S UlT DE OMGEVING
Remav!=nieuws.
Zomersproeten ver
dwijnen in korten tijd geheel door
Sprutol. Bij alle Drogisten
LANGEND IJ K
NOORDSCHARWOUDE.
Noordscharwouder Polder. Huldiqinq
van den Voorzitter. De heer Barten
25 ia ar voorzitter.
Donderdagavond hield de Noordscharwouder Pol-
tier de iaarlijksche algemeene vergadering van in
gelanden in hotel „Concordia". Dit was een alge
meene vergader., welke 'n eenigszins feestelijk tintje
vertoonde; op de agenda stond n.1. vermeld, de
herdenking van het 25-jarig ambtsjubileum van. den
lieer A. Barten Pz., als voorzitter van den Polder.
Aanwezig was de heer Jhr. Van Spengler, Bur
gemeester van Noordscharwoude.
De voorzitter, de heer A. Barten. opende de ver
gadering met woorden van welkom, in het. bijzon
der tot Burgemeester Van Spengler, clie volgens
voorzitters herinnering nog nimmer deze vergade
ringen heeft bijgewoond.
Na voorlezing en vaststelling der notulen van
den secretaris, den heer F. Moeiies Fz.. wercl door
den voorzitter meegedeeld, dat men do goedkeu
ring had ontvangen, om gedurende drie jaren.de.
thans geldende sl.uisgelden te heffen.
Aan de orde was hierna dc behandeling der be
grooting 1935.
De secretaris las deze geheel voor. Er werd slechts
een opmerking gemaakt naar aanleiding van het
bedrag, dat op de begrooting staat voor onderhoud
van de sluis. Hiervoor is f 150.geraamd en dat
vond de heer Heeman wel wat laag.
De voorzitter antwoordde, dat er zoo min moge
lijk aan de sluis werd gedaan, omdat men niet weet,
wat. er mee zal gebeuren, aanstonds bij de kanali
satie. Alleen de noodige reparaties worden uitge
voerd.
Hierna werd de begrooting vastgesteld op een
totaal bedrag aan ontvangsten van f 2.292 68. waar
in begrepen het beeinsaldo ad f S5.63. De uitga
ven waren geraamd op f 2.180.zoodat een ver
moedelijk batig saldo werd verkregen van f 112.68.
De omslag werd bepaald op f 23— per H.A., het
geen f 1.— per H.A. minder is clan verleden iaar.
In de commissie lot het nazien der rekening
werden de heeren J. Lindeboom. J. Heeman cn K.
Wagenaar Wz. herkozen. Een voorstel van het be
stuur. om zoonoodig een kasgeldleening aan te gaan
van hoogstens f 300,werd aangenomen.
Het bestuur stelde verder voor. pogingen in het
werk tc stellen, dat de leening ten behoeve van de
molen in kleinere bedragen kan worden afgelost.
Van de opgenomen f 8500,resteert nu nog f 2000.
on als het nu voorgestelde in werking kan treden is
de schuld nog f 1500.
I-Ict bestuursvoorstel is. dat de resteerende f 1500.
in vijf iaar worden afgelost in plaats van in drie
jaar. De geldgever is hiertoe genegen. Dit zal een
verschil op de lasten bcleekencn van f 3,per
H.A.
De Burgemeester vroeg zich af. of men hiermee
wel zon slagen bij Gedeputeerde Staten, omdat de
begrooting met een voordcelig saldo sloot.
Voorzitter merkte on. dat men dit wel zeer noo-
dig heeft. De heer IJ. Kaan vestigde naar aanlei
ding hiervan de aandacht op de lasten, welke f 23.
per H.A. zijn. Van regceringsziide wordt ook naar
verlaging der vaste lasten gestreefd. Dit is ook een
voorstel in dien geest. Het voorstel werd ten slotte
aangenomen.
Bij de rondvraag las de heer F. Moeiies Fz. *te
beschrijvingen van den Noord scharwouder Polder
voor, zooals.,die in het boek •van.ideiv heer- D. Kooi
man zal worden opgenomen.
Huldiqinq.
Hierna was aan de orde de herdenking van het
25-jarig voorzitterschap van den heer Barten. De
heer P. Blokker, vice-voorzitter sprak den heer Bar
ten namens de ingelanden loe. In hartelijke be
woordingen danklc spreker den heer Barten voor
het vele werk. dat deze in het belang van den pol
der had verricht, vooral noemde spreker de pogin
gen om de nieuwe molen te krijgen, welke thans nog
heel goed voldoet. De heer Barten heeft moeilijke
jaren meegemaakt met do polder. Vele kosten van
de oude machine en de hooge aflossingen voor de
molen hebben zwaar, gedrukt tijdens zijn voorzit
terschap. maar toch heeft men. door het goede in
zicht en beheer van den voorzitter de lasten ver
laagd kunnen krijgen. Met zijn hartelijke felicitatie
overhandigde spreker namens de polder een hulde
blijk. bestaande uit een schitterende foto van de
nieuwe molen.
De heer IJ. Kaan. die hierna het woord verkreeg
gaf een verklaring van deze vergadering in de
maand Juni, aangezien de jaarvergadering altijd in
Juli wordt gehouden. De ooi-zaak hiervan is het
jubileum van den voorzitter en de wensch die wel
van allen zal uitgaan, om dit feit eenigszins fees
telijk tc herdenken. Het zal ook in de geest van
allen zijn, geloofde spreker, dat dit .huldeblijk werd
aangeboden. Wij moeten ons er bij neerleggen, dat
de heer Barten om wettelijke redenen per 1 Januari
moet bedanken, al betreuren wij het .zeer. Spreker
hoopte, als vei-tegenwooi-diger der jongere genera
tie, evengoed nog de adviezen van den heer Barten
tekunnen inwinnen cn hem nog lang in ons mid
den te zullen zien. den heer Barten dankende voör
zijn aangename samenwerking in bet bestuur.
Burgemeester Van Spengler zeide. niet op dezen
avoncl te hebben willen mankeeren. Het Gemeente
bestuur is niet veel op deze vergaderingen verte
genwoordigd. De reden daarvan is, dat het beheer
van de Noordscharwouder Polder in goede handen
is. Hel. Gemeentebestuur stelt het op prijs, dat
iemand uit zijn midden hét voorzitterschap waar
neemt in den Polder. Spreker kan zich voorstellen,
hoe de heer Barten altijd de belangen van den pol
der heeft behartigd. Het zit niet in de erootle van
het lichaam, maar in de wijze waarop het beheer
geschiedt. Deze wijze heeft spreker steeds bewon
derd. Voor sommigen is het onbillijk, dat zij op
70-jarigen leeftijd gedwongen worden, hun ambt
neer te leggen. Er zijn menschcn. die met 50 iai*en
70 gelijken, maar ook heeft men bet andersom. De
Noordscharwoude Polder-belangen zouden echter
allerminst geschaad zijn met het voorzitterschap van
den heer Barten. Spreker feliciteerde den jubilaris
met zijn jubileum er op wijzende, hoe deze op veler-
lei gebied de rechte man op dc rechte plaats is,
gezien de jubilea, welke hij al achter den rug heeft..
Tenslotte sprak de heer Van Sprengler den wensch
uit, dat dc heer Barten nog ettelijke jaren den
groei en bloei van den polder waarvan hii zoovele
-grondslagen had gelegd, mocht meemaken.
Hierna voerden nog verschillende sprekers het
woord. o.m. Wethouder Ootjei-s. die op dc eendi-acht
wees, welke steeds heeft gehecrscht in de polder-
vergaderingen. Spreker hóópte, dat de vooi-zitter
aangename herinneringen aan zijn 25-jarig jubileum
mocht behouden. Het doet echter wel eens onaan
genaam! aan. dat men „te oud" wordt om in een
po'derbest uur te zitten.
De lieer T. Kostelijk stelde voor, den voorzitter
bij zijn afscheid nog een aandenken aan te bieden.
De voorzitter dankte voor het geschenk, dat zeer
naar zijn genoegen was. Spreker gaf een overzicht
van verschillende gebeurtenissen uit de geschiede
nis van den polder en boe de nieuwe winrlmotor
eigenlijk is gekomen. Spreker was erkentelijk voor
de goede samenwerking. Men was altijd als goece
vrienden gescheiden.
De heer C. Brinkman was om gezondheidsrede
nen verhinderd en had een felicitatieschriivcn go-
zonden.
Naar aanleiding van de opmerking van den heer
Kostelijk stelde de Burgemeester voor. den heer Bar
ten hij zijn afscheid het standaardwerk van den
heer Kooiman over de Nóord-Hollandsche Polders
aen te bieden. Aldus werd besloten.
Hierna bleef men nog eenigen tijd gezellig bijeen.
ANNA P Aü T.OW N A
EWIJCKSLUIS.
De snoekbaars-teelt in het Amstelmeer.
Zeer gunstig schijnt het dit jaar met de snoekbaars-
teelj in het Amstelmeer niet te zullen verloopen.
Evenals vorig iaar doet zich ook nu weer hot
cigenaai'dige feit vooi\ dat op dc „nesten", welke in
dit water zijn neergelaten, om aan de snoekbaars
gelegenheid te geven zich eene ideale bi*oedplaats
voor hare eieren te kiezen, gedurende enkele dagen
wel zeer veel broed is aangetroffen, doch dat dit
weer spoedig (al te spoedig) was verdwenen. Schre
ven wij dit vorig iaar toe aan mogelijke afgrazing
dei- nesten door een aan de vlookreeften verwant
waterdiertje, meer bekend onder de naam „snel",
dat toen ook in groote aantallen in deze nesten was
binnengedrongen, terwijl ook de mogelijkheid werd
opengelaten, dat de aal, die zich gaarne met visch
broed voedt en waarvan ook een paar exemplaren,
in de nesten werden aangetroffen, hieraan mogelijk
schuldig kon zijn, de vlugheid, waarmee thans het
snoekbaars-broed van do nesten is verdwenen, leidt
er toe, dat naar andere oorzaken wordt gezocht
Het koude weer in Mei van dit iaar was oorzaak,
dat van dezen maand reeds meer dan de helft was
gepasseerd, eer de eerste eieren werden waargeno
men. Het waren er echter toen nog maar betrekke
lijk weinig. Dit bleef geruimen tijd zoo tot op
Woensdag 29 Mei (de laatste controle daarvoor was
twee dagen eerder gehouden) bij hernieuwde con-
ti-olc zich op alle nesten een zeer groot aantal eie-
ren bleek te hebben verzameld. Er waren nesten
bij, waarop dc eieren in tienduizendtallen voorkwa
men. Op Zaterdag 1 Juni was de bezetting even
eens nog zeer groot, al leek het toen reeds, dat het
aantal was verminderd. Maandag 3 Juni echter
waren verschillende nestenvrijwel leeg, op andere
kwamen er nog wel voor. maar in zper sterk ver
minderd aantal. De normale periode voor hef uil-
komen der eieren is 9 a 10 dagen. De verdwijning
ging dus veel te vlug. Bovendien lieten de nog
achter gebleven eitjes bij even spoelen van het
water, vrijwel onmiddellijk los. Inwendige inspec
tie der nesten wees uit, dat thans van een „snel"-
plaag niet kon worden gesproken. Slechts enkele
exemplaren wei-den hiervan aangetroffen.
Men vermoedt nu. dat wegen het gure weer van
dit voorjaar, de snoekbaars later heeft gepaaid,
dan met de natuurlijke aandrang overeenkomt en
daardoor de eieren overrijp zijn geweest en hunne
kleefkracht hierbij hebben ingeboet, wat tot gevolg
heeft gehad, dat zij geleidelijk van de nesten zijn
afgespoeld. Dit kan voor het broed funest worden,
indien de eitjes op een slikkerigen bodem terechi
komen. Komen zij echter op zandgrond terecht, zóó
dat zij niet door slik worden overdekt, dan is de
mogelijkheid van het uitkomen volstrekt, niet uit
gesloten. Di! neemt echter niet weg. dat de moge
lijkheid van het in leven blijven van het broed on
de nesten veel beter gewaarborgd schijnt, clan nu
dit aan het toeval is overgelaten.
Toch behoeft dit nog niet te ontmoedigen. Ook
vorig jaar was een groot gedeelte van het. broed
hoewel niet in zoodanige mate als thans van
de nesten verdwenen en toch zijn dit voorjaar vrij
talrijke éénjarige exemplaren opgemerkt. Men be
hoeft dus ook nu de hoop op een gunstigen uit
komst nog niet op te geven
EWIJCKSLUIS.
De verspreidinq der Chineesche wol-
handkrab.
Meerdere malen heeft men in verschillende bla
den reeds berichten kunnen lezen, waaruit bleek,
dat de verspreiding van de gevreesde Chineesche
wolhandkrab zich steeds verder uitbreidde.
Deze krab, waarvan de eerste exemplaren in het
begin dezer eeuw in de omgeving van Hamburg
werden opgemerkt en waarvan men vermoedt, dat
zij tusschen de aangroei van wieren, mosselen en
zeepokken, welke zich aan den bodem van een schip
kunnen verzamelen, vanuit China naar Eurooa
(waarschijnlijk naar Hamburg) is overgebracht,
staat, waar zij aan het netwerk der visschers eroote
schade kan berokkenen, in zeer slecht gerucht. Sinds
eenige jaren komt zij ook in ons land voor en met
name in Friesland werd zij reeds tot een ware
plaag.
De naam wolhandkrab dankt zij aan het feit. dat
zich om de scharen dezer krab een wolligen aan
groei vertoont van zeer fijne en dicht opeenstaande
haren, welke aangroei in meerdere of mindere mate
den vorm van een manchet aanneemt.
Tot voor kort werden deze krabben hier nog niet
waargenomen. Wèl kwam in de Waddenzee de
gewone strandkrab veelvuldig voor, die bij de bot
en fuikenvisschers eveneens een zeer slechten naam
heeft wegens de schade, die zij aan de netten toe
brengen. doch deze vertoont zich slechts in water
met tamelijk zoutgehalte.
In zoet water heeft zij zich, in tegenstelling met
haar Chineesche zuster, nog niet kunnen aan
passen.
In Maart i.1. werden hier echter in de Wadden
zee op het Balgzand de eerste Chineesche krabben
gezien, terwijl einde Mei ook een eerste exemplaar
in het Amstelmeer bij Oostpunt is gevangen. Ge
vreesd mag dus worden, dat de verspreiding zich
thans ook in de Noord-Hollandsche binnenwateren
zal voortzetten, hetgeen met enkele iaren een aan
zienlijke verhooging van onkosten voor de blnnen-
visscherij met zich zou kunnen brengen.
Hij had zoo lang van de eene plaats naar de
andere getrokken, dat hij geenerlei vaste herinnerin
gen meer over had, en het blijkbaar veel prettiger
(vond over Beresford's aangelegenheden dan de zijne
,1e spréken.
„U is de haas en u moet bevelen," zei hii ook meer
'dan eens en geleidelijk was de jonge man zich hii
den toestand gaan neerleggen. Hii was Newman's
meester. IJij had den ouderen man dadelijk een
zeker salaris gegeven en hoewel Nevvman zich eerst
hiertegen verzette, werd er niet meer over gespro
ken. En het eigenaardigste van alles was dat de
groote. breedgeschouderde man van zijn onderge
schikte betrekking scheen te genieten en zioh vol
maakt gelukkig.voelde. Hii had het zelf zoo gewild,
en zijn onderwerping was vaak aandoenlijk. Hit
scheen alles tegelijk te kunnen wezen: beschermer,
vriend en knecht. En niettegenstaande het feit dat
Beresford zijn heer en meester was, liet een gevoel
van bewondering cn respect zich nimmer veriagen.
Dien middag van hun aankomst had hii Newman
hij zich geroepen en zijde aan zijde zagen ze de
Engelsche kust naderen.
„Het is heerlijk weer thuis te zijn," zei Beresford
op een gegeven oogenblik.
„Va/n sómmige gezichtspunten bekeken bestaan
er nog heel wat prettige dingen," gaf Newman pein
zend toe. „Trekt u nu uw ias aan. mijnheer: liet
is nevelig en guur.
Waar hij hem vroeger wel eens met „ïe cn iii" had
aangesproken, gebeurde dit thans nimmer meer.
hetgeen Beresford wel eens hinderde. Hii begreep
echter dat dit onvermijdelijk moest ziin.
Geduldig trok hii ziin ias aan en zette zelfs op
Newman's verzoek ziin kraag op.
„Wil je goed voor ooeen houden. Newman." bracht
hij heesdh uit. „dat wii onder alle omstandigheden
vrienden ziin? Begrepen?" Even wachtte hii om
daarna te volgen: „Engeland is een heel eigenaardig
land, zooals je wellicht weet. Newman. Er bestaan
'daar heel wat mensehen die zich vermoedelijk niet
kunnen indenken dat ie. niettegenstaande io hii me
in dienst bent, tegelijk mijn beste vriend kunt we
zen. Maar dat is toch zoo. Zoolang ik leef zal ik ie
als een oudere broer beschouwen, en degene, die dit
niet kan begrijpen, is niet de moeite waard om te
kennen. In ieder geval zal Sally het wel begrijpen."
Bij de laatste woorden was er een zachte, droome-
rige uitdrukking in ziin oogen gekomen.
„Ik kan altijd weggaan wanneer ik in den weg
D.ioeht staan," zei Newman dadelijk.
I „Wil ic onmiddellijk zwijgen," Beresford schud
de hem ongeduldig heen en weer. „Jij, clie me te
hulp schoot toen die ruwe kerels me wilden lyn
chenjij, die voor me gewerkt en gezwoegd
li ebtjij
„We komen de haven binnen* viel Newman hem
kalm in de rede.
Beresford liet hem los. Hij kende hem, en be
greep dat het overbodig was verder in die richting
te praten. Niettemin had hii een vast plan ge
maakt. Onverschillig welke houding Newman ook
zou aannemen, niets en niemand zou hun vriend
schap kunnen verbreken. De gedachte aan een dus
danige mogelijkheid kon hem al woedend maken,
want hij kénde Engeland. Engeland was bekrom
pen, Engeland was stijf, conventioneel. Engeland
zag neer op menschen zonder een verleden dat een
open boek was. Weliswaar had hij geenerlei aan
gename herinneringen aan Australië, maar hij was
er van overtuigd, dat dit land toch breedere op
vattingen had dan Engeland. Daar bestond ten min
ste niet een zeker ongezonde nieuwsgierigheid om
in dingen en feiten te wroeten, die achter den rug
lagen. Dc menschen daar hadden geen tijd voor
dergelijke dingen: ze moesten te hard werken.
Als iemand in Australië in ziin levensonderhoud
kon voorzien, werd hii vanzelf al gerespecl eerd.
Engeland was evenwel heel anders. Het was thans
voor het eerst dat het tot Beresford doordrong hoe
de opvattingen van dit land een zeker struikelblok
zouden kunnen vormen. Niettemin maakte hii zich
daarover niet bezorgd. Hii was de beschermer en
Newman de beschermde: de rollen waren dus vol
komen omgedraaid, en hii legde bij zich/elf een
duren eed af dat hii nimmer een vriend in den
steek zou laten die zoo trouw over hem gewaakt
had, onverschillig wat er ook kon gebeuren.
En. Sally, ziin kleine, lieve Sallv met haar warm
hart, zou volkomen ziin opvatting deelen. Hii zou
haai* nu al heel gauw zien,. <?n haar alles vertellen.
Er moest echter nog een nacht verstrijken, voordat
hij haar kon ontmoeten, want ze zouden iti Londen
logeeren, en den volgenden dag Morton, den notaris
bezoeken, voordat ze naar buiten trokken om ziin
erfdeel te aanvaarden. Hii had hem telegrafisch van
zijn plan op de hoogte gesteld, doch nu hii er voor
stond snakte hij er naar regelrecht door te kunnen
reizen. Het was echter zeer onverstandig geweest
dit te doen. dus zag hii van zijn voornemen af.
Daarbij kwam dat er een rilling door ziin leden
voer bij de gedachte in donker op Lacy Denham te
moeten aankomen, want dan zou het oude huis na
tuurlijk een nog verlaten er indruk wekken dan bii
daglicht...... De ledige kamers van ziin moeder
Indien hij niet het heerlijke vooruitzicht' had gehad
met Sally te trouwen, dan was hij wellicht heelc-
maal niet meer daar teruggekomen.
Zijn moeders afwezigheid was al erg genoeg ge
weest, maar nu was de Admiraal ook heenge
éraande arme. oude man, die per slot van re
kening toch te veel van hem had gehouden om hem
te onterven.
Ja. alles in aanmerking genomen was het beter
eerst in Londen te ziin. Sallv zou zonder twijfel
begrijpen waarom dit gebeurde. Ze had niet geschre
ven, of. indien dit gebeurd was, dan was het epis
tel te laat aangekomen. En ze zou hem niet lang
alleen laten in het verlaten huis: hij moest haar
bij zich hebben om hem te troosten.
Weer verdreef de gedachte aan haar alle sombere
gevoelens en er kwam een schittering in ziin oogen.
Even later hadden ze de aanlegplaats bereikt.
HOOFDSTUK XII.
De reis.
Toen Beresford na zijn onderhoud met den heer
Morton bij Newman terugkeerde, verkeerde hii in
een hoogst neerslachtige stemming.
„Ik heb het gevoel alsof alles veranderd is," zei hii.
„Dat is ook iderdaad zoo" antwoordde Newman.
Hii was iuist druk bezig Beresford's koffer te pak
ken. „Er is toch niets gebeurd," vroeg de oude man
na even gewacht te hebben.
„Nee. dat niet. Maar ik ben mistroostig. Het hin
dert me geweldig, dat ik weer van naam zal moe
ten verwisselen.
Newman stond met den rug naar hem toegekeerd
en eensklaps lachte hij. Het kwam zelden of nooit
voor dat hii sprak en werkte tegelijk, doch nu ge
schiedde het. Hii vouwde Beresford's pyama's met
de grootste zorg tesamen.
„Waarom héb ie zoo'n pleizier?" vroeg Beresford
grimmig.
Het duurde eenige seconden voordat er antwoord
kwam.
„Ik heb er nooit iets op tegen gehad miin naam
te veranderen," zei hij toen rustig.
Beresford staarde hem even aan. en ging daarna
voor het raam zitten en stak een ciearet op. „Jii
bent nu eenmaal een filosoof en niets schijnt iou
van streek te kunnen brengen." zei hii.
„Onbelangrijke dingen tenminste niet", bevestigde
Newman. voortgaande met pakken. „Hoe hebben
Optreden van de Djiguiten-kozakkeib
De Kozakken komen!
Vroeger een noodkreet, die schrikbeelden voor de
oogen bracht van woeste ruiters, steigerende paar
den en vreeselijke terreur.
Thans een juichkreet: een voorstelling van de
Djiguiten Kozakken is een sportief evenement, een
demonstratie van ruiterkunst door stoutmoedige
acrobaten te paard.
Wie zijn de Djiguiten Kozakken?
De Djiguiten Kozakken zijn allen officieren van
de voormalige Wit-Russische ruiterregimenten, die
de vermaardheid bezaten, dat alleen de allerbeste
ruiters uit het groote Russische rijk hiervan lid kon
den worden.
Na de omwenteling vereenigde zich een tiental van
hen onder leiding van den „Hetman" Remeleff en
zij toonen thans in alle landen van Europa met
enorm succes hun onovertroffen staaltjes van rui-
teracrobatiek en onverschrokken paardrij-kunst.
Inderdaad „onovertroffen". Zelfs de cowboys, waar
van wij, dank zij de film, toch heel wat gewend zijn,
durven in de verste verte niet die gewaagde toeren
uit te voeren, die alleen de zonen der steppe vertoo-
nen. Dergelijke, dikwijls roekeloos lijkende, presta
ties kunnen dan ook alleen geleverd worden door
ruiters, zooals de Djiguiten Kozakken, die van jongs
af aan opgegroeid zijn met hun rijdieren en die dag
en nacht, in het zadel hebben doorgebracht. Het lijkt
wel, of man en paard één zijn geworden en of bei
den geen vrees kennen.
Toeren, zooals „De groote pvramide". „De dolken-
dans". „De salto-mortale" e.d. zijn voor den waren
liefhebher van paardrij-kunst een lust om te zien.
Dat is geen circusvoorstelling of hoogeschool-riiden,
maar een ongekende topprestatie op het gebied van
paardrijden, van durf en vermetelheid, van éénheid
van menscli en dier.
De voorstellingen, die de Diiguilen Kozakken in
1928 in Nederland gegeven hebben, vonden dan ook
steeds voor uitverkochte terreinen plaats. Zii ziin niet
alleen een evenement op sportief gebied, maar bo
venal ook zeer leerzaam en onderhoudend.
Zii bezochten ons land voor de eerste maal in
1928. doch doordat zii in vriiwel alle landen van
Europa contract hadden, konden zii eerst thans
weer in ons land optreden.
Op de Remavi hebben zij thans een bij uitstek
geschikte gelegenheid daartoe, n.1. op een deel
Buitenhaven, waar in de open lucht thans hun rij
kunst zal worden vertoond. Op alle rangen heeft
men een goed uitzicht. Als het weer nu een beetic
meewerkt, zullen naar te verwachten is. duizenden
van deze gelegenheid gebruik maken. Wij verwij
zen voor het overige naar de advertentie in ons
nummer van heden.
Pot 90 ct., Tube 50 ct., Zeep 60 c-t.
NIEUWE N1E DO RP
Buxqerl. Stand over de maand Mei '35.
Geboren: Ahthonius Johannes, z. v. Anthonie van
der Gulik en Catharina Meester: Jannv, d. v. Ger-
rit Wit en Jacoba Polsma: Ambrosius Simon. z. v.
Johannes Adrianus Sliikcrman en Anna Kruiier.
Ondertrouwd: Adrianus Spaansen. oud 23 iaren
en Maria Catharina van der Stoop, oud 24 laren,
beiden alhier: Simon Modder, oud 41 iaren. alhier
en Rensie Smit, oud 36 iaren. te Harcnkarspel: Ni-
colaas Pieter Zwakman, oud 28 iaren. wonende te
Winkel, onlangs te Nieuwe Niedorp en Alida Pee
reboom, oud 25 iaren, alhier: Cornelis Arie Lange-
dijk. oud23 jaren, te Harenkarspel en Pietertic
Roere, oud 21 iaren, alhier.
Gehuwd: Cornelis Wilhelmus Stadcgaard. oud 26
iaren, te Oude Niedorp en Elizabeth Margaretha
Keesom, oud 24 iaren, alhier; Johannes Lubertus
Reine, oud 25 iaren, te Heerhugowaard en Aaltje
de Vries, oud 24 jaren, alhier: Adrianus Spaansen
en Maria Catharina van der Stoop: Simon Modder
en Rensie Smit; Nicolaas Pieter Zwakman cn Alida
Peereboom.
Overleden: Elisabeth Kromheer, oud 1 jaar, d. v.
Cornelis Kromheer en Wijntje dc Boer: Hubertus
Spaansen, oud 55 iaren. echtgen. van Grada Baars:
Cornelis Takken, oud 61 iaren. echtgen. van Ida
Kruijer. Trijntje van Wilgen, oud 74 jaren, weduwe
van Simon Prins.
we al die dingen er in 's hemelsnaam gisteren in
gekregen?"
„Het komt er niet op aan. Stop alles er maar in.
Ik zal wel even op de koffer gaan zitten om die wat
plat te drukken."
„Nee, mijnheer, ik kan het zelf wel af. Hoe wil
len ze u nu noemen, mijnheer?"
„Vane-Trafford, de naam van den ouden man."
Er lag een vermoeide klank in ziin stem en een
bittere trek om zijn mond. „Ik moet het wel doen,
want het was zijn nadrukkelijke verlangen. Maar...
hij had me dit wel kunnen besparen, vind ik."
„Waarom?" vroeg Newman. de koffer na eenige
krachtsinspanning gesloten hebbend.
„Hetkomt me voor alsof dit oneerlijk is te
genover de nagedachtenis van miin vader." sta
melde hii
„Daarover zou ik maar niet tobben, mijnheer. Ik
geloof niet dat hii er zich iets van aangetrokken
zou hebben."
„Maar ik wel", protesteerde Beresford. „Ik ben er
aan gewend Cheverell te iieeten, on ik geef aan
dezen naam de voorkeur boven Vane-Trafford."
Newman stond op. „Ziezoo, die is tenminste
dicht. Groote goedheid, nu heb ik nog vergeten uw
sponzenzak er in te doen. Vervloekt nog aan toe."
„Stilletjes de koffer dicht laten. Dat ding zal ik
wel om mijn nek hangen", zei Beresford glimlachend.
„Wil je nu naar beneden gaan en daar op me wach
ten?"
Newman begreep dat hii onmiddellijk moest gaan,
als Beresford op deze manier sprak.
Zoodra de man verdwenen was. ging hii voor het
raam staan en staarde peinzend naar buiten. New
man's lach. die eenigszins spottend had geklonken,
had hem per slot van rekening uit ziin sombere
stemming opgewekt. Het was in ie<ler geval slechts
een kwestie van sentiment geweest ziin vader's naam
aan te nemen, en waarom moest het hem nu zoo hin
deren dien op te geven? Onwillekeurig vroeg hij
zich af, hoe vaak Newman den zijne al niet bad
veranderd: Hii hoopte van harte dat Engeland niet
al te nieuwsgierig zou wezen waai' het zijn trou
wen vriend betrof.
Toen hii even later beneden kwam, zat Newman
al op de koffer op hem te waditen.
„Je hadt die door een van de knechts van het
hotel kunnen laten halen, oude iongen." zei Beres
ford. „Ga ie mee: we moeten oen taxi nemen, an
ders missen we den trein."
(Wordt vervolgd.)"
