GRATIS
evattqemsmtiref!
lader pak HONIG's VERMICELLI
S OMGEVING
e: Uit
ALKMAAR
ALUMAARSCHE OPERETTE- EN ORKESTVEREEN.
De Koningin van Montmartre, operette
in drie bedtijlven van Vada Ennem in
het Gnlden Vlies.
Na de opvoering van een operette door dilettan
ten is het goed even stil te staan en een blik terug
te werpen. Immers; eerst nadat men zich behoorlijk
heeft gerealiseerd de moeiten en de zorgen, welke
aan een dergelijke opvoering vooraf gingen; eerst
wanneer men tot het volle besef komt met welk een
geduld en met welk een ijver regisseur en directeur
hebben moeten werken om eruit te halen, wat er
uit te halen was, eerst dan kan men een dergelijk
zang- en kijkspel door den eerlijken bril der kritiek
beschouwen.
Want een zang- en kijkspel is een operette toch
zeker ongetwijfeld, het laatste niet het minst. En
als zodanig stelt zij hooge eischen ook en spreken
de moeilijke tijdsomstandigheden, welke haar stem
pel drukken op alle vereenigingen een duchtig
woordje mee. Daardoor is de regie aan normen ge
bonden, welke niet mogen en ook niet kunnen wor
den overschreden. Ware dit niet zoo geweest, dan
hadden wij ongetwijfeld in de finale van het twee
de bedrijf meer mooie avondtoiletten gezien dan al
leen dat van Odette, de Koningin van Montmartre
en zouden zeker de heeren de soirée van baron de
Mont-Brison in rokcostuum hebben bezocht. Ook
zouden dan natuurlijk de beide cavaliers die Odette
in het Parijsche cabaret chaproneerden, er niet aan
hebben gedacht een dergelijke bij uitstek mondaine
gelegenheid in een gewoon colbertje te betreden. Dit
laatste vooral stoorde ontegenzeggelijk de harmonie.
En rekening houdende met het bovenstaande kun
nen wij niet anders zeggen, dan dat de tooneelaan-
kleeding van een bijzondere charme was. De Apa-
chenkroeg bijvoorbeeld was raak en stijlvol; het Pa
rijsche cabaret deed luxueus en intiem aan. Voeg
daarbij het fraaie kapwerk en de goed geslaagde
grime en we kunnen gerust spreken van een uitste
kend verzorgde opvoering.
Een enkel woord nog over hen, die deze bij uitstek
zoo bekende operette ten tooneele brachten.
Het orkest, onder leiding van den heer Jac Jan
sen, zette de ouverture niet direct gelukkig in, doch
herstelde zich vrijwel onmiddellijk en kreeg steeds
meer zelfvertrouwen om bij de ouverture van de
derde acte vrijwel tot z'n hoogtepunt te geraken. In
de begeleiding der koren had de dirigent een zuiver
en mooi samengaan weten te bereiken. Dat was af
tot in de finesses. Het was intusschen een handicap
voor het orkest, maar meer nog voor de toeschou
wers, dat de tooneelzaal steeds nog een orkestruim
te mist. Het was of de dirigent inplaats van één
breede rug er verscheidene had.
De zang der koren en solisten klonk zuiver en
gaaf, al hadden we van de solopartij en over het al
gemeen meer verwacht. We denken aan het liefdes
lied van Jacques, den apach (de heer A. Govers):
„Ik wil slechts jou alleen!" waarin de solist meer
hartstocht had moeten leggen en zijn ongetwijfeld
fraaie stem gerust intensiever had mogen exploi-
teeren. We denken aan Odette's (mevr. J. Molenaar
v. Vliet) klachtlied: „Het kind van de zonde", dat
in I met te weinig gevoel en daardoor te stroef werd
gezongen. Dat was in III heel wat beter. We denken
tenslotte aan het Montmartrelied van Zi-Zzi (mevr. G.
HomanBesse), dat een te weinig aan temperament
had. Maar er was ook zeer veel fraais! Zoo b.v. de
heer Govers in zijn Apachenlied. een mooie creatie;
het fijne duo in II tusschen Odette en Marcel (de
heer Chr. de Ruiter) op den divan; het kostelijke
„Omalia" van Luc, den ouden Anach (de heer R.
Vóórhaar), en dan als koorzang de schitterende fi
nale van de tweede acte. Aan koor en orkest ons
compliment voor deze mooie prestatie.
En als we nu tot slot nog iets zeggen over de
operette als speelstuk, dan is het buiten kijf, dat de
tweede acte het surplus aan actie geeft. Maar ook,
dat die tweede acte voor een groot deel wordt gedra
gen door Luc, den ouden apach. We hebben niet ge
noeg lof voor het uitmuntende spel van den heer
Vóórhaar, vooral in deze acte. De heerlijke charge kon
hier weinig kwaad stichten en er is gebruld om zijn
kostelijke mimiek en zijn talentvol tooneelspel. Bra
vo!
In de eerste acte zat te weinig tempo. In een Pa
rijsche Apachenkroeg gaat het losser en ruwer toe;
wordt een apachenmeid niet met handreiken op een
tafel geholpen, maar zit er meteen met een katach-
tigen sprong bovenop; komt geen caricatuur van
een politieagent met een speelgoedrevolvertje een
berucht individu arresteeren.
De derde# acte tenslotte is te leeg van inhoud om
er veel van te maken, en mist bovendien een vlotte
slotfinale. Het gaat als een nachtkaars uit,
Resumeerende kunnen we getuigen van éen voor
dilettanten zeer goede opvoering. Regisseur en di
recteur kunnen alleszins tevreden zijn; het publiek
heeft soms zelfs bij open doek herhaaldelijk ge
tuigd van zijn volle instemming met het gebodene.
C. t. B.
KEGELEN.
Zondag werd onder veel belangstelling de jaarlijk-
sche stedenwedstrijd tusschen Alkmaar en Haarlem
gehouden in „De Unie" te Alkmaar.
Ondanks het mooie weer werd er met veel lust ge
worpen en er viel van weerszijden dan ook hoog
hout. De strijd was tot het laatst toe zeer spannend
en het eindresultaat was dat Alkmaar slechts met 90
hout voor bleef en met dit geringe verschil op 19
Mei in Haarlem moet trachten voor te blijven. Voor
waar een zware opgaaf voor de Alkmaarsche Kege
laars.
Hieronder de uitslag:
Alkmaar: C. A. Witte 299, J. de Bakker 28S, A.
Köllmann 286, G. Harmsen 2S3, P. Delamarre 282, C.
H. de Lange 282, T. Bonsema 27-i, II. Buijs 274, G. de
Wit 273, J. van Spanje 271, J. Metz 269, C. v. Wijn
gaarden 264, J. Eyckholt 264, C. Balder 264, M. Witte
262, L. Boom 261, G. J. Genefaas 259, Dr. J. M. van
Dam 254, Joh. Diepen 253, D. Klos 246, C. van Ca-
pelle 241, Chr. Dekker 224, B. v. d. Hove 219, J. Met
Jr. 218, H. Vermeulen 209.
Haarlem: L. Dost 29S, D. Bremer 294, H. v. d. Kaa
289, H. v, Duynen 286, H. C. Louw 278, G. Renting
277, H. Frantzen 273, Y. Faber 273, A. Terhorst 272,
H. van Rigteren 268, L. Ketellapper 262, H. Denkers
257, N. J. van Leuven 251, J. C. de Paus 250, A. M.
Benraadt 248, Jac. Leenheer 246, L. J. v. Leeuwen 243,
N. P. de Visser 241, J. B. Weyers 238, A. van Ruiten
235, M. v. d. Storm 234, M. van Tiggelen 232, J. Noé
232, J. A. van Kessel 228, A. Venninga 224.
Alkmaar totaal 6519; Haarlem totaal 6429.
Hoogste korpswerpen Haarlem: L. Dost 298, Alk
maar: C. A. Witte 299.
WARMENHU1ZEN
Zaterdagavond had in de zaal van den heer Slik
ker de laatste Nutsavond plaats, uitgaande van de
Mij. tot Nut van 't Algemeen en verzorgd door de
tooneelvereeniging „V.O.P.".
Voorzitter de heer Swan, opende deze bijeenkomst,
de aanwezigen hartelijk welkom heet end en zeer op
prijs stellende de welwillende medewerking van de
tooneelvereenigiing V.O.P.
Door deze tooneelvereeniging werd ten tooneele ge
bracht „Robbedoes", blijspel in drie bedrijven, van
Christ.ien van DommelKouw en Henk Bakker en
onder regie van den heer N. Hartland uit Koedijk.
Zooals wij steeds van deze vereeniging gewoon zijn
hebben zij zonder van dezen regel af te wijken, ook
nu weer schitterend werk geleverd. De rollen waren
heel goed verdeeld en zonder uitzondering hebben al
len best gespeeld. De rol van Bob. het kostschool
meisje, de spil waar alles om draaide in dit stuk,
was onberispelijk. Dat het geheele stuk onder blijspel
gerangschikt wordt is niet juist, omereden het derde
of laatste bedrijf terdege tooneelspel is. De heerschen-
de stilte is een klaar bewijs dat een ieder het spel mot
aandacht volgde. Het is jammer dat een stuk zooals
dit, trouwens de meeste stukken die deze vereeniging
heeft gegeven, maar voor één keer is, gezien de moeite
en kosten hieraan besteed. Zonder twijfel zouden zij
met de a.s. kermis b.v. ook een mooi stuk kunnen
geven en aardig succes kunnen boeken. Niet alleen
het Nut, maar ook V.O.P. kan op een goédgeslaagden
avond terugzien. Deze woorden deed voorzitter in zijn
sluitingswoord duidelijk naar voren komen.
Vergadering van de hengelsportvereeniging „Visch-
lust" in de zaal van den heer Slikker. Aanwezig 20
leden.
Voorzitter opende deze vergadering met alle leden
hartelijk welkom te heeten en in 't bijzonder onze
leden uit Schoorldam.
Den secretaris werd verzocht de notulen te willen
lezen, welke zonder op of aanmerking onder dank
zegging voor de juiste weergave werden goedge
keurd, evenzoo het jaarverslag.
Uit de mededeelingen kwam ter sprake de uitnoo-
diging van de hengelsportver. „Vischlust" uit. Alk
maar, om deel te nemen aan den grooten wedstrijd,
die gehouden zal worden op 23 Juni in het Noord-
hollandsch'Kanaal. Dit heeft ten doel de hengelsport
wat meer populair te maken. De prijzen zullen be
staan uit lauwertakken en medailles. Uit elke ver
eeniging kunnen 10 leden visschen en moeten tevens
zorgen voor een controleur. Door de vergadering is
besloten om aan dezen wedstrijd deel te nemen en
is door loting uitgemaakt wie meegingen.
Hierna rekening en verantwoording van den pen
ningmeester en vernamen we dat in kas was f 34.57.
Na gehouden inzage in orde bevonden.
Vervolgens verkiezing van 3 bestuursleden wegens
periodieke aftreding van de heeren P. Rempt, A. Bar
ton en P. Rol. Met bijna algemeene stemmen werden
genoemde heeren herkozen en namen de benoeming
aan.
Verkiezing 2 commissarissen wegens periodieke
aftreding van de heeren H. Slot en C. de Boer. Ook
deze heeren werden met groote meerderheid herko
zen en lieten zich deze benoeming welgevallen.
Verder is besloten om in het komende seizoen 4
wedstrijden te houden, telkens de eerste Zondag van
iedere maand. De eerste wedstrijd zal worden gehou
den op 2 Juni en is als plaats gekozen de Kerkmeer.
Met de aankoop der prijzen zijn wederom dezelfde
personen belast en zullen trachten het een ieder
zooveel mogelijk naar den zin te maken. Nu kwam
in bespreking het vervoermiddel, dat ons zal brengen
naar de plaats van bestemming, waar de wedstrij
den zullen plaats vinden. Onze schipper ligt aan een
langdurig ziekbed gekluisterd en zijn wij genood
zaakt naar iets anders uit te zien. Deze moeilijkheid
was spoedig opgelost, want schipper Bakker stelde
voor een kleine vergoeding de motor disponibel. De
hoop werd uitgesproken op een spoedig herstel van
onzen schipper.
Daar de rondvraag niet veel opleverde volgde slui
ting.
Burg. Stand over de maand April 1935.
Geboren: Anna Maria Frahcisca, dochter van Cor-
nelis Iluibers en Barbara Kalek. Johanncs, zoon van
Cornelis Petrus Vader en Cornelia Kraakman. Wil
helmus Josef, zoon van Adrianus de Nijs en Cla-
sina Slijkerman. Simon, zoon van Jojiannes Adria
nus I.igthart en Clasina Mekken. Tine Marie, dochter
van Jacob Willem Gutker en Kaatje Bakker, Gerar-
dus, zoon van Jan Brandsen en Geertje Laan. Ja
cob, zoon van Bertus Barsingerhorn en Trijntje
Kroon. Anthonius, zoon van Cornelis Dekker en
A&atha Afra Reinders. Ida Catharina. dochter van
Antonius Nannes en Trijntje Molenaar. Maria. Cla
sina, dochter van Johannes Kok en Jacoba Elisabet
Alberta Breed. Anna. dochter van Klaas Been en
Rigtje Meiier. Margaretha Jannetje, dochter van Cor
nelis Dalenberg en Margaretha Mosch. Christianus
Aloijsius, zoon van Ilenricus Nolet en Johanna
Wilhelmina Maria de Rijk.
Ondertrouwd: Geene.
Gehuwd: Geene.
Overleden: Catharina Slikker. 68 jaar, echtgenoote
van Pieter de Moei, Pieter Jonker, 71 jaar, tuinbou
wer, echtgenoot van Antje Molenaar. Niesje de
Graaf, 74 jaar, weduwe van Pieter Jol men I.aur-
tnan. Aagje Groen, CS jaar, weduwe van Dirk Kam
per.
ANNA PAÜLOWNA
Uitvoering Mandolineclub en gemaskerd
baL
De uitvoering van de mandolineclub „Kunst en
Eer" werd, ter wille van het gecostumeerde hal dat
er op zou volgen, niet iri de zaal, maar in de tent
van den heer Slikker gehouden. Dat was nu wel
een goede oplossing voor het bal, maar de uitvoe
ring kwarn er wel wat door in gedrang. De muziek
klinkt in deze ruimte niet erg door en daar het
clubje van „Kunst en Eer" niet zoo heel groot is,
ging er voor hen, die niet alleen voor het bal, maar
ook voor de muziek kwamen, veel van de aardige
nummertjes verloren. Maar de attractie, het gemas
kerd bal. heeft z'n doel niet gemist. Er waren vrij
veel bezoekers en „Kunst cn Eer" kon natuurlijk
best een extraatje voor de kas gebruiken. Welke
vereeniging zou daar tegenwoordig geen behoefte
aan hebben?
De heer K. Kaan leidde het gecostumeerde bal en
de jury bestond uit den heer en mevr. V. Kaan, mevr.
Keijzer en mevr. Liefhebber. Is het mogelijk, dat
men het niet altijd eens was met haar uitspraak
(over den smaak valt nu eenmaal niet te twisten,
merkte de heer V. Kaan in z'n speechje bij het uit
reiken der prijzen op), zéker was er geen verschil
van meening tusschen publiek en jury over het toe-
schrijflijk, en haar practische hulp was van groote
waarde.
„Wat maakt u zich moe", zei hij meer dan eens,
toen ze zijn koffers pakte.
Haar antwoord was evenwel telkens hetzelfde.
„Het maakt me nooit moe jou te helpen, beste jon
gen. Ik geniet er werkelijk van."
Hoewel ze die laatste dagen dichter bij elkander
stonden dan in langen tijd het geval was geweest,
praatten ze toch betrekkelijk weinig met elkander.
Hij begreep dat ze hem eigenlijk door haar stilzwij
gen te kennen wilde geven, dat ze vóór alles aan
hem dacht en enkel en alleen rekening hield met
zijn wenschcn.
En wat zijn eigen gevoelens betrof, deze leken tij
delijk sluimerend te wezen. Zijn besluit met Persis
te trouwen, was nog onveranderd, doch in haar
afwezigheid liet dit voornemen zich minder vaak
gelden dan in haar tegenwoordigheid. Voor het
oogenblik leek hot vuur uitgegaan te zijn, en zijn
drukke werk in oogenschouw genomen, dat zijn volle
aandacht eischte, was dit vermoedelijk niet te be
treuren.
Natuurlijk zouden de vlammen weer hoog oplaaien
zoodra ze tesamen waren, niettegenstaande alle
waarschuwingen die hij- gekregen had, en wanneer
ze eenmaal getrouwd waren, dan zou hij de waar-
schuwsters kunnen toonen, hoe volkomen ze zich
vergist hadden.
Intusschen was het verrukkelijk zijn moeder voor
zich alleen te hebben en hij had alle reden te ver
onderstellen dat zij er ook van genoot. Ofschoon ze
het niet had willen toegeven, merkte hij toch best
dat ze er niet erg naar verlangde weer naar huis
te gaan.
„We moeten nog eens samen op reis gaan", zei hij
toen ze de terugreis aanvaardden. „Zullen we dan
van den zomer eens een flinken tocht met den nieu
wen wagen maken, liefste moeder?"
Ze glimlachte bij dit voorstel, zooals ze geglimlacht
zou hebben bij de gedachte aan een reis naar de
maan, maar ze antwoordde niettemin dat het een
prachtig idee was.
Terug op „Lacy Denham" namen de voorbereidin
gen voor het feest hun gedachten geheel in beslag.
Beresford zou het in zijn hart zeer gewaardeerd heb
ben, wanneer men hem er zooveel mogelijk buiten
had kunnen laten, doch dit duldde de oude Admiraal
niet.
De teugels konden hem als het ware eiken dag
uit de handen worden genomen, zei hij, en hij wilde
zijn erfgenaam in volle glorie aan de dorpelingen
voorstellen. Zonder verder argumenten gaf Béres-
ford dan ook toe.
Alle mogelijke voorbereidingen volgens de tradi
tie waren getroffen en toen de groote dag aanbrak
kennen van den eersten prijs voor paren, aan de lie
ve, kleine kaasdragertjes, voorgesteld door Annie en.
Jacob Smit. Met luid applaus werd deze uitspraak
begroet.
De volgende dames behaalden prijzen voor mooie
costumes: 1. N. v. Eeten, Meikoningin; 2. A. Rol, re
genboog; 3. T. Witsmeer, gelukskever; 4. L. Webe-
iing, ijsvermaak; 5. G. Slikker, Mexicaan.
Voor de origineelste costumes hadden de dames; 1.
J. Keuris, pinguïn; 2. J. de Greef, keuken; 3. C. Keu
ris, Vim; 4. G. Meereboer, schoonmaak, een prijs in
ontvangst te nemen.
De heer V. Kaan sprak een slotwoord, waarin hij
namens de jury dankte voor het in haar gestelde
vertrouwen en daarna ving het gewone bal aan.
BREEZAND.
ZwaluwenA..D.O.
Met twee invallers toog A.D.O. naar Hoorn om te
probeeren de leiding op de ranglijst te behouden.
Maar al dadelijk na den aftrap was te merken, dat
de Zwaluwen sterker zijn dan verleden jaar en de
wedstrijd nog niet gewonnen was.
De A.D.O.-spil en links-half bleven te veel achter,
zoodat er te weinig verband met de voorhoede was.
Reeds was er een half uur gespeeld, toen de rechter
back van Zwaluwen een bal op den keeper terugi
speelde, dien de A.Ü.O.-middenvoor wist te bemach
tigen en in het net te plaatsen. Rust ging in met
10. Na de rust zetten de Zwaluwen er alles op gelijk
ie maken, doch de voorhoede was te laks. Voor een
kleine overtreding kregen dc Zwaluwen een vrijen
schop te nemen op den rand van het strafschopge
bied, waaruit de bal in het net verdween. Zoo ein
digde de wedstrijd met 1—1.
Zaterdag a.s. speelt A.D.O. tegen een oude R.C.B.
combinatie.
W E R1 N G E N.
Non-stopavond.
Zondagavond jl. had alhier in Cinema De Haan
een non-stopavond plaats van de muziekverecniging
„Harmonie".
Te acht uur werd de avond geopend door den
heer J. J. Bosker, conferencier.
Als eerste nummer van hef non-stopprugramma
kregen we te hooren, een 3-tal muzieknummers, uit
gevoerd door Harmonie, nl. Feestmarsch van v. d.
Glas; Onvoltooide Symphonie van Schubert (ver
plicht a.s. concoursnummer), en Zampa van Herold
(vrij a.s. concoursnummer).
Deze nummers werden zeer goed ten gchoore ge-i
bracht, zooals we dat van Harmonie gewoon zijn.
Het optreden van Duo Kooij volgde hierop. We kre-<
gen hiervan te hooren een 4-tal populaire liedjes,
welke zeker insloegen bij het publiek, nl. Pak nog
een oorlam; Draaiende Venus; Iloki Poka brengt dö
Carrioca; en Bij Smit is 't bal.
Een klein tooneelstukje volgde hierop, getiteld:
„Pak-idylle". Medespelenden waren mej. B. Luyt, de
heeren Jac. Bakker en C. Gorter.
Een kleine pauze volgde hierop, waarna we ont-.
haald werden op een nummer muziek van 't Wie-*
ringer Kwintet.
De heer J. J. Bosker hield hierna een causerie
over de behaalde successen van de vereenigingen
O.K.K. en Succes.
Na nog eens Harmonie en Duo Kooij gehoord te
hebben, werd de avond met een gezellig bal beslo
ten.
LANGEND IJ K
Dat er aan Langendijk minder bloembollen worden ge
kweekt, dan vóór de saneeringsmaatregelen, valt
wel op, als men thans de bollen in bloei ziet staan.
Niettemin blijkt dan wel, dat de bollenteelt hier al
van groote beteekenis is. Een mooi effect maakt die
kleurenpracht in het Gecstmerambacht, wqar afwis
selend de akkers met dc mooiste bloemen in variaties
van kleuren schitteren. Hoewel er reeds heel wat
bloemen zijn afgesneden, staan nog vele akkers in
vollen bloei. Het is de moeite waard, thans een tocht
je langs de bollenakkers te doen.
NOORDSCHARWOUDE.
Voor het 2e overgangsexamen krankzinnigenverple*
ging slaagde onze vroegere plaatsgenoote mej. W,
Frielink.
ZUIDSCHARWOUDE.
BurgerL Stand over de maand April '35.
Geboren: Jacobus, zoon van Nicolaas Winder en
Geertruida Kos. Martha Clasina, dochter van Dirk
Krap en Marie Kliffen. Cornelis Afra, zoon van
Martinus Bruin en Aafje Maria Wcster.
Overleden: Geertje Stam, oud 35 jaar, gehuwd met
Cornelis Schoenmaker. Ariën Floris, oud 72 jaar,
wed. van Henriëtte Amalia van Rooij; Jan Weel,
oud 63 jaar, echtg. van Maart je Groen.
Ondertrouwd: Klaas de Geus en Diéuwertje Trijn
tje van der Meulcn. Jaannes von Straaten en Anna
Maria Metselaar. Nicolaas Stet en Jacoba Schrijver.
Getrouwd; Klaas de Geus en Dieuwertje Trijntje
van der Meulcn.
liep alles schitterend van stapel. Er werden kinder
feesten gehouden, alle mogelijke lekkernijen uitge
deeld en de pachters en hun vrouwen hadden een
groot diner in het kleine stadhuis van het dorp. Ad
miraal Vane Trafford gloorde van trots.
„Hij zal me eer aandoen", dacht hij hij zichzelf.
„Ik hoef me niet ongerust te maken", Hij had er
blijkbaar geen flauw vermoeden van hoe do jonge
man tegen die feestelijkheden had opgezien en
naar het einde daarvan snakte.
„Het is gauw genoeg voorbij, Berry", zei zijn
moeder telkens troostend. „Laat de Admiraal nu
maar zijn zin hebben."
En Beresford was wel genoodzaakt zich te onder
werpen. Bovendien hinderde het hem ontzettend
dat zijn moeder zooveel deed, want ze zag er slech
ter dan ooit uit.
De aanwezigheid van Joan en Sally, die zijn moe
der met alles hielpen ,deed zijn stemming aanmer
kelijk stijgen en hij verzocht de meisjes dien avond
ook te willen komen. „Als jullie er niet zijn, loopt
de boel in het honderd," gaf hij te kennöh.
„Onzin, nonsens", zei Joan met nadruk, doch geen
bede om hulp kon door haar weerstaan worden, en
de meisjes kwamen dan ook met Sir Richard de
verdere feestelijkheden bijwonen.
Persis zou eerst den volgenden dag terugkeeren,
maar in elk geval kon men er op rekenen dat ze
op het bal zou verschijnen.
„Dat zal ze zich niet laten ontgaan," zei Joan
spottend.
Tot op zekere hoogte was Beresford blij haar niet
eerder te zullen zien, daar hij den eersten dag toch
heel weinig in haar nabijheid had kunnen wezen,
aangezien er voortdurend van alle kanten beslag op
hem werd gelegd.
Joan en Sally waren heel anders. Hij kon in hun
gezelschap precies doen wat hij verkoos en dan hoef
de hij zich ook niet ongerust te maken in hoffelijk
heid tegenover hen te kort te zijn geschoten.
Bovendien merkte hij aan alle kanten dat hij bij
de huidige gelegenheid haar volle sympathie en
steun had. Sally was een en al beminnelijkheid en
Joan, hoewel iets teruggetrokkener, was in langen
tijd niet zoo aardig voor hem geweest. Bovendien was
het een prettige, rustige gedachte voor hem haar
voortdurend in de nabijheid van zijn moeder te zien
Natuurlijk was ze doodmoe, dat kón niet anders,
al ontkende ze het dan ook heftig. Na afloop van
het diner moest hij een speech houden, hetgeen niet
zonder zenuwachtigheid gebeurde. Zijn toehoorders
waren echter allerminst critiscli uitgevallen en ze
applaudiseerden dan ook heftig toen hij had uitge
sproken.
Wordt vervolgd.
bevat ter kennismaking een
HONIG's BOUILLONBLOKJE
30.
Beresford beweerde echter niets. Er waren dingen
waarover men niet spreken kon, zelfs niet tegenover
Joan. Hij hield haar arm omvat, en gedurende enke
le seconden zweeg hij.
Zij was degene die de stilte verbrak. Er lag een
klank van minachting in haar stem. „Ik veronderstel
dat je tegen mij hetzelfde zult zeggen als je tegen
Sally deed, namelijk dat ik jaloersch ben. Hierdoor
had ik het overtuigende bewijs dat je precies bent
zooals ik dacht. Dat is zonder twijfel niettemin mijn
schuld en niet de jouwe, dus laten we er nu niet
verder op doorgaan."
Hij liet haar nog steeds niet los. „Dus Sally heeft
je alles verteld?"
„Ja, dat doet ze altijd", zei Joan bedaard. „Heb je
er eenig bezwaar tegen?"
Hij werd bloedrood en liet haar ineens los. „Nee,
volstrekt niet. Je schijnt bitter weinig illusies om
trent mij te koesteren, dus kun je ook het ergste van
me denken, als je wilt."
Hij verwachtte nu dat ze weg zou gaan, doch dit
gebeurde niet. „Bovendien is het ergste nog niet
eens zoo verschrikkelijk. Je wordt enkel maar als
een ezel beschouwd, voor zoover ik weet. Laten we
er alsjeblieft niet over twisten en dans nog maar
wat."
Hij verbaasde zich er over dat hij haar dadelijk
volgde: het was eenvoudig onmogelijk lang boos op
Joan te blijven. Daarvoor was ze een veel te lief, eer
lijk meisje. Bovendien bleek uit haar laatste opmer
king maar al te zeer, dat Sally haar niet altijd in
door «T ETHEL M. DELL
haar vertrouwen had genomen. Zijn geweten begon
hem weer te kwellen, doch hij besloot die hinderlijke
gedachten zooveel mogelijk te verjagen.
„In elk geval komen jullie allemaal op mijn feest,
nietwaar? Jij en Sally en iedereen."
Joan maakte een grimas. „De heele familie. Ja, ik
denk dat het wel gebeuren zal. Van Sally ben ik
echter niet zeker. Mama zal haar wel thuis laten
blijven."
„Onzin. Sally moet meekomen, en als het niet
gebeurt, dan zal ik haar zelf gaan halen."
Joan lachte hartelijk. „Je bent heusch een groote
ezel", zei ze weer, doch ditmaal verklaarde ze hem
niet waarom ze hem zoo beschouwde.
HOOFDSTUK X.
De belofte.
De twee volgende weken had Beresford het erg
druk. Hij had zich met hart en ziel op zijn werk
geworpen, en indien zijn groote belangstelling daar
voor gedeeltelijk te wijten viel aan het feit dat hij
bitter weinig afleiding buiten had, het resultaat van
dien arbeid strekte hem tot eer, en wekte beider be
vrediging op. Het was duidelijk merkbaar dat de ad
miraal hoogst tevreden over hem was.
,Kranig mijn jongen," zei hij op een dag tot hem,
waarna Beresford gloorde van trots.
De taak welke hem op de schouders werd gelegd
was geen bijzonder moeilijke, daar alles reed6 voor
dien tijd uitstekend geregeld was, maar hij wilde
iets beters zien te bereiken, en daarom moest hij zijn
volle energie geven. De enkele goedkeurende woor
den van zijn oom waren een nog sterkere aanspo
ring voor hem.
Een week voor zijn verjaardag zou hij naar zijn
kamers in Cambridge gaan om een en ander te pak
ken. Het zou een treurige reis zijn geweest, indien
zijn moeder niet zoo vriendelijk was geweest haar
wensch te kennen te geven hem daarheen te verge
zellen.
Haar rustige tegenwoordigheid hielp hem onbe
