Drieduizend
Vliegende
Hollanders.
Die drieduizend wrakken, die drieduizend
zwervende gevaren van de oceanen zij
vormen de kern van de sage van de „Vlie
gende Hollander", de rusteloos varende
Hollandse kapitein, waarover men voor het
eerst in de 17e eeuw begon te mompelen
Er wordt van hem verteld dat hij op Goe
de Vrijdag uitvoer, dus zonder zich te be
kommeren om zijn godsdienstplichten en
God verloochenend, en dat hij bij Kaap de
Goede Hoop schipbreuk leed. Sedert dien
doorkruist hij rusteloos de zeëen
Misschien is deze sage ontstaan doordat
Godvruchtige zeelieden dikwijls op hun
reizen zulke wrakken tegenkwamen.
En waarom worden schepen eigenlijk
„in de steek gelaten"? Ja, dat is een raad-
TWEE BUILEN GENOEG!
1. Met zevenmijlsvaart door de dorpen!...
Hier wordt een zwerver ómgeworpent...
2. Verschrikt gooit Hans zijn stuur thans 3. Met bliksemvaart is, zonder dralen,
om... Mans d'Eerste Hulp erbij gaan halen...
En... ramt den zwerver nóg eens... Bom!
4. De zwerver vlucht in snelle vaart-
Zodra hij echter Hans ontwaart!...
M. P. v. V.
wordt stukgeslagen, het schip komt scheef
te liggen en zigzaggend zwalkt het eens
zo trotse vaartuig over het wateroppervlak
Deze wrakken worden pas werkelijk ge
vaarlijk en daarom houdt men ook sta
tistieken er van bij, en zoekt men voort
durend naar hen wanneer ze van water
verzadigd, even ónder de wateroppervlak
te drijven, en ze dus onzichtbaar zijn. Wan
neer een schip in volle kracht op zo'n
wrak stuit, is het reddingloos verloren.
Wat planken bij elkaar zijn al voldoende
om een schip wanneer zij door de stro
ming meegesleurd, een gat in de wand te
slaan, zodat het water het ruim binnen
dringt, voordat de bemanning besèft wat
er eigenlijk gebeurt
den om het wrak in de lucht te laten
springen. Niet altijd lukt dat, en ook lukt
het niet altijd om wrakken, waarvan nog
veel gebruikt kan worden, af te slepen, en
tc bergen. Dan gebeurt het vaak dat een
vaargeul versperd wordt. Dat gebeurde
eens in de Indische Archipel, op een punt
waar veel schepen voeren. Wekenlang was
men bezig om een wrak, dat daar vastge
lopen was, te doen springen. Aangezien het
daar een heel nauwe doorvaart was, lie
pen de andere schepen veel gevaar, wan
neer zij daar voeren. Daarom werd dan ook
bevolen: „Doorvaart verboden", en alle
schepen moesten een lange omweg maken,
tot de hindernis uit de weg geruimd was.
LENTETIJD EEN HEERLIJKE TIJD!
Zie je wel? In het midden van die re
pen maak je een vrouw en dan plak je
:e allemaal aan elkaar. Bovenaan, op het
snijpunt, plak je een cirkeltje, dat je maakt
van een beetje steviger papier. Onderaan
Statistiek van drijvende
schepen.
Het „wrakken-bureau" te
k. New York.
door Rea Cooper.
Je hebt in de kranten kunnen lezen over
acht scheepsrampen, die de laatste maan
den pk ;gevonden hebben; over acht trot
se zee-kastelen, die wrakken werden. Vijf
ervan zonken, één kon worden afgesleept,
tv"? zijn er afgedreven en kwamen op de
lij-, van het wrakken-bureau te New York
en het aantdl „vliegende Hollanders",
drijvende wrakken, werd daarmee uitge
breid. 1800 van zulke schepen zijn bij het
wrakkenbureau bekend maar men schat
het juiste aantal op ongeveer drieduizend.
Een wrak hoeft niet bepaald de bescha
digde rest van een schip te zijn, met ge
kapte mast en scheefliggend, wil het een
„wrak" genoemd kunnen worden. Een
wrak, dus een beschadigd schip, dat door
de bemanning verlaten Is, kan er helemaal
onbeschadigd uitzien, en alleen de geoefen
de blik van een ervaren zeeman ziet aan
de onzekere koers, aan de klapperende zei
len, aan de schoorsteen, die niet rookt, aan
de zeevogels die er omheen cirkelen en
aan verschillende andere dingen, dat het
een stuurloos schip, een „wrak" is.
Pas na enige tijd begint de zee zijn
slachtoffer te „mishandelen": de railing
sel, dat de zee altijd maar weer opgeeft.
Soms gaat het om een paniek, die uit
brak. Dan weer om een lek, waarvan men
vreesde dat het het schip ten onder zou
brengen, maar dat minder gevaarlijk bleek
te zijn dan men gedacht had. Soms had
men het schip heel hoog verzekerd, en om
dan een flinke geldsom in de zak te kun
nen steken, liet men het schip eenvoudig
in de steek, en vertelde, wanneer men op
een of andere manier aan land gekomen
was, dat men schipbreuk geleden had.
Vroeger was het de plicht van Engeland
om een statistiek van de ronddrijvende
wrakken bij te houden, en deze gevaren zo
veel mogelijk te verminderen. Enige ja
ren geleden nam Amerika dat van Enge
land over, en zo kwam het „wrakken-bu
reau" naar New York. Van hier uit leidt
men de vernielingsoorlog tegen de drijven
de wrakken, men berekent koers en rich
ting die zij nemen, de stroming die zij vol
gen, uit, en men waarschuwt de schepen
voor hen. Wanneer een schip een dergelijk
wrak op zijn reis ontmoet, dan geeft hij
dat door aan het dichtstbijzijnde kuststa-
tion, en een kanonneerboot wordt uitgezon
blijft het open. Eromheen komt een reep
papier, zoals je op de middelste afbeelding
ziet. Wanneer je dat gedaan hebt, dan be
vestig je onderaan een cirkelvormig ge
bogen ijzerdraad. Dat doe je ook weer
door te plakken. Heb je dat gedaan, dan
neem je twee ijzerdraden, en bevestigt ze
kruiselings aan de ijzeren ring. Op het
kruispunt bevestig je een knoedeltje wat
ten. Wanneer je de ballon nu wilt laten op
stijgen, dan steek je de watten in brand.
Daar warme lucht opstijgt, verheft de bal-
Ion zich langzaam in de lucht maar na
tuurlijk moet je dan gezorgd hebben dat de
ballon niet te zwaar is! Zodra de spiritus
waarin je de watten gedrenkt hebt, opge
brand is, zonder de watten te ontsteken,
begint de ballon te dalen. Voor het geval
dat hij, wanneer hij gedaald is, vlam vat,
moet je hem nalopen en zorgen dat er geen
ongelukken gebeuren. Maar wanneer het
windstil is, en je hebt de ballon precies zo
gemaakt als hierbövên beschreven is, dan
zal er wel niets gevaarlijks gebeuren, hoe
wel je natuurlijk nooit voorzichtig genoeg
kunt zijn. Je kunt zelf kiezen hoe groot je
je ballon wilt maken.
Wie speelt er niet graag in bad? En
lijkt het jullie dan niet leuk te spelen met
iets dat je zelf gemaakt hebt?
Van een uitgeblazen ei en een stukje
groene stof kun je iets prach
tigs maken! Je maakt he:
gaatje in het ei voorzichtig
dicht met wat lak. Dan over
trek je de bovenste helft van
het ei met de groene stof, die
je een beetje in kikker-vorm
geknipt hebt met bener
n armen en zo! Je moet de
stof niet lijmen, omdat lijm
loslaat in water, maar je
naait het. Dan teken je er
nog het nodige bij, zodat iedereen duide
lijk kan zien dat hij met een kikker te
doen heeft. En wét voor kikker! Dat kun
je het best doen met Oost-Indische inkt.
Nu voorzie je de kikker nog van een klein
speldje de punt naar binnen en de kop
naar buiten alsjeblieft! en je lokt Irt
dier met een magneet, dan heb je een
pracht van een kikker!
CONSERVEREN.
Allerlei soorten plantendelen, zoals va
rens, dennetakken, grassoorten, bloenu
enz. enz. kun je maandenlang goed hou
den door ze, wanneer ze nog vers zijn, 'n
paar uur in een oplossing van gelijke ce
len glycerine en water te leggen.
HET LAND ZONDER REPTIELEN.
Aan de kust van Canada ligt, aan de
monding van de St. Laurensstroom, het
grote eiland New Foundland, dat onge
veer even groot is als Duitsland, maar
slechts een kwart millioen inwoners heeft.
De bewoners leven van de rijke visvangst,
zij verhouwen op de heidevelden van he;
eiland, en verder is er ook veeteelt. Ver
der wordt er in de beboste bergen koper
en ijzer opgespoord. Zeer opmerkelijk is het
dat men op New Foundland nog nooit een
reptiel heeft gezien, niet eens hagedissen
en kikkers, die verder toch overal op de
wereld wonen, met uitzondering van de
eeuwige ijs- en sneeuwgebieden.
ALLERLEI. KNUTSELWERKJES.
Wat Je al niet maken kunt van stro en
blezen en oude garenklossen.
Een vloerkleed voor de salon in het pop
penhuis. Ja, dat gaan we dit keer eens
maken. Het is niet moeilijk en een leuk
werkje, en al heb je dan zélf geen poppen
huis, dan ken je toch zeker iemand, die
het wèl heeft, en die je graag eens iets wil
geven, dat tenminste bruikbaar is!
Je maakt het van stro en later ook
van biezen. Je kunt trouwens met stro de
leukste dingen maken, wanneer je maar
,wat geduld hebt.
Maar we zullen beginnen met een vloer
kleedje voor de salon van een poppenhuis.
Je neemt vijf of zes buigzame lange stro
halmen, legt ze netjes bij elkaar, en om
wikkelt die strohalmen met een bast
draad. Die bastdraad moet lang en stevig
en overal even breed zijn, net zoals je het
cp het plaatje ziet. Aan de beide uiteinden
naaien we de bastdraad vast. De omwoelde
strohalmen buigen we nu zó om, dat er
een ovaal matje ontstaat, en om nu te
maken dat het een matje blijft, en dat de
hele boel niet los gaat, naaien we alles
stevig, maar met onzichtbare steken, aan
elkaar. Nu óók maar weer naar de plaatjes
kijken! Maar zorg er voor, dat je weer niet
te stevig vastnaait, en ook. mogen er geen
strohalmen los gaan zitten. Want dat,is
de hoofdzaak. Alles moet er toch netjes
uitzien!
Wanneer je klaar bent, en je hebt een
beetje de handigheid erin gekregen, dan
ga je ook grotere dingen maken mis
schien wel een beddekleedje, en dan niet
voor een poppenhuis, maar voor een écht
groot huis. Je hebt dan natuurlijk dikker
stro nodig, en omdat één halm veel en
veel te kort is, moet je telkens een nieuwe
nemen.
Of wat ook leuk is om te maken, dat is
oen mandje. Alweer van stro. Om te be
ginnen ga je van het stro vlechtjes ma
ken. Die leg je dan in de gewenste vorm
en met bastdraden naai je het geheel sa
men. Het hengsel loopt aan weerskanten
uit in twee vlechten, want daardoor krijgt
het mandje meer stevigheid. Je kunt ook
een kleedje maken van gevlochten stro.
maar dan wordt hij niet zo glad als wan
neer je hem maakt van omwoeld stro.
Nu gaan we iets anders maken, en wel
een hete-luchtballon. Van dun zijdepapier
knippen we zes repen in de vorm, die aan
gegeven wordt op de linkse afbeelding.
