseling.
Toen zijn meester dood was, wilde Nero het
graf van zijn meester niet verlaten. Hij
verhongerde er .Nadat hij de roem en de
armoe met zijn meester gedeeld had, stierf
ook Nero, de eerste „hondenster"
VOOR DE MEISJES.
Aardige, zèlfgemaakte geschenken.
Er zijn van die leuke lapjes te krijgen,
waarop in blauw de figuren zijn aangege
ven, waarvoor je dus alleen de kleuren
hebt uit te zoeken, om direct aan het werk
te kunnen gaan, en het resultaat is dan:
een allerleukst kleedje of iets dergelijks,
prachtig geschikt voor moeder, oma, of
tante op haar verjaardag.
gehouden worden zoals je op de afbeelding
kunt zien. Het middelste plaatje dient als
zool, de buitenste als „zwemvliezen". Deze
zwemvliezen worden zodanig bevestigd,
dat zij lijken op sandalen. Kijk maar
weer naar de afbeelding! De zij-vleugels
klappen neer. Wanneer je nu gaat zwem
men, met je voeten zo mooi uitgerust, dan
klappen de zijvleugels naar achteren wan
neer je knie buigt, en klappen weer terug
bij het strekken. Zodoende wordt veel
meer water teruggedrukt, zodat je veel
vlugger vooruit kopit.
OUDERLIEFDE.
Hoe de rhlnoceros-vogels zich voor hun
jongen opofferen.
In het Field Museum voor natuurweten
schappen in Chicago is een vogelpaar, dat
een zeer merkwaardig familieleven heeft.
Het zijn zogenaamde rinoceros-vogels die
op Sumatra en Borneo thuishoren. Ze heb
ben een hoornachtige uitwas op hun lange,
gebogen snavels.
Ze hebben zeer eigenaardige gewoonten,
welke door een bekend geleerde, Dr. Wil-
clred Osgood bestudeerd zijn.
Wanneer het vrouwtje eieren gaat leg
gen, gaat ze in een holle boomstam zitten
en sluit met behulp van haar man de in
gang met een kalkachtig goedje zóver, dat
alleen de snavel er nog uit kan steken.
Zolang de jongen nog niet groot genoeg
zijn om te leren vliegen, blijft het wijfje
vrijwillig gevangen, zodat haar nakome
lingschap niet door apen en boomkatten
Zélf heb je het plezier van het maken!
Dan voel je, wanneer je het, keurig inge
pakt, geeft aan de jarige, dat het toch wel
waar is dat „geven zaliger is dan ontvan
gen"! En degeen die zo'n aardig dingske
krijgt, die heeft, behalve het geschenk, óók
nog het gevoel: zie je, dat heeft het kind
nu voor je over gehad. Ze heeft tijd geno
men om een geschenkje voor je te maken,
ze heeft moeite voor je gedaan! Je wéét,
