Propaganda voor de Zoiveiproducten.
evanq entsmuren
te Alkmaar.
ZU1D-AMERIKAANSCHE JACHTAVONTUREN.
Be landbouwer geholpen en de gezondheid
verhoogd door het gebruik van meer
zuivel.
In degroote zaal van het Gulden Vlies le Alkmaar
wercl Dinsdagmiddag een bijeenkomst gehouden, uit
geschreven door de Propaganda-Commissie van het
Crisis Zuivel-Bureau voor NoordHolland, welke zich
in een druk bezoek mocht verheugen.
De officieele opening.
De lieer De Waal opende met een woord van
welkom en zeide het zeer op prijs te stellen, dat zoo
vele burgemeesters in deze provincie zich bereid had
den verklaard het propagandawerk le willen steu
nen, door hot, voorzitterschap; resp. eere-voorzitter-
schap van de verschillende op te richten districts
commissies in de provincie te hebben willen aan
vaarden.
Daarna verwelkomde spr. de vertegenwoordigers
'der verschillende organisaties en de verschillende an
dere genoodigden.
Spr. zeide vervolgens, uat de bedoeling der bijeen
komst was, propaganda te maken voor meer binnen-
landsch verbruik van melk- en zuivelproducten. Im
mers, deze zaak mag met recht een nationale-
zaak worden genoemd, gezien den zeer benarden
toestand, waarin op liet oogenblik de boerenstand
.verkeert
Van Regecringswege is dit gelukkig ook gevoeld en
'de heer Geluk zal voor de vergadering uiteenzetten
welke maatregelen zijn en worden getroffen door het
Crisis Zuivel-Bureau, welk lichaam door dc Rcgec-
ï'ing is aangewezen om deze propaganda te maken.
Spr. gaf daarna het woord aan den heer J. A.
Geluk, voorzitter vaq, de Propaganda-Commissie van
het Crisis-Zuivelbureau te Den Haag.
Inleiding over Propaganda voor het ge
bruik van melk en zuivelproducten.
De heer Geluk begon met te zeggen, dat de aan
wezigheid van veie burgemeesters uit deze provincie,
van huisvrouwen en afgevaardigden van verschillen
de organisaties hem de kans gaf, dat vandaag in Alk
maar vele landgenooten tot het inzicht worden ge
bracht, dat zij ons moeten steunen, dat zij hun beste
krachten moeten inspannen ter bevordering van een
doel, dat nauw verbonden is aan Neerlands wel
vaart: een zoo goed mogelijke zuivel positie.
I-Iet is eigenlijk wel merkwaardig, zeide spr., dat do
grootc moeilijkheden tengevolge van buitenlandsche
maatregelen, waarin ons zuivelbedrijf de laalste ja
ren is komen te verkeeren, ons tevens de middelen
verschaft hebben om tot deze reeds zoolang gcwensch-
te, breed opgezette propaganda tc komen.
Uit de heffingen, die op den export van zuivelpro
ducten naar landen, die den invoer dezer producten
hebben gccontingenteerd, moeten worden gedaan, om
ongemotiveerde, en abnormale winsten te voorkomen,
zijn belangrijke fondsen ontstaan. Deze fondsen zijn
ingevolge het bepaalde bij de Crisisuitvoerwet be
stemd voor aanwending ten bate van de betrokken
producenten, hetzij rechtstreeks door uitkeering, het
zij langs indi'recten weg.
Wij zijn er den Minister van Economische Zaken
onder wiens beheer deze fondsen staan, dankbaar
voor, dat hij op 27 Augustus 1934 besloten heeft, om
1 milliocn gulden uit de heffingen beschikbaar te
stellen voor het voeren van propaganda, het doen
van onderzoekingen, enz., ter bevordering van den
afzet van melk en zuivelproducten.
Verzorging der interne organisatie.
Ka deze beslissing is het Crisis-Zuivelbureau de be
vordering van den afzet als een zeer belangrijk on
derdeel van zijn werkzaamheid gaan beschouwen
teneinde op dit gebied effectieve maatregelen te kun
nen treffen. In verband met de voorbereidende maat
regelen, bleek het noodig, allereerst de interne orga
nisatie te verzorgen, hetgeen geschiedde door:
lc. De instelling eener propagandacommissie. Deze
commissie werd belast met het uitbrengen van ad
viezen aan het Crisis-Zuivelbureau omtrent propa-
gandamaatregelen waarmede de afzet kan worden
verbeterd, de uitvoering daarvan, de daaraan verbon
den kosten, alsmede over de wijze, waarop de mid
delen, waaruit deze kosten bestreden kunnen worden,
zouden kunnen worden verkregen. In deze commis
sie hebben een drietal leden van het Crisis-Zuivel
bureau zitting.
2e. De vorming van een afdeeling „Voorlichting
en Propaganda" bij het bureau, welke thans over een
aantal geschoolde krachten, zoowel op het gebied der
propaganda, als dat der voedingsleer beschikt, en de
door het Crisis-Zuivelbureau overgenomen adviezen
der propagandacommissie uitvoert.
Deze staf in het centrale punt kan heel wat doen,
maar zijn arbeid kan veel vruchtbaarder zijn en vele
malen verveel vul digd worden, indien hij wordt bij
gestaan door een schare van medewerkers. En deze
medewerkers zijn op het geheele platteland, maar
ook in de steden voorhanden, indien wij het verstaan
ze te organïseeren en van onze motieven te overtui
jren. Het gehcele platteland gevoelt aan den lijve, wat
het beteekent een kwijnenden landbouw tc hebben,
maar ook in de steden begint men daarvan den te
rugslag te ondervinden.
Conclusies,
Spr. ging daarop uitvoerig na hoe men tot, het, be
oogde doel geraken kan en kwam tot de volgende con
clusies:
Behalve de verspreiding van ons propaganda-druk-
werk. dat noodig is om de noodige belangstelling voor
onze zaak te winnen, hebben wij dan ook het zwaar
ste punt van ons werk gelegd in:
a. Dc organisatie van zuiveldagen en -weken in al
le deelen des land, waarbij kookdemonstraties
worden gegeven door bekwame huishoudleerares-
sen en de aandacht van de gehcele bevolking in
de betreffende plaats gevestigd wordt op de voor
treffelijke eigenschappen der zuivelproducten.
b. Bevordering van het onderzoek naar de beteeke
nis van melk voor de voeding van schoolkinde
ren. In Rotterdam is hiertoe reeds eenige maan
den een belangrijke proef aan den gang en zoodra
de resultaten hiervan bekend zijn, zal deze aan
gelegenheid spoedig onder oogen worden gezien.
c. De propaganda voor het gebruik van melkbrood,
welke met de algemeene propaganda voor melk
en zuivelproducten wordt gecombineerd.
Maatregelen der Regeering.
Dat ons werk ook van Regeeringszijde met instem
ming wordt, gadegeslagen, blijkt wel uit tal van maat
regelen, welke door den Minister van Economische
Zaken getroffen zijn:
„Pogingen in deze richting zullen den vollen
„steun der Regeering kunnen verwerven. Met
„volledige instemming volgt zij de propaganda
„die zich, hoewel nog te langzaam, ontwikkelt
„om den goeden naam der Nedcrlandsche zui
„velindustrie te verbreiden en hare producten
„meer bekendheid tc geven.
en vervolgens:
„Te dien opzichte valt nog een en ander te be
reiken, wanneer men 'o.v. let op het betrekke
lijk lage melkverbruik per hoofd der bevolking
„hier te lande, in vergelijking met dat van an-
„dere landen, waar men dikwijls ook veel meer
„werk maakt van een ruim gebruik van een der
„kostelijkste volksvoedsels als room. Op het plat
teland waar de zuivelwinning plaats vindt, staat
„het zuivel- en inelkproductengebruik achter bij
„dat in de stedelijke centra-, eene verhouding, die
„voor wijziging vatbaar is."
En dezelfde bewindsman verklaarde in zijn Me
morie van Antwoord op het Voorïoopig Verslag van
de Tweede Kamer met betrekking tot genoemde be
grooting sympathiek te staan tegenover pogingen,
die er toe kunnen leiden om den binnenlandschen af
zet van melk en boter te vergrootcn o.a. door vermeer
dering van het gebruik van melkbrood. En deze ver
meerdering moet naar de opvatting van den Mi
nister bereikt worden door propaganda en niet door
dwingende voorschriften.
Tenslotte vestigde de Minister van Sociale Zaken in
een recent persbericht „de aandacht van de belang
hebbenden op het belangrijk verschil in voedings-
DE STOUTMOEDIGSTE ZUID-
AMERIKAANSCHE POEMAJAGER
AAN HET WOORD.
Te Buenos Aires stierf de
zer dagen een bejaagd
heer, die een kwart eeuw
geleden bekend was on-
onder den naam Charley
en een der moedigste poe
ma-jagers van Zuid-Ame-
rika is geweest.
De Amerikaansche leeuw, die on
der den naam poema bekend is, is
kleiner doch net zoo gevaarlijk als
zijn Afrikaanschen broeder, waar
van hij zich hoofdzakelijk door het
ontbreken der manen onderscheidt,.
Met hem valt in het minst te gek
scheren, vooral wanneer hij honge
rig door de tropische wouden zwerft.
Terwijl vroeger de poema in ge
heel Chili voorkwam, heeft deze
zich thans onder den druk der be
schaving tot in de uiterste hoeken
van liet Andesgebergte teruggetrok
ken, zoodat hij thans nog slechts
aangetroffen wordt in Patagonie en
Vuurland.
Charley de poemajager leefde de
laatste jaren als een rentenier. Zijn
vrije tijd gebruikte hij om zijn me
moires te boek te stellen, die den
lezer een merkwaardigen indruk
geven omtrent het leven van den
poema jager van eenige tientallen
jaren geleden. „Als jongen", aldus
Charley, „verdiende ik in Patago
nie mijn brood als herder. Ik ving
toenmaals aan op poema's te jagen,
teneinde de mooie kostbare vellen
te bemachtigen en deze te verkoo-
pen. In later jaren legde ik mij in
het Andesgebergte op de condor-
jacht toe. Daar leerde ik een
Franschman kennen, die de kunst
verstond condors levend te vangen,
hetgeen zeer moeilijk is, om ze aan
zoölogische tuinen te verlcoopen.
De truc van den Franschman be
stond daarin, dat hij een stuk lams-
vleesch op een rots legde en in de
nabijheid daarvan zijn net spande.
In het begin maakte hij een goede
vangst, doch spoedig was iedere
condor verdwenen. Het leek wel of
ze elkaar gewaarschuwd hadden.
Hij was derhalve genoodzaakt hoog
in het gebergte te klimmen, tenein
de de roofvogels te bemachtigen
Condors zijn zware vogels. In de
vlakte moeten zij een aanloop van
minstens twintig meter nemen,
voordat zij de vleugels kunnen
strekken. Zit de condor daarentegen
op een rots, dan vliegt hij onmid
del!ijk weg cn het is zeer moeilijk
hem te vangen. Een tijdlang heb ik
beproefd op condors te jagen, doch
veel succes had ik daar niet bij. Ik
keerde daarom maar weer naar de
poema jacht'terug.
Poemawijfjes zijn het gevaar
lijkst, vooral wanneer ze pas jongen
geworpen hebben. Eens verraste ik
zulk een dier in een hol. Ik schoot
en het dier viel om. Ik hield het
voor dood. Het wilde mij echter
slechts in den val lokken, want nau
welijks was ik het vermeende cada-
ver genaderd of het dier sprong op
en wierp zich op mij. Het gelukte
mij echter in het laatste oogenblik
de poema het mes in de borst te
steken. Het beest had mij echter
zoo toegetakeld, dat ik den geheelen
winter niet jagen kon. Sindsdien
heb ik mijn honden gedresseerd het
spoor van een poema te volgen. Het
kon echter wel dagen en weken du
ren, voordat de poema gevonden
werd. Eens heb ik twee jaar lang
jacht op een prachtig poema-exem
plaar gemaakt. Ik kende het dier
precies, doch kon het nooit onder
schot krijgen. lederen keer dat ik
hem bijna had, zag hij kans weer
te ontsnappen. Ik doorwaadde on
telbare rivieren, klom in boomen
kroop door holen het dier was
niet te vangen. Totdat het mij ein
delijk gelukte na een avontuurlijke
tocht door bergen en dalen de poe
ma in een kuil te drijven. Mijn ge
weer kon ik niet gebruiken, zoodat
ik genoodzaakt was het dier met
mijn mes te dooden, hetgeen mij na
een zware strijd gelukte. In zijn
laatste doodstrijd vond het dier nog
kracht mijn hand met zijn bek te
grijpen en mij twee vingers af te
bijten. Ondanks mijn vele verwon
dingen en schrijnende pijnen bleef
ik nog urenlang in de nabijheid
ronddolen in de hoop het wijfjes
van de gedoode poema te vinden.
Tevergeefs. Het prachtexemplaar
scheen helaas vrijgezel te zijn."
waarde, dat bestaat tusschen melkbrood en water
brood, welk verschil volgens ingewonnen ambtelijke
berichten nog te weinig bekend is".
Tenslotte de samenvatting.
Samenvattende kan van de propaganda, het vol
gende worden opgemerkt:
Het doei is gericht op de toename van het binnen-
landsch verbruik van melk, boter en kaas tot een ver
hoogd, gunstig peil. In het bijzonder steekt het ver
bruik van melk en boter ongunstig bij dat van andere
landen af.
Aard. Het is bovenal de bedoeling op een aange
name wijze de aandacht van het consumeerend pu
bliek op onze melk cn zuivelproducten te vestigen.
De kwaliteit van onze zuivelproducten en hunne niet
te onderschatten beteekenis voor de gezondheid, zal
bij de propaganda op den voorgrond dienen te wor
den gesteld, al zal cle propaganda in dit opzicht al
naar gelang van het te bewerken gebied, kunnen ver
schillen.
Organisatie. De organisatie is er op gericht
om in korten tijd met beperkte middelen tot gunstige
resultaten te komen door een centrale voorbereiding
en ten deele ook een centrale uitvoering der propa-
ganda-maatregelen. Met veler medewerking hopen
wij een organisatie te kunnen opbouwen, die do mo
gelijkheid biedt, dat binnen afzienbaren tijd de tal
rijke belanghebbenden en belangstellenden kunnen
worden ingeschakeld, die tezamen met de kernen en
de propagandacommissie een groote kracht kunnen
ontwikkelen. De nadruk zij echter gelegd op de al
lereerste voorwaarde voor het welslagen, dat allen die
medewerken gedragen worden door den vvensch daar
mede het algemeen belang tc dienen en geleid wor
den door den wil iets goeds tot stand te brengen, al
dus eindigde spr. (Applaus.)
Gedachtenwisseling.
De heer Stapel, burgemeester van Sijbekarspel
vroeg, hoe men tot goedkooper gebruik kan komen
van melk en boter voor den consument.
De heer G. L. Bosman (Schagerbrug), vroeg, hoe het
kwam, dat waar de Regeering zoo aandrong op meer
der gebruik van natuurboter, de soldaten margarine
te eten kregen. (Applaus.)
De heer Scheffel, Secretaris van de Kamer van
Koophandel te Alkmaar wilde weten, of het niet mo
gelijk was verschillende centra in het buitenland aan
te wijzen, waar prima Hollandsche kaas te krijgen
zou zijn.
De heer v. Breda, burgemeester van Bovenkarspel
wees er op, dat de -gemeenten welke den tuinbouw
uitoefenden, wel zoo verarmd waren, dat ze zelfs niet
in staat zijn margarine te koopen. Spreker had er
reeds herhaaldelijk bij den Minister van Sociale Za
ken op aangedrongen, voor kleine tuinders marga
rine beschikbaar te stellen, doch steeds is deze po
ging mislukt. Over brood sprekende, vroeg de bur
gemeester of straks de propaganda tot resultaat zou
leiden, dat de arbeider tegen denzelfden prijs melk
brood zou kunnen krijgen, welke hij thans betaalt
voor waterbrood. En voorts: of ook de arbeider tegen
billijken prijs in het bezit kan komen van natuur
boter, inplaats van de nu dure margarine.
Een der dames zou het zeer betreuren, indien de
Rijkskeuringsdienst voor waren verdwijnen zou.
De heer Geluk beantwoordt de sprekers.
De heer Geluk de sprekers beantwoordende, zeide,
dat eenige vragen niet konden worden beantwoord,
omdat zij het beleid der Receering raakten en hij er
niet stond als Regeeringsvcrtegenwoordiger.
Wat de prijzen van melk en boter betreft, zeide
spr., dat de prijzen momenteel niet abnormaal hoog
waren. Vergeten mag niet worden, dat we nog vrij
hooge distributiekosten hebben, vooral voor de melk.
Er wordt ernstig naar gestreefd die kosten zooveel
mogelijk te verlagen.
Op de door den heer Bosman gestelde vraag wilde
spr. niet antwoorden, omdat de bijeenkomst er niet
was, om kritiek uit te oefenen op het beleid der re
geering. Dc propaganda in het buitenland voor de
Nederlandsche zuivelproducten heeft dc volle aan
dacht van de kern, zeide spr. naar aanleiding van
de vraag van den heer Scheffel.
De heer v. Breda wees er op, dat de toestand in
den tuinbouw zoo slecht was en spr. geloofde zulks
onmiddellijk. Als de menschen geen boter en melk
kunnen koopen, dan zou spr. willen aanraden voor
die menschen een stukje kaas te koopen, teneinde ze
te behoeden voor ondervoeding. Immers, de kaas is
zoo spot- en spotgoedkoop, dat dit voedingsproduct
gemakkelijk kan worden gekocht. Of de keurings
diensten zullen worden opgeheven kon spr. niet zeg-
32.
En toen maakten zijn gedachten ineens een groo-
ffcen sprong. Eensklaps begon hij zich af tc vragen
of bij werkelijk eenige reden had te veronderstellen
dat Persis hem liefhad.
Maar per slot van rekening zou bij haar als het
ware zachtjes kunnen dwingen hem lief te hebben.
Dat kan toch niet zoo moeilijk wezen. Een dergelijk
bekoorlijk, rein gezichtje moest het uiterlijke sym
bool wezen van een even reine ziel. Tegelijk drongen
zich evenwel een paar zinnen aan hem op, die Croy
geuit had. Afschuwelijke, grove kerel met zijn wal
gelijke opvattingen.
Ilij zou in zijn latere leven nimmer kunnen verge
ten hoe lieflijk en waardig zijn moeder er dien avond
had uitgezien, toen ze de gasten ontving. Ze deed aan
een rustig schijnende ster denken en ze vormde een
sterke tegenstelling met het drukke, zenuwachtige
optreden van den Admiraal. Hij werd oud, dacht de
jonge man peinzend, en de treurige gedachte liet zich
ineens gelden, dat hij wel niet lang meer zou leven
en hij, Berry, alleen met zijn moeder in het oude
huis zou overblijven.
En toen ontdekte hij Persis ineens, en alle andere
gedachten verdwenen. Ze begroetten elkander volko
men ongedwongen. Haar handje lag in de zijne en
hij kon het ternauwernood gedrukt hebben, voordat
ze het weer terugtrok. Geen van beiden waren van
kleur verschoten.
„Is het niet wonderbaarlijk?" mompelde Persis
xnct half gesloten oogen.
door 4? ETHEL M. DELL
„Oh, ja, prachtig", antwoordde hij zonder eigenlijk
precies te weten wat ze bedoelde.
Hij had Joan 's morgens vroeg al gesproken, doch
Sally niet gezien, en haar warm, bruin handje legde
ze zoo vast op de zijne, dat hij ineens opschrok.
„Groote goedheid", mompelde hij.
Sally in haar eerste baltoilet verschilde hemels
breed van liet meisje dat met knierokjes en wollen
jumpers door de bosschen dwaalde. Persis, in haar
zeegroene japon met draperieën, was natuurlijk de
koningin van het bal. Maar Sally, wat was er met
Sally gebeurd? Waarom zag ze er zoo heel anders
uit? Ze droeg een wit satijnen japon, die nauw om
haar slank figuurtje sloot. Ze had geen juweeien,
niettemin schitterde ze alsof ze zelf een donkere
diamant was geweest. Over haar zijdeachtige, zwar
te haren was een zilveren band gelegd en aan den
eenen kant, dicht bij het linkeroor, pronkte een witte
anjer, die er met de grootste, nonchalance vermoede
lijk was ingestoken, maar welke een prachtig effect
had.
Haar olijfkleurige huid deed aan een bloedperzik
denken, zoo warm en donzig. Er lag een stralende
glans in haar groene oogen en haar mondje kon het
beste met een papaver vergeleken worden.
„Wat is er aan de hand, oude jongen?"
Hij lachte en drukte haar de hand. „Niets. Ik wist
echter niet dat je zoo overweldigend mooi kon we
zen."
Die woorden werden plagend uitgesproken, en wa
ren ernstig gemeend, doch Sally wierp haar hoofdje
in den hals, stak het puntje van haar roode tong uit
en zei: „We leeren allemaal op onze beurt, geloof
je ook niet?"
Hij kon haar niet langer tegenhouden, doch hij
besloot het mysterie later op te lossen. Het was een
voudig onbegrijpelijk dat hij vroeger haar groote
schoonheid niet had opgemerkt. Intuïtief begreep hij
dat hij niet de eenige zou wezen die hier over ver
rukt kon zijn. Was ze werkelijk ineens opgegroeid?
Gelukkig maar dat Croy haar nu niet kon zien. Dat
deed hem genoegen.
Het bal begon, en hij liep dadelijk op zijn moeder
toe. „U geeft me den eersten dans, nietwaar, liefste
moeder?" fluisterde hij.
„Oh, mijn beste jongen, ik dans niet", gaf ze te
kennen.
Een zachte blos van geluk was naar haar wangen
gestegen toen hij haar hiervoor uitnoodigde.
„Oh, ja,, moeder, eenmaal. Dat kunt u me van
avond niet weigeren." Ze gaf toe, zooals hij wel ver
wacht had, en samen dansten ze door de lange zaal.
„U bent de bekoorlijkste vrouw van het bal", ver
telde hij haar vol trots. Zij hijgde even, terwijl ze
zich voortbewogen en maakte een afwerend gebaar
met haar hand.
„Ik meen het moeder. Er is niemand die met u
vergeleken kan worden. En dat zal altijd zoo blij
ven."
Ze glimlachte om zijn jeugdig enthousiasme.
„Wacht nog maar tot later dan zul je wel anders
redeneeren", zei ze.
„Nee'* hield hij koppig vol. „Niets en niemand kan
dit feit veranderen. Ik geloof dat u altijd in de eerste
plaats voor me zult komen... In de geestelijke betee
kenis", voegde hij er aan toe.
Hij sprak de laatste woorden op fluisterenden
toon uit, want het gebeurde niet vaak dat hij zich
op een dergelijke intieme manier uitte, zelfs niet te
genover haar.
„Oh, Beresford", stamelde ze. Er was een teedere,
trotsche blik in haar oogen. „Maar... alleen de gees
telijke liefde is van beteekenis."
Hij drukte haar zacht tegen zich aan en bracht
haar naar een divan. „U is heelemaal buiten adem.
Laten we even rusten."
Ze glimlachte nog steeds van geluk. Oh, hoe dik
wijls herinnerde hij zich later dien zachten, lieven
lach. „Misschien is het beter dat ik even uitrust,
Berry. Blijf jij echter niet hier, beste jongen. Straks
zien we elkander weer."
Hij bleef er op staan haar naar een der zijkamers
te brengen, doch ze stond het niet toe. Hij had het
bal met haar geopend en dat was voldoende.
Hij liét haar dus alleen en begreep dat ze dit lie
ver had. Persis danste reeds en hij zag Sally naast
haar vader staan. Ze had klaarblijkelijk met hem
een ronde gemaakt, doch Sir Richard's lichaams
omvang stond een tweeden dans vermoedelijk nog
niet toe. Hij zag Beresford's zoekende blikken en
even later bewoog Sally zich met hem op den dans
vloer.
„Verrukkelijk", mompelde ze, om er even later
grinnikend aan toe te voegen: „En mama staat strak
naar ons te kijken. Fijn."
Beresford onderscheidde vaag Lady Lucia's gestal
te. Ze droeg een goudkleurige japon en was prach
tig gekapt, maar er lag een ontevreden trek om
haar mond.
„Arme mama", zei Sally ondeugend.
Het jonge ding was zoo licht als een veertje in zijn
armen, en het leek werkelijk alsof haar voeten ter
nauwernood den grond raakten. En terwijl hij haar
in zijn armen had, dacht hij ineens aan dien avond
in de hall toen hij haar kuste. Het bloed stroomde
sneller door zijn aderen, en onwillekeurig keek hij
naar het roode mondje, dat dicht bij zijn schouder
was. Doemde die herinnering ook bij haar op, of
had ze het voorval vergeten, zooals een kind vergeet?
„Heb je al met Persis gesproken?" wekte ze hem
ineens uit zijn gepeins op. „Ze is gisteravond pas
thuis gekomen. Ze is woedend, omdat haar kennissen
in Indië niet naar Engeland komen, zoodat ze per
slot van rekening haar Londensche seizoen niet
krijgt. Ze stelden haar voor inplaats daarvan naar
Indië te komen."
Ze eindigde met een ondeugende glimlach, doch
Berry begreep het grappige er niet van.
„En hoe denkt ze er over?" vroeg hij.
En het was vreemd wellicht kwam het door de
opwinding van don dans doch hij had het gevoel
alsof het antwoord eigenlijk van bitter weinig be
lang voor hem was.
„Natuurlijk niet, domme jongen. Wien kan ze nu
in Indië aan den haak slaan? De mannen daar zijn
allemaal zoo arm als kerkmuizen. Nee, ze zal meer
in de buurt van huis naar een geschikte partij moe
ten uitkijken. Het zal mij benieuwen waar ze begint.
Jou ook niet?"
Het was een vraag waarop eigenlijk geen antwoord
gegeven hoefde te worden. Hij had verontwaardigd
moeten wezen, maar dit was niet het geval. Hij was
natuurlijk tijdelijk onder de bekoring van haar uiter
lijk en dansen geraakt, veronderstelde hij. De betoo-
vering mocht nu nog niet verbroken worden. Later
zou er wel over Persis gepraat kunnen worden, oor
deelde hij. Hij zweeg dan ook en Sally sprak even
min meer.
De dans werd plotseling beëindigd, en de jonge
man keek haar met een droomerige uitdrukking in
zijn oogen aan, toen de muziek zweeg. Ze klapte
zachtjes in haar handen, alsof ze hem wakker wilde
maken. „Je droomt, domme jongen, je droomt."
„Werkelijk?" vroeg hij glimlachend. „Het was 'n
wonderbaarlijke droom. Ilc had geen idee dat..." In
eens hield hij op.
Haar groene oogen keken hem voor een kort oogen
blik spottend aan. „Nee, natuurlijk niet", zei ze op
raadselachtige toon, en wendde zich lachend om.
Wordt vervolgd.
